장음표시 사용
461쪽
quam nos tenemus, favere dc sierunt. Nam per discessionem istam manifesti facti fuerunt quaic videlicet jam, sciat, at peream manifestum non fici ut nodum ut ordinarie mansscstumhat, ut Calvi-n si interpretes ad launc locum notare siliciathcos vera fide praeditos nunqu.im uisie, ut jam ost eradimus Alter locus ih desunt tus cxcjusdem Epistola cap. v. vers cquid ex Deo gemium ei Z,vm
Si vincit mundum ergo nec a mundo plene seducitur, nec a Chri to ab hi*o e. d..t r. Quam parum praesidi etiam in hoc loco positum sit, pro oliud a Remonstr in Adlic Scriptis Synodalibus , demonstratum iam iri ,,ita est,in hic latis ipse Coni , indicat, cum praedicatum enunciationis si ustra initus Apostolicae , et incis mundum, exponit per non plene fiducitur Pli ut M.' mundo , nec a Chri Ito abducitur Nam hac cxpositione significat se Inc der ', 'li: asin illam non tam rigide accipiendam este quam , nat, sed nati leto opus haberes, ne hypothesin suam evertat, cxperientiae manifesta reclamet. At hac ipsa expositione sua non param empli is in huius Apost ilicae enunciationis largumenti sui vim encrvat. Nam I textu non dic t Qtio is, qui ex Deo natus est, non plene vincatur Imb diserte non negat tantum quod vincatur, sed contra assirmat quod mundum vincat. Quid an vincit mundum qui a mundo et si non plene vincituro an seductiones superat, qui a seductionibus, licet non plene abducitur certesnon dign explicat tam praegnantem sententiam , qui eam tam diluti cxplicat.
II. Quid hoc est , Non plene scducitur , nec a Christo abducitur
An non plene seducitur. qui in errores fundamentales, win peccata contra conscientiam, eaq; gravia Menormia abducitur, in iisq; aliquamdiu sine paenitentia haercto At regenito id accidere posse fatetur Censor. III. Contrarium patri ex duobus locis, ut jam alia non allegem, quae plura paene innumera sunt, I ex Epistolae ad RO. cap. vij. quem idcirco allegavimus,quia in eo de rogenito agi a deci licite ubid urget Censer, ut paene capitale conscat ei contradicere) ubi Apostolus vers. 23. diserte affirmat, si videre aliam legem umembris suis, belligerantem adrersus legem mentis sirat, ct captivum eum reddentem legi peccati, Scc. Qui a lege peccati sic vincitur, ut captivus fiat legi peccati adedq; qti vers. I . ait, venditus sit sub peccatum, an non plene vincitur a mundo Dicere hoc loco de plenaria victoria non agi, ex quod expresse in colafirmetur cum ae quo loquitur Apostolus , facere malum quod non vult, ct co Aseleel in legi
Dei quoad interiorem hominem nihil est: Nam hoc ipsum signum cit
462쪽
EX AM E CENSURAE de plena vietoria istic agi,quod vid. ipsam mentem judicio generali
repugnantem p ccato, coriis Miloni cognitione informata cit, non sinit dirigere voluntatem ut actu ea , quae reista sunt, velit sed eam s)cum captivam a lucit, ut quod generali aestimatione malum esse judicat, in particulari non improbet, sic voluntatem sub peccati dominio relinquat Facere enim peccatum necessario secum involvit consensum molitis in particulari, cisi alioquin mens aestimati ne generali repugnet, ut in incontinente videre est. Omnis enim singularis a tio,etiam ex mente ipsius Centoris, necessarid sibi praecedatreum liabet singulare de determinatum judicium mentis practicum. Hinc Apostolus Jacobus ait cap.j I . s. Cono Psecntur, pol tquam concepit consensium sic.yparit peccatum Plene itaq; vinci-
ἡ iij itur ii, a quo Apostolas loquitur, peccato, non tamen ea pleni-
uria isti tudine,quae plenitudo graduum dicitur,quasi sic. vincatur sic, at pes xi 'ip i stimus fiat; sed quae plenitudo partium dicitu , qualis in inci niuaCnte appa et qui, licet intemperans non sit, dominio tamem volup tatuita, aut aff ctum suorum carnalium plerum' succumbit victus ac prostratus, cam vi tutis actiones exercendae iunt. II. Patet idem Cc ij. Pet. ij. I, 9,ao ub Petrus xpresse ait , eos . - ἴν ς, id sit.
