장음표시 사용
131쪽
tis prodite, .significate haec omnia Romano Pontifici, Christianis reliquis, praesertim Atheniensibus, ut me tanquam sanctum Martyrem colanti venerentur. Hae non sunt cogitationes martyrum , sed delirantium somnia haec non
sunt prima fidelium studia, sed irrisorum Chri stianae simplicitatis figmenta,quae Hinc arus recensere non debuit. At scribendum fuit Hilduini operibus supplementum, quo Dionysius Areopagita in Parisiensem Episcopum assereretur. Duodecimo , sed pergit Hincmaru : Consummato siquidem Beata Dionysio per mari 'r' aiamam, Sanctinui Antoninus, sicut eis praeceptum fuerat, Romam iter aggredi maturauerint , ct venientes in Italiam Antoninus valida febre correptus est, in cuius Obsequiis per aliquot die Sanctinus immoratus, consilio, ct consensu Antonini, ne praeceptio
Reati Dion j quacunque occasione impediretur peragere coeptum iter dissosuit, iusscienter xeniisae honestis linteis principi domus , in qua iacebat Antoninm, commissis petiit , or per Dominis obtestatus est eum, ut si Antoninus conualesceret, exinde illi abundamissime ministraret, si etiam vita deced ret, honestissime sepelireto, sic iter quod coeperat, peragenἀum arripuit. Vel nihil unquam expositione sua confutatum est, vel hoc ipsum quod retuli, confutatur. Profectb quo quis illud magis expendet, eo magis Christiana simplicitate deflectere iudicabit, veritatis nihil verisimilitudinis nihil continet. Decimo terti, dissimile non est quod sequitur Et cis Sanctinus fines Romanorum iam contigit, Antoniis- vita decessi, quem princeps omm,
132쪽
retentis ammibus, qua sibi in obsequiis eius eommendata fuerant, catabuli sui, in quo animalia eius manebant, axes leuauit, ct infossam , ubi stercora urina animalium desuebant , proiecit , ct desuper axes remisit. Atque istud est anili commento insulsius Sanctitausi Antoninus veniunt in Italiam, hic febre corripitur irincipi domus in
qua iacebat,commendatur. Quasi Italia foret aliquod diuersorium, cuius domino Antoninus febre laborans commendaretur. Deinde apparet, hinc eum cui Sanctinus Antoninum commendauerat, fuisse Christianis moribus imbutum, inde Gentilium superstitionibus obrutum , quod Antonino sepulturam asini dederit Periodus igitur haec ita scripta est, ut in singulis eius membris Sanctini prudentia desideretur. Decimo quarto , res absurdae sic crescunt et uua mox omnia Sanctinus per Spiritum sanctum cognouit , cum maxima festinatione reuersus ad domum, in qua Antoninum iacentem dimisera sensa dolens peruenit, ct principem domus interrogastis: Vbi est inquiens Antoninus frater meus charissimus 'Is autem fictis gemitibus ac suspirii simidata moestiatia, mortuu est, inquit , quem de mihi a te commissis honestissime sepeliini: Cui Sanctinus Mentiris, inquit, fili diaboli, in sterquilinium proiecisti eum
virum Onctum ct iustum. Et nunc veni mecum ad catabuli locum, in quem proiecisti eum. Is autem timore perculsius non est ausius reniti, qui cum eos eniret ad locism ubi eum proiecerat. Narrationis huius commata singula tam absurda, desomnium auribus atque animis absona , ut stomachum potius, quam risum moueant.
133쪽
Decimoquinto, narrationem continuatri Est lauantes inde axes, Sanctinus cum lacrymis clamauit voce magna dicens: Antoninefater, in nomina
Domini nostri Iesu Christi, pro cuius nomine Ἀ-- passus est gloriosis ut Martyr Dionysiμs, surge,st
perficiamus simul obedientiam, quam idam patre magister noster communiter nobis praecepit. Et statim Antoninus stercore obuolutussurrexit quem Sanctianus de eatabuli fossa extruxit, ct diligentissme lauit, est mundis ac honestis is vestibus induit,sicque offerentes Domino sacri iam laudis , Eucharistia Compori Sanguinis Christi participati sunt,
pientes cibum confortati sunt, ct iter coeptum aggre- dientes Romam auxiliante Domino emenerunt, iam beato Clemente martyre coronato in eadem Sede Sanctum Anarietum natione Graecum de Athenis.
qui fuerat a beato Petro Apostolo preseyter ordinatus, consecratum Pontificem inuenerunt, cui per omnia, eue eis Beatus Dionysius iusserat, actus ct martyri' eius ordinem narrauerunt. Haec ut .alia post Hilduini tempus fictisis commentitiis fabulis tradita erunt. Adhaec Pontificalis libet dicit quidem Anactetum fuisse Graecum , sed patria Atheniensem fuisse non dicit. Hincmarus dicit, qud melius quadraret negotium. Ceterum Hincmarus non tradit Sanctinum Antoninum gesta martyrium Dionysi,memoriae mandasse, sed Anactet tantum voce tenus exposuisse .sed a quibus hoc aeceperit, non tradit. Facti tamen quaestio est,i in facto veris satur. Quod si contigisset, huius cognitio nonnisi percis ditionem ab Anactet tempore deriuatam haberetur: non habetur. Quidquid id est
134쪽
Hincmari aetatem non antecedit Posterius est Hilduino, cum ex aliis , tum ex eo quoque, quhd Hilduinus mentionem rei nullam fecerit, facturus, si1 tunc prodesses; in lucem, quod tenebrae pepererunt. Decimosexto, narrationem continuat,
claudit Perseetaque negotio ad ciuitatem Meldem sem reuersi fuerunt, ubi sanctae praedicationi ac piis operibus insistentes Sanctinus plenus de virtutibus ac bonis operibus ad caelestia una transiuit. Cui Antoninus in Episi patu successit. per plures amnos in sancta incio degens, cum multiplici bonorum operumfructu, ct animarum lucro migrauit ad Dominum. De his duobus Meldensum Episcopis, Sanctinoi Antonino contumax est ante Hincmarum ubique Galliarum, Christiani orbis silentium. Post annos a Christo octingentos& septuaginta sex illorum Hincmarus primus meminit an autem auctor hic ad asserendum illis Episcopatum Mendensem sufficiat, Baronius nun diceret, qui dicit in apparariri Quod a recentiori audire de rebus de antiquis siue alicuius vetustioris testimoηio profertur, contem.
Theodoretus non diceret, qui Historiae Reli giosae suae ita praefatur Ex iis porro qua dicenda sunt, aliqua ipse vidi qua autem non vidi, ab iis audiui, qui viderant, viris virtutis amantibus, diagnisique habitis . qui illos viderent, ct eorum iam va frueremur. Fide autem digni Euangelica doctrina siriptores sunt nonsolum Matthausis Ioannes mmi ct magni Euangelista, qui Domini videre mina,
135쪽
viderant , verbi ministri fuerant, non ea mori qua passu est, ct quaefecit Dominus, sed ea etiam qua assida doeAit, accurate docuerunt. Nam beatus ipse Lucas, qui 'ectator non fuerat, in principio peris sui dicit se ea narrare , de quibus certior factus sit, nos licti audiamus eum ista non vidisse, quae nareat, sed hanc doctrinam ab aliis accepisse, non minus illi, ct Marco credimus, quam
Matιhao ct Ioanni. Fidem enim dum narrant amθσmerentur,ut abiis edocti qui viderant. Quare nos quoque narrabimus ea, qua pamm Vsi vidimus, partim iis qui viderant, eorἡmque vitam imitabantur,na sentibus eredidimus. De his autem ideo pluribus verbis disserui, ut me vera narraturum persuaderem.
Non dicerent, qui traditiones veras a falsis secernunt, ad percipiendum illarum discrimen, certas quasdam regulas praescribunt, ne quae falsa est traditio, pro vera, vel quae Vera, pro falsa ducatur. Nec Carolus Magnus , nec Antistites, qui Capitularia illius per ordinem collocarunt, dicerent. Cur veth non dicerent causa haec est,qubd in libri 1. Capitularium num XLII. edixerint: ut falsa nomina Martyrum , ct incerta
Sanctorum memoria non venerentur.
