장음표시 사용
271쪽
23 2. De superfluitate vitanda
religione tamen, pro ipsarum potui ne multum anhelene. Eius verba, paucis dispunctis, si e habent. Hei mibi , quis non fus . ., t 2 reti quis non lugeat/ quo pacto Angelisum hoe institutum, ae Oγ urisu, ψῆ dinem eo nifundimus ' Reliquimus mundum,& quae mundi sunt δε-
iu le viu. pimat. Reliquimus domos, ct earum cura, atque solieitudine quotidie absumimur. Videmur quidem paupertatis amatores; habendi eviditate detinrmur, atque absorbemur . Ore quidem , ac Derbo paupertatem colimus, mente autem auaritiae morbo la isboramus . 2uis igitur mi am eonditionem, atque infitietitiam . non doleat' in ser- quoq; ascetico de vita relin sic habet. Austriis
mus nobis ibis, ne duplici poena in iudicν miniemur,maximini qm pos euri abdieatione adhue ea, qua mundi suntopiamus, Hos
pecuniarum, opum; contemptum,ia ijs adbucIoniciti sumus, cte Attendant hoc religiosi ,& videant qualiter illis etiam pro communi conuentu, sollicita pecuniaru inquisitio interdicatur, oppo. situmque conantibus, duplex paena comminata sic ad Ephremo . 4 Accedit S. Gregorius Nazianai Episcopus, qui, Sipse
monachuS, monachorum quoque, & camobitarum vitam de scri-
cf.a uti beΠS qualia D m su 'πmpore suerit, qualisve nostro sutura sit, sie, o ai. de docet. Vita eorum sunt opes in Nes axe t posse Isin peregrinatio- pace ne,gloria in contemptu, patientia in insemitate, proles egregia
in e libatu r stui delitias as rnari pro delitys habent: qui regni
eaele iis causa, humilitatem amplectuntur,qui in mundo nihiI ha - . bent, ct mundosuperiores sunt, qui cum in carnesunt,extra earnem tamen Oiuunt qui proportione Deum habent sulpropter regni Oem inopia laborant, Θpropter inopiam remant. Haec sen-ctus hic Pater, quae si attendant aliqui ex religiosis, no magno conatu bona temporalia, pecuniarim que abus tantiam, sibi, sui suec obiis coaceruabunt, cum OpeS nostras in egestaee, possessio. neque in peregrinatione sitas esse, NazianzenuS moneat. s Euiebius quoque author epistolae ad Damasum de mort D. Hieronymi, & habetur tom. OPerum ipsius , cupidam auaritia in quorumdam monachorum grauisti miS verbis Carpit, reprehendit. Pthno ergo nihil peius in mundo esse,quam maius monachus, affirmauit, inquiens. Nulla certe In mundo tam crudeis t op D ' g om malus monachus. Causam subiungit. Nam eor Hieron. rigi non patifur, nec Oeritatem Unquam audire pote i. Et Di breuiter dicam , omnes praeeminet malitia.. Ut autem praecipuam
causam tradat, cur tam malignus, incorrigibilis, & crudelis bestia, monachus prauus sit, totum hoc in auaritiam relandit, hisce
272쪽
In com unitatibus Religiosis Cap.XVII. 21 3
verbis . Heu quantum in quibusirim I ritxamus, Φabitu, nomine, crevit eupiditas: qui eertesunt lupi rapaces in vesimentis ocitam. Concludit tandem. Ubisacerdos , o monachus cupiduses,as eodem plusiquam Uerpentefuge. Ne autem putaretur, s lum loqui de monachis, qui priuatim sibi nummos, & boua temporalia Cougregant , sed etiam de illis , si supersita, & anaia nimis mona steria ipsa supra modum ditare contendant, haec addit. Sunt nonnulli, qui totumsuum fructum existimant, Ecclesias, Idem monasteria miro modo, ct opere, ex pauperum mercede aedificare, in quibus tanta viget cupiditas, Ut terram sibi, ct omnia deficere putent. Ibi eor, ibi mens, ib semper sua eLi cogitatio, Ut aliena possint expoliare marsupia. Neutiquam author hic improbare
valet religiosam eorum monachorum, regulariumque curam , Deo, sanctisque templa, Ecclesias, monasteriaque extruentibus:
hoc enim pium, S laudabile e st. Improbat tamen eorum solicitudinem, & cupiditatem,qui sub horum praete xtu, pauperum bo na, nobiliumve haereditates sibi asciscunt, vel superstuas, impe
tinentes, vanasque diuitias subprq textu se stentationis acquirent: hi enim reprehensibiles valde essene. M-πνειω auaritiae notabili
6 Ad haec D. Gregorius Magnus in sto 3. lib. DiaIogorum
sanctissimi cuiusdam Isaac servi Dei Virtutes, & miracula restrens , inter alia in hoc maxime ipsum Commendat. ο Odeam D. Greg. eum erebro discipuli humiliter admonerent, i pro lsu monaseis di δ' ς.
