Ioannis Launoij Constantiensis theologi Parisiensis Varia de duobus Dionysiis Atheniensi et Parisiensi Opuscula, quorum fronti Iac. Sirmondi dissertatio de eadem materia praefigitur. Vbi ex occasione multa ad Gallicanae Ecclesiae originem spectantia

발행: 1660년

분량: 199페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

ro De Areopapricis

νον inuen t. Iterum: Dιoysius una eum sancta Rustico Achiργ 'Hero aleutherio Aechidiacono

suo, 8 empr entia sisti ur Tertib Casi Drauiastici A chiprsνγ eri Archipresbyter dicitur, qui presbyteris praeest. Fuisse tunc in Parisiensi Eeclesia multos presbyteros quis probandum in se reciperet. Dignitas haec data Ecclesiae pace

constitutis in eodem loco presbyteris exorta est. Praeterea, qui ante Hilduinum Rustici meminerunt , Rusticum presbyterum non Archipresbyterum dixere. Tum demum ante Pi- pinum Regem vix inuenitur nomen Rustici, tantum abest, ut ille in vetustioribus monumentis Archipresbyter nuncupetur xx. In eadem passione Hilduinus Lisbium facit Parisiensium martyrum primicerium, cuius apud veteres nulla usquam mentio tam hac ageren-- , Ursecum , Praefectus se licet, O sancti Domini fuererentur, qua ais inclyta familia matrona no- ili , multo comitatu stipata, nomine Larcia superueni , compellens Praesectum , a Dion o Ionico . agnomine Macari , virum suum Lissium, magicis artibus mente raptum, ct eius transgrelseribus μciatum qui statim quasitus, repertus estis adductus, atque in Christi nominis confessione, Praefecto dictant , ententiam martis excipiens transmissus est vita perpetuae. Ecce tibi vir nobilis Lisbius, ut primus Lutetiae fidem accepit, ut antea Hiluinus memorat, de qui primus acceptam fidem suo sanguine consecrauit. Sed cui Martyrologium nullum diem nataliti adscribit, quem Basilica nulla honestat: uno verbo, qui ab illo tempore usque ad eundem Hilduinum obliuio-

112쪽

Iudicium. I I

ni perpetuae datus est Aquenses,Gregorius Turonensis, suardus, Ado, Mitrium seu Metriam conditione seruum ut Consessbrem vel Martyrem vindicarunt. Sed Parisienses , Gregotium, Usu ardum , Adonem non vindicasse Lisbium conditione nobilem, siquis uoc fuisset martyr nomine Lisbius , quis prudens ottentus in animum induceret suum xx I. In eadem passione Hilduinus Dionysium, Rusticum, Eleutheri uni Prafecto respondentes facit quo modo post Nicaenum Concilium respondissent. Cui Pr. feeitici ει go cuius numinis te profiteris esse culto em , ct chim condi rionis te asseris. Tunc hi ire beatissimi viri Dionysus, Rusticus er Eleutherius ita dono sancti Spiritus infimirati aer celo fidei inflammati,son unius

vocis eisdemque erbis, cἰm nonnisi unus interrogaretur, reddideve responsum, ac si unius hominis Ore sermo procederet. In hoc, inquiunt , manifestum est, nos esse erssimos Christianos, chm corde

credamus ore cor teamur, st opere pio colamus Patrem , ct itum , is Spiritum sanctum , num Deum a Dominum, O ut in Trinitate persecta, o plenitudo si dii initatis est unitas potestatis. Do minum autem nostrum Uum Cnr flum unam ex eadem sancta Tri itate pe)fiam , Deum ante tempor. facularia hominem vertim propter salutem hominiim ex B. Issaria semper Virgine in fine temporum factum, assum, mortuum sepultiim . es ab inferis resuscitatum sedere ad dexteram paterna maiestatis in exceU , super omnem pri cipa-tμm est potestatem alestem , venturum ad iudicandos vivos, Ormor est secatum per uncm,

