장음표시 사용
121쪽
dem urbe valean reperiri. Propterea exempla eormum, quod mihi retinui, vestro deuom, est bono δε-dio frendum putaui, ut si qua uni istarum reliquia, qui negabant Dominum est patrem nonrum, patronum vestrum Dionysiam esse Areovagitem abeat Paula Apostola baptit arum, est Atheniensium ordinatum Dissopum , ct in Gallia a beas σι- mente directum , ex his qua Graeca testifcatis, sancta Sedis Romana attestatio est Gallicana int mat contestatio ratum Min hac causea, quod OVὸ ante nos dictum est, recognosicaηt, quia veritas sapius exagitata magis flendescit in lucem. Sanctus Areopagites Diovsim egregia Pauli λpostoli praedicatione, Adei veritate illuminatus, in nomine sancta Mindiaidua Trinitatis bapti a-tus demumque caelestium Isterarium arcanis su scienter instructus, Atheniensium est ordinatus
piscopus. Procedente autem tempore magiIbidem deri de beati Petri amore, quem una cum prac
plura se Paulo apud sepulcrum vita principis videra ct docentem ualerat, per reuelationem o
dinata b commissa Ecclesia Romam venit, quos
nequissmi Neronis crudelitate iam mare rio coronatos inuenit, ct a beato Clemente Petri Mosi
successere amabilite ac honoνabiliter susceptiu post aliquod 'atium temporis eum aliis ad eroganda dis in verbi semina in Gallia est directus sui praedicando est sermonem confirmando se ueniribus lignis
Parisios ducente Domino emenit.
Destinatu quoque sectis per diuersas eluitates ad Gus diaboli Astruendos , est populos Domino a quirendos Sanctinum ordinauit Epissopum, est Camnatum eos illuminare, qui in tenebris ct in umbra
122쪽
mori Heran in strante Domino misit ubi eum ιν aliquod temporis immorari disposuit. Postea e b
constituit, eluserue se fragio Antoηlanm, qui iunior ad distinctionem senioris Antonini pra minabatur, adhibuit Domitianus denique impii mas Coarps Neronem saeuissima persecutione in Christianos exaamans, lictores ad perquirendum incomprehendem dum Dionysium , cuires famam in destruendis idolis conuertendis ad Christum populis per multos audierat, in Gallias misit, ut eum diligenter perqui reront, ct inuentum ac comprehensem aut idelis
sacrificare cogerent, aut diuersis suppliciis assectum
suos crin eam Dio Uus adfines Parisiorum
appropinquare comperit, Sanctimim est Antoninnm adle accersivi quibiu pracepit ut sermones agones ipsus solerter intenderent, ct memoria commendarent, a quibus tormeniorum generibus per primnum supplicia corporis vitam finiret, consjiciente', Romana Sedis Pontifici ct delibiu, quos tunc Andem invenerin quia unde in orbem Christianorum persecuti procedebat, illic ardentius conflagrabat per ordinem nunciare quantociusfiderent, eosque obnixe deposcerent , ut ιheniensium ciuibus ea nota facerent quatenus mio Domino pro eam seu laborum eius impleto gratia agerent, ct erga cultum eius bono animo ferent. Consummato siquiadem Beato Dioni is per trivri palmam Sanctinus est Antonimi, sicut eis praceptum fuerat, Romam
iter maturauerunt: est venientes in Italiam, Anto
ninus valida febre careeptus est. In cui is sequiis per aliIuot dies Sanctinus immoratus, consilio
123쪽
conssensu eiusdem Antonini, ne pracepti Reat Di usi quacunque occasione impediretur, peragere coeptum iter di*suit, susscienter xeniis ac honostis linteis principi domus, in qua iacebat Antonianus, commis petiit, ct per Dominum obtestatus est eum, ut si Antoninus conualesceret, exinde illi Mimianisi e ministraret, si etiam de vita dece-
daret, honestismo sepeliret O si iter, quod coeperat, peragendum arripuit. Et chm Sanctinus sines Romanoram iam contiagit, Antoninus vita decessit. Quem princeps domus retentis omnibus, qua sibi in obsequiis eius commendanda fuerant, catabuli fui, in quo animalia eius manebant , axes leuauit, ct insessam, ubi stercora urina animalium des ebant, proiecit, desuper axes remisit. Qua mox omnia Sanctinus per Spiritum sanctum cognouit, ct cum maximas Anatione reuersus ad domum , in qua Antoninum iacentem dimiserat, flens ac dolensperuenit, 'principem domus interrogauit: Ubi est, inquiens, Antoninus frater meus charissimus Vi autem fictis gemitibus ac suffiriis simulata moectitia r Mortuus
est, inquit, quem de mihi a te commissis honestifi
e sepelivi. Cui Sanctinus Mentiris, inquit Asidiaboli, in sterquilinium proiecisti eum virum famesum iustam ct nunc veni mecum ad catabuli
