장음표시 사용
481쪽
in responsione ad. quartum , &quiatum sargumentum . t Ad I. Ex eo , quod unitas ut proprietas, ac perfectio entis , negatio vero non possit esse proprieta; , nec perfectio entis, ut respondeatur, debent explicari duo: primum in quo sensu unitas sit proprietas entis: secundum in quo sensu unitas siti negatio . Avicenna, ut refert S. Thomas prima parte quaest. SI. arti c. I. in corpore credidit, quod unitas addat supra ensirem aliquam distinctam , per quam ens sit unum, eo pacto , quod albedo addit supra subiectum rem aliquam distinctam, qua subiectum constituatur album . Sed reijcitur a S. Thoma, quia haec res, quae additur supra cns, est una ; vel ergo est
una per se ipsam, vel per aliquid aliud , si est una per aliquid aliud , de illo redit dissicultas, & proceditur in infinitum: si
est una per se ipsam ; ergo etiam ens est unum per se ipsum ; ergo unitas non est proprietas entis, tamquam res addita supra ens. Dicitur ergo unitas esse pro prietas entis, in quantum licet quodlibet ens sit unum per se ipsum, e- R. Pe
482쪽
Hinc vero potest etiam explicari, in quot sensu unitas sit negatio diuisionis. Pro quo debet aduerti, quod dupIiciter poplsumus nos formare conceptum de perfe-lctionibus rerum: primo via amrmativa biformando directe conceptum persectio' num ipsis conuenientium : e. g. cum co
gnosco , quod aliquid est ens, cognosco directe, quod habet perfectionem essendi. Secundo via negatiua , formando directetconceptum quarumdam imperfectionum,lquq competunt alijs rebus , deinde vero per ablationem talium imperfectionum , t formando conceptum de persectionibus oppositis. Hoc pacto cognoscimus spi-iritualitatem. Formamus enim conceptumide imperfectione materialitatis , deinde luero per eius remotionem formamus co-ceptum de perfectione opposita spiritualitatis, quam tamen cognoscimus es il perfectionem positivam . In casu nostro unitas dicitur negatio diuisionis , quia prius formamus conceptum de imperse-listione diuisionis , ac diuisibilitatis a deinde vero remouentes taIem defectum, r-m mus conceptum unitatis, & indiuisibilitatis oppositae diuisibilitati, ac diuisioni. Ratio vero , cur prius formetur co-ceptus diuisionis , quam indivisibilitatis, asseretur in responsione adra Hinc patet responsio ad argumentum . Unitas est
483쪽
proprietas , & perfectio entis ; negatio i ii non est proprietas , neque persectio en' sitis ; ergo &c. Distinguo minorem; nega tio quo ad rem ipsam , transeat; negatio isecundum modum significandi , nego, i Negationes secundum moduria significan di sunt maximi persectiones ; e. g. infi-l rinitas Dei , qtis secundum modum signifi I lcandi est negatio sinis , secundum se ip- sana est perfectio opposita limitationi, per i l
cuius remotionem cognoscitur . Sic in l
casu nostro unitas , quae secundum se ip-l lsam est persectio opposita imperfectionil sdiuisionis, ac diuisibilitatis, est maxima ut perfectio entis unitas vero diuina, qualest perfectio opposita defectui cuiuscumque diuisionis , ac diuisibilitatis , est ma l
484쪽
De Unitate . 6 7 verso unitas cum non ente , & non per' fectione nulla est perfectio; ergo cur svnitas non fundatur in perfectione , non est v Ila perfectio. Ex eo, quod unitas entis sit perfectio , oritur,uvi notat S. Thomas prima parte quq st. Ir. art. I. quod unaquaeque res sicut custodit suum esse ,
ita custodit suam unitatem , & sicut resistit destructioni, sic resistit diuisioni ; e.g. homo custodit unionem anime cum corpore , & diuisioni, per quam anima separatur a corpore, resistit sicut destructioni. Praeterea custodit continuationem partiti; diuisioni vero per vulnera rosistit vehementi Gine, ideoque ex diuisione partium animatarum sequitur dolor.
Ad Sufficit ad definitionem, quod sit
per priora, & notiora quoad nos, licet illa sint ex natura sua posteriora, ac minus nota . Iam quoad nos diuisio , ae diuisibilitas notior est in diuisibilitate, ut dicit Aristoteles Io mei. teX. s. per liqc verba: significatur ex diuisibili indiuisbile , eo quod magis m&lIitudo D ac ditiis bilesensibile est.
