장음표시 사용
281쪽
58. D. Pliileb. p. 31. H. Euthvphr. P. T. D. GOrg. p. 468. A. D. Polit. II. p. 374. A. Ibid. IV. p. 439. C. Euthydem. p. 280. B., de qui hus locis alibi monuimus. Quippευσαν nunquam non ad tempus
designandum adhibetur. καί Οεῖρε o D uJ Chnrmid. p.
eoll. Baehr. ad Plutareti. Plil-lopoem. p. 48 sqq. Etiam alia
282쪽
PHAEDRUS. P. 256 ot 257 St. 135
P. 257. περὶ γῆν κυλινδ. J Sie CH rb ot roe. I' BD si otalii nonnulli. Vulgatum περὶ τὴν iam Dorvii l. nil Cliarit. p. 160. emendavit. I έδorret τεὶ δέδοκωι Bodi eum aliis i, ene multis. NO ειδι- κροιι, unde Uinckel m. ad Euthyd. p. 18. putabnt δεδεικται scribendum esse. Non credo.
terandi, polluendi, conturbandi notionem comprehendunt, quae sunt verba Creugeri ad Plotin. de Pnlcr. p. 256. Animos Porum, qui corporum cupiditati-tius dediti fuerunt, nec Post
phus etiam Plin pison. p 8 l. Csqq. Pt nliis locis statuit. P. 25T. - κτιυσθαι παλε- ωδ αJ ἔκτιδε αι significat hanc nitoram orationem Amori tanquam debitum quoddam porso lutam esse, quippe in quem Bnton graviter esset perentum. Miro Ast in se , Exstructum osti η n q u a m m o D u in e n t it m, nil rens insuper Horntianum illud: , , Exegi monum sntum nere perennius iuxta cum Pindaricis quilius in m. istud vo-ro PAt non quid in docte sodvorquam indocis hallucinari. I Pε ἰς δυναρον cum π τι κα umorroniuncto ne quis incertus linerent, eo dein modo Reip ihi. IV.
p. 427. E. Legg. V. p. 458. E.
777. I Politie. p. 273. n. 308 A. 27'. C. Sophist. p. 220. A.
283쪽
τὴν ἐρωτικεν μοι Sie Vat. Ven. LI Bodl. et alii multi. V. υiν tuu ιρ. τ. Dein veti. editt. δέδωκας, quod item enodl. et non pancis aliis correctum. Pro δ' Ira vulgo erat τ' Ira, invitis codd. melioribus. B. T csi Π ροσθεν - J Vulg. ἐν et φ πρ. Praepositionem omittunt Bodl. ΛΠDGNO PT Florr. g. li. mus, quae in Phaedone v. e. et in Politia occurrunt, sic vero nobis in Phaedro iuvenilis nu-ctoris vigor apparebit. Νec vero dimi eor vitia hine etiam contraxisse dialogum. Qui enim ordo in Symposio, in Phaedone, in aliis philosophi scriptis perseetus
est sere, desideratur ille in Phaedro. Dictio item, quod veterea reprehenderunt, ale migrat subinde prosae orationis fines, ut poetica atque adeo dithyrambiea videatur. Sed 3itia haee 'iuvenilia luxuriantisque ingenii quis est fideo severus, quin huic aetati ignoscat 3 - Haec igitur H eus
d i u s, qui hac in re eum S e Ii l e i-ermachero consentiti Miramur vero homines aeutissimoahuius topi fuisse immemores, in quo Platonem videmus aperte profiteri Socratem ub se poetice disputantem introduci Phaedri gratia. Nimirum propter Phaedrum sese simulat hoc genere dicendi usum esse, quum rerum ipsarum sublimitas et magnificentia, ad quam colloquentis animum a vulgari amoris humilitate sublatum evehere voluit, ipsum coegerit etiam oratione uti ea, quae illi responderet. Sed respicit sacete et urbane ndilla Phaedri p. 234. O. τί nos φαμ
ονομασιν εἰρῆσθαι; Quam igitur in Platone reprehendunt orn-tionis vel libertatem vel Iuxuriam, ea tantum abest ut ab ipso non sit animadversa, rit ipsius argumenti gratia studiose quaesita videatur. Itaque ne illud quidem hine concluder licebit, acriptum esse librum a Platon adolescente; nisi sorte contendere velis ingenium virili aetate ipsi suisse adeo intermortuum, ut ne tum quidem, 'num ipse vellet, eo in scribendo uti potuerit. Quae nane sententia suerit perabsurda.
