장음표시 사용
171쪽
am proderet, uti jam ostensum est. Ouod de providenti divina subjungit Censor, id non ad hoc cap it, sed ad caput de praedestinatione, aut ad cailut de vocatione dc conversi e hominis pertinet. Ubiritiam iit abliud, ridicula ista, quam hic exceptioni nostrae adjungeildam cente Exceptio, cum bono Deo demonstrabitur. Interim notandum hic est , quod Censbr diserte fateatur, conve sonem hominis non pertinere ad providentiam,quae rerum creatarii naturis ac proprietatibus est accommodata in hominem in ea tantum παλοκως eu passive se habere,quo absurdius de falsius dici nihil poste, suo loco planum faciemus, συν θεω.
EXAMEN CENSURAE CAPITI V. De creatione Mundi, Angelorum, de hominum.
HI sectio declarationis tertia , primo loco incurrit censuram,
Non omnm, inquit Censor, ration hic a Remonstrantibus exprimuntur, ob quas bom An ti, nuncsandri, nunc eladii, nunc Hlycis in sacristiteri appellantur. bantum crimen,etiamsi.omninb hoc uprum esset Actantum abest, ut Remonstrantes non omnes ratio.
nes hic exprimant, ut ne quidem rationes ullas allegent, cur Angeli sancti, electi,aut Filia lucis vocentur Nam idcirco cantum eo sanctos electos, Filios lucis vocari in Scripturis dicunt, quia principatuita seu originem suam retinentes meo creatori in Domino suo constanter adhaeserunt Quae causa ejus rei fuerit quod adhaeserint, lan electi a priore aut posteriore dicantur,an nominaliter, an participialiter, non definiunt, uti ex eo constat, qudd Anaelos idcirco etiam sanctos vocari dicant,quia Deo creatori suo conlianter adhaelerunt: Sanctitas autem ab iis allegati, non poterat dici ratio, propter qua Angeli Creatori suo adhaeserint constanter, quia eonstans illa adhaesi, ipsa sanctitas est. Itaq; particula idcirco, qua utuntur Remonstrantes,non ut rationalis aut caussalis particula, sed ut tantiim allata fuit. Et cum vox electus, nominaliter accipi pollit, de non naro accipi in Scripturis soleat, eodem sensu, cena electos, quo anctos, ulurpare potuerunt Remonstrantes. Sed esto,Retaonstrantes particula, idcirco, pro caussali pavicula accepe a rint,
172쪽
mint, cum ad vocem Eliciti refertur,4 vocem electi, participialiter acceperint, quid tum p At sic, iraquat, vocarentur Angeli eis lι apoIIe- riore , uti sinctii Eli lucis vocantur, cum a priore vocentur electi, I rim. v. a1. Cedo rationem ens ,r, Ad ipsos etenim, inmiti, il-
lodi ad Rom. renibuetur ei Z .im ex eo, ct per eum, ct in Esum sunt omni.ι Rom. j 3F M. 31. 35. Quis macriorem rationem fine poli credato Nam prisus indicatur. incertum Cit, illuci enatu Apolloli ad Angelos non spectare, ii copiis loci videatur. II. Incertum est, an ad eos accommodari possit, anad certum est, si sensus loci proprius spectetur, ad eos accommodari non posse, in hac de eleetione materia. Nam manifestum est ex antecedentibus verss. 34. 3 . dedatione consit: tantum isthic loqui Apostolum, Sensus cnuia cit eunt Opi. Max consilium ilhad, quo constituit primum Gentes incredulas . rebelles sit, contumacia concludere δε tidaeos in gentem seu popillum lutum assismere; Deinde, quo vice versa, Judaeos incredulos irae acte rebellantes constituit reiicere gentes terimi gratia Euangeli sui digitari; consiliu istud inquam apud se ipsum, ex seipso, per sis ipsum,& in se ipse sumsisse a nemine instruetum, συμβιβα Θεντα, a numine, qui σύμβουλ ipsi fuerit motum aut impullum,ac proinde ciuisti universam sapietissimi istius consilij, sive administrationis istius universae, quae in mentem nullius mortalium unquam venistet, nisi Deus cain Apostolis suis revelasset, qui