장음표시 사용
161쪽
Dederat certe magnae rei spem Bombomachides ; venturum esse Grai latorem, qui argumentis solidis, quasi gravis armaturae dux, omnia prosterneret: tam confidens pollicitator, ut fateretur se disputare nolle, .sed abrumpens suam epistolam , monet suum Archistiategum, ut maturaret suam
responsionem : quasi is Solia pugnos jam
ponderaret Gratiarum Authorem exdoς saturus : attamen quam fallimuri prodiit multo post ille Poliphaemus, nil quam con- v itiorum seminam exhauriens e tam insanam, & falsam, ut totis capitibus vix dignE expresserim e de controversiae statu, tam timide tam strictim agentes uterque: ut licet, naso, fronte, & auribus, acerrime a
me perfricti; de fuga magis quam pugna Circumspectent. Non est quidem Thras,nicae jactantiae ubique inanis, dicit Ep.
pag. 68. accurate omnes anonymi objectionci
'ire levissimum foret .ad rem ramCn UenienS pag. II. Nobis cum hoc sicurra non sc sputatrone di quιrendum- ait: cui venuste accinit ranquam cuculus Bombomachides Ep. a. in praefatione dicens , prorsm tira reverentia assentio , non se cum larva decertandum, alibi quoque exclamans, hei mihi quod
162쪽
Grallator Ep. pag. 7s, petit a Tomboma. Inep. 1.chide , ut dimisso Graearum fabro, sibi liceat, cum Fhiladelphia , humili modestia, s pia quiete, de his quaestionibuι agere: lepide i ut, ni mirum Grallator , quasi pirricharius, artem Saltandi primo ostentet; dein vicissim Bombomachides, Ascoliasimum puerilem, uno pede saltitans, Iudat e ac sibi mutuo dein applaudant ludiones. Ni malint ter tium sibi advenire, qui tanquam brabeutes,
praemiis utrumque ornet. Tam ridicula certe haec fuerit Chyronomia: ut ipse Bombomachides, praefationis loco citato , id consilium improbet: non enim arbitror id seris
ita fieri posse inquit. Serto p quin potius haec
legenti statim obversata est Thrasenis fabula : ubi is in Eunucho non aliter cum suo Gnathone deliberat, de expugnanda Thaide. Cujus belli finis tandem fuit, jam dudum animus est in patinis. Hic se videant Walachrus uterque bellator. 8c sic transeat nunc haec prior facetia. Secunda ineptia est quod Epist. Pag- Σ3 Inep et.& I4. discrimen facturus inter politica & Ecclesiastica negotia, statuit, potestatem politicam habere authorem, Deum regem Gemtium ct omnipotentem creatorem caeli Gr terra:
Ecclesiasticam vero Christam regem s media-
163쪽
Drem. quae sutilis ineptia estiquaeram enim an non credat verum esse, quod ex I. Cor. Is . in Grallis annotaram Θ Christum post ascensum in caelos, ut Τheantropon, obtinere dominium, in toto orbe, sic ut Pater .
depositum imperium illi uni tradiderit , quam diu mundus stabit. Unde sequitur fictum & futile esse discrimen, quod venatur inter Politicam & Ecclesiasticam pol statem quae hodie est: quia ex hoc Apostoli loco concedere cogitur , utramque a Christo mediatore exaltato emanare, ac
proinde authore non differre, quia hodie unus & idem Christus rex est ac dominus Politicae & Ecclesiasticae potestatis. S quatur alia ineptia. Hep. 3. Differunt hae duae potestates inquiri etateria; quia politica potestas confiibiit Sceptro
terreno, ct imperio glaau: at Ecclesiastica, cla- vibiti caeli. Mera ineptia l Futile certe est, tam calcatam in Grallis crambem iterum apponere: paucis jam repeto. Claves Apostolicae quibuscum Christus petro & Apostolis solemniter dedit veram & absolutam jurisdictionem ecclesiasticam, desierunt cum Apostolis. Unde constat futile & ineptum esse differentiam
qu rere velle,per rem,quae non sit amplius. Fateor
164쪽
nam & censuram,clavium nomine indigitari; sed improprih ac requivoch. Neq; quen quam reformatu, urnGrallatore ita insanire arbitror, ut putet eam potestate & jurisdictionem adhuc hodie ecclesiasticis superes.se,quam Christus Petro & Apostolis dedit Solus Antichristus Papa is est , qui hoc jure ita superbiit, ut ex clavibus Potri secerit, sceptrum &coronam triplicem; quod Grai- lator quoque tentare carpit, per suas claves: non vulgaribus modo Ecclesiae membris, sed ipsi pio magistratui cum authoritate leges praesicribere volens, etiam in politicis. Unde nunc statuo claves quidem. in ecclesia remansisse, sed non tales quae materialiter differant, di materia civilis imperii. Quia politicus Magistratus,praesertim si pius sit, ad coercenda mala, non tantum utitur gladio, virgis,& flagellis, sed saepe etiam verbis: non comminatoriis tantum, sed blandis quoque; atque ea ratione a vitiis ad vir tutes abducit delinquenteS. Ep. p. I s. Disserunt forma inquit. Oivilis Inep. q.
