장음표시 사용
331쪽
188 Disput.III. De Maleficis, ut causa Maleficiorum .
olia. .HUm ladus initum inter daemonem, & maleficum maleficii landamentum sit.
inii sei re quo reciprocis promissionibus stipulantur, maleficus mala velle , &daemonnentur seper mala operari, non dubium est ex vi detestandi hujusmodi pacti, daemonem Us R impellere semper ad malum 3 quod modis omnibus procurare non cessat; ut sie obligationi ex pacto nascenti fiat latis. Nam certum est inter utrumque, pactum verum intercedere posse, quicquid in contrarium asserat Ioan. Vui erus eoianεm, ruit rumpatronus, qui inter alias sutiles rationes probare contendit, daemonem; de Κό μ h hominem pacisci non posse ob naturarum diversitatem, Ze impossibilitatem pro- ' 'Uδη missorum, cum nulla sit inter utrumque communios & eorum, quae dari, fierive non possunt, nec de jure, nec naturaliter ulla sit penitus obligatio. Bellas rationes, & dignas elucidari, si tamen inepto huic homini remondendum sit.
soa Ergo pacta maleficorum rescindere conatur ex parte pacitrantium propter natur.Diversitate rae diversitatem: quia homo corporeus, daemon spiritualis 3 qui consequenter , η' 'myum, eum sit spiritus carnem, &ossa non habens, non potest extensa manu firmare ,
aut recipere stipulationem juxta caeremonias in pactis stabiliendis solitas observari. g. II. SEd saeiu haee aranearum tela leviculo motu solvitur, si, quid sit pactum, consideremus. Definitur autem: Duorum, vel plurium in Mem piscitum consensun
L. i. semctis, & dicitur a pactione, idest, pacis actu. Unde pacisci est actus concordiae ad illam conservandam directus, qui voluntatis consensu contrahitur: ut notat Abb. Panormit. ine. I. depactis . recum daemon, & maleficus in idem consentiant, verὰ pactum inter illos intervenitue cum ad ejus validitatem requiratur tantum mutuus ille consensus ex conventione datus. Manuum autem extensio
non tam requiritur adessentiam contractus, &pacti, quam ad ejus expressionem, di manifestationem, ut consensus noster aliis, cum quibus pacisci, &consentire volumus, innotescat. Alias si disparitas naturarum argueret impossibilitatem contractus, et pacti; & aliud praeter mutuum illum consensum ad ejus essentiam reis quireretur, nullum daretur pactum inter Deum, & hominem; & tamen ex scripturis supra num 29.huius dissimi. retulimus, Deum habuisse pactum cum Noe, Abraham, & reliquis Patriarchis. Etsi major sit disparitas inter Deum, de hominem, ruam inter daemonem, & hominem. In Deo enim nulla compositio est admitten-a: In Angelo vero bono, aut malo, licet compositio physica ex materia, dcla ma non reperiatur; tamen alia datur metaphysica ex actu, & potentia. Si ergo, non obstante majori disparitate, Deus cum homine pacisci potest; cur Angelus idem non poterit cum homine Θ Et ita, aut illa ratio nil prodat: aut mentiuntur scripturae, cum Deum hominibus laederatum repraesentant. Ideo lassicit, quod inter ineuntes pactum adsit similitudo, & communicatio quantum ad inteli ectum,& voluntatem, qωrum potentiarum actus concurrunt ad pactum. Et consequentercerium est, vere pactum dari inter Angelum, & hominem ι sicut, seriptura teste, verum datur inter Deum ,& hominem. Praesertim cum spiritualis creatura, ut daemon nobiscum visibiliter conversando, &sonum vocalem articulatum , dc quasi humanum edendo possit pactum exprimere, dc convenire cum homine.
