장음표시 사용
41쪽
as De necessitate resermationis
it Satius ergo erit, si religiosi omnes sui status persectionem
attendentes, saecularibus Omnibus Virtutum exemplar se praeiabeant, quo, & suo muneri, simulque honori satisfaciant. Vnde re iacte concludit Ambrosius. Supergrediamur igiturpisbeis opinione , ct quaeramus nobis viam inaccessam sermonibus insolentium. Optime etiam Seraphicus Doctor Sanctus Bona uentura , cum esset Generalis sui ordinis ad quemdam Prouincialem in epistolas Bonaui quadam haec scribit. Cum disciplina negligitur, infitentiae ere-
' φῖ sunt, ae per hoc negligentia circa exercitationem virtutum ex interiusprocedit in scandalum,per eorum palantem ruinam, quis re Oidebantur in oculis aliorum . Ex quo μυωanctae religionis I endorpraefulgidus in pallorem degeneret, an titatis pulchritu- dosorisat, bonae opinaonis odor computreat, ct nomen Domini huIφbemetur. Ecce Bonaue utura clare asserente, scandalu oriri, sanctitatem sordescere, & nomen Domini blasphemari, si religiosii, regulari disciplina contempta, in insolentem relaxationem .s.Te Ela ruant . Vnde sanctissima nostri saeculi Virgo Teresa, prout in eius in eius vi. Vita cap.7. habetur tot mala, quot Ecclesia Dei patitur, in dese- c.7. ctum religiosorum, qui ut inquie) exemplaria virtutum debebant esse, refundit, his verbis. No fide que nore pantamos va tan tos males en lamissa, pues sis que auian deser Ios Bebados par qtie lodor sacasn virtuaes,lienen tan borrada Ia Labor, que eI espiritu de las sanctos passa I de ron en Ias Rustiones . Uerbtam quidem summa discussione digna, utpote a carictissima, pijssimaqάτ. Virgine. & de statu religioso, satis benemerita prolata.. -' 8 Ab ingressu quoque in religionem, reformataeque vitae usu
Dinulares homines retrahi, eo solum, quod communia vitia , communisque modus vivendi in religiosi scernantur, Patres plures, & expedientia te stis, plus aequo, comprobant. Vt, vel hinc etiam, essiciatur necessitas resormationis religionum. De filijs g' ' Holi irripijs, & sceleratis, sacra pagina sic loquitur Erat peccotism puerorum grande nimis coram Domino; quia retrahebant homines afaer fio Domini. Pariter ergo de difformatis lapseque viventibus religiosis affirmare possumus : esse scilicet, pe catum eorum grande nimis; eo videlicet, quod propter eorum i emplum, saeculareSarectae vitae tramite, vel ingressu in reli-
.L gionem detineantur, vel retardentur. Quod quidem illustrissimi Pettam. Petili Damiani verbis comprobare licet. Ruanti sanguimis n i si q8 3 quit retis e I, quis sacri habitasse bemate, tale persus γ' profusionis.ncuriam exhibes, vi quarentes accedere, pra er/ς
42쪽
oluendo , dissurbet y Euangeliea illi nimirum sententia eongruit, qua Heitur et Lur scandali merit unum ex bis pessistis. expessit ei, iis pendatur molia a naria; in codo eius, ct demergatur in pro- γfun m maris . Tolerabilius enim fuerat, Ut δε- in eius , quem reliquit mundi vertiginerotaretur,quam mulsos nunc astatio rae Liationis reuoearet arces . Haec vero dixi Damianus, qui iave ipse ad illos monachos stritur. Uiν quidam a Meriolanens Orbe progrediens, dum me quaereret , per vos transtκm habuit: sed Θ Babitare viobiscum , ut ipse professus est, sub eo nomine concupivit. Pui aum lassus itinere, moram vetat quisendo pro traberet, nescio quos Vesrum, aniles uvas , ct otios deliramen ta ,perpendit Uunire, ct eum laici cur iles iocos,ct ludibria
