장음표시 사용
191쪽
r a De exemptis, & priuilegiatis
habetur, inquanto animae suae periculo Versentur illi, quisne iam , S rationabili causa, importuna priuilegia in religionibus apis . petent, ambient, & quaerent. io Nec possum non aliquot istorum regularium, qui specialibus praerogativis, priuilegiitque in religionibus , sine causa
consentanea, oc aequissima ratione expensa, perii uentur , vitia
speciatim recensere ,' quibus aliqua nutu, quidam torsan, irretiri noscentur, vel saltem quibus crebrius expoliti manent; ut,vel si C. ruinam sibi imminere timeant. Primum illud e si : quod illorum plures , sub praetextu alicuius infirmitatis: diuersis cibis, alimenti sue, ac caeteri ex communitate, utentur. Hos bene notauit Rus brochius ubi supra. Optime etiam notat Bernardus , dum talems i. 36. in priuilegiitum monachum, sic alloquitur. Puta te quaeso monachia C :- esse, non messicum, nec de complexione iudicandum sed deprosty sione . Parce obsecro , primum quidem quieti tuae, parce deind
labori mini antium, parce grauamini domus,parce conscientiae. Et infra. Scandarietatur in tua πώ aritate frater, iudicans te alba visu superstitiosum, tanquam persua quaeritantem. Carpit optime quoque istos Hugo Victorinus sic loquens. Ecce fratres , Diabolus D eam docet. Ecce medicus factus e Li. De eomplexioni. hus loquitur , infirmitate1 diuersas in teneatur religio, generari praedicat. Sed quare hoc i non ut mederi vetit sed ut occiderepU-set: non Ut aegritudines curet ined ut securius inferat mortem . ' Quibus sane denotat religiosos istos, priuilegiis ineptis abutentes perperam sub praetextu infirmitatis, vel debilitatis prς tensae, religionibus importunos, i sibimet noxios esse . Cum tamen potius Obseruantiae regulari, quam propriae commoditati addicti
esse deberent. Bernardi consilium sibi assumonces, qui ad Fratres D. Ern. de Sancto Anastasio in regioΠς i r 3 i, bipantes, sic Ioquieue .
ep. 3αι Seio equidem, quod in reXionc habito /i ἔσrma, ct multis ali tit ae oobis laborant infirmito rub 1 Da momentote quis diserit: . Libὸηρ γ oriabor in tormitatibus mcis, ut in babitet in me ci8 iis, CB, isti, Et cum infirmor tunc fortio υm. Compatior utique, multum ego compatior infirmitati coryorum, sed timenda multo magis, am iurique cauenda in mit 1 animarum. Propterea minime competit religioni Oe Lira medicinas quaerere eorpora-Idcm se, sed nec expedi atati. Et insta. Haec omnia gentes inquirunt. Scimus autem, quod qui in carne vivunt, Deo placere non pos sunt. Spiritualia proinde Jiritualibus eomparanda, ct qaaerenda potio humi sitatis, O elamandum in toto corde d. va animo a. . ' meam
192쪽
in Religionibus . cap. XII. 73
. neam Domine, auia peeeavi tibi. Huies nitati,fratres dilectissmi, operam date, hanc sectam ini, haneseruate , quia vana saluι hominum . Ecce sancte religiose, qualiter imprudentem regula rem, qui exquisita, tu contra suam religionem priuilegia anheIae, istis verbis carpat dulci fluus Bernardus. Ir Placuit ad hoc intentum tremendum casum , a Ioanni Rusbrachio viro piissimo relatum, in medium afferre, ut qui sub praetextu immunitatis , Spriuilegiatae conditionis , contra regularem institutionem a communibus obseruantijs,pr sertim quoad cibum, de potum, si qui tales sunt separantur, sciant sibi reseruatam vindictam . En verba Rusbroch ij. Tres gulosi Monachicirea Rhenum in quodam degebant Caenobio , qui non contenti fid.&:iud. cibis communibus, meas gularessi miniHrari volentes, sor sum Uratribus arijssemper edebant. Ωuorum duo subitanea , ac improuisi abre ii sint morte; Onona eato; altero dumse la Maret submerso in aquis. Unus autem eae eis seio tertio,videlicet fuerinti apparens, ait: se damnat in osse. In terrogatus ab illoνs magna pateretur tormenta; extens manu,guttam ina udo ris sui in eande abrum Hanneum, o faeneum, quod ibiforte erat