vere e .geram eos, is in emo e versintur, aliquando me)cam per ca slaseira cupiditates, sic utDe entur ab iis, ct servitutem eamum veniant A quo quis enim si peraim est,huic servitute addielus DF. Quid an hi plene victi dici non possunt me quis dubitet, addit Apostolus , Facta es eorum conditis ultima deterior more Nec est quod illa Cenlb excipiat, fidem tamen in istis maneres ilvam,& se illos nihilominus reportare vi loriana de mundo, quia sues eIZ aetoria. Inra, ut inquit Apostolus. Nam si necesse est ut fateatur , fidem consistere posse cum erroribus findamentalibus, despeccatis contra conscientiam, sq; , qui fidem abnegant. in idololatriam ieccata contra conscientiam prolabuntur, adeoq; in iis p2rseverant aliquasi ira sine penitentia , fidem nihilominus retineres mundum vincere quod adeo ablurdum est, ut consulari non mereatur Bona
enim consilentia e pulse , de nausi .gmm feri , asserit Apostolus, j. Tim. i. 39. Atic, inquies, evertitur tamen haec Apostoli propositio, . ex Deo genitus en vincit mundum. Nihil minus inquam. ut SQ nimir positionis huius Apostolis alius nullus est , quam Ho...' fid ' , fidem retinent icinam conicentiam , solius fidei et inςi nescie atq; auxilio, de mundo mundanis omnibus, seu volupta
tibias seu amictionibus triumphare quia sola fides facit ut caelestia
463쪽
&aeterna bona ab oculos habeant, ad quae mundus, mundana omnia bona, mala alga viliora de pluma leviora sunt; atq; hoc indicat Apostolus, cum lubiicit mi esse qui vincit mumdum,msi quo credit Iesum esse Filium illum De 'Ejusdem commatos est argumentum,quod Ccnsor ex vers 18 riuidem Epistolae desumit : Mimas
quod omnis, qui ex Deo natu es t , non peccat nempe, ait, pecc.ito ad mortem , de quo antecedente versu τιυ sed qm ex Deo natus eLE con Resellitur xseri arseipsum . malu ille non tangit eum. Nam ista ipsa expositio h.: iisne, quam in parenthesi sua fici censor cum Opecc.ιre oponit de , tu .v. irpeccato ad mortem, similiter ut antea in satis aperte indica phrasin 'ζὰ Apostoli simpliciter, prout jacet, accipiendam non esse quo p ponit de pec-so iterum non leviter luxat argumenti sui nervum. Tum, nec nec U
sitas nec ratio expositionis huius ulla usta dari potest. Quod enim Censer asserit verbum peccand de peccato ad mortem intelligendum esse, quia de eo versu praecedente egerat Apos totas , id verunt non est: Nam egerat de peccato quod non est ad mortem; Ita j contrarium potius concludendum cias iri fuerat Inali rationcs non leves sunt, cur de peccato ad mortem verbum peccandi hoc loco exponi non debeat, quia versis 6. Apostolus non obscure indicaverat, fieri pos se ut frater peccet peccato ad mortem Occurrit enim dubitationi, quae oriri poterat in altimis quorunda contra id , quod dixerat versibus duobus praecedentibus de certitudines fiducia exauditionis; Qui modo viael verum sit, fideles semper exaudiri, vel habcre petitiones suas , quas a Deo petunt, cum videamus fideles sanctos Pe- Idorare pro fratribus peccantibus, sed ustra Respondet Aposto-us,Caussam ejus rei eue,quod sat aliquando ut fratres sic peccent, ut Deio statutum sit eos morte punire, ac proinde eos, qui pro ipsis orant,non exaudire. Et sane,nila dicamus fieri posse, ut frater, id est, regenitus, sive filius Dei, ex Deo natus, adeo degeneret , ut peccot peccato ad mortem,quid singulare in se habet nostra pro fratre precatio qua venia aut vita habet opus frater noster, qui peccat quae venia a nobis impetratur fratrip quam vitam ei dat noura precatio quid donat ei Deus ad preces nostraso Nam non peccat, nec potest peccare ad mortem iid est, nunquam nec totaliter nec finaliter, ex mente Censoris , gratia divinat vita aeterna excidit, aut excidere potest per ista peccata quae facit. Dices,expresst tamen Apostolum vers. io loqui de peccato,quod non ad mortem est Fateor,sed per
peccatum non ad mortem, neutiquam intelli itur peccatum , Quod mi fix/priamicitiam nostram cum Um non ailsolvit, Ol J In statu Irae non admotiε
464쪽
EXAMEN CENsUR Eςondemnationis non ponit; Absit, Nam ex eo ipse, quod per pre-- ces nostias, fratri peccatum illiad peccanti venia & vita a Deo α- petratur , contrarium satis mani Diti colligitur Sed tantum, catur peccatum non ad mortem , quia tale nondum cli, super quo Deus sententiam mortis irre cocabilem tulit, aut quod morte punire vult sine misericordia, cuius remissionem peti non vult a nob.s,aut qua,
si petatur frustra peti hic adii mat Joannes Deniq; nisi concedamus fieri posse, ut, qui semel regenitus est , peccet peccato ad mortem , nihilominus interim concedamus feri posse ut peccata cscelera paene omnia committat, quae flagitiosi in mi solent committere, ianua certaelata aperitur sceleribusi flagitiis omnibus,quando vid ea sine mortis periculo committi posse, committi asseritur ab iis , quos ab iis oportebat omnium csse alienissimos. Qu: d. . cm certain firma ista impunitatis persuasio possit, non est neci si es modi ut multis ostendatur. Nullum calcar acrius aci incitandum iugenia ad pecc vi nonnihil in peccatum prona, nullum pulvinar cui suavius indormia 3 unt, ubi peccatis celeribus omnibus sese effictim proluerunt. Quare, reiicienda omnino cit haec Censoris parenthesis, ut jam alia non allegemus, quae alibi a nob stule allogata sunt, fusius hic a nobis deduci potuissent, si occasionem aliquam nobis dedisset e sor; sed, quia non nisi nuda textus verba allegavit, Pro aut horitate tantum sua parenthesin istam inseruit sine ullipronatione , nos etiam a pluribus hic allegandis supersedebimus; si hoc tantum assensu,r oro damus, sensum Propositionis huius Apostolicae non es. quasi fieristionis Apo non possit, ut is, qui ex D i natus elat, id est, qui animum divinae Het , ista voluntatis cognitione lamore imbutum jam habet, peccet, id est, est non potest in cum statum relabatur, in quo peccatis operam det sed tantum laesudi tui esse naturam indolem eorum N ii divina voluntat s cognitiones amore imbuti sunt,ut a peccando alieni sint, ut 1 rave sit ipsis peccare, ut peccatum oderint, fugiant laversentur, ut diligentem iiii ipsorum rationem habeant, 'uae sim ejus generis alia. Phrasis haec populi. scriptoribus omnibus usitata cit Quando enim subjectum qualitate aut habitu aliquo affectum praedicare,olunt extollere, ut qualitati si habitus illius naturam indolem exprimant, solent assirmare subjectu istud incapax contrariae qualitatisisse. Ita cum virtuosum hominem describant, scalent aliario re cum fligere vitium, odisse malum , non facere, non ferre iniquitatem in contra , cum vitios in describunt, omnia contraria cum
facere alesniant. Non quod negare velint,cam,qui virtutis aut viiij tabitu
465쪽
CapITI DECIMI-OCTAVI. habitu praeditus cst , habitum ill im exuere aut clitere posse ista tantum quod naturam Lindolem habitus illius exprimere velint. Unde, litam frivolum sit, quod ensi, per praeocc.ipationem tibiicit, manifeste satis colli crescit. Si quis hic excisiat, inquit,Non m-citur a mando Imrmbustaei cu item sirmitudinum mures Ee non ran it eum, quandiu regem tu ess, lis inepte excipior; perinde eis in .