vidit , Noana mycere. Unde factum eri, it non modo, nos no strumque, propte . s. eontulernium omne contemne ei; sed Oilsum conuerseorra animum, quamum potuit funditus amisit. Ex his vero clare , liquidoque constat, prauos mores, depraua tamque aIiquoetum regularium vitam secularibus multis, ne ad . . , . meliorem , vitae frugem reuocentur, scandalum esse. Ac proin de merito nobis pro reformatione religiosorum omnium Iab
' 9 Ad haec quanta aestimandiim damnum hoc sit, quod pij -- . t 2 E
culares a monachatu arceantiar, ob improbam monachorum V
tam, ex latissimo discrimine, quod inter saeculum, .culique vi. tam ex una parte, & statum religiosum, religiosamque vitae rationem ex alia, versatur, conspicere elare ficet. Quod verbis D. Anselmi, vel authoris libri de similitudinibus apud ipsum visionenias cuidam sancto viro Adamo iactam referentis, comprobare libet. D. AHAE
Vidit, ut assereresolebat Adam in infirmitatepositus, ct in extas de s il suuium Unum rapidum, in quem fluesant omnism fluxuum pumgatur , ct qNarumcunque terreBrium rerum Iavaturae. Videm
hatur itaque aqua i et nimis turbida, omnium immrandi larum jurcitia turpi mna , Rapiebat in se quidquid attingere poterat, ct aeeuoluebat eam viror, quam mulieres, diuites, ct inopes Faeda quidem erat aqua, ct tamen ex ea visebant, ct delectabantur,ut ille asser bat, qui eam dueebat. Praedax itaque Patris nostri in . ter Narus aiιe σιν ventem mundumsigni are, quo rapiuntur aqui ilueebrosis Ju ritus inuoluun t . Pradu ubi unxit. Vis ne - . videre quid ι monachatust in ilis. Volo. Duxit itaque eum is di inosin conspectu euissam magni,ct ampli euas ri admodum
43쪽
a 8- De necessitate reformationis
illius obdum erant aetento purissimo. Herba ta medio visens serat, ct Usa argentea, mouis quidem , ct redolens , O vltra humanam opinionem delectabriis. Hae more alterius herbasuper hiis quae in ea pausabant, leuiter ectebatur, Osurgentibus illis i a quoque erigebatur. Ut quid immoror. suidquides iueunditatis
ibi erat. Ecce discrimen amplissimumanter vitam laeculi, religiosamque oeconomiam , ut vel hinc discant religiosi sic vivere, ut a sancto proposito religionis saeculares non abducant,sed potiuS ad illud prouocent . Ac perinde correctione egere regulares, si qui sunt , qui oppositum faciunt . I o Praeterea religiosorum omnium vitam sanctissimam esse debere , ex eo etiam innotescere valet, quod iuxta plurium gra uissimorumque sensum,si sanctissima non est, pe stima esse aliquoties soleat. Quasi enim per extrema ambulantes, si persectam Abiae rationem non imbibant, deprauatam vitamstpius eligant, Id clarissime habet Ecclesiae lumen Augustinus inquiens. Simmpliciter fateor charitati vestrae eorum Domino Deo nostro, qui te
sis est super animam meam ; ex quo Deo seruire πiν quomst φdiselle sum expertus meliores, quam qui in monas πνι Uece
runt , ita non sum expertus peiores, quam qui in monasterijs ceci derint. Idem habet Eusebius Emissenus. xvi inter multos vitam vere connituerunt, aut cum grandisturis . aut eum grandi ρο riculo , vel etiam diligentes, Vel negligenteratinst Sic quoquς Dionysius Carthii si anus serm. s. Dom. post Natiuitatem inquit Lui diu in coenobio VI, aut optimus, auipsssimus afane iis P tri bus perbibetur , ita et ois medium inueniattir. Sermone quoque 4, de S Stephano . Qui in eongregatione Gersaturi aut cum magnos vi, ant aliorum perieuo males habet, aut cum grandi sui , ct ostrum proficiti hene se regit. In sermone etiam 4. de S. Lauren-
