Apologia pro confessione sive Declaratione sententiae eorum, qui in foederato Belgio vocantur remonstrantes, super praecipuis articulis religionis Christianae. Contra censuram quatuor professorum Leidensium. ..

351쪽

Ex AMEN CENsUR Etum velim mihi probet hanc consequentia sitam Qui dicunt Christianis omnibus communiterin ex aequo praecepta ita, quoriri imma Cap. praeced. exposita est, a Jesu Christo tradita esse, eaq; pH-cepta sic a Christo exposita sive proposita, omnibus ex aequo ad aeternam salutem consequendam observatu necessaria esse, illi omni-nd videntur statuere principalem adventus Christi finem Lisse , ut nobis haec praecepta, Legalibus etia persectiora proponeret, ut per eorum plenam, rigidam iraecisam observationem salutem aetemnam consequeremur. Citius ex punice quam elicuerit, quam hanc consequentiam ex istis verbis Interim, quod attinet ad rem totam e Remonstrantes quaestionem, An Christus mandata dederit, Legaliabus perfectiora, Christianis non necessariam,adeoq; inutilem stati

unt Mandata Christi praestari a Christianis plane necessarium est: Nisi enim ea praestent, non eos uni ingredi regnum caeloru, Matth. v. ao. At scientia, An mandata Christi, sive N. cstamenti, pers ctiora sint Mandatis Legis , seu V.Testamenti, necessiaria non est;&, quia quaestio haec magnis animis inter Christianos agitatur, periculosa etiam loria videri debet. Non enim tenentur Christi nitiandata ista prestare subea ratione , quod perfectiora sint, nec scientia ista, quod persectiora sint,necestaria est ut mandata melius aut libentius a Christianis praestentur. Qui enim obedire paratus est praecipienti,obedire paratus est quomodocunq; praecipiat obligatio ex praecepto est, non ex praecepti persectiore aut impersecti re conditione eu indole Peridasio obligationis ad parendum ex

praecipientis authoritate dependet, non ex qualitate praeceptionis per aiore aut imperfectiore fruod terim Censb ni amrmat, praecepta haec eas non minus perfeciti in V. Tentamento jam ante Christi adventu propositasti', id lane nescio qua fronte aut mente affirmet.

Nam si per vocabulum perfecte intelligit idem quod clare, nihil falsius est Certum enim est praeceptum fidei in J Christum nuspiam

in V. estamento claraetraditum extare, ut neq; in terminis Pr

missio vitae aeternae in eo extat. Si v. per τὸ essem, intelligit idem quod equestate aut extense, ita ut velit ista omnia, quae nunc in . Testamento a Christo Harh proposita sunt, in V. Test etia sive sub lege, licet obicure, proposita fuisse, aut potius sententia Legis contineri, id sanes ut iam non ventilem hane controversiam , quae a gnis utrimq; autoribus largumentis e tuetur, per singulorum praeceptorum, prout a Christo sunt proposita, collationem cum pri ceptis pro Lege traditariter u falsissimum etiam ex alia parte censeri

352쪽

eenseri debet. Nam primo certum in , praeceptum Legis quartum de praecisa diei septimi sanctificatione, nunc sub N. Teli per Christum sive Apostolos ejus claresabrogatum esse. Secundo certum est praeceptum septimum, non schaberis, sub lege non adeo late se extendist , ut I. Polygam iam etiam vetitam esse ea lege censeri deberet II ut divortium ob aliam nullam causam , quam ob adulterium compresaenderet At hoc pacto nunc praeceptum istud accipiendum esse non obscure fatentur pene omnes Christiani. Deniq; certum est , multa olim permissa fuisse sub V. Test quae tum sine peccato aut violatione Legis divinae fieri poterant, quae nunc vetita sunt, sine certo salutis aeternae periculo fieri non possunt: Quod attinet quaestionem, An finis adventus Jesu Christi inter alios etiam fierit, ut haec praecepta nobis proponeret, incertum est quid Ccnser quaerat, quid ipse de ea statuat. Nam aliquando videtur id negare simpliciter,aliquando concedere quidem, sed ita, ut finis ille non fuerit principalis, sic enim concludit, Finis ergo principatis adventus Christi hic nonfuit Remonstrantes quod attinet, illi non dubitant, quin finis Iesu Christi adventus intere alios etiam hie fieritia principalis Herit,in quid vox principalis significet, scrupulos

