장음표시 사용
221쪽
e famae, seu substractionem , seu nerationem ejusmodi phrasibus& loquendi modis utatur, quibus non obscure significat, ἐξ contrarium ejus, quod asserit, credere, aut saltem id, luod credit, te .gere voluisse. Nam nos sierimm , inquit, Deum Adam . m in peccatum D metu, nihilsubit axis e donorum , qua ipsi in statu innocentia concesia fuerant, quibus peccatum ' voluis , itare potuissor: Item , Nihil etiam negasi ad vitandum peccatum necesiarium si volu et At I. Cur donorum tantum mentionem facit,4 non virtu
tus vel actionis d.vinae, de tua proprie quaerituri II .Quid hoc est, s olui et Adam In vobis istis dolus est. Aut omittenda ea hierat, aut dicendum,ut posset velle vitare peccatum, vel ut posset voliti nem non peccandi haberes: Olitio enim ipsa peccandi in Adaino, juxta Censorem χ ομο φους, est peccatum in hac locutione, si Adam voluisiet, peccatum, id est, peccandi actus externus, puta e ' ἡ 'e
sus ex arbore vetita 1 volitione ipsa in potentia actum istum ex in phrisii, isternum vitandi, a potentia volendi iurare actum istum , Istingui ih callide potest: ita ut sensus HensCenseris haec sit: Deus non subtraxit Adamo dona illa,quae necestaria erant ut posset non edere ex fructu vetito. An posset uclle non edere id dissimulat imb,cum dicit, ' voluisu, adeo speciose, tegit, ut etiam id dissimulare videatur. Ood si tandem etiam dicat, Adamu cituisse velle vitare pescatum, novo fit si aude teget Nimirum Potuisse Adamum intelliget physice, quia voluntas est potentia natura sua indifferes: Non autem potuisse moraliter,aut, ut ita loquar,potentia proprie dicta, sive in sensu composito, id est Adamum pesuisse dicet, uti poshvidere dicitur qui in tenebris sedet, posse incedere qui catenis constrictus est Vastitiem Imposturam hanc nuper detexit Ioannes Disnεicis Camero in responsione sua ad Epistolam Docti viri: e quis eam mero. non palpat poene utraq; manu, qui filum connexionem sententiae Censerum horum vel leviter tantum introspicies Permissio ipsis in virtutis vel actionis istius negatio, sine qua homo nunquam non peccat, ita ut dici iure Ethicis possit, sine qua hominem non peccare impossibile est , etiamsi in voluntate potens naturalis non peccana semper maneat, quia est potentia natura sita indifferens ad non peccandum necessarid,si Deus efficaciter eam vesit movere, ad peccandum necessari, si Deus eam non velit efficaciperis vere, id est, si eam velit sibi permittere. Deinde, voluntatem dicit Censer determinari advolendum necessario a judicio rationis practi Q Hoc si ita est, utique eo posito, non est in potestate voluntatis X a vitare
222쪽
vitare istud, quod ratio judicat, , cum non sit in potestate volu tatis non habere istud judicium rationis practicum, quomodo con- sequenter concipi potest Adamum proprie potuisse velle vitare peccatum, subpaena mortis utriusq; tum temporalis tum aeternae debuisse velle vitare peccati Q Haec sunt αναύαλη εο Sectio tertia nullam habet novam Censuram Removim inquit Censor, fruere carent sibi ab exprimenda moni temporati, Oid tum Nec Scriptuna uspiam mortem temporalem vocat. Tum ratio cur inde sibi caveant Remonstr manifesta est Mors enim ambigvhdicitur temporalis, vel quia in tempore homini accidit ad tempus tantum durat : Vel quia in tempore quidem accidit homini, sed
rili, qui a tamen ita clarat, ut nunquam sit finienda ista , non aut nae mors,tione e nati proprid solet vocari temPoralis. Eam aute Deum comminatu futilis, Adam, posteris ejus si legem transgrederetur, nusquam legitur. Et, si inusiam comminatus fuisset Adamo, ejusq; posteris,necesse