xi . In religiosis sis non reformantibus, nee digne proficienti bus , inueniuntur, & regnantpeiores , periculosoresque posmης νqωam in mundanis hominibus. Ita quoa quiseipsos iuxta suinpro fissionis exigentiam non frangunt, nec vincunt, nec coram De. licitisunt, qualiter D. atisfaciant oseationi, aeprofessio i ni deteriores, quam fuerunt, ast essent inseeti . V nde bςΠΠCardinalis Bellarminus capite praecedenti relatus dixit: RUM res smiles esse videntvrfletibus Hieremiae , inter quas , qμη θρησerant, erant bona et Ide ; ct quae maia, malae lde. HuiuS auto ratio non incongrue redditur ex eo, quod cum regulares omnςRςK vi status tendere in persectionem teneantur aut id faciunti ut
44쪽
seeus; si iaciunt, semitissimi, persectissimique evadunt. Sin auteni
non faciunt , cum iuxta sui ordinis persectionem non ambulent, necesse est ab ea deuiare, & in oppositum vitiorum tramitem miserε declinare. Ac perinde, vel nimium boni, vel nimis mali sunt. r et Huic etiam rationi altera serὶ similis adiungitur, ex quia perinde fit maximopere necessarium esse, religiossis omnes vitam reformatam agere. Constat enim ex plurium , grauissimorumque testimoniis, difficillime regulares semel de sermatos ad veram re- religionis sermam reuocari. Pro quo celebris est epistola D. Bernardi ad Ricardum Fontanensem Abbatem, & socios eius per haec Verba . stuanta audiuimus, ct cognotiimus ea, Ofra tres no Liri, υterque Gaufridus , annunclauerunt nobis, quem ad modum nouiter ree.rDIHis igne Dei, conualuiniis de infirmitate,
resoru sis in nouitat ancta. Digitus Dei est se Jubtiliter operans, Iuauitιr renouans IzIubriter mutans , non quidem de madlis bonos indis bonis faeiens meliores. Quis dabit mihi ut transeam, ct Oideam visionem hane magnam Nec enim minus mira minusue iucunda isa promotio e Li, quam ilia mutatio; nisquod multo fae ilius reperies multos Deviares conuerti ad bonum quam Unum quempiam de religiosi transere ad melius. Rari a auis in terris e Li, qui degradu, que orte in religionesemeI attigerit . Gelparum ascendat. Quibus satis clarE intentum confirmat, praecipue ultimis verbis dum rarissimam auem in terris appellat monachum, qui de modo, quem semel arripuit vivendi, ad superiorem ascendat. Idem habet Seraphicus Doctor Bonaventura sic loquens in speculo disciplinae. Formam, quam primo quis recipit,oix deponit,9 qui disciplinam in noua eonuersationis initio negistit, ad eampo i modum di cile applicatur. Qua sorsan de causa negotium reformationis regularium, qui semel laxe vivendi modum arripuere, adeo difficile quibusdam apparuit, ut neque apud Deum, neque apud homines, minoris meriti sit, lapsam re Iigionem reparare, quam nouam, nouiterque instituere. Libet hoc doetissimi Dominicam Ioannis Niderin suo de resermatione religioserum opusculo, verbis & visione ab ipse relata, comprobare . Ergo sic habet. Ille, qui peformat, haud dubium, pro prie dicitur, Deoeooperante, nouum confiiruxisse monaserium Patet bοe per exemplum, quod ponit Ghre ardus in libro de vitae Fratrum PraedicatoruM par. s. Erat enim quidam eurusdam tamonaserj monachorum, nomine Guido, Prior; qui idem mona Herium
45쪽
1o De necessitate reformationis