potestas est Architectonica, ct de otica , sub Deoi Ecclesiastica vero Diaconica sub Christo. Futilis ineptialConstat enim ex loco Pauli I Cor. Is . utramque potestatem Christo exaltato im-
165쪽
mediate subjacere. Deinde evidens est, Architedtonicam potestatem forma quidem distare a ministeriali aut uasoria, cum architectonice exercetur; tamen non ita dis- ferre, quin is quoque qui potestatem Architectoricam possidet, quaedam sitas orie praecipere ac agere possit Sc sine imperio :quia Architector ca suasoriam non excludit , sed includit, ut superior inferiorem.
Diserunt me inquit , missupremm civilis potestatis est gloria Dei omnium gentium regis ; Eccissiastica potestatis binis proximus stimmediatis est, gloria Christi mediatoris exa tali 2c. remotus 9loria Dei est. Mera iterum futilitast Cum enim politica potestas Christo exaltato immediate subordinata sit; Sequitur politicam non aliter quam Exclesiasticam Christi Gloriam intendere debere. Ep. pag. 18. Disserunt ejectis inquit:4. quia pobticae potestatis efecta sunt leges, statutas paenae civiles; at Ecclesiasticae potestatis sunt,
praedicatio verbi, administratio Sacramentorum , determinatio controversiarumsidet: canones ordinis , elemo 2 depositio ministrorum accensura. Mera futilitas i Quid enim ineptius esse potest λ quam eundem coccismum ita resonare,qui Grallis satis
166쪽
satis est explosus; ostendi enim in Grallis
atque hic iterum , hodierni cultus externa
negotia, non esse speciali jure sancta, &proinde a Magistratibus piis, qui scientiae donis instructi sint, obiri posse sine Sacrilegio ; idque Synodorum decretis ac statutis ratum esse in nostro Belgio. Differunt obiectis inquit. Civilis imperii siflecta Iovi - βi,2kli res huim vitae; Ecchia δ' P'7'siastica furi dimoisis obtesta sunt illa qua ad Deum pertinent Sc. Mera quoque ineptia ac jam sepius refutata. Circumcisio enim non erat res hujus vitae sed sacra & religiosa; hanc, tamen non Levitis, sed losuae commisit Deus. Praedicatores mittere cum libro legis ad praedicandum non erat negotium civile, sed Sacrum; Pius tamen Josaphat praedicatores misit cum libro lsgis ut praedicarentis Disierunt Correlatis inquit: Magistrat/u Inep.:8. civitis correlatum est , subjecit popu una in
republica. &c. Ecclesiastica potestatis corret '. tum est, populin unam in Ecclesiam Sacra societate , ct Spirituali communione adunatu&c. futilis ineptialEst enim Magistratus correlatum Resin publica , & Ecclesia in re publica, quam ut Magistratus in Republica habeant, curare L tenen
167쪽
tenentur, tum per se, tum per Eccles sti OsisInep. s. Ultimum discrimen ponit in adjunctis variis harum potestatum, qua utrisque non post sint se communia. Unde putat Specialem di- ver statem oriri ; sed meras ineptias flandit. Scribit pag. 2I. turisdictionem civilem aliquando uni convenire ,sed EcclesiaΠιcam non' uni sied unitati tributam esse; mera sutilitast quis enim ignorat Christo in terris superstite jurisdictionem penes unum fuisse ι &Joannem Apostolum in Ecclesia summam potestatem habuisse , quando is tandem omnibus Apostolis supervixit et immo si
hodie talis adhuc superesset,primatum merito in ecclesia obtineret. Ut certe stolidus sit Gratiator, qui summam unius jurisi dictionem, tam procul ab ecclesia amandatam cupiat. Utcunque enim jurisdictio Ecclesiae penes totam ecclesiam sit, Actor. Is . potest tamen praecipuus ejus vigor
Nec minus sutile est quod ait , delicta qua ecclesia punit, non puniri nisi post admoni-rtanti or in casu contumacia vel impaenitentis,
