장음표시 사용
121쪽
En quomodo instituendas esse Synodos judicamus, ut
eum archetypo illo & ceterorum Conciliorum forma coninsentiant. Postquam Petrus loquutus est, ceteri aut taceant;
suoque silentio iudicium illius adprobent; aut id tantum in medium adferant & Concilio suggerant, quod non ad evertendam aut labefactandam , sed ad confirmandam Petri sententiam facere videatur. Verum Gallicanae declarationis Auctores ac defensores post Romani Pontificis definitionem, seu postquam Petrus Pontificis ore loquutus est, loquendi locum tribuunt Episcopis facultatemque non modo illius de fide sententiam confirmandi, quod in Concilio Hierosolymitano factum est, verum & retractandi & reformandi, aut etiam si eis libet penitus abiiciendit cujus rei frustra in illa Synodo exempIum quaerunt ἔquam tamen nobiscum agnoscunt aliorum Conciliorum normam fuisse & exemplar .
Qua ergo, inquis, in re ApostoIorum Synodum sormam aliis Conciliis praebuisse volunt Primum in eo,
quod post judicium Petri etiam Iacobus judicat: Propter quod ego judico e ra. inde enim colligunt, judicium de
rebus fidei non ad solum Papam verum Mad alios Episcopos pertinere . Secundo, in eo quod decretum Apostoli ac Seniores, hoc est Episcopi, communi nomine condiderunt , & Sancti Spiritus auctoritatem non soli Petro sed universo coctui ex Apostolis ac Senioribus collecto vindicarunt evinentum rumpatur; hoe quidem ut confirmata Petri sententia , proposuisquisquis in sua Melesia experitur sic ut Gentilibus abstinentia ab Idolothstis Iroponere poterit, quemadmodum ἐν Sanguine , ἐν Sinoeato praeeipere aeobus seeit: qui eum Hierosolymo- eur ἰ quo facilius m yadaeis ἐν Gentiarum esset Episcopus t quae nimirum bus unum Oolle fieret,inanus Popu-
122쪽
carunt: unde consequens esse putant, suam Sanctum Spiritum vim non in solo Ecclesiae Capite sed in universis corpore exerere; ac proinde summi Pastoris, antequam Ecclesiae consensus accedat, non immobile ac divinum
sed humanum ac retractabile esse de fidei rebus judicium ris Vim ipsam decreti, inquit Cl. T vetitis, non in Pe-
,, tro solo, sed in unitate, & in Apostolorum ac Pastos, rum Ecclesiae consensione ponimus. Et infra: Et quiis dem omnia, quae in hac Apostolica Synodo acta sunt, is in sequentes manasse, Gesta prodent. Ergo id vel mari xime manare oportet, quod maxime agebatur, & in
,, quo robur esse positum Apostoli voluerurge nempe ut ,, Spiritus Sancti essicacia N: vis conjungeretur cum illo , is nobis, inque ipsa unitate se exerceret. Verum non haec tantum, sed alia etiam quorum antea meminimus, a prima illa & Apostolica in sequentes Synodos promanarunt, de promanare debuerunt; nimirum quod Petrus Spiritu Sancto adflatus, sive , ut ait Tertullianus, Spiritu Sancto instinctus, primus sententiam protulit; quod finem contentioni de controversiae imposuit; quod nemo sententiam illius in dubium revocavit aut retractavit; quod eam omnes aut silentio adprobarunt, aut caelestibus signis, seu Prophetarum oraculiseonfirmarunt. Quum itaque haec omnia in priore illa Synodo ceterarum forma N archetypo occurrant; sic cogitare &adfirmare debemus, manasse in alias 5 facultatem ut Episcopi de fidei controversi is judicarent, MutSancti Spiritus vis in ipsa se omnium consensione exere rei 3 ut tamen singularia Petri jura ejusdem Apostolicae Synodi exemplo confirmata, sarta tectaque in aliis etiam
Synodis retineantur. Id porro qui fieri possit ac debeat,
123쪽