113쪽

tos De Areopagittas

in m Iius immutandum Meliter prassicamu3. sub Domitiano sic explicatum fuisse Sanctissimae Trinitatis Incarnationis mysterium, sic dispostam fidei regulam symboIum nullus praeter Hilduinum literis mandare poterat. Hanc Areopagitae confessionem cur Graeci, cur Latini Patres Ario , Eunomio Macedonio, Sabellio, Photino, Nestorio Eutycheti non opposuerint, Hilduini sectatores causabuntur nusquam. Ad hanc fidei confessionem haeretici omnes iuli pereunt ac diffugiunt. x II. In eadem passione Hilduinus Larciam nobilissimam Lisbi coniugem martyrio corΟ- natam exhibet, quam ut maritum fortuna parconsecuta est. Quod stupendum miraculum gestatio capitis in Dionysio cum superiusfata Larcia οηθexisset , prosiluit in insidebum turbas, vociferata est, est se esse Christigraiia Christianam. qua mox capta ct in Christi Domini nostri confison sanguinis sui fonte M immunditia idolorum occubuit, baptizata in rem sonem peccatorum.

De hac igitur muliere nobili martyre silet Parisiensis Ecclesia, silet Gregorius Turonensis,

si et laudatus ab Hilduino libellus passionis Dionysij, silet stardus, silet Ado Silent omnes : post annos octingentos Hilduinus unus loquitur, ac proinde nullus quo eum, ut ait Baronius , de rebus tam antiquis Me vetust oris

alicuius restimonio profertur, contemnitur.

xx III. In eadem passione narrat, quibus artibus Catulla mulier adhuc superstitios Beati Dionyse corpus furata sit, sepulturae mandauerit. Sed narrationem istam fabulosam ess

114쪽

Iudicium. Io I

docuimus in obseruatione xxx.&xx. Iudici,

nostri de Hadriani Valesi,disceptatione, quae de Basilicis inscribitur quare quae ibi diximus hic

repetere superuacaneum foret. xx IV. In eadem passione Hilduinus Rustico dc Eleutherio tribuit vestimenta Ecclesiastica, quae tunc nondum erant in usu Sanctorum quorue corporibus digna veneratiοη sepultis , eorum vestimenta, tunica videlicet, cilicium est caliga

Dionysi pretis, ct casula Sancti Rustici Archia

pres teri, atqite datinatica beati Elealberi Arch diaconi, exceptis vortionibκs, ita pro reli Ditis e- Iectorum Domini, a fidelium deuotione sumptasunt, rue hodie debili ιltus reverentia conseruantur.

Amalarius Hilduino aequalis scribit , institutam esse a Siluestro Papa Amaticam Strabo dicit, Sila strum ordinasse , t diaconi almaticis in Ecclesia terentur,m primum cypridem sacerdotes almaticis ante casuarum sum indutos, postea ero cum casulis uti coepiss)nt , desmaticas diaconibus concessiste Gregorius Magnus dalmaticarum

usum Aregio Vapincensi Epitcopo ela huius Archidiacono concedit in libri uri indici. i. pistola xui ad eundem Aregium Vraterea communis filius Petrus diaconus nobis innotuit, quόd frateralitas vestra tempore cra hic fati poposcerit, ut sibiis Archidiacono sito tendi almaticis licentiam praeberemus. Sed quia ita hominum sitorumhisirmitate compulsius festinanter abs est, ut nec

ipsum maeror incumbens diutius, et dignum erat, res desiderata pocebat sineret imminere, nos in multis imp ichos, Eccsesiastice rationis considerario nouum hac ix conpuli ἡ, ct sibi. no permi ,

115쪽

ro De Areopagiticis

teret isdulgere idcirco postulata rei prouetatus effectus est. Nunc vero charitatis tua bona reuo- .cantes ad animum , huius auctoritatis nostrae serie petita concedimus , atque te ct Archidiaconum tuum dalmaticaνum siu decorandos esse concessimus. Ad aeuum Apostolicum reuocat vestes, quibus presbyteriin diaconi temporis sui uti solebant. x xv. In eadem passione Dionysi martyrium in monte collocat Quorum memoranda glori sit a passi e regione urbis Parisiorum in colle, qui antea mons Mercuri', quoniam inibi ido- iam ipsius principalite colebatur a Gallis, nunc vero mons Martyrum vocatur, Sanctorum Domini

gratia, qui ibi triumphat martyrium perpetrarμη celebrata est. At post annos octingentos primus omnium Hilduinus id dixit. In urbe passum esse, in ea turritum habuissa tumulum significat Gregorius Turonensis , quod latius persi uor in obseruatione xv xvi. xx I. Iudici, Hadriani Valesi Disceptatione de Basilicis. Praeterea libellus passionis quem vocat antiquissimum, pro loco martyri montem illum non assignat immo ne montis quidem illius

meminit.