. illet Adamum ejusq; posteros ex morte ista iterum resurgere, postea in aeternos cruciatus praecipitari, de quo sane Scriptura ne e quidem meminit. De ij qui Evangestum lapertam vitae aeternae promissionem resbuunt ac reiiciunt, ita loquitur Scriptura ; at de Adam ejusq; posteris nec volam habet, nec vestigium : Quin contra,post recitatas miserias Adamo ejusq; posteris eventuras,tandem comminatio desinit in haec verba Pulvisci oe .in pulverem revem reus , Genes iij I . Non quasi mors ista significet extinctionem aut annJhilationem corporis Sc animae, hoc enim mortis ratio non postulat, quae nihil aliud quam dis olutionem animae aut corporis, sive compositi totius destructionem vi sua importat partium autem imprimis animae sive Spiritus anni hilationem nunquam significat, aut significare in Scripturis dicitur Sed quod ea in perpetuum duratura, anima autem hominis aeternam mortem, id est paenam damni , sive aetetnam separationem a beata: glori s Dei visone secum tractura esset Per mortem ita J aeterna, quam Deus Adam, usq; posteris comnes natus est, Remonstr.non modo non exclusam volunt eam,quae teniporalis secundo modo, quo dixi mus appellatur, sed comprehensam etiam volunt, eamq; aeternam appellant quia nunquamnnienda erat, conjunctam sibi habitura
erat aeternam pamaam damni. Quocirca, mors naec non tetminus miti' seriarum, sed paena etiam a Remonstrantibus habetur. Neq; tamen inde sequitur mortem homini primo naturalem non hiisse, sed tantum mortem quae naturalis homini fit a suisIet, non venturam homiu
223쪽
CAPITI SEPTIMI. 8 homini si divino beneficio, nisi peccaret legem Dei transgrederetur; quod verissimum esse ex natura rei per se liquet. Quare eum Cense Sech dicit seipponere Remonstr per aeternam mortem Adam ejus, posueris denuncMtam aeternos cruciatus unex Ρι- bilem ignem inteuexisse vehementer falsus filii Mirum a merito videri debet , eum sub morte aeterna etiam inextinguibilem ignem propriaedictum intelligi voluisIe, cum ne quidem collega plaus in disp. est de vita ac morte terna , id pro certo affirmare ausus fierit; etiam respecti eoru , ti Euangelio rebelles sunt, vitae aeternae Euangelio clare expressae promissionem contumaciter reiiciunt: Non obj curis enim aeternum ignem ad cruciatus, quos irae divinae sensus ingenerabit, resert Thel so pr. Sed Censores ii supra & extra omnem censuram sunt, de purior Theologia est, quicquid ab illis credituri, dummodo cum Remonsuantious non sen
Sectione IV conquerit Censer, quod Remon Zr. sintentiam si am de peccato Originali ambigue explicent Nam cum d cun , per um- eum peccatu dam/losteros ejus omno prinito fuse primaeva ilia fa-licitates vera jun icia, G c. non intestigunt. I. posteras Adam impi intum fuse precatum psim ita ut in Adιmscin culpa fuerint, c. Audacter Nuspiam dicunt Remonstr se id non latelligere. Nec quae ex Arminio Corvino citantur ad id probandum aut Remonstrantibus omnibus adscribendum, sufficiunt. Sed nec Scriptura mecia uita filioriritio ulla ut id dicant , cogit Fatetitur peccatum Adami ad eo impia P L . Mum
latum dici posse posteris ejus, quatenus Deus posteros Adam eide z: 'li histi
