장음표시 사용
101쪽
eesorum veritatem necessitatem ade, licitd confundunr,ut cer- id statili lion polsit, quid Remonstiantibus tribuant, an quod veritatem eorum in universum ne cnt,an quod necessitatem eorum seu
in universum, seu ex parte in dubium vcscent; an qubd de utroq, simia haesitent Cribro opum cst, it mentem eorum alvines. Haec quid i 'ς ' Isaciunt, illis justa argumenta desunt ad fidem faciendum, ac Proin Gnsurae est. de Conclusio eorum in frivolam Suspicionem desinat necesse cit. Verum enim verboquia rem lianc liquere volunt in Articulo de stilicitione, quem in fine Censurae suae Fundamentalem Reformatio- nuci mulum vocant, quo sine dolore 7 horrore se non dicere prostentur operae pretium foret, ut,quo jure id ab ipsis assirmetur, accuratd expenderetur. His enim Aemon trante manifeLEo tener Socin mi, , quod accusationis caput eth, apertum bellum indixisi unirerse Ecclesia Reformat. pag. . r. non dubitan assimare. Quare, si ab ista labe immunes este Remonstrantes probetur, nihil renat ad innocentiam eorum probandum , quantum ad fundamentales Resormationis Articulos attinet. Sic enim loquuntur Censeres, tanquamst praeter hunc, nullum alium Reformationis Articulum iandamentalem agnoscerent, Sed quia de hoc Articulo caput x. xj. Censurae ex professo tractant,eoLectorem remittimus,ne bis idem agamus Aa Censuram ipsam progrediamur.
Hus frontispicio praetexitur Admonitio, de titulo sonfestum . Ni- η din plet
mirum,uso acleo impura est Consessio,ut a titulo etiam ipso conta. Ieci titui. gionis periculum sit Cautione opus est,nd aditus ejus ingredenti-Dus noceat, haeresin affricet. Bone Deus i quam inquietus est suspicax animus,4 quem prava censendi libido,agitat Omnia tui timet,& sub omni viridi faxo Scorpium latere credit. Sub fucato nomine declarationu insidia latent, ait Censor hic,quisquis est, san sty- Ius, argumentandi,distinguendiq; modus Virum arnuunt id est, sub ipsa aritate latent teneorae, sub candoris nive nypocrisis ac dolus Ita est. Ex istis ipsis vocibus , quas innocentia elaboravit amoliendae criminationi, materia criminationis petitur. Quid facias Nos hic non reciprocabimus serram contentionis per eandem lineam. Fieret,quod dicitur,Thuscum jurgium. Iam ante satis superque, in examine Censurae ad Praefationem, hac tota de re actum est, Cur vid. Remonstr: Declarationis vote potitas usi sint, quam voce o fessi mi Scnaam inepte iis tribuatur Us imu ι, menLFrui horarii, de simul prolixe responsum ad totum istud, quod hac admonitione utinetur. Tu Lector, vide sis,4 confestim intestiges Cen-
102쪽
Cantherim in pona dici mereatur.
P Rimam sensuram orditur Cense a selle suspicionet
Fel in praefatione est,inhiod animum Censoris etiam huius valde exulceratum arguit. Nos illud respuemus,ut brdidi ulceris excrementum. Suspicio,Censurae basis est .Quid mirum p Ea facit in toto Censurae corpore proram luppim. Tolle suspicionem, jacebit Censura fluti ingens littore tramcin. Quod , ut piis omnibus totiq; orbi Christiano liquidb constare pos sit, verbassum Censoris singulas Censurae sectiones κάα ποδοκie secliuemur, 'uam monstrosis hariolationibus , vanis conjecturis. manibus suspicionibus, resertae sint, demonstrabimus. Tu L ctor, adhibeanimum Sc judicium procul omni gratia 5e odio, nec a quibus, sed quid dicatur,adverte. Initium Declarationis Remonstrantium hoc est: is seis Deum
rite colere, ct aeternam silutem certo an indubie consequi vult inte omni te necessum est, credat Deum se, dcc Haec Remonnte assemo, in
quit Censor, etsi verbis Apostoli sit adomata , quibus ad Dei descriptio nem utitur sese. O . 6. mens tamen ipsorum nobis suspem et, quod verba Apostoli , praeter scopum ipsius , auplici Socinianorum riossemate interprentri VIDEN TU R. Prius est, quod se in Acc
dentem ad Deum , qua Aposto uritur, exponetnt cum Smalcio per Deum colere. Alterum L quod quaerere Deum,exponant cum eo Δm Smalcio, perpis vii σου ad regulam bono rum operum a Deopraescrip- Lim se C. ' vitam suam consonere concitidit, ' 8:cionem justam se quod Remonstre Socino Jas ιν Fuientis em non tantu persilicia vcmum etiam per operum obedientiam ac .n. mir.