pertatis eums, fortem sententiam tenebat dicens. Monaehus,qui in terras possumnes quarit monachus non es. Haec Sanctus Gregorius de hoc eximio viro, oris superque laudans eius& dictum r Monaehus, qui in terra ps quaerit, monachus
non M. Quod, si plure S, Vt aequum est, ruminent, non nimis solicite , auide, & cupide exquisitas diuitias , possessiones, haere ditatesque sibi quaerent, cum sanctus hic vir a Diuo Gregorio commendatus, neque pro usu monasterii, possessiones, quae o D serebantur acciperet. Fauet quoque is epistola quadam. Si pecu id tib iosiaritas inquit 2 2 monarhis habetur, nec coneordia, nee Phari- epind.ς tas in longregatione poterit permanere. Alibi quoque sic habet ep. idem Gregorius. aeuiden habitus monachi, ni dejectus mundi , quomodo rego mundum de*iciunt, qui in monaehali haEitupositi, aurum quarunt ' Haec, S alia Magnus Gregorius, sa- Idςi tis exosam habere indicans, cupidam auaritiam monachorum , etiam
273쪽
etiam sub practextu communitatis augendae . Nec minus fauet D. Bernardus, qui in tua illa celebri apologia ad Guillelmum Abbatem, lapius, meo videri, monachis
Perseaenda, vanas, superfluasque monasteriorum diuitias damnans superfluam quoque monachorum in illis acquirendis soliis
citudinem condemnat et sic vero loquitur. Absit Ut eredam, tumias inanctos Patres, quantas video 1n erisque monari erys vanitates, ac super itotes,praecepisse, ve concessisse. Miror etenim , Unde inter monaehos tanta intemperantia in commessationibus ,
O potationibus, in oestimentis, di lecticte nyι, ct aquitatuνis, ct consituendis adflciis ino serepotuis: quatenus, Gi hce Hu- risus, voluptuosius, atque susus , inunt, ibi ordo metius teneri
dicatur, ibi maior putetur religio. Ecce enim parcitas putatur auaritia Gobrietas, aumritas creditur Ggentium resilia reputatur . E contra remissio disreetio dicitur , essu a liberalitas, loquacitas , affabilitas: ehaebinnatio meunditas t mollities venimentorum, O equorum sas hone Has δ sectorumsuper us cu tus munditia. Et insta . Quis in minei o, cum ordo caepit mo
nasticus , ad tantam cMedor e mertiam monachorum deuenire δο qtiantum dictamur ab his, qui in Gebus Antoniν extitere mona-ebi Et in serius. Lueritur ad induendum, non quod villius inedquod btilius inuenitur, non quo repeliat frigus,sed quod per obire compelut: non enique iuxta regulam, quod Dilius comparari potest sed quod venumui, imo vantur omniari. Multa alia S .hic Pater in dicta apologia , contra superfluam solicitudinem monachorum in diuitiis, delitus, tempor alibusque bonis habendis, scripsit ; quq transcripsimus sufficiant, ut quantum ex men te Bernardi a vero religionis eranumisia errant, notum sit. Quia tamen superfluam, vanamque hane bonorum pomssionem, soliis priuatis religiosis, non autem monasteriis eorum interdici, aliquis forsan putabit, ex sermone ad statres de monte Dei,etiam
de ipsis domibus religiosis loqui manifeste liqueseet, si e vero lo Author quitur. Iam enim ubintrauit de are alienosumptuose,ct quan sermon, tum pudo sinit, ambitiosa adisse alio, o abiecta nctas πον- 4 i MN tute, &μussietiata, fletit Sasimon dicit ab Altissimo ςr βω- νquas religiosa quasdam nobis emamus babitationum bonefates; Eersurd. in quibus tantum eo adsum en a talibus, Otpνne omnes in boeefecti mus animales. Dimissam enim nobis is patribus nos rissure haereditario formam paupertatis, Osancta plieitatis ψε- eiem . Uerum decorem domin Dei 'alienantes a nobis, cta relus