atque in hoc , modum puniendi ecclesiasticum disserre a politico , Merae nugae t quia
168쪽
certum est Eeclesiasticos censores poenitentes non raro punire ; si quis enim Ebrietate , Scortatione, adulterio vel alio gravi delicto peccet, etiamsi paeniteat, censura tamen & paena Ecclesiae affligitur eatque hic suam praxin videat Grai lator ,& imprimis Theodosium Caesarem l annon is paenitebat cum lachrimis suum factum defleret λ attamen cum inter Clericos post paenitentiam sedere vellet sui gloriatur Bellarminus J Ambrosius jussit eum stare , & non desiit eum vexare ;quam extorto primum hoc decreto; quod Caesaris Jsdicia, post id tempus, irrita essent ante trigesimum diem post sententiam ab illo latam et hoc scilicet erat paenitentem non punire t Jam si paeniten
tes tam acerbe tractantur, annon menti
tur Grallator p sed dicat ecclesiam non punire nisi impaenitentes & contumaces pquis stuporem illius nugonis hic non mi retur Secundo Politici paenitentes non lam- per puniunt; sed lenius crimen aliquando consonant spe correctionis.
Atque hae quidem sunt astrales differentiae quas ponit Gratiator, inter ecclesiasti- . cam & politicam potestatem ; ad quarum
169쪽
serium examen me invitat, scilicet pag. aa. Epistolae suae, non minus inepth ; quam si flagitet, ut in sterquilinio Iesuitico sex. quo sere omnia depromst) aurum vel stacten quaeram e si hoc tam facile persuasit Suis Walachris , & imprimis Bombomachidi, sciat in Frisia aliter catulos quam
Sues olfacere. Nunquam tam authoritati-v h apud nos de his garriet, quin, ut nugas ac ineptias exsibilemus.1nep. Ie. Id utrique Walachro vernaculum est, ut in convitia mirifich luxurient ; cujus rei i dignitatem carpes,in Bombomachia BOmbomachidi objeceram ante oculos congestum convitiorum, quae in me effutierat in prima Epistola: ut sperarem malum illum morem in illis corrigi posse , dederat spem in prima Epistola Larenus;admonens suum Archomysten, ut ab convitiis abstineret: tam quoque compositus ad gravitatem o ditur Grallator suam Epistolam, ut pag. 6.& dicat ab sua condicione alienum esse,
convitia convitus retabare, Ethnicorum &
Christi, sabsit Blasphemia) exemplum ad
serens, qui convitiis assectus, non vicissim convitiabatur, inquit. Et tamen, qua est impudentia, non modo Calumniarum α - . &falsarum blasphaemiarum, in me, por
170쪽
tenta passim effitiit, sed sola pagina quinta ; componens ad cantum maledici Organi sui tibias, pleno ore in me effundit: Ombi exhibuit hic mendax, teterrimum monstr m inquit in ex inscitia, arrogantia, vanitate, virulentia , impudentia, mendacio , ct maledicendi studio constatum. Et vix recollecto gutture, tantum stultitia, tantum arrogantia, tantum fuci, tantum stoliditatis, tantum nequitia scurrilis , tantumque impiae malitia mi
hi in os objicit; ut vel mentem illi excidisse credendum sit, qui quid convitiari sit ignoret ; vel Christi Sacrorumque reverentiam deeiIe, cujus praecepto exemploque tam aperte contrarietur: quasi ad alios terrendos quidem valeant sacrae leges & piorum exempla , ad mystas nil pertineant, nisi quatenus illis integrum sit ad ostentationem abuti. Quod in duobus illi Walachris aperte videre est : ut hic quasi grande scelus, maledicentiam in me vituperent; in seipsis vero vel non videant , vel ut virtutem laudent: ut vel apertis verbis Gratiator dicat Ep. pag. 8. Saeυiit in discipulos Christus, sed Mutati datur quod solis squantum abest obsecro haec phrasis ablasphoemia in sic pietas
non ingentum me vehementem facit: si quid fuero stomachatus, non admodum me panitebit inquit: