장음표시 사용
481쪽
E TAMEN CENsu R Eangeliinotitia pervenit. Csteros Deo: divino ejus judicio permit-
tum, certi intcrim Sc persita si Deum nemine eoru ad aeternos animi corporis cruciatus absoluta voluntate destinasse, aut supplicio ullo adfecturum cise nisi pmptor propriamin vincibile cuiusq;
ω . iovi sine lege peccatverint, sine lege quos peribunt 2 quicu
in lege pecciperint, ex lege judicabuntur Rom. ij. 12. Loca, quae aumarginem declarationis citata sunt, id non Obicure arguunt. Tai tuni enim agunt de reprobatione eorum , qui, licet diu multumq; viridie tu vocati, moniti, reprehensi, nihilominus tamen Euangelio inobedi- loca ad Orgiae rates esse pergunt, quos , ut tales, a Deo rejectos, reprobatos e
ud Euses, Mavullos esse dicunt, sed adsumendos, admittendos, desin- serendos rursum, si vel tandem resipiscant,& ab infidelitate sua d sistant Primum locum Matth. viij ia, excipe , nisi quis eum exponere velit de reprobatione increduli populi Judaici a felici statu fi-rrius, i, ei delium in hoc mundo, quorum praecipui, tantum non proceres, latus lorus e fuerunt Abraham, Isaac, Jacob: qui status Allego ica sive figura-H- j loquendi ratione hic describitur persessionem ad mensam convivalem , luminaribus 4 omni delitiarum genere instructam δε sui illustratur ex opposito per jectionem eorum, qui mentae V litiarum istarum participes esse potuissent, nisi noluissent, in locum tenebris aristitiarum omni genere refertum, ubi pro vino , lachrumae, Sc pro cibo vacui, irae ciborum defectu stridentes inter se dentes locum habent , cuiusmodi status etiam in hac vita esse
potest quasi legeretur; fiiij mini, id est Judaei,ad quos vi promis
1ionis divinae regnum Dei, a est, gratia Euangelica, , quae per eam obtineri potest, caelostis faelicitas , tanquam ad filios iaeredes pertinet, sed qui oblatam gratiam praefracte repudiant,atq; ita Abraham , Io,aci Jacob vestigiis nolunt insisteres reiicientur, id est, faelici isto statu,tanquam puri de nothi deturbabuntur, ad eum statum deprimentur , qui mori id in faelicissimus S miserrimus in hac vita censeri potest, similis corum statui, qui extra locum convivii, ubi omnia i ice Sc gaudio plena sunt, in tenebris agunt, nihil habentes, quo sitim rest: nguant, aut quod dontibus molant. Huiuimodi enim aut simili biis figurat s locutionibus describi in Scripturis cos, quos Deus in hac vita gratia sua singulari privat, manifestum est. Hoc si iasu locus hic commode adductus videri' test, quam qua omitti potuerat, quia positio haec irova forte alicui in-
482쪽
de insolens videbitur. Locus Matth in vers. 3 immerit sarthcensetur. Est enim proposito Remoniti aliti ira ommodatissimus ii , , citi'Atqui, inquit Cens ,r am qui cm Fre, ut tonin regnum Dra a iu-- s, ndaeissed non dicit hanc es temporalem tantum abe tionem. At nec dicit 'abjeet onem esse aeternam Iinc, vero idcirco , quia dicit regnum Dei tollendum esse ab ipsis , temporalcm , id est in tempore vitae huius futuram abjectionem dicit. Non enim dicit eos ii blatos iri, sublatos manliiros ex regno Dei , scd regnum Dei ab iis ablatum iri cum J; regnum Dei significet Euangelium regni, 4blatio regni a toto populo Judaico futura dicatur, fieri non potest ut abjectio haec de alia , quam de abjectione ea , quam Declaratio Remonstrantiu statuit, intelligatur. Totum cnim populum aeterna reprobatione reprobatum iri, quis a Christi, dictum credato Imbuero certum cst, stante ista reprobatione, fieri adhuc potuisse, quaquam dissiculier, ut ab errore suo resa piscerent, Euangelio crederent: At, inquit Centor , Ititim additur , cui ceciderithper lapidemii tum , nempe Chris tum , conquassabitur, Iuper quem vero ceciderit mi a fixa
