장음표시 사용
301쪽
Stephan. , probante He indoctio et Uinckel manno χρῆται addendum censebat. BOdi. Λ ἰ. et pr. LI. ετ τι. Reete Vind. 3. εr τις ἐμῆξνι βουλη, quod coni. Schleiernancher. Deinde veti. editt. λαμβα- νειν. Indieativum dehemus Vind. 4. 7. α. Flor. h.; habent idem DFOP. Quamquam λαμβάνειν, ubi κτησάμενον scripseris, SerFuri potest, si quis cum Λug. Matili i ae Gr. Gr. 6. 556. 2. p. 1292.
Ex αναγκαζει . Per Zeugma statui esse. Idem vir doctus ad εἶ τις ἰοχρως μὲν ωπειρας, κακῶς δὲ ἐθερωας, qu e scita est coniectura Κris chii De Phaedro Platonis p. 93 sq.
mr ηοάμενος - λ α ιι β ά ν ειὶ Quod olim codicibus reduYimus , id etiam nunc tenemus, aeuientiam verborum sic interpretantes: sed, si quid meum valet cona ilium, quicunque mihi operam dat, is PostquBm veri cognitionem sibi comparavit, tum
demum me ample citur atque cognoscit. In qua sententia equidem non video, quid istud λαμβάνει habeat duhitationis. VOC. Ουἔως post participia inferri solitum, ut Phaedon. P. 6l. C. Protagor. p. 3l0. D. p. 314. C. Gorg. p. 4bT. D. p. 507. λ. E. Cratri. p. 42b. A. B. Rei p. IV. p. 43b. A. V. p. 464. A. IX. p. b76. E. et centenis aliis locis. Cptorum post e Praee edenti οὐδένα liquet intelligi oportere ἔκα γχος, quam loquendi formam habes Τheaet. p. lbi. n. De Rep. I l. p. 366. Ιλ. li I. p. 3Η2. E. IV. p. 438. A. VIII. p. btil. B. SSm-POS. p. 192. E, ubi V. ann. το δε δ' οὐν ιεέγα
h. e. magnum quiddam. Esti κελεύω vel παραινω repetendum
ἐμῆ συμβουλὴ intelligendum putat enim idem, quod: τοδε λέγω iac ιέγα τε. I erg. I l. p. 6b3. A. μι- να λέγεις. Xll. p. 960. D. ot; m-
Attice pro oυθα ιῶς dictum , de quo loquendi genere dixerunt interpp. ad Gregor. Corinth. P. 60. Theaeteti p. t 69. B. ἀλλ' ἐγώ,
Ουdέν τι μci λλον ἀφωαμαι. E. Φημί, ια ν or γε ἐπιόντες - J Phaedro sciscitanti,nnnon ars oratoria ista omnia recte pro se in medium sit ali turn, Socrates ita respondet, ut se facile dicat haec largiri, ai- quidem aliae quaedam rationes, quae iam lustrandae veniant, ei artis nomen tribui permittant resse enim quosdam, quibus rhetorice non nra, sed ατεχνος τρι
βῆ videntur, ut in quodam in ingenii et exercitationis genere
ponenda sit. In linc igitur sententiarum et simplicitnte et Perspicuitate equidem non BSsequor, quid nulli inuti. in lectione Du-Per eX codd. mss. reAtituta cle- sideraverit, ut maluerit amplecti eam quam suasit Heindors. verborum distributionem. Vocatur Butem rhotorice alibi etiam ἄλο
302쪽
μανθάνειν βοι λε i r quod minus placet. Non enim dativus iste loquendi consuetudini convenire videtur. τοδε δ' ουν μέγα λέγωJ V. το δ' Ουν, invitis codd. plerisque omnibus. Dativum τέχν praebuit Bodl. D. C. Vett. editt. E. Oυκούν δίκαια - ταύταd Vulgo liaee Socrati, et v eis sim que sequuntur Φημι κτλ. Phaedro adscribunt usque ad πως λέγουσιν; Mutavi praeeunte Bex kero, libris scriptis suifrastantihus. Ita nihil est, cur verbar τού δὲ λεγειν - γένηται eum Heludorsio aliisque pro subditiciis habeamus. Gorg. p. 