장음표시 사용
191쪽
svosyna, in quantum estet actus Vi circa motivum promittendi, nor tutis I V. G. Iustitiae commatativae fuit vera promissio , nec Beria ani erga Creditores , & liberalitatis erga debitor ' I. Et quilibet actus Uirtutis, est satisfactorius ἱ ideoque Animae a Puigatoris poenis subleuatiuus; Falsum est autem , quemlibet actum Virtutis, esse pro peccatis satisfactorium; Neque enim , qui ludit, vel iocose, intra Eutra- peliae terminos, confahul tur , vel laute eo medit intra terminos Temperantiae; ludendo, vel comedendo, satisfacit pro pecc tis δ ut constat ex communi sensu Fidelium; Alioquin etiam Haeres , soluendo , sa. eis faceret ,' Talis enim solutio , e set actus Iusti φiae comutatium Quod
tamen communiter non admittitur,
17 Neque est eadem ratio de solutione Debiti alicuius Viventis, ad soluendum impotentis 3 Nam , haec
solutio , habet veram rationem eleemosynae; Debitorem enim subleuata miseria, in qua reperitur ἡeum,vel a Creditoribus in carce
rem conijci posset, vel spoliari bonis , quibus indiget, ad vitae sustentationem , Quod in Anima Desu cti non militat; sive enim eius debita soluantur , sue non , nihil ei prodest, vel obest .
et 8 a D rationes autem in contra- αχ rium, patet solutio. Ad pri-- niam enim, Respondetur ;Promisesonem de re honesta , obligare ρε quando est vera promisso , & includ it animum se ob Iagandi. Bertae aute m promissio , propter erroremmum habuit se obligandi . 19 Ad seeundam. Respondetur,Ber.
tam vere Marito promisisse, & non ficte ἔ Quia tamen , eius promissio Die conditio nata, si debitorum χω. Iulio ad Maritum a Purgatorii pl-nis liberandum esset, utilis ; di haec
conditio, fuit erronea, ac non subins stens; ideo etiam promissionem - fuisse nullam. & subsistentem. o Ad tertiam ι Iuramentum s non magis obligasse Beriam , quam Ο-bligauerit promissio; Iuramentum enim, fuit accessorium promissioni. Cum ergo, eam promissio non obligauerit, Vt constat ; consequenter; neque illam obligau it Iuramen
tur. Animas aliquando apparuisses& pet ijsse , ut earum debita soluerentur, ut sic a Purgatoris poeuis Iiberari possent, ct cum lib. 6. reuel. r. S. Brigittae , affirmari videtur. Animastandiu cruciari, donec iniuste abIatum restituatur; Haec om-nia , ita intelligenda e sse ρ ut Animae , solutionem illam peterent, tanquam eleemosynam, creditoribus faciendam, eo quod essent pauperes, di ab ijs , qui alias soluere
non tenebantur; sicque tanquam
opus satisfactorium , quod ipsis Animabus prodesse poterat, sicut Ieiunia, orationes, de alia suffragia; Bel
192쪽
Bellarm. lib. a. de pMI. c. Issi in
aa Seeund δ;Hane statvi posse regu Iam generalem . In contractibus lucrativis, siue gratuitisἶ eundem esse finem operis , ae operantis ἰ idem enim semper, est finis promissionis, vel donationis, ac Promittentis,uel Donantis . In contractibus vero onerosis ἰ non semper eundem esse finem operis, ac operantis ἰ Dum
enim quis emit aliquid , ut Amico .
complaceat, complaeere Amico , lieet sit finis Emptoris, non est tamen finis Emptionis, nam hic , est rei emptae aequisitio , vel possessio , aut dominium: Hinc autem fit , ut donatio, causa non subsistente,sem. per sit inualida , emptio vero non semper, ut melius constabit ex di- cendis. ΜΟΙ. tom. 1. de ins. tr. a. d. 1Os.
eAn error circa causam impulsivam, operationem reddat inualidam .