εἶναι J ut apud pulcros sim in
284쪽
αὐτον αλλον αντιπαρατεῖναι. καὶ γαρ τις αειον, o θαυαάσιε, ἔναγχος των πολιεικῶν τουτ' auro λοιδο-
αν του γραφειν.a cnερ o αδελφος αυτ ΟὐJ V. ὁ ἀδελφὼς Bekkerus mutavit in άδελφος, quoniam libri plurimi ἀδελφος sine articulo aeriptum exhibent. Ipse olim artieulum abieci, ut Euthydem. p. 297. R. eollato Schnesero Meleti. p. 45. et li6. et ad Sophocl. Ded. T. F. 630. Νune tamen cum Bodl. IIT, al. aervandum duxi. Dein mire Bodl. Vat. G re παί τε Τέrραπται. C. κ ὸ γαρ T ς πχετον, to O. J V. αυτων, quod He indorfius in αυτε. mutavit, qui dativus ex ωνείδιζε penderet. Codd. optimi atque plurimi αυτον, quod cum λοιδορῶν nectendum. o α J orationis nuctorem, ut Sympos. p. 177. D. V. In-eoba Deieci. Epigr. p. 37T. Evidentissime vero hine intelligitur Lysiam in hoc dialogo ideo maxime a Platone reprehendi, quodaeae inani oratiuncularum aer hendarum studio dedisset, a ph losophiae n more esset nitenior. De Polemarcho, Lysiae fratre natu maximo, praeter Taylorum Vit. LSs. p. 106. Cons. Groen van Prina terer Pro sopogrnpli. Plat. p. 112. Apud
Plutarchum De usu Carn. P. 998. B. simpliciter vocatur Πολέμαρχος ο φιλοσοφος. a si π έ τ ε ἐ n αρι φ Det ε ρ ίζηJ non amplius fluctuet inter inane istud declamatiuncularum amniOriarum studium et veram sapien-liam. Qune interpretatio vertiis aequentibus confirmatur, in quibus Phaedrus eo dicitur deduce dua esse, ut amorem eum orationibus philosophis roniunctum aequatur. Verbum inci actor ερμ
Nox ἀντιπαρπιειναι simpliciter est opponere certaminia
gratia. Male enim Astiva nuper de copiosa et prolixa or tione intellexit. κα λει λον O r ρύ φο ν J Apte Is e i n d o r s. com parat D e m o a t h. de Falsa Legat. T. I. p. 4l T. ed.
R. λογογράφους et Οἰνυν καὶ π φιστὰς ἀποκαλων τους ἄλλους καὶ υβρίζειν πειρωμενος. Ceterum noutantum de causarnm forensium scriptore cogitandum, quod cum Seholiasta secerunt ide in dorsntque A st.; sed omnino de un-nae rhetorices ostentatore agitur, quam Lysias ita saetitabat ut etiam amatorias componeret scriptiones, de quo copiosius in Prolegg. explicavimus. - Mox de τάχ' ουν ἄν - ἡμῖν ἄν v.
inipp. ad Gregor. Corinth. p. 44. Ed. Schaeser. , et de dativo ἡμῖν De Rep. I. p. 343. A. ibique annot. Disiligod by Cooste
285쪽
- 'o pDδεα, timidiam, qui vel tale reverentur iudicium. ν μέζοντα λέγειν, h. e. fieri dieere, ut ita ei pprsuasum sit. Deinde σε νειδέναι τινί τι , quod proprie est: aliqn id eum n liquo scire, alicui alicuius rei conscium esse, rarioretisu ponitur pro aliquid dentiquo seiro; quod loquendi nenna illustravit My t te n ba eli. nis Phaedon. p. 92. C. St. P. 241. pd. Lips. et ad Pin inreli. T. V. p. 836.