inquiri operae- pretium non putant Scilicet is Christianis labor est, ea cura pios sollicinat. Habeant sibi haec talia Vitilitigatores Academici, quibus libet ex mustaceo isto laureolam petere, cin enucleandis ejusinodi quaestionum arcanis, intentum simul ac tempus filum dilapidare. Deniq;.An Christus mandata haec dederit eum in i iis

finem,ut per eorum plenam ac praecisam observationem salutem ae- praecisam maternam consequamur, non inepte tantum quaeritur, sed falso ad : .-μ

ditur id a Remonstrantibus astu mari. Nunquam id,ne per transen obseriatione

nam quidem a Remonstrantibus indicatum aut assismatum est: quin ii. . I iim,ubiq; sic statuunt Praecepta ista omnia pariter observat ne- falso tribuitur

cessaria esse,si quis salutis per Christum particeps es te velit At pret ζ ψαν incepta ista omnia observare non esse ea adeo pleiad rigide ac praecisse observare, ut nunquam in ullum eorum impingas, sive per inadvertentiam, sive per subitam aliquam passionem, sive per aliam aliquam improvisam ορμη credunt hoc fieri posse, , si modliaccedat paenitentia Deum talem censere eodem loco, ac si praecepta omnia, prout oportet, plene ac rigide observasset. Et hac in re observatio praeceptorum Euangelica disserta Legali, quod haec plena, rigida iraecisa esse debeat, si unum modli interveniat peccatum , nec remissioni nec paenitentiae locus sit illa verb, ut plena, Praecisa

353쪽

. IN CENSURAM CAPITIS UI. De cultu de veneratione Iest Christi, unici Mediatoris, deq; invocatione Sanctorum.

I hoc Capite non censetur nisi hoc unum, Quod Remonarantes eos recteΡcere Lituunt , 3m i m christum , quatenus Meduatorno ter apud Deum en, n te ac religio1e colunt, id est, adorant, invocant, spem s fiduciam uam in eo collocant, ii Dpliciter gratias aguntae bened cunt. Fatetur Centor Christum nobis agnoscelidum S c lendum esse,non tantum ut unigenitum Dei Patris Filium & verum Deum, sed etiam ut ΘεάνΘρωm ac Mediatorem inter Deum a mines. Atqui nih.l aliud d.cunt Remonstrantes in Confessione sua. f. inquit cultum hunc constituunt christo Mediator froprium, ex niti, tuis, iis rationesoliis osci ipsi a Patre impos, auisoria ni a ratre concesia in aliquot ex-Sanes: Qui possunt aliter, si est cultus , qui Christo , ut Mediatori, contradistincte ut est unigenitus Dei Patris Filius , gratitise a Patre Rem strantes collatus est, quod ips Censor agnoscito At hoc Socinianis manifene 'vet, inquit favet ergo, inquam ego, Censer ipse Socinianis, dum Mediator est. id, quod diximus, iis conccdit Et ubi veritas haeretico favet, .u' Ireticus ea parte haereticus non est. At, inquit Censor,hoc iam aperit sum compete- Socinianis ad omnia argumenta orthodoxorum eludendia,qua pro vera aterna Deitate Chrιnti,ex huius aevini cultus communicatιone, ab Ecclesia teterio recente, semper invid te sunt petita. Eheu' quantum periculum i Alterutrum ergo dicendum est 'ut falsum esse, Christo , ut Media ori, cultum honorem hunc a Deo attributum gratiose communicatum csse, aut, si hoc falsum non est , uti Censor noc falsum non esse concedit, aequissimum omnino esse,ut argumento isto plumbeo non amplius pugnemus. Ferendum utii j non est , ut res Ortissmair sidio nitatur frigidae probationis. In argumentajurat dum non est Candoris cingenuitatis est illis non uti, si Adversarii occasionem inde arripiant in errore permanendi Et, quod periculum est, etiamsi argumentum istud concidat, salva veritate principalio Atqui inquit Censor, eodem modo argumenta illa,quae a nomia nibus, proprietatibus 9 operationibus divinιs pro dινinitate Fιlj perun-

354쪽

tur, per eanssimi aliosam communicationem poterunt enervari. Nihil minus, nisi ex Scriptiuis eodem modo probetur, nomina, proprietates lactiones illas gratios Christo, Iediatori communicatas esse. Si enim id non probetur eodem modo , quo probatur ex Scripturae locis compluribus, Christo honore cultus gratiose comunicatu esse, quomodo obsecro probabi uri Quum vero etiam ex Scripturis manifestum sit, Christum quoq; natura , sive per naturalem veram atq; ineffabilem generationem Dei Filium esse constat aliam esse rationem huius rei, quam illius Tota enim vis argumenti in eo posita est , quod Deus Uater Christo ut Mediatori gratiost, adeoq; expromisso honorei dignitatem huius cultus communicaverit. Hoc fatetur Censor, quisem respectu naturae talarum humanae . At, inquit, eam gloriam negamm eo absilute divin.im,etsi tanta sit, quanta ulta Crearura eI capax. At hoc non quaeritur, an abloluth divina kr gloria sit; sed, an non sit vera adorationis gloria. Si non, quae itaq; ii iti bi di ista gloria est, qua omnes honorant Filium sicut honorant e Patrem, qua Christo nomen tale datum est, ut ad Emi 'Eti debeat omne genu με hi, plo terrestrium, cale ammosubterreaneorum,dcc Non ei 1 inquit, nisi ad ini miroprium illius persinae, in qua fiducia no uocanda eLE. Imb verbiit ratio, propter quam Scriptura passim Christum ut Mediatorem colendum esse dictat, uti ex Epia ad Philipp. h. s. arissiliquet; ο θεος ἀυῖον Ἀσερυι σε ἐχ ρί-' αὐῖ ἔνρμα ο

γείων και, ν . Joan v et s. Sicut Pater vitam habet in stipse, sic dedit Filio vitam habere in ipsi : Et autoritatem ei dedit, icium Dciendi, quatenm, vel quia Fιhm hominis Ip. Deinde, quid hoc est nonorem istum adjunctum proprium est personae illius , in qua fiducia nobis locanda est Hii in persona ista , in qua fiducia locanda est, gloriam istam requiri ut proprium adsunctum in subiecto cita ut sine ista gloria persona ista adorari non debeat, aut adorari non possit; Hoc non dicet Censor: An gloriam istam Christo Mediatori Jam competere, ut adjunctum proprium, quod ab ea separabile,aut separandum non est, al,q; ulla relatione ad cultum,qui ei propterea debeatur λ Hoc vero diserth repugnat Scripturis , qua jam citavimus , aliis. compluribus. Quae porrci hic prolixe disserit Censer, de objecto formali adorationis, Sc objeeto considerationis , ea sunt plane extra rem Quaeritur enim, an honor adorationis, qui Christo gratiose communicatus est, ut Mediatori, non sit verus nonor adorationis λ Si enim vertis est,in Christo communicatus ratione naturae

355쪽

turae humanae, ut vult Censor , tum sane natura humana non venit tantum ut objectum considerationis, cum Christus Mediator colituri adoratur. Si non est verus honor adorationis,tum quis honor iste sit explicandu fuerat, alioquin aer caeditur,&frustra disputatur. Remonstrantes cum Scripturis loqui amant, inuaelibet argumenta , quae humanis de Metaphysicis quibusdam conceptibus ex aere haustis,in Scripturae tantum non e diametro repugnantibus nituntur, negligere adeoq; respuere malunt, quam propter ea manifestis Scripturis vim facere Christo Mediatori honorem adorationis a Deo Patre gratiose communicatum esse Scriptura diserth, non uno in loco,adfirmat respectu, aut quomodo communicatio illa facta sit, inter arcana divinae sapientiae ponere malunt, quam curiose inquirere , aut contentiosi ventilare Hoc enim ut detiniatur aut intelligatur, necessarium non est Istud sine periculo negari aut ignorari non potest. Neq; verb Socinianum hoc videri de et, cum certum sit Lutheranos , multo ante Socinum, idem non credidisse tantum, sed publicis scriptis ac colloquiis adseruisse ac propugnasse, prout testatur Woli angus Frantetius in disputationibus, quas contra Pontificios , Calvinianos Antiirinitarios edidit, Disput iij. de Peribia Christi, sect ultima Thes. I9s verba haec volsonem sunt ροπιIti carm non in abi hiatio per si in se, sicundum mirem sua Fram ira,