Non dicerent selecti ad emendandum Romanum Martyrologium censores, siquam diligen- . iam in Felice II. adhibuerunt, in Sanctino Antonino Meldensibus adhiberent. Inprimit enim dubitarunt, num in Martyrologio nouo Felix II collocaretur , etiamsi ut Bessiarminus ait, omnia Martyrologia antiqua tam excusa ut Heri, Adamis. vardi, quam etiam manuscripta
136쪽
xv. Calend. Augusti ponant memoriam Sancti Felicis II. Papi Marturis, qui Conmmium haraticum declarauit; etiamsi S. Vregorius I. tam in Antiphonario, quam in Sacramentario ponat integrum
oscium Ecclesiasticum legendum ad missam in die
S. Felicis Ponti is ct Martyris V. Cal3nd. Augusti. Dubitarunt inquam, nec ante sublata est dubitatio, quam diuina quadam prouidentia in Sanctorum Cosmarac Damiani basilica , inuenta fuerit haec inscriptio : His iacet corpus Sancti Feticis Papa Martyris , qui Constantium areticum declarauit. Historiam, arrant Cardinales duo mellarminus maronius; hic ad annurn Chr. ccc LVII. ille in lib.IV. deRom.Pons .cap. IX. Beda Sanctinum Sc Antoninum non vindicaae
in Martyrologio suo,Vsuardus Parisiens desipis
monachus non vindicat, Rabanus non vindicar, Ado non vindicat, vandet bertus non vindicat, Notherus non vindicat, Romanum Martyr logium, quod anno DLI x. eaetiis editum est, non vindicat sed hodiernum vindicat Sanctinum in fide Hincinati, non vindicat Antoninum, qui tamen aeque ac Sanctinus vindicaretur. Nam de Antonino perinde ac de Sanctino Hincinarus loquitur,4 qui postea Hincmarum secuti sunt quod animaduersione summa dignum cordatus homo iudicabit. Hodiernum, inquam, Romanum Martyrologium vindicat Sanctinum, eumque Dionysii Α- reopagitae discipulum appellat sed idem Martyrologium in editione atini DLxxxvI vindicat Xynoridem Antiochenam martyrem ad I x. Calend. Februarij,in Baronius eam asserit ex
137쪽
Chrysostomi homilia xv. de Lazaro, atque ex Epistola Hieronymi V III ad Demetriadem. In consequentibus aliis editionibus Xynoris sublata est e Martyrologio, sublata quoque Baroniana Xynoridis issertio, nec Pontificia impedire potuit approbatio, quin utrumque tolleretur Exemplo tam illustri, quid Sancti no Areopagitae discipulo fieri posset, satis superque
Porro in re, quae fere inexplorata mihi videtur, ita dico, quod sentio, ut id cuiuscunquepi atque eruditi hominis iudicio, correctioni legitimae subiectum esse velim. i. Meldenses nullum habent Sanctini sui testimonium , quod auctor Carolo Magno vetustior ferat. 11. Meldenses Sanctinum ab Hincmaro aecipere potuerunt, sed an acceperint reipsa, valde dubium est, cum epistola Hincmari, antequam superiori saeculo ederetur post Hilduini
Areopagitica, paucis innotuerit. 111. Meldenses Episcopum suum facere potuerunt Sanctinum illum , qui Virdunentem olim exit Ecclesiam, agrippinensi Concilio, quod anno Christi cccxii habitum est, interfuit. Ibi enim legitur Sanctinus Episcopus a Laticlauo. Id est, Virdunensis 4ubd Vird unum urbs clauorum diceretur, Vt Beriliarius presbyter obseruat. Meldenses facti sui occasionem ex eo nacti sunt, quod Sanctini corpus aliquando habuerint. Id Hugo laviniacensis Abbas testatur in Chronico Virdunensi r Itemm , inquit, in Francor- regno Normanni insergunt,
138쪽
ct anno cccxcI. Indis. I x. Gallias, Hispanias, Italiam, Franciam, totum Christianorum vastant regnum ciuitates, Parisiius, Beluacus, Carnotis. Meldis antiqua non secis undique Sripiuntur, vastantur euertuntur. Corpora Sanctorum infra iaros recipiuntur timore hostium Corpus S. Benigni Dialonensis Ecclesia Linguonis fertur Sanctus San- Elinus Meldis in Ecclesii maiori positus , a Vir nensibus magno pretio Virduni relatus iam erat μperiori tempore ann. Dcccxxvi Meldenses relicto
Abbate Flaviniaci postea ad Hincmarum confugerunt id enim scribit Hincmarus , quo factum suum tueantur commodius.