malo, cui Adamus per peccatu obnoxium se reddidit, obnoxios a dici possisci voluit, sive quatenus Deus malum quod in pari in Adamo infli- 'cluna fuerat in posteros Mus dimanareri transire permisit. At nihil cogit eos dicere peccatum Adami posteris ejus sic fuisse a Deo imputarunt, quasi Deus posteros Adam revera censuisset, Husdem cum Adamo peccatii culpae,quam Adamus commis rat reos. Ita, nec Scriptura, nec veracitas, nec sapiencia, nec bonitas divina, nec peccati natura, nec ratio justitiae atq; aequitatis permittunt, ut sic Adam posteris peccatum Adam imputatum fuisse dicant. Scriptura testatur, Deum Adamo bli poenam comminatum fuiste, iam Adamo bli inflixisse Divina bonitas veracitas, sapientia non sinunt ut alienum peccatum aheri proprie imputet Contra naturam peccati est, ut censeatur peccatum, aut ut proprie imprecatus imputetur, quod propria voluntate commissini noti in Contra justi-
224쪽
tiamin aequisatem est, ut quis reus agatur propter pec um non suum, ut vere nocens judicetur, qui quoad propriam suam volun- naici innocens est, sive potius non nocens. Et haec ii iistitia tantli major est, quanto poena, quae ex imputatione ista sequitur, gravi'rest. Summa itaq; injustitia est, si poena quae imputatur, sit aeterni
Simile est Secundum quod dicit Censer, ei, inquat, perprira
tionem verajuItitiae intelligunt relictum esse , quo Adamistio antes prium situm actum, ahquod vera nominis peccatum. Ita est. Quis
enim sani cccebri capiat per privationem iustitiae originalis ob peccatum , relictum esse peccatum aliud distinctum tum ab illa privatione, quae ipsa peccatum csse creditur, tum ab illo peccato , propter quod privatio illa facta est , Insaniendum est ei, qui hanc pria
vationem capere vult. Atia nihil aliud eD, inquit, quam peccatum Originale 8ros negare, solum peccati poenam agnoscere,qua in PoIDrusui etiam quod perpetraverat Lit -- , non ιroud in illissit iuruid odio dignum. Neutrum agnosci necesse est, nec agnostitur a Rem
euid Remon strantibus. Nec quod aliquid odio Dei proprie dieto sc. ydignum strantibu sit ex peccato Adami in posteris ejus sit, nec quod illud , quod mi iij a steros Adami, ex Adamo peccatore dimanavit, in ipsis peccati poena proprie dicta sit. Peccatum itaq; originale nec habent pro peccato proprie dicto , quod posteros Adam odio Dei dignos faciat: nec pro malo,quod per modum propriae dictae poenae ab Adamo in posteros dimanet, sed pro malo, infirmitates, vitio, aut quocunq; tandem alio nomine vocetur, quod ab Adamo justitia originali privato in posteros ejus propagatur unde fit,ut posteri omnes Adami eadem justitia destituti, prorsus inepti Minidonei sint ad vitam
aeternam consequendum, aut in gratiam cum Deo redeundum, aut ad viam inveniendum, qua ad vitam aut in gratiam cum Deo redeant, nisi Deus nova gratia sua eos praeveniat, vires novas iis
restituat a ciuisciat, quibus ad tam possint pervenire Atq; hoc significatum a Deo credunt editione Adami ex paradisse typo caeli, Mobsidione viae,qua ad illum patebat aditus: Haec enim calamitas non tantum evenit Adam , sed posteris omnibus Adami filii cum eo communis. Peccatum autem Originis non esse malum aliud, id est,aut malum culpae aut malum poenae proprid dictae,quod vocant, ratio manifesta arguit Malum culpa on est, quia nasci plane in . voluntarium est, ergo nasci cum hac aut illa labe, infirmitate, vitio, vel malo. Si imalum culpae non est,nec potest esse malum paenae quia
225쪽
quia culpa poena sunt relata mulpa autem in posteris Adam alia te non poterat, quam haec alis enim prior concipi non potest, lilia alioquin nod citet culpa seu peccatum Originis Multo minus itaq; fieri potet ut in culpa simul de poena. Praeterquam enim quod
