장음표시 사용
201쪽
quatentis fides viva est,etiam atq; imprimis sit, vocat,illo Actionum c. mprehens im volunt. Fides enim , ut recte Confestio Augustana loquitur, in capite de bonis operib is, est interio opera prae pusi, summi De cultin, T virtus qua alias maestra virtutes de se parit Fidsi autem gratiae in ponere. tantundem est, atq; Apostolo in os con dicere, cum di inrte pronunci et Rom. iv. I 6. Idcirco se perfidem, et sit per gratiam. Notandiim deinde est, quod cum Remonstrantes dicant, actiones moraliter per se bonas magis Deo placere, quam nudas personas, Censor, placere istud exponat, per placere ad consequendbim vitam aeternam , sic enuia concludit, quapropter salsume Ε, tales pers=nas utcuni Deo placere ad consequendum vitam aternam. Hoc enim additamentum est Censbris, de quod planda mente Re pnee, ne. monstrantium alienum est: Nam Remonstrantes in genere loquun ni tis modistur de beneplacito divino, quo persen aliqua Deo vere placet , id 'r'
est, a Deo alligitur amore, ut loquuntur, amicitiae, quo illis ut amicis bis, ut fibi similibus , nchicore vult, quocunq; tandem benefi-ch genere. Non enim uno modo persi,na Deo placet Tum placere
Deo, aliquo modo dici potest per ira nuda fide justicii, imo
peccatrix, cum Deo iplo inimicti agerens, quatenus Deus a parte sua ei benefacere vult, iam beneficiis sitis in amore sui, quantum in se est , studet induceres; quo sensii Dcus mundum diligere dicitur, ex dilestione Filium suum unigenitum mundo dedis . ut in una crederet, ter fidem ilκ dientiam salvaretur Ioa. iij I 6.itti id aetexis homines, cum adhuc peccatores sient. Rom. v. 8. 4mmι citii cum D gererent, vers Io quo codem sensu nos jubet di ere
in micos noIDos, Matth .v. At de hoc modo placendi non loquuntur Remoti strantes , qui enim sic placet, is diligini amore, qui dicitur benevolentiae, non auteni amore amicitiae, sive complacentiae proprid dictae. Et hoc significatum voluerunt Remonstrantes , per vocem diserte cxprcs amis Confes Itonc,meunque. Fieri enim polle concedunt, ut perlbna utcunq; Deo Placeat, quae tamen Deo proprie non placeat, imo Deo proprie displicerat.Tantlim dicunt, quando peribia aliqua proprie Deo placet, rationem dilectionis illius non esse, quasi Dcus peribnam istam ab luth, alia tenus haec aut illa persona est, nominatim gratam sibi habere velit, 'uia eam gra tam sibi habere vult, idcircli actiones etiam personae istius gratas sibi velit liabere, prout Calvini Sclaola asserit, sed rationem dilectionis perli,nae esse, subd probitas, sidci, vel pictas , qua cx praescripto Dei inicio suo perso ita ista praedit,cst , Deo grata ut prop- ter quod
202쪽
ter quod autem unum quodq; tale est, illud magis est tale In contrario res ara est. Quo indo Deus perlonam aliquam odio proprie dicto odit, ratio odi non est per ira, qua talis , sed persona qua
