장음표시 사용
121쪽
denique, quia prasu mendum e se, votum, vel matrimonium, factum esse, eum omnibus conditionibus, ad valorem necessarijs, cuin hic sit modus operandi nobis connaturalis , unde ,in e.squis acceperit: s3. q. I. deciditur, cuin dubium est, an ma trimonium sit Validum, iterum non esse contrahendum , sed pro matrimonij vaIore esse praesumendum . I Sextoi In dubio, an alienatio sie acta eum debitis solemnitatibus , talem alienationem esse validam ς Tum quia, solemnitates, cum sint circumstantiae, alienationem regulariter comitantes , praesumuntur adfuisse, cum illarum defectus nun quam praesumatur , nisi probetur; Tum quia, posscilio stat pro alienarione, de qua constat fuisse factam ,& consequenter etiam pro eius va-Iore,cum hie eonnaturaliter sequa. tur ad alienationem , sicut obligatio connaturaliter sequitur ad promissionem 16 Quotiescumque ergo Oeeurret
aliquod dubium ; videndum stati in erit, an illud, sit dubium facti, an vero dubium de circumstantia facti. Si fuerit dubium facti, valebit principium illud uniuersalissimum . Factum,in dubio,non pra- sumitur nis probetur. Si vero sutarit dubium de circumstantia facti , valebit hoe aliud; Defectus,no' o praesumitur,nsprobetur 3 sicque ex his duobus principijs , solui fa
cile poterunt, omnes similes casus, in quacumque materia a occurrenis
QUAESTIO XI veri quaelibet conscientia rubia circa circumpantiam . sin, sugumpariat obligatiovem .
η occideret, sed postea consilium reuocauerat. Accidita tamen, ut Caesar, Pompeium occiderit; quo audito, Titius statim dubitare coepit, an Caesar, eius consili ad homicidium illud molns fuerit; & consecruenter, an ipse,homicidii particeps fuerit,& ad damnorum restitutionem teneatur. Qui
122쪽
e trium .s Consulens, aliquando , reuocatoeon io, ad nihil tenetur. io P esto tunc sat pro reuoea
II In Poro externo, eon Pium censetu sincienter reuocatum. I 2 aliquando confidens, uocato consilio , tenetur ad
la Posfsso tune sat pro et acta Consilii. 14 Dubitans se, suo Conspis, fuisse
r ue Sus cientia reuocationis Cons-lii, in Foro externo,non prα- sumitur.
17 1 gladium , semper eensetur ad bomieidium concurreres quandiu quis, illo gladio, oc-18 Delictum tune, est certum, stemusario incerta. I s Rationabiliter Constiarius οM-
ter pras itur. a a Remeatio mandati, semper eas Viens, non se reuocatio
23 Coniectura in oppositum, probant suffientiam re meatio
a 4 Subditus , in Iabio, an praelati potesas si legitima, obedire
2 vamuis, ex dictis praeeae constet, operationis qualitatem, siue circunstantiam,regulariter praesumi, quandiu no pro batur oppositum . Ut tamen veritas huius principii , clarius adhuc appareat, praesens casus proponitur; in quo Titius , ad damnorum restitutionem , non videtur teneri; ita Clauis rei lib. IO. tr. a. e. 8. nu. I. Rebell. p. I. de ius . lib. a. q. Isssa Henr0. lib. I 4. de irre . c. 3. nu.q. CHrop.p. I. d.3. n.4. Filliue. to.M tract. 2I. c. numI67. 3 Primo ; quia Titius , dum dubitauit, an, suo Consilio, causa fuerit homicidii , dubitauit de delicto iErgo, stante tali dubio, teneri non potest ad restitutionem damnorum; haec enim restitutio , cum sit poena delicti, debet esse proportionata delicto . Delicto autem dubio, non potest esse debita, ac proportiona ea, poena certa . 6 Secundo; Quia aequum non est , obligare ad satisfactione certa,quucertu non est,causam damni fuisse . Quandiu autem Titius dubitat, certus non est, se suisse, per suum Consilium, causam homicidii, & con sequenter damni, ex illo, secuti .s Tertio; Qui a,in dubio, melior est conditio postidentis p Consilii autem reuocatio, videtur possidere; quia Consilium fuit reuocatum. Er gos quandiu non constat , Confilium Titij, ad homicidium concurrisse ; Titius ad restitutionem obligari iuste non potest.
