장음표시 사용
341쪽
gitur fateri hanc Davidis orationem contrari sensu interpretandam esse. Eadem est ratio loci ex .Reg. viij. FI dellanti. Natu In tu incitati s . eo non tam continetur precatio, quam votuin , quod Solomon post i R ἀ
absolutam precationem facit pro populo aut, si precatione eo con ' i'=7'tineri velimus, non tamen dicitur id, quod Censor Solomonem dicentem facit. Non enim dicitur in textu , Sit Iehova Destinos ternobiscum, c. inremando alumum nosarum ad se , prout verba citat clisor, sed adsectendum inclinare inimum nostrum,quod significare,otest finem, non effectum divinae beneficentiae, uti alabius, Pagni 'nus, alij que textu hunc exponunt.Imd etiamsi in textu lineretur, uti
verba textus citat Censor, nihil tamen inde pro sententia sua essiceret, quia inclinationis modus, de quo hic proprie agitur, non exponitur a Rege Solomone. Non enim statim determinando voluntatem inclinat, quisquis voluntatem inclinat. Imo modus iste dete minandi vo talem , non obseure redarguitur a Solomone ipso in praecedente: uam pro populo secit, oratione, cum dicit vers. s.
r.&c. Si peccaverim tibι, uraim feris contra eos , traiuderisI, eos coram inimicis , ii captiros duxerint eos in terram mimic longinquam
ιel propinauam: in reversi ferint ad cor sum in terra, in quam cap- ijdii tali serint, c. Nam eo sis nitica neri posse, ut populus avem sus a Deo: captivus ductus Oo Peccata sua, captivitatis taedio ac dolore inclinetur a Deo ad resipiscentiam. Quod si vero etiam addatur vers. 39, apparebit Solomonem indicare,fieri posse, ut illa ipsa re, sive occasione, qua movetur hic ad resipiscendii, sive qua huius cor inclinatur ad timendum Deum, alius non moveatur, atq; ita Deus moveatur ad dandum uniculi sicundum viassisas. Quoa non ob curum indicium est, modum inest nationis , de quo Solomon alit, non esse determinationem voluntatis,qualemCenser hic urget. ensiis autem horum verboru Solomonis per se clarus est hic Deus benefaciat populo huic, sicut benefecit Patribus nostris , ut ab istis beneficiis causiam habeat, cur Deo suo indivulse adhaerereri praecepta ac statura ejus perpetuo ob oculos haberet custodire ultro ac libenter velit. Beneficiis nim adjunguntur animii corda
inclinantur ad spontaneum Obsequium . si emi delium, inquitCensor, hac mente unquam vota apud Deum concepit. Audax asIertio ecquae Censoribus his perquam familiaris est. Fideles omnes ex filo ingenio atque animo aestimant. Alioquin unde id Censoribus constar quod nemo fidelium unouam hac mente vota apudDeum concepit ' De sua mente certi esse possunt; at de mente Fidelis ullius neclum o a Fide-
342쪽
CAia Us D E CI MIM A R I. 1 7 libera voluntates, Deo mandanti de praecipienti praestatur, amplius aliquid quam justitiam Chiisti coram Deo ad relidam esse a pre- δ. 2
cantibus, concedat, necesse est. Et cum fiduciam firmam , de gra a iidiluam ju-tia Dei per Chri luim partacinter dispositiones esse quoq; reserant . '' Remoni trantes, quid est cur Censor ab iis negari dicit ultitiam s , adserenda est. ius Christi per sidciti apprehensi coram Deo adserendam esses Athoe ambiguum II, idq:iit Censor, quum g ma Dei per Chri ti mp.r m a Socino inte linitur de potes Eate Ioci,qu.im Graistus accep t, ut ipsem debue nrocantes ei j obedientes exaudiat. uid hi Q ad Remonstrante. Ne mica quidem huius opinionis in tota consessione est , im 'ex cap. de Persona Sc Oisicio Christi manifestum est, Remonstrantes de gnatia Dei per christ in nari , longesaliter 'tiam Socinum sentire ac loqui. Sed hoc non it, quod Ceniorem male habet. Aliud est Gratiam Dei per Christum partam non volunt Remonstrantes pertinere ad paucos quosdam , nominati mi absoluth ad vitam aeternam electos, exclusis caeteris aliis omnibus4 sed ad omnes indiscriminatim : Hoc cum male habet tamen ex eo ipso constat, quanto rectius laniusq; de merito Christi Rumonstrantes sentiant, quam hic Censor cum suis Calainistis. Quod autem meritum Chria Ini, , apprehensum, ire fiduciam iliam, qua ubZitia ac meritum Chria