cadere permist: quod mom/nto ceDMIMAE . Perinae, visuum, GIcera in artae, fisaest, aes mactum eri . Tantusque inde extitit
fretor, Di iltius Dei monaehi tribus diebuι ὰ coenobio abesse rogerentur . IID autem frater , qui baeo Oidit, relicto eo monacterio , Franciscanus sectus esu Videant ergo haec , & contremiscant, qui vana priuilegia , in religionibus assectantes, cibaria extra
I 8 Alterum istorum regularium, qui priuilegia in ordinata in . ,,
Ordinibus quaerent, crimen , satisque Conimn ne absdubiὸ erit, . , io quod ipsi sisti; se ipsos, tumidi,&elati aliis praeserentes, praelaturas, superioritates similiave officia in Ordine ambient i ita ut simplicioribus alijs, oui tales gradus, exemptionesque non sunt assecuti, quamuis ipus digniore S, & meliores sint omnino praeponi studeant. De illis optimὰ Laurentius Iustinianus haec pra dicat . Attendunt huiusmodipraefentia, nee futura pro Isticiunt o . Magni aestimant sipraeponantur eaeterirsari im 'erentis διωμribus extoIIantur. Gaudent, iuxta Dominisententiam, Usa ri eonu. e. . ab hominibus Rabbi, 92subditis,ot patres venerari: attendunt rquid insimentur, non quid n nec eon erant iis elatione tumodi, mente faecati, intentione eorrupti, ct moribus perditi, quam
A breue i orumgaudium, quam formidabilis satus , quam βυ-git mi
193쪽
x 4 De exemptis , & priuilegiatis
Illiui honores . Istorum etiam mores criminosos sic hrodit Ioan is P vibr. dς nes Rus brochius . Nonnulli sunt in religiosis Ordinibus nequam,
ia . contine i in sublime toui , alijsque praeponi, a cpraesici. Tune Ueroi se produnt. Hau ecus eniin, quam sin mundo agant, bonaque coenobiorum, is bonor ab antecessoribus ad ipsos rure, ac fuc cesione haereditaria deuolutasint,super alio es esserunt , moxq; sanctitatis obriti, bona temporalia adminis antinuumque exer cent dominatum . Do talibus praeterea sic loquitur Dominieanusti ἡ Ψin Nidςru Veniunt ad monaHerium deseculo, Di possint honorari, 3. e. t gura in si a domo, non uis contemptibiles potuerunt esse. Ies au tem Aborant, ut posmodum ad Ioea mittantur ditiora, aut murmurant contra di pensatores rerum temporalium ἰ Si lautiora quαrentes . Proprio nomine Ooeari erubescunt,gaudentes Abba ter, Priores, nuncupari, OeIsimilibus titulis insigniri. Tandemque, ut sciamus quantum sibi detrimenti aequirant isti si qui sue rint,in ineptas exemptiones, immunitatesque sub fine silperbiae, talem tumiditatis affectantes, sic concludit. Huiusmodi pauperibus non
Chrisus promittit regnum, sedinfernum a. I9 Quis tandem, ve vela colligam, istorum . qui contra sui or dinis instituta , improba priuilegia affectarent si qui erunt, cri mina recenseat Cum magna ex parte dissermatae religionis duces conspicerentur. Barbas nutrient saecularium hominum more, quia hoc decet, inquient, eorum authoritatem , quantumuis iuxta canonem monasticum, eas radi oporteret . Famulos in suis cameris, vel cellis, etiam ex saecularibus quaerent, nescientes Esaia, Abbatis doctrinam. Si in monasterio es, ct seruum habes, Elii, Abdi 'quem imperium exerceas, habitum a Seis contumelia: Ipsas cameras, ta cellas sic ornati curabunt picturis , imaginibusque capsulis, repositoriis, aut scriptorioliS, Vt Duci, vel Marchione, quantavis sulgeat dignitate, suscipiendo, aptς iudicentur . Cum Choro assistent, quod rarum erit, canere sicut caeteri spernent. Inclinationes etiam, aliasque cςremonias religionis, canone intimatas, vel prorsus omittent, vel saltem magna ceruicis elatio- aetiam ne facient. Optime Dacrianus Abbas modum istorum sic pr Abbas in phetat. Libertatem laxioris vitae desiderant ἔ a diuino osscio, eae- sp m . terisque actionibus eonventualibus abessegaudent, delicatum ,
supersuumque cibum, aut potum; percipςregeHiunt; opportunitatet nugandi exquirunt, inordinati risu solatia affectant secu
194쪽
in Religionibus. Cap. XII. et 7 s
pere ardent; propriam complacentiam, ineptam laetitiam, otium , Oaniloquia,fabulas genus incompositos ; eateraque huiusmodi vitia, aut non esse Uitia, iudicant: sene scrupulo eonscientiae ea ad mittunt. Deinde illorum habitus sic depingit Hugo Victorinus. Alb iactando, ct ventilan panno uos, leuitatem mentis suae eπ-ῖα ipsa habitus sui mobilitate onendunt. Alij incedentes uosso r- di novi.
male terram verrunt, idi θmbis dependentibus , imo retro eo e. c. t 3quentibus, caudis insimilitudinem Oulpium, Vestia fua obducunt . Bene profecto, Ut poHquam transerint , pereat memoria eorum , ne sint amphus in re eordatione in terra Siuentium . Haec Hugo. Ex quibus, aliisque , quae omitto, liquido, mani se steque istorum , qui ineptis, & contra ordinem immunitatibus extraordinarijs utentur, si , quod Deus auertat, aliqui fuerint, crimina patefiunt; simulque, quantum religioso statui contraue
2O Haec vero omnia, singulaque, quae ex Patribus , aliisque authoribus in praesenti capite diximus ; solum de illis , qui priuilegia,exemptiones, immunitatesque contra sui ordinis canonem . ruscipere affectarent intelligi velim. Aliorum autem regularium, qui iuxta sui instituti leges, similia privilegia adepti sunt, vitam,
mores, conditioncmque nec leuiter tangam. Scio etenim plures inter illos esse quorum vita exemplaris, modesta. religiosa,& humilis, suadet sanὸ illorum immunitates, non obesse, sed prodesse religionibus. Illa namque non ad propriam commoditatem, sed ad religionum authoritatem accipiunt PDignitates istas, non ad honorem proprium, sed ad decorem suae familia quaeritant. Non proprium lucrum , sed sui instituti prosectum affectant. Minoribus aliis, non superbiae, tumiditatissi
signa, sed verae obseruantiae radios praeostentant. Suntque suae familiae lux , sal, ciuitas , refugium , firmamentum , & bono - rum omnium firmissi. mun promptuarium. Vnde gloria, laude, corona potius, quam poena, repraehensio- neque digni habendi . -i r . -
195쪽
Religioseruma' bitio Religionem destruit, litim se
Nter praxipua damna , quae ex regularibus inordinatEpriuilegiatis, & exemptis, a pluribus animaduersum est, religionibus obuenire posse ; illud est satis compertum , quod illorum plures, pestifero ambitionis morbo allecti, ossicia, &praelaturas tam in ordine , quam ex ita, solicite anhelenti Tantum reipublicae damnum, ut nullum maius cnrruptae re t igionis , & familiae sit signum . Vt enim optimE Platσ dixit . . Si bonorum Uirorum extaret ciuitas, in ea haud ariter non impe- p*R mandi gratia pugnaretur , quam nam eretetur imperandi cupiri'tate . Hinc, postquam caput praecedens, quam noctui sinesimiles exempti in religionibus comprobauit, nunc Praesens, dinumerat mala, quae: cai ambitione, & superbia religiosis aduenia , quae vero maxima commoda,ex ipsiorum humilitate oriantur,narrare intendit . Audiamus ergo, quid Patres de regniarium ambitione senetoriclum dieane