mentemi consilium Domini tenuisse se affirmant, I. Cor. . Iss. gloriam ac laude deberi. i uis itaq; prior dedit Dec consilium ut ita ageret, reddetur ei gratia λ in J.i tApostolus: ibam alienum jam ab hoc sensu sit futurum, si quis, cvcrba acci inmodare vesit ad Auges os in ex iis colligere, Aligesos idcirco ese hos a priore dici debere, quia illis etiam dari oportuita Deo, ut sancti elsent, it sincti manerent, 'uia cx Deo sunt omnia, quis non videto III posito etiam quod ad Angelos non accommodari tantum pbi sint, sed etiam acta inmodentur haec verba Apostoli, qua consequentiae trochlea ex iis c lucetur, lationem sanctitatis sinas liciter hic intelligi: enim datio proprie I c., trin inuitur, sed dationis prioritas. 2. Etiamsi alii, simpliciter Deo tri-biteretur, neutiquam tam adhuc evictu bret,rale .itionis modum
intelligi ab Apostolo qualem hic Censor intestigi vult, id est, abib-lutam ejusmodi electionem , quam ex ista electione sequi vult
sanctitatis Scie severantiae irrestiti bilem collationem Contrarium potius evinceretur. Datio enim accipientem respicit. Nec dedisse
173쪽
CAPITI QUINTI. dici potest , nisi qui accipientem invenit. Sed quid ego his diutius
immorori Syrina absurditatum necti posset, si quis Censbrem ur .geth velit. Unam tantum itidicabo, quae instar multarum erit. Si Angeli lecti dicuntur a priore, qui , ut ait Censor, ex toto genere Angelorum a Deo selecti, dc ad vitam aeternam fuerunt ordinati e oste-dii, mera Dei gratia, absq; ullo ad ullas ipsorum qualitates respectu Censore*hivictum certe cater Angeli abiblutes, absq; ullo adullas qualitates p-hi' 'dii .' sorum respectu reprobati, sive non electi credantur necesse est aut proprio ptiuasi electi credantur, non clecti nisi sub hac conditione, si in sanctita 'S ''te permanerent, qualeni intelligi vult a Remonstrantibus. Hoc non
dicet Censer, nec dicere consequenter potest: Nam sic Angeli isti potuissem saltem electi fieri, o sic Censeri concludendum foret, falsum etiam motuisse esse illud Apostoli . urs prior destite , ct re-mbuetur sic ex Deo, per Deum, in Deum potuissent saltem none se omnia: imo, si qui ex iis perstitissentiquod cur fieri non potuerit,caussa nulla dari potest=fallum uilici reipsa ex Deo esse omnia.
Itaq; prius istud dicat necesse est. Hoc si ita est, jam mihi vide, an
ulla caussa dubitandi sit, qudd hominum electionem de reprobati nem, quae non minus ab aeterno hominibus quam Augulis in Scriptura tribuitur, lapsui Adami praemittendam esse censeant, quamquam aliter facere videri volunt, ut fucum faciant imperitioribus.& fraudes atq; imposturas suas horrendas apud populum tegant Ita sanes rex suo se indicio hic illic prodit. Profecto, cum Censor aperte latis hic fateatur, Deum sic absoluti cum Ariocili cxisse, cur gravat seri, si idem de hominibus statuere a nostris dicati iri Nec enim ratio ulla ustitiae aut aequitat. ex parte Angeloru magis dari potest, quam ex parte hominum. Sectione IV. de Spiritus sive animae hominis immortalitate rec-
id locutos fatetur Remonstrantes Benhquidem , Sed cur de corporis eorum immortalitate mhil dicunt, si quodnam piscopio, quam Socino obntradicere nolunt ' Ridicule Rationi contradicere nolunt. Fessum
enim est, corpus Adam immortale, id est . incorruptibile flatile: Corpus omne animale, pidvereum , quod cibo tot indiget ad sui conservatione, quod ex contrariis qualitatibus compositum est, corruptibile esse , ratio recta docet, de diserte aifirmat Apostolus1.Cor.xv imi, et φθαρτον ipsium csse non semel inculcat. Et cur re ei, fise , prehendit id in Remonstrantibus Censor, cum ipse idem totidem mi noti si e terminis in hac sectione ipsa fateaturὸ Mim; remm, inquit, ut DP rib, sum ab omni periculo mortis mutiis erat, a uix corporisIm natura,se 2bue,