peccatrix aut rebellis est. A q . , inqui Cenibr ba personae uisunt. e e Mirantium hypoth i, in iuris ali irregenitae, aut Iideles a regemta At haec non est suilicies collectio,nec inmediata distributio Censoris propria sententia. Quaero enim, Electi qua tales antequacredui,sunt ne regeniti aut irregeniti Si regeniti, ergb sine fide re- geniti, Se sine fide Electorum actiones placent Deo ad conseqtiendum vitam aeternam: Si irrogeniti,ergo irregeniti de irregenitorum actioires placent Deo, legeneratione opas non et , ut Deo placeas. Seaesto distribatio sit uia mediata de suis ciens, prout revera sussiciens est, si per irregenitos Minfideles intelligantur contradi- istori non regeniti, non credentes Euangelio quotquot enim sunt
homines , ij aut credunt, aut non credunt Euvngelio Inter contradictoria medium non datriae non autem contraries, homines Euangelio credere nolentes, sive rebes lantes adversus divinam vocationem, quae per Euangelum sit Etenim inter huiusmodi fideles infides es, medij dantur, qui nec credere volunt, nec credere notant, sed credere non possunt, quia de Euangelio nihil audiverunt acio
modo uim credent, de quo non audiverunt Rom.x. I . Elto, inquam,
hoc sensu distributio haec admittatur qlud tum At,iaqtu Censor,
Ad irregenitis ali ubi istibus loquuntur RemonIErantes , illo rum actiones, tam si quando, sint moraliter per se bona, quo ad operis marci iam, non tamen bon.e sol, sed malae crisoad formi inem, in quem coiti manipe sona. Non emi sunt ex siue uec secundιm uarmam legum is,
ad inim loria diriguntur, undeo huiusmodi persona ct aztiones trum omnis a sIIcent Deo in haec ratio nullius it momenti. Nam priuino, unde constat hanc definitionem es e detin tionem essentialem, ex qua universaliter simpliciter omnis omnium actionum bonita aettimanda sito Solae actiones praetcriptae lege vel Euangelio, juxta illam definitibnem recte cententur descenicia da etiam iunt:
At quid cogit actiones omnes moraliter bonas ad eam centeres ut clivi moraliter bona sit, uisicit, ii rectae rationi conventiis L si fiat ex aninio qui virtutis, honestat c&' ibitatis tuiti l ducitur, etiamsi legis Eamgesi notitia careat, lora illi itincit , tum propositum faciendi Quicquam contra divinae voluntatis regulam, tam privatae gloriari latum rutilii formaliter insudatur , tam propositum aciendi tantam id quod lex divina vel Euan-
203쪽
gelium iubet, nam studium divinae gloriae, tum fides in Christum,
actionis monalito bonae natura non postulat, uti ex rei natura .lis liquet multi enim fuerunt omni aevo odieq; sunt, qui de lege
Euangelio nefando quidem audiverun mi in ram n nroraliter bonos ac virtuos is se aut ii iste, nemo a laurit . Nec obstant
loca quae allegat Censi romo situ pra cere Deo sine bis, Heb. . s. Nam isto in loco , criptor ad Hebraeos, non agit de quolibet modo placendi Deo, sed de isto tantummodo, quo placuit Enoch, quem Deo in tantum placu 1se testatur, ut Deus cum ad se. transtulerit. Linde cla vel ba ista et uit quidam hunc in modum; pusibila Lisne siue Deopcrcuis , Enochum c. in graeco enim est ac ristus primus ἐυακρεια σή , ita ut non sint verba generalia ostendentia,qua ratione Deo quisqliam placere ullo modo postit: Sed specialia, declarantia qua ratione Enoch placiaerit Deo, de quid necessarid requiratur ad hoc, ut quis Deo placeat, sicut Enoch aliquando Deo placuit, id est, ad hoc, ut quis cum Enocho in coelum transse ratur, ceteriatim cum Deo vivat: Deinde, nec obstat locus ex Epist.
ad Rom.xiv. 23. icquid it absi sis peccatum et t. Fides enim is to in loco non significat fidem , quam appellant, justificantem, sed
tantiim certam animi persuasionem sive πληροφορια , qua quis non
dubitat apud se , an id, qu sfacit vel omittit, facere vel omitrere Iicitum sit, sed de alterutro apud animum suum est persuasistimus; opponitur itaq; non infidelitati, sed conscientiae dubitanti vel haesitanti de eo', quod agit; non an a Deo mandatu aut vetitum aliquid si, sed an licitum aut permisitam aliouid sit. Ouae conscientia dubia in Fidelibus, veth sic dictis, aliquando locum habere potest, Evincerem argumentis compluribus huius explicationis veritatem , sed quia pleraq; Calvinistae eam ipsi agnoscunt, antecedentia omnia ad oculum eam demonstrant, supersedebori coronidis loco id tantum dicarn, mirum esse,qtiomodo hoc argumento Censor uti ausis fuerit, chm sciat se suotque fateri, presbnas Electorum omnium, quando adhuc infideles atq; irregenti sunt, Deo placere in summo beneplaciti gradu. At si loca ista, quibus probare conanir sine fide, nec personas, nec actiones ullo modo Deo placeret isse, serio allegavit ilo modo non plus quam evertore se videt illa Thestiis iam yes no 31m alictum membrana vi l inquit,bus 'ae retenim ipsis sermo iam itus . in I: .rm utitas personas considerimis imus . tias vero,cum nudas personas dicunt Remon-ktantes, intelligant perlonas, quae nudae revera sint. non perib-
204쪽
nas qua nuda sunt, sive quae nude consideralitur. Crassa est haec ignorantia. Quaeritur enim, clim de Fidelibus agitur,an fides in Dd libus personis ,ratio sit,curictibna istae, te quibus praedicatur quod
sint fideles, Deo placeant ad vitam aeternam,an vero nuda potionarum istarum Elcctio ad vitam, natio sit, cur fides personarum istarii Dco placeato hoc negant Remonstrantes, istud vero assirnaant,contrarium tenet Calvini Sectatores. Deinde, Ccnsor insic in se ire dicit, quod Fideles tamquam nuda perso considerar dele mi, quia per sidem
usuitia se ricti sunt duri. Quasi vero Remonstrantcs adci, fatui sint, ut per nas fide praeditas, pro nudis perlbnis habendas este pi tent, aut fidem inter Donas actiones Euangelio praescriptas, dominem quasi vcsticiates non censeant, aut deniq; bona fidelium o- peragratiora is asserant Deo quam personas , quatenus fide in
Christum praeditae, ter fidem justitia Christi indutae sunt. Nihil
alienius a scopo mente Remonstrantium esse, inde clarissimhapparet, qudd sic Remonstrantes comparationem non facerent inter personas nudas actiones bonas personarum , sed inter personas fide praeditas, S Peribia ccx fide bona opera facientes, cum diteriEcomparationem faciant inter personas nudas iarum actiones. At
fortasse, Censor fidei iustitia Christi indutos, sive remissione peccatoru donatos esse vult, antequam credunt, prout Theolo is non paucos Calvinistas in terminii asserere, lemolirabimus in cia ite de 'i aesti; Iustificatione, 5 Censore hunc, si cosequuter loqui velit,asserere de- non est pr r, iure ex natura rei manifesti est: hoc si ita est, tu micro fatenturRe- ἡ '' monstr. spccie quide habiturii id quod dicitCens ,r At,tum probatione ejus requirunt. Nihil enim altius, aut doctrinae Christianae magis contrarium esse credunt,quam istam stertioncm;quia scriptura discrth adserit, Christum a Deo factum esse Fidelibus justitia, sanctificationcm 8,rcdemptionem, nos Christi participes, i csse, nisi credamus Se in fide perseveremus Christi justitiam nobis non imputari, nisi credontibus cimi, ut i, istinctantibus, ac proinde,
Christi ustitiam nostrana non ei ac, tu quatClaus peramur Dus
Dei,id est, in liristum ex mandato Dei credimus. Quam,quae hac sectione disputat ensi, ἰ ca aut sunt a scopo ise, de qua agitur, aliena,aut ii recth proponarsur, falsa Scripturarum tenori aperte repugnantiaci unquam enim Scriptura quemquam Deo plac isse ad aeternam vitam adserit, nisi perfidem, , quae fideicium incta scmper sunt, opera. Hinc per huiusmodi fidem operantem brahamum Deiam: m appellatum esse dicit Jacobus, cap. h. Hincis Apostolis suis dicit, Joa. xv. 34. Vos amic mcieritis, si fece-