274쪽
In comunitatibus Religiosis, Cap.XVII. 23 j
nonris, per manω artisicum exqv torum cellas, non tam eremi ticas, quam aromaticas a camus nobis de eleemosnis pauperum. Et infra. Ergo obsecro , in peregrinationesaeculi huius, in militia hacsuper terram adseamus nobis non domos ad habitau-dum , sed tabernacula addeserendum. Optime etiam sermone quarto super misius est, hare habet. Video, ct alios, quod non sine dolore videri debet , poH aggressam ChriHi militiam , rursus facularibus implicari negoti=s, rursus eviditatibus terrenis Immergio Cum magna cura erigere muros, ct negligere moreι : sub praetextu quoque communis utilitatis Oerba oendere diuitibus , ct matronis salutationes, cte. Alia sanctus hic Pater , ex quibus il-quido innotescit, quam male sentiat de auara cupiditate aljquo 'rum monachorum, si sibi nimis amplas magnificas,praetiosasquς cellas, aut domos aedificent ad habitandum in hac peregriuati. ne, etiamsub praetextu eommunis stilitatis, ut dicit. 8 Grauissimus quoque aut hor Cardinalis Petrus Damianus in epistola ad quosdam monachos eremitas , contra illOS , quod superflua monasterio bona adquireda inhiarent, saepiuSinuehitur Hoc etiam inquit) me non Diai, Mox,quia praetergresso nihilo 'minias inobedientiae niuite, eDemosynas asaecularibus indisserenser accipitis,possessionis iraefuniculos inhianter extenditis scuncta breuis sermo concludatun occulto muc&publico,fleri diuites festinatis . Et insta. Porro autem ad quid diuitiarum lucra congerimus an quia hae in nostros usus expendere, natura mo dico contenta prohibente, non possumus t in quos prodigi valeant3onXiasempersollicitudineperquirimus. Vnde inferius concludit. Spernite diuitias, ne perpetuo mendicetis eHote voluntarie pave
res , Ursiae e regnetis . Ex quibus non incongrue elici valet illustrissimum monachum Damianum, toto animo, Cordeque, re Probare nimiam bonorum temporalium cupiditatem, etiam sub Praetextu communitatis monasterii ampliandae.
Nec omittam, quae Iustus Abbas Cisteretensis in sermone quodam ad Cistercienses monachos, circa copiosam bonorum temporalium supellectilem scripta reliquit. No Her inquitὰ ordo bonum habuitfundamentum humilitatis , ct Jontaneae pauper' tatis. Super hoc fundamentum no Liri priores adseausrunt conspmilem structuram , scilicet humiles domos priuata laboris babitacula, tenuissima temporalis vitaesubsidia. Nos sero, cui iudi cibus nostris videtur, transiuimus terminos, quos posuer ni pa '
275쪽
11 6 De superfluitate vitanda .
fas auias in uimus. Ipsa no Da ha bitacula orbibus miliasunti
iam,vi Custo dieitur, in chimino posita,commeantibus quadri uiatim patent. Et inserius Primi Gimretenses diuitias fugerunt, nos quaerimus , paupertatem quaesierunt, nosfugimus . Inserius quoque. Provideamusfamae nosra, propter nimiam libertatemno amiam Oalde periclitanti. Gaueamus,ne nomen Dei per nos blasphemetur inter gentes . Diuitias eongregare, dignitates ambi re, neXociaciones exercere, orbanasora frequentare , ne praua ricatione noLiri ordinis non possumus. Harc Iustus Abbas, re, &nomine iustus, ut temporalium bonorum cupiditatem a Cister-
ciensi familiae' alioquin grauissima, &religiosissima procul abigeret a scripta mandauit. Vtinam religiosi omnes sibi haec dicta
intelligant, opereque exequantur . .
