장음표시 사용
321쪽
minus salventur. At de isto quaeritur, non de hoc. Aliud est sediles. aut voluntate propria exire, deficere, deserere Pastorem, aliud Pastor omnipotenti fideliter adhaerentes per vim Pastor eripi aut a
Pastore abduci hoc impossibile est; Istud fieri posse docet, ut alia
jam non allegem, diserte Apostolus Petrus ij. Epist. cap. ij. vers I 8. cum dicit es per lascivas camis cupitalines vescant eos qui NB. VE R E est geram eos, qui in error issantur,adedit implicemur,s superentur ab iis , O NB. regrediantur a sanis mandato sibi tradito. accidati iis, quodproverbio icisset, canis reversu cI adsuum vomitum, sus lota ad volutabrum cani. Si vero adversm, inquit, iam illam ct dissicilem lapsorii reuauratione restrant ad eos,qui ad te mirediderunt,oec non plum dicimi id raro fieri silere, indifulter amota d, cu Aponolo, ierino pos ut rein norentur per poenitentιa. Cui certe ex Hametro si opponunt,qui quod fieri non posie dicit eri posi docent,etsi rar o aut dissiculter Speciosa oratio, sed prorsus ab omni vero inanis. Nam per eos, quos isthic describit
soris expost Apostolus, Intelligi eos qui non hierim praediti nutide tempor
. uJ 'ἡ ria, i vocant, quae specii fide vera usificante sit distincta , alie-
ponitdό ό, nissimum est a textu quod Praeter alia indicia non pauca,nec levia, aut nou nisi si duo haec argumenta docet. I. Quia de illis diserte aicitur quod im-μ du possibile sit,ut renoventur non per poenitentiam,ut Censor legit, sed ad resipiscentiam sive eis μύαινοι- Illa itaq; μετανόια praediti fuerint ne-ccise est, ad quam eos renovari impossibile esse dicit Apostolus: Vera autem ac salutaris illa ιε'άνοια fuerit necesIe est: Nam alioquin . I. cur ad eam renovari non possent quae impiis profanis aut hypocritis etiam communis esse credituro II quid in eo positum masni momenti seret, si Scriptor dicatur affirmasse eos non posse ad
istam resipiscentiam renovari, ad quam ,etiamsi renovarentur,tamen aeternum damnandi non minus forent,quam si ad eam non renovarentiu II. Argumentum est,' ita Scriptor de iis diserte assirmat, quod sibi iterum cruc,sigant Filium Dei in ignominia exponant, vel παραδειγμιατίστοισι Ii itaq; intelliguntur, pro quibus Christus semel crucifixus est oua escensbr electos tantiam esse vult. Iterum enim
sibi crucifigere pilium Dei non possunt , nisi semel pro ipsis , id
in bono ipsorum , crucifixus fuerit, ditisse agnoscatur : Alioquin, quod malum in crucifixione ista , aut quod ex ea damnum ad eos redit, quod antea ad eos non rediisset,etiamsi prolapsi non iissent, aut Filium Dei sibi iterum non crucifixissent iamnandi suissent perinde uti nunc damnandi sunt. Dices, posto, hoc loco per
322쪽
eos, quos hic Scriptor describit, intelligi eos, qui verescrediderunt,
nihilominus manet certu sententiam nanc Remonstranti lim e diametro repugnare Scriptoris verbis tacitasera pse dicit, quod Scrip torseri posi negat Nempe, si verba praecise urgeas Dat vox άδύ-
νιιὼν, qua Scriptor utitur, non semper praecish urgenda est Non ra- in enim in communi sermone idem siqnificat quod admodum stra sensq
eompluribus Moc verb loco etiam sic accipi vocem lianc ratio ma αδυναῖον.
nisella arguit. Quia alioquin Censor inunquam facile explicaturus est,uim huius orationis Apostolicae. Nam sit sensu proprio eam accipiat, quomodo quaeso impossibile esse ut prolapsi Hul modi reno, ventur ad resipilacntiam, assii mari dicet ab autore Epistolae huius Dei respectu id affirmari non concedet Ut respectu prolapsorum qua prolapsorum , id impossibile es te affirmari dicat, vanissimuni est Nam non magis impossibile est prolapsos qua prolaplbs reii
vari, quam impoliabile est irregenitos cupiscere antequam prolabuntur iterum , imo non magis impossibile est tales renovari adi sis licentiam, quam impossibiae est regenitos renovari ad resipiscentiam , quum in gravia latrocia peccata incidunt. Nulla ratio
impossibilitatis major dari potest in prolapsone qua prolapsio est,
ut ita dicam. Quando enim resipis entia & resipiscentiae renovatio tota a solo Deo, e divina speciali gratia pendere creditur, tota ratio impossibilitatis, ut vel resipiscamus , vel ad resipiscentiam ren vemur, ab eadem ut pendere dicatur neces e est. Dicere, impossibila esse ut ad vel per resipiscentiam renoventur prolapsi , quia Deus tales iterum rcnovare non vult ad vel per resipiscentiam , nihil est. Nam L sic vox Dus libile a propria significatione sua detorquetur Meadem, quae jam indicavimus absurda, hic militant. II. Quae ratio istius divinae voluntatis dabitur, si isti, qui sic prolabuntur, non prolabuntur , nisi quia Deus gratiam istam, sine qua cos non prolabi impossibile est, non continuat, prout Censer credito Certe sic in istis ita prolabentibus nulla culpes, nedum gravior culpa' um habebit, quam in regenitis, quando in peccata atrocia incidunt proinde non magis respectu illorum impossibile erit ut renoventur ad resipiscentiam , quam respectu horum. Sed desino hic. Caetera loca nauci non sunt jam per Satyram potius obiiciuntur, quam cum ratione re judicio .Ex iis jam sitis,ut arbitror,manifestum est, quam parum solida, imo quani vana sit operosi, proicia huius totius xi capitis censura. Tu lector judica.
323쪽
AD CENSURAM CAPI ΤIS XII. De Bonis operibus in specie deq; Decalogi expositione.
CApitis huitis censura Ixionis nubes ex Nihil in ea est nisi si-spicionis vapor, aegri animi seligo. Primo loco censetur,
quod Remonstrantes, ea quae a Grairo dicta simi in monte,Afauh. v. s. O . totis, ita re erant ad lona opera Chrinianis omnibus communia, in doctrina trium illorum capitum nullam opus a Christo commendi magnoscere B videantii ex illis, qua certarum vocationum,propria esse
dicunt. In eo hallucinantur, inquit Quantum crimen, Censor, si hoc omninb venim esto funde hoc colligi. Vide Lector quam acutium cernat, acutius and quam aut Aquila, aut serpens Epidaurius. Ad marginem Confessionis suae notaverunt Remonstrantes capita Matth. v. 6. Sc . quibus totis de bonis operibus, quae Christianorum omnium sunt communia, agi innuerant. Ex hoc tam exili ovo nata est haec ingens Censura, Crocodili instar Nempe haec haeresis est Totis capitibus 1 . Matth dicum RemonItrantes describi bona opera Chri Hanis omnibus communia. At quis adeducit ignarus seu Recte dimi iniquus rerum aestimator est , qui vel nesciat, vel neget Ypissime . ., . 6 i, dici, totis Epistolis aut capitibus aliquid tractari, quod praecipue eapitibusv.vi, maxima parte in iis tractatur piccatomis ipse totus , Lex esse
ddst ibi bona moralis , monilli moralla praecepta continere dicituri cum ta-
opera Christi-men certum sit quartum ejus praeceptum de praecisa septimi diei ' hμ sanctificatione pure pute caeremoniale esse Epistolae totae ad Romanos ad Galatas de justificatione hominis agore dicuntur, cum tamen alia nec pauca nec levia in iis etiam tractari certu sit. A prae cipua totissima parte semper fit denominatio. Iam autem Censer hic fatetur , pleraq; omnia , quae in sermone illo tribus Matth. capitibus recensito dicta sunt, ad omnium Christianorum vitam ii Drmandam facere. Potuerunt itaclijure optimo Remonstrantes etiam dicere, totis istis tribiis capitinus Matthaei describi opera, quae Christianis omnibus sunt communia: Non enim idcirco negant,aliqua in iis esse quae specialiter ad Apostolos pertinent, quae certarum vocationum sunt propria. Haec enim, quia pauca sunt, in censum non veniunt, de pro nihilo habeatur. Et fungi sane ac fiici habendi
324쪽
CAPITI DUODECIMI. 37bendi essent ij, q:ii quae in istis Capitibus de dironi o libello repudiν
dicuntur, referre vellent ad ea, quae Christianis omnibus tam caeli-bibus quam conjugatis communia simi. Nec aded ineptus ipse S cinus videri debet, ut crediderit versiculum , qui de libello repudij
agit, ad Christianos omnes etiam non con)ugatos pertinere. Atm--n, inquit Cens ,r, Socinus k1urs hodie exortus ei qm magno conatuerincere voluιt, Grint,sermonem totum ad omnes, qu discipue Christi, id esse, ChriItian se velint,pr tinere. Esto: quid tum Ani censura
dignu est Qui ermone litii Christi ad Christianos omnes pertiitere viat, is eum vult etiam ad Apostolos, etsi non qua eostolos, nerti Sine periculonere.Non contra An periculum aliquod in eo est bane aliua nul se h . edium periculum inde metui potest, quam quod hac explicatione So nem Cluisticini,via ad vitam arctior multo reddaturChristianis omnibus,quam A
si dicatur sermo Christi aduolos Apostolos pertinere, eosq; ad prae itianos perii. cepta, quae in eo continentur , tantum obligares: Hoc periculum si non metuitur, quid centiira dignum fabet haec Socini explicatio pSed quicquid de Socino sit, Remonstrantes sententia sciam hac de re incondissione hac sua no dixerunt. Id nunc profiteri non dubitat, eos, qui sermonem hunc totum ad solos Apostolos reserendum censent, pessime sentire, solide a Socino confiitatos esse. QuodCenser hic subiicit Socinum Dis i iis impingere,&sententia eius nullum potuisse autorem proferre, id prosecto ingentem Censoris inscitiam arguit. Socino non cum Calvinistis , sed cum Palaeologo Sc qui Contra quoaeum Palaeologo sentiunt, lis sitit. Illorum ista sitit, itiamnum es. Σ μest sententia,uti ex disput Socini contra Palaeologum liquet. Et a gumenta quae refert Sociuusin constitat accurratiora prosectb lpeciosiora , quam quae hic Censor allegat, quae prosecto vix argumenta vocari merentur non obscure indicant, autores istius sententiae esse ita mines non indoctos, quos nisi cum Socino confiites generali contradictione, id est, quod sermo Christi totus non ad solos Apostolos, sed ad omnes Christianos pertineat, in eas angustias te coniicias necessuist, ut, quid ad solos Apostolos pertineat, quid ad omnes Christianos, praecis aedistino uendum tibi sit, quod uti laboris, ita periculi plenum est, non dico in istis versibus , ubi Christus
ait, vos esZιs Lux, vos enis si mundi c. hoc enim leve eli;sed in istic, ubi praecepta continentur quibus promissio Vitae, aut regni cae soti is la,
lorum contrariae cxcllisionis a regno caelorum comminatio an monstrintium
nexa est. Haec sola consideratio facit, ut Remonstrantes, quan -: Hquam in Consessione sua sententiam sitam non interposuerunt, hiatutaen. .
325쪽
EXAMEN CENSURAE iam assirmare non dubitent sententiam istam,quae praecepta Christi omnia hisce capitibus comprehcsa, ad Christianos omnes nonnulla autem ad Apostolos qua Apostolos praecipud, sed non bios pertinere statuit, tutiorem dc paucioribus dissicultatibus obnoxiam esse. Nec argumenta vident ulla quae enim a Censore hic adferuntur, cassent aut prorsus futilia, aut saltem valde exigui usus) quae contrarium suadere possint. Secundo loco censetur quod Remon Bant subdivistin opera bona
corii Zianis omnibus ex aequo sine disicimine prascripta in tria capita. I. In dilectionem DeL proximi, II. In aereuιοnem sive abnegationem noli, i rum III. In ad Nam ad Deumprecationem, oe Pro acceptu beneficiis gratiarum actionem. Nam duo posteriora iuvisionis membra
Dbprimo continentur, inquit Censor. Quasi verti certum non sit di- Ilεctio Dei lectionem Dei proximi, imbd. lectionem Dei, simpliciter sic di-: T ctam, aliquando strictius, aliquando latius accipi in Sacris,
ii dides cendi gratia aliquando accipi posse Stricte cum sumitur, significati iis . ' ObserVationem mandatorum illorum, quae vel Deum vel proximum praecise vel curuo dilectionis soli voci Dei junstitur, quae Deum im
mediate aut tantum spectant Laid, cum mandata Dei omnia comprehendit, quae Deum, nos proximum nostrum spectant. Primo
sensu phrasin dilectionis Dei de proximi acceperunt Remonstrantes, in primo subdivisionis tuae membro, sic contradistingui eam directione sive abnegatione nostri, manifestiun est in terminis. Nec obscure hanc distinctionem fecit Deus ipse Christus, cum nos diligere jubent proximum noninum sicut nas ipsos. Hac enim locutione nos a proximo distinguimur. Ad dilectioiium autem Dei ut id applicetur, absurdum ei quia Deum diligere nobis Lex jubet sis omnia, proinde supra nos ipsi,sci An vero haec directio sive abii gatio nostri, itemq; precatio de gratiarum actio comprehensa dici non possint sub praeceptis L is, si quis cius verba, aut potius Legislatoris mentem, quo usq; cxtendi potest , extondere velit, inquirendum relinquunt iis quibus id linet ac licct. Operae pretium id non putant Remonstrante. Nihil tamen Libitant, quin sub iis comprehendi possint: Sed id non vota quo minus illa, docendi gratia , distinguere possit qui vult. Simile est id quod subiicitur : Su-Lie tum merito epe, quod, ubi Remon L . is prinuo isto sit , dilectione De C proximi agunt, non dicunt absilute illud contineri ore Monrali, sed hac aduri cautione, qu.rtenus a ChriLD expos ita en. Hic explica
326쪽
posectam elint, an per po m. Lege non comprehensorum praecepto rum additionem, an per interpretationem eorum Iesum, qui veri u segis continenturA Cmonstrantes necestarium non putant,ut hoc expli- ' ' et cent Fritatur quiso; judicio suo. Nam quicquid dixeris, semper a mmen ed tandem redibit res , obseri ationem Legis Moralis, quate ..h: zum i nus a Christo exposita est, nec aliter Christianis hoc tempore ne-dirio ni, incessariam esse, quomodocunq; tandem expositio illa a Christo Jesu i. i. zzy. facta dicatur. Hoc satis est Enimvero dato, sed non concesso, Re mini sun imnronstrantes credere expositionem hanc a Christo factam per addi I bes iucionem novorum praeceptorum non quae praecepta persectionis aut tur. n eiuri-
Consilii Pontificiis orantur Talia cnim Remonstrantes non ag dia 4 4 noscere certum est sed quae perfectiora sunt in genere morumido cevir. quuntur, quam sunt praecepta Legis Mosaicae, prout jacent, quid
inde efficieturo Sic Remoniti anici mruit Censor , transibunt in Socini Ima Papae quantum crimen Imbierd, sic cum antiquitate paene tota sentient. Est enim constans communis veterii paene om conirans'
nium sententia , Christum Jesium nova quaedam ter sectiora pret 'τὰ
cepta Legis Molaicae praeceptis addidine. Docent id Irenaei lib. . Omnium c eap.xxvij.Tert. .libro de Patientia. Clemens Alexanda ib. 6. stroma-ch vivi hi tέων Hicarius cap. v. in Matth. Diphamus ad Ptolomaitas Haeresi pursecti
impers. Homil. II. Ambros. se . s. in Psal. II 8 Hierony.in Epist. praecepti. ad Gerontiam de Monogamia, Chromatius Theophylastias * th mius in Comment aci Matth. cap. s. Et signum huius rei man, sinum est , quod interpretes non pauci Euangelici, qui vocantur, autores veteres non leviter taxent, desculpent eo nomine.quod sententiae isti,de praeceptorum novorum additione per Christum facta, patrocinati fuerint. J nunc Socinum sententia huius autoremticit , pro qua tota paene Antiquitas stetit Promissionem vitae aeternae a Deo sub V. Faedere factam, aut lege Mosis comprehensam fuisse non selus nec primus Socinus, sed eadem multis retro ante saeculis negavit Antiquitas utrumq; hoc prolixe varii probarunt ij que antiquitatum peritissimi scrutatore. Neutrum amrmani R monstrantes neq; ut affirment, necellarium putant,ut jam ante vidimus.
327쪽
ram ac vim divinam, vel proprietates , vel actiones , vel autoritatem imperium in nos aevinum directe aut narreste tribuamus. Ipis enim e bis videntur innuere, polis Deum expresio aliquo mandatoJubere, ut ad
mittirmus tale quippiam, creaturam ali uam nempe , cui naturam iurinam. sc tribuamus. Ga exceptione videntur cum Socino latuere, filio
bmpos e. Ita est Propter Iesum Christum interuerunt verba ista, citraYxpresium Dei man tum mam Christo esse, ut Mediatori, ac I. proinde es homini, a Dc honorem adorationis datu esse staniunt, 'itin, si in quia Scriptitra id diserte non uno in loco adfirmat Joan .v. Phil.ij.
. . P. Hebr.j dci Huic adsertioni divinae ustra I ponuntur duo loca,
e i iiDeealo in a.Timoth. q. 23 ubi dicit iriems sim no potest abnegare, de caef. Via ' Isai. dii. 8. ih Deus dicit, Glori.im me im steri non dabo. Nam I. Cifraee scriptura cercum ac manifestum sit, cum honorem dedi .ca L .i gloriam adorationis dedisse, ades, 4; rratificatu esse Filio suo prop-matici terea 'uod Patri suo obediens fuerat ad morte, imo ad mortem crucis usq; ratio postulat, ut loca, quae hic ex Paulo Esaia citantur, dicantur non continere sensum, qui directe isti divinae adfirmationi reptignat, imprimis, cum loca ista sensum long alium continere possint. Sed & II perperam loca ista allegantur,in a sensu suo genuino in alium detorquentur, aut saltem lonssius, quam par est, tras isti i , antur. Nam quod attinet locum, qui ex 2.Timoth. ij. 3 citatur, ii ita u. ἰ eum de Deo dicitur, quod seipsum non possit abnegare, corium est assensum alium nullum esse, quam quod Deus, a parte sua temper fidelis constans manet in servandis promistis suis. Sed posito etiam, quod sensus verborum istorum eo usq; quo vult Cens ,r, possit extendi nihil tamen inde estccerit. Nam Deus seipsuiri non abnegat, cum Filio suo Jesu Christo , ut homini honorem adorationis concedit Honor enim iste non est honor,quo Chri Eus,q ra Mediator adoratur sup a ipsum Deum, aut ut summus ac suprem is Deus, cui ex se honor ille debetur Absit hunc honorem, hanc gloriani sibi soli integram semper servat Deiri , ev quo per quem is quem Νnt omnia,proutApostolus ad Philippe: es diserte indicat cap. q. s. 10. ut ad nomen is sectatur omne genu σα-- ν'n a con fleatur Dominum esse Iesum cIristum ad I riam Dei Pacris. Sed est honor, quo Christum infra se, S ut Mediatorem inter sei inter homines, adorari iubet , salvo semper supereminentiae suae italo ac jure.
8- , i, is uis id alterum locum E; H j. 3. attinet, manifestum est, eum M.xlij. . ' non agere nisi de Idolis aut sculptilibus, de Deum a mare in eo, se non
328쪽
se non permissurum unquam, ut cultus sibi debitus Idolis istis deseratur, impunescilicet, sciis e populum suum, ad Idololatriam istam se dantem, sevcriter puniturum. Id indicant verba posteriora quae priorum exegesin continent; ccgloriam aut laudem meam sculptililusci prout diserte jam olim locum hunc exposuit Justinus a tyr, in dialogo suo cum Tryphone Judaeo, expresse addens , Deum
cum p. oriam suam Filio dedit, quem praelucere gentibus voluit alteri u Iustini Mart riam Juam non acui ne Verbum itaq; uani, quo proPheta hic utitur, tim.
pro permissione iamrpatum est , eodem prorsiis sensu quo Psal.xvj. xo .id usurpatu disse legimus ut jam alia loca non allegemus A Ondabissentium tuum videre corruptionem , Enimvero,ut dicatur Deum hic dixisse, se sponte sua aut ultro non daturum mutis trutis id lis honorem istum; cui in quam sano homini fiet verisimile quare, lier vocem Alterum ves alteri, non intellexit Deus simpliciter quam-ibet seu creaturam, sic personam , quae Deus summus non est , sed tantum istam, seu creaturam,seu perlonam,cui citra vel contra Dei expressum mandatum adoratio vel cultus divinus desertur. Talis peribita non est Christus, quia Christus non tantum unum est cum Patre, non tantum qua Patri placita sent Iriit, non tantum is est , in quo Patri complacitum eis, seu etiam is, cui Pater ipse honorem dignitatem ac majestatem dedit, cum expresso mandato,quando vid.
eum in orbem terrarum introducebat, Adorent eum omnes Angeli,
Heb.j. 6. Deniq;quomodo quqs possibile , ut locus iste adChristuetiam reseratur , cum Christus ipse clivio legatur a Patre suo, ut
glorificaret ipsium agloria , qu.im habuerat apuat m, priusquam hic mundus es ,Joan. xvij. s.' Quod jam Cenior hic interlicit,Hac ratione RemonItrantesirati icari volu e Socin id sane ridiculum est. Non voluerunt gratificari Socino, sed apertae Scripturae ieritati Sole clariori cedere. Oui id facere nolunt, aut Thesin suam malunt. διαφυλάΠειν, quam vel nilum concedere veritati, ij Socino impenὶ gratificantur. Nihil enim Prius potiusve accidere ejus sectatoribus potest, quam quod adversarios suos videant ea negare, quae apertissimae veritatis sunt palpari pen possunt. Sic enim fit, ut animum inducere nec velint, nec possint, thesin suam , cui tam apertaveritas adlaaeret, falsam aut erroneam esse: Atq; hic pertinaciae istia .us nostrae Ductus est. In sectione IV. nihil habet,Censor quod Ἱροδοξία arcessat is non debuerunt Remon triant , inquit, omittere, quae in Catechismo Ecclesiarum Belgicarum ira tescruviis mandato Legis sicunda deducta,
329쪽
sissent Remonstrantes, aliunde id trabere non potuissent; aut quasi, quia de eo dubitabant, idcirco eius mentionem nullam fecistent Nimis hoc vernile est; irrum vero merit,alicui hic videatur, cur hic disputationes Episcopii non consuluerint, quas archetypas huius Consessionis pene ubiq; faciunt. In istis enim diserte haec verba
leguntur,quae hic Omisia esse dicit Censor. Disput. xvis. Thes. 3.Gsi jersiator, per Si oba, Gresimitia jurant, gravissime peccaromtis identur; sed hic midio caecutij Censor. Verum enimvero, tantum abest ut hoc loco Remonstrantes studio istud de juramentis per sanctos, aut alias creaturas omiserint, ut id aliquam vanissimii,&apud Reformatosjam exoletu neglexerint Patet id ex eo, quod nullius nisi unius ac solius Dei reverentem mentionem in juramento, quod licitu sit,aut quod Deus probet, facienda esse, apertessatis declaraverint. Et qui posIent sanctorum aut aliarum creaturarum
mentionem in juramento admittere cum ex una parte certum aper
tumq; sit Servatorem Matth.v juramenta omnia, quae per sum, aliasve creaturas meras fiunt, prohibere ex astera vero pam te, non minus certum sit sanctC mortuos testes vindicesq; invocari non posse, eo ipse, quia mortui sunt'. non ignari tantum rerum istarum, quae Rib Sole geruntur, sed etiam viribus omnibus ad vindicandum pessurium destitutici Quam ut mentionem eorum facerent operae pretium non putarunt. Sed hic etiam videntur, inquit, no-
si in Magis Hum Dum Soci/-mferre mentiam,cum non ignorarent, liner atia ejus dogmam,hoc haberi, se in emis religionem, qua in I ramento sit, non neces eo ut proficiscatur ab Aurua re sueti religisse,qua in ipse asematione, seu cum ipse nominetur , satis eo ut talisa m. o Pierit, qua rura multo metra , qua Asimplex ea es et , pr rearum, si non mentiri in ea aliquid , cuius ipse merito semma Orio tabere deluat, dec. O caece, dicam, ait perverse Doctor Socini sentcntiam aut non intelligis, aut manifesariam vim ei facis Nam Socinus cum istud,quod citas, aifirmat, non significat eo ipsb, quod juramenta ista, in 'usim res aliqua nobu cari nullo modo nobis stemenda aut vivendenda, nominatum, etiamsi reis ta 2 reuios Mili piti, mn sit, sint juramenta Christianis licit , aut quae Deus approbat. caiia ι . Nihil minus Contrarium a Socino significatur in tertii in is pag. cxxvij cum ait: Apud hebraeos quidem,quod itiner NB. ad id, quod Dem approbaret, ei, usu erat, nH, eg tur quod alius aliudre nominaretur in urejuranda praeter ipsum Deum, aut aliquid, quod tantundem sera. Oid ergb, ii Pies,vult Socinus Tantum significat, istam . speciena
330쪽
. EXAM N CEN sust speciem modum jurandi, quo quis multd magis quam simpliciter
astirmat, se non mentiri, nominando non rem sanctam religiosam , sed aliquid, cuius pie merito summam rationem habere debeat, etiam ad juramentum in genere consideratum, Nam is copiis Socini est,ut 'ag. cxxxj liquet quod religiosa affirmatio dicitur, referendum csse, illumin consuetudinem, non licitam, aut a Deo approbatam sed receptam tantum inter varias gentes consideremus, uti ex pagina Iar manifeste patet, cum ait Apud altiugentes jus urandum tunc es censibatum,cum nume aliquod nominabatur, G Um turm obtinuit, ut non numen ali ruo quispiam aliud nam; netur,ad quod ChriItus, flexit, cum vetat Iuramentum per Grput Mo-λ um, quod cumst, tum certe nec numen ustum nominatur, rei id quod tantundem valere usso modo dici queat. Hac Socini assertiones, quid
verius certiusq; esse potest mirum ni hic expallescat calumnia, exanguis fiat. Sectio octava inquit Censbi, in eo tantum nobis seu fecti Et quod
non dicant Fb parentum nomine comprehendi omnes qui tales sent, puta Dominos, heros,Mag Datus, Tutores Curatores,ct sed totum p ς ac Flere comprehenui me enim stis non ect ad ingenerandum egit 3 Iespersinas, ex vi praeceptra mus, reverentiam. Quis non miretur tam subtilei Seraphica censura cum enim Rcmonstr affirmant nota Subi rennun pse tantum: silere etiam sed voce parentum comprehend/, Dominos,
zzzis et heros,Tutores Magis traim, c. non signincant eo, quasi, id fieri pose coimpresinios sit si quis velit, Zc non possit si quis nolles aut quasi id ab interpre-obri ,'u: tibus tantum fieri soleat; sed quod id jure aut recte fieri possit cinros. Μ g tic Sacris Scripturis tilia Sacris Scriptoribus fieri soleat Atq; his v c , oin cibus uti maluerunt Remonstrantes quam phrasi ista, qua Catechiuostendito. mus Palatinus utitur, quod idiem no praecepto licto 'ungat. Nam nullo invicto argumento evincet unquam Censer, Deum intenti nem illam, cum praeceptum istud daret, habuisse,aut ex vi praecepti istius, quoad intentionem divinam, istud necessario coli gi. Neq; enim unquam, cum de honoreac reverentia Magistnatibus , Domi nis , allitq; exhibenda in Scripturis agitur , praeceptum istud divis num adduci legimus veluti sendamentum, cui hortatio ad revere tiam iis exhibendam innitatur. Siisscit autem si ratio recta Manalogia justa ad senatur, quae doceat praeceptum istud ad istos tales etiam extendi posse: Si verti etiam addatur, id non rard ita fieri blere, quid restat quod ad reverentiana erga personas istas ingenerandana Iacere possit