6 Quartoi Quia, pro illo stat pos-
123쪽
sessio , pro quo stat iuris praesumptio; quando enim, sub orto dubio,& debita adhibita diligentia, verita S non apparet, si andum est praesumptioni, ac iudicio Fori externi, eum idem sit iudicium Fori interni ac externi , quando Forum externum , falsa praesumptione non nititur . Sed iuris praesumptio stat pro reuocatione Cost ij; In dubio enim, delictiim, re factum, in Foro e X te no , non praesumuntur a nisi probentur . Ergo posse is o , in dubio , stae pro reuocatione Consilia. Vnde altius formare sibi potest certum iudicium practicum , quod ad restitutionem non teneatur; Sic enim
ratiocinari potest . In dubio , m
. Iessor ad nibu tenetur . Sed Coniniij reuoeatio possidet, eum pro im et iuris praesumptio; Erra melior
7 Quinto; Quia , si Titius, manda
tum dedisset ad occidendum, &p stea reuocasset; quamuis mandatarius, homicidium commisisset, non propterea imputaretur Titio , &possessio, ac praesumptio staret pro reuocatione et Sed etiam supponitur reuocasse Consilium . Ergo homicidium secutum, Titio imputari non potess , & praesumptio stat pro Te- uocatione , quam constat fuisse fa- Etam; mandatum enim,& Consilium in ordine ad concurrendum ad homicidium , eodem modo se habere videntur. Imo mandatum, videturem cacius influere , ac mouer squam Consilium.
2 ' Α , Duertendum est; tribus mo-o dis, potuisse Titium, homicidium consulere ς Primo, solis praecibus, Se auctori tate , , Caesarem ad illud inducendo, ae mouendo. Secundo ; Rationes ad hoc idoneas , sed falsas proponendo et Vt, quod Pompeius, eius fratrem occiderit; vel haereditatem impedierit; vel ei mortem machinetur. Tertio 3 rationes idoneas proponendo , sed veras; Vt, quod eius mors futura sit utilis ad lites terminandδs , adhaereditatem Titij consequendam 8 c. Si Titius, Consilium primo, aut secundo modo dedit, illud lassici ea inter reuocauit, vel similibus praeeibus contrarijs, vel indicando rationes a se illi propositas, fuisse νfalsas ; Sic enim cessauit in Caesare, motivum occidendi Pompeium, &censetur a Titio sum cienter subla- tum , ita ut homicidium imputandum iam sit soli malitiae Caesaris . At, si consilium dedit tertio modos
quantumcunque illud reuΦcare conatus sit, nunquam tamen sum cienter reuocauit; quia semper remanis
sit in Cae sare , ratio illa, a qua primo motus fuit ad Pompeium occidendum; Eo modo, quo, si gladium ad id commodasset ἰ nunquam suf
ficienter reuocasset concursum in a
homicidium, nisi re ipsa ei gladium ab tulisset. Vsus enim gladij,
semper imputatur ira denti. Hoc post O ω
124쪽
pro Consilio, eiusque eisseaeia;Ce REsOLUTIO 1. tum est enim, fuisse datum Consilium , Si Consilium, ex se, fuisti ν D Casum Resp. primo J TN aptum ad homicidium causandum; 1 tium , si primo , aut secundo sed non est certum , filiisse sufficien
modo Consilium dedit , ac re voea- ter reuocatum . Cum ergo constetuit ; ad restitutionem non teneri; de efficaciae Consiliiἡ & non conssee. ita Bonae. d. 4. de eontrari . qW2- de suifieientia reuocationis, posseia
p. q. ns 3.di reliqui omnes raperius fio stat pro effieaeia Consili; , Meitati. consequenter pro obligatione re a o Primo a Quia possessio tune stat stituendi. pro reuoeatione Consilii; eum haec 14 Secundo; Quia, qui post votum
sit certa , & communiter iudicetu emissum . dubitat . an habuerit mi sufficiens, Vnde homicidium,rationabiliter praesumi potest, ex sola Caesaris malitia secutum .