103쪽
CAPITI PRIMI Qu in long petita sit laaec suspicio,quis non videt 3 Aiubagibus Visi se
bpus est, quas ne Ariadne uuidein inveniat aut illo suo circumeat mae suspiei Caeterum , quam sit ea vana ac fiatilis, sic demonstramus. Primum glossema quod attinet. Remonst phrati: illam sacri Scriptoris,-- cecsere ad Deum, exponere voluisse pepisolere Osinam, ne probabili quidem ratione evincet Censor. Non cnim dicunt, Accei re ad Deum de colere Deum idem esse, sed tantum , in eo , qui legitimus venis Dei cultor censendus est, requiri duo; Flim, qua credit Deum esse,cumque praemia largiri quaerentibus ipsum, re ipsum marere , id est clivinae voluntatis obsequium. Accedere ad Deum, qua phrasi Scriptor sacer utitur,ut interpretarentur cum Smescio per colereDeum,necesse non erat quamquam quid in eo absurdi seret imo
causa erat, ut non interpretarentur percolere Deum. Accedere Cesin. Accedere ad
ad Deum longe aliud quid Scriptori Sacro hoc loco significare,ver-' ius praecedens non obscuri arguit , cum Enochum a De tris situm ori a b esui permem affirmat, ne viaeret mortem: Sic enim infert,Transla-b
tus fuit a Deo, ergo credidit Deo. Ratio est, quia si translatus sitit, placuit Deo impossibile autem est piacuisse Deo sine e. Qui enim ad
Deum transfertur, aut ad Deum accedit, ut cum eo aeterniim sit vivat, eum credidisie, antea c. πιδευσα enim est in textu, non πιςευειν oportet Deum ese, praemia largim quaerentibus ipsum. Accedere itaq; ad Deum, hoc loco idem valet quod ad gloriosam 8c immo talem vitam apud Deum possidendam transferri, quo sensu forte ἐγγίθ, Τ M appropinquare Deo accipitur Cap. I. 9. accedere ad Deumjudicem omnium Cap. I 2.23. Secundum glossem quod attinet, in eo clarius adhuc apparet vanitas uspia
suspicionis vanitas. Nam I. cum Remonstrantes dicunt, proinde ς' nec e est ut ad eam nomλrm ac regulam se compon.rt, mepte paren in steti athen hanc inserit Censer, Sonorum sic operum e Periendam enim gl0i m te ad quam se componere debet Dei verus cultor, non intelligunt ist- hic Remonstr regulam bonorum operum , contra-distincte aer gula fidei Absit Sed resulam fidei lonorum operum simul. Fiadei, inquam , qua indubitanter credimus Deum esse , Se qua certo persuasum habemus, Deum praemia largiri quetrentibus ipsum. Haec enim firma fides; non habetur sine divinae voluntatis cognitione. Eadem obedientiae ratio est Consequentia patet, Indubitata pra
missipes4 definitus ac determinatus obediendi modus a bla, luntate Dei dependent assi necssaria est cognitio regulae istius, qua voluntas tota divina expresse continetur. II. Verba ista; Gm II.