332쪽
Quales sint Malefici , Homines &c. 289
s. III. Ν Ee aliquid evincit secunda ratio ex parte pactorum desumpta, eo quod malefieus honores, divitias voluptates petit ab eo, qui non potest dare: &daemon promittit illa omnia, quae non potest exhibere . Unde cum errore , dc intepromita dolo, & in finem perniciosum pacta illa confingantur, sequitur , nullam jure naturali, aut positivo inducere obligationem. Dicimus enim, pactum. Doct tibus distingui inutile, &validum, &in inutile, & invalidum, seu nullum . L. Fur is gentium s. Pactorum, O g. Fob maleficium , de Pactis , L. Pacta ,
quae eontra Cod. eodem thia. eis in Regul. Quae contra fur de ReguI. iuris in o. com ,
firmant Ioan. Baptista Caecialup. intracta . de pactis quas. 6. Baldus in tractat. de eas. materia, δε ind. L. Iurirgentium. Bartolus, Albericus, Iason,&alii ind. 6s ob malefie. Et illam rationem nihil aliud probare, quam pactum inter daemo nem, de maleficum initum eme invalidum, turpe, nullum, repudiandum ,& restindendum; eo quod nullam inducat obligationem, quod libenter concedimus tam jure canonico, quam civili. Immo addimus, non solum hominem non teneri ad hujusmodi pacti observationem; sed teneri non observare; cum si contra legem divinam, &humanam, & contra bonos mores. Non tamen ideo sequitur , quod non sit pactum, etiamsi sit invalidum, ex malitia,& calliditate daemonis interpositum, ut miserum hominem facilius decipiat. Sic enim Christo Domino ausus est, pani conditionem offerre, dum ex summitate montis omnia regna mundi, eorumque gloriam ostendens dixit 4. me omnia tibi dabo, δε earinradoraυeris me. In quibus verbis quis non videat sormam contractus in nominati , quae secundum Doliores haec est: Do, ut des, facio, ut facias. Do , ut facias. Facto , iat derss. da Praescrimis verbior O infactum actionib. L. Naturalis metus, hoc iures de Donarionibus. L. Labeo ibit semibi Bibliothecam. L. Drietentiam . dat Pactis. Baldus intract. de Pactis, anum.2o. Ioan. Baptista loco eis. Glossa de caeteri DD. ibidem. Angelus, Sylveiter, Aurea Armilla, & omnes Summiitae in verb. Contractas λ Et ita eodem modo cum maleficis paciscitur, quomodo cum Christo pacisci conabatur. Dalo tibi omnia regna mundi, dicebat Domino inada υeris me. Et miseris hominibus: Liborabo te ἁ tali periculo, tribulatione, se paupertate . Daso ria hi divitias , voluptates, honores, fimo renuntiaveris. Quae quamvis non possit tribuere . non tamen impedit, quin sit pactum saltem invalidum . . inare astruamus hanc veritatem, vere pactum inter daemonem, & hominem intervenire, in quam consentiunt Summi Pontifices Ioan. XXII. MEUr. sup ἐIlius specula, &Sixtus U. Const. quae incipis et Caeli, O terrae Creatre. Theologi , Iurisconsulti, & Medici. Probatque unanimis omnium magorum , & maleficorum confessio, qui non dormientes; sed vigilantes tale pactum cum daemone solutis sensibus inierunt, ut perturbatae phantasiae sit, contrarium afferere ei, quod tot, Quod dupleatantisque testimoniis comprobatur. Hoc autem pactum duplex est: Aliud Expres- suis, ite: sim: Aliud Tacitum, prout leges, & Iurisconsulti pactum dividunt, L. Labeo. L. tum. Bem, quia conventiones 1. de Pactis, dc utroque modo a maleficis contrahitur: ut sequentes articuli declarabunt.
P Actum expressium initur, quando consensus per verba, nutus , &signa, vel pia dies uscripta exprimitur; atque illud ut plurimum sequitur prosessio, qua malefici pressum iri Deo abrenuntiant, &daemoni in servitutem se tradunt: Aliquando in ejus praesen tia: Aliquando in absentia..Hrogu. sexicachon. T In pra-
333쪽
1m DisputJII De Maleficis, ut causa Maleficiorum.
Aliquando In praesentia fit expresse daemoni, vel in forma visibili hominis, hirci, aut alte. rius bestiae apparenti, vel non apparenti quidem visibiliter I sed suam praesentiam' voce, vel signo sensibili testanti. Utroque enim modost praesentem exhibet, ut ex diversis exemplis colligitur. I. I. visibiliter Um apparet in forma visibili pactum initur, &professio emittitur quadrisitie. Primo modo remotis arbitris, cum nullus intervenit praeter daemonem ,& hominem paciscentes. Homo concupiscentiae stimulis agitatus: aut spirans mi- a. Remotis narum, &caedis aut ad divitias insatiabili aviditate anhelans aut afflictione qua- bix b. dam oppressus aliorum consortia fugit , quaerit solitaria losa amica maeroribus rvolvit animo modos vel liberandi se ab opprimente malo: vel bonum desideratum consequendi: dc tristitia, pusillanimitate, pesperationeque dejectus, paratus et hquidlibet agere, ut optatis perfrui possit. Adeli daemon, vel invocatus, vel lubens in forma hominis fuligine atrati, & causas sciscitatur maeroris , quas ubi diducit, suam ei operam offert, auxilium pollicetur, & montes aureos promittit, modo se ejus ministerio addicere velit. Acceptat excaecatus homo conditionem; cum offerente vaciscitur, dc prosessionem emittit, Deo, Sanctis, de Sacramentis renum tiando; aaemonemque agnoscendo in magistrum, & Dominum perhomagium , quod in corporis, &animae traditione consistit; & sic ut plurimum sine alia solemnitate pactum initur expressum.
