Apologia pro confessione sive Declaratione sententiae eorum, qui in foederato Belgio vocantur remonstrantes, super praecipuis articulis religionis Christianae. Contra censuram quatuor professorum Leidensium. ..

발행: 1629년

분량: 681페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

mustu etiamsi explicini, inquit Censor, in amarum, quas M.t- IDatus sontum irrogare pol t aut is en declaratiove, P sertim cipitati pana sumn e Mone Atqui tamen diserte auirmant ita

Magistratum posie ac deberes ultos suos frueta defendere ac tueri, eri guinis milia am gladio , aversus omnem in j2.im υι- At hoc non escit, inquit 'μμ' Centor, ad Socininnum dogma praeca 'endum. Sane inquam, si uisi

da vocegladi pugnare velit. Nam voxgladi quemlibet defensionis modum, etiam qui sine languine fit, significare potest, de blet ali quo setita aquando in Sacris , sed non , siquis naturam rei velit pensiculatius observare. Nam dessensio contra injustam vim, quae sine potestate refland ndi sanguinem est , non est detensio , sed defensioni laria terrendis pueris Actum est de autoritate publica , de salute subditorum, ubi jus nec ceripitur Magistratibus4 Pauci scurrae everten dae toti liumanae secietati sussicercnt. Atq; hoc,etsi sic se habere credant Remonst. maluerunt tamen generali voce gla , quam lippi, ciorum capitalium, uti; qui , si qui aded tenerae, aut sic a teneris imbutae conscientiae sint,ut credant Christiano nulli,ne quidemMa-oistratu perenti, licere sanguine effundere,aut capitalibus suppliciis .m sonte anima avertere , eos libenter tolerare parata lunt, dummo iiii edb secus sentientes non damnent ut intolerabiles in manifeste ain olei Mid in ppareat eos , nulla alia causta adductos, ita sentire, quam quia ab a stetit Et ' nimo suo contrarium impetrare non possunt,parati interim rationes vicissim dare audires, sine caritatis ruptura aut fraternitatis renuntiatione. Quod interim sententiam talem S Winianam vocat Censbr, id fand perridiculum est: Nam certum est, naplures multo ante natum Socinum disse, qui sententiam istam publicitus professi sunt homines sane caeteroquin pro γ piosq; intcr quos Wal- denses Albigenses, primos principesq; Reformatorum , adeoq; iosum etiam Lutherum disse in principio nonnulli adserunt, in . .

certum est an Socinus altam ipsam sententiam tenuerit. Sanem quis cini de Maxi-

legat verba ejus quae extant in Epistola Socini, quam ad A irti m stratu deliinti. Enrevicium per Transsylvaniam Cancellarium scripsit caussiam du- a M., bitandi non levem se habere comperiet. Exstat autem Epistola ista Beraevi-

in libro Epistolarum F. Socin pag. 683. 68 . c. verba haec sunt

Non ante in hominum consse tum me dare constitui, exis his quasi lateo cellulum bris, crura mea spontejama dum si Ag, prodire quam certo sciam maximnium Stephanum Regem, qγem mih; possit Deum meum Principem ae Domi m Franciscum magnum Etruria ducem, simm. perpetu.ιj v mratione talendum deleg , pro in cibiti bovitate sapientias Ita, eam Nn pimovera

332쪽

pinionem deposivisie, quam per malevourum , aut certe errantium hominum culummam de me, ut audio, suscepit,quod tibrum scripserim,qui ad Magis Datus autorιtatem convellendam ac labefctiandam pertineat, quo nihil eis , nec es potest a veritate magis alienum. In eo siquidem libro.

hunc enim isitisne dubio intelligunt quo Iacobo Palaologo pro Racor

ensibus resfondetur , cuius mescriptoremfuisse nemini umruam negari, nec de Magis iratus autoritate revera agitursu de ChriLtianorum homι- num privatorum scio, ct tamen ea dicuntur, qua ad eam quam maxime confirmandam pertinere possunt. Nec sane quemquam si hodie ex Atimo, qui fagiitratui plus tribuat, quam vel ego tribuo, vel in eo Bbro a me tributum fit. Id mihi compertissimum e t me ex Sacrarum Literarum , fallor sensu,deterre, quam veljure gentium aut civili, ves etiam commum Theologorum lententia deserendum sit. Sed parum

i ii 2'r' er 'uid re sit. Quod de Claris .viro M. Episcopi subiicit

Ais i , , Vanistinauin est Tractatus ejus quem inscripsit, An Chri Ziano stliati ho homin nragii tratum gerereiceat, in quo rolixe disputat Christiano mihi he a blagistratum gerenti licere etiam capitalibus suppliciis uti, satis i . . in Masum tuetur contra hanc criminationem, quam sola genuit suspican-

ἴ strati libido, cavillatio nullo fundamento nixa fovit aluitq;.

IN CENSURAM CAPI ΤIS XIII. De directione abnegatione nostri ipsis riim , de q- tolerantia crucis Christi.

IN hoc Capite xiij. nihil in specie censetur, sed generatim at

tum hoc unum , inou, cum Remon trantes anteceaenti Cap. expi carint omnα ιrtutes, quin ad Decalogum restrenua judicant, Censor nescire se dicat, mi ibi velint, quod hoc capite alia virtutum Chri-LZian.arum genera Proponant, qua praeter haec ut loquuntur praecepta, Decalogo nimirum comprehensa requir ad erunt. Nisistrae, inquit, ut eum Anabaptis tuis ocimanis I tenuant, si sentire legem Deculsi non ερ perse Iam vitae Chri tiara nornram,sed Chri tam sub Euangelio Per-Dst Ji η fictiorem v vendi neruum discipulis suis tradidisse. At I. Censura haec ii Remo non tam in Remonstrantes eorumq: OnIesuone, quam tu piemiq; Reso

333쪽

esermatos, ac nominatim in Calvinum ipsum, directa videri de G

bet. Nam de hic in libris Instituonis suae, postquam Decalogii re cui ilium nrtutes omnes Decalogo comprehelisas explicaverat, prolixe nili

ominus quinq; integris capitibus lib. iij a cap. . ad cap. usq; xij. le vita hominis Christiani agit, ac speciatim de his ipsis Virtutibus.

3uta, de abnegatione nos trι, de crucis olirantis , de suturae vita medita-ione , de usis dio rum vita huius , de quibus hoc capite etiam agunt emonstrantes. In capite vero vij. ubi de abnegatione nostri agit, amili pene praefatione , qua hic Remonstrantes , utitur , cum ait, : si optimam ct aptissime dispositam constituendae vitae methodum habu

Lex Domim , vssum tamen ei tale tum intro , accuratiore et amnum

atione ad inam, quam in Lege prascri erat, regulamsi os formare Eatrunc Centor, calvinum suum cum Ana baptistic, de Socinianis entire dicat, Legem Decalogi non esse persectam vitae Christianae tormam , sed Christum sub Euangelio perfectiorem vivendi reguam discipulis suis tradidisse. Dices sortasse, Calvinum , cum istaractat, agnoscere interim Legem De habere optimam ct aptissimelis Utam connituenda vita methodu. At nec istud in ConsesIione sua tegant Remonstrantes. Et quis id neget,si ad praecepta legis refere velit, quicquid ad eam, sive per analogia, sive per prolixam con-equentiam referri aliquo modo potest Deinde, cum hoc credide-it Calvinus, nihilominus tamen affirmat caelesilam magistrum accu-atiore ration os formare ad regu im, quam in Lege praycripserat, idq;,er horum, quae hic tractantur a Remonstrantibus , maeceptorum ostenditur

raditionem. II. Censura haec non inutilis tantum, sed admodum eri il lim est inepta Inutilis est, quia, Quid ad rem facit, sive Christianus ζ' 'theb ,redat Legem Decalogi persectam vitae Christianae normam ςuς. ontinere, sive id neget,in contra credat, Christum sub Euan-

elio persectiorem vivendi regulam discipulis suis tradidisse Nam, veloes, sive istud credat, secundum istam regulam ipsi vivendumst , quam Christus tradidit, sive ea sit perfectior vivendi regula, uam Lex tradit, sive non sit Inepra etiam cst, quia Lege Decalogi perte tradi aliud quippiam , quam quod Deum de proximum spe-iat, manifeste fallum est de nostri cirectione aut adnexatione, de rucis tolerantia, de bonorum ad vitam hanc usu ne , quidem in 1 est, nisi quatenus directio nostri refertur ad observatione praeceparum quatuor, quae ad Deum Tex, quae ad proximum pertinent. siqui, inquit Censor, Disectio Deis per omnia in ea traditur acjubere Da autem Deum Dra omnia diligere tenetur, etiam seipsim vi Nn a Deo

