장음표시 사용
211쪽
tra corpus daemone exi. sentes
168 Disput.II. De Daemone, ut causa Maleficioru m.
si idem homo vivus perseverat: Neque totum quoddam, &absolutum in aliquo supposito concurrentibus duabus perfectis naturis in unam hypostasim; hoc enim
soli Christo Domino convenit. Sed ut motores rebus motis: nam corpora movent e
sed ita ut nullum istis dent novum este; nec proprie unum quid cum obsessis
Et sic existentes aliquando totum corpus hominis occupant; sic ut anima, quae tamen alias habet operationes, &annius, quam daemon, corpori jungitur e Aliquando membrum aliquod, caput, brachia, tibia, peetus, & hujusmodi partes singulares, in quibus suas sedes ponunt. Aliquando in summa, &im perceptibili hominis particula, in qua latent, cum sint spiritus corporis expertes, nec tamen ita insunt in illis, ut semper in eadem parte permaneant; cum saepe mutent stationes,
di nunc plures possideant, nunc pauciores. s. II. NEc minori admiratione digna est operatio. Nam vel omnes, &singuli indu
cunt & causant mala, quae homo patitur: quia corpora non ad levamen, sed ad cruciatum ingrediuntur: nec aliam capiunt voluptatem in carneo illo domicilio, quam quae ex hominis vexatione consurgit; & ideo omnes, ut pote inimici implaca biles miserum hominem torquent, ex quo augeri malum, necesse est. Si enim ma Ium est , ab uno torqueri, vexari a pluribus erit pessimum. Uel singuli propria ha bent tormenta, quibus eandem partem afficiunt, os liciis sic inter se distributis , uvuni unum, alteri aliud malum procurandi cura demandata sit; & ita alius contra hat; alius retrahat unum, & idem membrum . alius paralysim; alius stuporem Cau set,&sic de caeteris. Vel singuli certa quaedam,&determinata loca occupant , ii quibus pro libito tyrannidem exercent; ita ut unus caput, alter brachia, ille pectu viile ventrem, hic intestina torqueat. Vel si in uno resident membro , illius est tormenta asserre carni, hujus omibus, illius nervis, alterius venis, alterius medullis , Prout cuique singulae sunt provinciae designatae. Hac politia diabolica constituta , quid non agunt in mise ro corpore, quod illis sicut alia materia corporalis ad nutum paret ρ Oculos perlucidos, & transparentes distorquent, ore spumam emittunt, linguam movent praeter voluntatem obsessis atque illam incredibili oris hiatu aut con 'rorquent I aut inflant 3 emittunt . barbaras edunt voces, & horribiles ululatus: stri
dent dentibus, latrant more canum, voces edunt more vulpium,leporum, aliorum que animalium terrestrium: Cantant more avium,picae,gallinae,corvi,cornici S, alio rumque volatilium:rident,lugent,saltant,alia ite gesticulationes exercent.'quando que gulam in tumorem attollunt, fauces ita constringunt, ut miseri strangulari vis deantur e caput una cum facie insigni rubore perfundunt; si mundunt cutem totam flavo, seu citrino colore e caecitatem, surditatem, Ec morbos inducunt varios: appe titum deiiciunt, ut nec cibum sumere, nec sumptum continere valeat: partes interiores aut insolita palpitatione. aut crebris puncturis commovent: exterius quasi formicae sub cute repentes permeant, distorquent membra; & corpora nunc tollunt in aera: nunc inflexibilia reddunt : modo in terra volutant: modo ad parietes allidunt et saepissime horribili motu agitant ue ita ut neque multorum hominum Viribus , neque ferreis nexibus contineri possint. De quibus omnibus passim plura extant exempla in Evangeliis de daemoniacis ad Christum adductis, ab eoque a daemone liberatis : dc praxis quotidie docet. f. III. Varum operationum nonnullie a daemone sive intra corpus e si ve extra
exulente exerceri valent. Potest enim extra manens sic torquere arrepti
ei os c dummodo sint infra sphaeram suae activitatis eos cogendo cadere in ignem, vel aquam: sicut illum, de quo Matthaei IT. 6 Marci 9. Movere e X impetu ad discurrendum huc, iIlucque ut dicitur de quodam arreptuio Lucα 8. qui
212쪽
Ejus potentia in Creaturas medias &c. I
qui ruptis vinculis agebatur a daemonio in desertum. Inducere ut se torqueant: ut ille te concidebat lapidibus Iu irer s. Aliaque hujusmodi opera in eis exercereo sicut Actuum I9. de arreptilio, qui invaluit contra duos, ita ut nudi, & vulneristi fugerent de manibus eius. QEae omnia possunt fieri a daemone extra corpus manente per solam applicationem virtutis motivae ad impellendum; licet melius, de ut plurimum fiant existente daemone intra corpus, quia melius potest illud sibi coaptare ad movendum, quam si extra manserit: sicut in praedictis evenisse credendum est.