ε ἡ σοφισταὶ καλωνται INam sophistae nomen viris principitius visum ost i nominiosum. v Xenopli. De Venni. e. 13. ibique ann. Selineideri. et Plat. Prol. p. 312. A. Γλυκυ ς α γκων, ω σε α ι δ P ν.
non potest quBntopere quum Te terum tum recentiorum interprelum ingonia exercuerit. V. Praetor Seli Ol. ad h. l. fius tat litum nil Iliad κ . p. 791. Pis. Rom.
p. 492. II e i ii d o r s i ii m et Astium ad h. l. Scitne id p-rnm De locis nonnullis Phaedri Platonici p. 16sqq. , qui Pro M-
tentias exponere longum est et ab linins editionis eonsilio alienum. Itaque satis Prit apposuis Q quae vir quidam eruditus insigni acumine commentatus est in Indie. Lectionum in Academia Regia Guesiphala Monasteriensi per menses hibernos a. 1830 3 l. habendarum; quo facto nostrnm sentontiam in medium an remus. Sunt autem illius haeerno verbis γλDκυς ἀγκων - λ- Oii, inquit, interpretes sere omnes desperavere, eaque Heindortius neque se intelligere neque quenquam hodie intellexisse prosit tur. Sed, aliis praetermissis, vir
quidam doctus, Fr. Re in hardi, in actis literariis lenensibus f Mail 830. IntelligenEblati. N. M.
non solum, quod antea putabat otiam Heindorsus, verbRI O
aetirae νειλον ἐκχεθη, ut vanum Grammatici additamentum, P pungenda censuit, sed etiam prori. 3κῖe ἀγκων γλυκεἐ' ακάγω te scribendum Proposuit, Platonemrontendens haec ex Scolio Barchylidia repetiisse: ra κεῖ' ἀναγκα σε ore ιμα κυλίκων θάλaruriacti μον Κύπριδος, quod legitur apud Athen. ll. p. 4υ. Dd. CR- nub. . ut aensus verborum sit r. Suavis necessitas, Phaedre; hoc est e naturn et negotia viris inrepntili ea versnutilius non Cori- redunt, ut scripta compunant ἔ
286쪽
non voluntate et iudicio sit, sed necessitate, ut a gcribendo abhorreant. At de verborum: rar - κυς αγκων - ἔκλ θη integritate ne suspicari quidem ullo modo liceat. Ea est enim lectio omnium librorum , sirmnturque Buctoritate Hermiae, qui certe γλυκύς αγκων proverbium esse dicit,
a quodam Aegypti loco ductum, ubi multa navigandi distieultas sit, tum explicatione pro vertiti proposita nildilr z λθ νύν, τοὐτό
Enstat h. ad Il. it . p. 79l. τλναῖς ἀγκὼν proverbium item ad Nili eubitum refert, longum Ptnavigantibus laboriosum, cuius mentionem Plato in Phaedro sariat. Mittimus Scitoliasten Platonicum, Suidam, Hesychium, alios lexi eographos, denique Paroemiograpitum Zenobium. Ex quibus omnibus ut primum hoc liquet, verba certe γλι κῖς ἀγκων nullo modo posse tentari, ita etiam solum illud γλυκύς ἀγκων
pro proverbio usurpatum svisse γλ κῖς ἀγκων λέληθέ so, quod stabilebat Hein dorsius, cum eo que statuit pliam Sehleterm η- rherus, immo λέληθέ nε quum a Platone addatur. id ipsum ae
secium sest, Platonem certe hoc loco a Nili cubito derivare sta tuendum est. Qui sive singularis quidam suerit numinis nexus prope ipsam urbem Memphim.
tur, longus ille et nox vosus Nili
euhitus versus oecidentem Por rigΘns, quem Canobicnm vocant
ipsi voro Grneci A gypti ineoloe
per euphemismum i artacto ν δα - μονα Vocabant, et quom toniti solummodo aquarum altitudinendi re nautae coacti orant, nitas lassa potius navigantes , rectiori cursu Naucrati Memphim ducente v. Mann ert. Geogrnph. Asr. Ρ. l. p. 540. , certe non longus solummodo erat, Uerum Ptiam indidem fortas sp navigantibus durus et laboriosus, ni, iisdem tamen, ut solent homines rem tristem per iocum leni nomine mitigare, duleis euhiti nomen necepit. ita etiam Lydi locum quendam, in quem regina Omphalo ad ulciscendam eontumeliam, olim sibi ipsi allatam, dominorum filias per vim ron
gregatus una eum servis inclusit.
