장음표시 사용
151쪽
i i , Orsin Patdes caeteris aec prius, otiositate P m-S. . La tatas Iustinianus, non semel, sed' ' uit . Primbergo in libro de disciplina monastieaecqnuersationisi Hegrum capitula sub hoc titulo, di scopo edidit. L Vr lui'. hau pernitissumsitseruis Chri coHegialiter vitietibus otium, ς' JUR' q uod magnoaere riuitare debent . Ex hoc ergo capite specialessentς ut 4s proserre liceat . A torpore , ct otio cuncti currere deis
puisse arma, ἐν adpraelium recusare accedere propter metam, val seririculo nis . Non ramen minus Cituperabile est, mundo , solis , Orppreeo Dominum assectibus aemunerasse, atqur in mona fierio ptiosam ducere Uimm . Consi era, δserue nequam piger, o otiose qνo insadio certaminispositus es: Oportet enim tepugna A ni re,alint in misera iliter oecideris. In libro quoque de triumphali, Chrisu agone . Qui diuini amoris ardet incendio, in bonis acti Bus,4o chi. sempers occWare cupit, nune interius, Nunc exercetur exterius. cap. a b Otium βbbst rei summopere Diauit charitalia inimicum, cte. bi. contentus protulit', quae nOS in .stia , oηνυς imprii Oc D afferemus. u. Is a L gregi* qu que de tus author Thomas Campensis ad n rum, cuiusdam monachi quaesitum, limulque senio γ
contra otium I amare δε ctio8is IIudium contra cordis taedium, ct continuare orationis etfum contra Diaboli dolum. Haec utinam profitaamuro miles, ut vel sic, concordet vita nostra cu nomine. i. os .et Grauiter euam grauis author Ioannhs Trithemius , &1 o GEI ratiositatis vitiuJo lepraehenditi, simulque lirgiandum monachis
suadet, Homilia 6 sic habet. Cons ni in erua sua semper ova'm γ' caueta ,. quoniam mhil ita vires mentiseraraxat , suo Oti m . Si Deum ardenter amaueris,nunquam reiso iosus. HOmilia quo ld.hom.=-que T. sic satur. Utiostas inimica eLi anima,ct ideo tertis tempo- . r. bus occupari debent monachi in Iabore manuum, eertisque boris
in Dinone diuina . Ttinc enim zωρ sunt monachi , stabo' ma
152쪽
mox uarum visa t. Rursemque. Neisitur momae panem vestrum mavdueetis otiose inemper vos a quo labore ι onesio , in initi, oporteb t esse mancipatos, quo mens is taedio reisuetur Obs uantiae re Laras . Et insta Monacbus, quia miles eriirgis aterπν, nunquam debet esse otiosus. Rursusque, laboris monachorum no i mam sic describit. Labores monachorum itasunt moderandi, ut nunquam a diurnis naeent colisquys sd inteμ opera mantium ' tu corde meditatro ferueatscripturarum . Haec Trithemius, pius alis occupationem mentis, & corporis monachis praescribens.cro hac etiam ea usa strenue laborauit Iulius Nieronius deuotus author tractatum a steticuin de inerti otio fugiendo, fugando-'que a quibusvis Religiosis viris, & studiosis Christianae persectioms conscribens. Ex quo proinde aliqua ad intentum nostrum habere possumus. Primo ergo in principio prologi loco haec ita det. gmarers, frequens es inertis otist atomito, PMis Dp ι morales, prisci Doctores Christia γ- ,-etincti magistrἔπι tutis . tum reiigiosos uirosi; quiburine emonis pompa et πeH;tum Christianos omnes, quibus anima stati Ἀ - AEteoetesse, deterrent ab otiando tam uehemens , ct ardent cor
BortatIo eorundem , ad aliquam Bonestam occupationem M. o ni parte uitae, ac tem ris merimo, am eos extimuiat; ut me inpia
eas i ammata corripuerit, eo erimque adscribendum tractatum uiccinerti otio jugie o, fugandoque L renue ab omnibus draminiaus, q&ibus aterna fatur cara eri,no est dispoOE iovistutis inopistatis Deinde insequentibus ex Hagniae Cardinali assere illi . - - b, e iotrosus , quia non deelinat uitanda ; Liuisior quia . non de erat appetenda, nec eo Istit merita: Iti mus quia cu miniat, ct Gesuria at bi aeternasupplicia. Item illam otiosorum
damnitionem ab eodemHugone allatam .. Vobis nilia princi Idem. tes Ioxιmis no uouementes, Deo non feruientes, Bos ibur noum Lientesφoenitentiam non qgentes,m pori eram non prouidentes.