distabit eum. At inquam cadere istofin loco, non est simpliciter Uta crcdere nolle, sed in inci edalitate perseverare velles, de Christo ad mortem usq; sic opponere, quo sensu verbum cadere accipitur vers. a. cap. xj ad Roma Tales nimi infidelitate morientes proprie cavant, ita ut nunquam ex miseria sua resurgant. At qui nunc credere nolunt, ij tandem adhuc ab incredulitate sua desistere possunt, antequam cadant super Christum, hostilem sic animum ad mortem usq; retinentes It norsum videntur haec verba Christi addita cilla,quasi legeretur Videte ut in tempore resipiscatis Frustra enim eritis, i md cum maximo vestro danino tandem sentietis,quid sit credere nolle: Rex hic, regnum ejus stabit immotum; Quotquot ci sese opponent,eos tandem mina opprimet, saxi instar,quod sive quis in illud praeceps ruat, sive illud super aliquem cadat, infractum semper manci, protritis pessumdatisq; caeteris omnibus, quibus alliditur. Resipiscite ergo, dum tempus cst antequam aut vos cadatis super illum, aut ille super vos cadat, vosq; aeterna ruina
opprimat. Locus desumtus ex cap. . ad Rom. vers et Mao. e
peram carpitur a Censores, quas in eo non de temporali, sed de aeterna abjectione agi aded clarum sit,ut non nisi per manifestam vim alio torqueri Pollit Obsecro enim, qua vel se cie id dicitur contrarium meridiana luce clarius est. I. veri. a. ubi diserte Ap stolus quaerit, Num igitur in uam ego impe erunt, laberentur, aut
483쪽
oraiam sim obtigirgentibin , et eos ad amulationem proro rar. Quo
ipso Apostolus aperte significat, consilium Dei in reprobando populo suo aransferendo gratiam Euangelij ad gentes , non fuisse, ut hac ratione populum suum ab omni spe gratiae ac salutis secluderet, ejusq; ad meliorem mentem reducena curam nullam amplius haberet hoc enim hic est xi es, labi sive excidere finaliter ex Lav redivino, spe reditionis in gratiam cum Deo, id est ἐκ r π ιν, contra qua accipitur ab Apostolo vers. 22, ubi pro incidere in iram divinam,non sine spe restitutionis accipitur, ut ex natura rei liquet sed contra, ut ea ipsa translatione Euange j ad gentiles, veluti acri stimulo qn Ham , populum suum stupentem ac somnolentum excitaret ad resipiscentiam Sc fidem quasi legeretur Postquam Deus ... 'M omnia fustra a se tentata , nihilq: apud populum sium prosectum; . vidit, multis crebris, omniq; exceptione maJOrabir argumentis,
signis, ac prodigiis,unicum extremum quasi remedium superesse adhuc juclicavit,si eos desereret,& gnatiam suam ad extraneas gentes transferret, easq; per fidem in populum suum adscisceret, clivitiisq; litis beneficiis largiter perfunderet, ut hoc videntes increduli Judaei, veluti Zelotypia incenderentur, & relicta lege Mosaica, ad imitandum gentium illarum fide obedientiam cautimularentur, sic j iterum favoris ae gratiosorum beneficiorum , ipsis primitus promissorum , participes fierent. Reprobatio itaq; haec populi Judaici, quam Apostolus nunc παρά Πωμα nunc απτ ΘολIta,nunc εκκλα- σν, nunc; βηρια Vocat, aeterna reprobatio cisse non potest , uti Cense vult, sed temporaria, quae Dono ipsbrum Judaeorum, si modo sanabiles adhuc essent, animumq; advertere vel loci, servire poterat, ut i ei fini serviret a Deo facta erat. Confirmatur hoc planissim ex vers 13. 4 . ubi Apostolus seipsum Apostolum gentibus
a Deo destinatum esIe adserit, eo fine,ut consanguineos suos, Deo reprobatos, ad aemulationem provocaret, , quantum in se erat, aliquos saltem ex iis adhuc servaret Seri ari itaq; poterant adhuc reprobati illi, ut servarentur consiliu Dei crat. R probatio ita j; non aeterua, sed remporaria ut hic intelligatiu necesse est. Adde his II quod Apostolus ciseri vers a 3 adfirmet Judaeos reprobatos iterum insertum iri, si non permanserint in insidelitate; orationem addit, quod Dei eos rursum post inserere, quod sane ridiculna esset prorius absurdum, si reprobatio haec aeternam reprobationem signi-hcaret, qualem censor statuit. Quae contra haec adfert Censer, leviora
