장음표시 사용
181쪽
Schiseniaticis blandiantur, ali uti urnam eorum captent, o consensui, Re festinis in generati quaaeim si eisione, in qua omnes eo reianae queant, sam Visti 'stemant, eum convitilita Remonstrantibus cicita pena facere voluisse, manifestum est. Scopus enim Remonstrantium jam liquet, res in Belgio Foederato notior est, quam ut negari possit uti inodo velo credibile est , Remonstrantes hac ratione voluisse blandiri Pontificijs, Ecclesiarunt Reformatarum hostibus, aut haeretic rumin schismaticorum aliorum gratiam captare , qui sentcntiam corii quain cum Calvino calvinistis communem habent, non minus quam Calvinum ipsum respuunt ac rejiciunt priuido an gratia eorum captatur, quia nomini s eorum Parcituri At sententia eorum damnatur. An consensui. cum iis via sternitur, At dii senii ne testantur, cum iis aperte antraaicitur. Prosectb tetricum malevolum hunc Cenibrem huius calumniae, dicam, an importunae protervi aes pudere merito debet. Sed nos rem videamus. Censor pro Calvino dicturus duas proponit diatentias,unam, Quae fuerit
quae statuit objectum praedestinationis , massam generis huma- ''TI
ni incorruptana Alteram, quae statuit massam corruptam. Illam di semetitia decit tenuisi tum Patres quosdam orthodoxos , Augustinum scilicet, Fulgentium, Prosperum,Bernarduna, tumTlaeologos alio recentiores, Scholasticos c. non paucos, Iesultas nonnullos, nominatim
Iesultam EI Zium. Planc dicit Calvinum tenuisse, cum expressa prioris istius non repudiatione tantum , sed & detestatione, Quid deprima ista sententia sit, lata jure Ca tribuatur iis , quibus eam tribuit Cens ,r,nolo jam inquirere. De plerisq; Scholasticis,de Pontia siclis Dodioribus de Iesiuitis Hispanis, imprimis Dominicanis Inquisitoribus, de Estio dubitandum non est, quin sententiae istius
primae patroni fiterint. De Augustino, Fulgetio, Prospero, Bernardo, etiamsi Iudicia varient, tamen pauca aamodum sunt, quae iis primam sententiam tribuunt, plera iis tribuunt sententiam secunda, Ec summa cam veritatis specie Sed Remonstrantibus ista lis tanti non est, ut eam suam facere velint. Quis ' in suo sensu ab indet. Id tantum operae pretium est notari, quod Censer hic omnes ictos
orthodoxos vocet,quatenus unan iter cum Calvino in bu re, quod ab . solutum PraedesAnationu decretum Deo attribuant, id IZ, a solo pendens voluntatis ipsius bene placito , non aute ab ullis bonis aut mitis hominum
operibus ab ipso praeν nes etiam ab uda ιrtute aut dispositione ad virtutem acidi aebebat, aut ad peccatum, nam non bona tantum, sed etiam mala hominum opeia antea excluserat tu in agenera hun--
182쪽
m n lira Nam ex eo apparet , quanta iit horum cruorum e gasemonstrantes επιεικεια, lam cos, qui statuunt DCuin Pt. Max. muli maximam hominum partem insontem , dc nullius 'nilis culpae aut precati ream , non tantum deliinare potuisse, ea etiani
destinare ab aeterno voluisse,actuq; ipso destinaise ad aeternos e in cffabiles is tum insernalium cruciatus, quamquam ipsi sententiatri eorum viaeri volunt habere pro profana detestabili, blasphema de
execratione digna , ut pagg. II. 7s liquet dum eos, inquam, nihilominus tamen inter Orthodoxos referunt,4 quidem idcirclitantum, quia decretum eorum, quod Doe, attribuunt, in eo convenit cum decreto,quale ipsi Deo attribuunt,quod absolutum sit, quod per illud destinentur homines pleriq; aeternis cruciatibus,non propter peccatum ullum ipsbrum, sed quia Deo ita libet. quo tamen pia absoluto decrcto, nihil aut in divinam sapientiam, nitatem si ustitiam contumeliosius, aut in diviniun Christi meritum injuriosius, aut in rectam rationem incongruentius, aut in totam Christi sacrosanctam Religionem indignius concipi potes, Remonstrantes ve-rd, qui Deum nec posse, nec velle destinare ullos lai mines ad aeternos hiseriai cruciatus, nisi ob piopriam Sc vincibilem eorum culpam adserunt, inter heterodoxos conleant, tantum idcirco,qubd non tribuant Deo absblutum decretum , quod 1 p . aevisis malis hominum operibus, aut ab ulla ad mala os era dispositione non dependet. Adeo facile coeunt, qui in fatalitate absolutam tantum eontentiunt. sis Deus o una Parte st. ituatili insipiens , ex altera injustus, usq; calvitii deq; habent Salvo tantiim fato syncretismus Orthodoxus constatas tum con Hoc qui non admittit, etiamsi non nisi verissima dicat, in ponetam