104쪽
ponere se. rmam ct regulaetet ictum, inepte Censer existimat b, Um esse verborum istorum, m opori et credere, Sunt enim ἐξηγχος totius istius pronuntiati, quo non tantiim credere Deum esse is
praemia largiri quaerentibus ipsum .sed quaerere etiam Deum necesse esse dicit Sacer Scriptor. Qui enim dicit, necesse esse, crederem um praetati largiri quaerentibus plum , is etiam necesse est dicit
Deum quq rere . duaerere aute est obedire.UU amq; igitur,t Fide, thm obedientia ex fide necessariam cile,ex loco isto concluduntRemonstr. si ad Deum velimus accedere, id est meo uniri, propitio Deo friti, dc praemium a Deo consequi. Tantum autem abest ut fiadem hic cum Socinianis non tantum per fiduciam, verum etiam per obedientiam operum definire voluerint, ut ne quidem per bmniam, de ea re cogitaverint tam alieno loco. Aliud est fidem . dientiam ex fide,simul noecssaria esse ad hoc, ut aeternum salvemur; aliud, fidem non tantiim perciduciani, sed etiam per obedientiam operum definiendam essb. Istud, non hoc dixerunt Remonstrantes, sectionis huius initio. III. Imperit, inepte Censor hic addit ex Fidei seu fiducia in Deum, formalem actum es , ad Deum accedere per Christum , obedientiae ritum formalem , Deo obtemperare ex Decalogi praescripto. Nam si fidei actus formalis est ad Deum accedere per Christum tum sensis verborum acri huius Scriptoris erit Accedentem ad Deum, id est, credentem in Deum,oportet credere , vel
credidisi in Christum, Deum esse.&c. Si enim formalis aetus fidei est accedere ad Deum per Cluillum accedere itaq; ad Deum, est formaliter in Christum crederet. Quid futilius rimo contra, Scriptor diserte dicit in Aortito primo cum oportet τιςεύσω, credidisse e Nec vel hilum de fide in Christam loquitur, criod tamen facturus omnino fuisset, si formalem actum fidei in eo situm esse dicere, luisset. Deinde, si actus formalis obedietiae est obtemperare ex D calogi praescripto, tum actus formalis obedientiae nonhst obedire ex prςlcripto Euangelij quo qu d ineptius p Si enim praecepta Euangesti formaliter lunt Praecepta , quomodo obedire praeceptis istis
non est formaliter obcuires Accedit. IV. Perperam ex eo, quod Re
bent, normam obedientia a Deo praefriptum esse odi, Him Legis Euangelir, concludit Censeri, Remon Ziantes statuere cum Socimanis obedientiam e formam Dei: Nam quae consequentiae rati, Deinde, nec potest , nec debet ignorares ens ,r, Remonstrantes in Conses
sione sua Cap xj. α xij. ubi de fides o dientia proprie dicta ex Profesto
105쪽
CAPITI PRIMI. asprosesse agitur,totidem paene verbis quibus ipse Censer hic utitur,
Fidena facere dc vocare causim,matrem, fontem obedientie pro rie dia
Eia. Obedientiam ver,prolem, fiuitum atq; esse tumstri: imo quod omni exceptione majus est , eos duos articulos sive capita duo distincta de fidein de bonis operibus secisse. Hanc tam apertam d clarationem,ex locorum istorum duidum conjunctione, in iispicionen tralacre, quid aliud est, quam in censendo sitam imperitiam, dicam an malignitatem proderes Atq; hic primus in ipso limine lapsias mali ominis praesagium videri debet. Par, si non major, imperitia se prodit sectione II. Primum Con se Nonis se fundere his videntur Remons tr ait Censer, quaestionem, an sit Deus II ΣΣ':cum inera, Giso quati P. Cur Nam, inquit, loca S. Scripima, quit m hic utuntur , tantummodo iniureete probant quod sit Deu : --,Umodisunt ad Hebri 1. i. r.IA. r. 33. Atqui loca ista non allegantur, taciti, iri