D pro religiosis optimum. consilium. onsultissimum est operari, ne alyssis oneri , ali ossudores m S. cyi ili. μιuatam tuam utilitatem conuertens, eum possis tuis Iaboribus uiduae, Θputii subuenire, Uque,qm e atrabumunt in mio res . Ulamque pulchram Chryso1lomibin otium inuectivam bis malatrapars est , immo Wro nam pars ,sedaean .ct maior, , Omnem quippe maritiam docuit otium. Ieagis eanredum, Mikstne salte quaestiones istas indagemus: mmpe que t hiabiIurus Io-
153쪽
Harum Deere. Dicas enim uelim; si famulum haberes, qui eis nee
'raretur , nec conuitiaretur, nec contradiceret; immo me inebriaretur , nee reliquorum malorum quidquam diagnaret Gederet tamen perpetuo otiosus, nec aliquid eorum,quaseruus Bero suo
p8a Hare debet, faceret: nora flagellares tuum, ut peruersumta. 'Praeterea Basilianum illud . o modo non odio prosequendum S Basilliis otium, quod formica, ct an peiorem efficit hominem,qui utique in tio suae conditionis positus inparadiso est, ut operaretur, O joHodiret eum y Insuper, & Ambrosianum illud. Non otio, non 'Rh φ' Fbmno merces paratur. Nustam opus dormientis Hi, niatas fructus oti=; immo magis dispendium . Otiosus Esau ami t primatus b.nonisionem . Et alibi. Non dormientibus, non otiantibus , sed ostilantibus pollicentur praemia,ct labori merees parata eo . . Adselm, Anselmum quoque monachos quosdam admonentem. Otiositatem quoque cui rem inimicam animarum Φυbarum 2 Oobis ex -ιIudite ι ct vn quirique consideret, quia desingulis momentis vi ta noIba redditurisumm Deo rationem. Ad haec Petrum Blesie a- et litisi, Episcopum quemdam sic instituentem . Multam tempus.' riatum habeas,fdsemper, aut orationi, aut lectioni, aut aIν bornutatis Hudio te impendas. Et post. Adhue replico , semper Min exercitio Scripturarum, nudumq; tempus te inuema toti m. Massitus otium ae litteris ect ciui hominis sepultura. Et maxime in semquentibus verba Petri Massaei Sancti Ignatii vitam describentis, quae talia sunt. Otium, ct omnium Ditiorum fomitem, aesemi, narium in primis oderat. Itaque duos. tresue rei familiaγis adisiatores , cum adianuam Hieno tempore eonfabulantes P superiore . Deo aspexisset, illieo iussit aceruum Iapidum in proximo stum in
summam adium contiguationem ne cunctatione transferre.EFism tertio poI mense, cum iridem iterum otiantes animadue
eisset, illum tuam Iapidum congeri/m, Ut in eundem locum refer rent, unde a portauerant, imperauit ,' amice insuper admonens , nihil in Dei famulatu periculosus esse desidia. Plura tandem ad 'intentum in hoc Authore lector reperi. i 7 Nec mirum, patres tanto conatu, monachis otii siroen indi doctrinam tradidi sis r adeo enim malum, nocivumque ratio nati naturae censetur otium, ut,& Ethnici, Paganique philosophi, solo rationis ductu, id antea intimauerint. Xenophon in libro de bi ' republica Lacedaem . Permulta ab otiosis, ct absurda patrari' uel ne . Euripides aiebat . fidem eis otioses, edi malus eluis. Cato. Ouidius. Nihil agendo homines, mala Uero diseunt. O uidius. Ignavum
154쪽
