장음표시 사용
441쪽
tensis: Assiluia non huius temporis laudes, sed Elemae vitae
oloriam significat: unde mos inoleuit, ut in diebus Septuagesimae non cantetur , quia sunt dies luctus, & poenitentiq. Ru sum Rupertus. Quia in Septuagesima antiquae Ecclesiς nondum redemptae statum commemoramus, nostrumque inco- Iatum , quia prolongatas est, deplangimus, pulchro satis o dine Alulata ab ote nostro tollitur. Bernardus: In luctu poenitentiae Septuagesima prisens agitur,unde & reticetur int rim Arutata Blemne, & humanς transgressionis historia miserabilis ab exordio recensetur. Leo N onus in Decreto Gratiani,ideo 'pet nouem hebdomadas intermitti putat Ad Iura, quod postea in festo resurrectionis re assumitur, quia nouem sunt ordines Angelorum, quorum declinus per superbia eo ruit, di angelicum imminuit numerum . Homo autem cre ius ut impletet eorum ruinam Christo surgente resurrexit. Sed non consonat cum placitis Theologorum eius de decem Angelorum choris sententia, quam etiam tenet Salonius in caput septimum Ecclesiastis. Etiam Calendis Ianuarij non dicebatur olim Alleluia, ut resert Baronius in notis ad Ma tyrologium Romanum hac ipsa die, idque vetitum propter errorem Gentilium ipsas Calendas multiplici superstition polluentium eoncilium quartum Toletanum affirmat: Ser phicns Bona uentura; Solemus longam notam post aluta iasu per hanc literam A. prolixius decantare, quia gaudium sanctorum in coelis interminabile, & ineffabile est. Stephanus Eduensis: Alleluiatici cantus moduIatio laudes fidelium Deo dicatas exprimit, & gratiarum actiones, quibus suspirant ad aeterna gaudia. Verbum est breue, sed longo protrahitur pneumate. Nec mirum si vox humana deficit ad loquendum, ubi mens non sufficit ad cogitandum, quia quae vox, quq lingua poterit repetere, quae prs parauit Deus diligentibus se LucasTu densis aduersus Albigenses: Iubilus est mentis gaudium, quod homo intra se cohibere non valens in voce verbis non expressam erumpit. Hoc sacrificium Deo plerumque offert Ecclesia, quando in sacrificio laudum sine verbis pneumata canit. Representamus etiam hac voci seratione illa nobis bona futura post carnis dissolutionem, qui verbis explicari non possunt. Richardus Victorinus: Iteratur Amisia ad significandam laudis aeternitatem. Cassiodorus vir claris.
simus r Hoc verbi decur psalmo Ioq. secit initium,
442쪽
capae. De g. eius partibus . 3 s ς
nec antea quoquam reperi positum thoc EceIesiis votivum .hoe sanctis festi talibus deeenter accommodum et hinc ornatur lingua cantorum, istud aula Domini igia respondet, &tanquam insatiabile bonum tropis semper variantibus innouatur.
3 Non possum non subirasci hoc loco Thoriano Prfidi
Duranio, qui admonet intentia esse Graecam vocem, idque Bedam credidisse ait, cum Beda dicat manifeste Hebraeum esse vocabulum, & inter Hebraica nomina ponat in libello de eorumdem interpretatione . Miror & Anselmum Cantuarie-sem Episcopum scripsisse Aculuia non esse vocem'alicuius linguae, sed Angelicam, quae non habet propriam interpretationem in aliqua lingua. Miror inquam virum doctissimum non vidisse antiquorum Patrum commentaria asserentium genuinam huius nominis signiscationem. Sed omnis homo aliquid humanum patitur,& quandoque bonus dormitat Homerus . od autem spectat ad usum canendi hanc vocema scribit Epiphanius Aggaeum Prophetam primum fuisse, qui Asiriuia eantauit anno ante Christum 3II. cu nouam templi structuram vidit, ut adimpleretur quod Venerabilis ille I obras prophetico spiritu praedixerat, ex lapide candido, et mundo omnes platea me uolo Dpmturi, pervius eius Allevia cantabitu . Nec alibi in tota serieaveteris testamenti exceptis psalmis, & libro Tobiae isthaec vox reperitur expressa. At in noua lege