locum, in quem proiecisset eum Is autem timore pesculpus, non est ausus renit , quin cum eo veniret ad locum, ubi eum proiecera Et leuantes inde axes, Sanctinus eum Iacymis clamauit voce magna dicens: Antonine frater in nomine Domini nostri
Iesu Christi, pro cuius nomine est amore passus est
124쪽
mu simul obedientiam , quam idem pater magister noster communiter nobis praecepit. Et tim Antoninus stercore obuolutus surrexit , quem Sanctia
nus de catabuli fossa extraxit, ct diligentissim ia-uit, ct mundis ac honestssimis vestibu induti se que offerentes Domino sacrisicium laudis, Euchariastia , corporis ct sanguinis Christi participati sunt , accipientes cibum confortati sunt, citer coeptum
aggredientes Romam auxiliante Domino peruenerunt , ct iam beato Clemente Martyre coronato in eadem Sede S. Anactetum natione Graecum de Athenis,qui fuerat a B. Petro Apostolo presbyterordinatus, consecratum Pontiscem inuenerunt. Cui per omnia
sicut eis beatus Dionysius iusserat , actus 2 martyra
eius ordinem arrauerunt. Perfectoque negotio ad
ciuitatem Meldensium reuersi fuerunt. Vbi sancta praedicationi ac piis operibus in entes, Sanctinus plenus fide, irtutibus ac bonis operibus ad alestia regna transiuit. Cui Antoninus in Episcopatu sa cessit , ct per plures annos insincto fit degens, eum multiplici bonorum operum fructu, ct animarum lucro migrauit ad Dominum. Cui est honoris gloria per omnia seculorum secula. Amen. Et primo quidem obseruandum est i lianc epistolam ab Hincmaro scriptam esse, quo tempore Carolus Caluus Imperator erat, ac proinde circa annum DCCCLXXVI. DCCCLXXVII. sub finem vitae Hincmari, quem mors abstulit anno DCCc Lxxx II. Hoc igitur obseruandum
est, ut intelligatur, quo spectet initium epistolaeci Lecta Beati Dionysi passione a Methodio Constantinopolim Roma directo, Graece diotata , ct ab Anastasio virtusque lingiω perit sancta Se sis Apρ-
125쪽
stoliea Bibliotheeario Latine conscripta, sicut in refisione sua narrat, recagnoui bis qua ibi screpta sunt, ea, qua in adolassentia legeram, consonare, videlicet per quos a qualiter gesta martyri Beati Dion jθ--rumque eius ad Romanorum cognitionem, indeque ad notitiam Graecorum peruenerint. Baronius ad annum DCCCXXXIV. animaduertit, Methodium Hilduini opera DionysiiHistoriam Graece scripsisse: quo fit, ut non alia Methodio , quam Hilduino fides in rebus gestis Dionys habenda sit: quae Hilduinus Methodio suggessit, Methodius oratione Graeca donauit: qua ver integritate Hilduinus Dionysi, tractauit Historiam supra docuimus. Deinde Methodius presbyter .Roma Constantinopolim mittitur,4 ibi scribit vitam Dionysij, quae statim ab Anastasio Bibliothecario Latine vertitur et qua in re assectatio, cautio nimia facile deprehendi potest quid enim opus est, ut i fere tempore Dionysj vita editur a Methodio eodem, Latine traducatur ab Anastasio , praesertim cum suppeteret Dionyse passio, quam Hilduinus tunc literis prodiderat Causam hanc praetexit Anastasius in epistola ad Carolum Imperatorem. Cesset ergo iam quorumdam vini perhibentium non es Areopagitam Dionysium eum , qui prope Parisium corpore est virtutibus redolet, eum hoc iracorum quoque stilus eum Latina lingua concordans, testetur, radiaeet quis non videt monachos Sancti Dionysi cantilenam hanc insusurrasse Anastasior non
urgeo. Id verba per seipsa declarant vertissi
126쪽
Tum, Hincmarus cun ait, in opere Methodii& Anastasii recognouisse se ea, quae in adolescentia legerat , cum illo consonare, profecto significat tempus, quo Hilduinus Areopagitica sua lucubrauerat. Quare omnia quae ad Dionysium Aroopagitam pertinent, ad Hilduinum tanquam ad fontem Moriginem reuertuntur. Quod omnino confirmant verba haec : Recognoui per quos ac qualiter gesta mar0rbi Dion, sociorώmque eius ad Romanorum cognitionem , iniaque ad notitiam Graconιm peruenerint. Sic gesta martyruDionysi ab Hilduino Romani, d a Romanis Graeci didicerunt. Quarto, Hincmaru dc Anastasius nos docent, Hilduinum non potuisse suis scriptis efficere, ut traditio prima Eque verus , quam auctor vitae Sancti Saturnini, dc Gregorius Turonensis vindicauerant, penitus abrogaretur. Hinc monachi sancti Dionysi circa annum c CCLXXVI i& DCCC LxXVII. quo imperabat Carolus , tentarunt id absoluere, quod Hilduinus circa an
num DCCCXXIV. DCCCXXXIV. inchoaverat.