eorrumpunt otia corpus. Catullus. Otium reges prius, ct beatas perdidit orbes. Menander apud S tobariam. Homo sanus otio pmiserior es , quam febricitans, ct in mus, nam eorruptio animi, quam corporis miserior e D. Quintilianus declamat. 4. In fascinus otiosus ardor erumpit. Lucanus lib. Variam dantsem per otia mentem: nam qui propria non curat, via attendit; ad superuacanea , ct aliena neces riose exrendet . Ex quibus omnibus merito intulit Patritius. Otiosi ct ignaui homines venenumsunteiuitatis, proni ad libidine sunt, ct bonis inuident, aliena appetunt, denique seditios, ct turbulenti evadunt. Merito etiam ad ducti Patres, ut tantum malum a delitioso paradiso Dei, religione scilicet monastica, procul relegent, tam eoncordi, constantique omnium assensu, otiositatem opprobriis affecerunt, eamque a religiosis procul abesse curarunt. a 8 Ex dictis autem,dicendisque constabit, eam ob causam , Patres tam sollicite . & obnixe monachis otia interdixisse ; quod Putent; totam passionum , criminum , vitiorum ite colluuiem e otiositate manare. Id ostendunt Ephrem , Hieronymus , auctor apud Augustinum, Hugo, Bonaventura, Iustinianus, & alii iam relati. Sed specialius alii intentum concludune. Ex quibus Ioan nes Cassianus sic loquitur. Traiminatur otium replebitur pauperrare,oet O bHLoeIinui bili, quia necesse eis otiosum quemquam, O diuersi viiijs inuolutum teneri, ct alienum semper exi iere deontemplatione Dei. Μulta ad hoc propositum ex eodem omitatam Loquatur Hieronymus . Indes derijs est omnis otiosus. Aegyptiorum monasseria hunc morem tenent, Ut nullum absitie operis laboresuscipiant,non tam propter Tictus necuptatem,quam propter anima fatalem. Ne vagetur perniciosi cogitationibus mens, ct infra ornicantis Hierusalem, omni transeunti, diu a-.riset pedes suos. Indicat Hieronymus, omni vitio expositum esse otiosum, sicut meretricem omni viro. ClarissimE inter alios S. Augustinus, vel qui nomen eius praese fert in opere ad fratres in ere mo. Per otiostatemfratres, rigorem sanctaesolitaria religionis fasidimus;per hanc, eremumsaepe exire tentamur', per honeaecendimur frequenter ad luxuriam; per banc, animamur adsuperbiam 3,per bane, ducimur ad mundi gloriam ; per hane, tentamur delieate pasci ; per hanc, suffocamur pratio se veHirr ; per hanc , ad supersuam dormitationem trabimur, per hanc ad verba secularia ducimur libenter audire, me eis ilia otiositas pessima, qu frequente anctorum eonventus destruit; pariens in eis luxuriam,nutrieni in eis gulam, seminans inter eos zizaniam, S generaNι
catullus. Menandis Quintil. Lucanus Patri I.
155쪽
enerans inter eos bomicidia, ct omnia,quae sint opera carnis. ' id ergo dicis, δ fratre i Suid otiose agere poteris , ns ope a carms ρ Nunquam quis ciuis caelorum erit, otiositatem amaueris. Omnia haec, de veritatem continent, & spiritum Augustini num redolere videntur. Accinit egregie os aureum Chrysostomi Chri Oa. sic. Otium malitiae pars erit ; imo Dero non pars,sed eau a,9 ma- . ,- la radix i omnem quippe maritiam docuit otium . Belle etiam ἰή, tibi Laurentius Iustinianus. NihiI insancto proposito otio deterius , qu Enonsolum non adquirit noua, sed etiam adquisita consumit. Sanctae enim vitae ratio, processu gaudet, ct crescit; otio autem, is cessatione torpescit, ct deflcit. Nec plura testimonia quaeram:
res enim apud omne S comperta est, Otium malorum omnium sentinam originalem esse. i' specialius tamen speciali ora aliquot crimina reseram squibus monachi otio dediti exposit i manent; quibusque aliquan do irretiri, experientia sorte comprobabit. Unum est; vagamuΠ-da, vanaque egresso extra coenobia, satis in superioribus impro-b.rta Utium etenim, si quandoque in monachis reperitur, ad inutilem , & superfluam deambulationem extra claustra cogit.