Aliae vero sunt operationes , ad quas regulariter, daemon est intra corpus, ut Asia in eo loqui. Multa enim arreptilii loquuntur, quae constat eos non dicere; sed dςmo. nes per illos: cum saepe ipsi non se intelligant. Adhoc autem necesse est, ut sentit Tostatus, daemonem esse in corpore, quia locutio sit per motum organorum interiorum, quae a daemone moventur non solum prout est in corpore; immo praecipue prout est in ventre: quia principale interlocutionis organa est pulmo, qui movetur, & aerem concitat ad refrigerandum cor, & ibi subtilatur aer, ut sit Conveniens materia ad voces articulatas : nam aer exterior manens sic grossus est quidem conveniens ad sonos faciendos, sed non ad voces persectas sormandas rCum ergo principium vocis sit in pulmone, necesse est, quando daemones per arreptilios loquuntur, sint in pulmone, sicque sint in ventre. Q Sergo daemo nem per hominem loquentem esse in corpore ejus audeat negarer Nonne I. Re- 'gumc.28. Saul abstulit magos, & ariolos de terra, & interfecit eos, qui habebant Dythones in ventre Θ di tamen pythones sunt daemones illi, qui loquuntur pirnominem, ut testatur S. Lucas Actuum I6. Facta nes euntibus nobis ad σωιonem , puellam quandam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quα magnum quaesium prolabat dominis Dis diυinando. Haec subsecuta Paulum elamabat dicenre asi homirener fervi Dei excel sunt, qui annuntiant vobis viam salutis. Sic de illi, in quibus daemon loquitur, dicuntur habere spiritum pythonem, quem quidem habere in ventre haud dubium est.
s. I V. SEd quid dicam λ Non solum regulariter quando per homines loquuntur ,
sunt in corpore; verum etiam si nunquam loquantur. Ad quid enim Chri- 3Iosius, cum aliquem sanabat arreptilium, de corpore exire daemoni praecepisset , misi in corpore fuisset ρ Hunc namque modum Ioquendi, Exia homineo non ad operationem daemoniacam 3 sed ad personam daemonis in corpore existentis, & operantis dirigi plane constat. Quarum locutionum so Inulae extant Martiu8. s. Lucae 8. Unde non solum verum est de spiritibus loquentibus et ut dicitur Marci I. se eae l. Scilicet, exibant daemon ad multis clamantia, . dicentia: tu es filius DA, I 5. dixit S. Paulus spiritui: Praecipio tibi in nomine Jes exire ab ea, dc dicitur, quod exiit eadem hora. Sed etiam
de spiritibus non loquentibus: sic patet Mares p. de illo daemone, qui allidebat puerum, de cogebat spumare, & proiiciebat in ignem, & in auuam, &tamen non loquebatur, quia erat spiritus mutus, di surdus , sicut Chri uus dixit
illi: Exi abeo, se amplius ne introeas in eum. Poteratne clarius Christus explicare , ac demonstrare , daemonem esse in corpore secundum suam substantiam, di existentiam λ Si enim tantum in corpore suam habuisset operationem , Cum Possit Operari in corpore, etiam manendo extra corpus, Christus tantummodo Piaecepisset daemoni, ne amplius noceret homini: nec usus fuisset illo verbo: Exi ab homine, nec introeas : quae verba ex vi propria respiciunt dae Nonis substantiam dc existentiam, dc non puram operationem: cum daemon possit manere in corpore
di finitive, dc nullam essicere sensibilem operationem. Sic generaliter quandocunque agitur de sanatione arreptiliorum dicitur , quo deiiciuntur daemonia
213쪽
Tot passiones fiunt in compore ope daemonis, quot actione a
17o Disput.II. De Daemone, ut causa Maleficiorum
in habetur Matthaei io. Dedit Discipulispotesta Dirisin mimmundorum, in ei ereres eor; qui neutiquam eiici dicerentur , nisi prid. intra corpus existentiam haberent . Cui veritati te subscribit Tostatus III Matthaemne. 8. Scocus in a. d.2. Sisci. Ioseph Anglα ibi φ3.di ea. cum toin ScotistarumSchola.