iungam quoque libe nter, qu Abbas Ioachim super Apocalyps capitulo tertio ad nostrum protulit intentum. Dum enim grauistimae cuiusdam religionis interitum Iamentatur, in eam Abb. Ioac causam relandit. Ouia diam diuites esse voluerunt, sub reX M iR AFψς paupertati acti funi delieati, edi teneri; factisunt inualidi, O .n mi; Dctisunt, Gibia, GHὸ optis si, nonsolido cibo . Nec mi rum : Ruis enim onquam inter diuitias, ct delitias potuit tenere inopem vitam, O ea Hitatis propositum obi multisunt cibi ceo, quod intra orbes,ct vicos plura monaLIeriastasunt,&prinquo sunt, qua monachorum mentes aliariant, O nonnullis , probdolor, captiuitatis, oeulos eruant, ct in Gazam ducant. Tace Oa& ego etiam alia, quae ibi grauis iste author, & a pluribus pro
Pheta reputatus, non tacet. Eaque ex magna copia diuitiarum religiosis nasci, asseuerat . . '
II Omnium tamen Patrum elarissime huic nostro instituta fauet Seraphicus Doctor S. Bona uentura. Primo enim in qua ψinu i di m 9ibus circa regulam cum quς sisset. Cum secundum Patres reg. ε D dentur monachi in easdis, in Oilibus habitaeulis habitasse, qVide H quod altas, ct magnas domos erigitis, oratoriasumptus. D Hareas latas magno pretio comparatas, cumstispaupere1, ct m Udici, ct contemp/ores mundanorum esse debeatis y Causasque assignasset, cur religiosis aedificare domos, templa, oratoriaquet liceat ; subiungit tamen. Non tamen intendo in his excusara snis, qua Ualde necessaria sunt: Ubi autemsupersitas, curio tar, ct irreligiostas, is regulae, ct paupertati norirae derogantes essent muctura repraehendo tecum. liuintuplicis enim peccati .rei
funt; qui supersua in aedifici=1,9 alys quibuι utimur, procuront,
276쪽
In comunitatibus religio sis. Cap.XVII. et 7
ctarquirunt. Primo propter transiressionem professionis , quia . pompis renunciantesseculi, in paupertate , ct humilitate Uera promiserunt Deo famulari. Secundo propter malum exemplum iquo ali= discunt ab eis miliasacere; GeIsandalirantur, quando Gident eos, qui huiusmodi pro Christo spernere deberent, qu e 'rere, velfectari. Tertio propter inquietudinem fratrum , prop'ter huiusmodi aediseia, ct proeurationes e quia , ct deuotio ex tinguitur, ct disciplina religionis plurimum di patur. Luarto , propter spoliationem aliorum pauperum , quibus saepe eis mos 'me praecipiuntur , ct huiusmodi Liructurae flunt, ex quibus iiii deberent vestri, ct pasi; dum qucd i iis datur , eis nSatur ἰquia ad dandum utriquesepe dscit dantis largitas , o facult
Rutulo , quia quando nimis Orgemus homInes ad dandum perdunt deuotionem ad nos prius habitam , quod nec depe dico tione, nec exemplis, nee atijs, quae facimus, aedificantur I Uuis c Uident nos accedere terrentur,intiment, quod aliquid Delimus μθ eis expetere, quod grauest eis dare , D erub esunt neXare νHaeci S alia tam pie , quam vere , aduersus auaram cupiditatem
monachorum, bona temporaIἐamelam communia, supra modum
augere conantium strie sit . Inserius etiam inter causas difformationis religionum recenset. Nimias opes, ex quibus ni cama les, superbi, ct multipliciter Uitis. In epistola quoque quadam ad sui ordinis Prouincialem quendam, sic loquitur. liuoniam pau pertas es nos is religiosis praerogatiua,cte. Sumptuqsitatem rei ciorum, librorumque , vesium, ac ciborum , e Liudeas amputare, quod a professionis excelsentia Gitae obseruantia noniscordet . In alia quoque epistola ad ministros prouinciales, sui ordinis
transmissa, inter causas relaxationis religiosae, supersuam bono rum temporalium abundantiam, etiam in communitatibus re iacenset , sic loquitur . Occurrit aedificiorum conHructio sumptuosa curios, quae pacem frat=um inquietat, amicos gra Nat, ct hominum peruersis Micys multipliciter nos exponit. Solus hic sanctus Doctor religiosus , religiosorumque. superior, causam, quam intendimus, abundὰ confirmaret ; ex eo. que elicere Omnes possumus, quam contrarium sit reformatis religiosis pluribus bonis temporalibus , etiam in communitatibus
I 2 Porro bonorum temporalium abundanriam etiam in zO- munitatibus, & sub praetextu bonorum operum, reformationi re ligiosae contraire, ex quadam diuina reuelatione B. Brigitiq ia mi - - Κ k 2 irae G i.