Consilium sic reuocatum, censeretur fuisse sufficienter reuocatum νnec homi eidium imputaretur amplius coris lenti; positis enim prae eibas contrarijs, vel indicata salsitate rationis , ac motivi propositi ad oecidendum, Caesar moueri amplius rationabiIiter ab illa ratione non potuit ad Pompeium occidendum . Ergo etiam censetur sus ficienter revocatum in Foro Con- fetentiae , 'idem enim est iudicium
vitiusqudi Fori , ut saepius dictum est ἀ
ra D Esp. a. Titium , si tettio m λα do Consilium dedit, ac reuo callidi; ad restitutionem teneri ; itae Sanctis d4 r. num. IT .Lessius lib. 2.
mum se obligandi, tenetur seruar votum, perinde ac , si animum ce te habuisset . Ergo etiam, qui,Post datum Consilium , ex se aptum a d. mouendum ad homicidium , dubitat, an illud sufficienter reuocauerte; secuto homicidio , tenet ux ad damnorum restitutionem , perindetae; si illud cereo non reuocasset,seat Consilium , vere homieidium illud causasset . Ideo enim, cum V uens dubitat, an habuerit animum stam obIigandi, tenetur seruare votumsquia , cum nemo praesumatur dicere id, quod in corde non habet; Eo ipso, quod constat de promissiones& dubitatur de animo se obliga di, praesumptio, ac possessio est pro animo se obligandi, cum verba- promissionis. hoc significentc. Sed etiam , qui dat Consilium , propo nere regulariter solet, rationes. efieaeest ad mouenaum ψ Ergo , en
ipso, quod constat de Rhesi vo da in
125쪽
homicidio, in dubio esseaeiae sui Consilii, tenetur ad restitutionem . I Tertios Qvja, pro eo eo stat posisessio , pro quo stat Iuris praesumptios Vnde,cum non constat de veritate , standu est iuris praesumptio , ni, quia haec habetur pro veritate , donee oppositu probetur, ut probo
Molin. tom. F. tract. a. d. I96. O Menoeb. de praesumpti si . . num. 3. Sed, posito Consilio ad ho- mieidium, & homicidio Reuto, &inee rettudine de sufficientia reuocationis; praesumptio iuris stat pro emeaei a Consilij; In Foro enim externo,Consilium praesumeretur, sustribuisse effectum, & consulenti incumberet onus probandi, quod homicidium secutum , non fuerit e
fectus sui Consilij; Ergo possessionat proiefficacia Consilii, & eonsequenter pro obligatione restituendi ὸ ι Quarto; Quia,non minus conna turaliter , ad Consilium sequitur ex se efficacia in ordine ad suum effectum, quam ad pro millionem , sequatur obligatio . Ergo sicut, dum constat de promissione , praesumptio stat pro obIigatione; ita dum constat de Consilio, & de homicidio secuto, pret sumptio stat pro effleaei a Consilij , & consequenter pro obligatione restituendi; quam
litas enim, quae a natura inesta: iam mper ineffe praesumitur , ut probat
37 vigintis; Quia, si Titius, gladium
Caesari commmodasset ad Pompesium occidendum, nec illum ei dei de re ipsa, abstulisset, quamuis sies
pius effeae iter tentasset, & Caesar de facto Pompeium occidi siet. Titius, in Foro externo,praesumeretur,
ad homicidium illud concu rrisse , nisi aliunde constaret , Caesarem a non Oeeidisse Pompeiam gladio, sed alio instrumento . Sed Titius , eiusdem Caesaris animo impresse de facto rationem sufficienter , ex se, inducentem ad homieidium; &homicidium se eulum est; Ergo, per
talem rationem,praesumetur ad hommicidium concurrisse, quandiu non constabit, Caesarem aliunde fuisse
I 8 D rationes autem in contra :
Antecedens; delictum enim est ceris tum , & dubium solum est de qua- Iitate delicti , scilicet de Consilii efficacia ; sicut, cum vovens dubitat de animo se obligandi, dubium non est de voti emissione, sed solum de eius qualitate I Haec autem, sicut praesumitur in uno , ita praesia mitur etiam in alio , in ordine ad effectum obligandi. Is Ad secundam Resp; non esse
Contra aequitatem , Obligare ad .r si tutione na certam, quando constat
de ea uia damni positά, R de damno
secuto , de est praesumptio pro efficacia illius causae ἰ scut non est. contra aequitatem, obligare ad votum seruandum, quando constat de
pto , & est praesumptio de animo se obligandi. In utroque enim ca sui causa, obligatio nis1 est sufficien- te h
126쪽
ter certa ii Foro eX terno I Forum au tem externum, & internum , quoad iudicium, idem sunt, ut patet ex dictis ago Ad tertiam ἰ Negatur minor ,
Consili, enim efficacia possidest, non eius reuocatio I nam de hae,incer tum est, an fuerit sufficiens , de illa eros dantur omnes coniecturae, ac iuris praesumptiones, quod effectum sortita sit. 21 Ad quartam; Negatur minor Nam, de Consitio dato, non est dubium , sed solum de eius efficacia prio , ut rebus suis prospieiae Hinc autem fit, ut, reuocatu Con. sttok non statim cesset, in eo , qui Consilium accepit, ratio agendi , illi a Consulente i m p ressa , sed re quiratur , ut haec, rationibus omnino contrariis, ab ipso auferatur is Quod, cum rationes impresse , fuserunt verae, difficillimum est,eo quod difficillimum sit, alias rationes il-
lis contrarias aequo efficaces s eam rumque dectructivas inuenire .
