장음표시 사용
71쪽
est ipsis Domini actione, auctoritatu exemplumβ Hienter his seriptis possemus inferre. At neque in Actibus Apostolorum, neque in Evangeliis, quibus actiones Christi continentur, traditur Areopagitam a Clemente consecratum Galliae totius Apostolum. Praeterea, quasi nihil esset factu facilius quam quod sibi sumit ostendere, id ipsum omittit, quod illius alio se dirigat intentio. I x. Quintum habetur in epistola ad cunctos Ecclesiae Catholicae filios , ubi sic scribit Hilduinus Abiecta omni ambiguitate quod iste ipse Dio-nusius, cuius hie gesta scribuntur, non sit Areopag . res ct Athenarum uis pus, quid quisique dixerit, lueisti de autumatione Gregor, Turonensi Episcρpi, os subreptione Beda sancti presbteri, atque aliorum quorumque sim auctoritate iactatur. Qui curiosus hoc scire voluerit, ut de multis quadam deinemus lex nomine Eusebi Caesareensis Historiam , Ar parchi Graeorum Chronographi ad an phorum Pri-merium epistolam. Visti conscriptionem perquiarat inelegat. Morem geramus Hilduino Euse ibius de Dionysio Areopagita loquitur duobus
tantum Historiae locis, quae ut cum dictis Hilduini conferantur, recensemus. Primus est quia dem lib. I ii cap. 1v. Adde his Areopagitam illum
Dion rum nomine , quem in Actis Apostolorum post Pauli concionem in Areopago apud Athenienses habitam, ad fidι- nuersum fuisse Lucas in Actis Apostolorum scribit quMqua primum Ecclesiatheniensi Episcopum desiDatum alius quidam Dionysius Ecclesia Corinthiorum pastor narrat, Alter litabri IV cap. xxxi ubi quid in epistolis Dionysij Corinthiorum Episcopi continetur , explicat
72쪽
Eusebius: In eadem, inquit, designat vimia ad Athenienses Mad Dionysius Areopagite, qui ab
Apostolo Paulo instructus credidit Christo secundi mea, qua in Actibus Apostolorum designantur primus apud Athenas ab eadem Apostolo Episcopus fuerit ordinatus Lege ergo relege Eusebij Historiam, dc Dionysium Parisiensem eundem esse cum Areopagita ibi reperies nusquam. Haec sufficiant ad pecimen auctorum, qui ab Hilduino citati leguntur,et quibus egregie imposuit.
x. Nunc veniendum est ad scriptores qui non extant & quibus Hilduinus multa tribuit. In Rescripto ad Imperatorem primus eius generis auctor occurrit Aristarchus, quem Chronographum duobus in locis appellat, cui historiam epistolam ad Onesiphorum primicerium triabuit. Loca illa duo non refero, quia iam rei tus unus sufficit. I. Apud antiquos memorantur Aristarchi plures, unus Grammaticus , alter Comicus Poeta.
hic Mathematicus , ille tyrannus Ephesi, sed Chronographus nullus , historicus nullus. II, Apud antiquos nullus memoratur auctor nomine Aristarchus, qui Dion)s Atheniensis Episcopi meminerit. m. In Aciuum Apostolicorum capite xix. in Epistolae ad Colossi capite iv. Aristarchus quidam Pauli comes concaptiuus legitur , deinde in Epistolae II ad Timotheum capite . Onesiphorus An autem Hil- Auinus Aristarchum hunc Chronographum Graecorum fecerit, WEpistolas ad Onesiphorum ribentem induxerit, disceptari posset quidquid id est, qua confidentia Hilduinus L. Lucae
73쪽
& Eusebio tribuit, quae non scripserunt, eadem potuit vel Aristarcho huic tribuere,quae non scripsit,vel aliquem alium, cuicommenta sua tribueret, fingere: par est utrobique disputandi ratio. xi. Secundus occurrit auctor Visbius, de quo in Rescripto ad Imperatorem ita loquitur γυ- cipue tamen conscripti Vise, qua in tom fatis superque abdito, Parisius diuino nutu inventa, inter alia memoranda sicut in ea legitis, verba Domini nostri
