장음표시 사용
301쪽
est obsecro illud credentis in Chriarum ' an firmam persuasionem ha hentis de adoptione credentis in Christum p Fides itaq; juxta Censorem , erit firma persuasio de adoptione firmum perluationem habentis de Christo Itane Quid ergo est firma perstasio de adoptione , quae distincta est a firma persitasione cui adoptio tribuitur In
infinitum eundum est, aut in circulum. Quae porro contra definitionem Remonstrantium in laac sectione adfert Censor, ea nullius momenti sunt, praeterquam quod definitiovem eorum non satis re-α proponit: Fiaci eorum, inquit, non .rpprehendit magis mi icordia am quamisititiam , Musistem quam damnatio m : Non sanes Fides non minus respicit comminationes divinas quam promissa: - trisq; credi pariter vult Deus, quia utrisq; praecepta sua sancit Nisi comminati ita taet, quorsum ergo serent comminationes divinaeo Imbri fides 'HUpro oriecto habet misericordiam specialem, jam ante irrevocabiliter inominatim destinatam , quorsum sunt promiis, At, inquit, sis tera pellit timorem. Ibem inquam, timorem p Dei, id est, divi momodo mnarum comminationum p Contradictio in adjecto est, fidem timo d rem istum pellere Fides enim,quae comminationes divinas respicit ' μ' timorem mali istius, quod comminatio continet, ut possibilis saltem in conceptu suo involvit Imb timor istius mali, ut ratio morens a Deo obediendum, excusso omni mortis, quae ab hominibus insere potest, timore, ab ipso Deo credentibus mandatur Matth.x.
Ne timete eos, se trucidant corpm,ammam autem non posium rem
eidare sed timete pomi eum, qui Potectis animam ct corpus perdere in
gehenna r Petj. I S Patrem cognominatι eum, qui citra personarum
re feram judicatsicundum cuiust Um,cum timore versmin toto commorationu veIZra tempore Ad Phil. ij ra operamim Flutem emam cum timore ac tremore Locus quem in contrarium allegat Censer,ex Luc. .'ers non agit de timore Dei, aut divinarum comminationem, sed de timore aut metu hominum, uti ex vers II. manifestum est , totumq; aded Zacharia canticum clard arguit Za chariam jam tum agnovisseMessiam pro Rege pirituali,neutiquam
verisimile est Verba non permittunt ut id credamus Phrasis etiam ista, Deum colare uoci ς, ut de alio metu quam hominum intellista . tur, non sinunt ista loca omnia,quae metu Dei,aut divinaru comminationum mandant, quae divini timoris absentiani sive auoc bis Dei
causam esse dicunt omnis impietatis, talioquin tia semper in vitio ponunt agere aliquid ἀψο ς in ordine ad Deum. Dicit quidem
Joannes . Epist. iv. 18. Metum non in caritate: per ictam aridi
302쪽
t, M. α ρ- timorem, e sed timorem isthic hominum sei perieul iuit, mim, quae fidelibus in hac vita occasione dilectionis divinae, id est,
P:.iv,ar eo quod Deum , vel propter Deum fiatres suos diligant, accidere possunt, aut solent occurrere, intelligi a Joanne, non autem timorem divinarum comminationum , quid vetat Rationes jam allatae Pariae cogunt ut de hac re non dubitetur. Quod si tamen timorem etiam hunc intelligi ab eo velimus tum per timore intelligi dicendum est metum condemnationis cium diligimus, Med quod diligamus non autem metum condemnationis, si non pergamus dili- sero, aut non diligamus fiatres. Iste metus cessat, polita dilectione, id est, quando δε quamdiu durat dilectio. Hic metus temper du rat.& caussi etiam est ut dilectio sit ac duret in nobis;uti enim metuere iratum Deum opus non est , cum ossicium facimus, ita Deum iratu metuere se perdebemus ut nis officiu faciamus. Hinc istud
Apostoli Rom.xj.2o.Σi. 22. Ne error ammo, time. Namsi Deus, ct c. Item, Hebr. iv. I. Atituamus igitur ne quando deretici apri missione introeundi in requiem 6m, videatur aliquis ex vobissus fru-Πratus. Propter hoc enim venitura Dei in hominos, Colos. iij. 6.