In apprehenditur,tri. o in prec. intibi praerequirit, qui personae nos trahe, Idem in Chris tum Deo cicere debent, priusquam eum recte pol-1imus invocares, id uti non negant Remonstratates, ita non vident Consentanea Quomodo consentanee a Censore dici possit. Nam personas a Deo principus
electas Deo placere antequam Unrutus gratiam ii meruerit, Pr Gesor. um
certissimo habri. Christum etiam satisfecisse de satisfactione Christi: ζ I:
a Patre acceptatam cisset co carum , priusquam crederent, adeo Τ; apprehensum credere possent, firma fide statuit. Quid ita os est fides illa, per qua tu, ix imprepersonas istas Deo placere credit quid facit ades illa In Perso iiiiiii. ni istis, ut Deo placeant, quae jam prinaliter electionis beneficium pulsonae no-
in sumnio gradu placent Deo, deinde per meritum Christi in gratiam cum Deo reductae esse creduntur' i consequenter loqui Deo iacere
velit, certe fides illa non facit ut persona tales Deo placeant, es: Σῶ:: ἡ
ad summum, ut personae istae se Deo placere intelligant ac sentiant possimus inis Quomodo vero haec fides, imprimis cum eam elisor a Deo solo in V ς homine sine homine cisci velit, ita ut, cum fides in nobis emcitiir, patiamur potius, qua agamus proprie,ut pag. 28s disertesdicitur, inter conditiones,quas L eus ab homine requirit,ut ab eo rei id inv ccturi referri possit, sano cuilibet considerandum relinquimus. Nono a mon
343쪽
EXAMEN CENSURAE monstrosa tantum , sed Tatua pene huiusmodi placita videri d 'lent. Et haec omnia soboles sistat impurae istius Calvinianae Praedestinationis, quam Censores hi ubiq; velis remissi propugnaot.
Sectione quarta verba orationis Dominicae, es misi. posuerunt Remonstrantes per haec, a V in ipsis is taxat altissimis
caeli saloriose habitat. His verbis, inquit censer paltaturprocul dubio haeres VorLEM , c. Itans 'uidem procid dubi, o impuden- Defendunt i tiarii Christum ipsum, si auderet, procul omni dubio ejusdem hae-fri es reseos, ut vocat. Voistianae insimularet Ccnsor, quod dixerit, Pater bus is ruiu none quies in culis. An ergo haeresis est dicere Deum gloriose in I - , -' 2 caelis dumtaxat altissimis nabitare maeretici ergo sunt quotquot iii simis caelis unquasticiunt Theologi , verum iterit, Dum non habitare tantu,
LV qi hin gloriose etiam habitare, non modo in caelis altissimis, sed timin inferno,idolis, diabolis cloacis Caelum itaclitandem in inferno erit,in infernus in caelo. At vox gloriose hic inserta eis, inquit, tve maliquod obducatur bla*hemia sua negatur Deum extra earumfa sentia ubii prasentem Se Prosect d gnaviter impudentem esse oportet cum,qui semel pucioris limitem transiliit Veritas itaq; manifesta,velum erit non erroris tantum,sed ita sphemiae. Si micam aliquam pudoris habuisset Censer , contrarium potius conclusisset, idcirco verbo habitandi, voce gloriose uses fuisse Remonstrantes, ne occasionem cuiquam darent ruspicandi, quasi errori aut blasph miae isti, ut vocat, adsentirentur, , ut verba Christi, quae sine dubio sensum istum, quem adsignat Consessio , habent, ex mente omnium, quotquot sunt, interpretum, clare exponerent. Hoc sane a
quissimum erat. Sed aenuum an iniquum aliquid sit, usq; deq; habet Censer, dummodo Remonstrantes sulpicionis alicuius stig
Simile est quod subiicit Censor, quod videlicet Remonmruntes par apho xto ad explicationem prima petitionis , Sanctificetur nomen ii precnione tuum, vocem Tuum, ad personamsitam Patris rentringant. Quomodo h i enina aliter potuissent, nisi precationis Dominicae verba violenter
o,Tuum, detorquere, Mad hypothesin sitam inflectere voluissent Filius ip- ira Patrem suum nostrum dirigere nos ubet orationem
ieiu gues nostram adem faciunt Remonstrantesci An vox Patris essentialiter hic accipiatur, an personaliter, non inquirunt Quaestionem illam inter dis iciles 'nimis abstratas diiqvilationes ponunt, qua auda- cibis a multis decidantiu , quam aut tuid asseruntur aut solidesprobantur Ad Lin plicita cena redeundam cst, aut in dissicilibus conlenescendum