nihi niligatius D tr. bui postat, quam quod peccatorem peccato , quo de novo reus fit paenae, puniat adeo diversa sit culpad paena , ut prorsus mi inc impatibilia Parna nimistactus Dei actus uiuitae Culpa, actus hominis Paena est involuntarii Culpa niti sit voluntaria culpa esse non potest. Et, cum Deus puniendo, hominem In Ordinem cogere intondat, ista punitione novam mordinationem voluntati hominis in ceret, Se sua punitione sibi ipsi novae paena occasionem daret, atq; ita rationem iustitiae de ordinem omne paenae turbaret in infinitum usq;. Malum itao cum sit, necesse est, ut sit illud malum , quod Remonstrantes statuunt, quod ιιιτ η μῆς vocatur, peccatu Originis. Atq; haec fuit ipsistima Zumgli sententia salte quam primo asseruit ac defend:t, Ancam retractaverit no usq; adeo certd est Quicquunt sit istam prima sententiam uingli , equuntur Remonstr ut optimami rati ni maxime consentaneam. Qui plura volet hac de re is videat quae prolixe docte de ea dii seruitCorvinus noster, quem imperitissim dhic taxat Censor, quod dixerit, hominemus titiam non amisisse ab c endo 2 Ae actu ea dii tituendo,)ed meritorie ait. meritorie, inquit Cen r. Insulse sane: Si enim actu, quomodo aut quorsum Ati homo
meritori iris enim dicat eum qai sibi actu oculos effodit meri aaori oculos miliis priuila qui vellem suam abiicit, actu simul
meritorie vestem perdidisses Potest quis recte dici mereri mala
incommoda, quae effossionem oculorum voluntariam aut vestimen 'torum petulantem abjectionem consequuntur: at, ut quis meritori P dicatur oculos perdere', qui cos sibi ipsi sponte sua estodit, ineptissimum est. Vidisse hoc videtur Cenibriatq; idcirco discisse, eum au selfum denudat, actu vecto amittor , ct mereri ne ipsi restιtua1Itur eo mmmunm contemsit Amittere enim ion restitui duo sunt valde s versa. Qui actu. vcstes abiicit, mereri recte dicitur ne vestes restituantur , at inepte dicitur mereri u veste mittat, vel ut eas abiiciat. Nequidem nisi per κατα rei m quis dici potest meritorib eneno extingui, si is veneno dedita opera seipsud extinguit. Qui dii nihilominus ita censet Censor, tum statuat necesse et hominem
pexando ei plum punivisse , de a Deo non tantum privatum non tuis: donis istis, quae ipsi concessa erant Ad, ne quidem iis privari
226쪽
potuisse, aut ut iis privaretur, opus non fuisse. Quid enim deundari ab alio opus cst cum,qui scipstitia denudat Si peccatum esset veneni instar, ita ut, sicut venenum qualitate contrariasua nativum hominis calorem extinguit Sic peccatum etiam qualitate sua contraria justitiam extingueret, specten aliquam haberet quod a cit Censor Amantum abest, ut peccatum, instar veneni, qualitate aliqua contraria ultitiam extinguat, ut actio sis , quae a voluntate non minus libere producitur, quam actio justaci de ut contraria tantum dicatur iustitiae sive justae actioni, quia quando ea fit, alteram fieri impossinite est, imo alteram cessare necesse est , non quia extincta est, sed quia cum altera simul exerceri non potcst. Non potest enim homo simul in eode instanti vellet nolle. Quare, cum Censor ait; Ratio iLEa, quod homo actuis meritorie simul untitiam mi erit, fortim mitimi in eo facto, de quo quaei p. est,quia per acitum injustitia, ina ju-Ltitia definit se, non a vei tu per denudationem. Cum enim uItitia sit accidens . cum abiicitumis in u0edlo amplius nomen, prorIus e GCum , inquam , hoe ait Censor imperitiam suam ostendit. Nam I.
