장음표시 사용
381쪽
escietur, ouia in textu non dicitur,quomodo Deus ista in nobis o peretur, sed tantum qu id Deus ista in nobis operetur. At hic non quaeritur de re, an videlicet Deus ista operetur , Ed de modo rei, quomodo vid ista operetur. Adde inluper, modum istum operatio. nis,qui essicacia micetat quam non potest non sequi essectus,ex istaphrasi colligi non posse. Nam sane homo etiam,qui homini aliquid
suadet, etiati j suadendo permovet, ut velit aut faciat aliquid seu bonum, seu malum, in familiari sermone essicere dicitur in homine isto vellea perficere,neq; tamen efficaciam ullam determinantem
adhibuisse propterea dici potest. Et Adostoli dicuntur, eos, quibus
Euangeliii annunciant glWre, generare,verιre oculos eoia onvertere eos a tenebris ad lucem, a potectat sta ad Deum, imo cogere intrare.
Et diabolus ipse dicitur επεῖν in filiis contumaciae, Eph. q. 2. Et Ultim Euangelium dicitur ενεργειν in fidelibus I.Thes. . s. Dei ceci contrarium non obscure colligitur ex textu , Apostolum vid. phrasi ista modum istum operationis non voluisse significare. Nam I. Si modu istum operandi intelligi voluisset, tum mandati sive ho lationis suae, immediate ante haec verba positae, proprietate ac vim finditus evertisset, quod sapientiam post. li, imo boni Monitoris
non decet. Quid enim aut ineptius, aut inesticacius, iram monere, Operamini salutem vostram cum timore in statilia rationem banc subiicere, Quia Deus in Ob s ut operentini salutem vostram cum timore ac tremore officit ea efficacia , qua fieri non potest, qui, Ieremini lalutem vestram cum timo: e ac tremore II. Scopus Ap est id non permittit,Nam Apostolus hortatur Piiilippenses ad nu- militatem & modestiam ut nequicctuam faciant percontentione, aut inanem gloriam, sed ut ex humilitate animi vera, alius alium
praestantiorem se existimet,idq; non tantum cum ipse praesens apud eos esset, sed multo magis cum absens esIet; hoc argumento; AEquaest ut salutem vestram operemini, id est, ut facitatis quod ego ni neo opus esse ut a vobis nat, si salvari vultis, non tantum quando &quamdiu ego praesens sum , sed multo magis cum a vobis absum Tum enim quasi immediath coram ipse Deo versamini, coram quocum timore ac tremore, id est, humillimae solicitissimh semper in ossicio vestro versari vos aequum est; sic enim phrasis haec usurpatur, Eph: vj s: QuiaDeiis est, qui sive ego prς sens sive abses sima,rimus author est omnis boni, quod in vosis est,quia ille primus effecit efficit adhuc quotidie quantum in se est,ut velitis perficiatis, prout ipsi placet gloriurare nomen suum per vos, sive ut beneplacitum suum
382쪽
CΑpITIL DUCI MI s EP TH MI. 7omium ad effectum perducat id enim videtur significare Praepositio ρ. Hunc scopum quomod, potitiiset Apostolus propositum sibi haberes, si persuasum voluisset Philippensibus per rationem ista sit
junctam, Dem enim escit, Scc Deum in ipsis, per praedeterminantem gratiam, eiscere istam ipsim blicituuinem α curam operandi salutem , ad quam eos hortabatur is Supersedisset haud dubiei lius, qua erat prudentia Apostolus,aut a labore isto hortandi,aut ab allegando rationem istam , per quam animis Philippensium fortius
eximi poterat cura iudiam , quam per hortationem poterat 'seri. III. Falsum videri potuisset dixtile Apostolus, imo revera falsum dixisset quia h. rtatio ejus de operandi salutem directa est ad omnes Philippenses. Atqui, si ratio tu uncta,Deu enim e sicit, dc significaret eificaciam istam operandi, quam vult Censor intelligi, dixisset Apostolus Philippenses omnes efficacia ista donatos a Deo fuisse , cum contrarium manifestum sit ex Cip. iij. 18, in ex hoc ipsis cap. ubi non ob cure indica ir ab Apostolo fuisse inter Philippenses, qui per contentionem Minanem gloriam multa agebant 'uae fani cum velle perficere isto, quod Deus in ipsis, juxta Censoris mentem,essiciebat, nullo modo pessunt consistere. Nec juvat, si dicatur haec de electis jam regenitis tantum esse intestigenda. Hoc
enim si admittatur , tum necesse est ut ex altera parte affirmetur, hortatione praecedentem,quatenus subjuncta ratione nititur,ad caeteros Philippenses non pertinere,quo quid absimilius vero &,cunx Paulus nesciret, quinam inent isti, in quibus Deus isto modo op
rabatu on escivisse etiam eum quos hortaretur, aut quos neglectae vel contemtae hortationis hae isto argumento nixae posset arguere. Locus ultimus est ex j ad Tim ripa ,Σs, 6, Servum autem Domini
non oportet pugnare,si placidum se,ctc. si riiando, vel, si forte δε iis
Delia resipiscentiam au artionem veritatis Bera inseruit textui ver ibiu, es ii iabum,experturum, sine necessitate, de dubio,si non admodum pravo Timais.