Nam haec nil nisi me: cavillatio est. Orationes istae Hulinoda cavillis em 'cessere obnoxiae sinit, nisi ex aequo bono aestimentur, id est, niti habeantur,pro meris descriptionibus quibus ratura cin-gciatu rei cuiusq; exprimitur. Ita sane,si quis orationes lias, Mans .ietus homo non traicitur, nec potest iraldi Sincerus homo non fingit nec simulat, inad non potet i it simulares Liberalis homo non agit sordides ad vivum velitae lecare apud eum , qui statueret ex eo non scqui fieri non posse ut mansuetus homo desinat mansuetus cile incerus homo itat simulator liberalis deveniat br-didus aut avarus , promtam trabebit cavillationem istam, quam hic
Censor facit Sli., fieri potest, tum sensus istarum orationum si ret, Qui mansuetus est non iras itur quamdiu non irascitur, Qui sincerus est non fingit ait smaula quamdiu non fingit aut simulat, Qui liberalis est, non agit ordide quamdiu non agitiordide Apa- gesis tam utiles iueriles instantias, quae sane in DoctoribusAcademicis Sophisticum potius quam veritatis studiosum animum a munt. Virtus est vitium fugere , inquit Potita minc concludere, Ergo Qui virtute praeditus cli, non potest vitiosus fieri, quia fieret vitiosus non fugiendo vitium, At virtus cst vitiffiigere , Vitilitipatorum foret, C eorum , qui in rebus gravibus ineptias amant: Eadem hie ratio est. Si quis concludat, aut ex Deo natus est, non peccat, Ergo non potest desinere natus esse cx Deo, quia desineret ei Ienatus ex Deo, peccando, inepte concluderet. Senius phraseos huius, ut ex Deo natus est alius nullus est, quam, is quesitatem illam in se habet, quae peccato dc injustitia contraria est, cibi ius adiumento peccatum mundum vincere potest, si modo animina adhibeat, actu vincit ac superat. Eo autem non significatur qualitat cisia
tam talem esie ut renaitti non postit, S sic paulatim magis magiiq;
deficere, ita ut contraria qualitas in locum cjus succedat. Hoc enim
dilecte fieri posse indicat Ezecives car xviij. xxxiij. Scriptor ad
466쪽
si ab aesta de a tempestatibus liberum maneret, tamen orto aesturio .lis, aut tempestate aliqua magna concidit c occidit; ita etiam fides haec , licet recidi cum voluptate concepta sit, Maliquandiu duret,tamen, ubi afflictio aut persecutio oboritur, non consistit, non permanet Similitudinem ulterius cxtendere est copum ejus Qui ea usus est, non considi rare, aut pro arbitrio disputare ex partalia, ruod sophistarum est. Quando vcrd Lucas iis, qui ultimo loco cre-ere dicuntur a Christo, terrae bonae comparatur, attribui co 'bonum oe honei tum id non ficit idcirco,quod cor eorum,qui secundo Quid sit apud loco credere dicuntur, bonum honestum non L. sie, quo tempore '. 'οῦ, et credebant, nedum darum fit ille indicare velit; sed tantum ide: res auri '' quod , κολον, ἀγαθὸνcoram Deo nullum censeatur, quivi ad finem v q; in fide non perseverat, etianisi alioquin ad ten pus sit optinatim de honestissinium , in quo paene nihil ueside latur, liti ex Ezech. xvij. xxxiij. in aliis locis manifeste videre cit hoc apud: hontinem etiam obtinet. NihIl videtur actum , inqatim iurecon
sulti, si quid superest quod agatur Hinc Basl: us Di dis ,δον, -