iis: ; - . etiamsi per justitiam hoc loco non intellisteretur nisi actio justa,
eonta reni quae injustutiae sive actui injusto contraria est, tamen inepte dicere,.. is db tui qui injustam actionem facit justitiam id est justam actionem .inepte di- abiiciendo amittere multd ineptius adhuc mereri amissione u--. .. stae actionis Cessat enim ac desinit justa actio , quando fit injusta, Mi i quia utramq; simul fieri impossibile est, non quia ea, quae ante sacta est, extinguitur, abiicitur, aut amitti ur. Quid en in vanius Sed II de justitia ista, quae actionem justam ignificat, lactioni injustae opponitur , hic jam non agi Cense fateatur necesse est. Nam justitiam originalem vult esse, non actionem , sed qualitatem , donum vel habitum infisum a Deo in de illo suaeritur, an uno peccandi actu merito id simuli actu amissa sit. Certe, ne quidem de habitibus acquisitis dici potest qudd uno peccandi actu excutiantur, quant,minus de infassastis quin imo, ratio recta non sinit ut id dicatur. Nam alterutrum Cense dicat necesse est, si id cert dac vere dici posse credit. Aut sactum id filis vel evenisse ex vi nec-
mari siclis id cati,cluatenu peccarum erat; Aut ex speciali aliqua Dei ordinatio-
xii ix Si. ex speciali Dei ordinatione id factu vult, tum sanesistam omdinationem Dei allegare debuissset. non rationem istam quod justitia, quia sit accidens , Drorsus esse desinit, cum injustitiae Auspatratur. Imd, quid speciali Dei ordinatione opus est, tum, cum natura rei talis est, ut aliter se habere non possit, . sive ordinatio Dei adsit,
227쪽
CAPITI SEPTIMI . . sadsit, sive absita Si ex natura peccati id factum vult, quia per actui
inbultitiae, ultitia desinit esse, tum necesse est ut dicat, I a contrario, ex natura justae actUnis peccatum omne abiici ZDi tistitia in etiam perire ac desinere esse, si non meritorio, saltem actu Eadena enim ex utraq; parte est ratio, si natura tantum iis actionis utri-ulq; ciansideretur. II. Omnem eum, Qui peccat,non meritorie tantum, sed actu etiam, sive eo ipso quod peccat, justitiam omnem, sive acquisiit sit, sive infiis , amittere alci; abiiceres, veluti vestem:
Proinde regenitos, quando peccant, imo, quando unum tantum actum peccati committunt, actu ips,exuere omnem justitiam quando vicissim unum Justitiae actum exercent, abiicere totam vestem peccati injustitiae, quae sane totidem sunt absurda. His aniadde Quod si dicatur Adam justitiam Qriginalem, non meritorie tantum,ied actu ipso perdidisse,aut vestis instar abjecisie cum peccaret, non solum qua comminationis divinae, sed etiam atq; imprimis , quae sententiae divinae vis sit, postrid missum peccatum , non apparet. Nam quid comminatus dicetur Deus homini, si peccaret,
quid homini postquam peccasset per sententiam istam , quae extat Genes .iij denunciavit atq; inflixit, si homo non meritorie tantum, sed actu ipso jam abiecerat onmem istam justitiam originale, dona omnia, quae ipsi a Deo concessa erant praedin libet quaerere ex Censore, cum statuat voluntatem esse potentiam natura sua
indifferentem quidem ad sequendum hoc vel illud judicium ratio- 'nis, necessario tamen sequente ultimum judicium rationis, quod vocat, quomodo concipere possit, voluntatem hominis primi peccando perdidisse aut ariecisse justitiam aliter, quam quia cestante judicio rationis ultimo,quo ante movebatur cessare a non poterat per culpam hominis, quia sic judicium rationis a voluntate dependisIet, quod contra esse fatetur Censor homojustitiam facere non poterat' Imo quomodo concipere possit aliter primum hominem perdidissejustitiam tuam nunc quilibet justitiam Perdit, cum peccat Voluntas enim, juxta Censorem , nunquam abiicit proprie justitiam , nedum vult abiiceres, sed cessante rationis judicio tantum cessat recth velle, non quia directe vult cessare, sed quia non potest non ces a re ab actu isto volendi, ad quem a judicio non movetur.