liuntato. Incumdat, CX albo orthodoxorum deleatur, necesse cit Abiolutum decretum Ad est, fatum, tessera eli, ex qua diglaoscitur an quis sit orthodoxus, etiamsi id dicat, unde necessarid consequitur Deum esse insipientem, stultum, inj:isitum Tyranno quovis crudeliorem, peccat authorem, si suae alia ejus generis tua: pliem sunt. Atq; hinc etiam est, qudd in Synodo Doraracena, non modo non sint ex orthodoxorum catalogo expuncti, qui horrenda Ita primae sententiae placita se tenere profitentur , uti Piscator Maccovius , alii ii, sed etiam inter orthodoxo censius D. Gomarus, quamquam Pr testatio lae publica se primae sententiae adhaerere significabat. Neq; sine causi a Censor, cum primam sententiam proponit, prolixe adeo Patres, Doetores, Scholasticos, Estium, quae ab Eltio pro sententia ista ex Apostolo ad Rom. iae dicuntur, citat Vii dubium est, quin
183쪽
quin eo si etia ficatum voluerit, sententiam istam non esse usq; adedit nit,b.i illem ando vero deinde subjicit, Callainumsententi. tm corum micere,non respexisse eum nisi ad posteriorem illam Baslobj Lacensis, ciliorum homilia rusti P resentiam, qui affirmant, eam quoq; hominem inli,nteni potuisse addicere poenis in ternis; atq; interim lusiis sub voce Poenis, qua tamen Scholasticos, malum poenae, tiamsi non sub ratione poenae , significare voluiise certum est. Sed conjecturis opus non est. De Calvino videramus.
Ad ea quae a Remoniti antibus Calvino attributa erant, A os, inqllit Resill tiis Censc)r, in contrarium ipsummet Calvinum pro se dicentem, ij senten b-tiasua testifctntem iudiamus atqui prinid hoc satis non est Cal- 'rcii vinus Calvino facile opponi potest, utpote sibi ipsit, quoad locuti
nes, quibus in hac materia utitur,valdh dissimilis. Nec mirum.Non enim ignorabat, quam horrenda sibi sententia sua nude prolata. Arte locutioniim, veluti purpuriis & caeromate, incrustanda erat, pateret vulgo, aut iis, quibus stomachus non est , quo crudam istam sententiam concoquant. Hoc ita esse, id unum argilii, quod inter plos Calvini Sectatores hodie i mira opinionum diversitas sit de genuina Calvini sententia, quolibet piaene reperiente ita verbis ejus,quo litam opinione tueatur ac propugnet Adeo οὐχ*i ρεπες est,qtiicquid ab eo profertur,ut quid crediderit diniculier capi possit, nisi uis acriter an .mum advertat, Sc affectus ac praejudicium procul iaD at Ide obtervare est in Discipulo Calvini,Be a: Nam si
dam periodis exceptis,ubi liticamentat vestiga propriae sententiae sua exstare voluit j iii ares eum praedestinationis objectum non statuere nisi mi oneris humani corruptam : At si Notas eius Ma- Hres vid a tiones in caput idem ninnium, item Respons eius ad ilonis, Sole clarius et milia Praedestinati otiis objectis iccres, mallam generis humani incorruptam. Haec him sunt ei is verba inlcaelo in cap. ix. ad R om pag. c.6 iter num illud Dei decretum, legiori. su. m nonnussis, quos e visum Elermisericordiam servandis, i in nonnussis uictojudicio ei deussis, patefacie αἱ non modo cu=ruption , sed etia in σιtatis, at adeo ipsius crαι- tionis propositium, o dine causi. Uum ante reditur. Et clarius adhuc intractant de Pred F contra IaIZest. Respons ad calumn pag.lxxxvj.