rea cuius infirmitatem comporis vltimam, viAt quidam stater deuotus insomno, od tanquam defunctus iaceret in medio chori, quem multim fiatrum in albis cireunctabat in luminis Haritate mirabili. Videbat etiam elaustrum quoddam pulcherrimum. inuisum bene aedi eatum, innatumque, di tamque eL HA., Hic Mifieauit hoc Gaustrum. MigιIans autemstater,stre lem squodGu do , qui monia eritim sim saeum in ιemporalibuι, - -
ritual/bus reformauerat, esset aegrotus, cogitauit eum moriturum
in breui. Hatimque o acta eL ad eum. me habitabit in Sion , ctrequiescet in Hieru Iem. Elpostmodum statis Guido defun 'iam eri in reperpenditu , non impar esse meritum is nouo sonstruere monarierium, O Iapsam refo=mare in moribus. Haec Niderus, bene perpeudens ex visione. relata , . non minori. meriti esse lapsian religionem, vel religiosam dom- nouis moribus reformare, quam ipsam sunditus a principio instituere . Ac Perinde maximopere curandum esse religiosis, ne ad miserum desermationis barathrum deueniant, ex quo tam dissicilὶ , tantoque labore extrahi valent. Merito quoque laborandum nobiS, pro tanto bono conseruando; quale est resormatio religiosi status, quod fiet, dum capitibus sequentibus, Deo auspic a media aliqua, Tatiouesque vivendi relieiose, di re festanc, tra diderimus
Orationis iuge, & quotidianum studium religiones conseruat: in eoque deficere religiones
Um de mediis,quibus disciplina regularis, & monastica semel instituta,conseruatur, vi regitur,quibus que restauratui ia perdita, sermonem instituo ; quod prima prae oculis,omnibus religiosis habendii puto; caeleste est illud admirabile , excellentissimumque orationis exercitium a Christo Domino commendatum, praedicatum a Patria hus, di a sanctissimis religiosis , qui vel vitam peregerunt, Vel adhuc inter nostrate. vivunt, operi, di executione exhibitu a. sine
46쪽
Sine hoe sanctissimo orationis munere, religio, stare, aut stabiliri
non potest: ita ut facilius crederem hominem sine anima, quam religionem persectam sine oratione consistere. Nec minus impropriε cadauer, hominem, quam regularem sine Oratione, reliniosum perfectum appellare licet. Hic scopus huius ,& sequenatis capitis ne dicam totius operis :) sicque ex celebrioribus Ecelesiae Patribus, monasticique institutiantesignanis , muniendusci roborandus. Eaxit DeuS intentum prosequar, & perficsam. 1 Primus loquatuἰ magnus orientalium monachorum restauratar Basilius, qui cum accuratE nimis in monachis instruendia Iaboret, orationis exercitium illis maxime commendat. Primo ergo in constitutionibuS monasticis cap. 2. hunc titulum praefigit: Oratio debet omnibus rebus anteponi. Quod,& in discursu eapitis, D. Basil. rationibus , di exemplis monachis suadet; abs dubie indicans, in consit. hunc esse primarium scopum re Iigiosae vitae. In sermone etiam i ' . de institutionibus monachorum ce)ebrem illam sententiam ad se bile' ipsos direxit. Ad orationem nuIIa non vitae pars opportuna babenoda est. In Regulis quoque susioribus, etsi omni negotio suum tempus esse dicat Orationi oria inquit) , fa orum modulatio- Idem uani nullum non esse tempus idoneum , ita Didelicet, is Oei in eo g
dum manibus opus tractamus, ct riuua nonnunqaam muner
hoe fungiposmus . Sin id minus, corae certe, in Ua is, ct semnis . 9 eanticis pirituatibtra Deum co/laudemus , atque ita ora tioni satisfaciamus. Ac tandem idem Pater in moralibus pro re
quia66 hanc posuit. orationibus, ct Osti*ι es assidue ineuma id id in bendum. Concluditque caput d: Cens. Ust late itaque omni tem- te ..pore, orationi in Iate, vigilant s.n ea , rvratiarum actione 3 c. s.