Id ostendit auctor apud Augustinum iam relatus , illis verbis. Aa ar, Pre otiositatem rigorem saneta solitariae religionis fasidimus er-pV Λ. ' banc , erem umsaepe exire tentamur, cte. Hoc ipsum tradit Cas- Nd δ' sianus , con probins exemplo cuiusdam monachi otio dediti, qui non modo egressum sui e monasterio quaeritabat, sed quod periciri ib ius cst, ad si mile Vitium prouocabat alios . Hoc enum, inquit, de aeed exemptam de risi morigenere hominum , pro incipientium cau-c ip tione , dixissesussciat, quo pateat euidentius, quanta mala otiositas in monachi mente parturiat . Omnium tamen clarius, &enucleatius Antiochus monachus inter bibliothecar Patres re Iaiatus, qualiter otiositas . seu accedia monachum gyro uagum , &inquietum efficiat his verbis , nec inelegantibus demon lirat.' '' ' Taline, ii Damon cogitationum intemperiem, nempe, Ut alis bii l. ' emigret . di quia tempus omne , ct labor omnis, vacua sbi erunt se ii bonae, is inania, ni se ad alia conferat loca. Is tandem nihil dissimilis eo eΜitur Urgulto deserti , quod ubi aliquantusum. inter quieuit, rursus huc, illucque, aspiratione ventorum perpet litur. Aut ceria, quemadmodumplantaprocerior , ct exolescens , genitati Deo emota: ita ct monaebus gyrouagus, ne unius quidem virtutis frugem referet. Luemadmodum item nubes nullo aquab more conereta, venti agitatione percellitur: ita monac bulapi
156쪽
ritu agitatus ae eedain, nutum babetforidam requiem. Haec illG. Nec est cur plura afferantur, cum experimento conclamant , .constet , gyrouagos, seu de ambulatores monachos , otiolitatis morbo laborare, nec alicuius bona occupationis detent negotio.
2o Deinde otiosos monachos si aliqui tales sunt gulae,
Ventris crapulae expositos esse, plures Patres confirmant. EX qui bus auctor Augustinus nomen ostentans ia in additistus, sic . Herotiostarem, fratres , tentamur delicate pasci. Rursus. Haec e tua otiositas pessima, quaestequenter sane Iorum couentus defruit, nutriens In eisgulam. Clarius Cassianus libro iam adducto. Mens otios nibu aliud cogitare nouit ; quam de escis, ac ventre, donec inuenta quandoquefodalitate eiusquam Oiri, De amise, aequali
tepore torpentis, rebus eorum; ae necessitatibus inuomatur, ct ita paulatim reddatur nox ijs occupationibus irretitus , Ut tanquam serpentinis spiris obfi ictus, nunquam Minceps adperseritis Uem profesonis antiquae,s υaDat enodare . Eadem fere , quae Cassianus , Sanctus Laurentius lustinianus mutuata habet , dicens. Otios mens nihiI aliud cogitare nouit, quam de esIs, aut ventre, O qui otiosa menteperfruitur, ns ιν tua iter vixerit, more pecudum, vitam durit. Umso conchi iit . fiussiquis sobrietatem Deo offerrese Iinat, magnos bimet debet moderamine praeesse , oenon ad culpam caro per otium transeat. Abs dabie pro comperto habens , religiosum otio deditum , gu Iar, & Ventri S crapulae serutam esse. Clarissime etiam Antiochus monachus iam adductus, hoc unum curae essu monacho otioso adstruit, ut ventrem impleat , tempusque prandii, & comestionis expectet, hisce. His adde Daemon ilii esuriem smerit tempore prolixiori usinendam. Ad eiam modum supinus Ioe, ac curus boni operis incopum unum expectat, nempe hora umenaa alimoniae, Rursus. Hae eo facit, Ut horas deterat, ac temporissa ut proIixitatem . Atque audito primum Agnifero, ct indice prandi=, quam alacer, quam promptus eo prouoiat i Haec Antiochus. Haec, di isti, quibus satis clare intentum nostrum elucidant , habemusque compertum sotiosum monachum, gulae quoque, & crapulae vitio ex--Positum esse.