205쪽
ritis quaeram' mando vobisi cap. xvj. 27. Ipsi Pater amat vos, quia vos me ama,tis , ct crassidis tu me a Deo produs e Inali , hinc de ip b Christo dicitui, Heb.j. 9. Dilexia ιμLEuia modio habuitri iniquatate, propterea unxit te Dem oleo titit; upra consortes tuos: Christus de 1e piis Oan .viij. z9. Non relinum mesolum pater, quia ego qua placita sunt 1,faciosemper. Idem etiam,vincunt loca Confessionis ad marginem sectionis huius citata , quae frustra Censoris natur convelleres: In loco Gen. v. r. Cum Deus Caino dicit . Nonne,si benescens, erit acceptatio ' non tantum indicat Deus,externa Cain obe Lia iis
dientiam , secundum quam aeque atq; Abel sacrificium obtulerat, . ' ' 'I'
Deo gratam Lire i imposterum ex fides integritate cordis mu- i tum essenus suum obtulerit, sed etiam personam ipsam Caini non ante gnata v x 'tam Sc acceptam fore Deo, sive ut de Enocho dicitur, placituram Deo, quam uene ageret, tum, si bene ageret,ceri placitura esse. Quid enim ad rem fecisset,li Caino persualium fuisset a Deo,obedientiam cjus externam gratam fores, quando ex fidei integritate
munus suum offerret, si intelim certum tersuasum etiam Caino
voluisset, perlbnam prius Deo placere deberes, quam fideri integritate raedit, si possit, imo idcircti fide de integritate aliquςm a Deo donari, quia personam jus ab aeterno prius gratam habere vult, uti diserte Calvinistae asIirmant rem se habere, in Abelis e emplo id confirmare solent Et haec ratio in caeteris etiam locis ialitat,ac per se plana in sed quia de hoc argumento,pluribus actum iri dicit Censor , in censura castis undecimi, pluribus etiam hic deco agere non est necesse, uti nequc de iis quae de Davidis Tetri
defectione , cq; reproborum excaecationes induratione hic censentur: De istis enim ex professo agitur in capp. . m. Confessi nis Remorastiantium. Hic tantummodo respondebimus verbulo ad id, quin quaerit Censor, ex occasione ejus, quod Remonstrantium declaratio asserit . Deum ver pios ex infirmitate labentes majore patientiai tolerantia ferre solere, quam reliquos inuid respondere possint Remonstrantes sciscitantibu , cur Deus Spiritum suum S a Davide reo Deι Petro Corit Z Discipulo ex infirmitate Lipsis quam primum bH uterιt, adeo ut unico LUD exm ac Dei Vatia exciderint' uod Remonstrantes falsum esse aflarment, Davitam ex infirmitate adulterium , atq; imprimis homicidium istud commisiste in de Petro, an ex infirmitate lapsus sit, jure meritoq; dubitari possema tuant. Videantur rationes quas in contrarium adduxit Richardus
Tli senus diatriba sua de Amissione d intercisione gratiae ela ju- s stificationis
206쪽
stificationis.Deinde, qudd falsiim sit, eos asserere Delim Davidi&Petr6 Spiritum S. quam primum abstulisse, nisi per Spiritum S intelligant, Spiritum S testificantem , persuadentem , adcdq; obsignantem cordibus illorum,qucid FiliiDei sient, latra ac favore Dei aeterno iacutiqua propter peccata illa sua, excidi sic ni hunc enim Spiritum ab ill s abstulit te vicum, falciatur, quem in iis nan- .. . 'b: sisse Contra Remotistrantes dicunt, aut saltem ut dicant necesse est, . di Upei, quia iide, cuius forma silentialis est fiducia specialis misericordiae, peccantibu in iis imansisse volunt At Deum propterea Diritu S. suum, id est,idiit gratiam Spiritus luam Omiacm , qua denuo cxcitam, erigi poterant, ac debebant ad resipiscentiam , ab iis abstulisse iuspiam dicunt, nec ratio ulla, ut id dicant, cogit, etiamsi nihil dubitent aserere , Spiritum Dei S. hiscet catis corum vehementer contristatum sitisse, ac proinde non ca promtitudine ac liberalitate circa cos fuisse versatum , quo anicia solebat ad eos ab ulterioribus lapsibus retincndos, aut porrci in ossicio continendos , nisi specialem , extraordinariam , nulli uspiam promis Iam gratiam Deus iis facere voluisset, prout in sequentibus plenius demonstriabitur : Quare, quod hic ciscitatur Cenlbr, id plane alienum est ab hoc loco,ubi non nisi de Providentia Dei circa pios ex infirmitate labentes agitue, eaq; ordinaria, cin verbo Dei aperte expresIa.