Amper gaudete, sine intermissione orate. Quibus, ac aliis clarEsaris innuit Basilius orationis iuge, de continuam stiadium mon chis, ut scopum proprium Praefigi deberi. I 3 Accedit magnus Pater Diuus Hieronymus, qui sicut m 4 iltiasticae vitae accerrimus sust sectator, sic etiam orationis exercitium monachis saepius intimauit. In epistola ergo ad Rusticum, quem de monachatu instruere conatur sic habetur. Oratio sine , re φ . intermissone , Ut Uensus, nee Uanu evitationibus parens , eoμ. δήRμiti pus pariter, ct animus tendatur ad Dominum. Rursumque sic loquitur. Egredientes de bospitio armet oratio, regredientibus δεptina bccurrat antefessomm; nee prius corpusculum regu sereri s. iquam animum pascat. In regulaetiam monachorum ex ipsi hi,
scriptis per Lupum de Oliveto coelectata capite de contempla- ' , ' χ
47쪽
tione, & oratione sic habetur. Si monachus esse vis, non videri, corpus pariter, animusque tendantur ad Dominum bis te ipsum in caelo , animogeHiente,procures, Ut dum corpore moraris in terra, iam ad Chrisum menteperueniat. Assuescat quoque ad orasiones,&j Imos nocte consurgere,mane hymnοι canere,tertia, sexta, nona bora Hare in acie, quas hiaratorem CBricti, accensa lucernasacriscium reddere vespertinum. Sic dies transeat, e nox inueniat laborantem: orationi lectio, lectionisuccedat oratio Posteriora haec verba ex epistola eiusdem Hieronymi ad Lς tam mendicauit Lupus . Utrisque tamen monachum sine iugi oratione monachum non e se satis innuit. Iu eadem quoque regula haec inueuio. Habeant, qui υoluntsuas oues, vasgemmato bibant, serico niteant, plausu populi delectentur , ct per Darias Doluntates , diuitias υincere n queant. Noctrae diuitiae sunt in lege Dei meditari die, ac nocte , ianuam pulsare, 9saeculum praerentes caLeare . Pulchra sane verba , & regularium diuiti s orationem esse, . elarc micantia. Preterea in regula monacharum ab ipso met Hieronymo conscript , inoniales etiam de eodem exercitio Orationis sic adm3net. Ad diuinorum eontemptat ovem assiduam ast nctus a tringatur. Et rursus. O in fabilis gloria i infragili quidem corpore Deum iutueripotentis. Hie quae mens nostra Uigeat. Haec dies diei erudiet Oerbum, cientiam hane nox indicςt nocti. Angelicis choris inanctorumsocietatibus , Bie Liudeatis interesse, utpo imodum in corporis exitu , υobis gaudentes , laeti l amquam notis occurrant. Eu Hieronymum utriusque sexus regulares donecessitate orationis solita elegantia monentem, ut vel sic antelligamus omnes orationis iuge exercitium, monachis proprium peculium esse: ut sicut Angelis in coelo commorantibus propriumunus est laudare Dominum , sic, dc monachis orare ipse in .
Vnde ipse Hieronymus alibi sic concludit. Ruod faciunt Angeli in coelis hoc monachisciunt in terris O felix orationis donum, quod monachos in t ra viventes, Augelis in c a: lo degentibus
Hieronymum imitatur amicus Augustinus oratorii exer citii commendator egregius. Primo enim magnos viros religio sos ideo tales esse describit. quia Ruotidie in bmnis,m orationibus , in Iaudibus Dei : inde Diuunt, eum iactione iatis res es. Alibi quoque sic ab ipso vocabitar : Perseue tes .colloquio Dri , cui puris mentibus inbueferunt, , eiusfulchrituanis contempla-
48쪽
Clarius in sermone ad statres in eremo isi forsan tale opus Augu- Assii estinianum est sic loquitur, valdeseruis Dra, 9solitarijs necessa -' ' ermoria es oratio , per quam Deus pacatur, perquam Deus ad nos in elinatur. Adhuc melius insta. Orate igitu ratreι mei in eremo, iurisba orate, ct norite deficere. Nam sicut proprium e H earibus latrare, ita proprium eII eremi custoribus orare. Ofratres mei diu flsimi Hamate in eremo, ululate in hae varia solitudine, Coeiferari non quiescatιs, clamate orando, O norite defeere. Clamate non δε- m vore, sed maximὸ mente. Ecce enimIemper auditis in defeno aues cantantes , O Ludantes Deum factis em Itium. His, di aliis Atigustini sententijs liquet satis proprium monachi ossicium Ora
Sancti quoque, de magni Patris Ephrem Syri opera sere
omnia eo tendunt, ut monachos instruant, sicque plura intentui 'nostro deseritientia ministrant. In adhortatione ergo ad eos, qui ti in religionis se rudimentis exercent, de necessitate orationis Pro --.