admirabilis Ioannes audiuit in coelo supernaruvirtutum agmina psallentia, & dicentia Aileluia, ut inde cognoscamus in nouam Christi Ecclesiam e coelo descendisse n hilissimum hoc canticum Alleluia. Extat in ditione Torretana insigne coenobium, quod Attilada nuncupatur. Hoc autem nomen, ut ex Aethiopica legatione Francisci Aluaregre seri David a Mauden, ab Asceta quodam religiosissimo accepit, qui saepius audierat in coelis hac vocem ab Angelis dein cantari . Est igitur Albiuia canticum beato ru, quod iugiter in patria Domino ni odulantur Na viscita scribit Augustinus, Quid habituri sumus in illa patria, quid acturi sumus In se cula seculorum laudabunt te . Hoc erit totum negotium nostrum sine desectu Alutata. Idem alibi. Dieamus quantum Possumus Athisia, ut semper dicere mereamur. Ibi cibus
noster Alulata, potus Aia uia, actio quietis 3Ileluia, totum
ita a fic mora Proph I. Tob. I. μ
443쪽
gaudium Au Lia erit, id est laus Dei. Quis enim laudat at quid sine defectu, nisi qui fiuitur sine iastidiρ pMedocissi. .eip. 6 Quidam secuti Sozoinenum existimarunt Ecelesiam a Romanam in die dumtaxat Dominicae resurrectionis cecinisese Allelaia, cuius erroris antesignanus fuisse videtur Vigil Hlertia.Initio lib. tius, quem idcirco D.Hieronymus acriter reprehendit. Dea .V impium eadem re arguit Latinos Michael Patriarcha Constantinop litanus in epistola ad Ioannem Episcopum Tranensem: cui Humberl.adu.Mi. respondet Humbertus Cardinalis Episcopus Sylvae- candidae 2ό- V'' μ' dicens, Algesila toto anno psallimus,exceptis nollem hebdomadibus , quibus id intermittere a Patribus nostris accepita' mus, quibus scilicet negligentias aliorum temporum diluere attentius debemus. Sicut enim quondam populus in eremo peccatum Idololatriae in seipso puniturus, & Nini uitae poenitentiam in praedicatione Ionae acturi, omnem Ornatum suum dc delitias deposuerunt, & saccum & cinerem sibi imposite runt, nee peregrinis.verbis, ae exquisitis siue dulcisonis melodiis; sed propriis sermonibus, et incompositis siue amaris' ,. in . eiulatibus ad Dominum clamauerunt: sic di venerabiles Pa- tres nostri agere consueuerunt. Vnde ornamenta ,& deliatias diuitis linguae tempore Quadragesimae deponentes, pauperrimum habitum nostrae linguae nobis imponimus, stulti
facti propter Christum . nihil nos scire iudicamus nisi ipsum
ori is t. . crucifixum. S. Augustinus diuersas diuersarum Ecclesiarum
hac de re consuetudines suisse testatur. Vt autem, inquit, Alleluia, per solos dies quinquaginta, tempore videlicet resurrectionis, in Ecclesia cantetur, non usquequaque obser, uatur. Nam & in aliJs diebus variὰ cantatur alibi, atque ali-
isti a b id. si i ipsi, tamen diebus Vbique. In Africanis regionibus, teste' Isdoro, non omni tempore, sed tantum Dominicis diebus,&quinquaginta post Domini resurrectionem Alleluia cantatur pro significatione futurae resurrectionis, & laetitiae. Verum . apud nos. ait ille, secundum antiquam Hispaniarum traditionem praeter dies ieiuniorum, & quadragesimam omni tem-cis , i , - pore ς Ritur Aluluia, scriptum est enim, semper uua eio, 'Vora meo. Quod vero scribit Gregorius Magnus, Damasu Papam ex B. Hieronymi traditione accepisse, ut ad imitationem Hierosolymitanς Ecclesis Romae concineretur Aneluia, id cautὰ intelligendum est. Non enim coepit eo tempore in .Lcclesia
444쪽
Cap. 46. De sing. eius partibui . 33
Ecclesia Romana eantari Assiluia; sed cum tempore tantum
Paschali cantaretur, tunc sancitum est, ut etiam extra illud Eequentaretur. Porro vivente Damasis adeo communi usu liquet eam vocem fuisse receptam , ut in funere quoque defunctorum audiretur. Dum enim agerentur exequiae Fabiolae, ut Hieronymus scribit, sonabant psalini, & aurata tectata Hierap.