174쪽
cuniam quam , utpote compositum ex contrat j qualitatibus, corrumi. potuissent, o Corruri: I a posse, an non idem est, quod cornuptibile esse Et quid aliud dicunt Reinon strantes Atqui addo, Censor inquit, damum ab Omm pericia mortis munem uisse exanima origimiliter juini, tanquam causa proxima, at, ex ordinatione Der, ta
quam causa remota. At sicissic. tur quidem corpus Adami sit in innocentia perstitisset,inotaturum,sive potius corrumpendum non fialite, at non corpus jus incorruptibile fuisse, quod hic blum cum D Episcopioin Theologis omnibus dicunt Remonstrantes. Non jarri neces1 cst examinare, an verit in sit id, quod dicit Censor,incorruptibilitatis istius causiam proximam iiiile animam quatenus originaliter justa erat: Nulla enim procliis solida ratione nititin, nec inscriptura fundamentum ullum habet, sed transeat cuia r caeteris Academicis postulatis, quae nunc expendere nec animus est, nec otium: Certum est immortalitatem non hiule intrinsecam qualitatem, sive conditionem ex natura corporis Adami neces larid restillantem, atqita homini naturalem , sed beneficium extrinsecum , ut ita loquar, dependens pure pute a divinae voluntatis gratia, quatenus ille conservare, id est, non destruere volebat hominem, huc non permittore ut moreretur soluta compage corporis lanimae, nec permittere ut vel animi tis annihilaretur, vel corpus ejus corrumperetur Id- Actor vitie circo enim data homini fuit Arbor vitae in Paradisb, ut mala omnia symbolu - mortem dilbonentia, vel apta nata corniptionem corpori huma-ialitatis no inducere, elu fructus Mus anteverteret aut tolleret, veluti praesentissimo mortis corciiptionis antidoto Arborem autem istam, Sacramentum fuisse Adamo,quo obsignata fierit promissio vitae aeternae,si qui adserere audent, ij videant ut id probent: Remonstrantes uti id adserere non fictaint ausi, ita negare noluerunt, sufficere rati, si arborem istam dicerent fuisse sumbolum beata immortali-
'guntur cet. 3. cap. vij. Arbor vitae θ; immortalitatu. Obd porro Ccnior mirari se dicit, cur RemonLDui te non tam in olim hominis creat a Deo immortahiare, quam in δε- minio i ius in caeteras creaturas , De imaginem con tituant, id mitum
1 mihon. merit videri debet. Quid enim ad rem tacit, si dicant Remon- potissmiunta strantes imaginem Dei, potissimum consistere in dominio ejus in ri rhoesi, ' caetCras creaturas,si id quod imagine Dei comprehensum vult Ccnta caeteita resor, nihilomitius tamen homilai tribuant, etiamsi sub ratione ima
175쪽
ginis id non comprelis dant ran ista res tantii , ut Censiira di i ii igna sic Sedin caussas habiterunt Remonstrantes inceptione Om iiii est miti rus ni majores, cur ita judicaverint L quod imago. Dei, ad quam Ada Vnu, mus creatus suit, liserie aut praecipue in dominio. non autein diserte, nediim praecipue, in immortalitate hominis , constituta dicatur
isto in loco, ubi homo ad imaginem rimilitudinem Dei factus legitur, Gen.j. 26. II. quia imago Dei diserte homini adhuc tributa