Culare musiitudo ratione prior quam indius
bile propter sensum est. Idem ex Aristotele docuit S. Thomas prima parte quq st. II. art. 2. ad a. Ratio , cur diuisibile sit notius est , quia est magis sensibile, cum per sensum primo percipiamus diuisibile. Secundum natura vero indiuisbiIe prius V est,
485쪽
est , ac notius diuisibili, cum indivisibile sit causa diuisibilis , & unitas sit causa numeri
Ad q. Vnitas , ut dichim est,consistit in negatione diuisionis, ac diuisibilitatis Quia ergo res qua nil habent aliquam specialem in diuisibilitatem in partes qua
titati uas, ideo habent etiam aliquam specialem unitatem, qui idcirco dicitur unitas praedicamentatis . Est autem unitas pridicamentalis indivisibilitas , vel indiuisio rei quantae opposita diu ni , vel diuisibilitatι quantitati uini; multitudo vero , seu numerus praedicamentalis est multitudo resultans ex diuisione rei quant.e, & hic nil merus praedicamentalis vocatur quantitas discreta , & non datur in entibus spiritualibus, hoc est in personis diuinis, &angelicis , licet in ipsis detur numerus transcendentalis. 4 alem numerum p rq aicamentalem definiuit Aristoteles 3 p by 'sicor. tex. 68. dicens numerus est una plu
Ad 3. Vt respondeatur primo definien, da unitas singularis, & uniuersalis , ac pr sertim unitas specifica, generica,& analogica . Secundo examinandu II san ,&quomodo Unitas specifica, generi cal& analogica dentur a parte rei. Quo ad primum num numero est, quod quatenus tale diκidi non potest in plura , de quibui sti
486쪽
De Unitate . 63 9beorsim praedicabile ; e. g. Petrus est unus numero homo, quia non potest d uidi in plures homines , de quibus sit seorum pret dicabilis et 'Roma est una numero cI-uitas ex eadem ratione. Vnum uniuersale est , quod ita est unum saltem unitaIe abstractionis . Ut p si iuri in stura , de quibus est seorsim pradicabile , ut homo , cis uitas . Homo enim potest diuidi in ptu. res homines, Petrum, Paulum, de quibus est seorsim pridicabilis: civitas similiter diu id i potest in plures ciuitates . Ex his vero potest propoitionaliter colligi definitio unitatis singularis , ac viai uersalis in abstracto . Dum opponitur , quia male unitas diuiditur in membra , quorum unum detur a parte rei, aliud detur solum per intelleestim . Respondeo id esse falsum, praesertim si sit controuersum de at quo membro, Vtrum detura parte rei, vel per intellectum G sed est controuersum virum unitas uniuersalis detur per intellectum , vela parte rei ;ergo bene unitas diuiditur in singularem di uniuersalem . Iam unum specie est, quod potest praedi- 'eari de pliaribur ilistis in tota sentia , aci de itione , aissimilibus Volum , Ur a no- his discernibilibus per accidentia' e. g. homo
est unum specie, quia potest pr dicari de pluribus hominibus Petro, & Paulo, quis V a sit ne
487쪽
sunt similes in tota essentia , ac definitio-lne hominis , & sunt dissimiles , & a no-lbis discerni biles solum per accidentia .