484쪽
viora sunt, quam ut vel cxpendi mercantiar. Nec minus leve est, quod inuitur. Dixerant Remonstrantes, Deum improbos homines Mectionis aena punire, cum eos amplius pro populo suo habere non vult. Reprobatio ergo, inquit Censor, tantum erat totorum populorum, nulla singularium Lominum. Quasi vero populus , qua populus, Logice aut abstracte sumtus, reprobationis objectum est misit,aut
populus aliud quid sit,quam singuli inter se juncti. Sophismata haec
incligna sunt seriis disputatoribus. Cum dicunt Remonstrantes, Deum improbos homines 5 praefracte aliquamdiu ipsi rebellantes, sit. quos antea populum suum vocaverat, pro populo suo amplius ita sis et os . i. re nolle, tum impios illos simul sumtos , non ut totum aliquod rebellantes Logicum telligi volunt,sed ut totum Physicum,quod rei pla a sim. ' ἡ 'gulis parbus non differt quasi dicerent Deus omnc de singulos amplius nolle istos tergiversatores rei tales non amplius vult tractare utit pulum suum, ted tanquam alienos extraneos, familiari aut benigna tractatione seipso judicantes indignos Eundem plane ad modum quo ex onpolito dicit Deus ij.Cor. . II quapropter exite . m H eorum,o paramini, drcit Domin-, ct impurum ne attingite, tum ego excipia vos, uti versu praeced. dixerat: Habitabo in vobis, inambulabo ct,ero Dein vel Icr,9 vos mihi eritupopu . Sedpergamus, inquit Censor, ulterius. Unde vero conLtat. reprobos istos in De popuis
non haberi ' Hoc siquentibus sic definiunt, quando Deusgratiam Spi. S. ab ipsis; vestretam, )ure iisdemseb trahit imo externa etiam media illa interiam iis constre dedignatur, quibus ordinarie adsalutem Uusi μ uti sisti,&c Ismael ergo, inquit, Eseu reprobat nonsunt. R. SMnd, si iae personis eorum loquatur Censor , uti verba ejus prae se ferunt, antequam ipsi rebellabant parentibus dis,propriaq; sua culpa se indignos divina benedictione reddebat, reprobatione ista reprobati non fuerunt a Deo a tamen, inquit, de primo eorum te Eatur vos totus,quod in ine Ito censitus non ferit. Ita est. At in semine nidor. IListo non censeri, non crat reprobatione ista reprobari de qua hic a P ἡ 'es c a gitur Sed aliud nihil erat, quam reprobari a typica illa haereditate a sutile. terrae Canaam,quam Isaaco Deus assignabat, non Ismaeli,cum qua reprobatione consistere poterat, adeoq; consiste at gratia divinae vocationis , cuius beneficio Iunael divinum favorem, , aeternam benedictione ambire consequi poterat, sicut cum gratia electionis , qua Deus Isaacum in semine isto censebat, consistere poterat haec reprobatio, si vid Isaac ea se digne gerere non voluisset pro-nt apparet ex eo, quod Ismael ipse circumcisionis signum accepit
485쪽
jussula vino , non minus, quam Isaac, Ac Ismaelitae deinde omnis, etiamsi a seminis istius privilegio exclusi, hisdem terrae haereditate aut potius beneficio gaudere poterant, D ritus uacra eade cum
Isacidis amplecti vellent, imo ' iod magis, est, Deo propitio fiat
poterant, si modo in terra sua Deum patris sui recte colerent, cibidololatria omni immunes se gereret;quod limaelitas multos secisse manifestum est; Et contra, quod Isaac posteri, perdaci bum dessendentes in haeredes terra istius Canaam , reprobari a Deo:
tuerint,in coram non pauci a Deo reprobati fuerint aeterna reprobationes, qui Deum in terra ista haereditaria non rith colebant , de indignos se divina benedictione praestabant, uti ex historia V. T.