Quae post haec ex distursu Socini de eausia I ihi allegavit Censcu,
ea tanti non sunt, ut propterea Remonstrantes litigare velint: Omnia quae in discursu isto clicit Socinus, non probant Remonstrantes, nec ut ea probent neces e est. Pleraq; tamen optim,dicta sunt. Si cum istis conveniunt quae Consessio Remonstrantium habet, bene quidem sin minus, manum non verterint. Quid per argiimenta ex
parte Dei talia,quibus nihil verisimiliter opponi potest cur credibilia non sint, quid per piam docilitatem,&c intelligant ex Conses sione eorum sole clarius videre est, iosIam, si quid obscuritatis per hanc censuram iis allatum est aut accelliti plenius supra elucida
In fine sectionis huius videtur Censor taxare velleConsessionem, quod statuat nec indecorum nec illicitum esse ut fideles spe praeinbeaelestis, metu Paenae aeternae moveantur ad obediendum Deo. Videtur, inquam, ia velle. Nam aperte id non profitetur, sed tria quitur , ut eo tendere videatur Fatetiis negandum non esse pro mo
nibus praemorum ternorum in renaris excιtari stadium bene operinta; Renatos non tam deterrer a peccato strmidine poena , quam 'nutis
pietatis amore Ἀαδ- tamen esse ait promissionem vita aeterna es primam illius diicausiam aut originem nedum ut soti*ctun --
uuasi verd quisquam sit qui id ita crude asirmet, ita ut gratiam il-
303쪽
tam qua credendi PotentiamDeus ante omnia conseri exesusam velit, Adsit, uti jam i epe diximus. Quando vero subiicit Itis odivi eo
bus ad veram sitiuum obedientiam pi vocemur, haud obstiir innuit, obedientiam illam, quae per promissa de minas e citatur, eram, id ΑΛ est, filialem obedientiam non elle, sed ervilemi mercenariam mi culcitis a Haec si Censeris mens ac sententia fuit, eam salie Remonstrantes ut .iri a commentum humanum Sc adducaeum respuunt ac repudiant. - dic ntiambedientiam omnem , qua Euangelio praestaturi, veram ac si lem 'dei ob dientiam csie statuunt, sive ea caui Iam sui habeat promissionem vitae aeternae . sive com nainationem mortis aeternae, sive utraq; sim es. Spe praemi,caelestis, metu paenae aeternae moveri filiorum obsequentium esse putant. non servorum Mercenarij sunt, qui Praesentem temporalem mercedem respiciunt. Eternae haereditatis intuitus filios decet, quibus obedientia iraecipitur sub promisso aeternae haereditatis. Rationes sunt manifestae de complures: I Filiorum est credere At qui ad Deum accedit eum oporter credere Deum Sed pra mia largiri quaerentibus inum re Huc est hypostasis eorum, qaμ speran tentia rationitur, id elenchu eota quae non videntur, Heb. xl. I., 6. II Filios decet V Σ' isto argumento moveri, quo eos movet Pater At pater Promissis .minis aeternis movet credentes ad sui obsequium vide cap. v. Matth totum I.Cor. ix. 2 . Jac .v. 8. III. Deus ipse vitam aeternam datum en iis , crus , per patientiam bon operis , honorem, ct immortia litatem N Byquarunt, Roni. q. . se persiquunturpraemium sepe vocationis,velut qui ad scopum contendunt Philip .iij I succurrunt mico ehendam praemium, qui certant,non ut perituram, sed ut incorruptam 9 1unurnam perituram coronam accipiant. I Cor. ix. 2 . s. IV.De
Fidelibus expresse dicitur, quod cum respectu ad praemium Deo di ver ni, Hebr. . per totum de Mose dicitur delerte vers. 26. tuebatur enim in ram retributionem de aliis, quod ZIZendisi per-serint inLta tympamorum N B. finem ut meliorem resume lionem cou-
sequerentur, vers. s. Atquae haec exempla idcircli cilicacia sunt' ita Censor lios non minus Filios, quam illos, qui sub N T. vixerunt, fuisse credit. Quod si vero quis id non admittat, tum addo, . de Almstolis altili4 Fidelibus passim in S. Scriptura assirmari, quod