ad probandum seu directe, seu indirecte, quod sit Deus; init mi peritia in ora . nus; Magna haec in disputatore Academico imperitia est pertinent Fqenim ad subjectum quaestionis,non ad praedicatum .Quaeritur enim unde probetur Deum cisepis eum Deum,qui locutus olim est per Prophetas, desultimis temporibus per Filium suum, uti Hebr. I. r. I. Ioh, I. I. legitur, verum Demn esse Alterum est,Remon Ba res silentio suo astute diomulant alia Scripturae iucta, quae Socimani ad naturalem Dei cognitionem homini detrahendam passim rwciunt, ea sciqua Deum G proprie ac diredi ostendunt; cuiusmodi sunt,quae Val. ig
ducuntur. Mera imperitia haec est, suspiciadi libido. Nec enimRe- VI .es monstrantibus propositum est,ista sectione simpliciter probare De bro sectionis. um esI sed haec duo simul, Deum esse, eundem voluntatem si am, secundiim quam coli vult, de qua praecedente sectione actum merat, singulis temporibus patefecisto Imo hoc postorius tantuni directe probare propositu sibi habent. Hoc enim evicto ac probato, prius istud simul probatum atq; evictum est. Hoc posterius autem quod vid is , qui verus Deus est, voluntatem suam singulis tem p .ribus patefecerit, ex operibus croationis ac providentiae,aut ex istis locis , in quibus de illis operibus agitur, ut adstruerent, natio non sinebat Ingens itaq; hic iterum σφαλμα apparet in disputatore hoc Academico, quia quςstiones non distinguat,in statum introversiae non perpendat .Quod interim attinet qu itioncs illas duas,quas
Censer noster hic parum accuratus non distinguit; si homin natu-Iiter insita seu invani sit divinitans ri ius opin o Et, An,exibro Na- rurae,
106쪽
tiora , qui vocatur sive ex naturabim principiν homo possit cognoscere Deum se De iis ut in hac Confestione sua quicquam definirunt, non modo non necessarium, scd superfluum etiam judicarunt. Etenim illa ipsa argimacnta, ilibus hac secunda sectione sua probant Deum illum Hiii solus verus Deus est, olim multis modis multisq; vicibus ec Prophetas locutui esse, Multimis hisce temporibus per Filium tuum Jesum voluntatem suam manifestasses, non modo iiDficere crodunt,ad istud ipsum probandum cuilibet homini,quicunq; tandem is sit, dummodo judicij sanae mentis expers non sit sed talia esse crodunt, ut caetera omnia prae his infirma atq; incerta, saltem operosiora, controve si is pluribus impedita censeri debeant Remonstrantes sequi amant plana facilia dc brevia, quae rudes indocti sine ullo labore statim percipiunt,& doctissimi quiqic guntur admittere, nisi cavillatorcs agerc, manifeste praevaricui velint. Quale hoc est Ista signa, Prodigia, virtutes,&c sectae runt: Ergo Deus est , is qui ea fecit, verus iste Deus est, .Religio, quam iste praescripsit, vera ac divina Religio est Hoc argumentum prima statim fionte palpari potest. Coelena,quae ex principiis Philosophicis deducuntur, tam opero1h sunt cla rata, tot cxceptionibus involuta, tot distinctionibus , hypothesibus, postulatis intricata, ut indoctus ea saeph adsequi non possit, di, stillimi qui- .anhu, si δ' non raro reperiant, quod in iis desiderant. Hicquid sit, iniq- .consessio Re stionem illam, An sit Deus, lan ratione naturali cognosci ac probari possit Deum esse, ex rosesso hic inactare non voluerunt RG censet monstrantes tantum, abest ut eam cum Quaestione,Quis inualis sit Deus,confundere voluerint, uti eos confundere videri voluisse Cc
sor asserit. Et, mirum est, quod Censer hoc in iis culpare praesumat aut ex coriocinianismi suspicione eos gravare nitatur, clim collega ejus in Sympsi puriora Theolo a quam suo nomine editam etiam AmotumThy Me non ignorat, pag. xiij. hes iij hoc inter praecognita censendum esse assirmet, imo hoc quaerere, An sit Dem, inter quaestiones illicitas nefastas ponat. Sic enim ait In Theologia quaerendum non eLE Ansit Dem,cum vocientia suum s jectum, ita hoe ipsum Theologia praesupponat, quodq; , Da luce clarum, a piis disputari fas