templorum reboans in sublime quatiebat Alleluia. In sacris item desunctorum Liturgiis inuenio ab Hispanis dictum ALDLia in Missali Gotthico, siue Moeta rabico secundum regu- Iam S.Isidori. Missa siquidem pro defunctis sic incipit: Tu
es portio mea Domine alleluia, in Drra Nisuntltim aueluia, a nisιa. In Ecclesia Gallicana eumdem ritum viguisse acta S. Radegundis testantur apud Baronium. Graeci quoque di- Baron. ann.IN.
dicunt Allitata in ossicio pro his qui dormierunt. Hebraei liberati diuino auxilio a morte , qua eis parauerat Ptolom quSPhilopator rex Aegypti, gratias agentes, & inclamantes ALIeluia cum gaudio recesserunt, ut habetur lib. 3. Machabaeoru, di:. quo Latini carent. Olim pro celeusmate cantatum a nautis ei finem. Alleluia refert Sidonius Apollinaris.
Ad Christum Duat amnicum celo a. Apposite ad hanc rem Augustinus. Celeusina nostrum dulce --ς Cantemus Adeluia, ut laeti,ac securi ingrediamur sempiterna, ' 'e' 'ac felicissimam patriam. Paulinus de eadem voce sic canit: Hine senisνsocia congaudet turba caterua, Alleluia nouis balat ouila eboris. Insantes ipsi in hanc vocem linguam primum soluere docebantur . Agricolae rusticum opus agentes eo cantico laboris inolestiam alleviabant. Hac eadem symbolica voce ad colIectam , siue ad synaxim monachi olim conuocabantur , quae
omnia tradit in epistolis S. Hieronymus. Heron. v. . Ins Narrat Victor Vite sis, quod in paschali solemnit te . ijs, . irruentibus Arianis in Ecclesia, & sagittas in catholicos spar- ν ista 'v. z
gentibus, eum lector unus pulpito insistens alleluiaticum me- Π .los caneret, sagitta in gutture iaculatus cadente de manibus Codice martyr occubuit. Psalmos alleluiaticos legimus apud Augustinum. Apud Theodorum Balsamonem legunt non- δ; et 7 a nulli cantica alleluiaria, nescio qua fide, nam in te Xtu quem eam aes. M. citant quosdam dumtaxat reprehendi reperio, qui in nobiliu in desua
445쪽
Rulapius lib. de vitis P hilosoph. in Aedesio. Rutiliata v. εοσ
defunctorum memoriis laudatorias preces cum iambis , misissica, & organica cantica cantillabant,& pro epitaphio epithalamium recitabant: nis sorte quispiam Graecum illud μ'ςΩ - και ι γ νεκα transtuletit cantica alleluiaria. Hoc obiter libuit adnotare. S. Germanus Parisiensis Episcopus concinens Asir Lia magnum extinxit incendium, ut Fortunatus Pictaviensis scripsit in eius vita. Ab altero Germano Episcopo Antisiodorensi de uictos fuisse hostes, dum Sacerdotes inclamarent diuisia, acta eius a Con stantino Presbytero conscripta commemorant. Bandomina sanctimonialis in viata S. Radegundis Regina;Vsque adeo,inquit, ab eius corde icore laus Dei non recedebat, ut cum vocare vellet praetereu
tem sanctimonialem, pro nomine proprio diceret Alleluia. Auditam in templo Serapidis vocem concinentem Alleluia di tanquam prodigium habitam, quod templum destruendularet, de occupandum a Christianis resert Soetomenus. Et reuera sic factuna est. Nam eius ruinam Dei hostis Eunapius Sardianus diabolico spiritu amatus describit, & pro sacerdotibus Idolorum Monachos ibidem substitutos his verbis exaggerat: Cultus Numinis apud Alexandriam, & Serapidis delubrum disturbata, dissipataque suere non religio tantum, sed uniuersa fabrica, & omnia eum habuerunt exitum, quem Poetarum fabulae tribuunt gigantum vi ctoriae. Et qui bellum nunquam auditione acceperat Serapidis aedem scinditus d moliti sunt, templique donariis manus hostiliter iniecerunt. Et post pauca. ijdem postea in sacra loca inuexerunt Monachos sic dictos, homines quidem specie, sed vita turpem porcorum more exigentes,qui in propatulo infinittiatque infanda scelera committebant, quibus tamen pietatis pars videbatur sacri loci reuerentiam proculcare. Sic ille blasphemus, cui consonat carmine elegiaco Rutilius in Itinerario pari furore in Monachos Lirinensis Insulae debacchatus. Quod lueet parergon eo libentius adnotaui, ut clarius agnoscant lectores quo spiritu ducantur recentiores haeretici, qui praedicta Idololatrae verba magno solet plausu aduersius Monachos effatire,& in suis commentariis aureis literissetnae exarare.