Iesu Christi ad eum prolata , quando sacra mysteria perageret, a cunctis videntibus apparentis, continere dinoscitur. Cui adstipulari vidistur antiquus ,σnimia pene vetustate consumpti Missales libri, continentes Missa ordinem more Gallico, qui ab initis recepta fidei, usu in hac occidentali plaga est habi
tu , usquequo tenorem, quo nunc utitur, Romanum
susceperit. In quibus voluminibus habentur dua Misesa, qua sic inter celebrandum ad prouocandam diaxina miserationis clementiam ct tarda populi ad seuotionis studium excitanda , tormenta martyris fociorumque eius succincte commemorant, sicutis et qua Missa ibidem scripta, aliorum Apostolorum vel Martyrum, quorum passiones habentur, notissime δε- cantant. Quarum Misaram eantus,sensus ct verba, adeo passionis eorundem, quam vobis misimus, seriei concordare videntur, ut nulli sit dubium, a teste Horum martyrii Visbio agones eorumsuissed riptor,
est ex ipsa veraei historia, memoriam tormentorum
suorum in praefatis precibus fuisse mandatam. Deinde in epistola ad cunctos Catholicae Ecclesiae filios : qui curiosius hoc stire voluerit missi con- 'Virionem perquiratis relegat. Qui ante Hil duinum , vel Visbium vel Visbij conscriptio-
74쪽
nem nouerit, hactenus inuentus est nemo Viso bij nomen, atque adeo ipsus historiam genera. IO etro ad Dionysij tempus silentium obruit: quod ne opponeretur, Hilduinus cautione hac occupauit Cissi conscriptio in tam seris superque abdito Parisius diuina nutu inventa. Haec autem cautio non videretur nimia, proindeque dolus, nisi Hilduinus beato Lucaea Eusebio imponere effet ausus. xii Missales libri Romani PontiToccurrunt
numero tres, Innocentius, Gelasius, Gregorius,
de quibus ita loquitur in Rescripto ad Imperatorem Videtur porro in his Missarum obsecrationiabis quas Visbius audiuerat noncontemnenda auctoritas da memorata passione Sanctorum , cum extent
apud nos epistola Innocenti post eum Gelasiij,
nec non modernius beati Papa Gregora aliorumque Pontificum adipiseopos orbium Galliarum Antistitum nostrorum ad ipsos de more Romano ineunctis Ecelesiastica auctoritatis muniis imitando quibus datur intelligi ab annis pluribus hune Miserenorem de Gallica consuetudine recessisse , ct iano passionis arurum istorum memoriam longo superiori tempore his Occidentalibus partibus per sunt
eationum postulationes inolevisse, quibus tanto rerisAssem accommodamus quanto in tempore vicinops consummationem eorum easdem fuisse compositas sine dubitatione concredimus. I. Hos Mimales libros, has Pontificum epistolas, quae Hilduini cauta seruiunt, neque ante Hilduinum, neque post Hilduinum nemo vidit unquam Fides ergo penes hominem unum, qui beato Luccein Eusebio non dubitauit appingere , quae nunquam
75쪽
scripserunt. 1. Si verum esset inles libro qui ab initio susceptae fidei conscripti sunt ad
usum Gallicanae Ecclesiae, Dionysium Parisiensem eundem atque Areopagitam repraesentame, cur qui Sancti Saturnini martyris historiam confecit eos tam turpiter neglexit, ut Dionysium
Parisiensem Episcopum usque ad Dech tempora demiserit Cur Gregorius Turonensis eosdem
Mimales libros insuperhabuit Assirmabitne