in homieidium; Efficacia autem cum conaatural ster comitari soleae olligitur ex dictis primo, quq Con silium, sicut animus se obligan- dicta sunt, Io cum habere, ubi di, promissionem, praesumitur ad- non essent validae coniecturae , quae suisse, quandiu non probatur op- oppositum suaderent . Si enim Ci-2ositum ἱ Sicut, in vo uente,praesti- sar, io dependentqr a Consilio Timitur adfuisse animus se o Aligaudi, ' . D , qstandiu ipse oppositum non pro baz, cum praesertim, ad hoc pnesu- : mea dum,siae eontecturae fortissimaersionsilium datum ι homicidium is- .cutum S & incertitudo de sufficien- -- eii , fuisset inimi eus capitalis Potnis rpe ij, ves ei montem minatus esse , vel ossinia ad necem me essarici ,: iam praeparasset,aut aliae similes o lecturae darent rin hoc casu, pr Psum prist esset pro sumptenti, reuo
lia reuo syrtionis ; & p 'sumptio - Eacionis quin coniectura: istae sucsemper stet pro insufficientia reuo. ficienter indicarent ,' homicidium cationis Consilii , cum tertio modo datum est , ae deinde reuocatum sui dictum est. aa Ad quintam , Est manifesta dispalitas, nam Mandans, impossibi Ieest, quod mandatum reuocet,& i, Iud non reuocet suffieienter ἔ Cum ' senim mandatarius agat solum nommine Mandantis,& in gratiam ilIius, , . 1MIocato mandato , ne ce ssario statim cessat ratio agendi tu mandata xio. At ia uui accepit Confit iuuia ντ inon agit nomine Consulenti , & ingratiam . illias , sed ' nomine plo- r lortum esse , non tam ex F; ij Comsilio, quam ex Caesaris odio, ac
aq Secundo I Dubitantem, an Praeis lati potestahsitilegitima j teneri illi es obedire; quia, qsse legiεimam; cumst qualitas , siue Aircumstantia Po testatis; semper praesumitur,quandiu oppositum Bon probatu e . Si- .miIiter, dum Coniux dubitat de impe mento ditimqnt di, Posse id e i ibi tui' dixi gπεω Tm qnia, aude-
impedimentum H Mς νὶς si e cdubium fassi λ
127쪽
dubio , non praes inur,nisi probe tur . Tum quia, idem est, dubitaem de impedimento dirimente , ac d bitare de valore matrimonilita dubio autem valoris,praesumptio stat Pro, alore, eum valost sit circun stantia , vel qualitas ipsius matrimonii et e.s quis aeceperi 33 uast. t. Quod F e. inqui tioni ; de
fementia exeomm. Coniux dubitans da impedimento dirimen te adebitum exigere prohibetur . Hoc antelligitur , ante adhibitam debitam diligentiam , ad dubium ex
em praeceptum de re dubia obliget.
a V M Titius , ob scientiae desectum . de sua idoneitate
lli ad Confessiones audiendas dubitaret , Praelatus, hahens, alias, ab Episcopo facultatem, quemcumquom suis subditis approbandi ι ei in virtute Sancte obedientie precepit, ut Conressiones audiret; Titius tamen, cum aliquot viros doctos consuluisset , & dubium deponere notia potuisset, eas audire noluit; Querituri, utrum mortaliter peccauerit.
SUMMARIUM . . M stuomodocumque dubisest. --I4 Superioris prae tum, rem inna an materia dubia eximaν - citam, reddere mompotes , IN
s Duplex diabitam eisea materiam I Praceptum Diuinum praua
Io Actus Gigaιον in . obligas ad I 6 Superioris potes ν, ad materiam minimum, quod pote d. i - filum certo licitam , D
ur, solum ratione isti . i.4 II. Subditus,ad eam sum obligara in Dubi am de materia bonosato, se voluit. . Medire non senem . 18 -υperioris poterias i, non Mea
128쪽
extendit , ad disia .rs superior, illud solum rus habet, quo ubiti, per votum, eontulerunt .