et Ore Clearcho Solensi sp . Athen. Xll. p. bs 6. Unde alteram pro-vorhii explientionem proponit Euatnth. ad li. π. p. 1082, illam a Nili eubito expresse res rena ad ilia d. κ. p. 79l. Diram utram sequaris, significatio Pro-
287쪽
ἐπαινῶσιν αυτους. κατ α Νεῖλον ἐκλ. J V. κπια χον νεῖλον. Articulunt Om. Bodl. cum plurimis optimae notae libris. E. II ῶς λέγεις τούτοJ V. πῶς et το λήγεις ς praeter fidem meliorum librorum. P. 258. συγγραμματι πρῶτοςJ V. σνγγράμματος, quod est in libris paucissimis. verbii certe eadem est. Qunm significationem optime expressit Clearchus, quum Aodoc, ait, το
de iis dieitur, qui veram rei conditionem ut celent, nut rem turpem honesto, ut duram Ie-niori, vel etiam odio bonam et probam turpiori nomine designant, peccatum specioso nomine Praetexunt, aut omnino specioso praetextu aliquid excusant. De quibus omnibus adhiberi poterat proverbium illud γλυκυς αγκών. Atque iam idem agebant viri illi in republica nilministranda versantes, de quibus hoc Phaedri loco agitur. Etenim en pere
eos fiummopere ait Socrates orationes componere et scripta sua
verentes videri volebant, et eo quidem specioso praetextu, sophistae fuisse posteris viderentur. Atque hoc prae se serentibus Phaedrus omnino et sine suspicione fidem tribuebat. Ita que Socrates γλυκυς αγκών, ait, λέληθέ oε, o τε ἀπο που μ κρου ἀγκωνος του κατα Νειλον ἐκλέ-o', quibus tanqua in explicatio
γραμ ιατων : fugit te, Phaedre, proverbio γλυκυς arκῶν longe aliud significari, quam verba onant; speciosum hoc nomen esse rei, cuius longe nita conditio ait, nempe cubiti illius longi et navigantibus laboriosi. Ita illi revera aeripta Componere, et posteris relinquere cupiunt. non cupere almulant, specioso Praetextu, ne posteris sophistae videantur. Quod igitur praeditant, eius ratio Endem est nc proverbii illius γλυκυς ἄγκών. Ut nautae Nili cubitum illuni longum et ad navigandum perdissicilem felicem ideoque suavem nuneuparuul, ita viri illi reipublicae gubernandae studiosi specioso praetextu scribendi negotium vilipendunt, revera grave et honestum iudicantea ideoque etiam amantes et cupientes. Haec igitur vir illo doctias imus. Cui clEcle summa re omnino assentimur, hoc uno sere excepto, quod inter duo orationis membra, quumn Platone diserte seiunguntur verbis: κtiὶ προς-ἀγκῶνι κτnon satis distinxiti Nostra igitur sententia Plato hoe dicit: Latet te illos primum consilio isti suo, quod simulant, speciosum prRQ- texere nomen, ne Pr ne te-
288쪽
ἀμνοτέροις' καὶ ο ς ειπε, τον ἐαυτον δὴ λέγων μαλα μνως καὶ ἐγκωμιάόων, ὁ συγγραφευς' ἔπειτα λεγει
Ἐδοξέ noυ φηοι J Post φησι vulgo interpositum legitur: αὐτοetὸ συγγραμμα, quod glossemn, indicandi subiecti caussa temere inculcatum, recte omittunt Bodl. AIIDGNO PT Flor. g. h. Vind.
4. T. α. Monace. in filiis quibusdam est αυτων To προγγραμμα. Voeulam no v Ηein dors delendam putabat. In oo mutarit olim Ast. , qui posten nostrae necessit sententiae. Mox αὐτὸν δο λ.
rea etiam orationum acribendarum ea se longe cupidissimos. Repetit autem Socrates aententiae fiuae argumentum inde, quod quum viri in republica gubernanda ver Butes λογογράφοι videri nolint, tamen mirifice superbiant, si qui ipsorum scripta commendent, ita ut etiam horum nomina iis praefigere soleant. Nam id voeabulo ἐπαινέτης, de quo P. ad Protagor. p. 309 A. utique significatur. Ceterum auspicari licet Platonem locutionem illam, quae proverbii speciem refert, primum usurpasse, siquidem Phaedrum post prima itinera sua litteris exaravit. Cons. p. 275. B. Inde Comici et Sophistae eam
vario sensu celebraverunt. E. o ι γ ε καὶ in δαν τινα - J Sic Phaedon. p. 96. E.