277쪽
118 'Desuperfluitate vitanda . A
nae sanctissimae facta, liquido innotescet, Reuelationis en verba .s 'x g φ Videbatur aethius teterrimus in quodam monasterio, inter vela- - '' tas moniales ex Iere, eum nigro velo, ct habitu monachali, A quo, admirante Jon sciIicet B. Brigitta )Christus loquebatur dieens. Scriptum e G in euangelio meo , quod cauendum est de tiatis , qui ambulant in Oenimento ovium, intus autem sunt lupi rapaces . Sic nunc dico tibi, quod ille aethiops , qui apparebat intermoniales eum habitu monialium , i es Daemon cupiditatis, qui madet eis arargare possessiones , ct ea ira , ct plures diuitias, Ut ex illis lautius Oiuant, ct distribuant Iargas eleemosnas, Utis tali religiosa Iste recedentes a paupertate mihi grata , dissoluantur paulatim, donec praeuaricantes regulam, &priorem obseruantia, perdant animas. Ide cito, quod nisi Uigilanter caueant ab icto lupo cupiditatis , contentandos de his, quae habent, ct nibii plus volendo accrescere inposse Anibus, ct terrenis diuiti=s , inficien-t r ab eo , etiam sanae oves imus gregis, damnabiliter, di posteal lupis dilaniabuntur immisericorditer. Magis enim mihi placet, quod in paupertate quieta, ct sancta, quam prositetantur vivant,
ct contententur, quam quo Umena erara re iminis temporalis
implicantes se,de victributione eleemosynarum bonorum ariorum, inaniterglorientur. Haec Christus ; cuius verba si religiosi caetus arrenderent, nequaquam multo conatu in congregandis diui.
tiis insisterent ; cum etiam sub praetextu eleemosynae elargiendet hoc a Christo prohibitum sit. Similiter,quod nec sub praetextu Diuini cultus intellige vani,s.Brigilia &ambitiosi) superflua bonoru possessio religiosis expediat, Christus Dominus ad S.Brigittam in sancta Ciuitate Ierusalem orantem libV. reuelat. cap.2o. si e affatun as inaniseaauit. Certis' meseiant dictifratres, quod tam ias, quam caeteri rustio rei, sRegula prohibet habere proprium, ct tamen habent aliquod pro . prium contra Regulam suam, Volentes per hoc me placare , quod inde aliquam partem mihi conferunt, eorum munera abominabitia sunt mihi, ct exo ,nee aliqua remuneratisne bona sunt digna. Metis enim mihi gratum, Θ placitum est, quod paupertatem a beatam, quam professisunt, fecundum Regulassuas dirigenter obferuent, quam quod totum ainum, ct argentum, ae etiam omnia metalia , quae in mundo sunt, mihi praesentarent. . 1 3 His iungitur pius auctor Ioannes Rusbrochius: hic enim, ut capite praecedenti vidimus,auaritiam monachorum seuere satis repraehendit; ut vero non solum de particularibus religiosis,
278쪽
Inco muni taribus Religios s. Cap.XVII. 219
sed de etiam communitatibus ipsis loqui innotesceret, multata subdie. Inter alia haec. Aedes quidem eras, canobia magniscὸ extruunt, hominerique rebus locupletes ipotius altieiunt, ct a iungunt, quam vel ad Deum , Tei ad virtutum stiria cohortenis tur. Et insta. Licelseptem milliaria non nisunum complectatur caenobium, quidquid inter ea Undecunque eoiastitar, id faciuin illius Uus cesserit. His autem verbis manifestum est damnare