Sectione VI. Censb dicit, Remoni Hamees πελαγανύων, cἀm δε-cent De Providentiam non ostere arbitri' humani libertate olim in crea
,hi ovi l. si 'πs mc datam. At hoc cum Remonstrantibus dicunt omnes pςnEii Dei Aut Theologi: omnes igitur τελαγιο ἰύου , ex pti l squatuor illumi-Hus.lia 'Ei, aris OVitiis Censoribus : Sed -'Censorem ipsum id dicere, aut dicere necessario deberes, si consequenter loqui vesit, in sequentibus clarum faciemus. Quod ad taeteros Theologos attinet, Testimonia multa non adducam. Vide tantum verba Zachariae se
sint, quae Conli, i ple non multἰ post citat. pag. 93. Providentia Deiri bisu, non sed conservat potius ordinem 2 modum arendi loquitur aute Uilinii, de contingentia de libertate voluntatis in cares secundu a Deo in nimium. Sed, quod instar multorum est potest,vide imprimis Disse put M. Quam in Sunops purioris , quam vocant Theologiae suae, Censeres ni pii exit ire voliterunt,Thes xj. ubi l Pur;
207쪽
c Ne proprios notus sinat, August. de Civit. De T. cap.xxx. Et liberi Thelixis. Ad hanc De gubernationem pertinet D Mνή , permansio,
sereat visupersint 2 persit tant, I NBhinime naturae ct proprietatum naturalium statu permancant: Thes. Hia Gas creaturas Deus cou- serrat in naturi x propraetatibu so, easdem etiam, pro ratione natu
uniuscuius, a cudum move r. applicat, e. Dido an aliud quid habet haec Remoti traiat tu period is piac lacti non adeo simile est, quam haec periodus Remonstrantium istis Ursini censorum lio . rum propriis c puras, uti aiunt, deri rationibus similis est Quare, idqbiod ex h.ic hypothei necessario colligi aifirmat, istis Theologi
suis puris non minus imputet, quam Remonstrantibus. Sed nos consequentiam etiam si placet expendamus breviser. Ex hac/ylorhesi si Cons pientia quitur, qvit,nec arao,hominu voluntatem in statu corruptionis qWλ, petiatiui pariter liberam esse 2 indulserentem ad contraria opposita, bonum sc Omalum. Sequelam hanc ne Centor quidem ipse potest admittere si consentaneoibi ipsi colligere velit, tantum abest ut necessaria sit. Ratio manifesta est quia hominem libertatem voluntatis suae ad bonum, non meritorie tantiim , sed lactu ips,veluti vestem a se abjecisse, atq; asci plum denudasse statuit: Quis autem supposito quod id verum iit,recte colligi dicat, Deus Providentia sua non totitit nec destruit libertatem creatam ergo homo iple libertatem istana sua sponte a se non abjecit se'; ipsum ea non privavito Sed litas indamentum huius responsionis , quod Cense ponit, falsum est, non haerebo in eo dico itaq; fecundo,Conseo uentiam hanc laborare ambiguitate: Si enim per libertatem Mindifferentiam ad conmaria opposita, intelligatur cinnata sive naturalis Messentialis voluntatis proprietas, qua voluntate, positis omnibus ad agendum requ4sitis, potest velle aut non velles, vel hoc aut illud velle, haud inviti
concedent Remonstrantes, cam etiam in statu corruptionis superstitem mansisse. Est enim haec tilbertas voluntatis proprietas , quae sine voluntatis destructione destrui non p.,test. Si veri, per libertatem cindisserentiam intelligatur libertas ad volendum boniura, tam suPernaturale quam naturale, ad contrarium malum nolendum, live non volendum , tum falsa est consequentia , quia innata sive naturalis arbitri libertas, iuxta Theologos feresomnes, saltem plerosq; Scholasticos , non susticit ad actus super naturales eliciendos, scd alia sit peraddita forma , habitu ac principio supernaturali opus habet, quo elevetur potens reddatur ad actus 1ispernatu 'rales
208쪽
rales eliciendos. Hanc itaq; libertatem innatam, sive ementialem illam voluntatis libertatem cise negant, lanc dicunt in statu comrruptionis idcirco non mansisse reliquam , quia Deus supernatiuuli ista gratia,sive libertate hominem propter peccatum suum privavit. Ilinc illa communis lententia: N.ιtur ita coinupta quidem pejeds Narcistaeo . perita. Et haec res una sufficit ad diluendii notam Pe rupta quidem lagianismi, inali sine liac re impollibile est ut diluatur , pro ut pro-
adseruntThe logicis. Et ratio mani ita cst. Quia, nisi hoc adferatur, alterutruim i. statuatur necesse est, aut voluntatem hominis per peccatum pro
sus exstinctam cile, quia sublatis rerum proprietatibus res ipsas tolli necesse est, aut si voluntas ipsa exstincta non cit, tum voluntatem hominis sine essentiali sua impria quarto modo proprietate vel proprietatis parte, id est , cisentiali sua libertate , stiperstitem post peccatum mansistes, Quod utrumq; absurditate ipla absurdius est tIstud, quia quid absilrdius, quam peractionem potentiae liberae,potentiam ipsam liberam destruit Hoc, quia quid abstir diu , quam essentiam sine essentiali sua proprietate existere Pergamus.