γονὸς. γέγονε, Quod fere fit non fit. Tertulianus Arem chrisei iniumst qui ad finem usi perseverarerit Hieron mus Non quaeruntur in riitianis initia, suis. Augustinus de corrept c P. . Tune verὸ sunt, quod appellantur, i m. inget in in eo, propter quod capellantur; hi autem perseverantiam non habent, id IZ, in eo, quod caeperunt non nent; non vere appellantur, quod appellantur,. non ni apud eum enim hoc non sunt, cui notum e PquiuIuturi sint mota est dui notio boni veriq; in bonum Sc verum κά ου Hora , καὶ ἐπιμνlia , 8e κά ἐπι- Ταm S 'dae. Non rard id quod verum bonum j est κού Καία , id est, quod abct omne id, quod adessentiam veri bonici; requiritur, tam cia vcrum bonum i non esse dicitur,ta aram, tia , quia non est verum bonumq; permanens, ac Proinde non uiliciens ad consecutionem finis ultinat,ad quem dirigatur. Eti id sensu,testimo credentium generi tribuitur cor bonum isto sensit , cur secundo credent ni generi cor bonum tribui non possit, nutha causta est dicere bonitatem, quae καὶ ἐπιμον ta dicitur, este de essent i vera fidei, est pete
467쪽
nonnullis , qui si in fidei morum eri res patiebantur abduci, de quo inter nos nuta eL controversa. Quasi verti de iis tantum agant ista loca qui inci ci an in leviculos tantum emores ieccatia, ut vocant, venialia, quae errore μυι ac morum hic vocat Censor. Imo vero de iis agunt,qui errores tuentur cum sandamento fidei pugnantes, ter quo fit, ut transferamur in aliud Enanglium, ut Gasj diserte dicitur Min peccatis haereamus, quae a Derte inter opena carnis censentur, quae nos excludunt in regno cariorum, ut ad Gai cap. v. dicitur, qualia sunt ζηλος ἐρις διποῦς-ἰM , de quibus agiturj. Cor. iv. 3. Ain c. I xiij proinde quae iaciunt ut Curtilianus, qui in iis haeret, qua talis, a fide delaciis censendas sit. At, inquit Censor, Spiritus S. Os adsumorem mentem revocat, ct minis ac premisoniis ad resipiscentiam invitat Imo vero inquam, idcircd quia Spiritus .li facit, eos si sana mente desecisse, se a recta via deflexit se significat,quia per resipiscentiam in rectam viam ut reducantur,eos Opus habere ostendit. Nam quid lana mente aut reductione in viam rectam opus habent ij, in quibus fidei substantia, illud omne est aci per quod aeterni salvandi sunt 3 Quod addit, ista non tam
s.. . eum pro tum es Vicia,per qua mprobi sua contumacia convincuntur u inim mi menta cliam,per que pirum S. Hel tu adhuc reliqnus, a carnedia i uia ' Hopprcsit suscitatur. homo ab erroribm illisis pravita e vita c-ec instrumen sit cit plenum est absurditatibus jam ut jam de eo non dicam,
ii es, quod pessimo sensu a media esse dicit, per quae improbi suae contuitis S in piis maciae convincuntur,de quo superius acium est,non semper sunt im
. Ah , per ij, d quos o diriguntur, actu revocantur in via
melius exsu am, ad sanam mente reducuntur, nec id factum esse dicunt te
nix his citantur, nec si rid cute Spiri S in istis sic errantibusac male viventibus reliquus adhuc in a carne paene oppres ius a Censore dicitur. Quasi vero Spiritus S. id est donum Spir. S. quod Deus per potentiam irresisti bilem hominis menti ac voluntati indidit, per quod eum salvare vult, de quod in eo per eandem potentiam con- scrvare vult, non integrum maneat, aut 1 carne paene opprimaturi Sane, si id fit, aliter fieri non potest ex Censoris mente, quam quia Spiritus S propriam potentiae suae operationem in istis lactis tuis, . quos vocant, suspendere vult δε sic doni illius sui influxum imminuere. At vide tum, quam ridiculum sit, si Spirit.:s S deinde minis ac promissis utatur , velut instrumentis , ad Gonum istud iterum exsuscitandum in homine, id est ad operationem suam rurium continuandum,ac influxum gratiae suae diffundendu Pudet tam ineptae Theolo.