ΙNter multiplices hos malorum vonices, quibus actione daemoniaca corpus o ruitur, illud etiam pati, necesse est: undὰ tot passiones sunt, quot actiones , per quas aliquid daemones in eo operantur. Nam ex passibili impassibile saeiunt , quicquid exterius applicetur , vel accidat. Quid tam effieax in solvenda membrorum compage, quam ignis, qui suo ardore omnia comburit, liquat, & redigit m favillam Θ di tamen cacodaemonis ope malefici aliquando in mediis rogis illae
si manent; dc non solum non consumuntur, sed nec minimum patiuntur ne unius quidem capilli dispendium. Ita Simon magus inter flammarum undique volitantium ardores volutatus non urebatur: ut referunt D. Clemens Romanus lib. 2. Ra- regnis.=lib.4.C-σι. ομι. de Anastasius Nicaenus in Saer. Scripturam . sed tam violentum corpori torquendo, quam equesei, pedum ustulationes , dirae membrorum distractiones, , alia huiusmodi tormenta , quae a Iudicibus adhibentur, ut a reis pertinacibus veritatem extoruueant λ Et tamen sagae quandoque illa non sentiunt, eorumq; saevitiam saepius eludunt c,id tam validum ad membra laceranda, dc comminuenda, quam gladii, secures, dc arma λ Attamen gladiorum acies sic non raro retunditur, ut nec levi vulnere malefici cutem perstringere queat: ferri vis coercetur, dum securi addicitur, & selopporum grandines eius carnem vulneribus aperire non possunt. Quos autem modos servet daemon in his peragendis, explicatur innato νγ.2. . I n. tw. Nedum potestas daemonis in corpore vivente exercetur; adhuc persentitur in moriuo, in quo praeterea, quae potest in aliis rebus corporalibus, solet mira operari, dc efficere, ut flammis api'situm non reducatur in cinerem, vel sub die ex-m itum, putredinem non admittat, atque diu servetur incorruptum. Quod etiam procedere potest, vel ex temperamentor vel ex unguentis adhibitis e me*
oci qualitate; atque aliis hujusmodi naturalibus causis: ut tradunt Caelius Rh diginus lib.26.e.a Herodotus dc Diodorus Atque ita Magi, Ac malefici in corpore, carne, dc sanguine compacto non passibiles, sed impani-biles homines ope daemonis evi videntur:
Quoad Rubi. Um inferiora Angelis tumionis, tum malis pareant quoad motum Iocalem s.. I : . nullumque sit corpus, sod daemon quadam impulsus impressione locolaeo Iri io movere nequeant I Certum est, in multis de Ioco in locum transferendis plenam exercere potestatem. dclarὰ patet in Magis, & maleficis, in quibus dupli-eem cernimus translationem. Nam sicut Deus per Angelos Prophetas transieride loco in locum: Aliquando spiritualiter, ut de seipso testatur Ezechiel cap.8. Et emissa militudo maritis apprehendis me ememno e uix mei, edi elevavit me spiriatur inter terram, Oeaelum; se ad xit me in Musalem in vi una Dei . Aliquando corporaliters ut videre est in Abaeue E Palestina in Babyloniam, & Philippo ex deserto in AZotum deportatis r ita daemon, qai Dei simia est, in suis utrumque transserendi modum imitari conatur.
214쪽
Ejus potentia in Creaturas medias &c. I TI
I. I. S Piritaliter&imaginariὰ transferri Magos ad nocturna conventicula, qtiae v liis in locis, & diversis anni temporibus solemniter a daemonibus celebrantur, certissimum eli. Cum Lepius experientia comprobatum fit, plures ex illis, qui se ad huiusmodi conventus redire jactitabant, nedum se loco movisse. quo uligitur, ea, quae severe, ocrealiter visa, dcfacta asserebant, in extasi diaboli- ea 3c sensuum abstractione ipsis imaginarie fuisse re aesentata. Nibit enim est eam Deilὰ huic praestigiatori, quam sentibus externis, internisque vinetis, & pertur. bata phantasia, corporisque, di animi viribus laesis per simulacra, imagines, de
phantasmata proposito accommodata homines vehementi somno consopitos deis ruderes ita ut tramiserri per aera, conventui interesse diabolico , choreas celebrare, epulari, gaudere, mire, dcludere cum caeteris putent: etsi neque ex lecto exierint, neque ex loco, in quo corpore jacent,se moverit 3 totumque fuerit imaginatione transactum .