Hilduinus Gregorius Arabico vel Persico, non Gallico more celebrassie Missiarum solemnia is hanc ob causam Mitarum codices non vidisse, quos ille laudat 3 III. Hilduinus, inuentum suum occultet, si tamen occultare potest, de Gallis, Romanis conqueritur de Gallis quidem, quod institutum ab initio susceptae fidei ordinem Missae , Deum longo usu confirmatum abiecerint de Romanis verboqubd nouum Missae ordinem antiquo illi suffecerint quo pacto utrique Areopagitae in Gallia passi memoriam exterminarunt. Hilduino quis credet 1 v. Nulla est Innocentii, nulla Gelasij, nulla Gregorij epistola, quae mutandum veterem apud Gallos ordinem Missarum proponat. Dicεtne Hilduinus ut Misi ales libros, ita & horum Pontificum epistolas periisse Sed dicenti Hilduino quis habebit fidem, si mod scierit, illum beato Lucae Eusebio affinxisse multa, quae literis neutiquam prodiderunt v. Vnum aliquid uni affingere Pontifici ferendum esset in Hilduino. sed tribus Pontificibus id quod tam enormiter falsum est, affingere,quis animo aequo sustineret xiiI. Eugenius Toletanus Episcopus occurrit,
76쪽
cui Hilauinus hymnum de Beato Dionysio tribuit Nec mirara quis poterit, cur 'mnum Sancti Eugen Toletani de Beat Dion'si habeamm, vicinorum sapientium scriptis, exceptis paucis , vs-deamur carere, cum iac qua habemus, ut exorata prio m nostrorum venia dicamin, abdita negligenter relicta reperimus o alia necdum prolata , quia non adhuc sunt ad liquidum enucleata, nos possidere latemur.At praeter Hilduinum Sc monasteri Sancti Dionysi monachos nullus Eugenio Toletano Episcopo tribuit hymnum, quo
Beati Dionysi Areopagitae Parisiens Episcopi
laudes caneret. Edita sunt Eugeni poemata, inter quae hymnus eiusmodi non comparet. Profect facilius fuit hymnum affingere Eugenio
Toletano Episcopo , cuius opera prae manibus non sunt omnium, quam beato Lucae, quae non dixit, affingere, cum illius Acta Apostolorum terantur ab omnibus. Praeterea hymni stilus Euseni stilum minime refert. Ita ut haec diuersitas sola monachorum fraudem patefaceret. XIV. Fortunatus occurrit,cui Hilduinus similem hymnum adscribit in eodem ad Imperatorem rescripto Patenter est quidem noscere pus mi , non adeo quadam solerter eum Gregorium Turonensem yinuestigasse,cum ei contemporalis existensmis rudens scholasticissimus Fortunatus, qui plu- frequenter ad eumscripserat hymnum rhytb-
mica compositionis pulcherrimum de isto gloriosissimo
marure composuerit. In quo commemorat, eum a
beato Clemente destinatum sicut in Latinorum paginis didicit, de natione autem eius ct ordinatione Epscopatus mentionem non facit, quia singua Gra-
77쪽
ea penitus expressuit Ante Hilduinum Fortun ti hymnum nunc nemo viderat Hilduinus omnium primus vidit, forsan composuit. Quid-Quid id est, monasteri sui septum debet agnoscere, cum exemplaria Fortunati nulla seu edita, seu manuscripta hymnum illum exhibeant. Deinde Fortunatus multa de Dionysio Parisensi Episcopo canit, nec eum a Clemente missum canit Postrem,tam potuit Fortunato hymnum assingere, quam Lucae Eusebio assinxit, quae de Areopagita non scripserunt. Porro cum Hilduinus dicit Fortunatum e paginis Latinorum didicisse, missum a Clemente in Galliam fuisse Dionysium, id dicit, quod Latinorum nullus ante Fortunatum unquam dixerat. Quae impost ra est manifestissima. xv. Historiae Graecorum occurrunt, de quibus
in epist ad cunctos Catholicae Ecclesiae filios ita scribit: Usum est mihi etiam in hac paria quiddam sudoris impendere, ut notitiam de ordine conuersionis inradicationis atque aduentus Romam, seu triumphati maryri Beatissimi Dion ij, qua maximὸ Graecorum continetur historiis. At nullus auctor est apud Graecos CaroloMagno vetustior, qui Dionysium Areopagitam venisse Romam literis mandauerit: Quapropter non est mirum Abbatem monasteritSancti Dionysse Graecorum historiis imponere, cum beato Lucae ausebio tam foede, ut vidimus, imposuerit.