Ne enim I iij nomevium ino genera coicito sed condendo conrenat, nedum ut AE asi nomine corruptum NB genus humanum intelligatur. Condendum autem humnumgcnus voco , mi modi quod Deus rei samn m
184쪽
nodum condidior sed etiam quod non consideraret ire prospice
ruit conditum, nedum ut corruptum. Idem hoc in Notis Majoribus in Cap. 9. ad Rom. tribus rationibus probare conatur Nihil apertius dici potest. Et hune Calvini praeceptoris sui vestigiis institisIe, mentemq; ejus renitius , quam Ccnsbrem hunc peripecta habuisse, quis dubites Sed quid ego longe abeos Idem factitarunt nuper,
post natam in his Provinciis controversia de praedestinatione, con-tna-Remonstrantes Supra lapsarij, Calvini Sectatores Deus bonet Vidimus atq; experiundo didicimus, quanta illi arte, quanto studio sententiam suam incrustare, tegere, de caelare semper conati sit rint, hodieq; adhuc conentur: Vix credo , humanam industriam comminisci plura posse, ouam commenti sunt isti mortales, ut sem. tentia ipsbru, a sententia Sub lapsarioru differre non viderctur.Pr reos eos diceres te sipelles, qui subinde istorum,subinde horum sententiae colorem prae te ferunt, & levi distinctione, veluti ventulo circumacti sese vertunt in utramq; partem. Si concionantes eos Scorantes ad populum, si cum vulgo loquentes audias, nihil nisi Su lapsariorum fidem crepant, dubieccati Originis obtentu, Praedestinationis absolutae justitiam tegunt: Si di putantes ei caudias, imprimis ubi secreti licentiam nacti sunt,altius eundu esse clamant,
&, ne Deo tribuatur insipientia, supra lapsum ascendendum , desiDei puro beneplacito non Electionis tantum sed Sc Reprobationis
decretum ordiendum esse contendunt Illa arte credulae plebis o sedulum emitur, ictinentur in fide, quibus est Pelida stomachi , cedere nesci . Calvinum idem feciste, semitam hanc sectatoribus suis monstrasse capp. xxj.xxij. xxiij Instit, ipsius, quae a Remonstrantibus citata sunt,clare satis arguunt. Tantum vero abest,ut loca illa, quae hic citat Censer, sussicere videri debeant , ad probandum Calvinum Praedestinationis objeetum constituisse asinin generis hinani consideratam ut corrupta, ut ex illis ipsis non obscurescolligi possit contrarium, si quis modo animum advortat. Nam dum Scholasticorum sententiam de abibluta Dei, ut vocat, potestate, ut profanam is erit,detestabilem repudiati damnat, non idcirco id facit, quia potestatem absἰ,lutam nomines in sentcs destinandi ad aeternum exitium, po non competere vult Nihil minus sed tan-ixis a i r una, tua Dec competere non vult eo sensit, quo Scholasticitentia de abs eam Deo tribui posses copetere asserebant: Hic nim Potestate a
2 tu i a sistitia hactei ius separare Calvino videbantur, quod eti-Cii, in amsi injustissimu aliquies bis sit aut esse videatur quale est illud,
185쪽
Deum insentem hominem poste aeternis poenis addicere Deuna tamen jure id posse contenderent, Sc non idcirci, aliquid posse Deum statuere , quia justum siet, sed idcirc&jultum ciles, cluia Deus