Atqui inquit Censor Deum an rom, Itum ud rem defrituere hiempe actu hominem Iustitia obpeccatum ab eo commistam , non video quomodo diei possit, nsi ab eo, qui statuat, ex se Gemonstrantium,
mul Deum autorem se omni/rm peccatorum , quae destitutιonem illam T a necessario
228쪽
necesari: si ruuntur. Mirum sane quod Cense non videat rem per se clarissimam. Nam Remonstr negant actus illos, qui sequuntur 'l' deltitutionem sive privationem illam divinam, este formaliter pec- 'divina priva-cata, id est, illos ali id obligare ad cenam cos, qui aestus istos pa-2 h 'atrant. Non negant quide actus illos material ter peccata dici posse,
non facerrino quatenus actus sunt difformes voluntati divinar at negant eos for- sun s V -i esse oeccata , quae sic ad poenam oblitrent eos , a quibus iij per mi ad unt. Cmo enim Obli Iari Jure potest ad ma poliabit: a quae quidem 30 P Π aectione cius, cui oblieatus cst, prorsus sunt impossibilia , nedum ut obligetur ad paenam, c*mq; malorem , imo omnium gravisuma,
nisi impostibilia ista faciat. Crudelitatis& tyrannidis apex oret ejusmo si obligati, Aut necessaria ad praestandum quoci jubetur, relinquenda sunt, aut, si semel ablata fuerint per modum justae punitionis, restituenda sunt ut obligatio sit justa ac valida. Quare q. cunq; ab homine, postquam justitia originali a Deo privatus est,
in nituntii peccata, per tuae reus paena fit, ad ea vitanda dicuntliomini xlictas esse necessarias vires, aut de novo ei a Deo restitutas. Nisi ita osset, Deus revera autor foret omnium istorum peccatorum , quae sine ablata gratia evitari lac ni ,ssunt; quin metere
vellet , ubi non modo non sevit, bd ubi dementem , de sement sspem omnem radicitus ustulit, atq; exstirpavit. Post haec taxat Cento id, quod Remonstr declarant sollicet De .um benignissimum generis It mulo quod ad nos ab Ad imo,derii cum est gratuitum inpho δει dilecta remedium omnios praepar. e. Si inquit, 'id ita intelligatur, ut Deu voluerit remedi i Eius actu omnes feri participes, eventus mi iseIte hunc se m redargiti . M ver cvcntus
sensum isti m rho redarguit Eventus docet omnes remedi istius non fieri actu participes , at non docet Deum a parte sua ierio non voluisse aut eo fines intentione remedium non praeparasse ut omnes ejus aetu fierent participes. Ex eventu de voluntate Dei enavernon est judicandum. Scriptura disertaedicit Deum usi ' adeo dilex-- isse mundum, de Trit lium suum, J n. iij. 6. Deum in Obri ro
Et tamen pauci, ad modum ervatum iri, eadem Scriptura testatur. Sed hac de re alibi. Si vero, inquit Censor , id sistem de omnibusquι sine alluati suo peccato moriuntur messigant, vivιdemus quomodo elogi scietatem iurare po sint. Mirum i Pelagius enim contendebat, uti Augustinus refert Epist.QVI. Adamum si repeccaret is nosi pec
229쪽
cirre moriturum false, ct quod peccatum ipsum solum tisirit, non Discrimen ilia
genin humanum, o quod ness, per mortem, ne per praevaricationem da omnesnm humanum moriatum Id est, uti expontini Remonstri. um L ntentia,
ex peccato Adaini malum nullum, id est,icci mortem neq; vitium infirmitatem aut debilitatem ullam ad posteros dimanalle, quod ipsum in Pelagi ctiam damnare videtur ompitium a rausicanum,can. ij. xxviij. At quicquid sit de Pelagio,id perinde est Rempnstrantibus. Nam pro certo statuunt, Quicquid in contrarium Augi stinus, aliiq; judicaverint, Deum nullos infantes, sine actualibus propriis Peccatis morientes, aeterni cruciatibus destinare Velle, aut bis, idiis, jure destinare posse,ob pec tum,quod vocatur originis, quod nul infatue, inter Ia propr a culpa contrahi ab infantibus dicitur, i tu ex peccato alie tu ,ruc Mi
no, quod illorum cise crecitur, noli aliam ob causam quam qua juri potest cibDeus id ipsis imputare vult Aliena haec est a divina bonitates ra 'um tione recta, opinio, imo incertum, utrum In eo major ablurditas,an crudelitas praei inderet. Innocentium tenellarum animarum sanguinem nimis vilem cruciatuum aeternorum supplicia nimis i via censeant necesse st, qui tam liorridae sententiae subicribunt, aut in gratiam ullorum hominum, sive Patrum, sive conciliorum ci fidem adjungant. At, inquit Cenlbr, remedium tinctu morbum tollat