man:nctum est. Eadem est, ratio Elavi. At de eo moren, inquit Censor, testatur Apostolus , quod nondum tiam pueris , cum necdam boan
aut mal quicquam fecisent,ut propositum Dei, dcc Ita est At dicti sensus ver- Dei Isia orsimi cmm,ra, e , seu odio habui, significare Esavum ovi habu leprobari a beneficio gratiae istius,quae necessaria cit, ut quis Deum pro Deo sitoinet beat, oc divini ac caelestis favoris particeps fiat. Hoc modo Esivum a Deo reprobatum fuisses, nc isto dicto adseritur ;nec ex istod:cto vel per speciem concluditur Ratio cst: Dia,sicut cum isto beneficio, quo Veiis Jacobum posteros ejus centcbat in semine, quo eos dii: gebat, mominos fratrum suorum Edomae tum os ejubcbat, stare poterat eorundein reprobatio & condemnati, si vid Deo non obedirent, aut cum rite non colerent ita cum hoc, it ita loquar maleficio odij, sive potius amoris huius len sic j singillaris desectu, stare poterat Elavi, posterorum ejus Pe Da lal:ri si vid in terra sua Deum rite ccxlerent,non quidc ex praescripto legum istarum , quae populo Israelitico in terra Canaam datae erant ad eas cnim cxtra ternam istam non obligabantur posteri
Esavi sed ex praescripto isto, quod a patre suo Isaaco E au acceperat, ad quod praetcriptum circumcisionis etiam pertinebat prout ex eo manifestum eis, quod multi Esavitae Deo grati dicar tuus est ga'tur auctimoniae laude in terra sua claruerint. Sohim Jobi cxemplum,in historia sapientum istius aevi fidem ejus rei facit certissimam ut jam alia non allegem. Quod porrb Censor colligit ex eo, quod RemonLirames inter signa abjection. s ire reprolationis, quam
486쪽
relinquat aliquando sine veris fatuora pud piis , doctorum , eveo, inquaria, soras diluiti. rconsequi illos eruit miseros pasto es pio L cloeloras adduc conced i reprobatos non eo, in eo vehementer eri M. Non enim nVCrthlntur hq duae e abim: i
propositiones: Cum Deus rebules relinquit sine veris pastoribus, id φ P ix signum est quod eos reiiciat reprobet; , cum Deus tales repta bat, tum cocrclinquit sine veris pastoribus piisq; doctoribus. Nec Remonstrantes assirmant abjectionem sive reprobationem istam, quam describunt, semper conjunctam esse cum ejusmodi desertione, inad contrarium non obseure dicunt, cum assirmant Deum inter NByinterdum inquam , talibus externa media illa non conserre, quibus ad salutem populi sui uti selet. Eo ipsis enim significant, Deum aliquando hoc ,aliquando illo, aliquando pluribus,aliquando
omnibus istis signis simul testatum facere, se praefractos is belles istos punire paena reprobationis. Nou enim omnes eodem sciri per modo, nec aequali punitionis gradu in hac vita punit, sed, pro aroi- triflui libertate: Quare, quod postlaac prolixe disputat de privati ne gratiae Sp. S a contumacbusi si s diu multumq; prctae, qua D um istos, quos abiicit, punire dicunt Remonstrantes, plane ineptu& superfluum est. Hoc non conrevit, inquit, per omnia cum veritate nec cum ipsorum altis hypothesibi . Non cum veritate, inquit, quia, etsi merum sitDeum iratia Spiritus simis verbi quoi ministerio spe privare eos,qui aάversus illud cur non addis Centor advorsus illam gratiam Spiritus Synam Ze hoc voluntRcmonstrantes contumaces sunt,nis loca adu illa οἱ tentanti tamen Deus non semper id mit, ruta miseretur cuius vult At nec Remonstri dicunt, Deum semper id facere. Contrarium ex antedictis liquot divino arbitrio id relinquunt. Imo