344쪽
nescendum. Nunquam finis erit, nec modestia contentionis. Et tua illa, Censor, non dico Confessio, quae huius rei ne κυ quidem habet, sed quam toties crepas, Catechelis,ostende ubi, quibus verbis ista in vocem Patris ad Filium Sc Spiritum S. extendat. Paragrapho septimo inquit, Adventum regus Dei exponunt de vera optimi Granianae Re ιο- notitus, o omissa Spiritus S in hoc toto negario , operatione, quam Catechesino Da ex De verbo ei adjumgit, c. Oualiter,necesse sit semper Spiritus S. mentionem facere, hi pia eas cum de Cnristianae Religionis plena ac vera notitia agitur , aut dubitare quisquam possit, an cum Spiritus S mentio non fit, operatio Spiritus S ad notitiam istam consequendam necessaria non esse credatur. Nemo tam parum versatus cst in religione Christi, qui de care dubitet, nedum qui eam neget Demodo operationis Spiritus S inter eos controvertitur quidem , at de operatione ejus consensus universalis est. Remonstrantes quod attinet, ij diserte vocationem essici de perfici dicunt per praedicationem Euangeliν Ἀνώ --ctam virtutem Diri G. Cap.xvij parag. a. Sed apparet Censorem hunc rudem est rerum nostrarum Catecheticae sive infantilis suae doctrinae retinentissimum Doctorem. In iis, quae censet, , nusvir, Catechesis Palatina Lydius lapis est , ad quem probat sectiones α paragraphos pene omnes Nempe Catechesis Palatina Doctori Academico Apellis pictura est ex omni parte absoluta, persecta est tueri, qui eam tenent,Theologi sint, quibus nihil d st. Quare , aut cum ea loquendam fuerat Remonstrantibus , aut silendum.
Quae paragrapho decimo, inquit, annotam Remonserant adprecationem quintum, Remitte nobis debit. noctra, ea a Catechesi quos nos Eri en jecur Censoris non parum recedunt.Mire non tantum amat,
sed deperit Catechesin fiam Censor hic , quam puer forte didicit. Fruatur pupa sua , an papula dicam , Per nos id quidem ei licet Inepta ce Sed, non putant non esie fu pecta pio Lectori , inquit. Cur
N- cum Catechesis Uuinem Ch/,fri, propter quem peccata non ι- putentur, exprimat, illi gratisse in Christo ea condonari volunt. Eheu
an non crimen let sae Majestatis est istud Catecheticum omisisse Pudet dicam, an paenitet praesitaq; falsum est quod dicunt Remonstrantes' md an non eundem sensim, non aico habere posIunt, sed reipsa habent etiam haec verba Remonstrantium Sane, inquit Cense , veruntamen etsi orthodoxum sensum hobere posiunt, nihilom mu quantum Sociniami faveant, quiuis Iacili et isset Itanes Orth
345쪽
EXAMEN CENSURAEdonis ergo sensus Socinianis severe potest o Mirum Verba inquit,sisi e re posunt. At quid sunt verba sine sensu verba sensum risum
psunt habere Imo, inquam ego, orth ido in sensum habent,fa- tente Censore. Domodo itaq; quilibet videre potest, quod Sociniani faveant Nam lic favore possimi non minus Oahodoxis, quam Socinianis Alsarent, inquit Socinianis , si cum aliis Hypothesii Remoniit anisum comparentur. Quaenam illae sunt, micens , pia unam, bc viceris,ac Catechesin tuam velut trobaeum errige,lubentibus, volentibus Rcmonstrantibus. Ridenda sand haec sunt,non serio confutanda. Meritum enim sanguinisi mortis Christia Remonstrantibus adseri, tam clarum cst quam Lux Solis. Sed Censbri huic non obtigisse videtur illa Confestionis portio, in qua istud adseritur Ignoscendum cst.Spartam suam,quam nactus est, ornare voluit,sed eam ornavit valde infeliciter. Simisi quoi, ratio ent, inquit , omissionis ejus, qua non tantum praeteritorum sed etiam ad c in aerentium peccatorum remissionem hic orari Catechesis docet,pro quib siti sub tituunt peccata myuam commissa: Quid an inhaerentia itaq; peccata, quae Cense vocat,sunt peccata, quae nunquam commissa.iunt, Sane si unquam commissa lunt, cur sub istis non censentur Meinde, Catechesis non docet orare remissi e . si . sionem peccatorum adhuc inhaerentium. Haec Censoris audacia est.