in decursu operis luculentius exponam. Interim autem generatim moneo id, quod est omnibus exploratum ; de
eos, qui Summi Pontificis de fidei rebus judicium irretractabile illa irreformabile esse decernunt, agnoscere tamen , & alios Episcopos sedere ut Iudices in Conciliis ;
& Ecclesiam, cum toto orbe dissidam, tum in Oecumeni eis Synodis congregatam , in decernendis fidei controve sis ob inhabitantem in ea Spiritum Christi deficere & er rare non posse. . Quamvis autem haec omnia possem plurium Scriptorum testimoniis confirmare, solius tamen Melchioris Cani verba ad texere libet, quod ad haec con-- firmanda husis ipsius Hierosolymitant Concilii exemplum S auctoritatem usurpet lib. V. de Loc. cap. U. n que ea minus luculenta sint, quam quae superius ex Gallicanae Declarationis De sensere descripsimus a . Et tamen Canus Pontificiae ix ψαλειας adsertor est acerrimus,& H-
rosolymitano, non solum petrus, sed reliqui etiam Apostoli & Seniores judices esse dieuntur e Propter quod ego IUDICO , Iacobus ait, non inquie- rari ire. Λrior. Is. Et posterius capite eodem , praecepta Concilii Vocat Paulus praecepta Apostolo- m . Et cap. I 6. dicit , ea dogmata esse decreta ab Apostolis & Senioribus . Hinc autem laudarus Theologus colligit: Episcopos Concilii in fidei
caussa non modo consiliarios est e. ι,
verum etiam judices: alioqui non s Ium Episcopi ad serendam sentenistram Synodalem adhiberentur, sed etiam docti Theologi , & Uiri ita Ecclesia prudentes: quod Inauditum, est, contraque formam Actor XU. praescriptam; ubi Apostoli tantum
cum Presbyteris iides, Episcopis
de fidei quaestione iudicarunt ..... Praeterea, non Romanus Epileopus modo, verum reliqui etiam Epistopi claves regni caelestis habent: ergo
in caussa fidei Iigandi quoque ae soI- vendi potestatem et Visum es , inquiunt, Spiritui Sancto , nobis , nihil ultra vobis imponere oneris , quam haec necessaria ise. Omnes ergo Episcopi onus praeeeptumque
imponunt, Omnesque simul sententiae Synodalis auctores sunt. Et a rea dixerat: Ecclesia unum corpus
est, cujus Spiritus Deus est, qui Eeis etesiae semper assistit . Quemadmodum ergo, quod toti pariter Beeleissae visum ei , id Spiritui Sanctoe etiam visum est: Ita , si quid omnibus quidem Episcopis budieatum fuerit, a Spiritu prosecia Dei judicatum est.
124쪽
S Petrum ejusiue Succestores ineluctabilem habere auctoritatem , ex ipsius Petri in hac eadem Hierosolyrnitana nodo verbis , uti etiam superius animadvertimus, de-ν, monstrat: se viri fratres, vos scitis, quoniam ab antiam quis diebus Deus in nobis elegit, per os MEUM AUDIRE. gentes verbum Evangelii , ET CREDERE. Petrum ergo, subjungit Canus, peculiariter inter ceteros elegit Christus, ut eum Gentes in fidei controversia non audirent f tam loquentem, sed etiam erederent. Ita enim eum P trus sententiam edixiset, tacuit omnis multitudo, Petro definienti consentiens, ut Actorum XV. a Luca refertur . Frustra ergo nobis Adversarii Apostolicae Synodi exemplum & auctoritatem opponunt; eaque nos illis longe m liori jure objicimus ; qui non in una aut altera re , sed ire omnibus reliquas Synodos ad illius Concilii normam exigendas esse contendimus: ejusdemque Sacri Conventus historia demonstramus, haec duo recte invicem cohaerere ; nimirum lc Romanum Pontificem summa & inel et abili praeditum esse auctoritate, Sc nihilominus Epist
pos in Conciliis auctore Spiritu Sancto de fidei dogmatibus judicare.