ἘVI Monumenta veterum occurrunt, de qui
bus ibi sermonem hunc instituit Vera itaque a veracibus de eo scripta, simplicite in unum coia
lecta fideliter relegant, ct si nostra imperitiasuerint
78쪽
isdignati, ad vetemm monumema recurrant, quia nos non nostra, nec noua rudimus, sed antiquorum antiqua dicta de abditis admodum tomis eruimus. At veterum monumenta nulla sunt Carolo Magno vetustiora, quae Dionysium Parisensem Episcopum Areopagitam fuisse asserant Scilicet veterum monumenta solus ille vidit, quod de abditis admodum tomis eruenda forent. Qui dicit in Actibus Apostolorum scriptum esse, Dionysium fuisse genere nobilissimum ac magisterio Philosophiae insignem; qui contendit probate se posse cum ex Actibus Apostolorum, tum ex Domini nostri actiones, Dionysium Areopagitam fuisse totius Galliae Apostolum, cur non
diceret, cur non contenderet in veterum mo
numentis haberi, quidquid de Dionysio Parisiensi Episcopo haberi voluerit 3 xvii Monasterij S. Dionysij archivum occurrit, de quo in eadem epistola sic loquitur id
his autem es aliis quibuscunque, desumptasunt omnia, quaprae manibus tenentur collecta,/benignia tali legentis commodum ae placitum fuerit , ct aliab ea inuenire nequiverit, literarum nostra amitatis ex hoe ad serenismum Autustum assatim iti stratione valebit. Nam etsi eis credere dignatas non fuerit , illa sibi tamen fine quolibet stupercilio prodent, ubi hac niuersa ct qualit/r. quo omdine dicta manifesti raperiat, ipsorumque librorum planitudinem , indiguerit, ab archia Ecclesia ηο-stra mutuare quibit Hilduinus postquam eis succensuit, qui dictis suis fidem adhibere nolent, hos ad archivum Ecclesiae suae remittit. Mirificum est istud tabularium, in quo quod nusse
79쪽
quam est alibi , reperitur Apostolorum Actiureperiuntur, qui Areopagitam fuisse genere nobilissimum magisterio insignem docent; reperitur Euangelium, ubi ea Christi notatur actio, quae ad vindicandum Dionysio totius Galliae Apostolatum suffici ab reperitur Aristarchi Graecorum Chronographi historia, reperitur Metus dem ad Onesiphorum primicerium epistola quae Dionysi prosapiam, doctrinam, conuersationem, aetatem, ordinationem, praedicationem,
subrogationem alterius in eius locum Episcopi,& in urbem Romam aduentum per ordinem narrat reperitur Ambrosi ad Vercellenses epistola, in qua Damaris uxor Dionysii vocetur; reperitur Eusebij historia, ubi de Dionysio Α- reopagita dicuntur multa, quae in vulgatis seu Graecis, scutatinis codicibus legere non possu mus , reperitur Visbi conscriptio, quae erat L que adeo abdita , ut Parisiis nonnisi diuina re uelatione inueniri potueri: reperiuntur Fort nati presbyteri, Eugeni Toletani Episcopi carmina, quae quis alio in loco frustra quaereret, nisi perdere oleumis operam velleta, reperiuntur Missales libri, in quibus Dionysi Areopagitae, Rusticii Eleutheriscertamina continentur oeperiuntur Innocentij, Gelasi M' Gregori epistolae, quae inter alias illorum Pontificum epistolas non extant. Haec autem sunt omnia , quae reperiuntur in archivo Ecclesiae monasteri Sancti Dionysij, praeterea nusquam. Quare non immerito studio lum veritatis lectorem ad archivum illud stacerissimum ablegat. Verumenimuero nescio cur suardi praeter-
80쪽
mittit Martyrologium, quod in illa Ecclesia legebatur. Nam loca sunt in illo tria, quae Hilduini causae plurimum fauent Calend. Octobrisci Ciuitate Tomac Sancti Platonis presbyteri, qui cum Beato Dion, Episcopa elusique sociis ab orbe Roma Galliam praedicationis causa expetiit, ac postea consummato martyrio migrauit ad Dominum. v Nonas Octobris Natalis Teati Diovω
siqnem post grauissima tormentorum genera glorioso martyrio coronatus est, ut testatur Aristides vir a sapienti ue mirabilis in eo opere, quod de Christiana religione composiviti vis Idus Octobris Apud Parisium natalis Sanctorum Martyrum Dio-vii Episcopi, Rustici presbyteri, est Eleumheri dimeoni. Qui beatus Episcopus a Ponti e Romano in Galliam radicandi gratia hectus praefatam umbem deuenit, ubi per aliquot annos commissum opus sibi ardenter persequens tandem a prafato essem nino nauum sociis gladio animaduersus mari rium compleuit. Haec sunt ipsissima Martyrologi verba, quae ante annos trecentos Guido monasterqSancti Dionysi Abbas Sanctilogio suo inseruit,
commentariis falsis obscurauit Sed obscurari non possunt Qui enim Dionysius Platonis comes dicitur is apud Parisios martyrium facit vii Idus Octobris. Nec is potest esse Areopagiata, siue quia Plato Dionysii comes Diocletiano Maximiano imperantibus vixit,sive quia Dionysius Areopagita, Nonas Octobris martyrio consumitur siue quia idem homo duobus di uersis diebus mori non potest. XVIII. S. Pauli cum Dionysio disputatio occur-