Hinc facillimὰ deducitur quam hallucinetur Hieronymus Menghus in hujusce imaginariae translationis modo assignando. Notum est enim apud Exorciitas , qui serὰ omnes doctrinae Menglii sunt studiosi, ac sectatores, ipsum in suo Compendio Ariis Eseresseisin lib.2.eap. Iq. indubitanter asserere. Che quando i malafici, e vetitono aridare maginariamente a Dei ou Nnolturni, e, a qualis laro mumcare congregaz Hinconsacrario con certe paroti H d monio, iache fasto incominante egli peliando ia fanta e di ea uina dilaro, is eon via pre quei Mehi , a quavellano desiderario an re , se in quelis confolaooni , ches s altono fare inquauisuhi , lasciando corpi loro sim Honosentimento, se eomen doli con rom, sua, trimente Aeniano Eli moverire. Et quando si demonio vadanislia fanta a Bro , wharino adem uto tutio quelio, ebe des ramario, sentis moveredalia loro fana sie questo, ebebat ove duro , per opera diabolica ri ea quelle immagina Vonἰ, elaeon iunge conii ordiri moιι, comi levando rombra sua di fora aquei corpi; ove cho incominente posmessere veώιi. Et quantunque notu vagando eon Ie sensas , e loro μmae Maasoni, nondimeno i lorocoepi misi uesano parrhida quia taethiis me eon Ie laro anima . Gque aasona Ala-ente vim favita con tidolo Aquelle eos, cte u demonio Ba presentato an fantasia di quesi fus fguata . Haec Menglius. em modum si attentὰ, ac medullitus contemplari aggrediamur, facili negotio aperia a veritate declinare conspicimus. Phansasiam enim, si sumatur pro principio motus, pura phantasticandi, seu inruginandi, nil aliud est, quam D. Itas a ramin, Papercipimus objectatam fansaraa exteraur se si resiamposquam sensaιa Gns, luri actia uon semiantur. Haec autem facultas seu potentia, cum constet ex realitate ani , di organo phantastico, licῆt in morte, cum destrubtur compositu m, separetur ab anima, & anima existat sine phantasia et attamen Prollatu isto, dum anima corpori est unita, non potest pnantasia separari ad anima, neque a corpore nedum per potentiam daemoniacam; sed neque per potentiam divinam: quia implicat contradimonem, quod sit, & separata existatis suis partibus essentialibus, ex quibus constat. Si enim postra separari a corpore , Rinet etiam separariab organo phantastico: etsi pos pro statu tuo L parari ab anima, posset separari a reditate animae. Hoc autem est impossibile: quia non pinea consstere si realitate animae, di organo, ex quibus duobus constis. Ni ter ii posset separari, ut in Menghus, etiam realitas animae ex qua conuat, rassicae Wparari ab animas quod est falsum: quia anima cum sit si minx, indivisi ollis ara una in inentia in se , & in suis potentiis, a realitatibus sui latὰ prob-
Sed reselliatur ratione sumpis ab idiissius phanisue destiuia ne a
215쪽
I72 Dis tit. II. De Daemone, ut causa Maleficiorum.
litates ab ea, & inter se tantium formaliter distinguantur, sequitur eas ab anima nullo modo separari poste. Sed esto etiam cum illustrissimis Tlio mistis potentiae ab anima , & inter se rea liter distinguerentur, adhuc phantalia ab anima separari nequit: quia etiam secundum ipsos potentiae per se dependent ab anima in operando, tanquam a principio principali. Ita Conimbr.2. te Anima c. 3.qu.Φ Zabaret. de facultate animae eam
stuv. trac2at. de potentiis ingener.qu. I. & alii plures relati a Bartholomaeo Mestrio .&Bonaventura Bestiato in Aris. g. libros L Anima disput.2. qu. I. Nec perciperet obieeta jam sensata ab externis sensii bus, utpote ab ipsis separata, sed reciperet ab ipsismet obiectis externis sensibilibus, quod non est sui muneris; sed potentiarum sensitivarum externarum. Non enim potentiae internae, post uni aliquod percipere obiectum, nisi prius a potentiis sensitivis externis percipiatur. Cum ergo repugneta parte rei, phantasiam ab anima separari, sequitur, fieri non posse per potentiam Dei; quomodo ergo audeat asterere Menghus, pos Ie daemonem strigarumphantasias assumere, atque illuc, quo ipsae proficisci cupiunt, deferre, dc iterum. animae uni rep nisi astruere sortasse velit, daemonem malorem habere potentiam ipso Deo, quod dicere esset haeresis. 3 8 Sed cur non dixit Menglius, daemonem etiam posse accipere strigarum potentias sensitivas exteriores, visivam, auditivam, olfactivam, gustativam, de tactivam, easque deserre ad nocturnos ludos , ut omnia percipiant delectabilia , quibus postquam fuerint plene affectae, eas iterum animabus, ct corporibus unire, sicut de phantasia asIeruit quod fieri poste facilius appareret ue clim hujusmodi potentiae ab objectis exterioribus species suscipiant immediate . An sorsit tam hoc tacuit, quia hujusmodi potentiae sine anima, & corpore esse nequeunt δSed & phantasia, & imaginativa eadem ratione ab anima, & corpore separari non
319 Si vero phantasa, sive imaginativa sumatur pro actu phantasti candi, & imaginandi, de ut realiter distinguitur ab anima, ctim sic accepta ex Aristotele a. de Anima eap uti. sit motus a sensu secundum actum factus, adhuc manifestum ap- Paret, per potentiam daemoniacam ab anima, & corpore separari non poster quia motus hujusmodi fit per ipsam animς potentiam a sensu externo, prout ab eo o
jecta percipit sensata . Si autem phantasia, sive imaginativa ab animas di corpore separari posset, sic posset separari a sensit, cum sensus, non sit sine anima, &corin re: exinde sequeretur, quod posset actu objecta percipere a sensu sine sensu , quod implicat contradictionem. Idem prorsus fatendum de idolo, seu specie phantastica, de qua dicit Menghus in finer eis quota aetbone solamente viensatia conridolo di quelis cos, ebe si demonio haD Uentato alla fani asa di quesisuta fgua- ei. Nam ad idolum, seu speciem phantasticam non pertinet recipere species sensibiles ex obiectis exterioribus. Idcirco nullo modo potest daemon strigarum phantasias, quomodocunque sumantur, ab anima & corpore separare, di ad conventus ducere nocturnos, ut ait Μenglius, nisi major quam Deo, facultas daemoniaseribatur.