2I Adhaec castitatis violatio inseparabilis comes otiositatis monachorum, a Patribus habetur. Hinc auctor apud Augustinutam relatus . Haec ef i ilia otiositas pessema, qua sanctorum con uentus deInruit, pariens in ris laxariam. Et rursus, Ruid otiose
157쪽
D. Hiero. epist. ad Rustica a Iaur. lus . in t g. vit. de sobr.
vere poteris , vis opera carnisi Rursusque. Per otiostatem ae-cendimur frequenter ad luxuriam. Hinc ad castitatem seruanda, pro antidoto, otii fugam suadent Patres . Quod insigni exemplo describit D. Hieronymus, narrans, monachum inhoneste tenta tum ,3 laboribus, & persecutionibus satigatum , carnis flammam extinxisse . Ipsius verba transcribam . Graecus adolescens erat in eoenobio, qui nulla continentia , nulla operis magnitudine, m-mam poterat carnis extinguere. Hunc periclitantem Pater m nasser ij hac arteseruauit. Imperat cuidam Uirograui,ut iurgis, atque conuitys infectaretur hominem , ct poLI irrogatam iniuria primus veniret ad quaerimoniam. Vocati teritis, pro eo loqueba tur, qui contumeliam fecerat. Flere itis contra mendacium. Ωuid multa' Ita annus ductus eis. stuo expleto interrogatus aBlescens super cogitationibus priHinis, an actue mole fitie aliquid sustineret. Fue inquit siuere mihi non Beet , ct fornicari δε-
beat J Certe, si monachum istum otiosum , & desidem sinerent , absdubie luxuriae laqueis , irretire ne ; quia tamen laborabnSOP pressum fatigabant, ideo a carnis tentationibus immunem secerunt. Hinc etiam pulchre D. Laurentius Iustinianus. Semper aliquid agendum H, ne mens HBractaper desideriorum eampos, suis capiatur eoncupiscentys . Hinc quoque Thomas de Campis, sic docet. Viaet maxime ad ea moniae decus promerendum δε-brietatis Uiγtus, qua laborare manibuspraedicat; occupari semper in Dei opere adhortatur; quoniam stium,ct delitiae praedonessent castitatis. Quid pluray Adeo certum, compertumque Omnibus extat, Otium parentem esse luxuriae, ut ethnicum Ouidium no Iatuerit res. Inquit ἀOtia stoiias periere Cupidinis arem, Consemptaeque iacent , ct Me mee faeta. iNec dubitent ergo religiosi omnes castitatem cum otio non eo pati posse ; insidiatur enim otium inimicabiliter , animae, eorpo
risque munditia . Est, & aliud. malam, quod ex praefata monachorum Orione
te oriri solet, ve luel propter ipsum solum fugiendum iure deberet Religiosi cuncti assiduis occupationibustassistere. Illud porro est, quod praedicti otiosi plerumque vanis conuersationibus,in tilibusque sermonibus distenti plurimum a monastica persectione deuiare conspiciantur. Hinc plura ex Patribus contra has impra
158쪽
tinentes collationes insurgentibus haurire possumus. Sed illud non prietermittendum, quod Cass. lib. I. renunciant cap. 3 I. ex Machete monacho sic refert. me idemsenex otioserumfabularum Diabolum esse fautorem,ac spirituatium couationum impugnatore emper exissere, bis declarauit indie ys. Nam cum