C A S V S. 1 f UTI V S, videns Mercatorem quendam laceris vestibus indutum ; putans, eum esse pauperem; mise ab ricordia motus, omnes eius merces, pretio rigorois emit, quamuis illis non indigeret, istam ut lac eius inopiam subleuaret. Post emptas vero merces, comperit , Mercato rem illum, non esse pauperem, sed Auarum: Quaeritur, utrum emptio ista, iure naturae, fuerit valida. SUMMARIUM . s
a Error cirea eausam impia ἔ, Io erationem non vitias.
quamuis ax errore ei in te a motivum emendi, ea va-
193쪽
13 Et sistit in matrimonio a erroretrea Spons diuitias . ix m error eirea Inem operam
a s Quae t Voluntas emptionis eonin
ad eius essentiam non pertinet .
1 7 Deceptis eirea ill im, eH d re iis eirea eaucam impia laam. as Regula a I distinguentam eam faminalem ab impia d. ro Causa alis , qua .ao Respectu Ooluntatis eonduion ea , quaelibet cavUa es μ
a Ausa motiva, siue indueens ad operandum ἰ aliquando est finalis , aliquando impulsiua ἔ aliquando finalis simul, ac impulsiva . Error circa causam impulsivam soperationis valorem non impedit ;Quia, cum haec, ad eius essentiam a non pertineat, non tollit consenis sum, qui ad eius valorem, di requiritur, & sitificit. Error vero circa seeliquas duas causas, operationis valorem impedit; quia tollit consensum , ad .llum necessarium. 3 Quia eamen ,causas istas ab inui cem distinguere, difficile est: Inde isqve oritur, ut aliqui actus repu tentur inualidi,qui tamen. vere sunt validi; & e contra aliqui habeantur , ut validi, qui vere sunt inua
iidi i Ideo, ut facilius discerni possint, prasens ea sus proponitur . In quo, emptio facta a Titio, videtur non fuisse valida . Iea Rebeu p. a. i iust. Θ lil. I. de eont os. in .gen. Quact. 6.f. a Salassi I. . tr. 3.d q. festi num. a. 6 Primo, Quia non videtur ad suisse consensus, ad eius valorem necessario requisitus; Titius enim , in tantum intentionem habuit Merearitoris merces emendi , in quantum putauit, Mercatorem illum , esi φpauperem . Cum ergo Mercator vere non esset paupera consequenter neque Titius voluntatem is 'habuit eius merces emendi . Sine hae autem voluntate , emptio notia fuit voluntaria , & consequenter nec valida.
Secundo; Quia Titius, videtur in. tentionem habuisse merces emendi solum sub conditione , quod Me calor esset pauper; Ab eius en initas paupertate motus est,ad eius me ces emendas . Sed conditio non fuit posita, quia Mercator vere nouerat pauper. Ergo Titius absoluiste, & simpliciter intentionem non habuit eius merces emendi. Sine hae autem intentione, emptios valida esse non potuit. Tertio,' Qilia Titius deceptus es circa causam finalem emptionis;deceptus enim est circa Mercatoris Paupertatem, ad quam subleuandam meretu emptionem ordinauit. Error autem circa causam finalem dispositionis, irritat dispositionem. Cum enim eausa finalis, si illa, qua movetur voluntas ad disponendum, tanquam a ratione, sue mollinuo formali a quamque disponens priam
194쪽
prineipaliter intendit; hinc fit, ut,
quando datur error circa illam, de ficiat omnino voluntatis consensus,
sicque,ex defeetii necessarij conleωsas , vitietur dispositio .