v. Meldenses nihilominus eodem die, quo Virdunenses, beati Sanctini festum celebrant. Nam Manuale Virdunensis Ecclesiae , quod anno MD xiv d Manuale Meldensis Ecclesiae, quod anno DXLvi editum est, Sanctino diem Octobris undecimum adsignant. Ad Vsuardi Martyrologium additiones idem faciunt, excepto, qu bd Sanctinus ibi non dicatur Meldensis Episcopus, sed tantum Virdunensis. Sic enim tradunt Vi' i beati Sanctini eiusdem loci Episcopi confuseris. Additiones dico, quia suar-dus,ut nec Meldensem,ita necVirdunensem Sania chinum vindicat. Sed nescio cur Romanum hodiernum Martyrologium Sanctino Meldens diem Septembris vigesimum secundum tribuat, eum Meldenses ipsi non tribuant. V. In hoc Martyrologio Sanctinus Virdunensis nullus apponitur, qui tamen apud Abbateria Flaviniacensem testimonium habet sanctitatis
139쪽
uri siquis Sanctio duos Virdunensem unum , Meldensem alterum ex monumentis Carolo Magno antiquioribus,vel etiam tempore proximioribus offendat, ei libenter assentiar. Haec sane quaestio digna est, in quam viripij dc docti iuxta curiositas exerceatur. Neque vero satis est traditionis nomen velut siparium obtendere traditio quippe vera, Tuis legibus afferenda, Ma falsis hominum inuentionibus secernenda est. Hactenus de Hincmari epistola, quae inter sillius opera desideratur. Sirmondus spreuit potius, quam non vidit. Indignam protecto censuit, quae Hismari operibus accenseretur Ioannes Busae vi Ioannes Cordesius in sua quisque editione Sirmondo praeiverunt, .negligendae epistolae exemplum praebuerunt Consilium viro inrum trium adiuuat nostra dispunctio,quae epistolae auctoritatem omnem abrogat,4 nouitatibus multis epocham constituit. Nam in Hincmaro
qui anno MDCCCLxxxII. mortuus est , locum habet Baroni, pronuntiatum: Quod a recentiori auctore de rebus ari,antiquis sine alicuius vetustioris aActoritate profertist, contemnitur. Pronuntiati
huius sui oblitus est Baronius, cum ad annum Christi cara tum in Martyrologio ad vii Idus Octobris, ubi Hin ari epistolam laudat, ut Dionysii Areopagitae in Galliam aduentum
confirmet Baroni opinionem certam non faciunt, sed tantii sequuntur Martinus Detrius in Vindiciarum Areopagiticarum capite xx x. δ alij, quos enumerare longum esset.
140쪽
Bibliothecari ad Carolum Imp. pistola Iudicium.
SVra Ras modo, ut de Anastasi ad Impe
ratorem epistola nonnihil dicamus. Quae in ea de Dionysio Athenarum Q 1orum Episcopo narrantur, Iam supra confutata sunt, cum quae refert Anastasius, Hilduinus, Hincmarus referant. Deinde quae tradit Anastasius, ex seipsi, confutationem accipiunt Passonem , inquat Sancti Hieromaryris Dion j quondam Areopari--psque Athenarum Antistitis suam Roma Iericum puer essem, quάmque a Constantinopolitanisgatis ussieram , secundum iussionem vestram dissuasitam, tandemque in maximo caenobiomm G- mastorum repertam, etiam inter diuersos an uo- respositus, accepto interpretandi certamine Latins eloquio tradidi, quantum potui auxiliante Deo, es non ex toto , verbum . verbo, senskm tamen peniatus hauriens Cesset ergo iam quorundam opinio perinhibentium non esse Areopagitam Dion um eum qui prope Parisium eorpore ac virtutibias redolet cum hoc est Graecorum quoque flus cum lingua Latina concordans testetur , pradicet, in qua pra-Da naim est, ct qua celsa scripta sua contexuisse