monachis haec reperio. Seutum monaehi inexpunabiti e fi bym' s pyh emaems in ore eius: somnus inro, plusquam Θmnus diligatur , in in adtat. monachi eis. In ea sic. Ad Pabitis faeies monaehi per orationem redditur. Rursus. Ensis aestissimas aduersus Diabolum e L UM'
' mus in ore monachi. Clarius inferius. Tempus orationis monarat inde itum e L , eum omni tempore benedicere Domino bonumst. Vbi iugem, continuam, & perpetuam orationem monacho exigit. Adhuc in serius. Os monachi aperiam remoni diuino, at corritis me diutin eloquia Domini abrique di tractione. Et post pauca. Diuinas Dures usi ἡ Wrfinet monae se Seraphim enim inees .fabili ineo Deum glorifieant. Cantieum Ipiritnale in ore tuo verissetur monacbσ, quosveruenientium tentationum oneresubleue- λυris. Insuper in opuscula, de orando Deum, pius hic Pater miris
modis orationis necessitatem . iugeque exercitium monachis comenda e . interalia hae. Videtisfratres, quid, quantumque valeat i 'eratis Neque enim eri alia in tota Pita humana praelibior ora- 'tione possessio. Ab hac vos nunquam separaripatiamini ε ab hac Deum . nunquam recesseritis. Praeterea in doctrina varia de humilitate , comparanda idem Ephrem sic loquitur. Beatus ine monachas , Mi trium Hierumfatagit, visciAeet Oaeet orationi, operi, ct me- Id m indotationi. Scriptum enim es I; eate, o midete, quoniam Nos m 2Deus Et alibi; Et in lege eius m/ditabitur die, ae nocte. Demum in tract. de timore Domini eleganti metaphora exponit, qu liter ω monachus continua orationi sempeMnsistere debeat. Sic vero. iiDM A loquitur.
49쪽
Idem in loquitur. Similis es mona ebus viro ex auo demisso , qui funeret ' L. .xcesso inter IIo pendentem arripit, cis tui appendist, ct inde i hi. ' nenter pro ainitio ad Dominum clamat. Mani sesta hia verbis indicans, quoa quemadmodum homo ille numquam mauum a sun mouebit, fic nec religiosus ab oratione cessare debeat'. His . Malus, quae omitto, venerandus Patet Ephrem orationis necessii ratem pro religioso stati postulans, satis ostendit monachamor fine hoc iugi exercitio. vllatenus persiste te posse in debita Perse-
. 6 Us Patribus iungitur Ioannes Cassianes antiquo Eremi ta, qui cum. totus ici instituendis. monachis in suis operibus, vacet, orationi&necessitatem saepius astruit. Ex collatione ergQ si eap. . grauissima haec verbat utinam omnium religiosorum cordibus impressa λex Abbate iciae de simpsi. Omnis monaehinni , eoiarique I . Cata , perfectis, ad rugem , atque an disruptam orationis perfueroratia ςHi γ ς- ςteniat, ct qaantum, hamata Dagilitati conreduin, ad immobium in bai transit uatem menti Inserius quoque sic. Stetit ad orationis U Honem omniam tenvit BructuraOirtutum , ita nisi bus seu Ine haec omnia fuerint coctigata atque compam, nBIIo modosi ma poterunt, UeI Habilia perdurare. His autem verbis, uon modo Cassianus finem teligiosi esse iugem., & indi siruptam ora . tionis perseuerant i comprobat,i sed sine illa religionem stare