125쪽
m De Romani Pontificis APUT v I L
Concilii Nicaeni primi decreta adversus Arta-
nos, ipsa Patrum consensione valuerunt 3,, nullo ante gestam nullo post gestam Synino dum Sedis Apostolicae speciali decretor Inis eo Concilio ipsius Consensionis autoritateis tres praecipuae finitae quaestiones: ad S is dem Apostolicam communis decreti execintio pertinet. amquam ob Veterum Monumentorum inopiam,
quae fuerint Sancti Sylvestri in Arianae Haereseos . damnatione & in Nicaena Synodo partes, satis raperte non constat, nec genuinis testimoniis articulatim ac distincte demonstrari potest; attamen ex his quae supersunt plura decerpi possunt, quibus non modo quae Il-Iustrissimus Defensor ex Nicaenis Decretis argumenta colligit penitus labefactentur, verum etiam nostro dogmati plurimum lucis adferatur. Quoniam vero, ut jam
superius indicavimus & infra magis patebit, inde potissimum Adversarius demonstrare sibi videtur, irretractabiles non esse Apostolicae Sedis de fide definitiones, quoniam in Conciliis generalibus Episcoporum examini peris missae sunt; diligenterque discussa, summaque cura Msollieitudine retractata , quae a Refractariis objiciebantur ; primum quam futile sit hoc argumentum, ex his quae ante Concilium & in ipso Concilio gesta sunt, luculenter ut arbitror demonstrabo. AM
126쪽
S. Alexander Alex. 'sopus ante Concilium Nicaenum, re Patres Nicaeni in ipse Concilio, praecipuum Christianae fidei oe religionis Am
rιculum , quamquam jure suo irretractabilem, attamen ad frangendam Haereticorum perviacaciam, retractari s examinari permiserunt. am alte omnium sederet animis , qui haud prorsus indigne Chrilbano nomine censebantur, Sc- quam firma illis & immobilis haereret fides , qua Dei Filium aeterno Patri aequalem, οδειον, & coaeternum credimus ac profitemur, quum Arius eam primum oppugnare coepit , Se e fidelium cordibus convellere ad nisus est; tum S. Alexander in suis adversus ipsum Arium Synodicis Literis , tum SS. Athanasius & Hilarius in suis adversus Arianos operibus, tum denique alii & coaevi& suppares Patres, testes locupletissimi sint. Ceteris autem omissis, unius Alexandri seiasus M verba subjiciam, quod ipse primus adversus exorientem impietatem classi eum cecinit. Is enim in Epistola Synodica ad cognominem Constantinopolitanum Antistitem, EM Saerarum Literarum perspicuis testimoniis , & veterum Patrum Traditione, quos pro omnium Haereticorum more Ariani
nullo, ut ipse testatur, in honore di pretio habebant & Ecclesiae disciplina, quae, inquit, Cbripi divinitatem adorat, & Apostolici Symboli auctoritate, tum Arii profanas novitates confutat, tum ipsis adversa Ecclesiae dogmata propugnat: De quibus, inquit, nos se credi s s
127쪽
titi Apostolieri placet Eccisae: In ursum nempe ingeῆi. tum Patrem ere. Et in unum Iesum Christum , Filitim Dei Unigenitum inc. Ac praeter isam piam de Patre e Filio sententiam, unum praeterea Spiritum Sanctum
sicut nos docent Sacrae Literae, confitemur . . . . . Ista docemus , ista praedicamus, ista sunt Apostolica Ecelsie
dogmata, pro quibus mortem oppetere non dubitamus . Nec vero moramu eos, nos baec eiuranda e V r
tractanda compellere student,qlicet nos tormentis cogere aurediantur, non tamen spem quae in bac fide Ut abjiciemus Sic animo adfectus quum esset Alexandrinus Antistes, ne ferre quidem poterat blasphemiarum, quae ab Haereticis evomebantur, auditum. Quare in altera ad omnes totius orbis Episcopos Synodica Epistola: sttiis enim, inquit, unquam latia audivit aut quis , F iam audiret, non ea tamquam insolita in peregrina obstupe- feret, auresque obturaret, ne eiusmodi verborum sordes in audiendisensim illaberentur ' Uerum, uti S. Epiphanius a Sozomenus b dc alii testantur , Arium non modo blasphemantem , verum & blaspiacmias suas pervicaciter propugnantem , haud semel tantum Δ iterum . sed & pluries audire sustinuit; ratuς, inquit SoZOmenus , multo fatius esse, ut rationes de rebus ambigitis ab utra que parte proponerentur, quo videretur, Adversarios non necessitate coegife ina per adendo ad desissendum a contentione induxise. Ita ille rem prorsus irretractabilem , de quam totius Religionis firmum eue & immobile sundamentum neutiquam ambigebat, aliorum imbecillitatimorem gerens, in disceptationem adduci Srud examen
128쪽
revoeari permist; perinde ac de rebus ambiguis non autem extra omnem controversiam positis, contentio ac