ωoo Eeundo conscio mago, sed absente. Consueverunt enim maIefici cum litteris
a. Conseio commendatitiis ad daemonem mittere accedentes candidatos, quae eorum v '
M 80ν ted tum, &itatum exprimunt. Has tempore designato, &loco condicto daemoni vi-' sibiliter apparenti praesentane, quibus lectis paciscuntur, ut supra. Et hoc modo magorum consilliores eum saeptiis adeunt: ut adolescens ille infimae sortis, Protherii Senatorii ordinis viri filiam deperiens. Et nobilis Romanus a Presbytero Palumbo mimus, ut annulum incogitanter Ueneris statuae digito insertum , di a diabolo ablatum recuperaret; de quibus supra di p. I. n. I47.
sos π Ertio in praesentia magi 3 aut aliorum maleficorum, qui quasi patroni, & t 3. Prasente stes vocati pactum, oc professionem faciunt solemniorem. Hi novitium m MV0. Ieticum antea diligenter instructum de modo, quo se in detestandaula actione gerere debet, Caco moni praesentant,suPplices rogant, ut eum in suam societatem ascribere dignetur;& spondent, eum se ndelem exhibiturum in ejus obsequio. Idipsum testatur inferni neophytus, qui post sponsiones, & pacta profitetur, se Christo renuntiare libenter ι& sic a Principe tenebrarum in numerum suorum admittitur . Hoc satis indicat ejus mos, quando coram testibus fidelitatem, de homagium exigit ab iis, qui ad illum accedunt, non ut magiae, aut maleficiis vacent ι sed ut honores, divitias, de id generis bona consequantur: sicut probat historia nota Theophili, qui Ecclesia oeconomia pulsus restitui cupiens, mediatore mago Iudaeo, daemonem adiit, decoram eo, post pacta,&conventiones, Christo, &Sanctissimae Dei parae renuntiavit . Si enim hoc requirit ab ipsis, quid a maleficis, qui Dciali jure ejus minasterio addicuntur ρ ut probatur exemplo Germani cujusdam, de Theodori mill tu apudNicolaum Remigium lib. I. D monvitria caps.
334쪽
Quales sint Malefici , Homines &c. 29 I
Hoe modo eum daemone pactum iniit ille magus Anno I 638. ut infra n . U.
in quadam montium Genuensium specu, quo prosectus erat una cum no- Ε .m,inmvem aliis magis , sed cunctis haereticis, cum quibus tunc in quadam Urbe studi dueiturrum gratia continuὰ morabatur. Postquam ad condictum pervenerunt locum , --emum ecce Beelzebub daemoniorum princeps sub sorma humana, oculis scintillantibus, hircina barba , cornuta fronte, aduncis manibus, pedibus asininis, seu bubulis, voce subtili , rauca, sed horribili; super magnum lapidem sedens , ad cujus
conspectum procubuerunt omnes candelas piceas accensas in manibus tenentes, eum submisse adorantes, & podicem eius faedum sculantes. Tunc magorum e rum primus surgens, sedente daemone, caeterisque magis una cum novitio ge
nusseris, uti arbiter carpit loqui, daemoni annuendo, & exponendo, se novum hue adduxiste discipulum, sapientem utriusque legis Doctorem, necnon The Iogum, jam bene instructum, loreque fidelissimum , quem ei praesentavit, caeteris rogantibus magis, ut eum inter suos asseclas ascribere dignaretur . Tuncaverni princeps de hoc neophyto gavisus dixit: ut suas exponeret petitiones, qui omni Dei timore posthabitor inquit, ut mihi aliquem indiser thesaurum modumque illum adinveniendi, ac pindendi aperiari nec praestigiis, aut aliis te-ehnis, ac rebus apparentibus ma fallar, sed verum aurtim, argentum mihi tremdar . Dein arιem ma docear , invisibiliter eundὸ , ae permeandi quo me duxerit voluptas, se impulerit conopi entia . Praetereὼ daemoner a me vocari, meis an nuere votis, facere satis non detrectent, ac me citi vi transferant quoeumquese
xerim 3 aliaque praesent , prout mihi videbitur opportunum . Haec omnia promtiast daemon facile exhibiturum, dummodo & ipse Deum abnegaret, ac firmi ter crederet , nullum esse Deum praeter daemonem, caeteris fidei articulis , sacramentis, sacramentalibusque renuntiaret , toto tempore vitae suae Religi sos, caeterosque ecclesiasticos, ac praecipue sacerdotes contemneret, & irrid ret, omnesque ecclesiasticas caeremonias, ac functiones nihili haberet, ac flo ci saceret, sua peccata nunquam confitendo, & quod pejus est, ipsam sacramentalem consessionem, ut incerdotum nassam, aut dolum, quo simplices, &idiotas decipere conantur, existimando. Spopondit novitius omnia praestiturum,
Praeter primum . Nullum en- , inquit , esses semen praetre daemonem, credere , Fepugnat menti meae I quia ratio cons rium mihi dictast. Tunc magorum eorum