NOTABILIA. 7 Α Duertendum est primo; Vo
tentiis , sed sibi etiam aliquando aliquos actus imperare; Experien
tia enim constat , ex motivo charitatis , moueri nos aliquando , adactus Poenitentit . vel Temperantiae exercendos; vi, ad ieiunandum, ad dandam eleemosynam, &c. Tunc autem, obiectum formale actus im-.perati, appellatur causa finalis i trinseca eiusdem actus ἰ obiectu overo formale actus imperantis, dicitur eiusdem causa impulsiva, qua
tenus est id,sine quo, actus ille non fuisset a Voluntate imperatus . Et eausia quidem impulsiva, respectu
actus imperati, est Circunstantia omnino accidentalis, ac , extrinsem
ea , & appellari solet finis operantis , quia est finis intentus ab operante , & a quo operans mouetur ad actum imperandum ς Causa vero finalis,pertinet ad substatiam ipsius actus imperati, cum sit eius motivum formale ; de appellari solet tanis operis , quia est finis non tam ab Operante , quam ab ipso opere intentusἰ eum opus, ad illam essen ei aliter ordinetur,tanquam medium . ad finem . Sic , eum quis a Paupe eis Sanctitate mouetur ad ei dandam eleemosynam; Sanctitas, quia est motivum voluntatis ad imp
randum actu ni Eleemosynae, dicitur causa impulsiva respectu Eleemosynae ; Ipsa vero Paupertas , causa
finalis; quia haec, est in oti itim formaiale ipsius actus Eleemosynae, cus shaec ad alterius miseriam , ac patis pertatem subleuat uiam essentialiter ordinetur . Similiter a Paupertas
dicitur finis operis; hoc est , Elcemosynae ; Sanctuas vero sinis Uperantis ς quia, prima, immediatu, Sedirecte mouet ad dandam alteri pecuniam , vel aliud simile; secunda vero , ni ou et ad ipse in achim Eleemosynae imperandum . Error ergo circa causam impulsivam , aftiim non vitiat; quia, cum, respectu actus , sit circunstantia merc accidentalis, cum errore circa illam,
adhuc dari potest consensus sust ciens, circa substantiam ipsius actuuAt Vero , error circa causam finalem , illum vitiat, quia tollit consensum, ac voluntatem, quae ad eius valorem, est necessaria ἰ Cesi ante aenim fine, cessant omnia. , quae senead finem , Se consequenter etiam ipsa mediorum voluntas.
8 Aduertendu est secundo; Quam Iibet nostram operationem , essentialiter ordinari ad aliquid, tanquam medium ad finem ; Sic enim Eleemosyna ordinatur ad alienam
miseriam subleuandam : quia ipsa, nihil est aliud ,quam alienae miseriae subleuatio ς Et emptio, ad rei alime uius dominium obtinendum; quia emptio, nihil est aliud, quam solutio pretis ad rem illam obtinendam. Hic ergo finis, necessario semper intenditur ab Operante , dum ope.
ratur; Ideoque dicitur finis operis,
195쪽
quia opus illud ab operante poni
non potest, quin finem illum intendat; dicitur etiam finis intrinsecus, quia essentialiter ab operatione respicitur, tanquam aliquid ab ea principaliter intentum. Dixi ab ea ,& noa ab operante; Quia ab operante , dum eam ponit, alius Mnis principalius inpendi potest; imo
regulariter intenditur , cum ips Operatio assumatur , ut medium ad ritum consequendum I Qui enim , ad altarius mi seriam subleuandam, eras merces emit; eius miseriae sub leuationem principalius intendit,
quam mercium acquisitionem, cum
hanc , ad illam ordinet, tanquam medium ad finem. Errcit ergo cir
ca hunc finem , qui non potest ab
Sperantu non incendi , dum eam operationem ponit, Vitiat operatioanem , quia ἐllam reddit in usolus tariam, eo quod operatio. sine illo fine
poni non possit , . Error vero circa omnia alia motiva, non vitiat; Quia
operatio , siue aliis omnibus , poni potest; ideoque est error sollim cir- ea aliquid accidentale , quod pro
peterea non impedit consensum ad .' eius va inrem , & necessarium, vi su
fieientem,s Adueetendum est tertio 3 Hinc colligi posse , quid sit, causa fi
natis ἰ quid impulsiua.. Causa enim finalis aliemus operationis ,est illa, sine qua , operatio illa ab ope . Fante poni non potest . Impulsiva. nota, sine qua , lieet M iacto nos ponatur , ab soliue eamen poni po- est. Sic , dum quis, ad Mercatο-xis inopiam subleuandam, eius me tes etate a mercium aequisitio , est eausa finalis , quia emptio, ac pretii solutio, sine illa poni non potest.
Impossibile enim est, soluere pretiu pro re , de eius acquisitionem non intendere. Eius vero inopiae subinlevatio , est causa impellens , quia etiam sine illa ζ peni potuit emptio, Emptor enim ab alio fine, quam , Mercatoris inopiae subleuandε,mo ueri potuit ad merces illas emendas . His positis .i RESOLUTIO.
Io in D Casum respondetur; Em- o ptionem , fuisse validam. Lel
f. . num. I. N alii communit .