Quod pored subiicit Hal cinari RemonΠrantes, cum effatum
pontoli, Heb. t. r. quo eandem dos Brinam ore Prophetarumsub vetere, ac
se risit sub N. Linamento prolatam fuisse asserit, hac interpretiiove Socinianismum πῶρας explicaut ι .iv imvero postumu tempori per
107쪽
per unigenitum Fibum suum nobis ultimam voluntatemfuam plinissime decuriavit ac manifessitavit Hoc inquam,nil nisi ingentem uspicandi aeruginem armuit. Nam nec Apo1tolus isto in li,co asserit, eandedoctrinam ore Trophetarum sub V., ac Christi sub N. Testamento prolatam fuisse, uti audacter hic affirmat Censor, nec negat asseritve contrarium sed ordinem tantum modumq; quem Deus in revolanda voluntate sua observavit , indicat. Neq; aliud hic indicatum
voluerunt Remonstrantes Per ultimam voluntatem,cmucreVelatio villis banem per Filium Dei factam esse dicunt, non intelligunt, nisi eam, lumas quid si quam nulla alia revelatio labsecutura est: quae duratura est usq; 's is madultunum mundi terminu, ntradistinae a revelationibus, quae decinatione.
multis vicibus,multisq; modisserProphetas, nunc hos nunc illos se 'ctae iterunt subV.Foedere;&,la subProphetarii voceMosemitia hic comprehensum velimus, contradistincte, revelatione illa,quae perassem facta est . quatenus sc ille divinam voluntatem Veterido dere comprehensam . populo Israelis, nomine Dei, manifestavit. Voluntas enim divina, illo Faedere comprehensa , non erat ultima Dei voluntasa erat enim antiquanda labroganda, uti disertesdi
jam etiam abolita atq; abro ta est. Unde Lex per rosem tala dicitur, Gratia e veritas per Iesum Chris tam Ioa. I. I. Caeterum, an voluntas Dei ultimi, etiam stante isto aedere veteri, non aliquo modo, saltem tib typis umbris fiserit proposita, per Prophetas praedicta, alacrius loci est disquirere Certum est eam senissime tum declaratam ac manifestata non fuisse. Et hoc est illud quod hic adserunt Remonstrantes amphasis enim est in voce superlativa, pleuissime Contrarium velle concludere erevocabat, Ultimae, nihil aliud est quam suspicioni indulgere velle, rem per se manifestam, calumniari. Sed hac de re tota in sequentibus ex prosesibagetur, ubi ejus tractandae sedes erit. - Sectionis tertia Constra tam frigida est , ut tussim Lectori ciere possit. A serrio, inquit Censer, RemonLErantium, qua universam divι-
me voluntatis , qua quidem ad Religionem pertinet, dec virationem comprehensum esse dicunt libris V. ct N. Tes tamenti adeo laxa eLD lata, ut ipsi quo ri Sociniam ei possint subscribere, me. Quid tum p Et Orth doxi ei non possunt tantiim Diblcribere, sed & debent, adedq; su scribunt unanimiter Particulam illam ; quidem ad Religionem periret, hoc loco a Remonstrantibus insertam esse contradistincte ab ea Voluntate,qua saluti, vitae aeternae expresta promissio con- a tinetur
108쪽
EXAMEN CENSURAE tinetur quasi vid dicere voluis ent, utrisq; libris V. M. Ostamenti totam ad Religionem Ze cultum Dei pertinentem voluntatem Dei comprehensam quidem este, scd cana voluntatem qua vitae aeternaei initIio comprehenditur,sblis N. Faederis libris contineri dvanimnium est. Imo contra,sub iis qua arach gιonempeΠιnent, etiam promtissum vitae aeternae, quidem ante omnia . comi rchen- , helat, dere voluerunta Tantummodo voluerunt particulam illa insertam, tioni Remon- distinguerent voluntatem Dei ad Religionem pertinentem , ab
ia's': illa voluntate divina, qua alia omnia in mundo vult facere, aut fiecula. Quaequi ri, quae ad Religionem non pertinent. Jnterim, an dii linitio ita vo- m d ς voluntatem que u Relitrionem 2 voluntatem qua ad Vitam - atem impe 'tinet, recta sit, An exprepa vita tema promihi Iol; IV.