ro. Cuius titulntiae inter fratres M
e subiungit. Inter fmonacfus debet mlibidinis dominiuius est . suod honores , e ouam pam appetere monachus non debet, sic etiam loquitur. Prorsus autem ab omni ambitione alienum halere animum , monachus debet. Et insta. Caveat igitur omni ratione pietatis cultor ne honores eonsectetur, caeterisue se praeponi velit Omnis enim, qui seipsum exaltat humiliabitur, edi qui se humiliat exaltabitur. Haec, & alia, quae insta adducentur, magnus Basilius his capitibus expraessit , reprobans sanὶ diabolicam pestem, ut ipse dixit, ambitioniS.3 sed,& S. Ephrem Syrus, amicum, &coetaneum S. Basilium sequitur.Ergo opusculum quoddam consecit sub hoc titulo. Ad correctionem eorum, qui vitiose vivunt, ct honores appetunt.
196쪽
In eo autem grauissimis verbis monachorum ambitionem taxat,
luget, carpit. Inter alia sic. Hei mihi, quis nonsu*iret y Quis non lugeaty non adsunt opes, sed non abes superbia. Nuptias I enimus, ct ab inani cupiditate non recedimus . Exterius humilitatemflmulamus , ct animo honores appetimus. Et post alia sic. Saepe, qui ante renunciationem domi sua opifexfuerat, ignorabatque prius , quae ψsius esset dextera , quaeve niaba , in monasseris litterarum Liudiosus, ct interpres, doctorque incedit. Frater ille altioribus intentus est, ct ego sublimiora spectare debeo . F ter ille honoribus ornatas es , quare non σο ρ Frater Magi Da tum assequutus erit, quare non ego Ilia auctoritas commissa eLI, nonne, ct ego dignussum , cui hoc, atque illud eredatur, ct com mittaturi Post alia quoque sic. Os istad terribile, ct incompra hensibile, ae formidandum locutum eis. Dui ouis inquiens inter vos maior sieri, sis omnium nouissimus , ct omnium seruus. At
nos cum nondum, veI 2 Iimine religionem salutauerimus, infο issimus , ct Ontis aduersus alium extollimur . Cuncti volumus esse duces, cuncti eum auctoritate, euncti eum imperio , cuncti re- pr bendere, cuncti praecipere, euncti domini , euncti curator 1 a
cuncti Oeconomi, cunctiprimi . Conclaclit autem in serius sic. Ne quaeso. rres coarsi mi, nos carnis perturbationibus superari patiamur, Siper eas aeterna felicitatis iacturamfaciamus. Ne propter caducuin, ae momentaneum honorem gloria priueis mur aeterna. Ne propter contentiones, O aemulationes, atque rancores horribili condemnemor gehenna . Haec , & plura S. E phrem contra monachorum ambitionem disseruit, quae vellem
ab omnibus excipi, ut sic horrendum vitium sugarent. sanctus quoque Isidorias ambitionem in monachis lib.
sent. cap. I9. cui titulus est. De professione monachorum, sic reprobat. Sui adhoe conuersionem lanctitatis praetendit, ut alysρ uandoque praeesse desideret, iste non discipulus Christi ,sed pra rutatis flectator existit: quia nonpro Deo , sedpro faeculi honore portares et erueis Christi laborem. Et cap. sequenti . Summa Virtus monachi, Humilitas, summum Gitium eius superbia e I . Tune autemse quisiue monachum iudicet, quandose minimum existimauerit. Et infra. Omnis Dei Fertius defluis meri tis non de bet extoni, dumposse videat ex inferioribus Abipraelatiores alios fleri. Nouerit autem se alterius non praponere sanctitati. Haec Isidorus commendans clare religiosis humilitatem, damnansque eorum superbiam , extollentiamque supra alios.