6 Extat in regula sancti Benedicti integrum caput, quo sanctus Pater determinat dicendum Adiauia i Pascha quidevsque ad Pentecosten sine intermissione: a Pentecoste autem usque ad caput Quadragesimae omnibus noctibus cum sex po- . sterioria
446쪽
sterioribus psalmis nocturni ossici j:omni vero Dominica extra Raadragesimam ad cantica nocturnorum, di ad omnes horas Hiperis dumtaxat exceptis. In cuius monasticae sanctionis explicatione mire se torquet Rupertus Abbas tacito nomin cistercienses sugillans, quasi praeferrent literalem regulae Obseruantiam uniuersalis Ecclesiae praecepto, quo statuituri Septuagesima dimitti Aialaia. De qua re eosdem Cisercle ses olim reprehendit Petrus Abae lardus his verbis r AIistata nec in Septuagesima communi Ecclesiae more intermittitis, sed usque ad Quadragesimam retinetis. Sed nunc Omnes monachi nam Cistercienses , quam aliarum Congregationum non discrepant in hac re ab Ecclesia Romana , quae mater est cunctarum Ecclesiarum. Atque id iam suo tempore a quadam SFnodo Gallicana statutum D isse Smaragdus Abbas co- memorat. Quo vero tempore factissimus Legislator regulam scripse, nondum sic erant officia ordinata, ut in Septuagesima Alisluia deponeretur, ut insinuat Augustinus, di clare docet Concilium Toletanum.
Sed age videamus quid Latine significet hoc Hebraicu
nomen Attiluia . Qua in re multas omitto ineptas quorumdam interpretationes vero sensui haud consentaneas,quaS cu
rioso Lectori Ioannes Lorinus,& Ludovicus ab Alcazarabi4- de suppeditabunt . Dico igitur verum, di legitimum huius vocis sensum ex Hebraico idiomate sumendum esse, Ademia,no est una simplex dictio,sed e duobus vocabulis componitur Hallelu,&n, Iah t de sonat Iaudate Deu ca iubilo, laetitia,& cantu r,bn Hallelu idem est ac laudate, vocem extollite cu laetitia, a radice Hallat. Est secunda persona numeri multitudinis modi imperativi in Pthel.
Hulei significat laudare,laetari,insanire,illuminare, splenis dere: quarum omniu significationu exempla assere Sactes Pagninus in Thesauro linguae sanctae ex R. Dauid Κimchi. verbosem Iah unum est ex nominibus Dei: ideo Ad Lia hil, rem habet acclamationem , & iucundam exhortationem ad laudes Dei concinendas, quae cum vno latino vocabulo sufficienter exprimi nequeat, maiores nostri primitiuam Hebraici idiomatis nomenclaturam retinuerunt. Αuctor quaestionum ad Orthodoxos inter opera Iustini martyria sic Attiluis explicauit: ύμνήιατεμεταμε - , laudibus cele
brate canentes id quod est, siue ipsum ena. Nomen enim ii,
447쪽
Iah dictum volunt nonnulli ab n n halab , quod est esse , Dionysius Areopagita in fine capitis quarti de Ecelet
fastica Hierarchia huius vocis mentionem facit, quae in sacri Chrismatis consectione cantabatur . Porro , ait , sacrum diuinitus inspiratorum Prophetarum μελωδεμα aiunt qui Hebraice norunt , laudem Dei significare. Clarius Ab- has Vercellensis in sua Paraphrasi . Alleluia'autem secundum Hebraeos interpretatur laus Dei, vel laudate Deum rQua explicationem approbat Carthusianus in libri huius elucidatione . Illud vero aduertendum multo maiorem vim apud Hebraeos habere hanc vocem Alleluia, quam apud Latinos Laudate Deum; hoc est enim exhortatis, vel excitantis ad Deo laudes reddendas': at Alleluia vim potius habet i teriectionis quam verbi, & vehementem sonat affectum acclamantis prae gaudio, & ex laude Dei exultantis, atque in iubilum , vocemque laetitiae erumpentis. 8 inoniam autem de nominibus Dei semel iniecta est mentio, danda mihi venia est, & permittendum, ut diuertam paulisper in hortulosne dicam, an in sylvosas convalles Hebraicarum eruditionum p Imo nec diuertam quidem, cum quotidie Prophetico moneamur affatu Dei nomen sanctum laudare, extollere, magnificare. Teste igitur D. Hieronymo decem sunt apud Hebraeos nomina principalia, quibus in sacris Biblijs Deus nominatur.