334쪽

De Obediat, virtute huius dilictionis tenetur abneiire , qui Deum obedientiam sepra omni et diligit, etiam ad non diuenaum tim m 6 λ cupiditates stis Obstringitur Mira sanae prolixa collectio. Sic quidlibet ex qliolibet quis deduxerit, per consequentiaruinfinitas tro arbitrio concatenatas trochleas. Dilectio Dei, quae, A L ς DC alogi jubetur, non est nisi observatio mandatorum illotu, d f. ' Τ ύ, i, Lege ista expresia sunt, meum solum spectant. Illa itaq;

stipi onmia praecepta stipra alia omnia ex animo praestare aut obteri are, est DC-

buita. ur' iis, supra alia omnia diligere. Id Dcus ipse Servator noster non rxcepti de obscure indicant, cum dilectioni isti, qua Deus diligi jubetur ex to- corde, tota anima,&c conjungunt dilectionem proximi, quem iiis hoc capi nos diligere jubent ut nos ipses, proinde infra Deunt. Quare si quis in i*Dhmi ex , quod Lex Deum diligere jubet supra omnia, per Logicam

Scholarem quandam ratiocinationem colligere vilit ergo Lex etiam , ex vi istius praeceptionis jubet ut mundum ejusq, cupiditates non diligamus, ut crucem toleremus is prosect ineptissime fecerita Nam praeceptionis istius vis lumina continetur praeceptis istis, quae Deum solum spectant. Alioquin enim cur adderetur,o diliges proximum tuum sicut te ipsi 'mamin hoc ex vi ejusdem praeceptionis concludi posset. Unde essicitur,sub ista praeceptione, qua Deus diligi jubetur supra omnia in Lege Decalogi, non necessario contineri praecepta, quae vel nos, vel proximum nostrum spectant. Proinde videndum csse quid praecepta ista , quae Deum spectant, in se contineant, BDquousq; per evicientem consequentiam extendi possint, alioquin in infinitum ibitur, Mnuspiam consistetur . id ergo'

inquit Censb , Lex nobis non vetuerit, muncium diligere C capiditato huc non prohibuerit nobis avaritiam , immunditiemis carnis concupi Redar pnitur scientiam Gnon praescripsit nobιs crucis tolerantiam ' si ita censit,n

x. . uti utrum inter Cortitianos sit habendus. Promta spongia cst. Quasi eonidentia in vero res Graeciae in eo sitae sint, sit Christianus id neget, interim. --- a Christo severissim vetita esse credat, ea omnia quae Luge vetari dicuntur An propter istam opinionem ex albo Christianorum cxpungendus statim esto Tum, quid si quis id credat, imul credat vitia ista aliis , quam quam quae Decalogo continentur, Praeceptis vetita olim fuisse in hoc tantum crimen foret, non nisi lustrialibus aquis piandum prio promptos excommunicatores memonstr. quod attinet, ij nihil dubitant, quin vitia illa omnia, quae iure cum laesione proximi aliqua sunt conjuncti, qualia sitiit avaritia, ambitio, concupiscentia carnis, Lege vetita censeri debeant: Ea autem, quae