197쪽
-178 De ambitione Religiosis b
s Sanctus etiam Bernardus totis viribus lapius impium ambitionis crimen in monachis detestatur . Primo in sermone quo D. 88in in s c loquitur. δε tantus Praelationis ardory Unde ambitio serm. de nis impudentia tanta 8 Unde vesania tanta praesumptionis huma-
conii. ad nae 8 Et rursus. Audeat ne aliquis GeLirum terreni cuiuslibet re ς' μμ λ 7 guli, non praecipiente, aut etiam prohibente eo , oecupare mini te
ria , praecipere beneficia, netolia dispensare Ac si dicat: si nemo ita audax repetitur, quod cuiuslibet Domini temporalis ossicia,
ut ministeria , ipso non vocante, aut pciecipiente, audeat Vsur pare, quomodo virtuosus monachus spiritualia ossicia, praelaturas , dignitate sue a solo Deo concedendas , sibi procurare non
timet' Clarius in epistola ad Henriquum Senonensem Archiepi scopum sic sentit de ambitione monachorum . Sanes attendit ridS EA ., V: HXUitat hanc monachi abbortet professio. Et infra. 2uoi ia, o monacbii Vbi timον mentis 3 Ubi ruborfrontis Z Luir UNUq amprobatorum monachorum, tale aliquid, aut Derbo docuit ro i reliquit exemploi Duodecim btimi ualismadus Magi Licr ve
illorum docetur, aut continetur Ot hoefastu delectari monachus, bas quaerere debere dignitates Labor, latebra, ct voluntaria pss pertas, baeesunt monachorum insignia, bac υitamsolent nobilitare monasteam. Adhuc clarius sorore in quamdam sic moneta
Id.de πο- Caue ergo ne Oetas a*s lepraeferre, quanto maior es, tanto te bu d' bςΠ milia in omisibui. Attendane hoc monachi, Videantque quan
ν η 'in' tum 1 recto tramite verat religionis aberrent, dignitates, o rizia, Praelaturasque si ambiant. 6 Loquatur E .ninentissimus Cardinalis Petrus Damianus, qui Marinum suum patruel in mon2chii Classensem siet instruit, in quadam epistola. Ad locum porro regiminis nunquam ambi. tiosis anbeias ; dum in proximo digressurus , diem propriae Uoeationis ignores. Insuper epistola quadam monachum quenda T , quod se Abbatis dignitate abdicasset, ut prudentem nimis sic co- , mendat. Nunc Vere meus Abbas esse caepiriti, eum p ae Fe alys δε- 'U' ' ι jLIZ Eece de iugo multigenae seruitutis ereptas,ingenua libertati, ei per Dei misericordiam resitutus. Et infra. Die pater, dic in sua, videlicet, Ut ese tus; quis potes hocferreosaeculo monas ierium,
esui capitis perietilo regere ρ imo quispoteri simul eum Abb ate, monacbum postsidere. Mox enim, ut quis Abbas fleri incipit; monachus esse de iit, ct quicunque abbatizandi culmen effagitat , nihil est aliud , nisi quod monachum, velut importabile
198쪽
. Omnino fugienda Cap. XIII i s
pondus quaerit ab Ucere, O ne aposata videatur ,subfucato I
inu colore regiminis paurare . Lege alia in eadem epistolia. , quibus satis ostendit quantum malum moaacho sit ambitiosa praelatio . Hos Patres imitatur, ut solet, Sanctus Bona uentura, qui in Alphabeto monachi, quasi pro primis rudimentis supponit, monachum omnino fugace in fore cuiuscumque praelationis gra .dus, sic inquiens. Magnasuperbia altum petere radum, ad alta P P0η semper Diabolus suadet, honores ambire, fugere dejectum, ut cadat ascenser eius retrorsum, cum adireue dominatus fuerit. Et in apologia pauperum lic. EI Hatus praelationis simul e ce6 Id. in apea sus , ct periculosus, ct ideo ipsum appetere otaui es periculosum , i0g. ct statium . Propter quod ait Augustinus Locus superior Oniquo populuU regi non potest, et ita adminis, etur , ut decet ameindecenter appetitur - Et infra, quasi intentum concluden S. Ex bis aperte colligitur , quod locus praelationis pro sublimitate quidem gradus , ct multiformitate periculi, a Viris iam probatα virtutis potes coactione, ct formidine suseipi: a peccatoribus Uerro , ct infirmis , tota debet intentione Oitaγi , ct A nuHis prorsus appeti. Ecce iam religiose, re auIam tibi in praelaturis accipiendis a Bona uentura Praesicriptamquam si cruaueris , ambitionismo bum fugabis. 8 Praeterea piissimus author Dionysius Carthusianus ser. 6. Dominica prima Quadragesimae monachorum ambitionem , sic reprobat. Cum ad monachum spediet nihiI honoris, ct delectationis in mundo quarere, sed abiectione , subiectio negauderct quantum inse es Celle ab omnibus de bici, conculcari, Vituperari,feque omnium Uitissimum reputare; confiat, quam sive is, ct infinite di fient a veritate perferionis mona ea omnes super hi, ἐν ambitios. Rursus cum monachorumst in omni conuersa tione , adlio ne, ct intentione ad Deum directe eonuer ti,ct nequa
quam ad seipsum inordinate resecti, intendendo propria commo da , alit honores . Omnis elatio , ct ambitio debent is monachis in infinitum contemni, quia elati, O ambitiosi, quasi in cunctis , quin agunt, etiam qua bona indentur , atque ex genere, bona sunt, ad se ipsos resectuntur inordinate, fun*iae valde obliqui, inlusi, E Horti, nonplani, rem, o iusi. Deinde ser s. de Dom.Paj m. sic k rhabet. O quam turpissimum ; μπ eoram Deo monDrum , erit 'Derbus. 9 ambitiosis retigiosus e eum ad religiosos specialisVme Oectet omnis hamisitas plena subiectio, ct omnium mundano
199쪽
rum contemptus, M. Item in serm. I. de Domin. seeunda pol Trinitatem, cum muIta de religiosorum ambitione dixisset, conincludit. Si ergo, o religiose cupis υere proserere, tuae professioni satisfacere, puram, , rectam coram Deo intentionem habere, fugebor infernale venenum, O insincera , aestabili humilitate ιe in- uiolabiliterfunda. 'ς Ad haec Sanctissimus Laurentius Iustinianus innumera serό in suis scripti; protulit, q aibus ambitionem monachorum s Lis.lust Omnino abscidit. Ergo in libro de regimine praelatorum, postquaci ' in Ilit. ira illa de ambitione dixerat, sic concludit. Nemo igitur primatum cupiat, nullusque alijs asse desideret. Rationem sibi un-' git. Si quis prose ipse rationem reddere nequaquam sincit,qNa' to minus prose, sibique commissis. Deinde . Iudicium durissi. mum inqui apiens , flet bis, qui praesunt. Nempe s bor homines
idem. cousiderarent, minime ambirent praeesse , nec ereis sicae digni tatis calbe ais, tanto casurio quaeritarent. Poeterea. ἀ amo brem quicumyue humi itatis re tuin in adipsi desiderat ,ρrα lationis fgiat ealbedram , ct ambitionem imperandi corde per id ib. e s horrescat . Cap. quoque sequenti, sic habet. Saluberrimum itaque consilium boc est, visummo eum Hudio omnρ praelationis id siderium resecetur , a quocumquρ Deo placere eupienti , e do is diius, e bonus inuest prudens. Rursus infra. Ouamobrem uuLIusAbipereiperepraesumat honorem hun , neque ecibus , nsque, adulatione, Delpretio,gubernandae plebis onus querat assumere.