praeniij caelestis consequendi , ac proinde mortis aeternae evadendae spe, omnia paene fecerunt ac passi sint 2. Cor. iv. II. Dum non1'e- Etamin , inquit Paulus, ad ea qua cersentur, sed ad ea quae non ce=NAn-1ur, dic vita etiam cap. v. usq; ad vers. Ia I.C .xv per tot una,
304쪽
Ex AMEN CENsURAE cap. ix. Ir Philip . iij per totum, Colossiij. 23. 24. . . . D nici; de ipse Domino Jesu dicitur ad Hebr. xij vers.a. prosibo
preposito gaudio, pertuserit crucem , ignominia contemta , ct ad dextram throni De consederit. Unde ibidem αρχηγὸς is τελειάης τῆς τι ξως appellatur in ad eum respicere ejusq; vestigiis insistere jubemur. His adde quod Semrator ipse nos metuere m.indet eum, qui corpm ammam poteL perdere ing. henna Matth. x.28. quod Paulus dicit
a. Corinth. v. r. Nosscιentes hunc terrorem Domini, adducimus hom
nes id em. Deniq;,qiuod ubiq; Drymonea trideles, ut non abiaciant liberam profusonem , qua .gnam habu praemi retributionem , alia6; similia. Hae rationes graviores sunt, qu.ura ut iis quidquam possit opponi, quod vel speciem veri habeat: Quae a Scholasticis quibusdam, aliis j; quos tibertinos hodie vocant, in contrarium adferuntur, ea leviora sunt, quam ut expendi mereantur, & imaginariam ac letaphysicam subtilitatem atq; exstaticam quandam pietatis a Dfectationem potius redolent, quam simplicem ac solidam Christianae religionis scientiam. Nos, quia Censor hic nihil adduxit quod
examinari meretur, plura hic jam non adseremus. Ad ea quae sectione VI. Remonstrantes de tribu gradιbu renatorum videbcet incipientium, proficientium , adultorum , sive aliquatenus persetitorum dixerant, fatetiircensbr, negari non deberetanter regeneratos gradu regeneration e. Sed.n adsignandis illis, ait, non omnes pa- νι passu incedimus. Esto, de eo non la rant Remonstrantes, pari an impari passu cum Cens bribus incedant Tres tantum gradi faciunt Remonstrantes, inquit, at si verum=teri volumus multo plurci erunt ad lanandι,Ἀ.im Morraduum eruntsubdividendi radus. Nec de eo la
dibus quos ad borant Remonstrantes haec enim mera tantum carpendi libido eli.
II R Adsignentur plures, quid hoc ad rem praed de plures adsienare necesse non est. N. incipientes semper incipientes sunt, sive magis sive minus bene incipiant;similiter iroficientes Gradus isti non consistunt in indivisioili Sphaera latitudinis dari in iis potest, perinde ut in gradibus,',sitivo comparativo, superlativo,& tamen tres tantum gradus taciunt Grammatici Doctus, doctior,doetissimus, non dicunt formam specificam,neq; punetum indivisibile, sed gradus, qui singuli latitud mem aliquam habere pos uui. Haec lis fi
tilis est. Pergamus. In descriptione eorum , quos incipiento apycliam, inquit, probare nonpo nos, quod dicunt,illos,es Euangeli asotia tur vere , tamen propter consuetudinem peccandi inreteratam , ct his tum quendam inolitum, cum magno boreo molentia, Ornis subinda
305쪽
adhue ebullientis,er eontra Spiritum seu mentem Spiritu Dei per E