disputatio fuisset. Eodem modo adsectos fuisse Patres , qui in Nicaena Synodo fidem Catholicam tuebantur, antiquis Scriptoribus memoriae proditum est. Nam ubi primum Arius iii Episcoporum conventu sine fuco pravas opiniones, quibus in transversum agebatur, exposuit; qui inter eos fidei Telo flagrabant, horrore perculsi aures occluserunt a ) ; statimque manifestam impietatem execrati, aegre ferebant , sacrosancta mysteria profana curiositate vexari, Scquae jam inde ab ipso Religionis exordio fixa dc immota constiterant, audacibus ac temerariis disputationibus agitari e quae Sozomenus sequentibus verbis narrat b ὶ : Interea temporis Episcopi in unum convenientes, accersunt
Aritim :-opinionibus suis in medio positis , inter se differere coeperunt. Atque quum disputatio , ut erat veri mile , in marias disraberetur quaestiones; alii eorum ,
iique potissmum quos morum simplicitas induxit ad Em in Deum sene eurios inquisitione amplexandum,
nihil noΦi contra fidem initio temporis Apostolorum traditam moliendum censuerunt. Haec erat indubie omnium Catholicorum Episcoporum sententia. Nam iis opponit alios, quibus haec fidei simplicitas neutiquam probabatur , sed veterem doctrinam sine examine recipi non debere , acriter contendebant: Alii, inquit, adfirmarunt, opiniones veterum nullo judicio exploratas neutiquam δε- quendas esse. Hos porro alios credere non debemus, quam septemdecim Episcopos, quibus Arius opinionum suarum virus
129쪽
virus adflaverat, Se qui, ut est apud Theodoritum a , ii patrocinio suscepto Apostolicae doctrinae contradicere non verebantur. Nani id inter cetera S. Alexander
in Epistola ad Constantinopolitanum Antistitem vitio Arianis vertit, quod neminem, inquit, volunt ex antiquis Patribus sibi comparari ; neque illis, quibus nos ab ineunte aetate in sumus praeceptoribus, se pares exist mari sinunt; imo ne unum quidem Collegarum nossrorum satis doctam esse censent; sed festos sapientes
flos dogmatum inlaentores , UVAbi solis ea doctrinae patefacta isse m steria, quae in nullius unquam obsole cogitationem ac mentem venerint, arbitrantur. Ex hoc
loco facile intelligimus, Arianos eorumque patronos nisi se, qui traditam ab antiquis doctrinam, inexploratam sequi detrectabant: Catholicos autem aegre tulisse, veterem traditionem ab impiis ac temerariis hominibus curio sius investigari. Porro quamvis aegre , indulserunt tamen, ut de rebus tanti momenti disputationes haberentur, de ut suas Haeretici dissicultates & objecta proponerent; uti Scriptores superius laudati testantur, ac praecipue Sozomenus: qui etiam addit, plures e Catholicis Episcopis , N ex reliquo Clero & potissimum S. Athanasium ob praestantem de rebus divinis disserendi scientiam celebre sibi nomen apud Constantinum in ejusnodi disputationibus peperiste: nam de fide, ut est ab iisdem Scriptoribus traditum , non modo in praeviis congressibus , sed in ipsa etiam Synodo S: solenni Episcoporum conventu, S cOram Imperatore, faepius disputatum est Et hae quidem disputationes ad ipsam , ut ait dixerim substantiam dogmatis pertinebant. Sed aliae deinde longe
c a , Lib. I. Hist. Becies. cap. VII
130쪽
longe graviores fuerunt in constituenda Formula Fidei, seligGadisique verbis, quibus & Catholica doctrina promeretur , dc adversa dogmata confoderentur. Postquam vero illa non absque Patrum justissima indignatione rejecta est, quam Eusebiani ad Synodum adtulerunt; quam Osus proposuit, communi fere omnium suffragio
probata &sancita est ; de qua est jam nobis aliquid disteri
Formula fidei in Nicaeno Concilio edita consimilentibus Apostolicae Sedis Legatis. Id ίγο quandoque satis esse judicamus, ut sine alia Romani Pontificis confirmatione Synodi Oecmmenicae de Me definitiones immobiles oe irr
tractabiles habeantur. ARgumentum, quod ex Nicaenis Decretis Blustrissimus Declarationis Defensor in hoc Capite conisticit, essicax quidem est adversus eorum opinionem, qui generatim docent, generalium Conciliorum de fide definitiones firmas non esse & irrefragabilis auctoritatis , donec eis accedat Romani Pontificis confirmatior verum, hanc non esse omnium Theologorum qui nobiscum sentiunt communem opinionem, doctissimus Praesul tonorare non potuit; quum qui maxime obvius est, & omnium manibus teritur Eminentissimus Bellarminus diserte statuat, fidei decreta consentientibus Apostolicae Sedis Legatis in Conciliis generalibus edita, etiam antequam a Pontilice confirmentur, firma & valida esse, si Legati H a cum