hunc sanctum auctorem, vanam, &auaram cupiditatem monachorum, si suis caenobiis superflua, & superabundantis bona te-POralia , non contenti necessariis, exquirant. Neque enim censendus est damnare eos , qui sibi modesta claustra, aede S, & Ecclesias, etiam eleemosynis congregatis, extruunt,quia isti potiuν laudandi sunt. 4 Omnium tamen clarissimὶ grauis author Ioannes Tri' themiuS,vanam, & supersuam bonorum temporalium possessiOnem resermationi monasteriorum contrariam esse testatur. HO mil. 7. ad monachos sic loquitur . Posteaquam census monachi
habere caperunt , ct redditus,prisinam mox simplicitatis Hudi
i orbia. Du diusuerunt pauperes monachi, Deum in veritate caluerunt : postea Oero, quam diuit=s abundasse eaeperunt, mpli' eitatem fugauit duplicitas. Integritas namque obseruantia regu laris abundantiam peperit rerum temporatium Idpaulatim diuitiae monachorum puritatem ordinis funditus extinxerunt . Ecce clare insignis Benedictinus casum religionis, in magnam
copiam bonorum temporalium re sunAir: ον υ. I sio Auῖ postes inueniantur, qui oppositum, verbis, vel lactis docuerint . Adhuc clarius sermone secundo ad monachos. Cum enim grauissimum suum Benedictinum ordinemiadeo illustrasio orbem dixerit, vequindecim mille , α sexcentos Diuos caelo dederit, a suoque splendore tam stoctum ordinem paulatim decidisse, causam assi gnans sic habet. Contulit monachis religiosancta diuitras, donee
matrem siliasu orauit. Nam ut scriptura dicit: Omnes, qui vo-Iunt diutus fleri λcidunt in tentationes Diaboli, inerassatus eis dileritas , ct recalcitrauit, impinguatus, ct dilatatus terrenis possesontilias, dereliquit institutionis primaefancta Litidia; abbipos
vanitates falsas, quem copia rerum temporalium, diuiti=s spiria tualibus inopem, O miserum fecit. Nihil clarius, aut verius expectari pote st, ut inde eliciatur, ex abundanti copia diuitiarum,
279쪽
religiones, migiosa'; communitates a vero tramite obseruantis
i s Demum Ioannes N iderus in tractatu de radicibus cur reis ligio perit, & deformatur, unam ex illis cupiditatem monachorum recenset, visioneque ex caelo facta in quodam monasterio suum, &nostrum intentum corroborat. Sic vero loquitur. Quartadecima radix en diuitiarum importionata augumentatio, perquam videmus hodie grauis e colusto in religione monaBeria, nec mirum,quia abyeiturpaupertatis votum per diuitiarum inordinatum a petitum . Ex radice hae mona ierium S. Marti ni Turonis , in moribus adeo collapsu uit, tempore magni Caroli , ita ut ibi monaebi Diuerent nimi s deficiosὸ, induerentur δε- ricis vestibus, ct ealceamenta aurei coloris. Vnde duo Angeli ingressi untdormitoriam, O UAo ditum extendente, alios monachos indicatos pereutiebat. Vigilans hoc videns , fugit , ct A gelum ne se occideret, per nomen Dei adiuratum emolliuit, ut refert. Sanctus Odo Abbas, Uineentius in Jeeulo his oriaβ , Iib. 2 . Haec iste author, quibus non incongrue sulcitur inten