legitur , post peccatum comm lilium, cum jam mors in mundum introducta in immortalitatis bcneficio homo propter peccauim pria vatus eiici, Gen. ix. 6. mi e fuderit guinem hominis in homine m-guis Ius e fundetur, quia id imaginem Dei factus eLE. Quod contra adsert Censbr, quod vid immorresitas sit una exprimari' naturae I vara proprietatius, quae imagine Dei, in homine adumbra fiurunt, id nullius prorsus est momenti,quia hoc elit ipsum το κρινόμενον. Ait rum ver quod subjicit, quia immortalita una In ex noris praecipuis statvi beati, in quo Deus hominem collicavit, arguit quidem hominem in statu isto immortalem, eo quo diximus sensu creatum fuisse, at non arguit immortalitatem sitam partem, nedum parier praecipuam imaginis Dei fuisse, quod tamen illud est , quod hic quaeritur. Tertium ejusdem generis est, itaq; vanum 3c impertinens , ut jam de veritate rius nihil dicatur. In V. Sectiqne nihil censet Censer, sed ne nihil censendum habuisse videatur iuspicionem movet, pro more suo in sub latiore imaginis Dei descriptione aliquot coinurnos latere fingit, quos adaptare posse Socinum pedibus suis ait. Et ri Remonstrantibus dura videatur haec agenui ratio, supplicia facit Censor, Rotimis , inc it,ipsos, ut de quibusdam dubιis animum suum nυbis aperiant, PKarisaeorum instari Scribarum,de quibus Lucas ait cap. . sq. quddctim ex verbis Christi nihil reprehensione dignum possent captare,
tito, asse Udi integiis , talem quoi us Atiam Originalem complecta tur, qualem Ecclesia Reformata Adamo invat tribuunt ' motu de ipsis penitus nobis persuade.imus , ab animis noItris impetrare renyo - . mus. Nempe, multum admodum refert, ut de eo persitas sint Cen ne iusti laseres mon quaeremus hic vicissim , Cur Ecclesias Reformatas hic DS tantum nominet, 'ualem iistitiam originalem Ecclesiae Resormatae unanimiter Adamo ivae attribuant me tanti non est, ut
176쪽
proptera laboremus. Remonstrantes cnim quaestionem hanc totam ineptam Minutilem consciat. Qualemcunq; justitiam originalem Adam, Evae attribueris, cum Ecclcsiis, seu Resormatis, seu Romanensibus , scutaliis quibuscunq; cana voletitibus ac lubentibus Rcmonstrantibus Adam, Evae attribueris dummod jultitiam originalem eiusmodi qualitatem aut formam esse non dicas , qua polita, impossibile fuerit peccare Adamum, , qua non posita, impossibile fuerit Adamum non peccare e quod deli monendum putant, quia Observarunt, Calvinistas plerosq; qui ingenue de sine fico sententiam Iliam pri serre non dubitant,justitiam originalem pro ejusmodi seu qualitate, seu forma supernaturali accipere blere, qua omnii xv imitente Adamu peccare impossibile erat, sublata, peccare Adamu
per justitiam necesse erat, Pro ut CX eo patet, .quod Adamo Jultitiam illam ori- Origina Rh inalem subtractam filisse,antequam peccaret,inabit subtraheretur
iusmodi quali neces le fuit IC amrment, ut peccare Pollet, o ut actu in peccatum
'II laberetur, quam sit tractionem, allicautiores , sed minus ingenui, impossibii . permissionem cisca m appellant. .quod justitiam illam origin
xMPeccare in regenitis per novam creationem restitui atq; instaurari discant, camq;bustitiam dicant esse immissibilem, uti hicitiam Cc ser hac ipsa sectione sub finem diserte loquitur. Qud si Censeres hi nihilominus aliter se cntire profiteantur,ri justitiam originale,
formam tantum super naturalem si e velint, quae necessaria est ad potentiam humanae voluntatis elevandam , ut idonea sit ad actus supernaturali s praestandos, sive so am illam habitum vocent, sive semeia,sive principium supernamnale, sive aliud quid Remonstrai te omnes liabebunt sibi ultro suffragantes. Titivillitio non emtistent tam vilem controversam. Est enim, judicio ipserum, vana Mimutilis. Quid cnim reseri,sive quis dicat Adamum justitia tali pri- dirum bisse , sive Quis idi ci, interim fateatur, Adamum potentia voluntatis tali praeditum fuisse divino beneficio, ut pollit de , qu ut ab aliis non nisi posita justitia illa posse dicitur per Gnim, sive hoc, sive illud dicatur, tribuetur Adamo potentia prorsus libera, de liber potentiae ustis,in quidem ex puro puto divinae gratiae beneficio. Ned certum est, Consorem hunc perjustitiam orrgianalem aliud quid velle, quid autem illud sit, uspiam claressatis explicat, sive quia id non potest, sive quia non audet Sub generalibus terminis latet,sed frustra;nos eum c latebris suis extra Iramus,
