장음표시 사용
271쪽
P. 254. αντ εἰνετον αγανακτούντεJ ΓΝ ἀγανακτουν- et ες. v. ad p. 256. C. Dein Bodl. cum A II GT τελευτῶνι ε ς et ni Ox Veii. II. ομολογῆσαντες. Item C. duo libri anελθοντεe. Insertum finne in tanta scripturae varietate manet, quid Bmplectendum ait, ut ne Tεut τωνetu quidem eum Herm. revocare ausi simus, quamvis meliorum librorum auctoritate munitum. Ceterum cous. Enu. ad p. 26 l. B. P. 254. ἀεί tε καὶ et Oeta p. 1182. ed. Putaeh. doeena Atti ἐδοῖ β. J tune ut se ni per, ticis ἐντον noμαι et Ουro et τούr But reete ivt rpretatur Sel ae- in usu fuisse. ser. Bd Sophocl. Ant. l81. Sic τ ω δὲ κατ' ἀν χάe -J Vi-Plii leb p. 60. C. καὶ τ τε καὶ del. equus iugalia et aurigis. νῶν, nune ut antea. Sophiat. Verbum αναγκάγιν cum n Cusn- p. 239. D. Παλιιι καὶ τα νυν, tivo iunet uni illustravit Mntili.
nune ut i B ni dudum. Gorg. Gr. q. 419., qui nec liuius loci p. 523. A. Phaedon. p. 58. B. luit immemor. Atquo itn Latine Lysias adv. Τlieomn. l. 20. dicitur aliquis stliquid c ο-
Ita Criton. p. 52. C. Sic etiam σννιῆ β ά 9 ρ ω βεβ ιοῦσαν est
οτρέφεοθαι, ponitur. Sophocl. in sancto quodam attin-Ai. ill T. τού δὲ Οου thocpoti οὐκ t m svndamento. Locum αν στραροίην, ἔως ἄν vς οἰόςπερ qui imitatione expresserunt, sera εir nam sic ibi pro Gς αν ῆς ἱδρ γεένην posuerunt pro cribendum censemus. Ceterum σαν, ut apparet ex iis, qu ne
272쪽
C. ἔλκύsαι τας ηνία ς J V. eum Aldo ara λκυσtra , praeter fidem codicum. δια το μὴ αντιτείνεινJ Haec deleri vult Hiraclug. tamquam orta ex glossemate. Prave, sicuti vel ex seq. τον δὲ ε βριο is in telligitur. λ ι at o v et ε τῆν τ. J λGro ντα prave Bodl. Vat. G T et pr. II. Crit. p. 250. ed. Lips. Deieci. Epigrammat. ed. Fr. In Obs. p. 341. I nox' ἀn' Οὐλυμποιο
nunc defendimus quod legitur Reipubl. VI. p. 503. E. δυνατὸν M. ἐνεγκεῖν, licet remotius sit
κακίζωνJ De Rep. VIII. p. 560.
των. Hero do t. III. 14b. λοιμ- ρέων καὶ κακίζων φειν, ἀνέπειθε. Est enim κακίζειν aliquid alicui cum eonviciis exprobrare; opprob riis aliquem
ὐπερβαλέσθαιJ vix iis concedit rogantibus, ut in posterum disseratur. Genitivus absolutus pro dativo, qui ex verbo penderet, illatus. V.
273쪽
λογους. καὶ ἐπειδὴ ἐγγυς ησαν, ἐγκυφρος καὶ ἐκτεένας
optimorumque librorum. Deindes r. ad Aesop. p. 137. et 149. Od. Hens. ad Lambert. Bos. P. 50. ad Demostlien. de Corona p. 272. 1 l. ed. R. m p. 202. Ap pnrnt. Coll. not. ad Rei p. VII.