Praeterea dixerant Remonstrantes, De Providentiam cum hominis voluntate sic concu ere,Vt tamen bene, neu mare agendi nec sitatem ipsi non imponat. Hac Verti Remonuranti ran, inquit Cenlbr, nitι riuuabus fas 'pothe m. Prima est, Necessitatem Pene aut male age di tollere naturalem sive sentiacim voluntaris libertatem. Alicra eit, si quis nec ara , quo adipecificationem contrarietatis, aut bene aut mast agat, huiusmodi necessitem a Providentia Dei ipsi in Zom. Haec postre-nia hypothesis non est Remonstrantium,in impliciterita prolata, inepta simul atq; absurda est. Sed esto. Procedat sensu fano. Utras sephi, H, inquit Iahit. bonorum ac malorum Uelorum exemplis demia-Αngelorum Inrari potessit. In bonas enim L ngetis bene agendi necessitas,quod ad spe- qu Ei i , , catioWm, concum cum naturati ari innitia i s voluntas: libertate, struitur conte expecubar Dei gram eos in primo integritatis statu sic conservant. s. λὶhiis V nunc constanterata, =nmutabilite pomaneant, c. Haec argumentatio multis vitiis D, rat, Primit, quia id quod nonus 3 quali; certum Est pro certo supponit. Nam Angelos nos nunc necessario bene agere, sive per gratiam 1ic esse co: i firmatos, ut non possint non bene agere, nullo solido argumento alit icstimonio probari: test. Et variant hac de re Theologorum judicia Non dissilentur id quidem Rendi uistrante. Abiit uin id haud inviti subscribunt
illoru sententiae , qui credunt Angelos bonos 3am tres beata illa Dei
209쪽
visione, qua fit, ut non possint non amare Deum, δί velle quod ipsi gratui cit n.m ex vi ablolutae electionis, ut Cens , cum suis credit i ta in prae aliun obed.entiae plbrum, quam caeteri Angeli mali praesta. Deo suo recularunt, ovi idcircli a Deo reprobati, Sc catenis caliginis aeternae adstricti erunt. Sed huic suae sententiae vel opinioni, tanqualia certo desindubitato axiomati fidere se in probationes superstrui polse negant. I einde contradictionem in adjc Contradicto habet; Nam necessitatem bene agendi in Angelis naturalem seu ''' essetitialem voluntatis libertatem non tollere probat, de tamen indifferentiam voluntatis Angelorum ad utrumq; oppositum, quae naturalis ciccssentialis Angelorum voluntatis lilaertas fuit, per neccssitate gratiae supervenientis sublatam eis concedit. Deniq; laborat ignoratione elenchi. Nam probat necessitatem , qua opponitur libertati contradictionis , non tollere libertatem quo ad specificationem sive libertatem contrarietati. At hoc non erat probandum: Quis enim de ea re vel dubiteto Tantum quaeritur, an necessitas
bene & male agendi possit consistere cum libertate bene aut male
astendi, id est, ut thesi ad hypothesin deducam, quaeritur,an, quando Deus concurrit cam voluntate hominis , cui praetcribitin mandatholium velle malum vitare, tali actu providentiae suae cum ea 'concurrat, quo nat ut laomo non possit non velle bonum, taliuri vitare ac nolle, id est, an sic cum voluntate concurrat actione sita, ut in eo operetur, vel ei imponat necessitatem, quae oppollitur libertati contradiaetionis. Hoc negant Remoni trantes: Haec enim sint
per se συςούα, de cum sapientia divina conciliari neutiquam possisunt. Nec reseri quod dicit enlbr, indifferentiae ablationem non esse libertatis voluntatis destruetionem sed persectionem mam nec hoc'aserit Ir; sed tantiim quaeritur, an illa ipsa voluntatis, ut ita d cam , perfectioratio non hi destructio libertatis istius , quae