463. B. Phileb. p. 55 E. nem. Nam vera et germana diu sum nulla ratione colle- cendi ars, vel Spartano iudice, e tum dixit Apulei. Doctr. sine Veritatis scientia non pol si Plat. I l. p. 16. ed. Elm. De usu consistere. Si autem artis no-Voc. Iςπερ V. Hein dors. nil men non meretur, uec veritatis Phaedon. p. 143. ad Cratyl. l. 3. cognitio et scientia ei propria Hactenus igitur omnia sunt in erit. Haec igitur quum ait seu- vado. Sed quae deinceps Bd- tentiarum consequutio, equidem iunguntur, ea sunt impeditiora. illo additamento aegre carverim, Nam Heindorsio quidem, item- quo veluti in antecessum signifi-que Schleiermachero et Astio catur, quod Socrates deinceps totum hoc, quod sequitur, enun- accuratius est demonstraturus, tiatum: et o υ δὲ λέγειν - ἴστερον rhetoricam eum philosophia eou- γενηται, visum est subditicium. iunetam esse oportere, siquidem Quod tamen lateor mihi secus artis nomen tueri velit, neque il- videri. Mitto virorum acutissi- lam artem appellari licere, quae morum argumenta, ne longior B sapientiae disciplina abhorreat. disputatio evadat. Nam sponte Lepidum est autem, quod Lnen concidant necesse est, ubi conum utitur testimonior qua re
domonstratum fuerit verba illa nihil aliud videtvr indicare, nisi
propter loqua argumentationis hoc, vel sensum communem niteliorem nullo modo abesse posse. quo naturalem ad dicendi artem Est autem, nisi fallor, senten- requirere solere veri scientiam tiarum haec series et cohaeren- et cognitionem. Λtque linec sitia. Concedo, inquit Socrates, probabiliter disputavimus, iam rhetoricam ista omnia recte pro tando in mirari des insent viri docti,
sua causa afferre POSSe, siqui- cur Socrates hac uintur auctoride in ei artis nomen tribuendum talo. Narratiunculam Pt ii t a rc hi sit. Iam vero sunt, qui hanc p. 233. H. ex hoc ipso loco conlaudem ipsi eripiant eamque ni- fictam putamus. Quippe illo Ilii esse statuant nisi usum quen- haec habet: Μεγαλυνομένου et ι-dam omnis artis expertem. Quod νος ἐπι τῆ ζηetoρικῆ τόχνη, ειπέ si ita habet, perspicuum est τις Λάκων, ἀλΩὰ νῆ χω a ω, non recte rhetoricen sibi vindi--ἄνευ et Ου ἀληθείας ηφθαι
303쪽
'Eρωτα τε) Hoc vorbum Pliaedro tribui praeemite Bekkero. Ita dilucide Cois l. Von. ΞΣ Par. BC Vind. l. 3. 6. Flor. B. Bl. Vulgo tribuunt Socrati. Videndum vero num 'Mω- δῆ, Scriben-
sit, quod scite coniecit Quae vides oxcepta iurisiurandi formula totidem verbis apud Platonem exstare. Atqui non iam haec de uno aliquo Lacone accipienda sunt, sed singularis num rus ὁ Λακων omnino de Laeonibus intelligendus est. Nam etiam a Graecis numerum singularem nominum propriorum generatim usurpari constat, et
istud ipsum o Aάκωs habet etiam H ero d. VIII. 2. v. Fi scherus ad Mel Ier. III. p. 300. Bern hardy Syntax. p. 59 sq. Quibus ita expositis neminem
tentiam Voege lini Praes. ad ed. Tur. min. p. 12 sq. qui verba : φησὶν ο Λάκων, eiicienda et post τριβο commate interpungendum censet. Quamquam et iam eiecta Laconis mentione loci De Phaedro p. 9o. integritatem satis constare utique concedendum est. Ρ. 26s. To υ των δ εῖ Tων
λόγωνJ Exclamat Phaedrus rei audiendae eupidissimus: His
hust ut verissime Behker. δει pro vulg. δὴ ex codicibus rostituerit. Fallitur Astius genitivum putans esse absolutum atque locum hoc modo interpretans: was die se Reden be-
καλλίπαιδά τε Φαι δ ρ o νπ. J h. e. p u l c r O r u m huiusmodi θρεμμάτων s. liberorum patrem. Ita hoc καλλίπαιδ e Recipiendum esse docetiit locus Pi v t a r chi Quaest. Plati
304쪽
- ρ' Ουν ου τo μ. Oi. J quod Vulgo aberat ουν e eod. Bodl. aliisque plurimis nuper restitutum. Perperam tamen ἄρ' Bodl. B. ξ περὶ ραυλαὶ Praepositionem περι vulgo hic praetermissam codd. omnes redhibuerunt excepto uno Par. E. λέγεταί τε καὶ re. J Aberat vulgo τε invitis eodd. praeter Par. E. Ἀλλ' ἡ τας Iv. J V. mi, quod iam Heindors. correxit, suffragante Vind. l. 6. Dein vulgo οχολαζονιε, quod e Bodl. Flor. g. h. Vind. 1. 3. 4. T. ω. ALIΣD aliis nunc mutavimus. Pluralem participii cum duali numero verbi coniunctum ad Phaedr. p. 256. C. GOrg. p. 48l. D. Prol. p. 317. E. Euthydem. p. 273. D. ni. attigimus. eons etiam infra p. 278. D. Invitis optimis eodd. tamen T
drus καλλίπαις appellatur, quo niam sermonum habendorum dedit occasionem. Ita p. 257. B. Lysias vocatur πατηρ του λογον. Quo nomine ipse Phaedrus quoque ornatur Sympos. p. 177. D. α ὰ και ἐν ιδίοις, 4 αυτ λ, σμικρῶν τ ε καὶ a. n.J Sic nunc primum distinximus postulanto sententia. Vulgo erat; ἄλλα καὶ ἐν ιδίοις ξ αυτε, σμικρῶν τεχ. μ. N. Dicit autem hoer nonne in universum rhetori ea eat ara animos fleetendi quocunque velis, non tum in iudieiis aliisque conventibus publicis, verum etiam in privatis . e demque parvas non minuaquam magnas res tractat, et vera Eina re et que rR-tio nihilo est praestabilior in gravibus occupat nrebus quam in vilibus' - τυ γε ὀργον, se. αὐτῆς. Locutionem γιγνεσθαι S. ε αε περί τι de artibua et studiis in aliquo rerum genere veraantibus frequentatam notavimus ad Remp. X. p. 602. C. cons. Dorvii l. ad Charit. p. 142. et Boissona d. ad
B. ἐπὶ πλέον οὐκ ακ. Jh. e. Plus eam efficere non audivi. De ἐπὶ πλέον V. ad Gorg. p. 453. Λ. Repetendum vero λέγεσθαι καὶ γραφεσοαο
305쪽
C. κ ατασκε υάζε ις J καΤαοκευάζης Bodl. Dein te om. DΝOPT; sed Vat. A. Ven. II. Par. G. Pro eo δὲ scribunt. D. ώς et ε φαίνεοθ α ι τοις ωκ. J Sic Bodl. et reliqui sere omnes. Soli Paris s. EF eum Stepli. ωςrε δοκεῖν φαίνεοθαι r quod gonus loquendi etsi non est infrequens, ut Fischer. ad Ueller. T lli. P. I l. p. 39. Meisk. de Pleonasm. p. 92. Λst. et Heliadors ad y qaεν ἔτη ' ιυς δεινοὶ οἱ αλλοι 'Odosoεῖ. Optime A a t i v si F stive , isquit, artis rhetoricae principes, Gorgias, ThrasymRehus, Theodorus, alii, cum ii roibus compBrantur Homericis, Nestore, Ulixe, al. Ae Gorgias quidem Leontinus propter sua i-tatem orationis aetatisque longinquitatem v. Fos a. de GON. Leoni. p. 10.) dicitur Nestor. Ulixis vero nomine designatur Thrasymaehus vel Theodorus.
Praeterea, quum Palamedem versutum veteres tradidissent ad Troiam otii serendi causa cuborum eniculorumque ludum invenisse v. Plat. De Rep. VII. p. 522. D. Eust. ad Il. I l. T. I. p. 433. ed. Flor. ibique Polit. Eurip. fragm. in Stob. Flor. II. p. 33b. Gaias. Fos s. ad Gorg. Leoni. p. 103 sqq. C. Ialin Palam. p. b-13. , hos heroes Plato lepide fingit ad Troiam temporis traducendi causa artes conscripsisse oratorias; significantur enim percursationes et expeditiones quasi in nobiliores Graeciae urbes, quas et pecuniae faciendae et gloriast eomparandae causa rhetores et sophistas constat
obisse. Atque seri potuit, ut in
urbibus Graecia Otium, quo fruerentur, ad praecepta rhetoriea institutionis causa colligenda artesque τέχνας), quas dicerent, componendas conferrent. Haec igitur A s t i u a. Gorgiam των
mit Spengelius Artium Seriptorr. p. 82 sqq. A quo tamen roete dissentit Κris chius Da Phaedro Plat. p. 101. testibus Diuitiam by Corale
306쪽
li. l. docuerunt, tamen hic neque eodicibus confirmatur, neque ipsi sententiae tam bene convenit, quam solum φαίνεσθαι. E. ἡ πις Οἱος τ' ra ται J V. ετις oget δ' torna. Sed οιός τ' cum Boii l. exhibent Flor. n. b. e. g. h. i. o. Vind. n. Ceteri In Omnes praeter α κ et ii τις Ηρkker. invenit in Paris. F. et eorr. I Ceterum Pariss. DNOP habent εἶ et ις. Dein nresin αντὶ Bodl. Vnt
usus Diog. Laert. VlIl. 58. Sopat. in Hermogen. Ritet. iii Rhetor. Graec. T. V. p T. ed. Wala. Quintil. Ill. 1, 8. τ ῶν δὲ Π αλα ιι ξ δ ο ν ςJ In- tolligitur Zeno Eleaticus, ut
ita dici doc hit annotatio S cliae-sori ad Plutarch. Viti. Vol. V. p. bd. Theodorum hunc By-κantium, de quo v. etiam p. 3b3. R., ea e Cum Theodoro Cyr nnico confundas, qui in Theaeteto loquetis inducitur. eons. Groen 'an P ri ii a t e r er Prosopogr. Pluton. p. 96 sq. p. 107sq. et p. lil. coli. Λ r i s t o t. Sophistar. Elench. p. 638. ed. Bulit.
V. ad p. 229. n. p. 266. D. et Protag. p. 309. A.
25. et Plat. Parm. P. 127 sqq. ubi haste ipsa Zenonis placita illustrantur. De ἀντιλογικῆ vide quae exposuimus ad Reip. V. p. 453. E. eoll. Aristotel. Top. l. tu.
307쪽
σμικράν τεJ v. μικράν τε, quod unus E. tuetur. B. T Irνετ αι νουν o ως J V. ουν praeter sdem librorum fere omnium. Nimirum γουν habet vim confirmandi eum quadam restrictione. ut sexcenties. Bodl. ΟἱῖTor.
cus optuantur atque res re vera habent.
τεχνικὸς ἔσται μεταβιβάζειν τινα
ναντίον διὰ των Ομοιοτῆτων, ξαυτος τουτο το μεταβιβωυσθαι ἀπαγομενον διαφευγειν. Lectionem vulg. ἐγνωρικως tenendam putamus utpote elegantissimum. Nam γνωρίζ ιν τι dicuntur qui se in alicuius rei notitiam et sa- miliaritatem insinuant, quod no&trates dicunt Beh anni a charam uehen mit et was Od. mitiem an d. Hirachi g. te μεταβιβάζειν de coniectura sun inseruit ἄλλον; iusto nuduCius. Nee vero B a d li a ni v m probamus post μεταβιβάζειν desid-rantem voe. τινά ac deinde corrigentem παραγων. Neutrum enim opus est.
C. δ o ξα e δὲ et a θηρευκιόςJEtsi dubito an Graeci discrimetialiquod verborum θηραν et O - ρευε ιν translate positorum B gnoverint, de qua re disputavit Ine ob ad Lucian. TOX r. c. I Quaestion. Luciann. Cnp. I.; trimen Plato quidem certe de ve-
308쪽
ων ψαμἐν α τεχνον τε καὶ ἔντεχνον ει ναις
ἔσται με ταβιβαζεινJ V. μεται βαζων, quod nuper e Ga leno de Hippocr. et Platon. decret. IX. p. 33l. Atque eodd. plurimis correctum. Bodl. et Vat. ιιειαβιβάζει, quod et ipsum confirmat infinitivum. Dein veti. editt. δι' ὁμοιοτ των, quod habent eodd. paucissimi neque ii optimi. o μῆ ἐγνωρικώς J Bas. 2. eum EDNOP. Flore. g. h. Vind. 4. T. α. ἐγνωκως, quod ego non praeseram vulgatae lectioni. C. δοξας δὲ τεθηρε υκώς pauet alii tenent. ritatis investigatione constanter θηρενειν posuit; quam in remiam alii laudarunt Tlistaei. p. 198. A. p. 200. A. Sopliist. p. 222. A. Phileb. p. 20. D. GOrg. p. 489. B. p. 490. A. v. Wytten baeli. Ep. Crit. p. b. ad Phaedon. P. 1bb. Heus d. Specim. Crit. P.M. Boisson. nis Philostr. p. 418.
ται J Hunc usum verbi nαρέχε - ο θαι illustrabunt quae collegit Mytten bach. ad Phaedon. P.