31: Dicendum ergo, cum striges, ac Magi imaginar id, seu phantastice ad noctur-Veruς moisna transferuntur conventicula, imaginati vam, sive phantasiam ab anima , le. η' Ggηδ' corpore non separari, neque ad conventus illos deferri diabolicos 3 Sed sensibus externis, internisque vinetis, & perturbata phantasia daemonem in phantasia simulacra, & species phantasticas, quas alias a sensibus externis perceperant, movere, ea reprssentantes, quae fiunt in illis conventiculis, ut supra dixi, illasque unire, & componere; ita quod in imaginativa, ac phantasia ea, quae sunt absentia sicut praesentia sibi videantur, puta species eorum, quae quandoque in illis conventiculis viderunt; vel spiritus animales, qui interiorum sensuum functi nibus Peragendis inserviunt movendo; vel in corpore excitando motiones, & affectiO
216쪽
Ejus potentia in Creaturas medias &e. 173
ctiones varias; atque ita ex illis formationibus, concitationibus, commixtionibus.&agitationibus specierum, assumptis etiam vaporibus instituto accommodatis , efficere, ut striges videant, aut se videre credant ea, quae fiunt in illis conveniatieulis sathanicis, licet a sua propria domo, dc lectulo non dimoveantur , nec
SEd non semper imaginarie transserunturr cum etiam compertum sit illos re vera corporaliter deferri ad sathanicos conventiculos. Nam quid potest huie corporeae translationi obstare Θ Αn corporis resistentia, & gravitas λ Λn motus 'velocitas Θ Αn desectus corporis moventis p Sed si corpus grave est, longὰ major est daemonis virtus facili negotio illud deferentis. Si velox est motus, A spatio
brevi confectus, hoc tribuendum est vi naturae angelicae, quae subito ab uno extremo fertur ad aliud. Si corpus movens proprium daemoni deficit , assumit aereum; & nunc se transformat in hominem: nunc in hircum, vel aliud animal adc sagas unguentosathanico delibutas, atque arundini verae, vel scoparum bacu- 'Io in equitantes asportat 3 non quod utrumque necessarium sit: cum ii ne baculo , aut unctione eas facillime posset transferre, sed quia ex pacto sic daemon, & maleficae convenerunt.
Hoc tellantur Patres, qui Simonem Magum inspectante Nerone in aerea subla- 32 tum, sed orante Petro deturbatum fuisse , referunt D. Clemens Papa
tutimium Apsol. Cyrillus Hyerosolomit. Cathee U6. Arnob. liba. contra Genter . testantur Pa-S. Maximus Taurinensis injerm. s. de Al stati Aposolarum, &Epiphanius lib. I. eontra hine . Idemque de Hermogene, &Phileto alii asserunt, qui jussu S. Jacobi A postoli per aerem a daemone devecti sunt manibus post terga revinctis. Id Theologi testantur Thomas, Scotus, Bonav. Durand. dccaeteri. Sed potissimum de translatione vera, & reali ad sathanicos conventus loquitur, sed pr ei- de hujusmodi congregationes diabolicas insectatur Adrianus VI. C instit. Dudum . Ubi postquam Innocentius VIII. mandaverat primo Inquisitoribus Alemaniae, & ad noctu mo3 Iulius II. Inquisitori Cremonensi, ut contra Magos, ac maleficos procederent ac condignis poenis in eos animadverterent, ipse Adrianus Pontifex omnibus In-ptassee,.quisitoribus fombardiae mandat, ut ossicium Inquisitionis exerceant contrapta cictam sectam personarum, quae a fide catholica deviantes, fidem ipsam , quam in sacri susceptione baptismatis abnegantes, steram crucem pedibus conculcantes , di opprobria super eam perpetrantes, &c. inveniuntur: eosque puniant secum dum modum contra alios haereticos a jure, &sacris canonibus statutum. Hs autem secta, ut testatur Bartholomaeus Spineus Sacri Palatii magister quae' de strie ὀ rcap. I .pos med. Ders. Unde patetfoLmibio . non est, nisi secta strigum, quae nefanda a praedictis Pontificibus memorata faciunt non nisi pro magna parte incursu; etiam ibi sectam faciunt, & conventum, & non alibi, nec alio tempore 3 ideo sequitur, quod Pontifex supponit, & determinat, non illusorie; sed vere,&realiter haec incursu fieri, &perpetrari. Quam etiam sectam Clemens VII. per Breve, quod directum est Reverendissimo Episcopo Polensi , Gubernatorique Bononiae mandans eidem, ut contra quosdam Mirandulanos ejusdem sectae praestet omnem favorem Domino Inquisitori Parmensi, deincipit: --mur non i-m animi, appellat expresse haeresim strigiatus. Cum ergo ex praedictis concluda tur, quod praedicta crimina non committuntur a praedictis hominibus illusorie 3 sed IerZ, oportet, quod non in somnis vadant, aut deportentur adcursum, sed
. Hanc veritatem satentur etiam S. Albertus Magnus apud Cant*ratensem I par. I9. D. Hippolitus Mariyr lib. de consummat.seetili. Abulensis in Φωρ. Mamibaei, Petrus Damianus episclaeap. i7. Alphons a Castro lib. I erusa
217쪽
1 4 Disput.II. De Daemone, ut caula Maleficiorum.
s. III. eoPii. π π Oe Doctores Theologi omnium nationum uniformi consensia agnoscunt , &docent, Ciruelias desumstitione' .aaeap. I. Ioannes Dodor in Apsae.
rae, Empedoclis, Apollonii Thyatues, & aliorum ab una urbe in aliam longEd
s. I V. ij, T T in omnes Magi, Malefici, & Sagae eadem penitus reserentes unanimiter
Maii m,i s o C Men ur: nec in minutissimiscircumstantiis circa diem, locum, ho- ei,&Sagae. ram, desationem, reditum, Zc occursum aliorum in itinere discrevante atque in
hac confessione persistunt etiam in ipse rogo, ubi fictio nihil proficit. Sietas ius est mihi ille magus, de quo inseadlist. Numis auum. IT. qui pluries, &variis locis se praedictis a diabolo delatum adstitisse conventiculis, mihi enarravit: neque is erat hebes, nec mente captus, nec atra bili vel aliquo alio morbo assectus; sed vir fame mentis, non ignarus, sed utriusque juris doctore nec ioco , sed serio retulis r quinimo mihi dixit: Nor Magi , O Meromamr , F quaad
rust ad noctumore υentur ire nolamur, tunc, m a ba docet ars, circalor facimus
218쪽
Ejus potentia in Creaturas medias &c. I 7s
ram exhibendo, Aebisum perolvebam . Qui pariter mihi indixK loca, ubi hujusmodi satrinici conventiis evibraba tur Venetiis, inoau,Tarvisi iras eruitque se fuisse delatum diversis temporibus ad conventus serὰ omnium Civitatum ditionis Venetae, nec non Galliam . Getin niam, Bataviam, & alias Provincias mediante suo Magistello perlustrasse. Haec saepius videmus enarrari sere a cunctis magis, maleficis, & sa. cum ad manus ludicum deveniunt: ut variis constat exemplis passim relatis a Remigio , Bimseldio, dc Destio, qui contra magos, ac malencos Iadicum munere perfuncti iam. Si enim haec contingerent nuda dumtaxat imaginatione, & delirio m liercularum insaniae morbo laborantium, fieri non posset,in tot maleficae omnibus seculis a diversis, remotisque locis incarceratae perpetuo in eiulem depositioniabus, dc consessionibus consentirent. Quamvis enim melancholici incredibilia sis, persuadere seleant 3 eorum tamen deliramenta non sint uni Armias immo ita diruersa, ut vix multis iaculis duo repertituerint, qui eisdem delirus laborarent. Qirare fessissimum est, maleficas melancholia obrutas narrare tantum scivias, α
s. v. Hoc experti sum multi, qui quamvis Magi, aut Malefici non essent, e
meningos, ae Male obtervantes, ut solent hi, qui curiositate du- Custofim cuntur, de videntes ipsos inuincia sabito tramserri, voluerunt eandem tentare esicori in
aleam. Hi nanque statim rapti fuere, de delati in dissi in loca , ubi caetus -- leficarum delebrabantur, e quibus post celebratas cum illis orgias iterum ab e dem vectore deponati post reditum omnia, quae fuerunt ab ipsis visa, retulerunt,
diligenter notantes loca omnia, flumina, montes, agros, arbores, sepes, Ecdom 3 ataue discernentes persbnas, convivas ibi ludentes, saliantes, epulan- es, accumbento inmensis, ministrantes, & caeterm Om S, quamvis antea I
ca illa, vel personas nunquam vidissent, quae ista fieri poste imaginatione, quis
credat Hoc asserunt ii, qui nocturnos, & diurnos illos caetus viderunt: ut accidit Conventuum aliquando eis, qui ad tales congregationes a maleficis deducti suere quando rei . novitate obstupraacti, & maximo terrore perterriti, inclamato Sanctistimo N
mine Iesu, de implorato Divino auxilio tuti quibus sinistri irinuspicatique aliquid imminet) omnia subito evanescere conserierunt, sagis a suis daemonibus celerrimὰ astructatis , de hircis vix anhelirum ducentius domum redire
Hoc probant illi, qui sepius nudi reperti saere inter dumeta, &loca horrida , . Ei mola daemo rededucti, eo quod dum demorentur, nomen Dei invocaveranL ἔ d. hila haut audirus fuerat avectore campanarum pulsus, quo adorationem populus com daemone. vocatur, ac Religiosi ad matutinum officium recreandum congregantur: Vel a sagis eos deportantibus praecipitati, ut casus violentia excaecaremur, ne arcana su rialium himiriodi feriarum patefacerem, qui speciali Dei miserantis providentia praeservari moriolares abulis locis disticos repetentes, omnibus testabantur squae ipsis acciderant. Hoc ostendum mense reperiae, &fi pellex argentea suis desam, atque adin Mensaeμs minis postea agnita in iis lacis, ubi horrendi ii convencias celebrabantur, qua dononnumua aetulitico dissoluto quisque in propria remeare coactus est. In
supelluestula in terra impressa alia humana maleficorum, dc sagarum 3 alia bouisna, di caprina damonum caprinis, bubulisque pedibus apparentium. Deniis D spiligoti by Cooste
219쪽
17s Disput.II. De Daemone, ut causia Maleficiorum.
clam,res Denique clamores perstrepentium , cantus saltantium , soni tibicinantium eantvs &s eminus auditi a vicinis locorum, ubi bacchanalia illa, oc orgiae diabolicae fieti ' δμή i' consueverunt. Quorum omnium plura exempla referuntur a Petro Binsf tract. da Us male A. priori qu.parte, conclus I a. ex Delrkγdi uismagis lib. 2. cy I6. ex variis auctoribus desumpta. Quae omnia clare, & aperte testantur, non solo imagina
rio motu; sed corporali, reali, &physico ad conventus sathanicos maleficos , sagasque deserri.
f. UI. Λ Τ contra hanc nostram positionem obstare videtur cap. deductum
Ol,siare vi- ex Concilio Ancyrano, velut alii vocant, Anquirensi , vel Anquirano ridisν ζαή , Ubi prima fronte decretum esse videtur: haec omnia fieri in itrigibus, illusionibus daemonum. Unde cum solum in phantali a ea patiantur, mens illarum haec non in
animo; sed in corpore postea opinatur evenire . Caeterum, ut docem Sima has de tholis. νψiis.trisul. 26. num.9. SuareZiom. I. de Relig.IG.2aese m si1t.ev.I6.num.27. Alphon La Castro lib. 2. defusa haeretis. puniatione cap. I s. Nicolaussaque rius haereticae pravitatis Inqui litor in stagello haereticorum faueinariorum cap.7. Spineus lib. defriCibur cap. 21. cum sequentibur, Sylvel teria verbo 'ress 3. Paulus Grillandus Iurisconsultu, Romi causarum criminalium Auditor Atract. deIortile Dqs.7 7. pro qua sentent. citat Augustinum Bottam de Saviliano, &Joannem Grassum Doctores juris in quibusdam consiliis, de respon-4 sis; Petrus Bimseld. de Confessonib.malem. instat.argument. Detrius lib. s . Di ui t. magies . Ict. Turrecremata in dicto capita 'Mopi 26.q.3.ar.3 concilium fini r num, de caput Episcopi 26.q. non loquuntur de strigibus; sed de quibusdam mu-
Iieribus haereticis, quae credebant, dari aliquam Deam Dianam, quae ex muliere fuerit in Deam conversa, dc veram potestatem haberet, ut ipsae illius virtute per aera equitando ad illius obsequium vocarentur, ferrenturque, ut Herodiadi inservirent e dc quod creaturas mutare postri, dc transformare ex una substantia in
aliam, quae omnia haeretica sunt. Neque Patres illi Concilii Ancyrani negant, fieri Iosse ea, quae saepe a daemonibus cum iam iis perpetrantur. Unde huiusmodi cre-ulitas ibi magis damnatur; quam opus trans serendi striges corporaliter de loco ad lacum daemonum naturali virtute ex pacto cum illis inito.
f. VII. DEnique huic nostrae positioni repugnare videtur quidam Auctor, qui train
R.=uehi . O ctans de obligatione ad crimina Oscio S. Inquisitionis denuntianda lib. .
videtur. disi.9.art.2.dissic. I. ut probat Confestarium non debere cogere paenitentem, qui
ivit ad ludum daemonis, ut denuntiet In qui litori consocios, quos illuc, asserit , convenisse secum, relicia praedictorum Pontificum, dc tot Auctorum catholicorum probatis limorum opinione, ut nimis probabili, asserentium, sagas aliquando vere, dc realiter ad conventus deferri diabolicos, ut probabiliorem approbat,&lictitur quorundam Auctorum, nempe Lutheri, Melanchthonis, Agrippae, Uuleri haereticorum , Godelm anni, uuarent , Alciati , dc aliorum, ecpraecipue Francisci PonZinibit strigarum aperte tautorum, ac defensorum opianionem, qui alunt, strigas non deterri corporaliter; sed tantum illusiud, &imaginarie, dc consequenter illas minime videre realiter; sed tantum illusive. Insu. Per addit, eundem Pon Liniorum intit. de Iamiis num. I 3. asseverare , quod licet alii telies affirmarent, dictas mulieres se unx ille, & ad dictum locum pergisse , nihil tamen probarent, quia ipsi quoque delusi fuissent, ubi allegat textum ines. Oui fine Salvatore 26.qu.2. Θ cap. me mirum eadem causa qu. . Praedictus ginem Auctor, ut Pondinibit, caeterorunque sententiam magis roboret, adducit auctori
220쪽
Ejus potentia in Creaturas medias &c. I 77
verum quicquid sit de obligatione ad hujusmodi consocios denuntiandos , Mu, josti, disputatur insta tom.2. in .a. m m. IO . Pro nunc suificiat diligentissimῆ animad- tepe . vertere, dictam opinionem PonZinibit, ac caeterorum auctorum esse falsim,m mamque divino Numini injuriam, animabus perniciem, evidentissimum Christianae Reipublicae detrimentum afferre. Uetat enim, ne strigarum tot, & tam nefandissima, ac perniciosissima crimina eradicentur, paenisque debitis expurgentur. Si enim deseruntur striges ad nocturnos conventus dumtaxat imaginarie, ec illu sive, conseq uenter illae unctiones, adorationes, Brostrationes, genuflexiones ibi daemonibus exhibitae, illae commessationes, ac saltationes tantummodo imaginatiar illi eum daemonibus incubis, vel succubis concubitus nefarii , quibus ibi coinquinantur tantum imaginarit: pulveres, qui in fine ludi a daemone maialis, ac strigibus tum ad malefaciendum, tum ad sanandum, ut ipsim et magiatentur, distributi, solummodo imaginarii; ideoque, & maleficia, pacta cum daemone inita, caeteraque ab ipsis crimina patrata imaginaria erunt. Non enim videtur maior ratio de hoc sagarum crimine , quam de reliquis . Sicut hoc ex mente Pomini bii , ac caeterorum hujusce opinionis sectatorum tantum modo imaginarie in lagis operatur daemone cur etiam reliqua nefaria crimina imaginarie dumtaxat, ac illusivd operari non poterit λ ubi enim eadem sis, ibi idam fur esse debet L. illud F. ad legem Aquiliam, eum . Nonisne etiam in aliis criminibus a sagis, ac maleficis patratis, utcunque sint, dicujuscumque generis intuentium oculos , sensusque reliquos poterit daemon ilia Iudere; ita quod, dum ipse malum operatur , puta aliquem occidit , greges perdit, tempestates ciet, vel aliud scelus committit, oculis adstantium osten dere, maleficum, ac sagam tale committere crimen, interim in phantasia sa- , ae malefici tales movere, & unire species mediante alio daemone , quiabus sibi videantur talia perpetrare crimina λ Etsi hoc esset verum , cuncta, quae de strinibus tum ipsemet modernus Auctor, tum quilibet inlius Doctor disserit, essent imaginaria, & non realia. Si autem dumtaxat imaginaria, & illus ria, quomodo tot paenis tum canonicis, tum civilibus digne , iuueque mΩstne tales mulctari criminosi Z Qua ratione possent praeallegati Pontifices comtra maleficos incubos, di succubos, aliis innumeris criminibus obnoxios in suis constitutionibus tam acriter animadvertere, Principesque eos dirae mortis poena dignos ad judicare, si omnia eorum opera essent imaginaria tantum , & illuso.riap Pro nihilo enim poenae non assignantur: Quia non entium nullae sunt qualitater
L .F. pro Ioe. ut ipsemet Auctor allegatus adducit IMocis. Quo quid absurdius, di perniciosus t. Ugare juremerito a Bartholomaeo spineo Sacri Palatii Magistro reprehendi- Auctoritatetur nZinibus: quia, cum sit purus legista vult materiam Theologicam ita disicutere, ut praeclarissimis sapientibus tum Philosophis, tum Canonistis, nec non,& Theologis profundissimis, quales sunt communiter Domini Inuuisitores ha- reticae pravitatis se opponat. Unde tract. de prominentia saerae TDeologiae super alias selemiar in proamio modo illum nimis temerarium vocat: nunc caecum ,& ignorantem appellate aliquando ipsius insolentiam, & insaniam exhorret e tandem Apologia i. contra ipsum cap. . illum de haeresi vehementer suspectum nec non haereticorum fautorem, defensorem, ac pro modulo suo Sanctissimi officii fidei impeditorem condemnat. Sic Detrius etiam illum appellat saepius M.2. HAM. t. magis. qu.IO. O lib. . feri. I6. Sic Leonardus Lemus lib. . defust. O iura casse de magia δελ3. m. I s. ipsius, &aliorum sectatorum Opinionem
falsam esse, ac Reipublicae perruciorum apertissime docet. Quis ergo hujusmodi