non posse, clarius ostendit. Hoc vero adeo tenaciter primis. in 'ge: Oua. monachis ammo adhaesit, ut feodem es Cassiano teste Scripturi rum: diuinarum temonibus, Oxatiovique, 9 operimmi/Em i , nuum, diebus , ac noctibus incusabant ,- neque escarrum quidem de ea ,oppetitus, Detinemoria, ni alia, tertiam die corporis inter iam noct.orat. net inediam. Attendant hoc instri saeculi religio si, si qui simici orationis, praeserti .menta .exemitio, ala dixerint ,ecquania . . , dum ab antiquioribus nonachiS distenta attendantia e ili ψΙο Hiero--τ Accessit Hierosolymorum Antistes Ioannes, nostri ordit ipCarmelitici decus, qui in libro de institutione monachorum intarnae.e. t t. Bibliothecarios relato, Cuius verus autbor e st, dum monacho res, Biblioti medium unicum ad perseuerandum in persectione praescribit,o λ-
tionis iter illi ostendit. Orabis sit uitis OisInperfectionemr ν
8 Iunge quoque celeberrimum antiquitatis Doctorem San ctum Athanassiua, ex quo.breuissententia totius status religio si A methodum
50쪽
s hodii nostram, et se hΘ Πῖris 'd mynachos icitur, Ora tiones sincl GDia .ntercapedo iectionis inreneidati. Abs dubie inistermixtam , attemperatamque Orationem cum lactione' 'iuxtia, illud, quod e x Hieronymo retulimuS; oracionε lectio emonisue is redat oratio0 proprium , & inde se situm munus monachi es , a
- y. . Iungitur his Ratribus sareoliis, Nilus Abbas antiquus, di
venerabilis monachus, ct a Nicephoro in sua historia mire eom mendatus. Ergo Si hac Pater multus est in orationis exercitio monachis praesertim suadendo. Lentim eirim, & qd inquaginta capita de orationis studio conscripsit, in quibus multiBriam illud monachis prascribit. Ex Paraenesibus auxena aliquas legi, quibus
Iito . Extirpat enim malas ovitationes co reinuorequentat h s. In morbis fratione prius , quam medicis , 6 Harmacis Utere .
rar. S. Incta ectoratio aras; pertrahit enim ad nos sancte, anctumsanctorum . In institutione quoque ad monachos sic habet. Idem . 'Sui 'urae orationis praesdio munitus'no est, is armis in beIIo caret. Pulchrὶ sanE S c hic Pater intentui nostro de orationis necessitate pro monachis concinit Q : γ . i lit eos Clare tiam Antiochus monachus, VenerabilissiquePater,iqua hecessarium sit monachis oratio his iuge , & continuus exercitiam, sic exprimit. Va Pe orations induisse, ae iugit', ea
primis necesserium , ct nobis per quam stetiferum eia. Et insta . Eunim iugis oratio, ct eontinens per conssressum cum μο fami - ζi . fibis.
tiarem mentem ara secat ab omni prudentia, famque mundi, eam que praesentem Deo offert. Quo circa, qui corsuum ab omni sorde expurgare contenuit, illuunt tim Mecen Aer insammet me in moria Domini. Hoc selum iugem exercitationem habet, or opus inumquam intermittendum. Neque enim aB Nando urandum i quidemsit, aliquandoferiandum ab oratione .us 3 qm cario mari psceatorum putralaginem Ue excutere cupiunt in Neroratio lvi inrumbendum, interna quidem mentis' siquatnnie ,1 etiamsi, exi a oratorias ades diuersemuro Clarissimo, sanE, neo inelegan mi.r, ex grauissimo monacho, quam necessarismai nobis siti iuge . Grationas studium, accipimus msnachi. ahas, zi