ut intelligamus quid sibi velit.Iustitiam ovgiliariam vult se, non modo remotionem injustitiae, verti initiam positionem justitiae sive
177쪽
sequitatis internae Esto Illa posita, quaero, quomodo fieri potuerit, imo quoindo factcim fuerit, ut homo peccaret Si dicat,liberaria nihilominus mansisse voluntatem tu minis, nihil dicit. Nam, cum hoc dicit, im necesse est ut simul etiani dicat, voluntatem hominis libero suo proprio motu Justitiaria illam originalem retinere potuisse, aut abiicere. At sic in infinitum abibit. Nam sic potentiam Voluntatis , qua Voluntas justitiam illam originariam retinere libere potuit alia rursum justitia Originali opus habuisse dicat necesse est, ad retinendum justitiam illam Originariam, uic porro in infinitum Deinde, si voluntas justitiam iam originariam libere potuit abjicere, quid justitia illa originalis operata est in voluntat hominis aliud. Quam quod operari potuisset potentia illa si Distitia caruisset Nihil dubito quin Censor, de qui cum ips sentiunt, dicturus hic sit, fieri se nio lasse ut Adamus peccaret, nisi justitia illa originalis Adamo dbducta vel lubtracta a Deo fuisset,in sic Adamus
permissus fuisset sua sponte ruere in peccatum,ut molare saxum pondere suo ex alto ruit. subducto sulcro, in sterquilinium. Sic enim Angelos reprobatos . iustitia originali praeditos , peccasse, ut fateatur necesse est. Doci an non sit culpam totam in Deum transcribere, Lector judicet. Quod subjicit ex voce, Jas char, nimis triviale
grammaticum est. Pergo. In sectionis sextae censura, magna apparet Censeris inadvertentia, ut lenissime dicam . Semon Drantes, inquit scopum creatioms ad
margvum , ex locis S. Scriptura octendentes, naturam cum gratia Eu
angelica, Luique usum, cum huim beneficio Gnfundunt Ratio est, loca enim ac testimon a veita divini,de fines e.ιtionis mundi morata,e psal. δ. io 2 36,2c permiscentur cum locis ac tenvnoni s de fruima demtionis nos i rae per sum se riLZum; Loca autem aec duo sunt cx3.COr. iv. . ex I Cor.j.26. hic inquam inadvertentia supina apparet. Nam loca haec polleriora duo non allegant Remonstrantes
cuna in finem, ut ex iis immediate probent, quem usum nobis prae- 2 se
beat Creationis prima consi ieratio. Nihil minus. Tantum allegant tentia. ea ad rationem istam, qua nituntur usus, quos ex creationis beneficio ded .icunt stabiliendam. Ratio autem isti Majorem tantum propositionem habet vllogismi istius, quem in sectione ista formant Remonstrantes Ea nae est Qui niti l habet boni a se ipse, is omnia debet ei a quo habet,quicquid habet, ac proinde non in se ipse, sed
in eo, a quo habet omnia , gloriari perpetuli tenetur. Huic propc sitioni majori,haec subnecti; irocinor: Atqui homines omnes,a Deo
178쪽
EXAMEN CENsURAE solo omnia habent per creationis beneficiu uti cx natura rei liquet. Ma)orem istam propositionem, etsi per Sesaram dilobus illis locis
tantium illustratam voluerunt Uno quo dicitur, quodsi accepim, quidgloriaras,..c mn acceperis Alteio, quo dicitur, Ex Deo et os enis c. viscutscriptum est cogito sy gloriatur, .n Domino Horiator Hunc si sentit Rcmonitiantium in hac sectione , particula rationalis, Emm, arguit, irationis filii in aded lard, ut verbum