sensu, iasi de consilio dandi hic locutus fuisset Apostolus: η lac talis, ' exponit per Num qiuando, rectius facturus, si expotuisset per ἐιδηmΤετe ε ε; quo sensu usurpatu legitur Luc: iij a s, At qua Onsecro vim. ad probandum habet hic locus Iota vis in verbo Danai posita est.
At ea vis itidam vidimus, plane nulla est. Sive enim Dandi verbum de consilio dandi accipiatur, sive de actuali datione, citiae cum effectu est, eodem res redit. Semper enim redibit quaestio de dandi modo, praeterquam quod datio, qua datio, cum determinatrice eia
ficacia nihil prorsus habet commune, im semper liberum aliquans,
383쪽
accipientel requirat Nemo enim nolenti aut invito propr halta quia dat, nedum qui, quod dare vult, naandat cum poenae comani nationes, ut accipiatur Textus vero haud obiciari arguit istum
dandi modum non intelligi ab Apostolo quem Censor ab eo intellaetum esse vult. Ratio cit: Quia ejusmouitationis modus , non modo nihil commune habet cum eo , quod Apostolus in ministris requirit ad hoc, ut apti sint ad docendam Mad permovendum ad resipiscentiam contrario animo affectos , sed plane id inutile reddit
Mevertit mam quid ad rem istam facit ut ministri erudiant contradicentes, Ac ad resipistentiam eos adducant, quod, ut Apost Ius vult, altem sint pugnisi contentisnibvi, quod Licidior, quod mansueti, cum lenιtate erudiant di eniιentes , si datio resipiscentiae a
Deo ipsis,lo a Dei immediata ac determinante actione pendo ac Sive enim Ministri istis qualitatibus sint praediti, sive non sint, datio ista divina non minus procedere poteIt, ac processura certo est, utpote ab illis qualitatibus independens Adde, Quomodo non clumbis atq; enervis erit oratio haec tota Apostoli Vos servi Jesu Christi sitis placidi, apti ad docendum omnes,lenes,mites,tolerantes neq; ceu late a doccndo , si forte Deus reperiens aliquem inter eos , quos docetis, Electum, occulta, determinante gratia eum donare velit, ad resipiscentiam sua propria irresistibili actione adduceres Quis ista tam dissoluta limia connectato Cui non sit,itiatur statim haec cogitatio, Si Deus ista ratione agit, cum homines ad fidem adducit, quid necesse est Ministros qualitatibus istis,in ordine ad finem sive effectum istum producendum,esse pri-dito. Sive enim iis praediti sint,sive non sint,cffectus ille non potest non existere, posita ista Des actione, quando iis praediti sunt, hilum non faciunt ad effectum istum producendum. Legit quidem
Beeta textum hunc in m ulum , Experturum num aliquando daturin
sit Deus. scd autoritate sua , valde inepth. Quis enim Minister
experiatur,anicus alicui actione determinante resipiscentiam da-ru velit, vel daturus sit it in textu non est daturuisit sed det, vid. per vos, vestramq; istam lenem laccommodatam docendi rati nem. Sic enim clare liqtiet sententia textus huius Servos Domini
oportet omnibus istis qualitatibus praeditos esse, studiose adlaborare ut qualitatibus ejusmodi pridita sint,quo idonei sin adser- suadendam ωpermovendam homines ad resipiscentiam, si fori ista agendi ratione liomines ad res piscentiam actu permoveant, ctq; ita Deus , qui eorum ministerio ad homines ad resipiscentiam adduis
384쪽
CAPITI DECIMI SEPTI MI. 37 Iadducendos uti, sic per eos hominil iis resipiscentiam dare ex animo vult, acti reipia iis resipiscentiam det, id est, ab illis obtineat ut resipiscant: dare enim cum est ictu dici Deus non potest, nisi sint qui accipiant : Atq; hinc patet vis orationis Apostolicae, qualitatum illarum , quas in Ser is Jeli requirit, necessitas simul
Atq; haec sunt ca loca quae hic pro gratiae suae determinantis necessitate citavit Centor,tam nude de crude,ut d .cis potius caussa pro autoritate a citaste, qua ut justa argumenta attulille videatur. Nos a prolixius excutere voluimus, ut quod iis insit pondus appareret. Huic sunt damento subjungit alterum, Con sensum, ut alia cle-m si Ilitur adi
m Mevia , sed Dari negligcntia , nisi quod verba Synodorum hi est: unem cenexprcsse citavit, Contificiorum in morem,quasi autoritate Synod ἡῖ .ct i, rum in hac causa puparare tutius certi utq; it,quam Saciae Scriptu Ecclesiae.'rae: Sed quam sordide atq; infeliciter id fecerit, ex iis, quae dicturi simus, constabit.
Primo citat Canonem II. Synodi Diospolitanae,quae Synodus ta-tiim fuit Piovincialis deo tantum Episcoporum , quam Misabialem ' tam vocat Hieronymus Ep. it 79. cui ipse Pelagius sub De synodo scripsit,4 in qua ipse Catholicus fuit pronunciatus, uti Augustinus Diosi ut . ipse fitetur lib. h. Retract. cap. xlvij Esto, inquies, Pelagiana tamen sententia in ea fuit damnata Fateor. At quaenam illa fuit sen- tectis An haec, de qua hic controvertituri Nunquam id probabit Censor. Nec ota est in Synodo ista,quod sententiam istam,Pelagii sententiam suisse , it Pelagianam damnatam eiis arguit. Quia mirum p Pelagiani non eo erant Pelagiani, quod ab lutum decretum aut gratiana praeviam negarent, multo miniis quod gratiam illam negarent legratiam praedeterminantem , scitantum , quod gratiae necessitatem negarent dicebant enim hominem viribus naturalibus arbitriisui sele posse ad Deum convertere, justificari,perseverare, vitam tandem aeternam consequi Eum quidem adji tum a gratia facilius id posse, sed tamen posse etiam sine gratia. Atq; hoc tantum in Pelagii, quod hanc caussam attinet, ut Pelagianum haereticum damnavit Antiquitas , quia per illud necensitas gratiae praevenientis funditus tollebatur; De modo operationis gratiar, Synodus nulla contra Pelagium unquam quicquam statuit, uti prolixe id probat jam aliquoties citatus Clariss D. M. Gerardus Vomus, per totam historiam suam Pelagianam , de quotquot cum eo aecuratiusAntiquitatem sunt scrutati, Nec Synodi Uiospolitanae V, Canon
385쪽
EXAMEN CENSURAE Canon, quem Censor citat, vel minimum quidpiam de modo isto, nedam de modi istius necessitate statuit, inad diserte satis id, quod diximus confirmat. Vidior nos B a , inquit, non ex tibero arbitris non noctu, se ex De adjutorio. At quid illa verba aliud sonant, quam: ' r' aliae adjutorium uecessarium esse,ut vincamus mundum,quod ne pabat Pelagius λ De modo hin operationis gratiae tum ne is quidem Patribus istis erat cum Pelagio.Quin imo, tantum abest ut Synodus illa, vel alia ulla, sive Carthaginensis praecedens, sive alia ulla subsequens in Oriente aut Occidentes damnaverit sententia eorum , qui necessitatem gratiae praevonientis agnoscentes, eam gratiam determinantem Sc ex decreto aliquo absoluto semper efiicaceesse negarent, ut contra omnes omni tam Graeci quam Latini Patres uno forte Augustino excepto, de cuius tamen sententia lis adhuc sub judice est gratia eiscaciam a decreto aliquo abibluto Gr x pisςy pendere, ac proinde ex vi illius decreti semper efficacem esse nega-: quo ζ-verint, prout fatetiar disertis verbis Philippus Melanthon in cap. 9
zzPzz putaut aliquam causam elantisin in no sepe NemDe statuebant cos qui ira, φω praedestinatos ad vitam quos Deus pie rectini libero arbitrio,p . , T ' a strati praeveniente Sc subsequente adjuto, usuros praevidit, sive, ut alij loquuntur, quos praevidit credituros Min bono perseveraturos it prolixe id probat idem VosIius historiae suae Pelag. lib. vij. Thes viii. passim alibi. Unicum Petri Molinari testimonium hiecitare libet,quod nuperri md adlluc deditens noureaute vivi sis
cap. xlviij pag. l. Les rim Leueraumerat evant Auguum, Testimonium comm cement ni creu, que Dieu avolt predeum les Dominux V, - lis silis se proelisce que teti teli stroient las bonos. vres, iam olent 1 v. A ce consiente meus opposie hardimet te istite Perarius, e. Massilientes verti sive Semi-Pelagianos , nos Pelagia nomina reli-Nassiliensi Prosper Augustini defensor vocat, quod attinet, ij non fit
si ut in ulla Synodo, non dico haereseos ut Pelagiam, sed ne quidem
run , idcirς , erroris damnati,idcirc quod vel abs hi tum decretum improbaret,
vel gratiam non ex se,aut vi decreti alicuius abso ti,sed ex eventu,nς rei R sive cooperatione liberi arbitriresiacacem esse amrmarent Nihilt hc id diminus ted tantum quod gratiam praeviam non agnoscerent Tan-
esse Urm 'imi ver abest, ut hos idcirco Pelaglaam accentuerint, aut sentei si fiati uni uum haereseos damnaverint, ut eam non nisi erroris damna- mixxv vertiit,ei Patronos pro Catholicis, pro fractibus, Pro Coepisco- '' ῖ ebiti, res teris dilectis habuerint, uti ex temporum istorum
386쪽
historia clare demonstrat idem Vossus in historia sua Pelagiana, lib. vj. Tites 18. cum Pelagianos Ecclesiastica communione non dignarentur, Tacerdotio depellerent, adeoq; urbibus ipsis extruderent. Atq; hinc patet quomodo Canones Concili Arausicani II. dii 2
quod hic citat Centor, intelligendi sint, quod potishmum sibi pro qium haeresepositum habuit Fausti sive Massiliensium, non naeresin,sed errorem 2 rq
condemnare Augustinii quod attinet,quem ultimo loco citat Censor, an ille gratiam efficacem psaediterminantem ex se,an ex modo Augustini in operandi,qui libero arbitrio congruit,quae gratia congrua vocatur, I IadlEruerit, inter eruditos disputatur. Certillimum aute est nec sena SHM-
tentiam ejus de abibluto decreto, nec alteram, quae ex priore flair, de gratia praedeterminante sive physica sive congrua, vel superstite illo, vel proximo,post ejus obitum saeculo, sive Romanae sive orientalis ullius Ecclesiae decreto approbatam unquam fuisse, imo constat utramq; etiamsi a nonnullis OccidentalisEcclesiae Antistitibus defenderetur , a multis, si non a plerisq; in Galliis imprimis, rejectamin reprobatam iuisse ab omnibus vero Catholicis inter istas quaestiones relatam ac censitam, de quibus salva caritate ac pace in utramq; parte, sine salutis periculo disceptari poterat Concilium
tamen Arelatense Lugdunense,quor utrumq; circa annu Christi CCCCxc celebratum filii, non immerito videtur doctioribus sententiam Augustini damnasse, tantum abest ut ea in canonem relata dici debeat. Everse ita utroci hoc Censeris fiandamento, videamus jam porro quae post haec Censer, carpit .Primo, inquit, negant hanc vocationem e cacem se exstruis intentione simandi. Ita est. Vocem praecia
se non moramur, inquit. Esto Vox tamen est emphatica,in familiari. II
sermone apud ipse Belgas, exoticis faepe vocabuli ad majore em injuria ear phasin utentes, receeta. ad distinguendum Remonstrantium fixur. Contra-Remonstr. 1ive Praedestinatianorum sententiam apprime idonea utrimq; enim servandi intentio statuitur,sed apud istos cmditionata, quae fieri potest ut effectum non sartiatiir,apud hos praecisa, sive inconditionata, quae nunquam non effectum sortitur Diaeimus esse,inquit, ct quidem e cacem ex certa intentιοne Dei, hominem
per hac mediasimandi. At quid si hic regerant Remonstrantes, v cem certo nos non moramus Major jure id ab iis fieri posset. Sed nolumus de vocibus digladiari. Res notior est, quam ut per vocabula obscurari pollit. Hoc nobiscum sierat Apostolus, inquit, Rom. vsis. vers.al. Omma cooperantur in bonum ut, quisicundumpropositum --
387쪽
Oti t. At cortextum non integrum sed mutilatum citat Censorλ azis uextus intcger ita habCt, Novimus autem us, quo ligunt Deum,
i-νής - sine dubio habuit Cento , cur textum hunc integrum non citaverit Nempe sic integre prolatum contra se facere non obscurEpotuit videres, si ullo modo animum ad ertit, uti ex iis , quae antehac a nobis ad locum ibim observata sunt, constat, E. ex iis, quae hic deinceps dicemus,plenius constabit: od RemonsErantes hie emcipere silant, inquisic vocem proposita non intelligi propositum strandi, sed p opositum De , cui vociit tenentur oledιre ineptum eH, a enum: Quid de quomodo ad hunc locum contra Censoris explicationem Remonstrantes excipiant, ex Actis Sc Scriptis corum Synodalibus
liquet, in quibus prolixe hie locus ventilatus ab iis est. Breviter hic nunc dicimus, I nullam causam csse , aut dari a Censore posse, cur propositum, de quo hic agitur, de proposito salvandi intelligendum ou: 'opo sit, cur enim intelligi non possit, adeoque non debeat de proposito, via vox ins quo Deus apud se constituit credentes in Christum meum dili- - ἡ gentes, per crucem vocare ad gloriam' Certe antecedentiain conia sequentia id non modo permittunt,sed plane postulant. II. Sedi sit etiam, per propositum hoc intelligi Propositum salvandi,quid inde essicieturλErgo de ejusmodi proposito salvandi agitur,qualeCe sor cum suis statuit Nihil minus. Noc enim sequitur: Agitur de proposito salvandi ,ergo agitur de proposito salvaa hos aut illos nomi natim; Proposit enim salvadi Credentes,cst propositu salvandi, qui secundu illud propositu vocantur, ij vocantur secundu propositu
salvandi: sed non idcircd statim vocantur secunda propositu salvandi,quo nominatim hos aut illos salvare Deus constituerit. III. Posito etiam de proposito isto agi, quo Deus nominatim hos aut illos. sive populos, sive persenas, his aut illis temporibus ac locis, propositerit servare, praeteritis aliis , nondum tamen sequeretur propositum hoc salvandi esse ejusmodi intentionem scrvandi certam , ut loquitur Censbr, sive praecisam, ut nos loquimur Huiusmodi enim pr possitum agnoscunt Sociniani. qui cum iis sentiunt, quos tamen certum est propositum istud, sive intentionem istam praecisam Calvinianam respuere atq; avertari. Adde his IV. Non modo caussam non esse satis gravem ullam , cur propositum hoc de tali proposito intelligi debeat; sed causissis rationes gravissimas este,cur de proposito tali intelligi non debeat. I. Quia vox propositi nunquam in eam sententiam accipitur ab Apostolo, ut certam sive praecisam quaeq;
388쪽
stare potest ij. Tim . 9. Qui servavit nos, Sc vocavit vocatione Latitur. si ενεργουντος, Mea την βουλην τοῦ θελημα ου αυ si, ubi per propositum sive προθam τά θεοῦ nihil aliud intestigitur quam decretum Dei gratiosium,quod Deus,nulla alia re extra se motus, intrat apud se, o puro puto propriae suae voluntatis instinetu, secit,quodq; tirmum ac stabile esse vult, opposite ad aliud omne propositum, quod vel Iudaei pro arbitrio suo apud se conceperant, Rom. x. . vel a Deo ipso antea factum videri poterat, cum popalo legem Moysis daret; accretum, inquam , huiusmodi gratiosum , quo credentes in filium suum , licet antea Mavissimi fiterint Peccatores , iustificare Sc falavare , de ad credendum ac resipiscendam uisciente gratia donare decrevit. II. Quia alioquin tota haec Apostoli divina nunciatio enervatur Alterutrum enim, eiIe est ut fateatur Censor Autie hicnunciationis Apostolicae , ou κάα προ ira κλητο ουπιν, distinctionis erg5 addita esse praecedentibus, vid. τοῖς γαπωατον θεών, aut
expositionis gratia , ut vid. sensi origo , vel potius caussa indicaretur, qua factum fuit, ut illi diligant eum. Utrum dixerit, ulcus tetigerit. Si distinctionis causa verba ista addita esse velit, inmme-ecile est ut dicat, Apostolum duos distinctos ordines eorum, qui di-
Iigunt Deum, facere unum eorum, qui vocantur secundum propositum Dei ad diligenda Deum; alterum corii,qui vocantur quidem etiam ad diligenaum Deum , sed non vocantur secundum propositum Dei Apostolum autem velle verba sua initelligi, non de his,
sed de illis, qui in ordine primo collocantur. At quis non videt hac distinctione nervum incidi huic enunciationi Apostolicaeo Nam si vera est distinctio ista, tum nulli cora, ad quos scribebat Apostolus. applicare sibi poterant istam Apostolicam sententiam, ιuentibus
Deum omnia coopera rin bonum quia certi es e non poterant, an,
cum diligerent Deum, ex ordine eorum diligentium essent, qui secundum propositum Dei vocati erant ad diligendum. Etenim nec a priore scire poterant, quod dilectio illa,qua Deum diligebant,esset dilectio, quae a vocatione secundum propositum Dei profecta erat, nisi hoc iis speciali revelatione a Deo patefieret. Quis enim propo situm Dei cognolcat a priori, sine revelatione Dei pat hoc non G
389쪽
velat Deus omnibus, imb nullis hoc ordinarie revelat, ut satentur ij, qui cum Censbre hac in parte eandem tenent sententiam. Nee poterant cire a posteriori mammicccipia dilectione scire id, tuissent ac debuistent, quod absilrdum est,i d lectio aliqua est,quae non oriturix vocatione secundum propositam Dei. Si posterius diacat Censor , vid verba haec expositionis gratia addita esse ab Apostolo, ut indicaret caussam, unde fides dilectio Dei oriatur, tum non minus enervabitur orationis huius Apostolicae totius Euan gelicae vocationis vis Messicacia. Nam sic supponetur, aliquos vocari a Deo ad salutem, quos ipse salvare , aut sussiciente ad salutem consequendum, gratia donare sibi propositum non habet,imli,quos propolitum sibi liabet non salvares, nec gratia sussiciente donare, Zod repugnat non tantu multis Mevidentibus S Literarum te imoniis , quibus Deus expresse dicitur veste omnes homines fluari,
Cr ad agnitisnem veritatis pervenire 1.Tim. h. . Non velle ut quisequam eorum quos vocat sic. in Pereat, D velle ut omnes ad risipiscentiam tendant, θ. Pet. ij. q. quibus adteritur, eos, qui Deo vocati parere nolunt, consilium Dei contras ad sternar , Lu vij. 3o indignos
sit, Matth. xxiij. 37. resistere Spiram S. Act.Vij. I. sed Tapientiae, bonitati, aequitati isti divinae, quae in omnibus Dei operibus et cet, de qua Deus ipse gloriatur contestatur apud populum
suum .Quomodo enim sapienter, ac non potius ridicule quomodo clementer, ac non potius crudeliteri quomodo serio,ac non potius Hypocritice, veteratorie agere dicetur Deus , si creaturas suas non modo miseras esse velit, absq; eropria earum culpa, sed isti seris illudere velit, vocando eas adlalutem immillis,minis,querelis, precibus, obtestationibus, lachrymis eas solicitando, quasi salutem earum cupiat, a parte sua faciat quod ad eam procuranda requiritur, cum nihil minus propositum nabeat quam eas salvare, aut gratia ulla necessaria donare, im cum propositum habeat eas aeternis ignibus addicere,& in altum quasi tollere, ut tanto gravius
puniantur, in destinatum exitium laeternos cruciatus ruant Exliis colligimus caussas gravissimas esse , cur propositum hoc Dei de proposito illo, quod Censb intelligit, accipi non possit, ac proinde accipi necessario debere de proposito illo divino,quo constituit G dentes in Filium suum salvare per viam crucis, eos ibit credere
inice tolerare possint, gratia sussiciente donare ut opponatur proposito, quod veteri Foederein lege Mosaica continetur, & a Judaeiss
390쪽
daeis, tanquam verum atq; unicum Dei propositum,juxta quod falvare Deus vult, urgebatur. Sensus crm loci emta Per diligentcs Deum intelligi cos, qui vocationi divinae oblequuntur, quae per Euangestum fit,quo propositum Dei gratiosum continetur, iuxta quod saluti si mortis aeternae sententia serenda cit, non autem quae per legem sive ex operibus leuis fit, uti volebant Iudaei Lex enim per si /s-
Mosem data est, fratia G veritas per Iesum christum , Joha J. II in hoc locoΑ-
Juare, quod de vocatis hic monet Censbes, ad rem non facit, imo
falsiim etiam videri debet. Hic aperte agitur, inquit, is certo vocatio tundum i eo nis genere. Nam posito,quod hic agatur de certo vocationis genere, Pinum
vid de eo , quod secundum propositum Dei est , de quo jam dixi i. ἡ
mus; quid hoc ad rem facito ex verum non est de certo voca in i etionis genere hic agi, non modo in sensiti isto , quo Cenlb vocem ratio.
Creti loco vocis mi hic usurpat, sed ne quidem in sensu isto, quo
communiter vox certi usurpari blet. Vox enim vocat hic non participialiter pro κεκλημενοις, sed nominaliter accipitur prout passim in Scriptura accipi solet , ita ut non significet, atos proprie ab actione aliqua Dei vocantis,sed cos,qui vocanti Deo parcnt, id est, vocatos cuna eventu, quomodocunq; vocatio illa facta sit,id est,sine
ullo respectu ad modu,quo vocatio ista facta sit,ut sensus sit,Per diligentes Deum intelligi non quosvis Deum diligentes, id est, non quosvis quaelibet mandata Dei praestantes, puta eos, qui legis Mosaicae mandata tantum facere volunt, sed eos duntaxat, qui Deo, gratios jam per Euangelium homines vocanti, obtemperant, Mox
praescripto Novi Foederis, quo propolitum totum Dei continetur, vitam sua componunt,ac proinde per cruce ad gloriam laeternam vitam adspirare parati sunt. Huiusmodi diligentib is Deum,omnia, id est, adversitates Masilictiones omnes , cooperari in bonum dicit Apostolus Denii, qui , scala illasalutis noIura quam vers. aρ Fιbiiacit DoLEAM , evidenter contrarium docet. At hoc tam facilla negatur, quam adseritur Dalrobationem Censor. Nec satis est quod addit, tauri, Locum hune adversus RemonLEritntium is p in inplicationci alio vindi ZT .a zi ituram eservio. iiii a quibus desubi factum sit ignorant Remon tur rationiblis
strantes Rationes hic adferendae fuissent: Si ad Nataei scriptum ' i'V Censor respicit, id est,ad suum propriss nae emas in oculis suis habuit, aut vehementer sibi ipsi placuit Brevi fortast videbit eluti in speculi, limpidissimo, ineptias suas, luperciliuni demittet: Hic nunc dicunt Remonstrantes Tantum abesse ut scala haec evidenter probeti quod vult Censbriat contrarium Sole evidentius sit. Nam