Pri eps, qui apud iplos ut episcopus habebatur, & arbitri munere sumebatur, addidit, sic neophytum allocutus .' Si non vir eradere; ntissum esse Deum, nisi aeaemonem, Aut ego eredo i eredar saltem , oportet, duor esse more unum rerum invi biliam , ae spiritualium creatorem e alterum daemonem rerum 'MU
Iium, ae est realiam eonae torem: Tunc novit ius dixit r me facilius mihi θ -- M. Sic abnegato Christo Redemptore, Beatissima Virgine Deipara, fide, articu Iis, sacramentis, cunctisque ecclesiasticis sanctionibus, ac caeremoniis renuntiatis 1 fidesitatem daemoni promittens , caeterisque ad pactum explicitum ineu dum, &proserionem emittendam requisitis per arbitrum peractis, sed prius reverenter iterum daemonis osculato podice, de his omnibus sormatum fuit chyr graphum propria ipsius novelli magi manu scriptum, & oblignatum , eique a daemoniorum principe praescriptustitit Martinetus, seu MartinetIus, ut in nibus presto ei obsequeretur, qui cum aliis magorum praedictorum Marcinellis amplo, , pretiossis ustro imaeo, quatuor albis dromedariis eve it Iud magicuncti ingressi per aerem disturrentes, citissimὰ ante sistis occasum ad Urbem , quam incolebant perducit suere. Haec ille non rino, sed serio mihi enarravit. Reverendissimo tamen Inquisitori, cujus tribunaIi sponte comparuerat, omnia prae diri non corde, sed ore dumtaxat enuntiasse coram me asseveravit, ita ex docu
335쪽
191 Disipui.IlI. De Maleficis, ut causa Maleficiorum.
. mentis a Petro de Abano in suis scriptis traditis instructus: omnesque praedictos e rores abjuraturum libentissimc se paratum exhibuit, qui, utinam, vere paenituerit pro animae sua salute .
I. U. 3o8 Uarto in solemnibus omnium magorum eongregationibus, quae diversis tems. Isis, poribus celebrantur modo, quo statim dicemus 3 in quibus daemon sublimi throno multis stipatus nobilibus in forma regia apparens, illos admittit in suos, qui ab aliis inaleticis praesentantur. Nam coram universa illa multitudine solemniter pactum ineunt, dum illi ho magium daemoni praestant. Iste maleficis divitias, di honores pollicetur ι &sic foederati in magorum, &maleficorum album reseruntur. Quae pluribus exemplis probat Grillandus tractat. Sortiri.
casta. Petrus Bins f. tractat. de Conseg. malis. praeludo. & Λuctores Mallei in - les variis locis. s. UI.
C Um vero non apparet in forma visibili, saepius sensibili aliquo signo suam
praesentiam conteitatur, puta, voce, aut similibus: de quo illuli re habemus exemplum apud Caesarium libro uis trium miraculorum, O mirabilium, quin scribis circa annum Iaaa. per modum dialogi libri seu disina. a. eapit. I 2. NO-bilis cujusdam Leodiensis , qui post dissipatam amplam haereditatem brevi ad
summam redactus paupertatem voluntario exilio patriam, & exteras petere terrassatuerat, tolerabilius ludicans mendicare inter ignotos extraneos , quam inter domesticos notos. Ille enim a Villico mago deceptus, qui meliora iperare jubebat, si sin voluntati morem gereret ι cum eo nocturno tempore prosectus est
in locum nemorosum , & paludibus obsitum: Ibi Villicus cum aliquo caedit habere sermonem , qui audiebatur, sed non videbatur et de quo Juvenis illest uia Iesactus petiit ab eo, cum quo loqueretur' Magus et silentium indicit; sed tanem secundo, & tertio importune interrogatus respondit, se cum daemone loqui, cui ipsum praesentabat. Daemon interea devotionem, &fidelitatem poscita Iuvene, & jubet, ut si quid consequi velit, Deo renuntiet, divitias, & honores ampliores prioribus pollicendo. Assentitur misere iterum petit ab eo , ut renuntiet Sanetissimae eius Matri r hic haeret nobilis , & facere renuit . Solicitatur a Villico, ut qui majus secerat, renuntiando Creatori , minus facere renuntia do creaturae, non vereretur. Sed ipse magis in suo permanet proposito , negans se id unquam facturum , etiamsi toto tempore vitae ostiatim ei est et mendicandum. Itaque re infecta redeunt maximo peccati pondere gravati, villicus suadendo, Nobili consentiendo, qui postea meritis Sanctissimae Virginis illo scelere liberatus, honestissimum nactus est matrimonium, quo mediante sub nomine d tu bona amissa recuperavit. Haec fusius narrare placuit, ut videas daemonis Io- uentis, sed non apparentis caeremoniosum pactum; & eo magis piissimam Sa Gissimae Dei Genitricis misericordiam, quae etiam inimicantis pium propositum , noluit esse sine mercede.