ἐν diximus ad Rempubl. III. P. 392. D. Plat. Opp. Vol. IV. P. I. J V. τεθηρακως, quod in E F. et
ἔντεχνον ει 6 J Aut o legendum, aut eum Ho in dorsio scribendum ατέχνων τε καὶ ἐντμZνων εἶναι, quod sane vellem a codicibus esset communitum. In re dubia librorum lectionem intactam relinquere consultum duximus, praesertim quum nuper exstiterint, qui vulgatam scripturam defenderent sic, ut in ea statuerent attractionem imperlaetam cerni. Quamquam alterum talis attractionis exemplum , quod quidem certum sit, nullum usquam repertum iri arbitramur, ut eam Plane commenticiam esse existimemus. - ριλως πως, h. e. exemplis destituti, ut ipse interpretatur.
309쪽
E. συι φέρειν ξ μινJ ὐμῖν Bodl. Vat. Ven. II. ἐκείνοις μὲν ποτε μετα μέλει - J Vulgo adduntur haec:
in codd. omnibus praeter marg. E. Omittuntur. Quippe Socrates Phaedrum repente interpellare existimandus est.
ράγο ιδ quomodo in fraudem inducere possit. Nam
ita παραγειν capiendum esse Certum arbitramur. Reip. II. p. 3 3. A. Ἱμας ψευδεοι 'trapaγειν ἐν λογον
ii is hircis. Eodem modo Buten απαγειν dictum, de quo compares Gorg. p. 4b3. B. τ ου ς ἐντοπίους ε ο v c IV. supra p. 232. B. p. 238. C. p. 263. D. Callidus sapientiae suae dissimulator Socrates diis tribuit quae ipsi unice debentur. μονον δέλω ooνJ μονον cum imperativo iunctum, ut Lat. m o- do. Phaedon. p. 63. E. μονον Toιαυτού παρασκε- ζε ros. Sed pervulgatus hic usus loquendi est, ni exemplorum confirmatione non iudigest. Ιγι δε μοι ανάγνωθι JExspectabas r Ιθι δε, ανάγνωθί μοι Τῆν Ιου A. λ. ἀρχην. Sed noli quidquam attrectare. Similia exempla, in quibus μοι en-elitieum ita praemittitur, ut Cum reliqua conluerit oratione, collegit Frit sellius uuaestionu. Diuitiam by Corale
310쪽
ΡHAEDRUS. Ρ. 262 et 263 St. 163Cap. XLVI. πιδ. υρ' ουν Ου παντὶ δῆλον
το γε τοιονδε, ως περὶ μἐν ἔνια των τοιουτων Os o- νοητεοκως θομεν, περὶ δ' ἔνι α στασιωτικῶς;
P. 263. A. στασιωτικῶeJ Paullo ante Coisi. τιον οντων oll. Vulgo εντασιαστικως, invitis codd. melioribus. B. το πλῆθος πλανα σθαι J - εὶδοt Vat. Ven. LI. Par.
ipsi ad p. 258. A. notavimus. Π αυσαι J Int. ἀναγιγνωGκων. v. ad Apol. Soerat. p. 26. A. ed. 3. Colleetia ibi a nobis rei exemplis adde nunc etiam Sopii Ool. Oed. Col. v. 1039. ed. Br. nMyrωθεὶς oro, ἐν μη θανω'νω προσθεν, οὐχὶ παυsoμαι. ubi int. Ουτω ποιῶν. Ainc. v. 483. παυσαι γε μεντοι, ubi ex ἔλεξας intellig. λέγων. Electr. v. 1428. πΛυσασθε se. διαλεγόμενοι. P. 263. B. Eν μὲν ἄρα Τοῖς Ουρ φωνουμεν - J lta constanti loquendi consuetudine scriptum pro eo quod exspectabas ἐν τοις μὲν ἄρα. De ReP. V. p. 467. D. εἰς μὲν agri τας α ξονμιν, εἰς δὲ τος εὐλαβῆ νaαι. Mene .
p. 241. C. Theaet. p. 167. E. Sed satis exemplorum collegerunt Fiselier. ad Velier. I. p. 33l. Iter mann. ad Viger. p. 699. A st. ad Legg. p. l77. Matilliae G r. I. 288. ann. 3. p. 740 sq. ecl. 3.
ὁ δὲ ν δ ι η ρ ru θαι J via et ratione diae revisse. Ita o δῶ legitur etiam Reip. VH. p. b33.