deris libet u contineatur, alterius loci si disquirere dc suo tempore a nob ccxaminabitur. Unum hoc loco tantum dico, Si clarae expressae Dei promissiones de saluti ac vita aeterna etiam librisV.Te istamenti continentur, quid opus ellia de re digladiari piroserantur loca desconesamatum cst. Sectione quatrii, censentur Remonstrantes, quod libros Canon cos utrius, Teisamenti quos Sect III. IV. recensuerunt, a viris divinis aut epe conscriptos, aut approLatos, ingenere tantum si mrant. Interim quae nam ac auorum sint illa Testimoniat, quibin illudprobari possit, ne,
hic, nej, alibi nominatim significant. At quis adeo iniquus est, ut id in Confessione; un brevi oc in re tam nota Mapud Christianos omnes confessa , requirat λ Legantur tantium quae hac de re Eusebi uvariis in locis historia sua Ecclesias Aca scriptit, quae passim a Theologis citari solent, comperietur per ducentorum quinquaginginta circiter annorum spatium, id est, usq; ad Eusebij aetatem, sine coninadictione credini fuiste, libros plerosq; i md paene omnes a viris divinis , dc nominatim ab iis, quorum nomina prae se serunt, conscriptos fuisse. Ut lib. 3. Eccles Histo Cap. 3. 4. 's. lib. s. Cap. a. libro 6.c. 18,&c videre est. De illis vero,de quibus dubitatum ali andiu filii, an a viris istis divinis, qui iis inscribuntur, scripti l nt, successu temporis per certa documenta indicia, exceptionc omni majora, compertum fuisse, qudd ab iis re- ver a scripti essent aut approbati. Idem Euseb. lib. . c. 3. s. c. 1ε. 8cc. Quod itaq; addit Censor, Remons 'ante iustudio videri fecisse, 0 1 rei causam Hsignari ab Episco8io, in dout privata I Thes. 3; putidum adeo est,ut nihil supra. Nihil alienius a mente de scopo
Episcopi,i hesibus istis. Nam non dicit Episcopim testimonia illa
109쪽
nominatis adduci don posie, sive impossibile esse ut adducantur; Nihil minus sed tantum dicit,testimonia illa, etiam cum ad lacuntur, Jure meritoq; adducuntur, talia tamen non esse,quae exceptionibas, cavillis, destergiversationibus non sint obnoxia apud eos, quibus statutu est non credere, nisi cum Aponsolo Tuom oculis suis videant,ac manibus suis palpent.Jmpossibile autem est, ut quis authorum ipsum, postquam in vivis ested esseti videat ac palpet, ex ejus ore audiat atq; intelligat id , quod ab co dictum factumve esse dicitur,4 credi jubetur. Eaeceptionibas ergo,cavillis, aergiversationibus semper manet reliquus locus in tali casu . id est cu in rei gestae historia, quae credi iubetur, sensus experimenta patulantur. Quod subiicit tanquam notatu dignum tropi e examine opus Libet RemonLErantes, inquit, nullum hic test-οni', quod dat Sp. S. de
um eximendam , maxime Meficax, illo0 sublato, catera Scripturae at . β pii Ecelestia tetrimonia parum apud eos moment aciprrhuismuum habeant tin Smm . ad
Mira ratio atq; oratio: Quomodo, dies des, mi Censer, testimo- , I 'nium Sp. S. inaxime efficax est,ad eximendari dubitationem dedi tae divinita ebris Canonicis ex fidelium animis , s fides de libris Canonicis non ςψαςquod supponitur inanimis istoru fideliuin producta sine testinaonio Spuritus Saninio Fideliu animi fide praealti sint necesse est, Illos itaq;, quibus testimonium hoc sp S. contingit fide praeditos statuis, an- , tequam testimonium hoc in animis suis perceperunt, ide quidem ejus rei, Quam sine testimonio isto Seiritus percipi posse negas. En acumen Lbed addit, inquies , Nampo D. S. Scripturae ect a Uor sic em