s. VII. sio R Τ pactum i IIud diabesicum praesente daemone non semper initur. Aliquoties
enim fit in ejus absentia coram deputatis, qui ejus nomine cum novo male .avio m. hc. certis conditionibus contrahunt, pollicentur optata, & prolestionem ad umtunis totumque a daemone ratificari iaciunt. Hurru externum racti apparatum
336쪽
Quales sint Malefici, Homines M. 293
ait ille , in domistea die, anuquam aqua benedictae semetis, fusurus scholae male aediseipulus eum magi is, a quibur seductures , Eee Mom ingrediaιών; eis ibi eoram i fit Christum, fidem, baptisma, effr Ecclesam abneget ι tum hometium praestet magi remis, ses parvo Magistro sic enim daemonem vocant Deinde bibat ex titra liquidum humorem eo ectum ex carne infamili in Iebeta assa, donec fas potabilis. Quo factosinstes imagines Mur artir conciperes O praecipuor hujur μαα ratus retinere. Sicquεμ est seius serenorum , cis magiser declaratis . Quia pactum dia ius ratum habet , -- iis ἰUin propria perso factum non fueris ι omni ues, illo contenta perinde adimplerenititur, atafuissent ei promissa.
s. UIII. IN huiusmodi autem pactis expressis, quoquo modo fiant in absentia: vel in praeis
sentia daemonis, observanda iunt quaedam, quae ab ipso practicantur. Nam pri mo se talem exhibet homini, qualem se homo ipli. Si se homo totum tradit daem ni, & plura se facturum spondet in ejus honorem e plura etiam daemon illi promi tit, ei plura condonat. Si vero parcus iit homo in suis promissionibus e daemonetiam minus liberalis est in suis donis. Ideo non omnibus omnia promittit 1 sed certa quaedam juxta conditiones ultro, citroque factast Λ parvis tamen inchoando , ut ad maiora perveniat. Praeterea cum di mdat de hominum promissionibus; non solum consensum verbo expressum; sed etiam scriptura formatum, dc propria m Iefici manu obsignatum exigit, reservatque in traditae fidei testimonium: ut osten-.dunt exempla Theophili supra memorati apud Metaphrastemr Adolescentis a Sancto Basilio liberati apud Amphilochium in Dibae r & illius Legi Hoetoris de quo supra n.s7. ldultorumque, quos videre licet apud Historicos . Denique saepius non statim ac pactum initur, extorquet professionis juramentum;sed in aliud tempus dinseri r Uel quia novitium videt in aggressu dissicilem ad consensum, cum incredibiali sagacitate veniat in cognitionem eorum, auae in corde latent per ea, q uae cernuntur exterius 3 ideoque ne illum exasperet vel a se his professionibus amoveat, blande susceptum demulcet, pauca ab eo exigit, paulatinque ad majora promittenda diseponit. Vel quia experiri vult novitii statum . Cum enim noverit, aliquos ore solo ,
non corde: alios corde, & ore insimul fidem abnegare, certos annos designat emittendae professioni, intra quos toto tempore malefici novitiatus ex operibus ,& conversatione mentem ejus explorat. Nam si illum agnoscit postea minus voluntarium paratumque confugere ad Divinae misericordiae asylum,temporalibus amictionibus litigatum quasi ore solo, non corde adhaerentem, a se amovere, de in desperationem indueere conatura
AIaud pactum dicitur taxitum a contrahiturque quando aliquis superstitiosis
utitur signis, & aliquid agere contendit per causas, quae neque divino praece- Pactum mei-Pto ; neque ecclesiastica institutiones neque virtute naturali vim habent, illud perticiendi: Vel quando huiusmodi causae tanquam necessariae aliis adjunguntur, quae talem effectum producere possunt, ut explicat Navarrus summisis Confessc p. II. latius manifestabitur infra suo loco ro.a.dθν. I.par. a. Hoc autem initur, vel
cum peccato et vel absque peccato mortali, prout iam superstitiosa a scientibus: vetigno rantibus peraguntur.
337쪽
1ρ DispuLIII. De Maleficis,ut causa Maleficiorum.