principium simpliciter, in concreto in unione, per unionem, propter unionem h postaticam, ct propter B communicatam omnem iuvinam

potes tatem majesatem ingloriam etiam cessit, debeturo tribuitur cuiatin adorationis divina Gemina dicit Jacobus Andreas in Colloquio Mompelgartensi habito Ano 1486. aliiq; pene omnes Lutheranir Verba Concilij Ephesini, quae Cense citat,talia sunt, ut Patres idedefinivisse videri possint, quia dicunt, si non agnoscere duru naturas in

Christo, unam adorandam,alteram non adorandam Sed unam naturam divini verbi incamatam, qua simul cum sua came una adoratione adoratur. Etenim natura divini verbi incarnata, nihil aliud est quam peta n Jesu Christi, quatenus mediator est Eam autem una adora tione adorare, 'uidem simul cum carne sua ut adoranda quid aliud est quam Christum , etiam quatenus homo est , objectum sor- male adorationis statueres ut enim dicas verba sensum hunc habere, naturam Christi divinam,quae simul cum carne sua est, una ad oratione adorandam esse, ratio non sinit. Sic enim naturam unam in Christo adorandam, alteram noti adorandam, licet naturae isti conjunctam initam, statui a Concilio dicendum seret , cum diserte

356쪽

contrariu a Concilio statuatur. Sed nos hoc argumento pugnare nolumus. Neel enim nobis tali est quaestionis istius cognitio, ut propterea magnopere laborandum putemus,cum de re ipsa ex Scripturis constat, prout hic constare manifestum est.

AD CENSURAM CAPITIS VII. De beneficii sin promissis divinis, ac primo de Electione ad gratiam , seu vocatione ad fidem.

N hoe capite Tequente XVIII. controversia quinq; Artic lorum, qui vocantur, ex proseta ventilatur. Haec jam propria Controversa arena nostra est, in quales propius figendus est. Hoc itaq; nunc a-

quinque Axxi- stamus cum bono Deo.

tuatur inhoe Primo parat apvo auo, ut ait Centor, sata Remonitrantium cen-

P 'senturi Prius est: -d Remon'amtagratiam umvestem peccatori a Deo concedi tuant, per quam aptus es idonem sit ad omnia praeflanda, pia Mngelis suiantur, si b quo etiam Decalogi praecepta comprehenderunt, cap. 3. Posterius est, quod eam aptitudinem ad omnci omnino homines extendant God ad prius essatum attinu in eo videntur, inquit, veterem Pelagianorum crambe. onere , qui flatuebant hominens pergratiam, quam Dem espraestat,praecepta omnia divina complere posse. Quo sensu Remonstrantes dixerint peccatorem per gratiam divinam praecepta omnia Euangeli praestare polse , ex antecedentibus liquet Quam longeseorum sententia a Pelagi sententia distet, ibidem non semel indicatum demonstratum est. Sed quia huius rei tractandae sedes hic proprie est Censor hic de novo controversia hanc movet, age viaeamus quid de re tota sit Timide, pro m re suo, ingeminat hic Censor suam voculam, videmur, non obscure innuens , se non audere aperth impingere Remonstrantibus Pelagii minarit tuis; haeresii: Atq; hoc fortatie pro responsione hic sussicere posset Re- Iio gratia di monstrantibus e sed tantum abest ut Remonstrantes pro sui defen- V. sione aliud nihil habeant, ut contra probandum sibi sumant Censo-Jesu Christi. rem causam non habuisse, cur Remonstrantibus tribuerit, quod istaeia 4 d: mium sententia veterem Peri orum cramben, ut es videatur repa- aruatur Gre. Atq; hoc quidem ut demolistremus sic procedimus Falsum est se