fratribus quibusdam de rebus necessarys, ac Piritualibus dispu taret, e que videret Letheo quodUopore demeeti, nee posse ab oculis suis pondus somni depedere, otiosam repente fabula introduxit. Ad cuius oblectationem cum eos euigilasse eontesim,atque erectas aures suas habere vidisset , ingemiscens ait. Nunc viaque despiritualibus loquebamur, ct omnium vestrum oeuli iathati dormitione deprimebantur, at cum otio fabula intromissa eri , omnes expergefacti torporem somni dominanti excussimus. UeI ex hoe ego perpendite, quisnam eouationis illius spiritalis fuerit impugnator , aut quis burus infructuose, atque carnalis insinuatoreis Hai. IIis enim esse maniferiissime depraebenditur , qui malisa audens, Neli da ouere , UeI iIIam impugnare non de nit. Hactenus Cassianus . Ex cuius narratione habemus Daemonem insinuatorem otiosarum,infructuosarumque fabularum esse: quod in nostrorum temporum recreationibus ilIum conari mihi per suasissimuni est . Confirmat meam politionem visum S. Dominico exhibitum,permittente Deo . Etenim ivisus est Daemon in aula locutioni pro honesta recreatione deputata exultare', gesti re, cachinnis in gentibus bacchari; magnum quaestum eo se loco ibi e 'facere asserens, e peccatis oris , atque linguae r quem quaestum
postea perderet in Capitulo, ubi culpae patefiunt humili conseia fione publica,& impositis a Priore paenis eluuuntur. Ante S. DO-minici tempora Saactus Caelatius, hanc prauam Daemonis laetitiam in hoc genere agnouit, & indicauit suis in exhortationibus quibusdam dicens. Certum e I, quod quando ea, qua ad faculum S.Ccisa
pertinent,loquimur,aut nimijs murmurationibus,ae obtrectatio- rius ho 6.nibus nos mordemus, ille boras nostras Deo subtrahi, ct uau- δο QRMdet acquiri. Caeterum Diabolum pelli, aut certe audaciam eius retundi, ac reprimi hostilem impugnationem per sermones spirituales tempore recreationis,discimus ab ea visione , quae magnQ vuei EViro de senioribus facta est, quae sic resertur in eorum vitis. Ali- ' η - ρ ando quamplurimisedebant ratres, , ct ulloquebamur in tres de sancti eripturis, quae adstatem pertinent animarum a Stabant autem cirea eos S. Angeli laetantes, in hilari Gultu con Aderantes. Deldctabantur enim de eoqu=s Domini. Cum βυtem
159쪽
alitid quodcumone loqvirenera , L asim Sancti Angeli me Bbdin longius, indignantes conlpa eos . Veniebant autem pororso'dis mi , ct Oolutabant se inten eos. Daemones enim in Ueeiemporcoria deuectabantur supersuperflua, ct Vaniloquia eorum . Beatus a tem senior haec videns, abdit in cellulam suam , ct per totam noctε cum grandi fletu, ct GHatu gemebat miserias no iras. Exhortabatur ergo sanctos Patres per monaseria, ct eoismonebat fratres , dicens: c. oribetd is multiloquio, ab otiosis FPmonibusio. subdi i ling β γ p r g o μακι οnter rus an mae generat M. Resert ea eon. l.i. de dem visionum Ioasulcs SubdiaconuS, addens, quod custi repe contem- tebant stata . spiri dualia colloquia, redibant Angeli, & eos lauabant, uuOS POrci polluerant. Colloquia spiritualia sanctos A gclos accersunt: horum aduentus, ac praesentia Demones sugat, qui vel introducunt vaniloquium . vel certe continuant introdu e nrigitur recte dictum eii sermonibus spiritualibus Daemonem vaniloquii suasorem , auctorem, & altorem extrudi. Haec porro ibi N a d ς X lusio Nigronio in trarii. de recreat. Re imos mutuatis verbis Di ict.de accepi, Ut vel ex eiS nouerint Religiosi cuncti colloquia bona , , recreat. pia, aut spiritualia miscentes Angelos bonos pro sociis habere , Relig, vaniloquia vero otiose sectantes, non nisi cacodaemonum conis sortia promereri.