s. I. .eientibu . UCientes sunt illi, qui ex magorum, &maleficorum libris r aut ex sermonubus vel actionuin imitatione his signis utuntur, ver. gr. Laborat quis gravi morbo , remedium quaerens incidit in librum, maleficu in ad eius curati nem superstitiosa, & supervacanea assignantem: hoc malefico remedio utitur, de sic tacitd cum daemone paciscitur 3 quia opera daemoniaca probat, dein pra-xim adducit, in quo mortale crimen adduciturr ut sentiam communiter omnes D. D. cum nullo modo liceat directe, vel indirecte aliquam cum pravis spiritibus contrahere societatem . Sectis si remedium aliquod naturale ex his libris, sermonibus, aut operibus expiscatur: ut solent ministri Sathanae naturalibus operationibus contegere magicas. Tunc enim ab omni pacto alienus foret I non tamen esset alienus a peccato, si liber esset prohibitus: ut latius . explicabitur infra tom.2. d. I. Eodem modo tacito contra num illi , qui ducti curiositate maleficos in suis actibus imitantur . Videt uvis uxorem intempestὰ noctis silentio ἡ latere assurgentem , de seipsin, quociam unguento linientem Bras erumpere, Be longius asportarit surgit seipsum ungit eisdem corporis partibus, de sic defertur a daemone in caelum maleficorum. Quis dubitae , illum tacitd consensisse in opus diaboli, cum huic unguento talem vimineiast crediderit; & propter tacitum hunc consensum daemonem ei auxilium praesitisse: ut benὸ docet etiam Petrus Binsf. da Confess. - . praelud. 6. Ioannes Gerson, δι alii in eo suf
T Gnorantes sunt illi, qui magica signa non norunt 3 nec sciunt illa esse mala ex aut daemone initituta. Sumit quis prae manibus librum superstitiosum , de magicum, quem putat comp'situm a lummo Philosophod au erito Medico rbona fide I it diversa remedia variis infirmitatibus curandis assignata eademque simpliei fide iis utitur. Vel de suis rebus cum aliis conserens aliquid simile accipit, quod nullum praesesert prima fronte malum a viris, quos pro fidelibus, & probis habet; &postea optatum videt essectum ex illa superstitiosa operatione prodeuntem, tacite consensisse censetur. Quod sit idiota sit, neque hoc scire tenetur, vel nullum, vel levissimum est peccatum. Si vero admonitus cessare non vult 3 tunc deficiente ignorantia oritur scelus r vel si sciens malum , de prohibitum esse, nihilominus in his perseverat. Et utroque modo plures paciscuntur, qui tamen non putant, aut advertunt. Et per haec tacita, de secreta pacta daemon saepius homines perducit ad publica, & expressa. Incipiunt enim esse malefici primo ignorantes: tum scientes, deinde volentes, atque iis quasi gradibus pedetentim descendunt in omnium malorum baratrum, a quo postea revocare gradum, hoc opus, hic labor. Quod sapienter animadvertit S.Ioan. Chrysost. missi inquit, ad xima gra lim is lassur 3 ei inde adis perariorism detrudis.
6. III. i. Uare focilara illa quaP cunque sint, omnes, quibus salus eordi est, solicite
Vit da illa vitare debent. Si enim apud homines scelus est ingens cum hostibus foede μοι a. rari, quale crimen pactum inire cum daemone contra Deum, homines, & creaturas' Praeterea vana sunt,&fallacia 3 Hostis enim noster nunquam fidem servat nec ullo promio putat se aliquam contrahere posse obligationem. Promittit multa, sed illa non rambet: vel quianon potest: vel quia non permittitur. Si aliquid facit
338쪽
Quinam sint Malefici, Homines &α 29s
facit eorum , quae pollicetur, hoc est, ne ut verfidus ab omnibus deseratur; Ee ut mistros homines detineat strictioribus vinculis irretitos. Ideoque totum illud, sucus, fumus, simulatio eit. Denique noxia,& perniciosa sunt, utpote quae mortem semper animae, saepius corpori in noc mundo, & certissime utriquein alio afferunt: 'ut longa saeculorum diversorum experientia docuit in tot excaecatis maleficis, qui delibus illis confidentes misere perierunt.