Solieite e lodiatquisque eo suum ab omni tumore superbiae'. , at que praemendi amore Ibique metuseu lentio Uaeet . Rursus inserius. O quanta redargutionis, quantorumuefuppliciorum esse censendi sunt rei , qui nulti eos quarente , nemine que vocante, primatum poni calis osse V ambiunt, ctpraesulatus honores adiis pisciperoptarit. Haec , & alia in S. I ustiniano alte ndant religio sit, quantumque damnationis iacurrant, considerent, si officia, dignitatesque appetunt. Io Iam ergo motiva, quibus Patres isti tantopere ambitionem ossicibrum, dirnitatemue monachis prohibent, simulqu in conuenientia maxima, quae ex tali regularium ambitione se- ιquuntur, accuratius expendamus. Illud primum est, maximeque prae oculis habendam ,' nullo alio vitio maius periculum damnationis aeternae incurrere posse, quam superba appetitione officio-ciis, rum . Id elarc habetur ex Patribus allatis. Quo sensu Ioannes il- eL ai' ' te, Clim acus nuncupatus, merito dixit . . Coenodoxia, id est in-ς nanu
200쪽
Omnino fugienda, Cap. XIII. 1 gr
nanis gloria ρao honore, ministrauit ignominiam; suis enim discipulis arata , confusionem illis maximam induit. Hoc etiam sensu D Bona uentura in apologia dixit. etiam praelationis non η i
culos ruina , pro eo , quodpotentes tormenta patientur , O 'ri fimum iudicium his, qui praesunt ei. Vnde Christus ad B Bri- s ,
gitta in . Qui ambiunt honores, Opraetitiones , erunt participes rea i cos omnium poenarum, O peccatorum eorum, quo usceperunt rege re, ct confuso eorum erit ne ne . Bone Deus, quot ex Praelatis, ambitionis causa, forsan ad inseros truduntur, qui si humiliter vi , ta communi degerent, ad caelestia regna euolarent- De Antheo gigante fibula finxit . quod cum in terra iaceret, vires resume trat, cum autem in sublime leuatur, strangulatur ab Hercul . Sic pluribus istorum sorte euenisse, dubium non e st . I I Placuit ad hoc intentum, casum ex verbis Marci Marulid promptum afferre , per ipsius verba ex D. Hieronymo mendi cata . In quantostatissuae discrimine Oe sentcir hi, qui ceteras p Usunt, venusto admodum exemplo D. Hierou recis docere G M re dii rgressus est. Senex quidam eremi cuisor. Spiritu ncto pon i,
Π Qtemsuum quaerentem , Utrum I p copus esectus munus acci- pere deferat. super visco fatis alte a terra erecto diu fecit volutari.
Cumque illepc tremo casu e timere dixisset, iusti ut descenderct ; atque itidem per latam mollioris soli anitiem ,sese agitarct . Ex multa volutatione sudanti, ac defesso, Ge inquit, ct tafacere perXe, quod tibi tutiusfactu putas . Itaque edoctus depraeminentiae periculo iuuenis, electunt renunciauit, aetatis vitro delirassesnem, dicere possent improbi cauiliatores, ni re aluberrimi con IV plenam, miracula consermarent . Conmat enim iuuenem tuum postea vita defunctum ,seni apparuisse, ct pori qua gratias σά t dixisse . Scio , quia nunc essem de numero damnato- um, ffuissem de numero Episcoporum. Ecce casum, di mentem
Rem comprobat infelix exitus cuiusdatn Episcopi Regularis Episcopatum ambitiosE obtinentis, qui apud Sanctam.Brigittam
Ab. I. reuelat. cap. 28. sic miserrime conquaerebatur. O, Θ, δ, ab- S.ItL Maiata ui 1 tra, ct ecce apparet,quod tehatsubtus . Vbi e i nunc honorabilis Episcopus p certe abes Epis opus, qui onctusfuit oleo in incium scHOficum, ct in puritatem vittae. Remanet Uero scrum sterq ulini ij pinguedine maculatus. Abe I etiam facerdos,qui consecrartas uit verbis sanctis, vi mutaret inanimatum,ct mor tuum