altu etiam contrarium habitum operatur. Inepte Rcmedium cnim
quod per mortem Christi praeparatum est , ne quidem Censori is,sDremedium est , quod actu liabitum aliquem operaturci Satisfactio enim J Chri iti non operatur quicquam in libminibus, sed pro ho-chra itis
minibus apud Deum tantum operatur gratiam sive reconciliatio ι -- est pronem , quae in remisione peccatorum bustitiae imputatione consi l .stcre non tantum habitum omnem sane iratis, sed fide initiam remedi Dei ipsam praecedere creditur Spiritus salictificas operatur habitum. . , 'i'ζ: justitiae sive sanctitatis , non mors Christi mors Christi me tur, penosa autem renovat. At vero, quod Deus in omnibus iis, ad quos
remed um istud pertinet, ultitiam orig. nalem in Adamo misyam per Sp. S. operari iterum velit, id de infantibus falsii in est credunt Remonstr. Velle enim Deus operari habitum in subjecto habitus incapace, quod sapientia Dei villo modo decet. Sunicit itaq;
infantes sine peccato actuali moriantur, ne a parte.sua exclidi cre dantur a remedio per Christum praeparato. cc refert, an infantes isti sint fidelium, an Ethnicorum liberi Infaptium enim, qu Dii fantium innocentia est prorsus eadem Nec Farderis gratuit ita tura destruitur,quando liac in re fidelium de lideliu infantes aequantur,
230쪽
EXAMEN CENSURAE uti Censor in fine huius paragraphi argumentatur. Nam promissio. quae Israelitis, patribus C liberu eorum omnibus, qui longe erant quose cuni advocaturus erat Dominud facta legitur in Scripturis, Aeto. q.: i, τ' ' 39. liberos judetorum, quatenus infantes adhuc erant,diserie non ram a Gnso re itur , nec referri credit ipse Censer et quia remedium a Christo his, bii P praeparatum ad 'deratos lictolium liberos non certo, aut ex fide,sed tur ex caritatis judicio pertinere paulo ante assirmavit. Si enim ex promissione faedere comprehensa, pertinere credit, quomodo non certo
ex fide pertineto Fidei enim de qua hic agitur objectum vel ratio sormalis est divina promissio. Per eos vero, qui longe sunt, intelligi posteros, quatenus insentes sunt quo verisimili argumento confirmabitur pHmo faederis ratio ieroum advocandi, quo ex ratione faederis advocatio cum effectu vel eventu potius conjuncta intelligi necessarid debet, contrarium prorsus evincunt. Promissio enim Dedere comprehensa, non pertinebat ad faederatos , quatenus simpliciter faederati nascebantur, alioquin ad Jud os rebelles etiam , tua rebelles Christo crant, promissio pertinuisset; sed quatenus ad faecisis formulam se componebant: Unde per eos, quos Deus advocaturus dicitur, intelligendi non sunt alij quam ludςi, nati quidem, sed qui Deo vocanti crant parituri nisi quis gentiles isto commate designari velit, qua expolitione responsio haec nostra magis adhuc
coniirmabitur. Interim notandum hoc loco venit,verissimum esse id s.c., di ctunus, inominatim quidem in se tidoto suo monuerunt hae patet.co Remonstr adversarios ipsorum credere absebitam Reprobationem k et id infantes non tantum gentilium, sed etiam faederatorum id abs.,luiam' 'iunium extendendam esse, de cinicquid aliter videri velint sentire, ta-
.: . ii nisi de indicio charitatis, non a fidei,accipiendum esse.
Eti uia ζ' Nam hoc diserte hicntetur Censor, totidem verbis, ut dubitare ςβς amplius nefas sit. Crudelis animus sit necesssi est, qui tam crudelem
benignissimoi φιλανθ ω που Deo arfingit voluntatem. Sic enim Infantium long peior deterior foret conditi, quam diabolorum, quos non niti propria, vincibili, ut vocant, culpa sua, ingulos quidem damnatos esse de adjudicatos a temo ignis supplici,
scriptura constat. Post haec censentur Remonstr quod dicant anon Irnoidracens fimdare decretum absoluta Reprobationis in peccato originali,hoc Ambigiti tri cre iis, quoa oppositum m ipposito statuant,ctc. Luius hic uli est in voce Ibsolutae, qui detege sus est, quia miru quomodo Ocql -- νέηiς, s. his , veluti falcinis , imperitiorum aut incautiorum calos PrM