ratur.Remitte raritate tam quae in Catechesi Belgica pessimo vocabulo bo ortibu i iis ' vocatus qua nobi etiamnum adhaeret, remitti orat Aliud autem sunte edebitoruin peccata inhaerentia, aliud pravitas inhaerens. alaeus vocat pravi-iμ ii M' M talen istam , reliquias peccati oti inalis , in Dcdicatione Censuraerentia siee o BelSicae, non minus inepte , quam improprie. Nam quomodo in
Ugin ii im nobis manent reliquiae peccati originalis, ac non potius ipsum P 'catum originales Tum,reliquiae istae, aut sunt peccata actualia, aut non sunt: Si actualia, jam inter ea, quae unquam conmissa vocant Remonstrantes, censeri debent: Si non sunt actualia, originalis igitur pravitas hic etiam remitti petitur. Itanes Aliter ergo tum liuac, tum illi loquendum suerat Originale enim pcccatum quis vocave rit peccata inlicerentia Sed Memonstrantes originalis pravitatis rationem hic habitam a Christo esse, cum nos orare jussit, remit te nobis debita noti a non possunt in animum suum inducere: Cum appareat Christum jussisse, ut quis' fidelis debitorum suorum Pr priorum remisi nem petat Pronomen nos tra id indicat Sessu uncta rati, sicut e nos niti debituri nos pris , non obseure id confirmas nisi fotth luo ii iis hys etiam comprehensam velimus
346쪽
istam pravitatem, quae nobis etiamnum adhaeret, oua male erga nos affecti lint debitores nostri, sive, ut Catechesis hasci, qua sunt propensi hiatura ad odium non Dei tantum proximi, proinde etiam nostri: Ita ut sensus sit, remitte nobis pr. eter actualia peccata , ori tib se Σκεginalem etiam pravitatem , quae facit, ut natura propensi simusad monstrantes. odium non tantum titum, sed iroxinai: sicuti nos remittimus I 'bis. debitoribus nostris non tantum injurias actuales , quas nobis se cum vivim
cerunt, sed etiam pravitatem originalem illam. Qui ita censent, ij iiisb. a.
viderint quomodo lententiam sua probent Quod ad actualia pec-ii sita perseu cata attinet, Remonstrantes uti non assirmant quenquam sub Sole vivere, qui line omni peccato actualitat, ita negare etiam nolunt
quin imb, cum Augustino assirmare non dubitant lib. q. de peccator, mer Se remis, cap. iij. cap. vj. cap. xliij. Irix. alibi variis in locis, quoia id fieri posti divinae gratiae auxilio Sautem sententia , quae hoc statuit, tutior aut minus periculosa ip- . sis videtur, quam quae id negat Illa utriq; tum desberationi, tum securitati obicem ponit: Haec dum desperationi oviam ire vult, latissimam portam securitati aperit, quae Histra distinctionibus quibusdam aliisq; quaesitis exceptionibus deinde obturatur atq; obstruitur.
Ultimo loco dicit Censor , Remonstrant sibi οὐ constare, quum initio parat aph xij a eruerunt, flos Dei custores de exautationeprecῶDarum, qua juxta Dei voluntatem findunt, certὸ per se esie, quum tamen alibi aserant veresideles desua in side ct pietatefersererantia ccm uilla νὴ Min perseusos uis non posse Mirum cst, sit Censores hic Augustinum sit veranti, inum, quem tantum non adorant in hoc de Praedestinatione articulo, I se peti non sentiant. Nam eum utrumq; istud credidisse tam est certum,quam quod certissimum. Historia Uelagii Disquisitio, An Pelagiana sint Remonstrantium dogmata, fidem faciunt satis luculentam : Alios jam non cito. Sed hic jam Augustinus Censoribus his orthodoxus esse desinet. Ita nummi instar est, valet quantum ipsi eum valere volunt Haec tamen, inquit Censer, non constant, nisi dicatur vel perseverandam in Me 2 pietate a nobis in precibm non peti, mel nonsecundum De voluntatem peti Perseverantiam in fides pietate petere ambiguum est Perseverantiam in fide petere dici o test, qui auxilia ad perseverandum non necessaria tantum,sed commoda atq; utilia a eo petit Et Perseverantiam in fideri pietate petere dici potest, qui petit eisci in s , sine se, actum ipsum pers, erandi ea uicacitate, qua fiat , ut non possit non perseverare ad
347쪽
finem usq;. Isto sensu recth petitia perseverantia Sed inde non cxsequitur eos, qui id petui, de perseveratione sua persuasissimos esse:
Sed bene de eorum, quae ad perseverandum necellaria dc utilia sunt auxiliorum impetratione pro isto tempore quo petunt indigent auxiliis istis. Hoc sensu quisquis perseverantiam a Deo petit, is non petit secundum voluntatem Dei,quia Deus mandat iraecipitium mini ipsi quam potest maxime serio, ut perseveret in fide despietate, ut a propria diuulitates non e vcniri, ut istitionem 2 vocatιonem suam fimam 'ciat, ut videat necatat, Scc. Non patitur autem Dei sapientia, ut velit mandare homini, ut studeat in fide perseverare M simul in eodem homine velit operari irresistibili efficacitate perseverationis actum persuasionem firmam desituro perseverati nis actu. Nec video quomodo Censer continud possit a Deo petere,
ut istam perseverantiam Deus in ipso Meiat, Se simul persuasus esse de eo , quod perseveraturus sit, sive quod Deus istam perseu rantiam in ipsbeffecturus sit. Nam si persuasus est de eo Huod Deus istam perseverantiam in ipse effecturus sit, quorsum eam continubpetet plat persuasim eum dicas sub conditione, si petere pergat, ineptum est, quia sic persuasus non esisset, nisi de ipsa conditione persuasus es et At si hoc dicas , tum eadem quaestio redit, an de ipsa conditione persuasus sit sub conditione alia,an sub nulla.Si sub alia, in infinitum ibis. Si sub nulla, precari ital non est actus inscii hominis , sed merus divinae operationis effectus Et ciuid tum est hoc precari Deum p quorsum precari aut de precando lolicitum esIe, si Deus sine ulla conditione precationum pro perseverantia, Perseverantiam Scie suasionem de perseverantia cnicit in suis, cum Deum primo orare incipiunto Capiat haec qui potest.
ει hac res, maximam divina voluntatis ignorantia arguit, ait Con-
, - ΣΕ - , quun se rictu ipsi pro Petro rogaverit ne descere sides ejus, Luc.
xxij.3a. Wr-xxi ,3 a. Atqui pone hoc de Petro verum es e,quae consequentiae na-
rario Christus pro Petro rogavit ergo pro omnibus fidelibus similiter
esse conita ac semper rogat Deinde, non uicitur in textu objectum nrecatio-α- i, ni Christi pro Petro, filiise hoc ipsum, ut Petri fides non deficeret,
monstrantium nedum ut ea nunquam deficeret, Quod tamen est illud , quod probandum erat. Ipsa phrasis arguit, ilium Lisse finem precationis vel precantis Christi, non autem ejus objectum. Dicitur enim , in ιη ἐκ sim non autem , ωςε Etsi vera negare nolim lio aliquando pro accipi, tamen rarissime id fit, de etiamsi crebro fieret, tamen
idem hoc in loco factiun esse, probandum nihilominus foret. Nihil
348쪽
autem est,quo id probetur Sensus autem verboriun manifestus est, Ego pro te Patrem meum Onavi, Petre, ut in tam praetenti periculo succurrere tibi vellet M auxilium quod alioquin forte tibi non dedisset. non dare Iure merito potuisset, tibi subministraret, idq; eo fine , ne fides tua , quae jam consternata erat, omnin deficeret 'tu i ad ministerium meum ineptus plane non fieres Quo plo non significatur fieri non potuisti ut praebito isto auxilio ades Petri non deficeret, sed tantum factum disses, ut caussae ad defectionem impellentes, aut omnino cessaret, aut non ita vehementer Petrum impellerent, ne plane succuui, rei atq; ita l)ctrus luculentam occasionem haberet evadendi periculum , an quo erat. Confirmatur haec
res non parum ex eo, quod Censior ipse, cui electionis Potri ab aeterno factae, statuat fieri non potuisse, ut Petri fides deficeret. Hoc enim si verum est , quomodo statuere potest objcetum precationis Christi uisIe ut Petri ides non deficeret pNam sive Orasset Christus, sive non orasset, fides tamen Pctri deficere non potuisset, ob decretum Electionis immutabile, quo Deus Petrum ad vitam aeternam elegerat, nulla habita ratione orationisJ. Christi: Decretu enim istud praecesserat non modo actualem Christi orationem , sed decretum ipsum de Christo Mediatore aut intercessore pro Petro aliisq; mittendo. Dicere hIc, decretum divinum de Petro eligendo habere aut habuisse sibi conjunctum decretum de Petro sustentando,ne defice
rei fides ipsius , nihil est. Nam decreto divino, quo jam constitu
rat Petrum peremtorie cirrevocabiliter salvare, non poterat suta ordinari Decretum de Christo mittendo ut oraret Patrem ne deficeret fides Petri orando enim Christus tum impetrare a Patre non poterat, ut non vellet sitnere deficere fidem Petri, quasi antea id non voluisset, aut, non nisi posita oratione Christi, id voluisset Pater. At,inquies, quia Pater voluerat non deficere fidePetri,voluerat etiam ut Christus pro Petro intercederet At, inquam ego , eo ips quia id antea voluerat, non poterat deinde velle ut Listus inteo cederet pro Petro, ut non deficeret fides Petri, sive ut orando id a i. Patre impetraret. Eadem haec ratio militat in loco, qui huic subii eanadm citur ex Epist ad Philip.j. 6. Perse m habens fre, ut qui caepit in vo ivo bu bonum opus perficiat si ad diem Iesi christi Nam persuasionem: . Epist. illam Apostolus expresse fundamentum esse dicit, quod preces suas ' iri die ςΨ cum gaudio pro Philippensibus faceret. At preces ipsae quorsum e- 'rant, aut quam vim habebant, ad impetrandum a Deo pro Philippensibus perseverantiati jam certum ac persuasissimum Paulo erat,
349쪽
Ex AMEN CENSURAE seri non posse, ut Philippenses non perseverarento Sive enim pro
Philippensibus orasset Paulus, sive non orasset, decretum illud ilare- vocabile tamen effectum suum habuiiset. Quare ex eo ipso , quod Paulus pro Pliilippensibus oravit, ut perseverarent in fide, concludendum omninti est, decretum de perseverantiae actu in Philippen-' sibus, sic ut vult Censor, essiciendo, non praecessis e ac proinde persuasionis illius, de ova loquitur Paulus , sensum alium plane statuendum esse, eumq; nunca Pe suasum habens Deum, qui x indebita gratia vos ad tam grande bonum vocavit, a parte sua facturum