II. Primo; Quia, quamuis Titius
circa Moreatoris paupertatem deceptus surrit, adhuc tamen emptim ait suffieienter, ac simpliciter luntaria ; Ezror enim circa Merca .eoris pauper tem, non fuit aegro circa aliquid necestinaum,& ad emptionis offendia in pertinens , sed s lum circa aliquid illi accide tale .
Euror autem circa circunstan piam
emptioni accidentalem , facit Ἀ-iann , ut emptio sit inuoluntatia sincundum quid; hoc est , quoad illametitu uisantham; non vero, quod se uiuioluntaria simpliciter, quoademptioni 2 e signti a m . Cum Crgo smon obstante errore circa in rc ἀ- oriS Paupertatem, emptio adhuG uerit simplicitur voluntaria I cois seque u-
196쪽
sequenter luit etiam validae . 12 . Secundo, Quia, Cum quis , ubdens Sacerdotem aliquem paupe rem , sed pessimum , qui tamen se fingit eximiae Sanctitatis , ac per se ctionis ; ex hoc mouetur ad elee mosynam illi largiendam , quam nunquam contulisset, si cognoui D. set, esse peccatorem ; largitio illa eleemosynae, valida est . Similiter , cum Medicus , ad preces alicuiu ,
qui eius Consanguineum se fingit,
sumit curam Infirmi, quem aliasu On curasset, cura illa est voluntaria . Ergo voluntaria etiam, ac Va
lida fuit , mercium emptio facta a Titio ,' Non minus enim ficta Mercatoris paupertas, fuit sol m causa impulsiva iiiij ad eius merces e- meadas, quam fieta Sanctitas Sace dotis pauperis , ad eleemosyllam
illi largiendam; vel preces ficti Co sanguinei , ad curam Infirmi suscipiendam I Quia non magis ad em prionis essentiam pertinet Mercato ris inopia; quam ad essentiam eleemosynae, Sanctitas pauperis i vel ad curam infirmi , preces sicti Con sanguinei: Cum Emptio,intrinseco& essentialiter, ordinetur solum, ad rei emptae dominium acquirendum ἐSicut eleemosyna essentialiter ordinatur solum ad paupertatem subleuandam; Et curatio , ad infirmitatem sanandam. Sicut ergo, in eleemosyna, sola alienae paupertatis subleuatio , est causa finalis , sue motivum intrinsecum, ac obiectum formale . Sanctitas vero, vel infirmitas,aut quodlibet aliud motivum est mortuum extrinsecum , & causa solum impulsiva . Ita, in emptiones
sola domi iiij in rem emptam aeqvistio est motivum intrinsecum , Me ausa finalis, Venditoris Vero paupertas, vel amicitia , aut quodlibet aliud motivum, est motivum solum extrinsecum , & causa solum imis pulsiva Ideoque error circ sista, emptionis valorem non im. pedit, sicut error circa Sanctita ..tem , nou impedit valorem eleemosynae axa Tertio; Quia , cum quis mouetur
cum aliqua propter eius diuitias ;Quamuis decipiatur, putans , illam esse diuitem, cum sie paupers adhuc
tamen matrimonium ἰ iure naturae s
validum est . Ergo valida etiam fuit emptio, facta a Titio , ad Mercatoris inopia in subleuandam, quamuis Titius,circa eius inopsam deceptus fuerit; Non minus enim Me
catoris inopia . in qua fuit error, est extra essentiam emptionis,quam
Mulieris dipitiae , sint extra eslatItiam Matrimonii . .. . fi
I Tertio; Quia Μercatoris inopia,
lie et fuerit finis operantis , & mo rivum ad emptionem imperandam. . non tamen fuit finis operis , siue
ipsius emptionis . Error autem a circa finem operantis , operationis imperatae naturam non mutat, cumst extra mus essentiam; Unde nec tollit consensum, ad eius
valorem necessario re qui fituma .