genitivi sere polaniatur, quum alterum orationis membrum, quo magis eius vis et gravitas percipiatur, tanquam per se Bbsolute enuntiatur. Ita hoc loco, si rem ad amussim velis exigere, Proprie dicitur: vix concedit, quum illi rogant, ut
et . , quod etsi idem fere quod dativus casus significat, tamen hoc habet discriminis, quod rogantium mentio per se seorsum
iit, neque ii a contumacis equi venia Pendere cogitantur. Idem dictum velim de Latinorum ab lativo absoluto, quem eodem
modo poni solere docebunt Du-kerus ad Flor. IV, 12, 28. interpp. ad Sueton. Tiber. 31. R ii d is i in a n n u a Instituti. Grammat. T. I l. p. 302 sq. De numero plurali ἐθελοντας, pro
tagor. p. 317. D. Gorg. p. 481. D. Eiithydem. p. 273. D. coli. insta p. 278. B. ni. Neque critiens Batavus satis caute egit δεο- ριένοιν scribendo pro δεομένων.
πυεο μενω --l Nondum mihi ταυτο, prBeter fidem plurimorum
aliquot libri 1; no ὁοπληγος. persuasi istud oI, quod saeile potuit e praecedenti syllaba oriri,
a Platonis manu esse Prosectum.
Nam quam excogitavit Astius loci explicationem, eam si a Graecae linguae natura et indole abhorrere di eam, nihil videor a firmare , quod n Vero Blienum sit. Vult enim ille ob illatum esse, quia scriptor deinceps merit dicturus ἀναπι ινλῆσκει , sed impetu quodam, quo scilicet equi urgentis cupiditas depingatur, ad participiorum usum suerit abreptus. In quo nihil inest verisimilitudinis; neque istius picturae elegantia nobis unquam placuit. - ἐπὶ τους αυτ υς
λογους, de quibus antea P. 254. A. καὶ ἐπειδῆ ἐγγυ ς ησαν - ελκει J ξοαν dixit, quia noristum εἱλωεν erat subiuncturus,qnem Boee kli ius in Min. p. 167. Dustra desiderat, qunni O- quidem praesens snppe ita Cum illo horisto copulatur. V. infra ad p. 255. D. Multo minus cum Butim anno εἰοὶν reposuerim. Paullo aliter loci integritatem defendere studuit Astius. Deinde ἐγκυφαις est caput demittens, ut positum sit intransitive. Quae res quia non diligenter animadversa est, sactum videtur, ut in hona librorum parte scriptum sit καὶ ἐν-
274쪽
ποτ' ηδη τὸν του, ρ. J V. ποτ' ξδ', quod e Bodl. aliisque plurimis emendatum. Praeterea φοβου διολλ. BOdi. Vat. Par. G et
Pr. Ven. II. τείνας, quod olim cum Bekkero suscepimus. At enimvero ἐγκυ- ρας non cum τὴν κ*κον cohaeret, sed per se seorsum necipiendum est, ut recte fecit Astius. E. ῶς περ ano οῦ σπληγος αναπεσων - I Recte filo in- dorsi ust velut statim ne arceribus retro relapsu se ut linee verbis ταυτον παιγDς παθων interpretntionis gratia adiecta sint. Spectant Butem haec nil praecedentia illaridotio et δὲ δύεισε et ε καὶ oεφθελα ἀνεπε οεν υπτία, quod neminem, Opinor, latuerit. IDe Dona γε carcerum repagulo v. ΙΙ em si e r-lius. ad Luciau. Tim. 20.
νατω δίδοται. F. Dor vii l. ad
Charit. p. 56l. Sie etiam Latini exitio dare, ileto dare, al. P. 2bb. ατε Dυν πασαν θεραπείαν - εἰς υμιλίαν ΤTurpissimo glossemate expulso totius loci sententia haec est ruitum igitur omni eultu tanquam deus aliquis eo-
latur ab nnant ore, non simulante umorem, Red revera illo assecto, ipse que natura Emicus sit e ultori nam uterque eidem deo est qui si dedicatus); etiamsi forte
dis et pulis et aliis quibusdam in rei odium et invidiam adductus fuerit, dictitantibus amanti appropinquare turpe esse, ideo-q u e amatorem repudiet, tamen temporct iam procedente tum aetatis r Ohurtum necessitas eum illuc perducunt, ut ipsum amatorem ad suam admittate onsuetudinem. Quibus p stremis haud scio an verba εie ταυτον αγει τὸν λίαν interpretationis gratin adscripta suerint. Nihil vero iam in his inesse putamus, quod ullo modo molestum accidat. Nam quod post ιαν αὐα καὶ in apodosi δέ insertur, de eo vide Herm nn num
ψιος ἐσTι, σε δέ γε εἴκοσιεῖναι ἀνταξιον. - Αιαβάλλεο θ αί et ινι vcro ad Phaedon. P. 67. E. illustravimus. Male enim Hein-d orsius aliique hoc loco deeeptum esse interpretantur.
275쪽
ἄγει την φιλίανJ τ ' θεραπευοντι, ἐαν ἄρα καὶ ἐν
A EIIXDEF PT et pr. BC scriptum exhibent ψωτα.
tell. το ἐραν. Quod alii legunt Dux υποσχημ τιγμένον, Rufinvenio ad Tim. p. 245., Hein- dorsio, nitis assentientibus, id etsi per se recte habet, quandoquidem υποσχηματοσθαι pro
dici consuevit; tamen vulgatae lectioni non praeseram. Nam primum praepositione υno negre caruerim. Deinde facile potuit ae-eidere, ut υπό cum sequenti πηιιατίζεσθαι connecteretur, quin
post ἀλλά non est repetitum. Quod tamen eiusmodi est, nihil ut habeat offensionis. Cons. infra p. 273. E. Dem ostii e n. Oli nili. I. p. 10. 32. Relah. δτε νῖν ου περὶ δοξης Ουδ' υπερ μέρους χω-
simulandi significatione positum sicuti non ab usu loquendi abhorret, ita ab librariis facile postponi potuit usitatiori illi υ πο πη
ἀγαθoi eis i nunquam enim sato est con stitutum, ut malus malo amieus sit, aut bonus non ait a mi evabono. Illustrant haec verba quod modo dixerat καὶ το χρεων Vrαγεν. De aententia cons. Sym P.
276쪽
εἰς τὰ V. προέσθαι. quod Heli dorsi mutandum vidit. Multi libri noρευεσθαι. Unus C προσωμι. Flor. i. προι - σται r unde recepta lectio confirmatur. B. καὶ λογον τε καὶ ὐ μ. J τε om. Bodl. 21 IIDEFGNOPT. Noluimus voculam abiicere, a criticia, ut videtur, ideo deletam, quia καὶ λογον τ ε moleste serebant. μετα τ ου α πr ε a ct J Bodl. et multi alii μετω τουτο αατε- octoia. Dein is ante ταῖς αλλαις Hirach. sine caussa extrusit. C. ἔξω ἄπορρεῖJ α nostM Bodl. α λλομενη nάλιν l V. αλωμέm, quod e Bodl. Flor. B. h. c.
ieetum, quod vocant, non essenni torem, aed amatum, satia docent quae sequuntur: καὶ πλησιάζη μετα του απτεσθαι, et φερομένη προς τον ιραοτήν.
Quocirca Astiua minus recte statuit et oυτο δρων referri ad superiora illa ιπυθεν ξ εὐνοι- γιγνομένη et φιλίαν παρQoνr , quum intelligatur potius et ὀ προς-
ομμίαν - ασθαι, ut iam Hetn- dors. et Schleiermael . animadverterunt. Ceterum de amore adolescentium in gymnasiis orto v. Sympos . p. 409. C. et Theng.
Lepide lupiter ipse, amoris philosophi auctor, fingitur του. ἱμέρου nomen posuisse, de quo supra P. 25 l. C. Quod o ν ηιερον Plat. Opp. VOl. IV. P. I.
dictum est, pronomine relativo aequenti nomini accommodato, de eo iam olim conferri iussimus Schae serum ad Viger. p. 708. Epimetr. ad Aristoph. Pliat. p. XLV. Hodie addea quae doliae loquendi forma, utrius luctlinguae scriptoribus communi, subtiliter disseruit G. T. A. Κ r u ger De Attraetione Linguae Lat.
pulcritudinis effluvio κα uove ἀπορροῆ v. Aeschyl. Agam. 4ist. Sophoel. Antig. 795. Eurip. Hippolyt. 52T. ibique Valchen. p. 224. Mox quod vulgo scri
ρωσαν τας διοδους, id Hein dorsium in eum induxit errorem, ut ἀναπτερωοαν, quippe incommode neque usitato signi-
277쪽
npparet. v. Ceus. in Ephemer. lenens. n. 1824. n. 208. p. 213. ficatu positum, in αναπληρωσαν muta mi uni putaret. At enim ve
ιη σε coniunctione vide H e i n- uors ad Phaedon. p. 84. D
D. καὶ Ουο ' δ τι πεπον-9εν οιδεν ου δ' ἔχει φρα ΟαιJHie loeus non caret os sensione. Nam etiamsi eoncesseris noti praeter usum rectamque rationem
post οὐ τε hoc loco in altero membro οὐδὲ inferri, de quo loquendi genere alibi explien vimus, tamen nemo erit quin facile largiatur ita hanc potius requiri
verborum collocationemr καὶ δτι nέπονθεν οἴε' bῖδεν οὐδ' φοάοαι. Quocirca haud scio annuit manno adstipulandum sit οὐδ' o τι πέπονθεν emendanti. Nam ita haec erit verborum Sententiar ne hoc quidem novit, quid ait illud, quo a D sectus sit, neque eloqui
Οὐδὲ est ne quidem; alterum autem copulandi vim et potestatem habet. Quam quidem rationem etiam C. Fr. Hermanu nuper comprobavit.
ἀλλ' o Ioν - λέχη θ εJ sed quasi per alium lippitudine asse eius causam rei nullam asser re potest, sed in aquam in spe eulo in amni ore suam ipsi ua imaginem inscius conspicit thoc est, amatoris ni spectu ipse
quoque amoris affectu movetur atque concitatur. Εlegnus comparatio, ducta n veterum Opinione, qua credebant morbos Oculorum per ipsum adspectum eum aliis communicari; qua de re H et ii dors eo userri iussittae erum ad Orat. de Ηaruspicum Respons. p. 34b. Eu.
aliqua re percipere; tamen genitivum partitionis locum lin-bere posse, etiamsi nccipiendi notio verbo sit attributa, plane nobis perauasimus. Vide quae scripsimus ad Reipubl. III. D. 395. C. coli. Matth. Gr. I. 32T. Dein poterat etiam diei: Iςngo
δὲ ἐν καron retu et J ἐρωνυ, Praepositione secundo loco omissa et
278쪽
bante Aatio. Leet t. p. 16b; asd vide Bl not. ad Phaedon. p. 67. D. - TMT αυτ α ἐκείνο/, pnriter Btque ille. εἴδω λον ἔρωτος α ντέ ωτα ἔχων l Hanc isectionsem eum nekkero, Selmeidero, Astio, nitis, unice vernni putamus. Quippe ἀωrΦως est amor mutuus. Qui quod vocatur Misio ν ωωχος, intelligitur quasi amoris imago repercussa. Pulcerrima est imago , qua Ἀντέρως cum Amore de palma CPrtare fingebatur. F. Pausan. V l. 234. Ceterum Αντέρως etiam vindex putabatur ESSΘ nmoris repudiati; de quo V. Bottiger. iii Commentatione: Eros u. Anteros, qude inserta est Vol. l. operiar h Ieia
editt. λιγοι, quod sicuti caret codicum auctoritate, ita nec ad rem satis aptum videtur. Νam etiamsi optativum interpreteris ita, ut dicas eum ad ipsius equi mentem ac voluntatem referri oportere, adeoque significet: quod dicere cupiat; tam μn en ratio minime in hunc locum congruit, sicuti apparet ex Oppositis v serbis: ἔχει μὲν Ουδὸν εἰπειν. I m. ne kkerus de coniecturnscripsit λήγη. At enimvero id, quia item librorum destituitur testimoniis, nondum adduci potui ut pro vero habeam, etiamsi per se dici potuit rectissimo. Codicea rure omnes quum Scriptum exhibeant δ et ι λεγει, έοῦ. Hernia unus δ' τι λέγειν corrigendum suspicatur, colintia iis, quae ad Sophocl. Oed. Col. 4R. annotavit. Nec lainen opus esse existimamus u librorum acriptura vel tantillum discedere. Νant
istud υει δ τι λέγει quid lauderialiud significat, nisi hoe: in prout tu habet id, quod dicit, ut prope idem sit quod ἔχει , o λέγει I Quid autem illud sit quod iam proserat, dilucidius exponitur verbis sequentihus: καὶ drιοῖ - ὰnoλαυoora, ut iacile appareat, cur acriptor θεοδ τι λέγει quam ἔχει τι λέγειν dicere maluerit. P. 256. antrργων δὲ καὶ
an. J σπαργῶν diei qui venere tumeant, ostendit Rulin h. ad Tini. Glosa. p. 234. Proxima οἷος ἐστι μὴ αν ἀπαρνη jναι, sic
interpreteriar τοιου rός ἐστιν, cς- τε μο αν ἀ nαρνηθι ναι, h. e. iam talia evasit, sive eo per Venit, ut non recusaturus sit pro parte virili morigerari nmatori et c. Non pauci tamen codd. ων igno
279쪽
Cap. XXXVI l. ἐαν μἐν δη ουν εὶς τεταγμένην τε λαιταν καὶ φιλοσοφίαν νικησp τὰ βελτίω τῆς διανοίας
P. 256. A. μὴ ἄν α πα ρ νη o, γα ιJ αν om. Bodl. Aa D Tot pr. D probante Hermanno, qui in oιός im vim particulae contineri statuit. Jn quo cum viro doctissimo utique dissentimus, quum lGωασο αι et οἱον τ' εἶ, αι longe aliud quid significet quam αν cum modis verbi consociatum cons. ad p. 235. B eriticus autem ille, eui horum codicum recensionem debemus, particulam ων post ista verba illatam aegre tulisse videatur, utpote insolentius usurpatnm. B. ἐαν δὲ δὴ διμίτη φ. J Aecessit δὴ e Bois l. aliisque plurimis. Plene Bodl. ἄντιτείνει εἶ δ μὲν δῆ. Idem mox vitiose
γμένην - J Iungas in hune modum e ἐαν μὲν δὴ Ουν τὰ βελ
- I Respieit ad p. 249. A. Ceterum luctator ter demum deiecto adversario victor renuntiabatur; unde proverbiale loquendi genus fluxit zo τρειον πάλαισεια. quo usus est Plato etiam Euthydem. p. 277. C. atque Oee. τριάζεεν, etsi ιγμος, τριακτος et τριακτει .Rem sustus persequuntur S p n-li e m. ad Iulian. Orat. I. p. 26lSqq. cons. Uyttentia cli ad eand. p. 2l4. ed. Lips. Iaeotia
- δ πραξα - o J h. e. facile necidere potest, ut in ebrietate vel alia quadam incuria ferocientes ipsorum equi animos non satis custoditos deprehendant itaque in unum conductis illud, quod vulgus beatissimum p rnedicat, eligant atque pereeiant. Quippe λαμβανειν hic quoque ita dictum, ni sere idem sit quod καr αλαμ.-βάνειν : de qua re quae Seripsimus ad Gorg. p. 473. et Rempubl. Disit Cooste
280쪽
καὶ δεδέχθαι, δς ου θεροτον εἶναι λυσαντας εἰς
unt, sumunt sie er g r eisen die I hi, nee veror si hi eligunt. Recte igitur activum se liabet, de quo non debebat dubitare Vopgelinus cum Astio et Heindorsio. MOX Fulg. σπανια, invitis codd. A. p. 609. C. iis adde quae iam a Dor villio ad Chariton. p. 599. notata aunt. Neque aliter Ibatini. Horat. Carm. II. l6, 1. Otium rogat in patenti prensus Aegeo. V i rgil. A en.
v, b2. Pluralis numerus eum duali consociatus ne quem offendat, Protagor. p. 3i T. C. is δὲ