angelium illustratam recalcitrantis impetus ac motus domare acsubiageae. Cur mn, inquit, cum ex locis in margine citatis id referunt ad eos, quos Iohanne Lipii t. q. versia. Filios appeltat, quibus ducis r misi Gepeccata, Paulus i. Cor. iij. . In ius in Chriito, non exiEiamamus tales fuisse inter edente moribus magis depravatos sidadhuc in fide daebius Mira ratio. Nam I. Quid hoc cit u congruenter Censor loqui velit debiles infide Dan clebiles in firma persuasione , sive certitudine fiduciae de adoptione credentis in Christum At hoc manifestam habet contradictionem in adjecto Firmitas enim sive certitudo est deessentia fidei Calvinisticae, im est ipsa fidei forma. Debilitatem autem in firmitate vel certitudine quis ancipiat3Cer intelligat Ce- te, debilitas, infirmitas fidei nil nisi inanes voces sunt, quae dicis tantum caussa usurpantur Calvinistis, si consentaneae prudenter loqui velint. Tum II. Esto, debiles inside intelligantur, delailitas illa unde est An ex debilitate actionis divinae firmiore fide humanae v luntati non infundentis, vel fidei firmitate,quam semel dedit imminuentis Non dicet id opinor noster Censor. An ex voluntate Dei deliberata, qua firmiorem fidem infundere non vulto Hoc ut dicat Cenlb necene est. At cum Deus firmam fidem ab iis postulet,quomodo tum, si debilem fidem in iis ossicit, in iis operatur quod postulato An debilitas est , ex subjecti dispositione, quia vel tirmioris
fidei capax nondum est, vel quia ei se attemperat Deus Hoc credo dicet Cens ,r: Esto Subjecti dispositio haec nascitur ex carne, quae corrupta contrariis desideriis ac cupiditatibus obsesIa est,in sic virtutem fidei debilitat, quo minus sese possit exerere: Habitus itaq; peccati in carne relicitius manere dicatur necesse est. Ita est, inquit Censor,arit habitus illi non eu acquisitus, inquit,sid naturalis,aut aliquid per modum habitus , quod concupiscentia vocatur si In peccatorum s ipsa etiam peccatum'. Esto, inquam ego, habitus saltem est, inabitus vitiosus , qui peccatum est , dc peccatorum omnium fons ac semesci Sanh, inquit Censer pag. I 9. Remon Zrantes dicunt, inquit, habitum vitiorum acquisitum in iis, qui primum regenerari incipiunt, non plene statim exui, at inde laboremis molentiam obediendi in principio ortum habere Esto inquam,quid in eo est quod me Deliabim pre
rito jure censere culpari potest An repugnat naturae regenerati 'etet.'
nis, nabitum vitiorum acquisitum non plene statim exui in principio modo non it regenerationis, non repugnat naturae regenerationis habitum ira hi raturalem vitiosum nunquam plene in regenitis, etiam adultis, d caelatur.
306쪽
Ex AM E CENsus. Epersectis exiit pAn ratio habitus peccandi,qua habitus acquisitus est,
repus a regenerationi, sive ha tui sanctitatis , an qua impliciterha Ditus peccandi ello Sane το acqui*um se, nihil dicit repugnans regenerationi, sed habitus peccati, qua talis, sive acquisitus ut, sive non acquisitus. Peccatum enim, qua tale repugnat sanctitati. Quare si habitus peccati naturalis reliquus manere potest sine regen rationis laesiones, cur acquisitus reliquus manere dici non poteli, si Censbr consentanee loqui vestes Sed nec ea est mens Remonstrantium , quasi habitus sive consuetudo peccandi vetus reliqua adhuc omnino maneat in iis, qui regenerari incipiunt: Absit hoc est calumniari verba Remonstrantium , quae si bene videas, contrarium non obscuris important mec ratio ulla sinit ut Remonstrantes id credere videri postini: sic enim statuerent, eundem hominem plerumq; peccare, hoc enim est habitu peccandi laborare, simul tamen incipere a plerumq; peccando abstinere.Absit hoc a mente e Quo senstine ruim Tantum id volunt habitum peccandi, qui longa consuetudine claratio Re contractus simiatus est, non sic statim in iis, qui ad Chaistianam
religionem convertuntur , deseri atq; extingui, ut molastia in compropter con-trariis habitui isti actionibus exercendis ab iis non sentiatur,aut tan-