2I Superioris praereptum, non semper, praesumitra Iustum. a a Praesumitur, quando oritur, ex
4 Superior, in , obligare non potes ad se reti reuelaιi
a s i Ire Tempore Κuadragesinae , l
Is Multo minus, s subatus, de b sti iniustitia , hab/at indicium probabile. R ATIONES DUBITANDI. .
a m Ie ut dubium, circa circunstan-tram facti, non eximit ab obli sistione , quia stire an stantia , seminνατ pτaesumitur, quandiu opposi- eum nou probatur, Ita quari soleis an dubium ei rea honestatem materia promissae, vel praeceptae; quae honestas , videtur esse ei reum stan ta a materi eximae ab oh ligatio in ne Voti, vel I raeeepti. Et ab obIigatione quidem praecepti, videtur non eximere, ideoque Titium mortaliter peccasse. Ita Amor. tom. 1. Bb. a. c. 19. num. s. Molina rem. I. trian. 2. HI I 3. Cone . 3. Vale tia
cipere poterat; ut Confessiones audiret , cum esset in possessione suae potestatis praeeipiendi , nee de inhonestate rei praeceptat constaret . sed ad summum, de ea esset dubiuή in quo ea se , melior erat conditio : Superioris possidentis . Si autem si Superior erat in possessione pracipiendi, etiam Titius, ut pote, sub ditus, erat in obligatione obediendi I Ergo, non obediendo a peccauit.
Seeundo ; Quia Superior, habe eius praecipionili omne id, quod eui
denter non constat, esse malum
aut limites eius potestatis excede re; Quandiu enim non constar,rem praeceptam esse malam , aue limites eius potestatis excedere , nulla est iratio H lum spoliandi iure praeci- piendi , quod habet , eum hoc siete ertum a & eonsequenter, siue cai. sa, tuo spoliari non possit . Sed Titio non constabat, esse malum, cum ea idoneitate confessiones audire a
sed , ad summum , de hoc dubie that ; Ergo Superior habebae ius νhoe illi imperandi, & consequentet
ipse quoque obligationem. O Mendi ideoque non obediendo peccaui ess Tertio; ia toties subditus,pri cepto Superioris obedire tenetura quities non probat suam exeminptionem a tali praecepto ἔ eum enim possessio,&iuris prisumptio stet,propraecepto, quod est certum, Subdi,to laeumbit onus suam exempti nem probandi, & asserendi ratio. nes, illum a praecepto excusantes a Sed Titius, probare non poterae squod,
129쪽
quod , audire , in illis ei reum stantiis , Confessiones . sibi esset illi eitum; de hoe enim solisn dubitabat:
Ergo tenebatur obedire , & eon sequenter, non obediendo, peeca
Ceptum, in dubio, praesumitur iustam nec limites potestatis excedere τ' de , in dubio, de iure belli, omnes communiter doeent I Subditos teneri, Principi obedire , nee de here , belli causas inquirere I sed mesumere ,beli din' elle tu ilum crem, o primatum Consilio , , decretum fuerit ksed, cum praeceptum p sumitur iustium M habet vim obligandi; Ergo, in dubio, habet vim obligandi , & Subditus obligationem obhviendi ς Subditus cenim praesu merE Rotost , cic debet, praeceptum esse iustumἰ eum non magis sibi cre-idere teneatur , quam Superiori
7 Quinto; Quia, si, in dubio,prae
septum Superioris non praesumere tur e se iustum a sequeretur , quod Superi .r, quotiescumque 'a Ii quid praecipit, sui praxepti rationem redocler e te ueretur, & mam festare,quolture, hoc faceret,antequam Subditi tenerentur obedire. Hoc autem in maximum gubernationis damnum vergeret; Illam enim reddere e dime illimam , & Subditorum
iudicio lubiiceret, quatenus eorum esset. iudieare, an rationes, essenti
ad praeeipiendum iussi eientes. Cum ergo superioris praeceptum,semper praesumatur iustum , semper habed vim obligandi, quandiu non proba tur oppositum & Consequenter , Subditus,in dubio, ei tenetur.obe dire, dubium deponendo; ahabee im rationem sitflleientem illud : deponendi, quae ratio, est praecepti posse iso.
