장음표시 사용
361쪽
angeticam si se revelarurum, tum vos nec arto latuitis Legem ruri raeji p.rrtem Euange'. Qui, adeo Lynceiis,qui hanc Academicam c5- sequentiam videat contrarium potius sequitur. Ergo Lex naturae non est gratia Euangelica Nam quonaodo aut quotium gratiae Euangelicae revelatio succederct si Lex ipsa naturae gratia E angelica fleto Tantum sequitur , Ergo ulus Legis naturae rectus prirequiritur ut gratia Euangelicae revelatio a Deo obtineatur. Deinde ait, Sicnece rit 1 rtuitigratiam Euiangelicam duri secundum m rita, vel bonos motus volantatis humana , quod in Pelagio olim damnavit Ecclesia vetus. Nec hoc sequitur Nam rectus Legis naturae usus, non id6rco dicitur fieri naturae viribus, quia prae requiritur adi tinendum gragiam Euangulicam. Iliad contra, quotquot unctuam fuerunt Patres, qui statuerunt pene autem omnes in eo consenserum meum iis, qui Lege naturae recth utuntur, gratiam Euangelicam revelaturum , ij statuerunt rectum illum legis naturae usum, non fieri auxilio virium naturalium, sed beneficio commimis neralis gratiae,quam virtutem sepla naturalem gratuitam vocant, per quam naturales vires, per se alioquin ineptae inidoneae ad Legem naturae praestandum raptae Midoneae redduntur ad eam pra: standum, sive,ut Scholastici loquuntur, in actu primo susscientes ad bene operandum. Sic enim statiiunt, hominem non posse seipsum disponere viribus naturae, sive per actus liberi arbitrio sui ad gratibam regenerationis , ita ut faciendo viribus naturae, quod in se est, supernaturalem gratiam mereatur, id est, ut Patres voce meriti im tuntur, pro mercede consequatur', si non ex condigno, salte ex On-truo gratiam supernaturalenci sed opus hal re ut praeveniatur a gratia sive virtute aliqua supernaturalii gratuita, qua potens reiscatur ad viribus naturae recete utendum, in vocationi divinae, quomodocunq; illa fiat, non repugnandum. Ex hoc autem equitur immediat, ipsum salutis initium tribui debere divinae gratiae proin-pe gratiam non darisicundum merita nostra, sed , ut Concilium Pa-
laestinum loquitur , ab ea originem ducere merita norima. Atq; hac ra-
tione evertebatur funditus lanientia Pelagij,Caelest ij dc Juliani,qui, diatri , consentiebant, quod nos promereamur gratiam supernatule,
imi Iesu, adjuvamur in operibus bonis , per opera Glius naturae viribus
praestita, saltem per desiderium imperfectam cupiditatem boni, prout prolixes variis in locis Historiae suae Pclagianae probat Cl riss vir Gerardus ossius, nominatim lib. . part a Thes. . Ex his qua m sit inaliis haec Censoris consequentia constare satis est:
362쪽
test Sed Remonstrantes , uti dictum est, litem hisc consultd hic
per totam declarationem suam fit bterfugerunt, rati abunde sufficere, si intra vocatos starent, lassererent atq; evincerent, gratiam sufficientem conferri omnibus, qui per Euangelium vocantur, ut divinae vocationi parere dc ex praescripto voluntatis ejus obedire possint; relinquentes Deo Sc divino arbitrio dispensationem gratiarum suarum circa caeteros homines, qui per Euangelium non vocantur, malentes interim cum tota Antiquitate credere L Gratiam communem O generalem omnibus istis a Deo collatam esse sententia Re.
M conferri, per quam idonei facti fuerunt aiunt, ut Deo vocanti ' τὰζ Iin suo statu pareant. II. Eos Qui beneficio gratiae istius Legi naturae eoni uni obsequuntur , Deo gratos este in vel salute aeterea per extraordi naria gratia donari, vel beneficiis majoribus gradatim a Deo assici, ut ad salute aeternam pervenire posIant. III. Deum semperius istud sibi reservare, ut indignos etiam , qui gratia ista communi non 'recte utuntur,gratiaEuangellista donare possit,ubi,quando riuos vult. Haec inquam malintes credere, quam cum Praedestinatoribus confidenter ac terere Deum nullis eorum, nisi nominatim ad id Olectis, gratiam ullam, aut feciste, aut facere, per quam idonei facti sint, aut fiant ad Legem naturae praestandum Multeriorem gratiam divinam consequendum. Paragrapho, II. ait Censer, speciatim de vocatione qua per Euam gelium si agitur Inepte mon agitur speciatim hic de ea, quasi paragrapho I de alia aut generali aetum fuisset. Nihil-minus: Δ tantum prius membrum paragrapho L propositum, ex ordine tractatur ac deducitur. Quare,quod de vocatione, quae per Legem iit,
Censbr hic addit, impertinens Militile est. Quod subiicit aeque impertinens at j ineptum est: Eam vocatisnem in Scripturis interdum appestari elect.onem ad gratiam inquit, nos rem inteluctum non negamus Ged quod ad hanc vocationem restrunt Aca I COr.j. 26 ij.Tim. j. 9. o Pet. h. 9 per quam ζratiasive extema sola, ' interna o fe tur tantum, id perperam iunt Remonar.Inepte, inquam;Nam quo in . . a illo α. modo haec vocatio, sive electio fiat, an ita ut offuratur tantum gra ii oete i.
tia, an verbit etiam conseratur, an sit vocatio cum effectu , an sine d ιό effectit, hic non definiunt Remonstrantes, inad discite in fine para- graphi negant se ejus rei rationem habere cum de electione ad gratiam,sive de vocatione hic agunt Tantum dicimi, electionem,sive Vocationem hanc , significare in citatis locis eleetionem , quae electio ad gratiam dicitur sive ea cum effectistiive sine effectu, non
363쪽
verbeam , qua tontradistinct ab ea vocatur ectio ad gloriam. Qtiare,ci Celb multis probare conatur in priore loco adCorinth. non de alia quam de efficace vocatione agi, extra lineam abit.Tantum veri, etiam abest, ut Remonstr de alia vocatone isthic agi statuant,ut contra non nisi de ea agi persuasissimum habeant. Sed, per vocationem ficacem intelligi vocationem , cui illi , qui sic vocantur, ex τι vo .ltiorus non possunt non re fondere iid ver squamquam
ad rem hic non facit planὲ falsum est. Nec vel specten probationis habet, quod pro se hic adducit Censor. μη quae ratio consequentiae est, Tam sapientes potentesin nobiles secundum carnem,cuam ignobiles Minfirmi externa vocatione vocantur, quum APO- stolus tamen dicat, pauperes prae divitibus a Deo vocatos Melectos esse. Ergo vocatio Meleetio, de qua hoc loco agitur, est vocatio ejusniodi efficax, ex cuius vi vocati vocationi respondent. Quis arenas has connectat praequitur quidem ex eo vocationem hic intelligi quae cum effectu in sed vocationem intelligi, quae effectum isto modo, quo Censer vult, producat, ne verisimiliter quidem sequitur. Locus Jacobi, qui ad confirmationem adducitur a Censore, nec agit de electione ad fidem, quae cum effectu est, sed de electio iis, i lii Πς ' gloriam, quae Vocationem cum effectu sequitur, quatenus electio significat uti cap. m. dicitur parag. a. ubi etiam hic locus - ψ' p i. Jacobi adducitur peculari acceptione purum putum actum divinae
Miluitur voluntatis , quo pauperes , eo ipso quod credant divinae vocationi, gratos acceptos habere vult, de eodem loco censere, quo pecidia κει in λια, sive electa bona sua homines ccnlere solent, ut opponatur electio Dei contemtui illiin contumeliae, qua pauperes a quibusdam assciebantur , cum iis divites clocupletes, licet alioquin parum Christianos, praeserrent, de quasi in reliquo caetu seligerent, uti ex textu manifestum est Nec bona fide citatur a Censore caminserit verba ista, ursint divites in fide visis enim, in textu non est, non nisi absurde ansercitur textui, quamquam de eo acriter contendere hic nolumus: ut ut enim sit, scmper codem redibit res, Anclectio intelligatur ejusmodi, cuius vi fiat, ut, que liguntur, clectioni sive segregationi, quam Deus a parte sua facere vult, non possint non obtemperare , quamquam nec huius etiam rei ratio hic a Remonstranti is habita filii uti jam ante diximus. Quare, cum disti istionem Electionis ad gratiam, ab ea , quae clectio dicitur ad gloriam, quam Remonstrantes hic fecerunt, Censor carpit, aliena agere
videri voluisse, aut egisse saltem, dicendus est. Posthae
364쪽
Posthaec sequitur cavillus ad id, quod Remonstrantium declara tio asserit, vocationem Uicis perfripcrpi dicationem Euangelis , cr ii ei adjunctam virtutem Spiritus, Quem nos ut indignum respontione sciti, si quippe ex mera suspicandi libia irae natum, hic praeteribimus. Con DP i stat enim Remonstrantes in publicis scriptis suis communi nomine alii dices '
editis, nominatim in Aetis: Scriptis his Synodalibus, Quid enim veri hic aut ille statuat statueritve ad rem hanc non faciycreaendi po- tentiam in iis, qui vocantur, a Deo immediate productam semperi s. ntenti praesupponere. Negare autem potentiam omne irresistibilem dei ratu . . immediate, distinctes verbo actum fidei in voluntate efiiciente, M. sive quod tamen in imaginabiles inexplicabile est) verbo ipsi ad spiratam, Se cum verbo simul aut, ut ineptissime hic Cenibrioquitur diHincte eam producente i iam enim, quomodocunq; concipiatur,verbi totius,quatenus praecipit fidem sub promisso praemii parnae comminationes, naturam, Proprietateni de vim atq; ossicaciam tolli necessie est Fidem enim serio praecipere, simul cum praecepto isto irresistibiliter aut immediate in eo, cui fides praecipitur, fidem producere, sunt Plane πιυςαῖα. Moralis S physica vel meta-aut-hypeiphysica fidei productio ut conjungantur plane absurdumi Deo injurium est. Post cavillum hanc sequitur, non Censera, sed quaestio: arimi, inquit. ει hanc virtutem. quidem profectam exgratio G seria intentionesti anae eo adsdem adducendi eos omnes, qui vocantur, per verbo externo conjunctaM e stituatis, sine ullo hominum, qui vocantur, discrimine ' Hoc ex eirrai'pothesi stituere cogimini, et emba sequentιa, eos omnI qui vocantur,hoc pol tulant. Ita eit, quamquam
certu est Remost. verba ut a,Omnos qui vocantur, non nisi ad cos,qui u primitus ad fidem vocantur, hoc loco restricta voluisse. Agunt enim per verbo e diserte de vocatione, Quae ad ingenerandum fidem facit, uti ex ver bis ipsis liquet Quaestio enim illa, An Deus cum iis, quos diu gra Remonst finetiosa sua vocatione di natus est qui loneta ac pene invincibili
contumacia vocationi Iti divinae relliterunt, dem modo agat, ex gelium vocan
t endetur in sequentibus, ubi tamen etiam exposuerunt satis aperte, hi entelatiam suamRemonstrantes,non quod damnent secus sentietes, sed quod cum iis non sentiat, noletes cum iis acriter idcirco conte-dere. Alia enim ratio videri potest contumacium iraefracte lon- oq; tempore divinae vocationi obluetantiam, seq; ipsb indignosivinae vocationis beneficio propria diuturna sua culpa reddentium, quam eorum, qui primitus ad fidem vocantur.Esto itai j;,ge-
365쪽
neralis haec sit sententia Remonstrantiu hoc in loco, uti revera eorucst sentetia mite Lergo,inquit Censor,q- paragrapho diu'.ub hac
repetuntuσ,quae a udungitis,quae hac mDrebatitate evidenterrestringunt,
quando dicitu , Spir. S. omnibus In uis su cimtegratiam congerre, quibiis verbum dei ordinarie praedicatur id enim signi atlud, ordinarie, nisi stituantur a tobis aliqua exempla extraordinaria, in quibus Spir. S. hanc virtutem non ad ungat Nulla hic restricto est.2 verba illa , ibus verbum fide ordinarae praedicarum, addita sunt a
monstranti Remonstrantibus, non co,quo Censor coniicit fine, sed plane con-
rario , ut significarent se extraordinaria Dei vocationes in comis putum hunc recensere nolle, in quibus neri potclt ut Deus excel- '' lentiores nobiliore aliqua virtute quis iam vocato dignetur, - 'μ p phi quorum opera ad aliorum hominum convenionem uti η ς- ha traordinarias quin mili aetiones Deo liberas emiter manere indicatum voluerunt, celisci de ordinaria Dei vocatione juditicium iaciendum non esse. Sui Remus enim & nulli juratus Dominus ac Logis lator . non ponit sibi ipsi legem , ted semper jus sibi
suum integrum intervat extra ordinem agendi,prout libet. Deinde, addit Centor, id etiam Igmscat illud, aut constri gratiam, aut intem conferae paratus es t Nan qui simper scin omnibus ιrtutem suam verbo alungit,illa non tantum taratus In adgratiam illam si cientem, ut hic vocatis conjundam sed revera constri ' Idcirco hoc posterius
morsum additum est, quia fieri potest,ut, quibus haec gratia uiscit pro hoc AEdid' i ii tempore, pro alio tempore puta , in gravibus aut diutiimis tenta-veo h ς, tionibus , non sciliciat. Virtutem itaq; hanc dicunt a Deo non sta- tat q1θη tim iiij quolibet momento conserri, sed Deum paratu cise ad eam x t conserendam, id est , ad virtutem intendendam aut augendam, utc ς ς ν pro virium ac temporum ratione sufficiens sit. Quare,quod hic Pe- mi it lagianismi venam latere posse dicit Censor, vana conjectura, mera sulpicandi aeriim est. Nec minus imperita hariolatio est,quae sequitur 'Video, inquit, ubi vobis aqua hic haeserit, Manifesta cinaedam exempla S. Scripturae, prorum vim hoc modo dec mare volat Zu, inquibi per ficu ad ira De m aliquando udicia sita exercenda,
mittere meones, ct ad homine ininari uium is contumae a sae comvincentios Quin Deus aliouando praecones mittat ad judicia sua exercenda,& ad 3nvincecios homines ingratitudinis contumaciae, nihil dubitant Remonstrantes. Loca allegata id non obscure arguunt Nemrmam i, tantum abesse arbitrantur Remonsti ut Deus audicia sua exercere illumine ingratitudinis contumaciae
366쪽
CIPITI DECIMI SEPTIMI. caciario praecones seos, quos ad eos mittit convincere,aut Velit,aut jure possit, si ex cria iratiosa intentione salvadi eosq; a rebellione Ἀγntumacia aut impudiendi, aut revocandi, praecones istos non mittat, ut contra inci able statuant, dcirco homines ingratitudinis contumaciae 1 Dco convinci, aut judicia contra eos , ut τ ra:
ingratos S contumaces, cxerceri non posse, quia cum serta inten aut comu
tione homines istos salvandi, cosq; a rebellione aut contumacia li 'I' randi praecones istos suos non mittit. Quae enim ingratitudo ii, quem sui iocum habere potest mira cum,qui beneficium facere non vult, sed i T. I sit: facere tantum videri vulto cauae contumacia ci3ntra cum, qui non a contumac vocat cum intcntione salvandi, alit benefaciendi Contra hypocri dirib inimis tam crudelem nemo ingratus csse potest. Santra immitericordem praesine. illuserom nemo contumax. Atqui crudelis hypocrisis, immisericors illusio est, ingratitudinis aut contumaciae convincere videri velle eos, quos Deus jam ante ob nullam propriam eorum culpam, aeternum perditosin a spe salutarium omnium beneficiorum secluses voluit Dicet fortasse Censor, Se loqui de ingratitudine &χω tamacia, rejectu praecedentium Dei beneficiorum Atiae homines isti contemserunt. At frustra,Socinus qui cum eo sentiunt ita statuunt, Deum circa cos , qui longari diuturna contumacia sua se dignos reddiderunt propria sua culpa quovis Dei supplicio, 6 modi admirandisjussiciis occupari, ut eos nonnunquam incitet,-- pellat, imo cogat ad peccandum Z rcbellandum, sim; ingratitudine contumaciam eorum publice quasi traducat,uti variis ejus scrip torum locis videre est δε haec sententi sipeciem sand aliquam juris ac veri habere videtur, saltem tolerabilior est. Sed, ut de Ceii- r dicat, non sinunt ejus dogmata Nullum salutare beneficium, quod Deus vocatis istis fecerit aut facere volucrit,praemittit ingratitudini contumaciae corum meus, juxta Censorem , nunquam eos salvare serio intendit, imb intendit cos ab aeterno salvare, sed perdere, Mab omni salutis spes salutarium beneficiorii communione relinquere sedlusos Vocat eos, non quia salvare eos vult, aut quia salvatos eos cupit, sed ut,cum perditos cos cupiat, salvare tamen velle videatur Ingratitudo itaq; contumacia corum alia nulla est, quam quod,cum non possint nulla sua propria culpa grati esse, grati non sint, cii non possint non contumaces manerC,contumaces ut ita dicam, sint adedi in primo vocationis momento, non minus contumaces sint, quam si per ani varii aliquot myriadas vocarentur,vi variis voc tionibus a Deo assicerentur. Ingratitudo
367쪽
ε contumacia eorum nuda nomina sunt.Peccatum Adami,&,quod ex eo,nulla sua propria culpa contraxerant, peccatum Originas,eos adamantinis vincul: cicirci constrictos, ut non possint non , tam in principio quam in medio ine, Deo vocanti obluctari. Atq; haec Corum ingratitudo contumacia vocatur codem credo jure quo rupes aut scopulus contrumax vocatur , qui respuit aquas, a quibus alluitur Pudet haec tam turpia , tam raeda, tam inlana multis refellere Loca quae citat Cense perperam citantur. Non enim agunt de fines, quem Deus propoli una sibi habet, cum praecones suos ad ejusmodi liomines mittit, etiamsi vcrba ita bitare vidcantur; sed decori siem re V tu, qui Plaeter intentionem dc contra, ut cum Scripturis evcntiis dii in quar, spem atq; expectaraone Dei, Esa. v. ex libera ac non prorsus S invineislli continiacia sic vere propria culpa eorum exstitit, proinde qui potuerat ac debue at non ex sterc. , qui ut non e isteret, Deus a parte sua , quantum in se erat, ex animo adlaboraverat, pro ut ex loco Joa.xvj versa quem hae Cense citat, clare liquet Spirit S. inquit textus, . rgia et Pelconvincet mundum de Re ii: TZL cato, eo quod non metant in me. Non ci edunt enim hic aliud nihil si- adieritat a gnificareti test, quam non volunt credere, cum debeant 4 Misint '' in me creaere,in ego omni ope adnixus fuerim ut in me vellent
latione. credere Agitur en .m de prccato omnium maximo, quoaq; gravissimo supplicio Deus vult assicere, id est de infidelitate, quae Spiritus S distributionem secutura erat,& peccatum in Spir. S. vocatur, quo nisi statuatur eos carere potuisse , quae ratio tam grandis punitionis p uod si velimus de inlidelitate in genere, aut de peccandi consuetudine ex infid litate pata hic agi, nihiloitiinus, non credunt exponendum est, per Non volunt cridere, cum possint ac debeant credere. Id enim diserte patri ex cap. v. 3 . Haec dico ut si Temmi, Sed veri vos non uiris, re a me, ut Duam habeatis. Non voni, ait Servator cap. xij. I. et condemnem mundu sed ursimem mundum ' reticu me, nec recipit i id est recipere non vult, cum deb at ac pom rccipere verba mea , habet qui condemnet ipsum Sermoque lacretus sum ista damn.rbit eum ultimo te. Sermo enim iste Christi damnare cum non posset ingratitudinis contumaciae, nisi supponatur eum potuiste recipere sermonem istum in tamen noluisse.
Caecus cnim nulla sua propria culpa, quid dico aliena λὶ caecus natus, non potest ingratitudinisi condi imaciae damnari iacdum convinci, quod Solem in meridie lucentem, non adipiciat, aut colores a luce
368쪽
a luce illustratos non contempletur. Hinc patet quam sit frivolum quod equitur Noh cro, inquit Cmlbr, quicquam ad rem facit haec
exceptio , quou Deus quidem antea Paratus fuerit gratiam eam conferre, esicaciam Spirauca eos convertendos itioneam verbo suo co ungere
voιuntate ameceacnte seu contumacia ' in .uitudine hominum eorum
Uefatium , Deucalium ibi em propo1uerit voluntate consequente;
eruci, qui hoc dicιt, Iistetur nihιlominus perte Deum non1 empe in eum sne eroum Dum p ponere, Vr hominos per istud converr.ιntur, sed nomnunquam in alium; in .vcmfe, visua contumacια .gis ac metu co vincantur,s c. Nequaquam iane, Non enim fatetur idcirco, nedum
ut fateatur aperte, convincere istud, esse nnem proprie que Deus intendit,sbd fatetur tatu eventu esse,quic6sequitur ex eo, quod Deus, cuius finis proprie est homini isti benefacere, eumq; ad gratitudine excitare, id quod intedit non assequatur. Dcinde,csio,iateatur id ne logica haec ac scholaris lis nai non tame fatetur id alio sensu,quam quia supponit a parte Dei non stetisse, quo minus iste homo ingratus contumax esse desineret, id est, qua extra dubium ponit, Deum isti homini suffcientena gratiam ded. sies, ut ingratus intumax non citet. Alioqtaininem istum habere, dist, convincere eum ingratitudinis contumaciae non posset. Deinde, inquit, qui
hoc dicit u neces ara sistetur Deum epe mutabilem cum anteii tentionem haberet eos convertent, Deum, sine illo fruimatum, auum mnem fib practuume, dis p e vicissim, prout hominum contumacia, vel augetur,vel minuitur. Inepta sane consequetia. Mutabilitatis hic
ne species quidem est Non clama mutaticus intentionem salvandi, quia non habuit intentione essi hypotheticam, si vid homo ipse sponte sua rebellis tignatus esse aut manere nolit Eadem illa hypothetica intentio manet hypothesi autem non existente manebo uis esui si constans Dei volniatas bam ante deliberata intentio puniendi in lem ei se ii K- gratum rebelle. Nisi ita esset, tum demum vere mutaretur Dei voluntas. Haec res tam clara est ut palpari possit vel a yrone,mirrium nona ni ab AcademicoDoctore. Si aliter credit Censbr,explicet itaq; no bis quonre,docu Sapicti Dei cosistere possit,quod conqueratura
ties in Sacris de eo, quod Consilin s.u aspernetur homines, quod stu-Lira laborer,quod ad puniedu homines pene ad: gatur,quod mnit,alienia opus faciat,aliaq; in eande sciitentia plura. Nam si Deus unicum C. . itum fine sibi propositum habet, quo frustrari nec vult, nec potuit, quem J; adsequitur semper, sive homines convertantur, sive non convertantur sive obediant, sive rebellent, qui querelae,
369쪽
Ex AMEM CENSU AEquis lachrimis, quis obtestationi locus esto Sand,sic ex Deo histrio,& pantomimus fit, qui personam clarvam in theatro sumit tae- ponit, id est, qui, quod non est, videri vult. Hoc est Deum fingere non tantuna mutabilem , sed hypocritam rimulatorem crude illimum hoc ipsum enim quod fingit', eo fine fingit, ut majorem damnandi, gravius punendi occationem nanciscatur. Paratrapho III expenditur distinctio vocationis in sussicientem 8 cffcacem. Cens ,r admittit distinctionem recte intellectam. Ac
primum sussicientem gratiam quod attinet Concedimm inquit,on nos illos, qui per Euangenum vocantur,' ienter vocari, ia iis, Deum exsua uiuiria non obligari ad eos aliter vocando, quam revera vocat, per istam vocationem eos coram Deι judicio imm excustionis praetextu D scienter privari,si non convertantur,quia culpa, cur non convertantur,
in ipsis solis hara,s c. Mira susscientis gratiae definitio. Eodem jure
Rilieri sus in tussiciente eam vocaveris. Quid enim hoc a 'rem facit, an Deus N imm ma ex iustitia sua obligetur ad eos aliter vocandos , an non non
quam Censor. Obligetur, an non lumcleuter per illam vocationem vocati priven-
t ςito redar tu omni excusationis praetextu , cd quod non obligetur Deus ad eos aliter vocandos Sumciens enim gratia non dicitur in ordine ad Deum , sed in ordine ad hominem , cui gratia fit Alioquin nullam prorsus gratiam facere, aut saltem mutili minorem, im gratiae guttulam minimam dare, idem esset quod gratiam discientem dare. Ratio est,Quia Deus ex justitia sua non obligatur,juxta Cenibrem, ad ullam, aut saltem ad majorem gratiam conserendam, ter v catione ista, cum minima licet gratia conjuncta , vocati corani Dei judicio omni excusationis praetextu susscienter privari dicentur, si
non convertantur eodem jure, quia culpa, cur non convertantur, in
ipsis peccatoribus haeret. Et sane, eadem ororsus ratio hic militat. Quaevis enim etiam minima gratia tantunde valet atq; haec, quam sufficientem hic vocat Censer Qti id est vocabulis ludere,si hoc non est Sed nil mirum: Revera enim sussciens gratia nudum nome est Caluinistis in titulus sine re. Nulla sussciens gratia est, quae non ex forma sua in x est, ut Censer, loquitur. Omnis gratia, quae in actu secundo inca non est, ea insumciens ipsis est. Et sane, quis sanus dixerit homini ob crimen suum proprium adamantinis cate-mis constricto susscientem gratiam dari exeundi ex carcere, cui ca . cer aperitur,4 qui cum lachrimis , querelis, precibus, rogatur eti- 'am alii etiam , ut ex corcere exeat, manentibus pedicis ac numel
lis, quibus alligatus est atque haec gratias scilicies votari non me
370쪽
retur, ubi culpa ejus, cui ea iit , propria vinculorum ejus caussa est; quomodo ure uinciens vocabitur , si eadem fiat homini, qui nulla sua pri,pria voluntate,sed prorsus aliena nuser esto Sed esto; demus etiam hoc pacto 1ufficientem gratiam intelligi posse, fatium tamen est utrumq; , videlicet Deum non obligari ex justitia ad tales aliter
vocandos ac tales ita vocatos, coram Dei sudicio, susscienter privari omni excusationis praetextu Alterum ex altero sequitur Deum obligar ex justitia sua ad cos aliter vocados,aut vera tussiciente gratia donandos, inde patet; quia eos vocat tib promisso excellentioris praemij, si pareant vocationi. Comminatione graviori Paenae, si ei non pareant. Repugnat autem justitiae divinae e diametro , per vocatonem reum aliquem facere in oris paenae, cui gratiam vere
sumetentem non dedit, ad evadendum paenam istam , 6 ci,ntraria promissum praemium conlaquendam. Nec refert quod is , qui ita vocatur, per culpam suam an alienam , hic ad rem non facis impotens reciditus sit ad poenam istam evadendum , aut vocationi di vina obteniperandum : Hoc ipsum erum , quod per culpam dana impotens factus sit, sufficere non potest ad hoc. ut jure Deus actum istum, qui in eo non potest non locum habere ob impotentiam ista, suae in coist, ex g non receptionem verbi, rejectionem Euange- iij, pro actu ingratitudinis. aut contumaciae censeres, hominemq; propter actum alium, ut talem actum, reum possit facere gravioris, nedum gravissimae paenae. Justitia humana non permittit, nedum divina, ut quiscum, qui sibi ipsi contra legem oculos effodit, vocet ad te endum aliquid, , quia non legit,cum idcirco praefactum ac rebellem nuncupet, propter rebellionem,tanquam uouam Justam punitionis caussam,graviore paenaassiciat: Atq; haec res si cc ta est,quae ratio justitiae divinae dabitur, cum istos ita,ut Censer ait, vocat, quos nulla sua culpa propria impotentes reddidit,aut si Adam culpam . propriam etiam eorum culpam voces, quos Deus ipse, ob culpam istam , per justam, ut vocant, punitionem , viribus ominnibus supernaturalibus orbavit, atq; ita impotentes ipse reddidit
Qui hic justitiae divinae locum esse posse, iisce talibus omnem
excusationis praetextum coram Deo ademtu esse ait nae ego ei optem sanius j adicium, , si ex numero reproborum istorum esset,aequiorem judicem. Se ipsum reprobi alicuius loco ponat, Jurare ausim quod ilicli mutaturus sit lententiam in excusationis justissimum praetextum se habere palam sit exclamaturus. Nulla enim justior exculatio, quam quae ab impotentia deluna itur, imprimis quae Sila ex in-