Primum est EI, pro quo G circi Pagninus se tem vertit, ut psalmo 49. Deus D torsi Dominus Deutus en, an a n rri cietibR bH m eis bim AEdonat diuer, Pagninus interpretatur, Fortis Deus Dominus locutus est. Et Exodi is . ubi nos legimus t xuis smilii itii infνtib Do γ textu, Hebraicus sic h bet i zzz 'io Miebamoebab haelim Adonai Quae verba eum sortissimi duces Machabaei solis capitalibus literis 'didio Mem, Chaph, Beth, Iod in vexillis pro militari tessera inscribi fecissent, inde Machabet Hebraic. dicti
Secundum nomen est Lobim, habetur statim inti
in principio ereavit Dν, est enim hi Ohim numerus multitudinis,.quo nomine insinuatur mysteri u sianctissimae Trinitatis in f ipso limine scripturarum. Attribuitur Iudicibus, de Sacerdotibus,
448쪽
cap. I 6. De sing. eius partibus . 36a
,ibus,vi Exodi ii. Applicabitur ad Dear, id est ad Iudie es. Ee Dyi non detrabes , id est Sacerdotibus . Etiam pro An gelis usurpatur, ut psalmo S. Minui fit eum paulo minus ab Angelis, Hebraice oen No Me labim, a Dijs. In ipsa rerum ureatione
deseriben da triginta duabus vicibus repetitur, unde Cabal illae triginta duas semitas sapientiae stulto prorsus, ac inani studio collegerune,
Tertiam nomen est vita Elobe. Exodi I. timavn 'tibi
EAb. H ab biurim, Devs Hebraeorum vocavit nσι. Quarcirin est nSabaotb virtutu, siue exerςituu Deus, cuius singulare Sabab exercitus, psalmo 23 Dominus virtutum nrt aetn n' Adonat Sebaotb . Ee i. Reg. r. V ac ca i Domino excrcituia, dira ne Ladona, Sebaotb. montum ευ,9 Ngbelion excelsus sumus, altissimus,psal. 9o. stis babitas' in adiutorio castismi .
Sextuna tis Ebieb qui est . Exodi 3. Qui en
mi me ad vos. Et supra , ego sum qui sum, inmiN 'GN nvies οὐ r Ebico , quem textum legunt
septuaginta; Ego sum ipsum is ens. Solus enim Deus per suum este essentialiter subsistit, a quo tanquam a sonte & pIenirudine totius essentiae, & existentiae cuncta quae sunt essentialiter dependent. Septimum Adonat, nos Dominum generaliter appellamus: qua do significat creatorem scribitur cum puncto cameis sub Nun, quando attribuitur creaturq cunias alio puncto. Psalmo 67. 'anes nUa Baruch ABnaiiom lom, Γιnedictus D minus die quotia die. Ponitur aliquando in numero multitudinis vel ornatus gratia, vel ob maiorem diuitiae maiestatis reuerentiam. Psalis
m0 13s ci a uium , oin Hodu Iaadone baadonim,Conis fitemini Dominis Dominorum , ubi vulgata legit singulariter, Constemini Domino Dominorum. Octauuin est ipsum nomen to Iah, cuius occasione huc di gressi sumus. Quidam dictum autumant ab n)n baia quod est esse: dat enim Deus cunctis rebus ut sint, Npermaneant. Alij a timendo a radice Ri lare timuit, quod Z κ Deus
449쪽
Deus a cunctis timendus sit, quibus & Tarthum adstipulatur pro-Iab saepius vertens timorem . Isaiae 26. rrimb iab A donar , In Do no Deo . Et psalmo 67. reus ima be ab AemoV Deo nomen eius, quod vulgata Iegit , Dominus nomen illi. Nonum est illud celeberrimum , ineffabile, quadriliterum, in nominabile, tremendum , dc inexplicabile nrn, de quo non Hebrsi,sed etiam Grε-ci, & Latini scriptores multa scitu dignissi uia scribu In sacris literis primo scriptum reperitur Genesis a. In dita
marum . Persecta enim a Deo rerum uniuersarum creatione