357쪽

est sententiam istam, quae statuit hominem peccatorem nam de eo loquimur, uti Conli, ipse fatetur Quaestiones enim caeterae, quae Catholicis cum Pelagio erant : An homo virtute naturae implere possit legem, sic ut a prima nativitate nullu in omni vita peccatum admittat An per gratiam possit transgere vitam omnem sine peccato,&c huc non' 'rtinent despeccatore enim agimus ter gratiam. Dei praecepta omnia divina praestare aut inplere posse, Velah cramue aut haeresinisses; nediim liaeresin damnatam in Concio Carthaginensi audi Mileuitano. Prius membrum sic evincimus. Certum est Augustinum , quem Pelagij accerrimum hostem Lisse Censer ubiq; inculcat, cum eo complures Episcopos Afi icanos Augustinus

sententiam istam diserte tenuis. ωcum Pelagio ea in re consen si ''ediisse, uti prolixe satis id probat Clarissi vi Verardus Tossius in m em' p phistoria sita Pelagian lib.v par. I. Thecu. diserte legere est a pud August li de Gr. lib.Arbit cap. vj. iij. Atiuus quare in Gini

re, An lex possit o Tar in hac vita in eaparte quae est subpraecepto A PVLud an de Doto illa a quoquam Observetur intego, pne ulla unquam praevaricatione Primum asserim s; aliud negamus. Quo pertinet quod

Augustinus non dubitat fateri, Deum possibilia mandasse , 8c quidem isto sensu, quod singulain omnia singuli, omnes fideles per gratiam Dei implere valeant, usq; aded ut in sermone o . de

tempore dicat si execrara blas hemiam eorum, qui dicunt, Impossibileat quia homim praeceptum se a Deo, ct mandata Dei non a singuus domnibus in commum pos servari. Nec dubiu est quin Patres prio I in credideres in eadem omnes fuerint sententia. Basilius impium ait 'Verere prio e .s tilia pracepta Spiritus S impossibilia si obse=τatu : Chrylostomus ais Chrysostomat, non possibilia tantum , sed σφοδμ ευκολα valde Iridia sesi modo vigilemus : Vide eundem ossium ibid Antithes vj. Quare, cum CentorPelagianos in voce Potentia argutatos esse,idemi hic ortas se Remonstrantes facturos dicit, convitium videri debet, quod Augustino caeterisq; Patribus omnibus potius impingitur, quam Pelagio vel Remonstrantibus. Quod vem etiam,non obstante eo,sententiam

istam nihiloninus condemnatam esse adserit in Synodo Carthaginensi Nileuitana , id quod secundo loco probandum sumsimus falsissimum est In Synodo Carthaginensi III sive universali Asticae e

Synodo, quae vulgo Mileuitana vocatur, nihil aliud damnatum fuit euio Melevita in Pelagio, hanc rem quod attinet, quam quod Pelagius statueret, hominem osse in hac vita praeceptis De cognitis ad tantam perfestionem citur: γη tuis, sine adjutoriogratia Salpatoris, persilum liberum voluntatιs a

358쪽

EXAMEN CENSURAEbitrium pervenire, ut ijam non sit necessirium dicere, d mitte nobis ataliata nos , ut ex Epistola quam Patres ConciliiCarthagine sis mi- levitani ad Innocentium scripseriant, manifestissimum est Canones autem Concili istius, qui circa hanc rem suerunt, si omnes, non depol se, sed de ei te loquuntur Fuerunt autem ij tres I. unumque

e h debere d:cere, dimitte nobi debita nostra. II. Ne, id pro abissilum, seuci ius ita- etiam Prose. III. Nei id ex humilitate dumtaxat,seu etiam vere Tantum verti abest, ut Patres decreverint expresi aliquo Canone. gem Dei per gratiam Christi impleri non posse , ut contra diserte

. contrarium decreverint, aluod gratia De praestet ut Lex impleatur, reis quibus sί- non sicut ait Pelagius,1 acile , quasi in Iraria Dei dissicilius possit im-

, i iiii '. plera α' pergratiam Deisciamus quid ficere debeamus Adigere peia' adi, i utΡcAιmus. Idem in Synodo Arausicana decretum fuisse hic Canon tali indicat omnes baptisat Christi auxiliantes cooperate, possunto δε-bent qua ad salutem pertinent si fideliter iaborare voluerint adimplere. Quare, cum haec tam crudese futiit Censer, temeritatem sane suam cum ἡνι ορησί . conjunctam non leviter prodidit. Quod ver,addit sententia istam a Scriptura ctiam non omcure damnari , qu 'pe qua non tantum utatur vocibus significant neminem ita justum uis, is non peccet, ac proinde iniurina praecepta non transgrediatur, sed etiam, quae indicent ne se in dem hicposse , propter camis adhuc inhaerentis re-ἷquia. id sane arguit justam ei probationem ex Scriptura deesse. Et si probationis modus videatur. nec antecedes nec consequentiam probat uti oportebat Antecedens ut probaret, allegandae utiq; su rant voces S modi loquendi Scripturae fantiliares , qui indicarent, neminem in hac vita mandata Dei praestare posse. At hic Censor n5 allegat nisi unum locii in ex lib. Jobi eumq; obscurum, contro versum desalterum ex Epist ad Rom. cap .vij. In re tanti momenti clariore, prolixiore locorum citatione opus fuerat Locum enimi Muri abs Job quod attinet, curtum est Jobum isthic non loqui nisi de perse-

eap. x. a. er-ctione jusmodi, qua homo cum Deo conserturri comparatur, tan-

.ii 'ces . ' i an divina perfectione longe inferior quod ex eo liquet, re ostenditur uti supra ostendimus, qui Jobus ipse disertes, cum amicis sivis contendit, se, quanquam divina persectione longe inseriorem, proinde non expertem vitionim de impersectionum variarum, quae mortalitatis nostrae conditio est , nullius tamen culpae aut criminis contra mandata Dei commissi, propter quod tam graviter assi ui meruerit, re in elle Appendat me Deus in Mera juIt tiae, inquit cap.xxxj vs. 6. SI agnoscet per ei iuvem meam. II. Certum est, obum de actu non deto

359쪽

mis hyperi, hos communiter , non autem universaliter , accipiendas esse, nisi infinitas alias quae in Scriptura occurrunt, damnare ut falsissimas velimus. Sed esto, Antecedens transeat Quae ratio consequentiae esto and si consequentiam illam valere cnsor vult, similem, contrariam consequentiam concedat necesse est mane vid. Quod Scriptura non tantum sitatur vocibus quae significant mandata Dei praestari posse a nobis, sed etiam quae diserte assirmat Scriptium

quod lane maj iis quid est quam indicant ea praestitu ficilia esse, is,

x.Joh. v. s. neq; hoc tantum, sed ea a variis sub V. sub N. Test: ci pergini- ωquidem omnia, inuidem cuntilis diebus vo eorum, de quidem ea bii. b d tota amma, ex toto cordes ex omm m viribus,3 quidem in cons es tu Dei, praestita actu esse, sic ut de quibusdam dicatur quod quas rerint Dominum in toto cordeo tota animasia, ut de Ara Reges populo toto dicitur. II. Parat acu Ia de A , quod cor ejus perfectum, uerit coram Deo I Reg.M. I De David:quod custodierit praecepta Dei, x. Reg. xj. 3 . quod cum Deum fuerat ex toto corde, scies quod pla- eisum erat incon scitu ejus , . Reg. xiv. 8. Qinia non de naveritommbus quae praeceperat e Dcu , excepto simione I faeto tria, t-thaei, L. Reg.xv I a. de Josa, quod non declinaverit ad dextium armatinnem, a. Reg. j. a. quod i Versus ferit ad Deum in omni cordesuo, o in tota amma sua, ct in universa virtute sua juxta. B. omnem Legem Mosis, a. Reg. xxiij. 3 s. de Zacharii EliZabeth, quod inco

debant ii omnibus manu.rus ioni titutionibus Domin inculpare, Sej ri erant ambo coram Deo, Luc. I. a. de caeteris rogenitis ex fidelibus, quod mortui peccato, quod conisulti cum Chrisso, quod cin Roni V .3.