id posset facere: Hanc coni sententiam tantii in repudiavit Calvinus, ut ex verbis a Censbre citatis patet: At polcstatem absoluta inli,ntes destinandi ad exitium & cruciatum aeternu, non dico ad pinnutantum abest ut Calvinus Deo ademerit, ut contra eam dilerte ei competere contenderit .s ed iusiam occidiam esseri absconditam dixerit, Mab e .ustitiam separari non voluerit, uti verba haec citata manifeste evincunt Gamq m mihi De et Obentim absoluta scilicet summa tat decretorum ipsius ubi , tamen doceo, ubi in qus consevir 2 operum fausia non apparat, apud eum tamenes abscondita, o hil nisi jussite sapienter decreverit. Ita quod de absoluta pote-itate nugantur Schon rici, nonsolum repudio, sed etiam detessor, quia Di Atiam jurab imperio separant. Nunc vide canis, quid proterve reando proscivi u Dei Gitrio ab soluto scilicet humanum genus subiiciens iure a tirmo Deum n itiscernere sine optima cas a qua si hodie nobis incogni a ess, ultimo diestate1ier Interim mentem nostram
figendam potius esse dicit, in causa nobis propinqua, quae per se
ad damnationem susscit, vid in vitiositate per totum genus humanum diffusa pro ut disertaehabent verba ejus , quae pag. lxxv citavit Conlbr. In corrupta NB totius, inquit, humani generis naturas yexidentem damnationis N B. non dicit Reprobationis causam, qua nob:s propinquior est,conlcmplemur,quam abscondita P N B
mensae Dei Iapientia submittere huc usique ingenium t eat, ut in multis ejus arcanis juccumbat Instit.lib. iij. cap.xxiij seci. d. Cui loco con
sonant duo , quae statim subjuniit Censor ipse, ubi Calvinum ait, praedestinationem definire per divinae justitiae, cultae quidem,sed inculpatae dispensationem, eos NBypraepollere agere, qui ad qua-rendam'. NBhdam tionis origιnem, in NByrecondita divini consili adyta oculos intendant, ad naturae corruptionem, unde illa damnatiosc. scaturat, conniveant, c. Ex istis, ut alia plura non allegemus,
haud obscure liqueri Calvinum asseruisse in massa corrupta, caussam quidem damnationis quaeri reperiri posse, sed tamen camir destinanti Deo neutiquam objecisse. Ratio est, quia caussam praede e I
stitiationis semper nobis absconditam, occultam Mincomprehensi tam incorrupbilem esse vult Ethenimpraedestinitio, inquit, quIZitia divius,occulta Irim quidem,scdt.rmcvinculpata dispensatio Atimas a generis humani dest tioo, . corrupta,
186쪽
Ex AMEN CENsURAE corrupta, a Calvino habita fuisset praedestinationis, et hum,caunsa iustitia ejus, ipse Calvino teste, occultat abscondita non sii-isiet, sic enim ait, Sola vitiosim,qua di fusa eii per totumgenus humanum,aut quam emergatun actum, ad dammirionem 'fit. Undesequi tu iurato rejectum sus Varum, quaa naturaliti erat iliu irae huic
jam adde, I quod Calvinus abstitutam praedestinationem, id est, electioncm reprobationem a s bio divinae voluntatis beneplacito pendentem , non autem ab ullis bonis au mal s praevisis operibus, Sic enim voce, ab oluti mi,Cens ,rexplicat, yetiam later Angesos i cum habere vult haec enim lint ejus verba lib. iij. Instit. cap. xxiij. sect Angelos,qui steterunt in integris.ue sui, Paulus elantos vocat: Si eorum conLtantia in Dei seneplacito undata fuit, horum defetitis .crmifu e derelicitos Cuius rei causia nopote I alia adduci quam reprobatι , qua in arcimoDe consilio incondita ecto ubi vitiositas communis non liabet locum. Atq; hanc candem sententiam etiam Censo rem hunc tenere, quicquid in massa corrupta tantis stare videri vclit, initio cap. huius evidenter patuit. I.Quod Calvinus in citato cap.xxj. lib. iij. Inictit lapsum Adami, ex quo vitiositas illa, quam damnationis caussam facit, quam ad damnationem bificere ait, consilio vobintate Dei factum adierit, a prascitum a Deo idcircὸf- , e quia Deus decreto suos ordinave; at uti diserth videre est lect . . ii iij. cap. iij. clarius adhuc sin. 6. ubi Laurenth Vallar opinionem sibi maximaeprobari ait,ob hanc rationem, quoniam inquit,