inspirat, qua tum Scripturae des tum Ecclesiae de Scriptura testanti certo issentimur. Sed qaid hoc cst, Spe S. fidem inspir res An fidelium animis dabitationem eximere mirum acumen. Fides itaq; inspiratur per Sp. S. iis , qui ante inspirationem fidei, fideles erant.An fidem & fidei certitudinem immediatd in mentem ac voluntatem infundere At sic per testimonium Sp.S non eximeretur dubitatio fidelibus, sed inlidelibus, ad credendum alioquin non tantam ineptis sed prorsus impotentibus; imb a credendo alienis atq; aversis lides insereretur. Fidelibus itaq; Sp. S. expertibus convincendis testimonium hoc Sp. S. serviet; At hoc ipsum est quod disertis verbis negat Censor , paulo post, cum ait furemum reIZ--ium Sp. S. non issetur posie abiberi pro argumento si tantum in eis. D. S. experte conrincendisint: Miram ver,quid sibi ait
110쪽
Censer,cum adta. Abam rationem esie eorum,qui fidem in Christum profitentur. Hos enim convinci vos e re debere, ait, per hoc edtιmonium.
Nam aut omnes eos qui ficiem profitenturhvult esse fideles, ut duastinguat eos ab infidelibus , quos convinci posse negat testimonio Sp. . aut infideles. Si fideles, quorsum itaq; istud testimonium & quomodo iis fides, per testimonium istud id equens fidem, inspiratur prii sunt Infideles , quominio sibi ipsi non aperte contradicit in eodem paenesinstantio Dicet sorte alius quis, Sp. S. fidem hanc infiindere per argumenta ista Sed hoc ipsum nil nisi merum asylum inscipiae est. Nam si Spiritus . per argumenta ista infundit
fidem, tum argumenta ista, ema Sp. subministientur,sua tamen vi, ut argumenta,fidi officiant necesse est. Atic est,quod Remonstre libenter concedunt, sed a mente Cenibrum revera alienum est, qui Sp. S. testimonium, ut internum, peculiares distinctum testinaonium ab argumentis externis , ii sua peculari agens, necestarium esse volunt. Si dicat, Sp. S. astundere argumentis istis specialest .men , quod speciali intcrna sita vi, distincta a vi ar inentorum ill rstrat atq; afficit mentem chrs 'tra argumenta audit eodemi cidit. Tum enim argumenta si non subministra itur a Sp. ut argu
menta,nec perantur ut argumenta ,sed concurrunt tantum ut Obje
cta luminis istius, quod solum menti astidiam, convincit mentem, de istis ipsis argumetis,no minus quam de reipsa testat tr. Quicquid sit,certum eli testimonium hoc Sp. S. etiam sic non concestum iri nisi fidesibus quia ones infideles esse ac manere necesse est,quibus hoc lumen Spiritus Sancti non affulget, quibusaffulget eos infideles manere, impossibile est ex Cenibris huius sententia Quare, mirari satis nenio potest, quomodo hic Cen b fateatur te ξι--nium hoc Sp. S. pro argumento ad conrincendum nonsmine apud in ideles Apud alios enim ut serviat impossibile est, Mixta Theologiam ipsius. Si dixisset testi monium internum, Sp. s. servire non posse convincendis aliis, sive sint fideles, sive insideles, sed ei tantum cui fit, consequenter locutus filisset Nam infidelibus idem testimoniaum prius Iuggeri necise est Fideles autem, qui id jam perceperunt, itestimonio meo, quod ego percepi, convinci opus non nabent, nec possunt, thi enim credunt 8c ut credant testimonio sito intemno adducimtur necesse. est Qtiod si verci etiam dixisset, testimoniaum Sp. S. internum servire obsignandis ac confirmandiscorum animis, qui jam fidem adhibuerunt argumentis externis,recth secistis. Idem fatentur satis tollice Remonstr. in inticulo depromissione P. S.