thyphr. p. 4. A. noλλου γε δεῖπDεσθαι, οῦς γε δν rυγχανει ἄνεδ μαλα πρεσβυτης. Gorg. p. 471. A. πως οὐκ ἄδικος, ω γε προς ο κεραὸν τῆς αρχος ουδέν κτλ. Ibid. p. 274. R. τὰ μέγιστα ηδίκηκεν, δ c
που, φηoὸ, τ. β. Nam nos enclitica eum φησί cohaeret, ut sit opinor, nisi fallor, quo ai-gnificatur assensum colloquentia exspectari, sicut recte monet Buti mann. , quem vide in ii dice ad Menon. s. v. Quippe ene liticae atque aliae id genus voces traiiciuntur, ubi parenthe sis eum universa oratione quasi in unum coaluit. Disputavit de hac re Aa t. ad Legg. p. 2l6. Commenta r. ad Protagor. p. 99., qui inter alia comparat Legg. Ill. p. 681. κιωoε θὲ Λαρδανίην γορπου φησιν, ἐπεὶ Ουnus Ἱλιος ἱροκτλ. Ibid. V l. p. 773. A. ω παῖ τοίνυν φῶμεν. Ibid. X. p. 899. D. ω ριστε δὴ φῶμεν. Sic etiam Phileb. p. 34. E. διφῆ που λέγομενικάσtoet. 6. ubi v. annot. nostr.
Theaet. p. 200. E. ἔφη δ ρα δειαμνκτλ. Euthydem. p. 278. C. 297. C. μοι δοκεῖ. Insis 262. D. Est
autem verbi φησί subiectum ono λευκος ἀνορ , cuius modo iniecta mentio est, h. e. sciti vel scripti nuetor, qui proprie dictua at υ ινυγγραφενς; v. Harpo-
289쪽
Crat. p. 325. ni. Unde deinde etiam subiicitur u ονγγραφευς. Ex quo ii iii illo npparet verba
Bodl. aliis lue omissa et a nekkero Astioque deleta esse. Nulla vero de re referri ad populum per leges licelint, nisi decliIB Senatusconsultum antea sa- etiam et populo propositum esset. Ubi autem senatusconsultum npopulo erat comprobBtum, psephismati , vel, ut hoc loco dieitur, σνγγοαμι cirι, praeter illius nomen, qui senatus nuetoritatem in comitiis oratione commenda verat et dicendo probaverni, id quod aut unius e Proedris contribulibus aut eius, in cuius sententiam senatus auctoritas perscripta esset, ossicium fuisse videtur, praeter illius igitur nomen psephismati adscribebatur formula haec: γνιυμ st βουλῆς καὶ δήμου aut βουλῆς γν ιε , ut Bppareret ipsum spnatum populumque psephismatis Buctoritatem comprobare. v. Schom B Ian. De Comitiis Atheniens. p. 95 sqq. Ex quo apparet quorsum Verba Soeratis reserantur. Nam ille ipse, qui legem suasisset vel ex auctoritate senatus rogationem ad populum tulisset, vulgo dictus est εἰ n εῖν. v. Xenopli. Hellen.
βουλῆς γνώμη ' ἐπειδὴ παρίδημος
καὶ Λιοτιμος ἐκ των ἰδίων α να-
iaraa x etiani psephismatum sormulas ap. Dena Ostii. De Cor.
p. 235. 253. 261. 266. 282. 283.