tantum abest ut id dicant, ut ne quidem dicant, quod hic a Censore, nimis sane inscith, licitur, Deum Israelitas, id est, populum suum Israesiticum, post tempora ascensionis Christi in caelum, sic reprobas. ut cum pro populo suo amplius noluerit agnoscere. Contrarium satis mani sestum est, ex cap. . ad Roma ubi diserti dili
adhue dicuntur propter Patres, secundum electionem, aded ut vocario istas donatio sta,qua Deus illos e rael: p duin suum vi care, iisq; p puli sui nomen donare volt it, dicuntair s. μεῖα ala νῆα Latitudo itaq; in reprobatione hac agnoscitur Remonstrantibus, quam Deus pro arbitrio suo intendit, Sc remittit,extern dit,contrahitq;. Addit Cen es: Non convenit rei.im cum ipsirum hypothesibus , quia tituunt omnibus hominibvi gratiam Spiritus S ad Ialutemsisscientem semper
487쪽
ad aere. Hκ verti est manifesth praevaricari. verba Remonstr. calumniari. Nam cum Romonstr. 1smint,Deum sufficientem gratiam ad salutem omnibus semper concedere, non id volunt, quasi nunquam homines ullos, ctiam contumacissimos, gratia Spi-α sume er, ritus sui S privet, scd tantum, quod Deus illos non in tantum prim in reli vel oratia omni, ut plane impossibile sit, tales ad paenitentiam ru
rare. Semper enim ementem Deum viam aliquam apertam retia quere creGunt, per quam redire possunt in gratiam cum Deo; noncilia via ista, vel auxilium istud, quod Deus talibus relinquit, per se semper sufficiens sit ad salutem, sed quod sit sussciens ad id faciendum , quo gratiam sufficientem ad salutem recuperare possint. Atq; hoc idcirco urgent, quia Socinum , aliosq; statuere vident, Deum in hac vita s*penumero gratiae ostium sic occludere,ut prorsus nulla veniae aut misericordiae divinae recuperadae spes lit,quamquam sententiam istam adeo falsam ac noxiam non putant,ut tot rari non possit Absit. Qui eam tenent,eos,si rationibus ab ea abduci nequeunt, indicio suo Des sinunt. Quare, calumnia potius videri debet haec Censoris natio, quam justum argumentum. Et eadem est ratio ejus quod de Lege naturae hic adsere Censor, prout ex antec dentibus aliisq; locis, ubi ea de re prolixe actum est,manifest per spici potest .Quae de excaecatione 6c induratione dicantur in Decla-
- ratione, cessere probat Censer Modos etiam excaeeationis atque indu- cicatio crationis rauc os ex parte moscit, nisi quod repro ii , inquit, aurea
iuba. V ab ilia vim , ct excacatio hic explicara plane coincidant. Sine causa; ctiacivi suis . Nam aliud est privari gratia Spiritus S aliud erroribus qui etiam sine gratia illa aeclinari pollent,miris modis implicari,quod Scri turari appellat scaciam erroris immittere, Se , in mentem reproba dare , ac nec probat quod rectum est , nec probari alij ulli potest, qui vel solum natur item rationis rectae ductum sequitur Aliud pria vari gratia Spiritus S. aliud peccatis ieccandi occasionibus, quit tiam sinc gratia ista evitari possunt,involvi, quod sane multis di modis hori potest. Aliud privari gratia Spiritus S aliud satanae tentationibus, praestigiis, Millusionibus circumagi Meduci
Catera , inquit Cense , a nobu probanrur. Sed desinant deinceP R monur Caivm , is aliis Orthodoxu scriptori calonias uere, quando ejusmodi quoi, loquendi mois qua bus 9 1 hm, utuntur,&c. Im avem ne nosserorum facile per obsima : Quia denti sebiicis mi nur quo itis, nempe a Deo, de cuius udicio hic uitur occasion
488쪽
errandi pece in i multiplices, obiiciuutur, pc. Nempe haec Occasio o, . . ut clava ubiq; arripitur a Ccnibribus aliisq; ipsoru ni cm ηοῦοις, ut a sirim'. 'i' adversarios suos convicio aliquo mactent, iudendum reproba Ni tionis suae, quae ei adhaerent, placitum, veluti colore aliquo te loeutio.