8 a Duertendum est primis ; Ti-
o. 'eium,duplicitier dubitare po tuisse; primo de scientia , ad confessiones audiendas requisita , an esset lassiciens, vel in sussiciensi&hoe fuisset dubium facti, & specu-φ latiuum, ficue si dubitasset , an CR- , esaris homicidium , secutum esset ex
eius consilio, au non: secundoseo: ipsa Sacramenti administratione ,
an sibi esset licita, an illicita;& hroc fuisset dubium practi eum , qui sfuisset de ipsa operatione , au esset ε efaciendae, vel non . . IN 's Aduertendit in secundo, A quemcumque obligatorium , ita primmi factu milvi minus, quam fi ri possit, sit agenti onerosus ; hinc
autem fitavi, siquis voveat calle ema csatis faeiat, dando cupreums:nec te neatur dare argenteum ἰ & qui vo ivit ieiunare,vel dare eleemosynan in determitiate , per unicum ieiunnium , 'satisfaciat, & quantitatem qua nycumque minimam tradendo
' Quia Votum strictes 'uantum fieri potest , auterpretandum est ι Tam , vin vitetur , quantum fieri potest νpeccat, peri culum saeum.quia , ita habetur oex parte; de een b. Tum quia, in legatis , quando non constat de intencione seliatoris ., Te stator presumitur legare voJuisse :mini muni, quod potuit, ut ad mi nimum grauaret haeredem. L. n 73.
130쪽
Τ. de Legatis 3. Ergo etiam in vo
to, Vovens censendus est , voluisse se obligare ad minimum, quod potuit ; Tam enim vota, quam legata, ex libera Vouentis intentione pendent; ita Menoch. de praesumpt. lib.6. praesumpt9. O Sancb. lib. q.
ro Aduertendum est tertio; Titium non teneri ad obediendum Praelato, nisi ratione professionis religiosae, ac voti obedientiae, in ea,emisos; ratione enim solius professionis , ei erat subditus 3 Cum ergo professio sit actus obligatorius , cens tur obligare ad minimum, quod p
test; ideoque solum ad materiam certam, ac licitam, non vero ad dubiam . Hinc autem fit, Vt neque
Superioris potestas, ac iurisdictio iquamuis data a Pontifice, ad aliam materiam se extendere possit, quam ad certam , ac licitam ; Superioris enim iurisdictio, cum radicaliter o matur ex voto subnixi, ad alia se extendere non potest , quam ad ea, ad quae votum ipsum extenditur . His positis.
aro Esp; Titium, quomodocunque dubitauerit, Superioris
praecepto non obediendos non peccasse, Wasq. I. a. d. 66.c.6. Iris I. Saneh. lib. a. mair. d. 4 L num.33. O libH. sum. c. I . num .32. Dan. Saneha d. 43. ninn. 3. Suar. tom. 3.
de relig. lib. Io. e. s. in prim. resp. Casropal. p. I. d. 3. p. 13. ninn. 8. Menoeb. depra uet. lib. 6. pr D t. . multis relatis.
Primo; Quia quomodocumque dubitauerit, non tenebatur obedi Te; quocumque enim modo dubitauerit, semper iIlicitum ei erat obe dire ; Nam , si de ipsa Sacramenti administratione practice dubita uit, an ei esset licita, vel illi e ita Cum hoc dubio,Iicite obedire noti potuit;quia operari cum dubio pra- istico, est intrinsece malum, aliun de , hoc dubium, deponere non potuit, etiamsi ad illud vincenduntati debitam adhibuerit diligentiam . Si vero dubitauit de ipsa scientia , an esset sufficiens, vel in sum ciens , neque, post adhibitam diligentiam, dubium hoc vincere potuit, etiamseum hoc dubio, licite obedire non potuit ἔ Tum quia , cum hoc esset
dubium facti, & factum, in dubio ,
non praesumatur ἔ praesumere nol
poterat, se, scientiam sufficientem, habere . Tum quia, Poenitentiae ad ministratio , stante hoc dubio , illi erat illicita ἰ erat enim contra praeisceptum Diuinum , obligans ad Sacramenta rite ministranda, quod , in dubio, adhuc obligabat, cum apro illo staret possessio, eo quod esset certum , & excusatio incerta . Posito ergo , quod Titius, cum eo dubio licite obedire non potuerita obedire non tenebatur,' ideoque non obediendo, non peccauit; cum prasertim , Superioris praeceptum. ei sufficiens, non fuerit, ad dubium deponendum. I 3 Secundo; Quia, superioris praeceptum, non potuit Titio reddere licitum , quod antea illi erat illici-rum , neque enim ex eo a quod Superior praecipiat reuelationem pec-