Hilduinus opinionem nouam induxerat, inductam sectatores illius accersitis Roma Mon stantinopoli machinis firmare statuerunt. Sed imbelles ex eo sunt machinae, qu bd eas primum fabricauerant,ac Romam a Constantinopolini miserant, unde postea in Galliam, in monasterium Sancti Dionysi, reducerentur. Fraudes
sunt fallaciae, quibus nihil plane deest, nifici uod occultari nequeant. Quinto , nunc meridiana luce clarius apparet, quibus tum demum finibus, quibus tem
127쪽
porum spatiis terminetur haec oratio sui negabant Dominum sPatrem nostrum, Patronam --φum Dionysi im esse oopagitam , a beata Paulo vomis apti tum est Atheniensium ordinaeum Epimpum. in Gallia a beato Clemente dire m. ex his, qui Graca testificinio sancta Sedis Romana attestatio. Gallicana intimat contestatio ratam in hac causa, quod longe ante no dictum est, recognsant Testificatio Graeca ad originem re censa sistit in Methodio Romana Sedis attestatio in Anastasio. Gallicana contestatu, in Hilduino. Sed ita sistit, ut Graeca testificatio, Romanae edis attestatio ab Hilduini unius fide
pendeant. Hoc constituto Gallicana perit con testatio, lac pereunte contestatione stare nequeunt Graeca testificatio, dc Romanae Sedis attestatio. Sextb, Hincmarus cum ait Dionysium Areopagitam fuisse Parisiensem Episcopum, non recordatur Martyrologij Ecclesiae tuae, ubi sic habetur: v Nonas Octobris Naialis Beati Diovss. r petital,qui ab Apostola apud Athena E βο- pus redinatus ibidem gloriose mari H est coronatus. vii Idus Octob. Parisius Maiissimorum Mari
rum Dionysi Episcopi, Rustici presbyteri. ει-
rei diaconi. Non recordatur , inquam , quia vix dubito, quin Martyrologium Hicmarianae
scriptionis tempus, id est annum DCCCLXXVI. aut DCCCL xxv II. antecesserit, siue quia vetustissimum sit Martyrologium , siue quia non licuisset in Ecclesia Remensi aliter sentire, quam Hincinarus ad Carolum Imperatorem scribens senserat quod si quis licuisse velit aliter sentire,
128쪽
indicium est certissimum, Remenses procul a tecta Hilduini, Hincmari nouitate antiquam traditionem, quae Martyrologio exprimitur, retinuisse. Septim b, Hincmarus cum Mi, Dion 'socios fuisse per varia ciuitates destinato , quinam illi fuerint socii , non exponitri quis dicat eos esse, qui nominantur in beati Saturnini historia, sine auctoritate veterum repugnantem tra ditioni pristinae Hincmarum faciet. in manifestissimum errorem coniiciet. Si lias contendat eos esse , qui in passione Fuscianti Victorici describuntur: Hincmarus contradicere sibi videbitur. Nam in Suessionensi Concilio, quod anno DCCCLxvI habitum est, subscribit Sollemniacensis monasteri priuilegi , ubi Dionysii soci dicuntur Crispinusi Crispinianus , qui Diocletiano, Maximiano Imperatoribus ad Ecclesiae vulnera peruenerunt. Priuilegi verba sunt : Elegius immandensis Ecclesiis Episcopus, amore supem hareditasis ac usus coenobium ipsum
in Lemovicino rure, quod Sollemniacus vocatur, in honore omnipotentis Dei, ct umeratione Beatorum
vomum Petri Pauli, ac Maurum Dion j, o sociorum eius Crispini atque Gilpiniani, necnon&c ad care sategit. In Fuscianiri Victorici passione Crispinusi Crispinianus Dionysi comi res appellantur. Simincmarus ut Dionysum ita& Crispinum ac Crispinianum ad Clemen rem reuocet, a contradictionis laqueo sese quidem eximet, sed in culpam aliam haud leuiorem