G vitis mors darma magis voluntatis , quan Draescientia sint a tiones: Maddit Si hominum eventa prae deruiem atimarat, non etiam suo arbitrio disponeret ac oraenaret,ium non assise agitarram quas λαecquid ad eorum necessitatem valeat inius praevidentia,jed quum non alia ratione, qua futura sunt, pravi t, nisi quia ut sisient, decrevit, fruma depraescientia tis moveretur, ubi con par ordinarionei Aruporim omnias
evenire. Addet clach. . ubi objectionem istam , At disertis verbis negant hoc ex res, decreto fuisse a Deo ut sua deseditione periret diam, hunc in modum solvit Gasi vero idem iste Deus , quem Scriptura Hadicat facere quiscunt vult, ambiguo sine condiderit nobi fiamam ex suis creaturis. III. Quod ipsam illam vitiositatem ex lapsi Adami in posteros ejus omnes defluxisse vult, nullam aliam ob ca fam, quam quia Deoia placitit, occulto quidem ct horrendo uicio, sed tamen uicto Sect r. lib. iij. cap. xiij. diae non obscuresar unt, Calvinum, cum videri vult massam corruptam Deo praedesti-hanti objicere, non nisi dicis causia id facere, ut colorem aliquem
187쪽
apud imperstum lectorem det sententiae suae. Quid enim obsecro vitiositas illa in massa generis lamiani facit, ut praedestinatio aut damnatio eorum,in quibus illa ic cum habet, aut locum habere consideratur, justa videatur, si caussa illa, id est, peccatum Adami, unde vitiosiuas illa nata est,in ipsa vitiositas, ac vitiositatis diffusito, non uis pura puta Dei ordinationes non aliter, quam quia sic erat a Deo ordinata, praescira fuit Milae itaq; Censor in contrarium alle 'at argumenta, ex verbis Calvini, ea apparet esse ficulnea. Neo difficile admoduin est observare, Censbrem hunc sensisse passi sim laborare argumenta sua, cam maximh obcatissam, quod negare non possit, aded i clarum siit Calvinum asserere lapsis ipsini
Adam Dei oonsilio Scordinatione accidisse, antequam praescitus a Deo citet. Hinc adeo solicite Ucrupulos.loquitur, cum de ordia natione hac agit, ut id sere unum videatur egisse, ne conscientiaiat suam laederet, tamen ulcus sententiae Callaim verbulo aliquo de suo inserto , veluti honesto aliouo operimento tegeret. Dum enim contendit, corruptam generis humani Massam objectum praedestinationis Calvino constitui, interim non dubitat,quin Calvinus adseruerit corruptionem illam, quae in massa tota est, u lapsiim Adami, ex quo corruptio ista fluxisse redivir, divino consili, v luntate acc.disse, quid facies Ne Calvino, Eotth sibi ipsi contradicat. interim, ut tum Calvini, tum suae sententiae arcanum speciose velet, id unum operam dat, ut probet Calvinum dixisse, seq;, suos j credere, Deum neminem , ac proinde nec ipsum Adamum,
In ordinationis ac voluntatu' potentissimae ad pecωtum commine d --na , pag.hcxv. Deum neminem ad peccatum,sive ad exitium fataliter, seu violenter ordinare, pag. lxxij. Deum non tamyuam laborum Autoorem aut causiam primam Adamum destinasse ad malu culpae, Rς' i
sive ad peccatum, pag. xxv. Quas vero quisquam sit, qui ordina et 'ia
tioni leu consilio isti, quo Deum Adamum ad peccatum destinasse lax ginix.