468쪽
CAPITI D fCIMI-OCTAVI. is Theologiae. Et tamen ei subiicit Censer, pro more suo, sarcasticam
hanc Hοσφωνησιν, Nempe consolatio qua pias mentes asscitu, milicet Anzo tempore in Chris tum Ged:uerint alii ei sincero cord sproposito tota hastium viti bonis ac sanctis operiam servirerint, pomr,1ervire sint parat , tamen de perseverantia sevi ac si e ceret 6se nomdum posint, ac proinde dubisationem Pontificiam ac constientiarum caria S casmiisnsicinam nobis me rarocansim nempe, qu:ajacute puciaum non exies seu M.
electiompromissione, fidelitate , seu explagili sit et Iseri liberi arbitrirsi spenditis Digna certes ποσοῦ καις, cui asa lege talionis major jure reponatur Nempe; haec est illa consolatio, qua discipulos vestros palpatis Maoistri nostri,quod licet in haereius irrores fundamentales, superstitionem , idololatriam , blasphemiam, Christi abnegationem prolabantur, adeoq, in scelerum c flagitiorum omniviri sord: bus ac caeno aliauamdiu contra conscientiam suam sese instar porcor ac canum Volutent,nihilominus non tanta certi esse possint, sed tersuasissimi esse debeant de perseverantia ac salute sua. Fundamentum enim salutis immotum stare in aeterna eleetione Dei, ita ut mille peccata,i md omnia peccata totius mundi,quin omnes diaboli, qui sunt in inferno , electionem Dei irritam facere nequeant. Haec eit illa panopita, qua armatis eos, contra infidelitatem cit, ac pontificiam dubitationem , conscientiarum carnificinam reprimitis, qua liberi arbitriijugum excutitis, ut securesin peccatis suis dormiant, & in caelum suum descendant. Remonstrantes quod attinet,absit ut ii Pontificia dubitationem aut carnificina conscientiarum revocent. Uontificiistatuunt haec tria. I. Neminem fidelem ce tuni esse debere de salute sita. II. Neminen de ea certum esse posse Pontificio a
II Etiamsi ovis certus es posset, utile tame non esse ut certus det '
ea sit aut reddatur. Nihil horu statuunt Remonstrantes, i md contra titudiue quam
ria omnia aperte statuunt De certitudine perseverantia quid ita ι γ ἡ 'hu: tuant ex praecedentibus liquet. Credunt fidelem certum est posme, Remonstra uade V certum esse debere, Deum nunquam ei delaturum ut petie- verare possitin perseveret ad finem usq; etiam in navissimis tentationibus. At non credunt cum certum isse, nedum certum esse debere, ex ulla sive promissione, sive actione Dei praecedanea filii-rum ut in fide sua perseveret quocunq; tandem modo legerat, aut ut semper ad finem usq; se digne vocatione sua gerat. Et hac in re consentientem sibi habent universam Antiquitatem,cui Augustinus Prosper, licet alioquin Praedestinationis absolutae,ut Censoribus
etiam videtur, patroni acerrimi, sebscripserunt, quos omnes dubi-Huli titionerg
469쪽
EXIMEN CENSURAE tationem Pontificiam, conscientiarum carnificinam adseruisse ut Cense dicat neceis est. At contra illud inquit Censor o pre e docer Chrintus Matth.xij. 2 Luc. vij. Acis am ante expobuis, ubi emissam, quae ad te mi intum durat, expire di itinguit sulcolis, id IE, cordis qualitate, item idei radice, Irultu a vera illa stri came, .iu '.it qui firmam radicem Libet, fuctum Dum profert cum conictanti. t ac qiio Fides pruinde ποσώώρος sit temporaria non ei p. Imo ver hoc fallum se
a Iam ante ostensum est. Nam Christus in locis istis citatis non di- de vera distin stingui inde subjectis,'itati vid primi isti, de quibus asseruit quod ' credant ad tempus, vera fide praediti non sint, aut praediti esse non ac Luc. possint, vel quasi fides eorum specie diversa sit a siue illa , quae postremis tribuitur, perinde se ac si fides illa , quae radicem habet ad finem usq; perseverat, ejusmodi fides sit cuius priora subjecta
incapacia sint Nihil minus: Sed tantum varia vere credentium genera Proponit, inter quae eos tantum salutariter cri dere, sive fidem