o Ut hominem animal rationale , & sociale esse dixerunt , eius genium 3Is
optime noverunt . Ipsi etenim ita insitus est a natura, teste Λristot. Einis. eap. 7. societatis, & communionis appetitus, ut ex hominum caetu 2,s,est, aut eliminandi sint, &cum feris in sylvas amandandi, qui aliorum congressius fer- malos. re non possunt. Sed multum interest, cui se jungat in socium. Nam nulla res magis animum eius vel ad virtutem provocat: vel inclinat ad vitia, quam bonorum, aut malorum conversatio. Conductor bonus pravum paulatim revocat ad rem semitam e & mores bonos sensim sne sensu transfundit in eum, qui sibi fundiaritate conjungitur. Nam bonus, inquit D. Chrysost. super Matth. μὰ malaeoniungitur , ut aut parem reddat: aut cito a se ametuat: cum amicisia sciorumpames , aut quaerat, aut faciat. E contra cum malus bono societate copulatur , verbo, &facto illum impellit ad malum; Non enim ex ejus consortio melioratur; sed alium quasi contactu nefando contaminat. Et cum ipse sua malitia non
mutetur, eum pervertit, qui sibi conjunctus esti 'uia assidua conversatio ad imitationem blandiente vi trahit, & rigidum virtutis propositum paulatim ene vat. Quare talis est homo, quales sunt hi, quibus soci te connectitur: B nus, si cum illis conversatur, qui eum meliorem facturi sunt; &eos admittat, quos ipse potest facere meliores: Malus , si se sectum praebet iis, qui perversicum sint, eum priorem reddere possint, & eos recipit in socios, quos non potest sicere bonos . Unde natum Hoverbium: CNm bono bonώr eris, se eum pemersperverteris: A Regio Prophein approbatum Psalm 17. Cum sancto fan seris,
cum viso imiscema ἐ-iscens eris. Et cum alam elisus eris, eis cum pervesper
Si ergolantavis est s letaris humanae, quantam, Putas, vim esses latatis di bolicae ad eos homines transformandos moraliter in mones, qui incima cum eis mines faeie
familiaritate copulantur Nam major energia in verbi , emacia in exemplis, di imi lib. potentia in solicitationibus daemoniacis, quam in humanis reperiuntur . Et ideo quis Tum pis: 'neget, maleficos esse vere homines diabolicos, qui ultra foedus initum, individuam eum eis contrahunt societatemtum Publicam retum Privatam: ut suiuentibus articulis declarabitur ἀ
Publica, Staemne est tenebrarum principi diversis anni temporibus, variisque Iocis congregationes, seu conventicula celebrare, in quibus ingens magorum , ἐκ nraleficorum utriusque sexus multitudo convenit , qui daemonibus visibili specie apparentibus familiarissimὰ coruuntur: ut teitantur Turrecremata Mem . 'sopi M. 3 Guilherm. Parisiens vitima pari. δε ς ἐ-bo ea a I. Aip nsi Cattrensis libr. I. δε iusta haeretisomm punislam a capis.Iq. Francis cus Vitioria in Rad . de arta metiea d numer. 22. Thomas Cajetan. a. a . 9s.
339쪽
et is Disput.III. De Maleficis, ut causia Maleficiorum.
super artis. 3. D. Thomae: & caeteri Doctores supra relati dis sau. maeredem -- mar. 332. Ex qua familiaritate Paulatim mores diabolicos imbuunt, & ad daemoniaca scelera pertrahuntur ἔ ut suadere est, si accedentes, stantes, dc recedentes consideres. s. I. DUm accedunt ad nefandos illas caetus, quisque suum daemonem socium habet, qui illum ad destinatum locum ducit, & vehit sub varia forma , cum σκν - canis, talui , equi, Nut plurimum hirci . Nec enim maligni spiritus dedigna tur, non solum se praebere ductores; sed etiam vectores, jumentaque oneraria
Probatur ex iis, qui ex pacto, vel ex Curiositate iis caelibus adesse tenentur: aut volunt . Excorum, vectatione tum familiaritas, tum fiducia, tum complacentia generantur .
Quid magis familiaritatem conciliare potest inter hominem , di daemonem , tam videre spiritum invisibilem sub visibili specie; immo sub diversa forma brutorum apparentem, ut in eis equitans homo ad loca dissita perferatur Θ Qu.ia fiduciam, quam tolli in aera, &pennatorum more regiones pervagare 3 atque ex aliissimis locis in terram innoxio casu, qualis solet esse avium , &lapsu placido, quietove deponi; incolume sque demitti λ Quid complacentiam, quam sua vitet equitando brevissimo tempore varia Ioca lustrare, & in momento vasta terrae spatia quasi volando emetirit
E X tam familiari fida , & complacenti societate oritur morum imitatio ,
iuxta id, quod dicere solebat Menander Poeta r Ciam sapienιλεν eonsu sudinem habeor, O ipse mader sapiens. C- malis consuetudin- bens, Olm, se evades mauu I corrumpant enim morer honoτ con nudines malae . Ad quid
enim accedunt ad ista conventicula quotquot malefica labe respersi sunt, nisi ut perpetrata a se facinora reserant, & de novis Perpetrandis deliberare possint ρ Nam sicut solent heri a villicis exigere diligenter, & serio ex pendere , rationes eorum , quae per illos in bonorum administratione gella iunt e ita daemon ab illis exquirit , quid a nupero conventiculo novi sceleris commiserint; eosque qui se flagitiosiores , & nectutores ab eo tempore fuisse probave sint, honoribus, applausuque proseuui. Inos vero, qui nihil afferunt; pessi-mὰ haberes atque eorum increpata segnitie Castigare . Unde omnes , qui ad illa comitia proficiscuntur, maxime loliciti sunt, ne ad illa veniant impar ti. Ideoque novis antea facinoribus se obstringunt, & horribilia crimina alte cant, quo infernali exactori gratiores esse, &se dignos talis domini servos exhiabere possint: ut late docet Bi seId. & exemplis comprobat tract. de DF. Pr lus.