289. Andocid. de m=Ster. P. 39. Thucyd. IV. li S. ni., e quibus locis cognosces modo δοξ, τῆ βoiiiij, modo ἔδοξε τοδ
πιῆ δ, μω reperiri. Itaque sententia verborum haec est. Visum est sic dicit ille, opinor senatui nut populo aut utrique . atque his suasit legem, semet ipsum scilicet admodum graviter significans et prne dicans, videli e et ipse legis Sun- fior. Tum vero postea in psephismato suo Perba facit,
ostentans la visatoribus suis suam ipsius sapientiam, dum interdum rogationem assert antis Bmplum et copiosam. Quocirennon est cur Winckel in anno aliquid tribuamus Praes. ad Phaedri ed. Turi c. min. p. VIII. locum violenter corrigenti hunc in modum: lGξεν. αυτο τηο , τῆ
αεὶ λ/γων μάλα σεμνως καὶ ἐγκω- μα Κων ὁ σνγγνανευς ἔπειτα λέγει, α α τουτο δὴ ἐπιδεικνύμενος etc. Quae balbutientis foret oratio. De καὶ Sc pro καὶ Ουτος
posito V. Sympos p. 201. E. Xenopli. Cyr. V. 4, 4. et 5, 36. coli. Matthiae Grani m. l. 484. qui tamen sallitur ζe istud pro relativo habens; est enim articulus postpositivus, qui abiit Dissiliaco by Cooste
290쪽
Vulgo erat ἐξαλ IO L. Miro eommento Vinckel mannua coni. ιὼν δὲ διωγυα pii , n θεῖ αὐτος et . eiectis reliquis. in pronomen demonstrativum. itaque non erat, cur istud και - εἰπε sollici inretur. Iam vero quod τον ιαντόν aeriptum est, significatur addito urticulo, eiusmodi liominem, fastu Be Superbia inflatum, semet ipsum quasi digito monstrare. Quocirca necllic quidquam attrectandum. Nam pronomina Personalia cum urticulo non uuo modo iungi solere certum et exploratum habetur
V. Praeter He in dorsium adli. l. nostra Bd Phileb. P. 20. B. Sophist. p. 239. B. Theaet. p. l66. A. ubi vindicavimus librorum lectionem: γέλωτα δὴ τον ἐμὲ ἐν τοῖς λογοις an εδειξεν. Epist. Plat. ll. p. 329. D. ibique varr. lecti. Audia a praeterea Grammat. in Bev k eri Anecd. II. p. 923. Ai-τικοὶ γὰρ τυν ι μ έ φασιν, ως
των ἐμὲ τουτονί. Apollon. De Pronom. p. 275. De Syntax. l. 28. p. 59. ed. Bekk. Grammat. ap. Vnichena r. ad Ammon. p. 20 l.
esse putamus. Pergimus ad 3 oDγ- γραψευς. Quo iteratur notio subiecti ita, ut irrisionis sat iudicium. Usum hunc appositionis quum alibi tum ad Criton. p. bl. A. Rttigimus. Itaque hoc quoque caret osseusione, recteque videmur post ἐγκωμιάζων commate distinxisse orationem. Nec vero
ante με α λέγει gravior tollenda suit verborum interpuncti O. Orditur enim hinc novum orationis
membrum, quo non iam rescr-tur, sed narratur. quodnam sit seripti a viro civili consecti argumentum et consilium. Dicitur enim homo in eo verba sacer sic, ut satis longis orationis ambagibus suam ipsius sapientiam Ostentare conetur. Verum sustici aut haec de loco sanequam
di melli; cui si quid lucis amu-
disse videbimur, certe non erit, cur nos operae in eo interpretando positae ullo modo poeniteat. H. ἐαν ριὸν Ουτος ἔμμέ-ν η J Pronomen οὐ et oet eum Scitol. reser ad λόγος, qui ἐμμένειν dicitur, quum non reiicitur, sed probatur. Dein comparatio per appositionem eXpressa, quum
dici licuisset, γεγηθως ἀπέρχεται
HOrat. Epist. I. 2, 42. Qui recte vivendi prorogat horam, rusticus exspectat,
dum des luat amnis. Tibull. I. l. ipse seram vitea rusticua. Perperam locum interpretatur Dor vii l. ad Charit. p. 289. iure ab Ileindorfio castigatus. Praeteren Observes repentinam subiecti mutationem; nam ad γε ζ9ιος ωπέρχε rαι intelligitur δ συγγραφευς: ad ἐξαλι- pii autem o λύγος et tum rursus idem ille συγγραφευς. Sed quantum Graeci hoc in genere sibi indulserint, docebit anno t. nd Protagor. p. 320. A. B. Rem p. 1 l. p. 360. A. Gorg. p. 5l0. u. B. ἐαν δὲ ἐζαλινῆ κυὶ ω μο ι Do ς γ. I Ut in γραφῆ πα-