dicitur a Calvino, vim seu violentiam , seu essicientiam positivam tribuat voces istae singulae totidem latibula sunt ac κρησφύγ, in quae se abdit Censor, ne videatur dicere, quod dictum tamen vult. Istae arte jam dudum notae sunt, sordent apud eos, qui rerum
momenta non verborum inania ponderant. Constat enim id, quod ordinationem consilium vocat hoc loco Calvinus, non rara ab illo alijs ei ho ψηφοις permissionem leniore voce, sive remissionem divina voluntatis, ab aliis oluntatem permissivam simpliciter, ab aliis voluntat Permessiram e cace, duriore paullim vocabulo, a Censore
188쪽
praecedente, permissionem, sive cessationem divinae nctionis conjunctam cum moderatione G ab ea est iciam suam sortiente appellari iamqdivinae praedestinationi subordinari per modum caussae , non effcientis , sed deficientis , qua posita, peccatum non fieri impossibilecit: Quo ipso sane ethico non tribuatur in terminis propriaedi- efiicientia , cuius vi peccatum fit, re ipsa tamenissicicntia sive efficacia in ordine ad peccatum tribuitur Meficiens enim caussa in necessariis, ad causiam ciliciente Proprii dictam reducitur Quamquam si quis ipsum Calvinum viceat, manifestum est cum dicere, non soluto permissione divina lapsum liunc accidisse, sic enim diserte loquitur Instit. lib. iij. cap. xxiij sect. 8. quamqua nec hoc ipsum quidem per se probabile ere, sola Dei permissione, nulla orumarione omiamm sibi accersivisi interitum ad si vero non consitituerit Deus, qua conditione pracsuam ex=is creatuit epe et elis: Non dubitabo rei urcum Augusti simpliciterfatem, voluntatem Dei eo eram nece itatem, auq id necestari futurum H, 7.ιod ille et oluerit, quem et o lumea vere jutura sunt,qua praeviderit. Secundo, idem non obscure apparet ex iis, quae de Praescientiae Dei sundamento statuit Censer pag.
lxxiv. Postquaminina dixerat, Deum nihil ab aeterno , tanquam ceris futura, pravidere potu se quod non voluntaris actu aliquando aut acere
aut pei mittera decrepit, quod sane rectissim h dicitur , statim subjungit haec verba, quae sane sensum longe alium, cum Τ; pcssimum, continent; Unde ipsi quos Scholai tici fatentur, praescienti..m Dei talem
liquem voluntatis altum in Deo praesuppoύere, qui ad certam rerum iEsarum ut is ruuntur futurationem, cum in mente Dei, tum in rem ipsis fundandam N B)jussiciat Istis enim verbis manifeste si hificat,
fundamentum Praescientiae divinae, quod lituritioni rerum fundandae suificit,aliquando esse solam iudam Dei permissionem, ita ut posita tantum divina permissione quam alterum divinae voluntatis actum vorat non tantii certa si ituritionis peccati scientia in mente Dei, scd peccati ctiam necessaria sutiiritio in rebus ipsis statuatur quod tamen ipsum diserte alvini verbis repugnare manifestu est. Posito itaq; Deu tantum velle permittere Adamo ut peccet, si velit, Adamum peccare seu velle peccare, necessc est. Atq; hoc est arcanum impiae.huius sententiae, quod Consi, hic in sinu fovet. Et haec quidem res artus adhuc multo liquebit, si vide: ntur e , quae ad Remonstrantium α me, a Calvino aliis. Doctoribus Orthodoxis, quibus ea impingi per impudentem ca amniam dicit amovenda attulit. Nos primu tantii ductitiemus. lilia caetera,aut disse ulla jam
189쪽
sunt, aut hoc discusso, amplius hic discuti, ncccsse non est. Prim
est inquiunt Remoni .imes , quodpintdeLEmationem cre ιtion hominῶpramittendo, naturalem rerum ordinem inverrimi Athoes inquit Ccn-
vinus amiti pinguunt inter decretorum executionem decretum de me. Tu executione decretorum, primum opus eLF creatio, siecundum redemtio:
At in dec; et de me, prius ebi decretum de rerum harum aut ilZιrum 'ne,qI.rmis messi' adfinem inrundem rerum destinatis: Bene hab2t, hoc