xx Cum vero haec ita sint 'mirabilestia, &plusquam mira bile erit, si aliqui ex religiosis reperiantur,qui otiositati, vel le ilia: ter inserviant.Quis enim tantum malum a Regularibus prosequedum credatZQuis vitiorum sentinam,peccatotum parentem,Omniumque ruinam virtutum, toto caeso a religiosorum animis abesse non putetὸ Sed, proh dolor,non paucos in religionibus repertos, qui otij sub stemmate 'iserior, Patres arguunt, repraehe-dunt sancti, & haeretici inimici nostri, plenis buccis incla mane .
i Ne tamen inter sanctoS, piosque religiosos, sanctis, pijsque taboribus semper addictos, otiosi isti si qui iam sunt obtegantur,sicut
lupi vestimentis ovium; necesse erit, otiosorum signa, notasu , quibus ab aliis secernuntur, in medium afferre, ut dum se vivis coloribus depictos agnoscunt, ad bonam trugem redacti, semper alicui bon .sanct que occupationi, animum, corpusque addicat. Ergo quae signa, aut notas Patres de otiosis monachis protule runt, in medium proferam. Ex quibus Cassianus otiosum mona.
.is i chum sic depingit. Horrorem loci indium cellae, fratrum quoce acced. que, qui cum eo, mi eminu1 commorantur, tanquam negligentis,
160쪽
Ad omne quaque πω, quod intra Ata Di cubitis e si, facit de si Mi
ct an restem. Non eum in τHAν dere,nec operam sinat impe ereo om, misi* rsepromere conquaeritur, atque suspirat. Absen trii , *geque pinta magnisecat monaseria. Loca etiam iIla mareis adprofectum vivia, ct fatali eongruentiora describit. Consortia quoque ib1demfratrum suavia , , ct plena pirituari conuersatione depingit. E contra uniuersa, quae habentur in manibus, auera noniolum aedificationem nNIIam esse is fratribus, qui morantur in loco sed ne ipsum quidem victum eorporis, ab ue in m. ti aυore quaeri. Ecce, sancti religiosi, signa , quibus otiosos monach inter vos istin commorantes, agnoscere poteritis . A fructibus eorum cognoscetis eos. Clariora tamen signa otio Orum regularium depingit optime S. Bernardus in ser de septem
oneribuS. Si videris monachum in ciatistro residentem,huc, istac qu. re puere , Oscitare orsi rius, manm, di pedes extendere,nunc DVrum ponere, nunc resuriermpomum qua qui fidam Himu iis agitatum, .de foco in secum, is auoriorOp in audito tum, cur
tare sub onere Dum eunetsuspiraremon olim. Hoc e st, credo eum esse otiosum, & desidem &, si id non fateatur, erode si per
um . TorIan Clarius Seraphicus S. Boriatieritura,citiosi religiosi inores, signaque denotat. hisaecverbis. Non coronia rurat, ne.
rat. Sa quod in nuerit verbum, anhelat licitiis adflnrudbω,9 bonestate postpostea,id ab multis, D ee are forsan Dolentibus,inuerecunde requirit. Locis si non concessis, congregationi, ct eo
locutionabus fratramine ingerit non vocasus.Cum eum abessepu taueris, aderit impadenr lateri, adesi auri, Ut ne ecretrem valeas occultare sermonem. DUO uat anguisy, vagis circumspicit o twis , haeret ad guta, quae oro runy. Communes ob det transitus in peruenienitam, Ofore um gaudet occursu, rumoribus, ct saeta Iaribus verbis audienis, ct referendis intendit. Res Abi non sputatas curiose reuoluere non galesit, literas etiam ahenas in ea apertas Inuentat, respicere non veretur. Graphice concinne. & tipiratu diuino actus haec retulit Bona uentura, Adeo enim veritati consonant dicta, vi non nisi a simili spiritu pronitiiciaripo sient. Ne mmus verta enucleateque Antiochus monachus , loco iam addictoe, otiosi, 6Iaccedio si monachi opera', signauu equibus ab altis dignosci potest, destribit sic. Circa Bopa extam, velut ex 1 idys Demon Udi monacho, taedi am, ae formidabis lem agoniam uti incutiens, et que adeo. Di Arum oderis, Per res