r quam si e vestigo , vel in instanti contrarius habitus succederet in
iuri Ichab ejus locii,sed eum ab iis reprimi, subigi, domaricii majore aut in
'' re molestiat difficultate, pro ut habitus magis minusve radicatus
carnis motio filii Habitum irat, non omnino excutistitim in principio, id e ipsis est,
rub g ς quid tibi sic radicitus evelli, ut fibrae reliquiae ejus nullae amplius supersint, quae voluntariin spiritui hominis molestiam ies tium aliquando secessant Non verd, uti vult Censor, quasi habitus ille, per modum habitus, adhuc in iis haereat, cinciis vim eandem habAt, quam ante conversionem habebat,unde videlicet fiat ut cre-bm, libenter, facile, aut peccatis variis adhuc se polluant, aut saltem in unius peccati consuetudine haereat. Ista enim vis habitus est, efficere ut plerumq; facit E pecces. Verba contrarium satis evin-
. . cunt: Nam incipientes hos dicunt domare ac subirere impenu ac moimhalinus qi in ca=nisIM; DOmare autem ac subigere peccata carnis ij daei non pol-
sunt, in quibus habitus peccandi per modum habitus adhuc haeret, id est, qui adhuc plerii md saltem peccant habitus itaq; manere cum dicitur, fractus ac des ilitatus habitus, qui habitus proprie non est, intes ligatur,ccesse est,in p. iando reliquiae carnis per m dum habitus , majores minoresve adhuc superstini, quae mi lestiam
pariunt, laborem in subigendo ac domado de quide tale qui vix
307쪽
permittit, ut pristina vivendi ratione sic ut oportet, nedum in totum prorsus intermittant. Quare loca quae ex Epiit ad Rom. . I . vij. s. quamquam hic locus posterior ad hanc, de qua agitur, rem non pertinet intrat, huic Remonstrantium sententiae inficita andae non ciunt, imd non obscure eam confirmant,quia continent serias hortationes de peccatorum habitu magis magisque excutiendo , quod fiuitra esset, si excussita jam omnino esset. Atq; hoc ipsum illustratur clarissime ex I Joha. h. I. Fimoti mri, hac sic o vobis, Ur ne peccetis Godsi quis peccet, advocatum hul emus, Ecc. Pecce inciuit, id est a peccatis sit nondum se exsolverit, uti par est , sed a reliquiis pristinae consuetudinis in peccato vincendo aliquando adhue infirmetur: ut enim hic legatur,4 q- Peccaverit, ratio non sinit. uis enim ita dubitanter loquatur, qui pro certo statuit neminem esse sub Sole,qui non peccaverit Certe Iohannes jam ante dixerat,S dive-ν in nos peccatum non babere veri. 8 p. praecedentis, seu non peccas vers co nos DPim- nos ipsis, ct Deu Dcimus mendacem An verisimile est Joannem eodem pene spiritu deinde dixisses; ι quis peccaverit ' Similia loca plura sunt. Sed quid opus est multis in re-ζlanc Nemo repente ni optimus, nemo repente fit pessimus Ha-itus longa consuetudine roborati non ita facile eximuntur. Paulatim cedunt exinaniuntur contrariis actibus, succedit i contraria consuetudine habitus alius Lucta molestia magna in principio id indicat Atea, inquit Censer, non procedit ex libus habitibus a quisitu sed ex reliquus innata concuspigcentia, qua nondum actu ablata
eLE. At unde id constatλ in 1 concupiscentia cuiusq; ira ea oriatur
dubium non est,Jacobus id diserte amrmat cap d. I LAt falsum est, pientibus non ex ea sola luctam istam ingentem variam oriri: Exacquistis istis
habitibus eam potavimum orari, Scriptura ratio testantur.ScrIrnatae conci
tura; Nam fideles passim in Scripturis iubentur affecti es pecca-Pis οῦς itorum, cupiuitates in quinus incedunt gentes, Occ. ut vere, mortis miniis habi- ea re, exuere, c. Ratio Nam innata concupiscentia in omnibus u- .