est quod volunt Remonstrantes,Calvinum c. caeterosq; Doctores orthodoxos , quos vocat, statuere, decretum abiblutae praedestinationis, quod est decretum de Fine, id est, vita aut morte hominu in aeterna, praecessisse, non temporalem decreti illius executionem , id est creationem,uti inopid CensorRemonstrantiuita verba capit quis enim ad fuerit ineptus,ut id negetὸ sed decretum creandi homines: Eo ipso enim everti dicunt naturalem rerum ordinem. Ratio manifesta est. Sic enim statuitur Denm praedestinasse ad aeternavitam Mad aeternam mortem, non dico id quod nondum erat, sed id quod a Deo ips , non poterat considerari ut ens Diequid enim consideratur ut ens, sive existens , id supponit necessario decretum creationis, quia solius creationis terminus ad quem, est entitas, δίdecreti creandi terminus, est conceptio entitatis. Decretum itaq; absblutum praedestinationis necesse est ut sequatur post decretum creationis, aut naturalis rerum ordo evertitur: Atq hinc patet, fieri non posses, ut a Censere Calvinus credatur massam generis humani corruptam,secille objectum divinae praedestinationis, idcircb quod cum vesit decretum creandi, ut meclium, subjecisse decreto praedestinationis, quod est de fine. Sic enim neeesse est ut fateatur, Calvinum ne quiaem genus humanum , quatenus massa simpliciter cit. sive quatenus simpliciter est eris,objectum praedestinationis fecisse, si consequenter loqui velit. En, ut suo proprio laqueo, tum Calvinum, thin Doctores caeteros suos,seq; adeo ipsum, strangulet Censor Ex hoc sequeutia aestimentur, nam meo dependent delucta carnis de Spiritus , deq; obediendi molestia , quae in Adamo
fierit, Cenlbr disputat,ea alibi, riuo loco expendentur. Atque haec quidem sufficiunt ad probandum, Remonstrantes non sne abrnis gravibusq; rationibus Calvino tribuisse blatentiam supra lapsariam , ut vocant. Possent huic rei confirmandae adduci testimonia complurium Doctorum Ruformatorum , cum liuius , tu insuperioris aevi qui eandem lentelatiam Calvino aperte tribuunt;s od
190쪽
EXAMEN CENsUR Eq,iid opus est testibus, ubi rerum argumenta adsunt loquuntur Stabo itaq; hic, coronidis loco id tantiun addam mirum merilli videri debere, quod Censor in fine huius centurae eo usque abripianir ut scribere non dubitet, RemonsHiantes non minore injuria cateros Theoloe os crιminari,quos Calvim Uecta nominant Hoc enim ind: ibitatum signum est, eum non judicio, sed affectu ferri,in quae pro Calvino dixit, pro caeteris omnibus etiam dicta voluisse,quos tametam are constat sententiam supralaefariam tenuisse, adseruisse, propugnasse, quam constat bis duo osse quatuor. Quis enim vel leviter versatus in scriptis anchia, Piscatoris Perians , Omari, Maccovij,alioruna i , id non palpat Bezae tantum unius,quem dissicipulum collegam Calvini fuisse constat, testimonia, quod pa Idantescitavimus, inspiciatur, , si quis adlauc d .ibitat, nae, eum fungum es e dicet, cui nihilsalit, tira suo animam 'la.
EXAMEN CENSURAE IN CAPUT ULDe Providentia Dei, et rerum conservationes gubernat Ione.
SEistione I 8 II censentur Remonstrantes 'udd in definitione Providentiae divinae attributum illius omittunt,quod nempe sit Vis ais actus potentia, quo Deus res omnes as conitas conservat machis iis sui incertum est quid Censbr sibi velit. An velit attributum illud. divinae Provi ali actu potentiae attributum esse,quod Providentiae divinae simplia:ἰ α',2 citer, per x , M semper competit, an verd velit esse attributum tentiae quo . quod tantum Providentiae divinae conservatrici, sive quatenus res o ridii dis conservat, competit. Istud si velit, tum sane perquam ineptus est, sto t. sui sequeretur, Deum providdiatia nulla uti, nisi cum vi actu aliquo potentiae utitur, quod absilrdissimum esse Censb ipse non neganit, quia sic providentia divina circa mala non versaretur, aut si circa ea versatur , illam vi tactu aliquo potentiae, circa ea vetiari eredendum ciset, quod Censor aplum sectione seq. negare constat, ubi Deum mala , qua mala, vespeccata, qu. peccata, nullo modo escere,sed tantum permittere dicit, ct gubernare. Permissa autem,non
est vis sive actus potentiae sed mera tantum actionis cessatio , sive negatio, uti Censbripse fatetur, pagaxxxiv. Hoc posterius id cat,