129쪽
pum ct Camotum eos illuminare, qui in tenebris ct in umbra mortis erant, misit ubi eum per alisuoa tempus immorari diJosuit. Post annos a Christo octingentos septuaginta sex Hinem arus omnium primus est, qui ordinationis huiusmodi meminerit. Hanc ordinationem vel ipse finxit, vel ex apocryphis scripturis asseruit. Hilduinus non
meminit , qui tot res partim incertas partim falsas suis intulit commentariis ordinationis huius epocha inter annum Christi DCCCXxx IV. quo Hilduinus scripst annum DCCCLXXVI. aut DCCCΙ.XXVII. quo Hincmarus, defigenta est. Nono, Hincinarus pergit Postea vero Meia
densium civitati Pastorem Episcopum esse constrituit, elusique suo 'i Antoninum, qui iunior, ad distinctissem sienioris Antonini pransminabatur,adhibuit. Quid Sanetinus Carnuti fecerit, an plures, an paucos, an nullos ad fidem conuerterit, non refert. Et tamen perinde ac si Carnutenses ciues omnes vel multos conuertisset, Dionysius illum reuocat, meldensem Episcopum constituit. Nec in Sanctini locum Carnuti Pastorem alium sufficit. Quidquid id est, ab Hincmaro sine veterum testimonio narratur. Obruitur taciturnitate octingentorum amplius saeculorum. Prariere inducit Antonino duos. Iuniorem unum, seniorem alterum. Iuniorem an-ctino adiungit seniorem in otioin in tenebris relinquit, quid illo tum demum fiat, Hinc marus plane silet quid est hoc Antoninos duos obtrudere, cum ne v s quidem extiterit, aut saltem xtitisse probari possit In summa Hildui ni siletitiam ςrῆcit, onagratiun hui R e
130쪽
dem quae superioris epocha constituenda sit. Decimis, Hincmarus scribit, quomodo Domitianus Christianorum hostis acerrimus Dio nysium perquiri, comprehendique iusserit, ut vel gentile sacrificium faciat, vel suppliciis quibuscunque affectus trucidetur. Sed hoc ita scribit, ut Imperator Sanctino Antonino parcere vidcatur. Quod omnino mirum est, cum non minus essent rei, quam Dionysius Sanctinus&Antoninus homines sunt Dionysio recens Miuncti. Ideoque vitam in pace deposuerunt. Qui adiunxerunt, obliti sunt eos martyrio dare; quod utique eorum animus tranquilla temporis si conditione occuparetur. Vndecimo, nunc accedimus ad illam sedulitatem, quae a primis Christianis in tantum abhorret, in quantum abhorrere potest : Quos Domitiani lictores' cum Beatus Dionysius ad fines Parisiorum appropinquare comperit, Sanctinum Antoninum ad se accersivit, quibus praecepit, ut se mones ct agones ipsius solerter intenderent, ct me
moria commendaWent, ac quibus tormentorum gene
ribus per passionum supplicia corporis vitamfmrent, conspicientes, Romana Sedis Pontifici est fidelibus,
'isos tunc ibidem inuenerint per ordinem nunciare quantocius studerent, Urae obnixe deposcerent, τι Atheniensium ciuibus ea nota facerent, quatenus
ipsi Domiπο pro cursu labori eius impleto gratima erant , ct erga altum eliis bono animo ferent. Quasi Dionysius Sanctinora Antonino praecipe. retra, iudicum interrogationes c responsiones obseruate, quibus me suppliciis carnifices assicient, notate, agonesin inartyrium meum liter