335쪽

quae sine ulla proximi laesione aut manclatorun istorum, triae Deum spectant, transgressione eis possunt in nobis , qualia fere unitia, quae nostri amorem crucis fessis Nionem spectant, tage Dcca- logi,qua dilectio Dei irox. in liturmatim ci,ntinetur, vetita non esset Eadem tame aliis legibus, quae subi faedere viguerunt, vetita esse nihil prohibet. Sed id hic jam non agunt Remonstr. Hoc tantum asserunt, perperam colligi a Censore, idcirco centendum sib,

quod Lex vetuerit ista omnia, quia Deum diligi libet supra omnia. Qui sic colligit, nescio utrum inter sanos sit habendus. Caetera aniante saepius sunt ventilata Actum non agemus. Interim hoc notan-dnm sedulli hic venit,quod Censi, admodum biicitd,tiun hic, tum alibi saepius, id cautum velit, ne Christus Dominus noster credatur Legistator aut Euangelium ejus credatur Le ciues, 'vae opera ulla i ta c. iii sancta, instar Legis alicuius, praescribat ac jubeat L id sibi velit, ni qilam 2 haud dissicile est coniicere, quamquam sentetitiam suam aded soli

cite tegit,ut vix appareat, quo Endat. Nempe,Euangeliu non vult, tam volue-

ex intentione divina ultima , Legis instar, quicquam praescribere, sed tantum indicare ac promittere , quid Deus velit efficereti iis, qui nominatim electi sunt ad vitam aeterna, quid in caeteris eiscere nolit Praecepta itaq; Omnesa,quae in Euangesto extant, per moridum praeceptorum quidem tradita esse, sed tamcn praecepta proprie licta non esse reflectu eorum,qui electi sunt,sed mera promisi 1a Fidem enim,quae Euangeli j praeceptum primarium est, promitti potius, quam praecipi Cartera vem opera in fidelibus per Spiritum Dei sic cisci, ut nec plus nec minus operari possimi, quam Deus in ipsis efficit, inuidem ea vi, cui resisti ab iis non potest. Huc redit haec solicita Censbris cautio,quam non dissimulant alij, cum diserte

aiunt, ut m praeceptum Mngelio proprie tradi, Legi se praecipere, Sola promissa ad Gangebum, qua tale, pertinere. Quae sententia, uti ex abs 3lutae Praedestinationis maligna opinione ortum habet, necesIarib consequitur, ita valde periculosa est noxia. Vix credo periculosiore aliquam concipi posse. Didinim est universam vim praeceptionum Euangelicarum simul ac semel versum ire δε praecepta in promissa totumq; aded hominis officium , in puras putas Dei actiones transformare, si hoc non est Quis sensus erit enunciationum istarum , Si credideris, dabo tibi vitam aeternam remisit itis ab aliis offensas, emutet quoi vobis Pater e ter omnia peccata eLtra, si fides , si caritas inter illas actiones reseruntur , quas

Deus promittit inuas ipse solus in nobis sine nobis esticito Ridi- Nn a cula

336쪽

EXAMEN MENfuc Ecula sane haec Theologia est in quae non potest sapere, nisi quibus

mens laeva est. Quid verbitiam est, quod clarius,disertius j in Eu-L 'sim angelio traditur, quam Christum Legillatorem nostrum eises Anminuitu non ipse passim dicitu Hoc est .iniuitum meum : Mandatum novum .a. a ita ' vobis: Vos d scipuli mei eritis, si taeritu quaecunq, ego mandavi vobis: AudiLtis ditium uise Veteribus: Ego vero dico vobus Anio ipse mandata sita sancit promissionibus praemiorum laenarum comminationibus Et quid aliud quaesbiit Legislatorem esse Adde An non judicium peragendum secundum qu Euan tium an non ipse judex erit Judicem se fisturum assirmat eorum,qui vel Euangelio obediverunt, vel et obedire detrectaverunt DCerte hoc plus eshquam Legislatorem esse. Qtiod si quis velit huc adducere omnia ea loca,qui biis Dominus Jesus cum Euangelio suo confertur Mosi,iniuei longe praesertur in legislationis dionitate, ut Act vij. Hebr. h. i. 2.3. iij.cap. vers. s. s. aliaq; similia plura, is facile intelliget, nihil insulsius unquam excogitari posse , quam quod Censor adeos licit negandum putat, Christum, videlicet, N.Faederis, seu Novae Lem latorem es te. Sed ex Praedestinatione fatali, veluti ex Lerna quadam, omnia haec perversa placita oriuntur, atq; oriri necesse est: ubiq; indicia non obicura videre est hunde patet ex isto fonte Censuras plerasq; acerrimas imprimis manare.

IN CENSURAM CAP. XIV. De Precatione Gratiarum actione, speciatim de oratione

Dominica.