illam habere asserit, quae ad salutem aeternam prodesse potest, qui constanter ad finem uui in fide perseverant,d fructum ferunt cum patientia, id est, patiendo ad mortem usq;. Aliud autem est as erere fidem aliquam non esse fidem quae durat;aliud fidem non esse 5-dem quae dunare non potest. Nec dicitur in textu, fidem eorum qui sermonem, recipiunm ct quidem cum tititia esse temporariam sive σπομπιρον, quasi natura sua talis sit, ut non possit durare nisi ad c-pus, sed illi tantum , qui fidem istam ha bciat, quae non durat, 'πο- σκαιροι dicuntur , quia vid fidem istam veram , quam habent, quae durare in ipsis de poterati debebat, non minus in a filictioni usquam sine affictionibus , non retinent unde adtemps credere dicuntur a Luca, cap. viij. Et ratio manifesta est ; quia herba illa, cui assimulatur ejusmodi credentium fides, vera impri,d .cta herba est,' a apta nata est fructum ferre, fructum etiam latura elset,
nisi magno aestu aliquo adureretur. ad cem autem cum non h.rbere
dicitur, eo ips,non negatur quod radicem nullam habeat quomodo enim alioquin oriri m cere potuisset sed eo tantummodo indicatur , quod radicem rum habeat satis prosendam, atq; idcirco contra Solis aestum non consistat Eadem autem ratio esse dicitur eorum, qui ad tempus credunt. Animum habent vera fide imbutui, qui se ad Euangeli praecepta componit, dum omnia exanimi sententia fluunt, imb ad periectitiones usici in obedientia mandatorum Euangeli perseverat, sed qui debilitatur ac frangitur vi atq; resti PersecutiQuum,quia contra eas no satis selide obfirmatus cst;
470쪽
non quod fides ista ad ea cum obfirmandum no suffecerit, sed quod ipse ea fide, ad obfirmandum se contrii persecutioncs, in ipsis persecutionibus usus non fuerit istic dicatur,tum ne is cst ut statuat ensi, durationem iidei in adversis de inentia fidei esse, ac proinde neminem de fide sua ccrtum cile posses, antequam advertatulerit, desin adversis perseveraverit, quod tam alienum est a sententia Censeris, ut contra statuat, fidem ipsam veram salvam mancre posse, ac non raro manere in iis, qui a professione fidei suae adversis fracti deficiunt, Christum ac religionem ejus abnegant, uti in Syllabo testimoniorum , quae ad V articulum in actis Scriptis suis Synodalibus citarunt Remonstrant ex multorum Contra- Remonstr scriptis demonstratum est. Nei ter loci Catachielis xvii . inquit Censor adversus hanc perasererantiam adstrri potest, in quo Deus per prophetam minatur, Sι aver sufferit usum a uitiliasua . fecerat iniqnitatem c. ood omnes jui iura e us, quas scit, non comme/norabuntur, dcc .Quoties inter alios complures hunc imprimis clarum atq; illustrem locum considero, toties ab animo meo impetrare non possum quin credam adversarios nostros vim paene sibi ipsis facere, ut sibi persuadeant curia leti c. p. itentiae suae non ossicere, adeoq; per cum sententiam suam non evem ineptisti filii litus Soli tenebras offundere velle videtur, qui eum a Re-c
monstrantium sententia detorquere conatur. Mirum vero etiam
merito alicui videatur, cur Censor hic cum tanquam inanimadversum non maluerit praeterires, quam adeo levitor icrstinctorid ad eum responderc. Nos quia locus hic solidissime contra exceptiones omnes Contra Remonit adsertus cst in Aetis & Scriptis Synodalibus Remonstr de eo hic prolixe non agemus , scd sequemur Cenissorem. vcstigia ejus prememus obiter. In eo, inquit, non eritur
alsilute quod e e uitu aliquando deficiat: Esto: Non eninasam id examinare huius loci cst batis manas ste indicatur fieri posse ut justus deficiat, ct quod sic hypothetici asser tur , ut ei superstruatur seria commonc factio, id absolute asseri credendum cst. Sed quid de
costurumst, deficiat. Nempe, quid futurum sit,si id fiat,quod fierition potest, vel quod nunquam futurum est , quod Deus ipse futura nunquam esse, imo impostibile esse ut fiat Sic enim exponitCensor phrasin istam , Si pusibile es , ducerentur eleriti assirmat, quodq; ij,
qui monentur ex illa divina affirmatione si verum est quod Censor ait ceri sciunt,adeoq; scire ac credere tenentur fiiturum nunqiam
ct se, ne electio divitia , semel ab aeterlao facta , irrita fiat perinde