non lam additurus. Atqui dirosos,praeterea, creationis usus hic omittunt, inquit Remo ni antes Credo Censorem hunc prae coitiandi aviditate, peregrinaliae scripsit. Isti enim usiis, quos recenset, quo-
moaoneri potet ut credantur non contineri istis usibus , viros asii-
e 3-Kζmoniti antes Qui enim dicit hominem idcirco totum .. t in sui, habet, quo utitur aut ruitur, in solidrina Deo Creatori perpetu debere; an non dicit hominem credere debere, istum Creatorem situm , cum inunisse unicum, cum solum adorandum,eiq; uni quod etiam di crid additum a Remonstrantibus est exclusis aliis omnibus , a quibus nihil prorsus habet ut pote Angelis, dcc gratias binper agendas esse a Si quis rem bene expenda , primus iste quem adsignat usus , non est ustis crecreationis beneficsca fluens , s. l. hypothesi, consequentia alia quam expendere alteritis scholae si operae Aliud enim est dicere eus creavit te, idcirco eum bium colere dc adorare debes Ἀ-liud dicerri Qui creat, is necessari aeternus est, pro aeterno habe diis. Ista consequentia plana est, istis, qui ex ea deducitur, pal- pabilis. Haec primum operose adstruenda est , antequam usus iste
quesia Censor utili, inde clici possit. Sed 'osto aliquem sIe aut
futile, qui conseqlientiam istam aut non perciperet, aut negaret ouid hoc ad rem faceret, si nihilominus constet, cum firmissima fide credere, Deum aeternum esse i An isto argumenti lut id credat firm te Nihil minus. Sed vide interim , t L .cu, L u. ii ta servitus servienda sit apud Censorcs istos: Etiam ars umento isto moveri, vel consequentiae illi adsentiri, ut credas Deum aeternum cile , inter usus ponunt, qui ad salutem cognitu necessiri sint, sic enim aiunt vero usi illi non sint ad silutem o tum Horret animus, cum Diannide istam vel cogitat. laevi posito
quod usiis hi, aut non sint usibus illis Remonstrantium compresenii, aut Remonstrantibus neglecti, an ratio ulla sitspicandi idcirclidata uerit, eos de aeternitate Dei dubitares At Censores laudem istam
179쪽
litam Reilion strantibus dederunt jam ante, cludit de aetern ate Dei recti δε aperte uerunt locuti,pag. 38. An'stod cultum Angeloriana religiosuiu approbento At cum dilerte etiam reprobari ab iis cap. xvj. Secl. 3. iii confessio est. Et qui postulat aliter cultum Angel rum Apostolus diserte ad Colosi damnat. De creatione caeli de terrae Pr, Phet cxclamat, Di qm nonsocerum caelum terram, pereant de retra, ct de sub coetis istis Ier. X. II. Sectionis septima Censura nil nisi prolixam habet Calvim apologiam, quod Praedestinationis Objectum non fecerit hominem tegrum cinnocelitem, sed in lapsu Adae insideratum , sive P catorem. At principi quidem censi, acriter invehitur in Remonstrantes, quod Pontificiis nonnullis I cclesiarum Reformiarum hostibus pa centes, Salvin ovo quibusdam tu orthodoxu Theologis ac DO Osthridatis
dior,bus litem moveant. Sine causia. Remonstrantes Calvino aut o vera camia
thodi,vis Theologis litem nunquam moverunt Praeclaras dotes, 'b In erita de Ecclesiis Reformatis insignia Calvini aliorum i in pre-lu iit Caivinitio semper habuerunt, atq; etiamnum habent Tantum cupentiam 'h bi:
ejus de Praedestinatione rejecerunt ac damnaverunt,ut sententiam, cereii quae Reformatarum Ecclesiarum communis sententia dici non debeat, sed Calvini, rumq; qui vel Calvinu sequuntur, vel de cum Calvino credunt,sive ij sint Stoici,sive Manichaei sive Praedestinati, sive Turcae,sive Athei,sive Pontificij,propria sententia. quae per se fusa ac Reformationi toti,ipsiq; acled Religioni Christianae probro sit,ac scandalo H Q autem se non tantiim jure suo facere potuisse crediderunt, uti es armatas Ecclesias scenista labet pudedamacula , quantum in se erat, praestarent immunes sed etiam ad id laciendiim constricti suerunt, eam maxime ob caussam 'udd cum sententiam istam sibi improbari significarent, in acerbi mina odia multorum incidere se videbant. Alii enim sententiam istam Calvini, sententiam Reformatarum Ecclesiarum esse contendebant, alij eam Calvini sententiam este negabant, alij eam, etiamsi Calvini sententia esset, at contradictione tamen omni vindicandam ωco tradicentes quovis modo opprimendosesie asserebant. Quid lac rent Remonstrantes; ut Calvini sententia peculiaris pro communi
Ecclesiarum Rem iis itarum sententia haberetur , permittere non poterant per c illi in itiam,nec debebat ex officio ut crederetur sententiam istam , non esse sententiam Calvini, non sinebant non m
do Resocinationis hostes , sed nec D, qui inter Resormatos id pa- lamin inadaperto capite non agit sccbant tantum, sed velis etiam
180쪽
rennis icontendebant: ut sententia ista non dissentirent, contrariam sententiam non profiterentur, ab animo suo impetrare non potcrant, quia valde nox atra cam dc religionis pietatisq; omnis la- hem ac tabem eis persuasi erat at, S cxper mentis multis didicerat. Qitani uam ver initio libellic admodum parcebant nominibus Calvini,aliorumq; quorum istatri esse sententiam ciebant nati sitfficere si intra solam sententiae contrariae asscrtionem tropugnationem starent tamen non sinebant id Zelotae complures , quibus Calvini omnia placita utq; adeo probabantur, uti pro ipsissima Reformatarum Ecclesiaria in sententia habenda 1le judicarent; hi Calvinum ducem Sc antesignanum Rc rmationis peti , e per latus ψ.is Ecclcsias Rcformatas vulnerari,clamabant,qilando sentcntia illa convellabatur. Hinc neccssitas imposita fuit Remonstrantibus,ut sententiam istam non esse communem Reformatarum Ecclesiarum sentcntiam , sed peculiarem Calvini, aliorumq; sententiam esse probarent. At initio quidem vix ulli erant, qui non ultro agnoscebant, fatebanturq, sententiam illam,Calvini renuinam sententiam esse, res plana crat Sed quia sententiae istius foeditas paulatina magis magiiq; detegebatur, aded ut stragulum satis speciosum reperiri non posset, quo velaretur, iterunt, qui audaci stratagcmate utendum putarunt,in tu dubium vocare non erubuerunt,an sententia ista Calvini .sententia es Et Ista arte credebant novae liti materiam praeberi posse, Modia plebis accendi in Remonstrantes, quia videbant eos sententia suam tueri non posse, nisi aut tam magni herois famam, manes ac merita quasi publicitus prostituere , aut mendaci manifesti teneri vellent.Calvinu itaq; alios j;Theologbs,
ejus asseclas, in scaenam ut producerent Remonstrantes,necesse erat,
non quia ita volebat, sed quia aliter non poterant,tum veritati, thmfamae sitae honestae costitere. Ex quo Patet currentisicios nonnullos, ac nominatim Dominicanos, accerrimos licci Ecclesiarunc matarum hostes, a quibus Calvinus sententiam sua hausit, cum quibus poetae per omnia sentit, in hanc arenam non traxerint, sed alvino acCalvinistis tantum sententiam hanc, quae ex ea sequuntur horrenda paradoxa, ἰφοπα attribuerint, imprimis postquam scia-tentia ista Calvini in Synodo Dord racena non antlim approbata , sed Intraria etiam ut intolerabilis in Ecese s psbrum judicata est,in proscisores ejus proscripti, relegati, omnici saevitiae ouere tractati fuerunt Quare cum Censor ait, Remonlirantium sco