Um autem illi orgiae celebrantur, quam sint daemonibus familiares, osten- dunt eorum actus. Etenim post praestitos summi cultus honores primari
moni, cum caeteris ludunt, saltant, cantant, eyulantur, choreas agunt, di nefandis modis concumbentes spurcitias exercent norrendas. Ex quo fit, ut cum omni securitate quasi homines aiabolici omnia scelera praestent. Nam sic exulat omnis timor, quo tanquam fraeno homines coercentur, ne praecipiti cursu ruant in omne peccatum, dum vel alios homines reverentur, quorum praesentiam s licite vitare contendunt: vel daemones malorum tortores, paenasque sibi praep ra
horrent; vel Deum peccantium severum vindicem cum tremore sustinent. Quo modo
340쪽
Quinam sit Malefici, Homines diabolici Societi as
modo Deum timeant ultorem, qui iis conventiculis adsunt, cum vident ejus ini micum, omnesque ipsius sequaces tanta, dctam atrocia in Divinam Majestatem attentare; nec tamen poenas luere ι immo novis injuriis eum impune lacessere λUnde credunt potiorem esse daemonis potentiam; nec a divina, ejusque permiΩsione pendere: aut Deum tot crimina punire non posse: vel non curare; vel nolle ι aut daemones poenas aeternas non subire, ejusque sectatores non esse damnatos . Ideo audacius peccant in coelum; arctiuIque Iepotentissimo daemoni astringunt , ut qui Deo praevalere videatur. Quomoaci horreant daemones, quos deposita priori forma hirci, vel canis, vel tauri, vel equi sentiunt hilares, amicos, dc socios benevolos sub forma visibili ἡ& grata comptorum adolescentium, & lascivientium, pellaciumque puellarum φAn putant illos vexari tormentis, inimicitiasque cum hominibus gerere, quos vi dent versare saltatorios Orbes, ridere, cantare, epularis coire, & gaudere cum ipsissatque ad omnia ossicia, de obsequia exhibenda se demonstrare paratos pQuomodo homines reverentur, qui tam copiosum virorum, mulierumque eiadem diabolico ministerio mancipatorum citum conspiciuntΘEquidem timore corriperetur eorum quivis quantumvis sceleratus, si sciret se solum esse Dei inimicum&se solum erederet diabolo astrictum: nec auderet hoc alteri etiam mussitando revelares multo minus alios inducere adsimile facinus. At cum se novit in tam solemni, & delectabili societate connumerari non solum non timet juxta illud D Bernardi lib. de Considere. ubi omnessordent, u rmin-ὸ DHὸ -r; sed etiam se esse sodalem daemonis ovando gloriantur; atque jactabundus cognatos, amicos,& notos solicitat ad illos caetus frequentandos, ut titilem bonis de voluptatibus perfruantur. Quare ablato timore omni divino, diabolico, di humano, Pesores eva dunt ut prudenter ratiocinatur SpineusqAemilib.ΩΨ.2O.
s. IV. N super seipsos ad flagitia invicem hortantur, dc trahunt, mutuoque se in eis
I fovent. Hortantur superiores eos, quos in sceleribus perpetrandis segniores , di timidiores deprehendunt; & propter eatii, quam praeseserunt excellentiam , Potentiam, dc benevolentiam, eos ad omnia facinora tametsi execrabilia induincunt . Nec audent alii eorum solicitationibus refiagari s immo mandatis obtemperant , quo gratiores daemonibus, di ministris infernalibus facti ad ampliores digni
latum gradus evehantur. Trahunt aequales alios, crescente malitia propter mutatitudinem, dum omnes quasi in unum facinus verbo, Ac exemplo conjurant. Ita ut quilibet non solum propriotum; sed etiam totius multitudinis scelerum, quishus consentit, reatibus teneatur obnoxius; de lubentius feratur in illa, quae a tot, tantisque omnis conditionis hominibus conspicit attentari. Quis enim in tam numeroso caetu conetur contra ictum fluvii λ Quare eo magis diffunditur malitiae virus, quo plures in eadem facinora conspirant: scut in agentium natura- Iium actione teste Aristotel. I. de generatione: eo fortior es virtus in agendo , quΘagentia inter se arctius uniuntur. Denique alii alios fovent carbonum ignitorum more, qui acrius servescunt, dum coguntur in unum, .suumque calorem mutuo communicant. Nam multi gravissima crimina, quae ab eis perpetrantur, com mittere renuerent, si soli ad illa alliceremur ; quae tamen aliorum hortatu , exemplo, & societate fidentius admittunt. Neque solum in eis exequendis aliquam sentiunt repugnantiam , quin imo maxima voIuptate fruuntur. Si enim
omnis boni possessio minus est jucunda sine consertio, absque dubio ex tanto Cantantium, chorizantium, &sallamium numero delectantur; praesertim vilissimi homines, quorum desiderium ex aspectu personarum illustrium, quae appare re solent in magnifico apparatu magis accenditur; ita ut nihil tam habeant in
Pinati , quam larepetae saepius, atque frequentius tam gratis caelibus adesse τ