nem cruci erint cum concupiscentiis suis , quod purascent silm sicut ' i Deus purus ect, quod malus ille 's tangat eos, quod oderint tunicam S. v. et . quae a carne maculata in deniq; , quodio peccet, non possint peccare, i': l. lialia 6 in eandem sententiam plura Quae sane taliλsunt, ut, si phra J iae 3. si istam Scripturae respicias atq; urgere velis, multo justius con-Hudere liceat, Scriptura, Sententiam istam, Quod per gratiam Dei possimus mandata omnia divina praestare, utroq; quod dicitur, pollice approbare. Et sane, ut jam alias rationes non allegemus, nihil est quod sententiam contrariam apertius damnat, quam locus iste Scripturae, quem citavimus ex I. Joh.v. s. ubi dicitur .Haec eucaritas Dei ut mandata ejus serremus . mandata e us gravia non sent. Si enim gravia non sunt ergo multo minus impossibilia. Facile G

360쪽

Nihil minus. Im,contra , non agunt hic nisi de gratia, quae datur consertur iis , qui per Euangelium vocantur, prout luce clarius patet ex ipsis verbis corum,quae hic Censor citat. Dicunt enim peccatoribus a Deo gratiam consem per qua idonei rapi redduntur ad praei pandum ni omne, quod NB.) ιθ iis in Su.ιnieti pori utitur. De iis ataq; agunt ad quos Euangeli' postulata pertii ent: Et clarius adhuc idem patet ex verbis sequentibus, ad finem usq; deinde, ex parag. ij quo duorum membrorum, praecedenti Darai Frapho propositorii, prius cxposituri, Sicut a Deum i atιam iaciente ι Cir peccatoribus, cum eos NBJadse per Eiramgebum vocat,ini 1 si promisso vita te

m. contraria mortas terarae commιnatione suem 2 obeientiam serio

praescribit. Vana itaq; prorsus aliena esta arenthesis.Cens ,ris, qua post vocem peccιtoribus inseruit Nempe omnibus Inguis,hoc eniment de quo hoc loco controvertituri quod passim inscriptis suis flatuunt Remonstraures) Sed esto Demus etiam hanc est verborum istorum sententiam quamquam certum est eam verborum istorum sententiam hie non esse , Neque enim vel Verbulo hic d pratiae univer ais alitate agunt Remonstrantes, ut ex antedictis liquet.)Esto inquam, demus hac esse lententia huius p .inagraphi, eam tame Pelagiana esse tam notorie fallum est, ut necesse non habeant Remonstrantes in omnes partes se vertere, prout ensi ridicule loquitur, ad hoc demonstrandum Demonstrariant id satis prolixe Gerard: Vossius Historiae suae Pelagianae lib. vij part 1. Thcs. iij. civ. Marcus Anto: de Dominis lib. vij. de Rcpub Eccles. p. xj altim complures , ut verbum addere tantundem esIet, at6 Soli lucem faenerari: Nempe

innumeris Sole clarioribus testimonias evincunt. sententiam ista Pa e - ... o tres primorum 1aeculonim Omne In universum tenui1se, plumq; --ium

adeo Augustinum variis in locis Cain tenere videri voluisIe. Prol perum vero eandem non tantum tenuisse, scd Augustiuo coete nikeriali eoimrisq; omnibus Catholicis Episcopis adtribuisse Asothectiones ti v ς

am istasipias, quas hic Centor movet, ex Scriptura experientia, in quid respondeant iidem Patres, ex professo ibidem recitant. Vid ut ag. 69 3 Hiit .Pelag.&ci ut ad eas responderi hic a nobis jam noni ne ise Tantum expendemus exceptionem quam Cenibrii sch e fieri posse ait, quia ex responsione asillam tota huius litis duci,sio pendet. Si dicatis, inquit, ut dicere solens, Deum tamen eos non reliquis estne ei timonio, sed id si stile naturae,nos id libenter concedimus. Nempe magnu est beneficium nae tam liberalisi ultronea concessao. Sed quε additis , Si ea recte issi cnt, Deum illis gratiam Em