na eademq; esse creditur unde itaq; tanta varietas tam ingens diversitas p Lucta enim alia major, alia minor Alia in principio, alia Luctam exi- in cursu Dicere cum Censore eam oriri ex diuersitategris,Mm rege τα
nerationis, est ad ineptam fatalis praedestinationis anchoram conta res 'rari
gere in Deo transcribere quod hic pluribus iste paucioribus, hic I ἡ αmajoribus iste minoribus peccatorum affectionibus laboret, qui mecat o hunc plus,illum minus res enerat , concupiscentiae innatae motibus, etiam cumjam acquinto peccati hauitus ex us Ommbus In totum talem. sustu-
308쪽
sustidit Quicquid itaq; clipiditatum ac desideriorum mesorum in hominibus est, quicquid scelerum ac flagitiorum ab illis fit,id ex eo
est, quod Deus concupiscentiam quae eorum sens ac semes est,magis minusve fraenet in singulis , minibus unde pro ratione istius clivinae actionis, vel cessationis, eos magis minusve peccare ieccatores manere neces est. En dogma in Deum injurium. Et quamquam Censor tam impio dosmati patrocinatur , tamen videri vult pietatis doctrinae operam hic dare, dum Remonstrantes taxat, quod in iis, qui primum convertuntur ad religionem Christi, peccatorum consuetorum habitum non prorsus statim ab ipsis exui dicunt, non quia Deus nolit ut cos exuant, sed quia fieri vix potest, ut eos totos, quia consuetudine roborati sunt, aliter quam paulatim exu-anc excutiant. Sed hic loliginis succus est. Pergamus. Sed praecipi montroversia, inquit Censor erit circa eos quos Remon mantes adultos vocantet altiquatenm perfectos. Non quod ab inis nominibus abhorreamus, se hoc eis, inquit, quod volumus,ulos, quia Milo persedi vocantur , non debuisie diit seu a proficientibus , quasi ad meram pervensent, nec ipsis opus siet singulis diebus adhuc ad perfe-dtιοnem tendere. Quasi verti Confessio Remonstrantium assirmet,
quemquam ad metam jam pervenisse, nec opus habere ut ad perse- ionem tendat. Certh cum dicunt aliquos esse, qui abs omni lucta cum summa laetitia officium faciunt, non utici ammares
luisse crededi sunt,fieri non posse,ut quis perfectius adhuc in officio
faciendo stabiliaturri confirmetur, aut laetitiam illam sic esse summa, ut major aut intensior esse no possit Absit Semper enim volui, omnes debere ad perfectionem tendere, id est, hoc agere, ut carni,in insidiis semper positae , ad rebellionem natura sita eronae, aditus omnes obstruant, ne ad reluctandum incitetur, quoci sine perpetua& solicita cura fieri non potest. Atqui, inquit Cen r,umtasemper nec arao est in regeni tis. Hoc vero est illud quod probandum est: ubi caro, inquit, concupiscit adversus Spiritum , ibi nec ari inlucta:
At in regenitis semper concupiscit caro adversus Spiritum. Hoc vero est lucta son-το κρινοπινον mod si id de actuali reluctatione, seu concupiscentia is sit' tam concupis cente, ut ita dicam, intelligatur, falsum est. Natura habinibus regum-tus id manisosth redarguit Habitus enim proprium estissicere, ut voluntas actiones , quae antea ei molesta, graves erant, facile Sc eis iaci . libenter Velit faciatq;. Nec locus ad Gal. v. i . affirmat id , quod cηλ .ir ex Cenir tenet, Non enim dicit Apostolus carnem aetu semPerco
ρο-i cupiscere in regenitis,in concupiscendo obluctari spiritui, sed tantum
309쪽
tum camisiam csse naturam , ut quando concupiscit, adversus Spiritum concupiscat, id cit, non concupiscat, nisi id quod Spiritui, id est, divinae voluntati, aut crati per Spiritum de oluntate I ei instructae, contrarium est contra vero Spiritus, dist, mentis per Spiritum illuminatae eam csse naturam , ut non concupiscat, nisi quod.ca ni contrarium et t. Im,si Quis accurate rem videat, contrarium afirmat locus Caro enim in Scripturis, cum de hominibus quatenus Peccatores sunt enunciatur, carnalcs asscctioncs in iis dominates, fere semper significat adeo ut, quando in iis carnis simpliciter nam quando spiritu opponitur, aut cum sanguine conjungitur aliquando, aliud quid signincat mentio fit, carnalium habituum sive