QVae hoc Capite censentur' ca pauca sunt, quae maximam partem dependent quaestione de Praedestinatione, quae per tota in hanc Censuram pen utramq; paginam facit. Nos ea libavimus. Non enim tam censet Censer, quam quaerit, ut habeat quod censere possit Nec e sp inquit,et Remon Dantes in iissi curuu ex- plicent , Apro orthodoxis haberi velint. Audiamus ergo quaesitorem. Merimm inquit, quid sibi velint, cum dicunt, de precationem fis sus es necestriam, quia ipse hominum Debum vita praesertim ipse Dei obedientia, o non paucis necessiaribus obnoxia est cur sdem im

337쪽

Cap Is 4 CH M IO AR T l. I lsis omittit , o sitim fide obedientiam his nec ult omem tam resti unt ' Bone Deus, quata imperit, Fide Pol dientia hic non modd non signincat obed entiam, quatenus a fide distincta est , sed praecipue piam fidem , quae obedientia fidei dicitur , quia c. io a

praestatur Legi fidei, Rom. iii .a ,- obedientiam, quatenus cxtide Ptia.qii aesti sine fide neri non potetici quod ex ipsis verbis Remo nitranti iti: '.

in colli rere Cento debuerat, ac potuerat. Nam universam homi distinctu ab

num fides tum vitam de praestim ipsem e Obedientia dicunt exim est ' i. '

sitamin obnoxiam esse variis periculis, tentationibus LasIultibus politam credi Minim autem cur id non aliunde etiam collegerit. Nam Remonstrantibus antea attribuit, quod solam fidem liberam faciant, ob dientiam aute plane necetiaria Hoc si ita est, an ergo obedientiam perieulis expositam esses assultibus obnoxiam dixissent, non autetidem Contra dicere debuiissent. Et ita est Fides ipsa praecipvh

ante omnia impetitur a latana. Ista arce salva omnia constant. Fide

quassata .caetera facile nutant ac vacillant Fidei vis magna est, nec hi I. eram facile est credere, ut quidam somniant. Magno conamine opus innae alluitia est, ut Deoin Christo firma fide adhaereas, ut credas quod non vi I ' i'Vix des imbut videre nolis, sed credere: Levi momento impellitura- ninnus ' in hoc carnis paradisi, si sensuum diversorio. Hinc vigili cura Massidua precatione opus est, ut in credendo perseveret. Atq; haec Remonstrantium mens etiam est in secundo membro, cum dicunt; se m Dei auxilio grimi beneficio praenare posie, imo reipsyrastare, quacuus ad obiit endumsticitatem suu ut praentu sunt, cessaria. Inter ea enim, quae factu aut praestitu necessaria sunt, fides principem locum tenet. Haec enim primo S ante alia omnia , nedum minus quam alia omnia, mandatur nobis. Quod autem nobis mandatur, id praestare ac facere nostru est. Hinc fides dicitur opus Dei, Joan. vj. 29, credere, operar opera Dei, ibid. Operari non cibum qui perit, sed qui Dermanzr VCrs. 7. Sed quomodo, i se, inqui, Remani Inantes hic ad unt, per im plorationem dirim auis: agnos aere quod Deo atauum summo 2 pr m autor universm licitatem stam debeant, qui eam magna ex parte libero μo arbitrio deberi volunt, Quali vero libero tuo arbitrio quicquam deberi, nedum maximam partem deberi possit credere, impedit qlioqui Deo, ut summo irim authori, universa quae habet accepta 'Π' 'μ' referre debet. Id sane tantundem est,atq; siritus de mendi inuit tu uum rerum egeno dicat, cum Regi ac Principi, a quo ditatus Io .' I. cupletatus eli, non debere universam felicitatem istam sitam , sed ii, 'magna

338쪽

EXAMEN CENSURAE . inagna exparte sibi ipsi , quia libero arbitrio divitias illa d matri

I egis accepit, cum cas potuissct adipertiari ac respuere Apages istam manifestas ineptias, quae idcirco in hac materia videri debent, majores, quia Deus elicitatis omnis, quae in homine est, autor, ipsi homini cribi cum promissione ac comminatione praecipit, ut felicitate ista te non praestet indignit,d quae offeruntur dona non respuat. Deinde, cum hic de imploratione divini auxilij agitur, non agitur utiq; de imploratione primi istius a iiij, quotides primum in homine ficitur, sed de imploratione auxilij,Quo is, qui jam credit, opus habet, in periculis imprimis de gravibus tentationibus.

Quare, quae de sententia Remonitrantium, quod attinet primam fidei ingenerationem, hic prolixe disseruntur, ea sunt extra Olcas, d suis locis examinabunttia. Id tantum hic libet annotare, Nihil inanius adferri posse ad probandum, quod homo Deo, ut lumino iri mo aut hori, universam felicitatem suam non debeat, si libero arbi- .a i. . trio dona Dei dicatur recipere aut rei puere, quin abo rum si ipsismi cela d scrinu ret; quod tamen argumentum pene Herculeum creditur,

. . ubiq; in Scriptis Calvinianorum proram penes puppim iacit.

.n iret se ii Nam quid in eo positum est, quod homo dicatur discriminare si ii

ae . s. Nihil verius. Qui Deo prae pienti adem ha et, is diterinu-IHi accipere nat se ab eo, qui Deo praecipienti fidem habere non vult, de contra. μὴ 'ςiPMxς Ficti aliter non potest. Et Deus ipse id indicat cum laudem ct gloriam istis tribuit, his vcm ignominiam ct in semiam aeternam vult mur cum uti, gloriationem in sipsis habere asserit, hos vero si imiunos judicare vim aeterna, o consilium De contra si affernari. Discri minatio tamen haec non est causa nedum adaeqliata faelicitatis causa nisi ex hypothesi. I. divinae gratiosae voluntatis , qua decrevit ut peccatores seipscis ita discriminantes a peccatis ad lanctimoniam, selicitatis participes fiant. II .cx Hypothesi divinae operationis, tum praevenientis, tum adjuvantis,citra quam discriminare seipsum pec cator nullo modo posset. Quae duo iussiciunt ad hoc, ut homo dis crimiliationem istam suam Deo, ut summo trimo etsi non unico solitario authori , acceptam ferre debeat. Locus,qui CX I. Cor. othditidi ut iv. 7. contra hanc sententiam ad turri solet, acit enim te discemudi alienissimus est ab eo, de quo hic agitur: In eo citim de gratiis gra- ltatio ut loquuntur a labiam ouarra ut probari op meat.

guarum

339쪽

niarum,sive di cretionis Spiritu tim,&c. sive quod unus esset melioris Apostoli magistri discipulus, quam alius,&c. Et ratio manifesta est, quia Apostolus hic non permittit homini gloriat onem, cum alibi da sertaecam permittat, ubi de discretiones, quae per bonaopora fit, agitur Gal. Deinde, posito etiam in loco isto agi de

gratiis gratum facientibus, sive de discretione inter crcdcntem non credentem, nihil aliud inde sequerctur, quam crcdentem, cum cruditi libero quidem arbitrio suo, cum potuisset velle non credere, non propterea tam e seipsum dii cernere a no credente, ita ut gloriari contra non credentem jure possit, o quod non propriis suis viribus , nec proprio suo instinctu credit, scd indebito prorsus favore curatia divina praeventus, quod tiam libenter agnoscunt Remonstrantcs. Sed non haercbo in huius loci examines, quia eum Censor hic non citavit, quod facere sanes, aut saltem alium locunt adducere debuismet ut consequentiae suae vim adstrueret. Falsum etiam est, inquit, quod dicunt se uno: Dei auxilio non modo

pG prastare hoc transeat sed etiam rei praeritare , quacuvi ad Νι-

citat m praeaetitu sunt necesaria; nam nullam actionem iratia in volunn

re a nocini, quae ipsam ad bonum pirituala prae pandum determ net. Quasi ver auxilium Dei , quo fit ut rogeniti cipsa praestent bonum spirituale, dari non possit, nisi sit determinans. Tantum abest,' ut id verum sit, ut ne qu: dem auxilium sit, quod vi sua determinat voluntatem. Auxilium determinans voluntatem, oppositum dicit in opposito Determinatio voluntatis , est libertatis jus destructio. Auxilium morales, verum est auxilium 'uod salum voluntati ii Otia eun beroe, ut auxilium , dari potest. Quare, qui praeter potentiam cre si dendi, auxilium insuper morale quocunq; demum modo id Deo necessara ea subministrare libeat accipit a Deo, eoq; auxilio motus praestat, ' ' quodicus praecipit, is cur non possit, imb cur non debeat Deo ac renat essedoceptum ferre totum id, ruod actu praestat irae studo consequitur hy Huiusmodi auxilium fideles a Deo petere de fidelibus a Deo ordinari dari dicunt Remonstrantes. Quare, cum Remonstransibus Cens ,r tribuit, quod auxilium divinum, quod a Deo precantur, nihil aliud lit, quam potentia N propensio libera ad bene agendum, inescit sanesquid dicat. Potentia enim Paene agendi in prccanti is ita jam supponitur, inad. ipsa procatio actio bona est, quae ex fide fit. ii. Itur iri Auxilium ita J;, quod petitur, non cst potentia bene agendi libera, Vix est,tu. ιῆ in id ne qu dem actus ipse fidei, sed omne id, quod ad animandum, iastimulandum roborandum. voluntatem ejus, qua a credit, fac ciSςnd -- o potest,

340쪽

potest, ut cansas habeat gravi:simas,cur in acta fidei,quo a imbuta Cit, perleverare velit, intra omnia blandimenta de delinimenta mundi ac carnis An Deus aliquado non subministret piis, in magna tentatione positis de obnixe precationi instantibus , auxilium majus aliquint, i voce auxilij improprie sumtaxdeterminans voluntatem

eorum , nec asserere nec negare audent Remonstrantes Ordinarie quidem id heri negant Extrordinaria secreta lunt Deo nostro. At hic quaerit Censbr, quum roga Unctificetur ais en tuum , a mat

am Athac ipse promovenda orprHEa a determinu quae sub his si I -πp Q i nius continentur At hoc donist disputare,sed quaerere. Pr

ct erit no bandum hoc erat. Tum mirum ci illi alicui videatur, quomodo id ποῦ'is quaerere audeat Censor. Nam contrarium non obicure natio ipsi sua iis deteriai dictare debebat. Etenim, si cum oratur Deus ista ratione, tum orari eum cred. pro auxilio determinante, statuendum ei necessarib est, Christuma raminum iussisse fidelibus omnibus orare Patrem, ut v luntatem non modb nostram,sed omnium omninci hominum dete minet ad sanctificandum nomen ejus, ad faciendum voluntatem ejus, non minmpromte criter, quia sueti eam Iaciam in caelo. Verba sunt Cateciale Quaest. Ia . sive Dominica 49. D. ut nos , ct omne homines se. Hoc autem Christum assiise, quomodo credure

Potest Censer,cum credat Christum optim,scivisse conlilium Dei, quale ipse cum suis statuit,ta res' obanda maxima generis humani Parie ab omni gloriae de gratiae salutaris spera Deinde , quomodo credere potest fideles, quos idem illud de reprobatione credere

pro vero habere statuit, Deum serio rogare debe e imo quot, die rogare ut isto auxilio determinante dignari velit omnes nomino priciunt Deum hoc nolle facere, ac proinde se nunquam evia ditum iri, cum sic orant. Profecto, nec Dei sapientiam decet praecipere, nec fideles decet concipere tam insulsam orationem. Simili incommodo laborat exemplum Davidis , quod adfert Censeri cum

Perperam David oratis Ias. 34 Hestia imam memis ausatura tua. Nam ut dicat Cens ,r, Davidem ista oratione petitis au eo auxilium, io

iis 36 a Ce cat, determinans tum ne is est, ut dicat eundem Davide peti-- in eadem illa oratione, ne Deus determinaret voluntatem ejus ad malum, pura, ad avaritiam. Sic enim habet int e textus, quem calli tacensor truncatu attulit, Inc a cor nuum ad ei Zimonia ram, ad avi triani .H si nolit Censor Davidem petiisse,ne Deum

faciat autorem Peccati eodem modo , quo author est boni, pene cogitur

SEARCH

MENU NAVIGATION