xx VI. In eadem passione gratisin sine maiorum auctoritate designa Christi, Domitiani, atque aetatis annum , quo Dionysius martyrium impleuit VH Iditi Octob. anno ab Incarna-Hione Domini nostri Iesu Christi nonagesimo sexto, a passione autem sexagesimo quarto , atatis vero beatissimi Dion, circiter nonagesimo , imperi quoque Domitiani decimo sexto in ruente. In libello passonis notatur quidem dies vii Idus Octobris,

116쪽

Iudicium. Ios

sed neque Christi, neque Domitiani, neque aetatis annus notatur. Deinde annus Chriti nonagesimus sextus, Mannus a passione Domini sexagesimus quartus inter se non concordant. Nam hic annus a passione Domini sexagesimus quartus anno ab Incarnatione Domini nonagesimo octauo relpondet, non nonagesimo sexto. Tum ann Christi nonagesimus sextus non quadrat in annum Domitiani decimum sextum, sed decimum tertium. Praeterea annus a passione Domini sexagesimus quartus in annum Domitiani decimum quintum incidit, non vero in an num decimum sextum.Deinde Domitianus momti traditus est anno impexij sui decimo quinto, ac die insuper quinto, a v. Calend. Octobris, non autem anno decimo sexto ingruente Postremo hac annorum computatione Dionysio Areopagitae detrahit librum diuinorum nominum,

quem illi in eadem passione vindicat. In hoc libro citatur gnati locus Epistolae ad Romanos, quae multis post Domitiani mortem annis scripta est. Hic errores sunt fere plures, quam verba, quibus errores describuntur.

Haec pauca de multis, quae clim in Hilduini rescripto ad Imperatorem, in epistola ad cunctos Catholica Ecclesiae filios, tum in passione Sancti Dionysij obseruari possunt. Reliquum est modo, ut quaedam alia mantissae loco ani

maduertamuS.

1. Hilduinus in scribendo tot tantisque peccatis obstrinxit sese, ut in iis, quae solus memorat, fidem nullam mereatur. Sed quod grauius, excusari non potest, quo modo Gregorium Tu-

117쪽

ios De Areopagiticis

ronensem excusare voluit quis enim auderet dicere Parcendum est simplicitati viri religis Hilduini Abbatis monasteri Sancti Dionysij, qui multa aliter, quam veri asse habeat, a timans, Manis,lliduatis astu sed benignitatu simplicitatu voto literis commendaui . Hinc lugendi sunt Baronius, qui in Annalibus , in notis ad Martyrologium, Martinus Detrius, qui in indiciis Areopagiticis, Antonius Posseuinus qui in Apparatu sacro, Iacobus Galterius, qui in tabula Chronographica scriptores alij, qui variis in operibus Hilduino auctoriratis multum tri

buerunt.1i Hilduinus Dionysio asserit miracula, quae neque Fortunatus , neque Gregorius Turonen-ss, neque veteres vlli notarunt ; non asserit ve-rd, quae Gregorius notauit. In uno parum verax, in altero negligens haberi debet. II. Hilduinus non meminit gestorum Da-goberti in iis, quae ad monasterium Sancti Dionysi pertinen H; non facit Dagobertum monasterisfundatorem Silet priuilegiari immunitates omnes, quas Rex apud Iacobum Dubletium monasterio concessit Suet dedicatam a Christo B silicam stet inuentionem sanctorum corporum quae Dagoberti Regis tempore facta legitur quo ex capite constat, haec omnia a recensoribus Hilduino monachis conficta esse, ut initia monasterii sui augustiora redderent. I V. Quaecunque de Dionysio Parisiensi Episcopo in diuersarum Ecclesiarum ossiciis leguntur, Hilduino vni accepta sunt ferenda. Quamobrem hiis iliciis seu breuiariis non alia, quam