id omne , quod ad vos in fide ista ad finem usq; stabiliendos facere possit. Nunqua ille, imprimis rogatus a dilectis suis seri is , deerit
iis , quos ad participationem aeternae haereditatis suae vocare semel dignatus est , , qui vocationi ejus aures lanimos suos praebuerunti Quae praeter haec duo loca ex Psalmis citantur, ea tam sunt frigida, aliena, ut qua consequentia ex iis clicia Censor, quod intendit, ne conjectura quidem adsequi quisquam possit Nam versu
stenditur octavo in Psal .cxix dicitur, stilum tua obsimabo, non uti Censa le-r pii, git, ne crelinquin me Sed ne derelinqua me diutius, id est,ne illigi Censore cita. α'pprimi me sinas diutius. Quis inde efficiat Davide petiisse
zes per verantiam actualem in fides vers o dicitur , Ecce de deromastiantiae mandata tua, injumtia tua vivi a me, i. e. secundum promissa tua
quae justitia saeph vocantur in V. Testamento libera me, qui Legis
tuae studiosus sum , ab iis qui me ad mortem sine causta persequumtur,in vitae meae insidias struunt Vers 433. dicitur, Pedes meos H- rige in verbo tuo ne dominetur nihil ulti inuruiti, id est, non, uti vult Censor, ne peccatum mihi dominetur id enim ex Censoris mente fieri non poterat, proinde ut id peteretur necesse non erat sed ne iniqui oppresIores hostes mei praevaleant mihi , sive uti statim subiicit versu sequente , Redime me ab oppressione homi- m. Quis ex hisce vertibus extuderit, Davide id petiisse, quod vult Censes merte maxima haec est Scripturae aut ignoratio, aut detorsio , quae serri vix debet in eo, qui iis, contra quo disputat, maximam divinae voluntatis ignorantiam adeo leviter audet improperare, aut potius exprobrare.
350쪽
De speciali biis Vocationibus, deq; praeceptis ac traditionibus humanis.
CE iis in Capitis huius crambe est non bis sed saepius recocta.
Quilibet Censor eam reponit. Quot Consores, tot iteratae. Consurae, sine caussa saepe ulla aut occasione: Id hic liquet. Dix rant Remonstrantes transeuntes ad novi Capitis tractationem ithae quidem summa est illarum mahudatorum,quae a sese ChriHo communiter nobis praecepta si mr Zianis omnibm ex aqua ad ite)na, statem consiquenaeim neces ιr: funt. Ex his verbis novus hic Centa . quasi ignarus quid censitum fuerit praecedente Capite, aut quod Censura huius rei ad praecedens caput pertineat, cum tamen id ex transitione ipsa non obscure pateat, prolixam censuram quidem eandem, quae ante saepius facta fuerat, venatus aut accupatus est se biguita periculose in eo loquuntur Remon tranici inquit,quia omnis,uiuentur cum Socinianis intuere , principalem aut enim Chini tisinem fisse, ut nobis hiepraecepta, Legalibus etiam perstatiora proponerer, vipere rum observationem aternam salutem con ueremur, at ita ChriHum in norum Mosim seu Legis-latorem transso ant Obsecro te, Lector, quis ex innoxiis, simplicibus ibistis Remonstrantium verbis, etiamsi ea in mortario contundat compiletq; elicuerit quippiam horum, ostenditur nedum ista omnia,quae hic Cen relicuit pie ota quidem est in is . A Ps 'tis Remonstrantium verbis de fine adventus Christi,nedum de prili detorquetuliseipali fine: Non enim dicunt Remonstrantes,sinem adventus Chri ζά--''Vsti fuisse, ut ista mandata nobis serret, nosq; per eorundem obsiem non unotionem salvatum iri doceret, sed tantii, Christum qui venit in mun- ψ ψ dum, mandata illa nobis dedisse, eaq; ad obtinencium aeternam salutem observatu necessaria esse. Nemo Christianus id, uti arbitror,
negaverit, aut merit sugillaverit Deinde , in his verbis nulla fit comparatio inter praecepta Legis Euangelij,an haec illis sint perfectiora tmesia, quidem ejus in verbis istis est Deniq; non dicitur a Remonstrantibus, nos perplen.ιm, rigidam praecisam, Cense loquitur , praeceptorum Legis obsimationem salutem consiqui Ne syllaba quidem horum Epithetorum in verbis est.Quod si verci Celar haec omnia ex istis Remonstrantium verbis recte colligi putet,