Vnitas specifica est conueniptia pluriti simi-llium in iota essentia, ac de itione , ac diffi-lmititim soldim in accidet ibtis modo e sicato. lUnum genere est , quod dicitur de plu-lribus contiementibus in parte essentiae , σ δε-lfinitionis , σ disconuenientibias in alia parte din qua non includittir formaliter illa pars, iniqua conueniunt. E. g. animal est unum ge-lnere, quia dicitur de pluribus,e. g. de lio. lmine , & equo conuenientibus in hoc a quod sint animat,quae est pars definitionis utriusque , & disconuenientibus per rationalitatem , & irrationalitatem, quo et staltera pars definitionis, in qua non includitur formaliter hoc, quod est esse an Almal. Vnitas generica elisimilitudo, uri
conuenientia in parte essentiae , ac desinitionis
Vnum analogice est , qtiod dicitur de
pluribus disconui nientibus in tota essentia a seo quod non sit pars , in qua contieniant for maliter non inciso in parte, in qtia disconue' niunt. e. g. ens est unum analogice, quia
dicitur .de substantia , & accidentibus , que sunt primo diuersa in tota essentia eo quod ratio entis includitur formaliter in rationibus perseitatis, & in aleiatis , quibus differunt , ut melius etiam expli cabimus inferius . Quo
488쪽
Quoad secundum dubium , virum uni tas specifica , generica , & analogica detur a parte rei: respondeo, quod si sumantur pro pura similitudine dantur a parte rei. Certum est enim , quod a parte rei Petrus , & Paulus sunt similes in tota essentia 3 ergo si unitas specifica nihil est aliud, quam similitudo in tota essentia , datur a parte rei. Confirmatur, quiaque a parte rei specie non disserunt, sunt unum specie; sed a parte rei Petrus, &Paulus non differunt specie; ergo Petrus,& Paulus a parte rei sunt unum speci ε. Similitera parte rei Petrus, & equus nodisserunt in genere animalis , ergo sunt
unum in genere animalis . Tales tamen unitates sunt viritates solum secundum
quid, & cum addito distrahente . Ratio est quia quae sunt unum specie , non hossunt dici unum simpliciter, & sine addito, sed solum possunt dici unum is
cie , atque adeo cum addito distrahente ab unitate perfecta , quae non est unitas merae similitudinis . Si vero unitas specifica, & generica sumantur pro unitate in aliqua ratione abstracta, dico, quod si cui rationes non sunt abstractae a parte' rei, sed per intellectium, sic tales unitates non dantur a parte rei, sed solum per intellectium . Hinc patet ad argumentum :species, & genera non dantur a parte
489쪽
rei; ergo nec unitas speeifica , & generica ; distinguo antecedens: species, &genera si sumantur pro rationibus abstractis non dantur a parte rei, concedo; spe cies, & genera si sum an rur pro naturis conuenientibus in essentia , vel parte essentiae, nego antecedens λ & distinguo eodem modo conlequens. Et quia qui dam speci .s & gen cra abstracta vocant species , & genera forma iter; naturas vero conuenientes in essentia , vel parte essentiae vocant species solum fundamentales, ideo consequenter dicunt, quod datur a parte rei. Vnitas specifica , vel generica solum fundamentaliter , non Veroformaliter et qui modus loquendi non est respuendus . Sed quo ad hoc non potest esse alia quaestio , quam de nomine .
Vtrum identitas, ac distinctio eonuenien-lter definiantur , ac diuritan ur . stio XXX. Ρ Rim' videtur, quod in conuenientes
sint definitiones, quibus identita ldescribitur asst,mabilitas in recto Unius Aelatio ; distinetio netabilitas in recto vntus de alio: I. quia cum duo sunt idem , est in iis unum , & aliud ; ergo identitas non est affirmabilitas unius de alio . 2. Dcbet
490쪽
De Identitate , ac distinctione . q6set. Debet explicari quid requiratur a parte rei ad hoc, ut aliquid sit ataimabile de alio in recto ; sed id non explicatur ergo non fatis explicatur identitas. Videtur, quod in conueniens sit di uisio distinctionis in distinctionem realem & rationis, & etiam in distinctionem irealem, & virtualem. Nam in conueniensi est diuisio generis in species, quarum singulis non conuenit definitio generis; sed definitio distinctionis ut sic non conuenit. distinctioni rationis,neque virtuali, ergo. Probatur minor : nam distinctio rationis& distinctio virtuaIis non est negabilitas unius de alio: quae enim distinguuntur sola ratione , vel solum virtualiter no
sunt negabilia , ideoque paternitas , &essentia diuina negari non possime,dicerido , quod essentia non sit paternitas . 6 Videtur etiam in conueniens diuisiodistinctionis in realem , & modalem . Mala est enim diuisio in me bra,quorum unum includitur tu alio , sed distinctio modalis includitur in reali , nain distinctio modalis non est distinctio rationis ;
sed omnis disti uctio, quae non est rationis est realis; ergo distinctio modalis est realis as, Si bona esset diuisio distinctionis in
alem, & modalem, distinctio realis esset negabilitas duorum mutuo separabi