장음표시 사용
91쪽
Athanasus, Rufinus, c. post alia sic subscribunt, Petrus Epissapus Metropolis Corint sancta
est consubstantialis Trinitas, qua imm genus adunanimem fidei orthodoxa, ct salutem generis humani constituit, pium tranquillitatis tua longissimo tempore eruet imperium , venerabilis Imperator.
Athanasius Episcopus Atheηiensi similiter Ronm
Epiμορui et nensis similueri&c. 'Vt Stephanus Corinthi, itavi Ioannes Athenarum Episcopus actioni xv III. Synodivi subscribit, sed exemplo literarum quas ibidem Synodus ad Agathonem Romanum Pontificem mittit, quibus Metropolitani soli subscribunt, iis non Ioannes Athenarum, sed Stephanus Corinthi Episcopus subscribit: Stephanus miserico dia Dei Corinthiorum Metropoleos Gracorum pros incia pro me Synodo, qua sub me est smiliter subsignaui Quare tunc urbs AthenaeMetropolis nondum erat. Sic falsa, oppido ridicula sunt, quae Hilduinus de Metropolis Atheniensium vetustate scribit, quae ver de Taraso, Tarasi inquisitione dicit , si sola illius auctoritate uuciantur, facile corruent quidquid in causa Nicetas Athenarum Metropolita actioni x Synodi viri subscribit, exaratae circa illud tempus Constantinopolitani Patriarchatus notitiae Metropolitam Athenarum repraesentant. Sed hoc nunc non agitur VHI. In eodem rescripto Hilduinus dictis suis auctoritatem sic belle conciliati uocirca nulia historia sc probabilis poterit vel debet haberi, quam ea, auae de veridicorum, pracipue orthodoxorum costatione poterit colligi. Et ideo certius tenenda
92쪽
kenda sunt, qua modo, hoc eximio mari γε si cta conscribimus . quam illa, qua de quolibet alio Sancto sine auctoru nomine passim scripta relegimin:
praesertim cum hac qua scribimin, de antiquariorum antiquascriptura sint,velut ex praio non Parisiaco sed Paradisiaco Non auro contra carum emerim hoc genus antitheseos, quae magnum aliquod&singulare mysterium importat Amplectenda est conficiendae Dionysi historiae praefatio , quam Hilduinus adhibet: Nulla historia sic probabilis
poterit vel debet haberi, quam ea qua de veridicorum praecipue orthodoxorum collatione poterit colligi. Sed huic praefationi nihil praeter verba subiicit: Haec qua scribimus, de antiqμσriorum antiqua δε- mina sunt, velut ex prato non Parisiaco, sed Paradisiaco. Hoc exponere confutare est, quinam quaeso sunt illi antiquariD Lucas-ne Euangelista Eusebius, Ambrosius, quibus impotuit quod voluit An Aristarchus Graecorum Chronographus , vel Visbius, quem nemo vidit unquam, tantum abest, ut quis conscriptionem illius viderit denique Fortunatus presbyter vel Eugenius Toletanus Episcopus, quibus hymnos subiecit Hilduinus, vel eius collegae Ecce tibi pratum non Patisiacum, non Paradisiacum, sed monasticum, in quo veritatis dignitas aut
mendacio deflorescit, aut deprauatione extinguitur. v 1. In eodem rescripto cum Gregorio Turonensi sic agit Parce um est simplicitati viri religiosi Gregori Turonensis Episcopi, qui multa aliter
quam se veritas habeat, aestimans, non calliditatis,
astu sed aenignitatis ac simplicitatis moto literis
93쪽
commendauit. Candidi δέ sinceri est hominis a liorum simplicitati veniam dare. Hilduinus autem quantum ingenuitate in scribendo valeat, iam ostendimus,4 postea ostendemus, quamuis quae notauimus,abunde sussiciant. Ad rem ipsam quod attinet simplicitas est credulitas , quae in optimi cuiusque mentem facile irrepit et nec ego dissileri vellem , quin aliquando in regorij mentem irrepserit. Sed istud neutiquam accidit, cum ad historiam Dionysi Parisiensis Episcopi aggressus est Vix enim argumentum ullum aliud diligentius tractauit aut sincerius , quod prae ceteris verba ipsa demonstrant in libri 1. Hist capite xxviii. Sub Decio vero Imperatore multa bella aduersisnomen Christianum exoriuntur.&pauli post Huius tempore septemviri Episcopioia nati ad praedicandum in Gallia missi sunt, sic historia passonis Sancti Martyris Salumini denam rat Ait enim sub Decio est Grat Consulibus f
t fideli recordatione retinetur, primum ac summum Tolosana ciuita S.Saturninum habere coeperatfacem
dotem:Hi ergo missi sunt Turonicis Garianus Epis pus, Arelatensem Trophimus Dissopas , Narbona Paulus Discopus Thousa Saturninus Episcopus 'arisiacis Dion ut Epimpi , Aruernis Stremonius Di pus , Lemouisinis Martialis est destina us suus. De his veri beatus Dionysius Parisiorum 'sequi, diuersis pro Christi nomine adfectus paenuprasentem vitam gladio imminente finiuiti Gregorius nihil ex seipso scribit, sed ex auctore aequali vel tempore proximo, qui beati martyris Sλ- turnini historiam conficit in ea Praesulum aliorum sex missionem exequitur. Histori-
94쪽
cus se suo in opere sedulam nauasse operam fgnificat, clim ait Sub Decio irato Consuliabus, sicut fideli recordatione retinetur, c. Siquis historicum illum in scribenda Saturnini historia non meliori, quam Hilduinum in scribenda Dionysi historia fide versatum est ostenderer, nihil reponerem. Vtrumque in eadem nassa includerem, neutri crederem , vel si Hilduinus Visbij conscriptionem ab antiquo nominis ali--
cuius scriptore laudatam demonstraret auctorem vitae Sancti Saturnini, illius Vindicem Gregorium procul abiicerem , tantum abest, ut tueri ac detendere cogitarem oblati certaminis conditionem quis Tecuset praeter Hilduinum nullus recusabit unquam. Interim Historico credimusis Gregorio , qui Historici illius narrationem, auctoritates simplicitate sua confirmat auctoritate quidem,'ubd scientiorem eo his in rebus Gallicana nullum agnoscat
Ecclesia simplicitate verb, qualem Hilduinus intelligit qubd si Areopagiticae missionis rumor
fuisset quamlibet δεα ι, deuis, eum notaD set nullum notauit, quia nullus erat. Deinde
Hilduinus imposturis faciendis sic assuetus est assiduus, ut temperare sibi non potuerit, quin praeter simplicitatem, Gregorio crimen aliud fictum obiecerit sic enim paullo dite obiicit:
qao Gregorius Turonensis sicut inpasis Sancti Saturnini legisse se dixerat,seb autumatione memore istud ipsum tempore persecutimis Deci sub beato Sixto cum aliis sex Episcopis in has regiones fuse se directum. At Gregorius nunquamin nusquam dixit Saturninumi alios sex Episcopos sub bea-
95쪽
to Sixro mitas fuisse in Gallias Semel atque iterum dixit sub Decio, semel in libri 1 Hist.
capite xxvIII quod ante laudauimus , iterum in librix capite xxxi ubi denatiano agit G tianus seu Gatianus anno imperti Deci primo a Romana Sedis Papa transemissus est. Hic non nominat quis ille Papa fuerit, nec in libri de Gloria Consetarum cap. xxvii. ubi de Martiali uiam Sanctus Martialis Episcopus a Romanis missus Episcopis, in urbe Lemovicina praedicare exorsus est. Nec in eiusdem libri capite xxx ubi de Stremo nio Per Sanctum etiam Stremonium, qui ipse a Romam Episcopis eum Gatiam beatissimois retia
quis, quos memorauimus, est directus. Haec autem
omnia cum ita sint, de Hilduino non possumus cum ratione dicere, quod Hilduinus de Gregorio sine ratione dixit. Non inquam de Hilduino cum ratione dicere possumus Parcendum est simplicitati viri religiosi Hilduini Abbatis monasteri Sancti Dionysiij, qui multa aliter, quam se veriatas habeat, a limans, non calliditatis astu, sed beniagnitatis a simplicitatis voto, literis commendauit. Sed id possumus de Baronio dicere, quem Hilduinus in errores grauissimos induxit. V II. In eodem rescripto, Fortunatus , inquit,
dis natio Dionysij in ordinatione Episcopatus mentionem non facit, quia in ua Graeca penitus expers fuit. Egregiam vero rationem l de natione de Episcopali ordinatione Dionysi Parisiensis Episcopi Fortunatus non loquitur , quia rudis cimperitus linguae Graecae fuit. Conditionis igitur deterioris erit hominibus,qui quamlibet linguae Graecae, Latinaeque expertes, de Areopagi-
96쪽
ia tamen, dεque eius in Galliis Apostolatu Io-quuntur,imoin scribunt nonnunquam Deinde cum Fortunatus ignoret, an Areopagita tuerit
ille Dionysius, qui missus est a Clemente, cur tibi, Hilduine, Dionysius Parisiensis a Clemente missus idem est, qui Areopagita, si Fortunato idem non sit tuo Praeterea Hilduinus gratis sibi sumit , quod necessario probandum foret:
scilicet Fortunatum linguae Graecae prorsus expertem fuisse. Id autem sibi sumit non conten rus hymno, quem monachus aliquis Fortunato supposuerat. Supposto peccauerat in propria monasteri commoda, cum missum a Clemente Dionysium Areopagitam fuisse non cecinerat. Detrimentum hoc resarcit, qui Eugenio oletano carmen subiecit. Nam quidquid Fortun tus omiserat praeclare cecinit. Hoc loco iuuat
Hilduinianae opinionis ortum d progressiim animaduertere. Fuerunt,qui primum Dionysium Parisiensem Episcopum a Clomente missum dixerunt, deinde fuerunt qui eum Dionysium cum Areopagita confuderint. Confusionis huius auctor Hilduinus, qui tamen ne auctor videretur,vel alius monachus supposuit quaecunque ab eo supposita in oculis omnium defiximus. VIII . In eodem rescripto Hilduinus sibi monstra fingit quae debellet. Cesset, inquit, quod idem Areopagites non si Dionysius , execrabilis
profana nimis contentio. Quis unquam negauit id quod negatum esse clamatὶ Immo vero quid sibi vult, quod ab aliis negatum esse queritur, idem Areopatres non est Dionurus Adhaec in Actibus Apostolorum Dionysius dicitur Arsopagita, nQR
97쪽
Areopagita dicitur Dionysius. I x. In eodem rescripto Hilduinus cum perspiceret, veram sibi deesse historiam, quam scimpturus erat falsam, conuitiisi terroribus praemuniendam esse statuit sic autem loquitur: Cesset quod idem Areopagues nonsit Dion us exitiabilis inprofana nimis contentio: quia qui famam martyris derogare aliquo modo gestis, veritati sine dubio, cui testimonium perhibens, tanta transfretando maria, in tam unginquam regionem exulari, ct pro ea pati si acerbiom sustulit , detrahere caca fronte ct imbecilli irtute consendit. Nam ut ver. ἐmpius 2 pervicax iudicandus erit, qui post tot raras sententias pinioni Da hinc aliquid animo em uerso tractandum reliquerit Ita quisquis post veritatem repertam quiddam ex hoc ulterius dubitauerit, quoniam ex studio mendacium quaerit, comes seipulus eius, qui ab initio mendax ct pater mendaci extitit, non immerii rectorum decreto erit. Et quanta sit hebetudo susurranum, pessimi geηeris hominum, aestimare non valeo, qui doctorem egregium Deximium mari em se habere, si gloriam patria sua , suamque quarerent, contendere debuissent, po-rius se cum habeant. non habere immurmurent. Quanta quoque sit mentium amentium peruersitas, dolero, ut m postulat, neque , qua cilm votis udum Fraconiis martyrem gloriosm suis iniquitatibus debuissent conciliare propitium, detractione fama minoragione laborant, quantum ex ipsis est sibi habere infestum. Haec ille, qui nesciit, bonae causae tue da disceptantium modestiam nocere non posse, nec opus esse veritati patrocinio dicacitatis. Sed quia bonam causam miniime tuetur , ad proe
98쪽
Mai minas consegit scilicet , ut quos ad sui consensum legitimo veterum testimonio ratione pertrahere non potest, eos partim his artibus, partim auctoritate, qua multum apud Imperatorem valet, pertrahat. Qui quaerendae atque ex suis legibus asserendae veritati student, qui adscribendam Sanctorum vitam aggrediu tur, longe aliter se gerunt, aliter praefantur. Quid memorem Petrum Damianum, qui Vitae Sancti Mauri Caesenatis Episcopi sic praefatur Cupientes aliquid scribere ad gloriam Dei nostri debeat Mauro Pontife si auditorum desideri satis facere cupimus, ut iuxta digesta relationis modum veritati per omnia consulamus. Contemnendus quis p pincerna est qui dum vini copiam iactat,' quoqη punienda temeritate propinat. Improbus om pator est, qui tanta ambitione aliis conuiuium prae parat, ut in semetipsum aestuantis famis incendium saeuire permina Temerarius nihilominus narrator est, qui dum laudum praeconiis alios extollere nil tur, ipse mergi in fastatis barathrum non veretur. Nonnulli enim se Deo deferire existimant, si ad de-. ferenda laudis eius insignia fastatis argumenta componunt, qui nimirumsi egregi praedicatoris verba diatigenter attenderent, talia non sentirent. Ait enim Carinosis Si Christus non resurrexit, inanis est emgo praedicatio nostra,vana est fides vestra Inuenimur autem est falsi testes Dei, quoniam testimonium diaximus aduersus Deum , quod suscitauerit Christum quem non suscitauit. Secundum haec ergo Apostolica verba favius estis Dei merito dicitur, qui indiscreis eum cupiens laudare mentitur, ct aduersius Deum precisi bis perhibet testimonium quisquis in tua
99쪽
laude peruersa molitur arte commentum. post pauca Hinc est quod per Hieremiam de menda eiis dicitur Docuerunt lingua sua loqui mendacium, ut inique agerent aborauerunt mi enim plicem veritatem ultro oblatam proferre facile poterant satagunt ut mendacia cum Iabore confingant.& post alia Hie autem ubi de beati viri vinariabus pauca qua βribi deb/ant, praesto sunt , utilius
arbitramur ad ad cationem audientium, ad quam omnis Ecclesiastica intendit scriptura,in prooemio comtra mendacium scribere, quam pro narrationis inopia ipsam historiam mendaciorum finibus proselare. Quid eundem referam in prologo vitae beati Romualdi Nonnulli inquit, Deo se deferre existimant, si in extollendis Sanctorum virtutibus mendacium suana. Hi nimirum ignorantes Deum nostra non egere mendacio , relicta veritate , quai s. est de falsitatis isti putant se placere commento. Quos bene Hieremia recia uit dicens : Docuere linguas suas loqui mendacium, ut inique agerent, laborauerunt sui enim ultro obuiam,mpliacem veritatem referre facile poterant, in componendis qua nesciunt, casso labore defendant, ct quo sepro
Deo stare quasi adiurares autumant , eo reuera τι
falsi testes contra Deum pertinaciter pugnant, Apostolo Corinthiis attestante. qui ait: si Christus nonsum rexit, inanis est radicatis nostra inanis endo se stra. Deinde subiunxit I enisnu falsi testes Dei,
quoni)m diximu testimonium aduersus Deum,quod seu tauerit Christum, quem non suscitauit. Quid eundem expromam in vitae Dominici Ferrati cap. 1 Absit a me mendarium scribere. Nam qui veritatem pro viribus veraciter colo, commem
100쪽
tum fallacia non admitto. Neque enim istud nos la-ie Apostoli, qui cum praemisisset: si Christus non resurrexit, inanis est ergo praedicatio nostra, inanis essct fides pestra, statim subiungit Inuenimur autem fas estes Dei, quoniam testimonium diximaduersis Deum, quod suscitauerit Christum, quem Mnsuscitauit, si mortui non resurgunt. In quibus Apostolica potentia verbis ut diutius non immoremur, in promptu lector intelligit, quoniam qui et Deum vel Dei seruum misabile quid fecisse confingit,
non modo fabriisti mendari' praemium non meretur, verumetiam aduersus eum, quem laudauerat, D
sum testimonium protulisse conuincitur. Quid comparem auctorem vitae Sancti Heromanni Stemueldens Canonici, qui sic proloquitur ros Christe coram tuis oculis hoc non tia meo protestari, qui es testis in calo Adelis, me ex proposit nihil Fctum describere, sed ea , qua a suis familiarissimis, vel ab eius ore cognoui, vel quae apud fratres ita celebri opinione vulgata sunt, ut iis nulla tergiversatione debeat contradici , sunt tamen pauci ma, qua non a certis relatoribus de dignis. vel ab eius ore fideli mihi facta fuerint manifesta. Ob quam etiam causam me oportet quadam mirifiassentio praeterire, qua licet firmiter credam vera esse, tamen quia radicem veritatis non habeo id est,testes de visu, auditu, scriptura veritatis nolui pro
1id denique recenseam alios, qui simili modo praefantur, nec Hilduinum in his, quae retulimus, imitantura
x. Inscriptio passionis Sancti Dionysi, passionem ipsam suspectam reddit Haec est huius-