16 Iam ergo, quae nam sint eausae inspiciamus, quare tam aecurate Patres isti, sanctique Doctores, superfluam ,&copiosam honorum temporalium possessionem, religiosis caditibus interdixerint. In quo ea in primis ratio Occurrit; ex eo communitates regularium 1 superabundanti bonorum possessione abstinere deberem; quod ob eam causam, saeculares aegrE id ferentes, ta utilia, aetatractione odio . murmurationi biisque aduersus religiosos in urgant. Cum enim videant ipsos , sub praetextu pauperta coaceruatim cumulare, aduersus illos indignantur,ζω mrmiane. Hoc videre licet in deuota illa, piaque disputatione inter mun-s mihi, dum religionetm habita , & S. Bernardin i Senensis concio diuisen. nibus tom. I. inserta. In qua si e loquitur mundus. Antiquis temporibus regularis vita mi andis virtutibus erat insignit eontenista radicibus,ctpitis o sita ined Ot patet omnibus modo non es ita. Degebant in abditis suis primitivi, erant pleni meritis, cordis emces te plane nune aduertis, quodderiuatim ab eoru emitis ιῶν-ldo deelim. Monaehi antiquitusse legi diui subiecere penitu , sed bos paulative eae asreunt redditus, ct burs vicina, ct c acres primitus fractione in sine. Inserius quoque sic . Iamiam velim ovium Oenunt in lupiqum, celum in palatium,solem in
280쪽
In comunitatibus Religiosis. Cap.XVII. 2 c t
eaminum, olus in eonuiuium, melotes in linum: De in esum carnium, ct aquam in Dinum mutant, nec ossicium recitant di uinum. Si prodire Oideris abbates isorum Oadunt eum tost fatiris, ct turmis aequorum, cum tot armigeris, edi turba cursor Π, Principes hos dixeris , ct duces Cafirorom, non patres putaueris monasteriorum. Haec, & alia obiicit mundus contra religionem in dicta disputatione . Huius etiam spiritus suit quidam haereticus miles apud Ioannem Lanspergium in dialogo habito cum monacho. Sic enim de si milibus religiosis loquebatur iste . ΩΠoda avertatem voluntariam attinet,quam eos colere opor- Lasperg. t reti Undequaque eorradunt, atque eoaceruant bi bona tempo- in ui/l raria, Ut nedum nullam patiantur inopiam, veIdefectum ,sed in- multa habeant supersua. Haec impius Lutheranu Sς Ore , menteque saecularium loquens. Porro scandalum non
solum ab impio Luthetano, sed etiam ab Ecclesiasticis Patribu Sς0gnitum esse, Seraphicus D. Bonaventura testatur in epistola d quendam Prouincialem sui ordinis, sic loquens. Cum Euan roci culminis obseruata persectio, hactenus Pectabius, ct smo
bius nos mtindo reddideritionum, ais f. ore,ac reuerentia dignos et
E ea iam nunc multitudine in procliua tendente , ct remissius agentibus bis,quiprafunt, υitiorum quaedamsentes cernunturfuc crescere, quae dum erum hoc , Venerandumque collegium despicabio, ct onerosum redduntpopulis; conuertunt in scandalum quod cunctis debuerat ese in exemplum: Et post haec recensen Scausas, sic loquitur. Namstequentia discursus, ct importun tot quas ius, tales nos, ctgraues e iunt: pro eo Didericet, quod om paruis notamus esse eontenti, ct aedisiciasumptuos conamur erigere, viliasummo, udia ρυinritantes, nobilia per incuriam perdimus . Haec Bonaventura adeo clara, ut solus sussiciat, pro re quam intendimuS.II Nec unum omittam, quod nec Patres omiserunt silen. tio; scilicet odium hoc, & inuidiam saecularium , aduersus pr diuites, copiososque caetus religionum , eo magis augeri, si serte in ipsis e ernantur, qui in saeculo, aut tanta copia non potirentur bonorum, aut magna potius inopia laborarent Etenim si aduersus omnes monachos, etiam qui in saeculo diuites, magnateS, pQ tentesque suerunt, inuidia, odioque, saeculares, cum eoS in reli giosis caelibus psus aequo abundare cernunt, exardescunt. liuid