197쪽
mam . Titium , in tantum habuisse intentionem , siue voluntatem mer elum emptionem imperantem , in quantum putauit, Mercatorem esse, pauperem; per hune enim actum imperantem, ordinauit mercium emptionem , tanquam medium , ad eius inopiam sublevandam . Haec tamen intentio , non est illa , quae ad emptionis valorem necessario Tequiratur, eamque constituit; nam haec, est voluntas dandi pretium ad mercium dominium obtinendum ἔHaec autem voluntas, etiam clim errore circa paupertatem Mercatoris, dari potuit. 16 Ad se eundam ; Respondetur fi- militer a Titium, habuisse voluntaeem s hi mercium emptionem impe xandi solum sub conditione , quod Mercator esset pauper 3 ideoque serrorem circa eius paupertatem shanc intentionem abstulisse , &consequenter etiam emptionis ordinationem ad illam sublevandam; Ar, non per hoc, voluntatem abstulisse dandi pretiu ad merces obtinendas . Haec autem sola ad emptionis valorem , di requiritur , di
suffcie, quia haec sola , est de eius
essentia. 17 Ad tertiam; Negatur antecedens Titius enim, non deceptus est circa causam finalem intrinsecam emptionis , quae erat mercium acquisitio, sed solum circa causam impuμsiuata , siue circa causam finalem extrinseeam . Error autem eirea causam finalem extrinsecam, si v aimpulsivam , sicut non tollit consensum circa emptionis substantiam, ita nec impedit eius valo
Hane statui posse tanquam regulam uniuersalem , ad cognoscendum, quae sit causa finalis, quae vero solum impulsiva . Illa enim oqliae voluntatem movet ad aliquid directe volendum, dicetur causa finalis illius actus , & obiecti pilla
Vero , quae voluntatem mouet ad
illum actum reflexe imperandumn, sicut dicitur causa finalis intrinseca, respectu apsius actus imperantis , ita dicetur causa solum impulsua , respectu actus imperati, quatenus q. talis actus, sine illa non suisset a voluntate per alium actum imperatus . Sic pauperis miseria , quae Voluntatem immediate mouet ad pecu niam illi dandam , dicitur causa- finalis intrinseca illius largitionis , sue eleemosynae; Sanctitas vero , vel Infirmitas eiusdem pauperis squae voluntatem monet ad talem largitionem recte Xe imperandam asciit respectu ipsius voluntatis imperantis , est causa finalis , & moti uum formale; ita respectu largitionis, dicitur solum causa impul- sua ἔ quatenus talis est , ut sine illa, huiusmodi largitio non fuisset imperata , di consequenter,nec posita. Quare largitio eleemosynae , sicut ab actu imperante pendet tanquam
198쪽
a eausa e Teiente , Ita ab eius moti-uo pendet, tanquam a causa impulissiua, siue tanquam a causa finali ex . trinseca a19 Secundo ; Causam finalem , dici etiam posse illam , quam operans sper illum actum , principaliter intendit ἰ Causam vero impulsivam adici omne aliud moti uiam extrinsecum, quod voluntatem ad operandum impellit , etiam si tale sit , vesine eo , voluntas operationem il- Iam non se eisset. Et in hoc sensu , paupertatis subleuatio , e st causa finalis intrinseca eleemosynaes quia ela emosyna, cum sit actus misericordiae, circa pauperem , ut paupe rem, essentialiter versatur 3 Paupem ris vero Infirmitas, vel Sanctitas saut Religio, est causa solum impul sua,quia est motivum extrinsecums& circunstantia, eleemosynae omni no accidentalis, quamuis eleemo synam largiens ,supponatur ita affectus, ut eleemosynam non daret, si sciret, illum non esse infirmum, velao Tertio; Si eleemosynam Iargiens propter pauperis infirmitatem; dum ea largitura haberet actu voluntatis emcacem, quo diceret; nose dare
In mus: In isto casu , non fore validam donationem , si causa impulsiva non subsisteret; hoe est ; si Pauper , vere non esset infirmus; quia tune voluntas donandi , non esset formaliter absoluta , sed conditio nata; ideoque, eonditione non subsistente, redderetur nulla. Si tamen largiens, hanc voluntatem . non haberet actu,& de praesenti,sed solum esset habiturus, si sciret, ea iam impulsivam non esse vera II ssed simulatam , tu ue nou Vitiaretur donatio , quamuis ille de praesenti velle itatem quandam habe
ret ἰ qua diceret; Nossem dareis . et em, non es In mumis ἔQuia, . in hoc casu, donandi voluntas , quam de facto haberet, esset formaliter absoluta , nec e consortio huiusmodi velleitatis,desineret esse talis .