Persecta eius appellatio adhibetur. Hoc est illud nomen, dia quo ipse Deus Exodi 6. dixit ad Moysen, nuri ues in Dominus , qui apparui Abraham, Isaae, O Ia eobin Dro omnipotente, ct nom/n meum mpn non indieatii eis. Pro nomine autem tetragrammato Se ptuaginta veri runt Grsce Κ ΥPIO ,& Latinus interpres loco eius substitute Adonat, qua in re Hebrςorum traditionem sequuti sunt. Non enim audent nomen sacrum quatuor literarum αερα νναιαρ, ητον eloqui, aut pronunciare, sed pro illo aliud subrogant nomen Adonat, siue Elohim. Porro hodie vera, &legitima huiusce nominis pronunciatio ignoratur. Nam quod quidam perperam hebraizantes per hanc vocem Ieboua efferendum censent, quam erroneum, de inane sit, pluribus ostendunt duo viri rerum Hebraicarum peritissimi Bellarminus, de Genebrardus: hic epistola ad lectorem, quam commentarijs in psalmos praefixit, ilip in grammatica exercitatione super plaumum trigesimum tertium statim in principio primi versus. Huius doctrinet cupidos ad hos remitto.'Certe notarunt viri eruditi hoc vocabulum Iehoua ignotum prorsus fuisse priscis scriptoribus, qui vel inter Christianos, vel inter Hebrqos s eri idiomatis cognitione floruerunt, quicquid scribat in contrarium Petrus Faber, plurime licet lectionis homo, in suo libro singulari, que Dodecamenon, siue de Dei nomine inscripsit. Quamuis aute vera nominis prolatio ignoretur,no ideo censendu est, quod voce exprimi nequeat,alioquin nec nomequidem esset, nec literis,& θ llabis constaret. Cardinalis Cu- sanus
450쪽
Cap. Ib. Desset. eius partibus. 363
sinua ideo ineffabile dici putat, quia est complexio omnis
vocalitatis, sunt enim omnes eius litere vocales,& quiescen tes , quia in Deo omnia quiescunt. Aiunt Cabalistae quam da esse huius diuini nominis expositionem, quam vocant semhamephoras, quae per duo praesertim nomina fieri solet, quorurnum duodecim , aliud est quadraginta duarum literarum,de quibus diffuse fatis, & eleganter dissetit Petrus Galatinus libro secundo de arcanis catholicae veritatis ex R. Hac cados. Hoc nomen est fundamentum. & radix omnium nominumia diuinorum, caeterisque omnibus praee minet . Alia enim nomina vel dicuntur de Deo propter actus notionales, ut esse ' Patrem , Filium, Verbum i vel per relationem ad creaturas, ut esse Creatorem, Dominum , Conseruatorem: vel propter attributales persectiones, ut esse iustum, sapientem, omnipotentem et vel per remotionem imperfectionum, ut esse infi- initum , immutabilem, immortalem . At vero nomen mir
ipsum esse diuinum significat, ut est in seipso, per se sublinens, infinitum , independens, & prorsus incomprehensi bile Ioannes Goropius Becanus vir summae literaturae scripsi in sua Hermathena id nominis fuisse Deo impositum ab Adamo, sed consulatur a Petro Fabro,qui libro supracitato clarissime probat ipsum met Deum sibi ipsi hoc nomen imposuis. se, & Moysi reuelasse, atque ante Moysen omnibus Patribus inauditum fuisse . Licet enim in Genesi sepius legatur,id per prolepsin factum est ab ipso Dei Chron ologo Moyse . Plura de hoc nomine Raimundus Martiniantiquus auctor nuc primum editus Parisis in Pugione fidei, Archangelus Burgo no-uensis libro de flectioribus , ct obstiriopibus Cabalistarum . -ςus. di i 3. dogmatibus, Annibal Rossetius in Pimandrum Trismegisti, Pererius in Exodum, Reuclinus libro de verbo mirifico, I oachimus Abbas in Apocalypsim, R. Moyses Aegyptius libro 'de dubijs perplexis veteris testamenti, R. Isaac in explanatione nominis sancti, R. Simeon ben Ioachai libro Zoar, R. AKiba, R. Iacob Cohen, & ex nostris insignis nugator Guillelmus Postellus in librum magno Abrahae falso adscriptum, cui titulus Sepher Disra, id est liber creationis, R. Ioseph Castiliensis in Porta lucis apud Paulum Ricctu libro A. de ealesti agrietistura, & alii Cabalistae in plerisque ridiculi, qui cautilegendi,& quantum permittit Ecclesiasticae censurae districtio. Decimum nomen Saddas, quod nos robustum, vi-ZE 2 etore na