affectionum ratio semper habeatur,ritia tenus dominantur, regnant,ut per i somnia currenti maniles tuist. Hinc ad Rom. vii).6. dicitur, God Di αι , mors est, id est, tota prudentia, tota affectio, tota vita carnalis, caussa mortis est Men inimicitia adverym Deum, id est, contraria est divinae illi vivendi consuetudini, quae Deo grata est,in hominem Dei amicum facit. Hoc sensit homo vocaturro, id est, carnalis totus e cam: cupid:tate dicuntur mititare adτε siti ammam I Pet. h.a. Et hoc sciatii dicuntur filia carnem cruci -isi cum concupiscentιis, in Qιrne non ese, secundiin carnem non ambulare; in spiritu epe, c. Hoc eodem sensu hic Apostolus dixit carnem concupiitare adversus spiritum, id cst, totam carnalis hominis concupiscentiam contrariam esse spirituali vivendi rationi, quam Spirit is in Evangelio dictat atq; in rcgenitis efficit,4 contra Mincenim concludit Apostolus, Galatas, qui jam per Euangelium ex carnalibus hominibus spirituales facti erant, id operam dare debere, ut ne unquam pristinis, quae in ignorantia vigueranti carnalibus cupiditatibus tanquam hostibus suis insensissimis,aurem praebeant, sed novis adeoq; contrariis plane cupiditatibus semper sese exerceant: Hunc enim csse scopumet rcgenerantis, hanc naturam spiritu lis tegenerationis, ut ij, in quibus ea est, non faciant quae carnales faciunt, quae ipsi alioquin facere vellent, si carnalibus cupiditatibus aurem praebcant aut an inaum advertant. Sic enim expone dum videtur id, quod dicit Apostolus,ra Θ ε quae salioquin sc IIvelletis, non autem quae aetu ipse vultis, quod ex eo evincitur, quia alioquin dicendii foret, Deum in regenitis non cilicere ipsi in velle, Escd perficere tantu, cum diserte contrarium asierat Ap istolus Phil. 4j. I 3. cap. vij. vers. s. d 19. ad Rom. quod de Regenitis agere vult Censor, contrarium asseri Censor contendat. A, οἱ polus, .
310쪽
jecti in quo haerebant Agebat autem indefinire de Galatis vr renam, in
quibus caro ct 'iritus mul inveniebantur. Esto, quid hoc, inquam ego, ad rem facito Expositio nostra constat nihilominus Deinde posito, quod id verum sit, tum Galatae hoc loco non considerabuntur , ut jam adulti tersecti in regeneratione, de quibus tamen hic qua ritur, sed ut incipientes aut proficientes, in qui biis habitus peccatorum cum lucta molestia adhuc subigebaturri domabatur, eonfirmabitur id quod antea de incipientibus troficietibus dixi-
mus. Nec verba tibi, nam earo concupiscit adversus 'intum, dcc generalia erunt,aut ad omnes omnino regenitos extendentur, sed particularia, quae ad Galatas tantum pertinetrant, ac si legeretur; Nam
caro concupiscit in vobis adversus Spiritum ecc. Nulla itaq; erit argumenti, quod Cens. ex hoc loco desumit, consequentia, quia intonationem elenchi in se habebit. Locus ad Rom. vij. . multo minus huc facit, quia in eo Apostolus de regenitis per Spiritum Christi non agit, quod ut prolixe probem necesse non est viderantur quae de eo doetissime ciervosissime ab Arminio, Toleto, Socino , aliis i scrinia lint Min lucem edita, quibus verbum addi opus rvositio Ar non est. Quoia Censor interpretationem capitis istius , quam faci- ' Arminius, S inus, S c. pu nare dicit cum purioris antiquitatis coa d bis his lentis, id falsum simul ac vanum est. Om si demonstravit integro nucum puri capite Arminius in cap illius examine, aliiq; complures etiam Pontiae. Etis tinc ij dc Scholastici,taq; aded clarum ac manifestum est, ut frontem perti icuisse Censer videri debeat, cum id negat. Est enim sententia
fere omnium antiquorum Theologorum, tum Graecorum, tum Latinorum Solus pen Augustinus contrariae sententiae Princeps est, quamquam ple antea 1ecutus fuerat hanc eandem.Vanum etiam est, quia purior impurior anticiuitas , inanes, cs sunt. Purit rem impuritatem quisq; pro arbitrio suo, prout usu venit, a stimat. Solus paene Augustinus hic puram antiquitatem faciet. n- sensio etiam,qua regula, quo numero censeatur aut censeri de , at, quis dixerit uicquid sit, Reformatos istud argumentum non de-N Seoriis, cet. Sedo contra communem orthodoxorum sen*m LE , inquit, qui ι-mmunem ex ea siquitur hominem irrege nutum velle bonum, iuris malum, Venti-
.i: re legi,quod bonasiit, . Et hoc argumentu leve est. Tum,quod sensis ille orthod ixorum communis sensus sit, falsum est. Nam certuesit, non Erasmum tantum i stellion sed duorum 4 usci
tum etiam sententiam hanc Arnuni, nostram tenuis ies de posito ira