199쪽
O aliquando saltem, error circa caussam impulsivam, reddat offeran nem inualiaean .
i VAM VI s Titius, & Caius , aequaliter , quoad
N N sufficientiam, ad beneficium quoddam Parochialo' approbati fuissint: Coeteris tamen Paribus, beneficium conferendum erat Titio, quia erat Ciuis. Verum, quia Caius, morum Sanctitatem, & Canonum doctrinam simulauit, ei de facto collatum est, alias non conserendum . Queritur , an talia collatio,iuie naturq, suerit valida.
' n ilis, es terminus comparativus.
errore circa mores , ac δε-ctrinam , en ι nudida. o Mores, ae doctrina,concurrunt
ad eonstituendum digniorem. et 1 Ideoque sunt ut eunsa impia. a , ocsnalis .aa Sicut insermitas, eonstituit Pamperem magis indigentem . 3 3 Et sient, in Matrimonio , qua-htas, perrinet ad Personam . 4 In kenso sim eis collatione . mores, di doctrina unt eam- fastum impulse a. I 3 iIn eosiatisne vero beneflcθ P νωδialis, sunt eoiam causa snalis . Uis In eleemosnae disribatione, Pauperis infirmitas , regula
i 7 In quibus eo us , error eis eausam impia uam , vitiet
200쪽
1 Vanauis error circa eausam Z impuIsiuam ad operandum stegulariter. Operationem no vitiet, eo quod .causa impulsiva , ad eius essentiam non uertineat , sed sit aliquid illi mere aecidentale , Ut di etiam est . Quia tam ea , aliquando, ita est impulsiva , ut simili etiam pertineat ad finalem ; ici quo casu. erro r circa iliam, vitiat operatio nem , Ideo explicandum adhuc suis peresti quando hoc contingat , ut se,causa impulsiva, melius, ac facilius distingui possit a finali. 3 Beneficii ergo Parochialis colis latio , ob inorum Sanctitatem , ae Canonum doctrinam simula tam , fa cta Cato; videtur fuisse ualida; Uanum οραι se . de eleem. e. 3. d. est. num 18. Mor. ism. I. lib. I. r. 18. Ope em Aragon. a. d. quas. 77 . an . Aguaren o . quas . o. a ι.3.
suit tacta,ex errore circa Causam
finalem , siue cireunstantiam sit stamialem collationis; sed solita a circa cauom unpulsiva mi Quam . uis enim, Episcopus, Cato, propter simularam eius Sanctitatem, ac do diriuam, beneficium contulerit p. rius , quam Titio; illa tamen causa, non fuit, nec esse debuit, causa finalis, siue prine,palis, sed solum impulsiva a Nam causa finalia , fauidoneitas ad tale bene fietam. Cum ergo error circa causam impulsi uam, non viti et dispositionem , dicendum est, beneficii collationem factam Caio , quamuis , propter mulatam Stiactitatem, ae doctrinam, fuisse validam. Seeundo; Quia ,s quis, paupτr- 'eate pressus, fingeret se, inter ora. stianos infirmum , vel inter infide les infidelem, & eleemo*nam eoa-
sequeretur. se ob hanc causam Gmulatam, qui eum viderent, mouerentur ad eleemosynam illi largi ea. dam, talis largitio esset valida; EGLetenim suffieienter voluntaria , vepote facta vero pauperi, titulo ele mosynae, & ereor eget solam circa circunstantiam aliquam accideriea- - , quae donationis esse aliam variare non potest . Sed etiam Episscopus , ad beneficium Cato conse rendum , motus est ab eius Sanctitate, ac doctrina simulata, tanquam a causa impulsiva, de non finali. Ergo etiam eius collatio, fuit valida .s Tertio; Quia , si alicui certa Pecuniae suinina esset commissis . Flea pauperibus distribueret , di v nuleae pauperibus, ipsius Distribu risconsanguineum se simulans, ob hoc principaliter, ab eo eleemosynam acciperet; talis Iargidio esset valida . quia pauper stra dione verae p- pertatis . haberge ius ad num m cuniam , quam is non ipse magis squam alii pauperes ι sed etiam Caius , ratione verae idoneitatis', is habebat ius ad beneficium , quamuis non magis , quam Titius. Ergoa etiamsi ab Episeopo , illi, oh Saactitatem si inulaeam , nergi eo latum , talis eollatio nil valida- ἰNon enim fuit error i causa fio ait, neque in alia ei reunstantia substan tiali collationis, ut suppono