necessaria et in ta , cui Deus legem dat sub promitto praemi deci tinnii natione supplici, Ilocassii mat Remonstr. Multo minus r fert, quod dicitCentor, manere nihilominus libertate quo ad specificiuιο-ne. Nam cum Deus homini legem datitii in sandii non modo jubet, ut ita dicam, recte uti libertate, quae contrarietatis dicitur, ted oc jubet recte uti libertate quae contradictionis dicitur, id est, non tanturi iubet hoc aut illud bonu velle, sed impliciter mandat,ia,num velle,malum fugere, si praemium consequii poenam vult effugere. Quare, ubi talis agendi ratio locum habet, ibi supponitur libertas contradictionis in eo, circa quem adhibetur ista agendiratio: Eam autem
210쪽
Ex AMEN CENsURAE autem libertatem tollit, quisquis homini isti bene aut madesagendi
necessitate imponit, etiamsi ei lem relinquat libertatem contrarietatis, id est, inertatem agendi laoc aut illud bonum, vel hoc aut illud malum, prout ratio manisesta arguit. Censura sectionis VII nil nisi molestus coccysmus est, unde jam aures tinniunt Et cytiaraedur Rissitur chorda quisemper oberrat eadem. Theologi mi Di, inquit, longe alio sesu vocant decretum faxo absolutum, quam RemonDrantes enim attritatis non ι Theologi docent, Dei voluntatem esie omni causit superiorem, nec ab ulla citusia antecede te pendere , eam ita es etficacem quicquid Dem ab atremo aut e cere aut permittere decrevit, istud quos in tempore revera Diat, aut ab
alty fieri permittat. At hoc ipsiim est obscuru per aeque obscurum era iasi is PQR clara Obscuritatem affectare, ut non tutelligaris: iuuii em Dei Did enim est voluntatem Dei esse omni causia superiorem, nec abelle Mn δ' uls caussa antecedente pendere an est, voluntatem Dei esse supes PS V r orem causam omni alia caussa ita ut prima ubprema caussa siteoni omnium, Quae a caussis inferioribus fiunt An est voluntatem Dei superiorem esse, id est, exccllentiorem digniorem , quae ab alia caussa antecedente non dependet, uti caeterae omnes causae ab ea in efficiendo dependent: Si hoc, quid id ad rem facit de qua hic agitur λ Si istud, quid apertius tum, quam voluntatem Dei non m do esse caussam, sed etiam primam caussam esse, qua aettones Omnium hominu malae simul ac bonae dependent, veluti a caussa indopendente ab omni alia causa antecedente hoc posterius velle em solem, colligi haud dissiculter potest ex eo quod sequitur, cum ait,
mi Dei voluntatem ita esse e cacem ut quicquia Dem ab aeterno aut esscere aut permittene decrevit, tau quod in tempore revera siciat, aut
abal sferi permιrtat. Nam, ut jam de eo quod dicit Deum decrevise ab aetem,espcere, nil dicamus, qua natione enim sic Dei voluntas etificax dicatur a Theologis istis racile capi potest , quamquam, im id explicant, ita ,pe etiam loquuntur,ut quid sibi velint, intelligi oriri serinari avor possit initiisquod dicit, Deum decrevisse permittere peccata ab te isendum aliis fieri, alterutra significci necesse est Aut Deum decrevisse e sor idi . o. Imitterem ab aliis fieri, lipposita primum voluntate faciendi in iis
permittere dc quibus ea permittere decrevit,aut nondum tu, osita ista voluntate,
p. . . . si quippe Viae iii se est manet libera cindi Ileiens Decretum hoc sit, fiant. permittendi factum non dicet Censor, supposita primum voluntate raciundi in iis , quibus permitti a Deo peccatu dacitur, quia sicci