118쪽

Iudicium. io

Hilduino fides debetur Tertullianus in libri develandis virginibus capite I. Veritati nemo prascribro potest, nam fatium mporum , non patro-Hniapersonarum, non priuilegium regionum. Quod Baronius ad annum Ix his verbis expressit: Veritatis iura sunt ampliora omni antiquirate, quippe qua nulta plurimorum saeculorum valeant pra-hriptione di , ne innumera testium multitudine obrui atque labefactari. v. In Hilduini rescripto unum occurrit, quod illi nisi per se, certe, συμcεcἡκῶς laudem conciliat. Hoc iam semel atque iterum, forsan tertio alias notaui, & nunc adhuc noto. Hilduinus citat Historiam Ecclesiasticam, ubi Crescens dicitur ad Galatas profectus, 3cc. Legitur, inquit,s in eadem Ecessastica Historia capitu

lo quarto libro euio Memorantur autem φω-

milibu Pauli escens quidem ad Galata esse profectus. Vtilitates loci huius sunt numero quatuor Primum, ex eo colligitur, vitiatam esse Eusebi Historiam , in qua nunc sic habetur: αλδὸ Κωπιῶν ἀGλου - οῦ Πωίλου , Κώαης is e

cum Latine vertit Eusebi Historiam, non vertisset, Crescens ad Gala a profectus , si quo tempore illam vertit, idem fuisset, qui nunc est textus Vertisset in Gallia , vel aα Gasitas, vel ut . est apud Paulum , qui citatur ab Eusebio, in

Deinde colligitur , corruptam esse Rufini

versionem, ubi nunc legitur, Memorantur aurem ex comitibus Pauli Crescens quidem ad Gallias

profectus, c. Si bufinus ita vertisset, Hilduia

119쪽

1os De Areopagiricis

nus ita legisset,i continuis laudasset Neutrum secisse eum docet rescriptum ad Imperatorem. Tum colligitur, quidquid ab recentioribus hodierno Euiebii, Rufini textu in aedificatur, male materiato, ruinoso fundamento inaedificari. Postremo colligitur, hodiernum Eusebij Rumi textum emendandum esse, restituendum quidem apud Eusebium,iam τε Γαλαπαν, apud Rufinum ver ad Galatas sic Plinius recte dixit, nullum esse librum tam malam, ut non aliaua parte prodesseti

Remensis pistola ad Carolum Imperatorem de Dionysio Areo- petita Judicium.

Epistola hae refertur, dispungitur.

DOMi No glorioso Carais Imperatori augusto

Minomarus nomine non meris Remorum

piscopus ac plebis Dei famulus. Lecta Boai Dis- nasi passione a Methodio Constantinopolim Roma directo, Graee dicta , ct ab Anastasi utriusique lingua peraro, ,ndecunque doctissimo sancta Sedis Apostolica bibi hoeari Latine conscripta, sicut impia auione a narrat, recognoui his . clua ibi

120쪽

Iudicium. Ios

fripta seunt j ea qua in adolescentia legeram, conia sonare, videlice per quos ac qualiter gesta mari in ri Beati Dionysi sociorkmque eius ad Romano mcognitionem, νndeque ad noticiam Gracoνum perue nerint. Nam quando Deo disjonente in Francono-furth palatio natus estis, Hucberto pracentori palais ij Episcopium Meldensis ciuitatis commissum eis, ubi propter H. Uerici Episcopi atatis prolixitatem diutinam agritudinem quadam ad icientiam est

religi nem pertinentia necnon Maedificii, ac cet ra quaque nec si is, neglecta inuenit. Quaproptera familiari seu Bodone clerico domini est nutritoris mei Hilduini Abbatis sacri palati clericotum luminmi quendam elericum ipsus Odonis propinquum nomine Uvandelmarum , qui cantilenam optime a Teigario magistro in Sancti Dionysi monasteri dia dicit ad erudiendos clericos se os obtιnuis. Cui Abbatiolam beati Sanctini in beneficium dedi/. Isidem aiιtem vandelmarus in loco sibi commisso qualem niunculos valde contritos, ct qua in eis scripta fuerant pene deleta, de vitis actibus B. Sinefinireperit, quos propter noιitiam familiaritatis, Ἀuia me sciolum putabat, ad exhaurienda ea , quae in iisdem quate iunculis contineri videbantur, O ad trans ibeη dum aperte in noua pergamena mihi commisit. Quod o Radiose peregi, ct mihi eom- me data commendanti restitui. Sed quia diu est, quod idem Uvandelmarus etiam a me obitum Hucis berti des ne tusfuit, est sicut audiui, idem locus, glectus exestit, ac demum in eadem v be No imam ni fuerant, est quadam incendio ibi concremau runt, quadam vero predantes diripuerunt nescio, si ira quaterniunculi, vel eorum exεmplaria sn ea

SEARCH

MENU NAVIGATION