menit inter hoc dictum Remonstrantium, torrendam ac bonis ui eadem
omni b is pudenda Censorum de Reptobatione sententiam Dictum hi , .
Remonstrantium hoc est Deus occasiones errandi peccandi, id clim leunt
est ea,quae per se occationes ad errores peccata evitandum sunt, i: per accidens tamen errandi occasiones sunt, aliquando obiicit istis nominibus, qui propria, diuturna cinexpugnabili sua contumacia ' a ': se quovis Dei supplicio dignos reddiderunt Sententia autem Cen restorei actinserum de Reprobatione haec est, Deus, ad declarandum Justitiam vh ς' & misericord 1am sua, id est, ad gloriam nominis sui illuurandam,
peccato opus habet: Hinc Adam una Peccare vult in Adamo autem peccante censet Omnes ex Adamo nascituros, iisq; peccatum Adami imputat,adeo ut omnes propter istud reos velit esse mortis utriusq; temporalis aeterna Deinde propter peccatum illud omnes punit peccato Originis Tertio, Peccati istius Originalis vi omnes singulos inevitabili peccandi necessitati obstringit, usq; ade, ut omnes de singuli natura sua prope si sint ad odium Dei Sc proximi:
Multo maximam corum partem sub illa peccandi necestitate relinquit Nonnullis eorum externam gratiam Euangeli sui offerri curat, illos hortatur,orat,obtestatur, immissis,minis alii sit invitationum modis movere studet, ut a peccando desistanti gratiam oblatam recipiant Non recipientes, propter istam peccandi necessitatem , qua laborant ex punitione praecedente, quae facit, ut non possint recipere gratiam Euangelicam, excaecat, indurat, ac tandem gravioribus, iisq; temporalibus atq; aeternis animae torporis cruciatibus excarnificat. Haec summa est sententiae Censorum de Reprobatione. Profecto qui haec tot barbara, ab omni recta ratione aliena pronuntiata confert cum dicto isto Remonstrantium,adeoq; d pudori in ista ut dicto isto Remonstrantia leniora ,ac mitiora censet, quid aliud facere crcdendus est, quam cum ratione insanire vel-Ieo Nunquam eluet Censi, faeditatem tot ac tam barbarorum pronunciatorum , quae sententia st de Reprobatione veluti inter se
489쪽
De ministerio verbi Divini, deq; ordinibus Ministrorum.
MIriimne est, Lector, Consuram hanc, in vastum volumen exi- istes Eadem centies censentur,& sine causa. Nec a minimis abstinetur. Et adeo curiosum iubtile aliquando acunaen est, ut
nescias quid censeatur Caput hoc vides palpabis. Quid hic non cribrati ventilat novus hic vitilitigator potius quamCentor A titulo orditur. Adeo tener est ejus oculus ut illam non serati Et quid
in eo taxat pPrimo, inquit,Remonstr. me hoc toto vina lim nisi de MinisZ m. iii iii ris Noment eteris TesZ ommn praterito Nenipe igitur multo ma- quoi di uua jore Censura dignus est Apostolus qui cin Apostolos omnes cael - ς 9 4 ς ros non tantum dicit sie ministros N. Test praeterito Vetere, sed etiam diserte negat se Ministros Veteris Test ij. Cor iij vel f 6. etiam scit ut idone simus min: Eri novi riden s non flere, seu Spiritus Quod si idem dixistent Remonstr an non cum Apostolo multo plus dixissent quam hic dicunt scis unum quidem tei Zιmoni ex Q. Teit pro ducunt, inquit Censbr. Nempe hoc necesse erat fi ri, ut Orthodoxa esset Declarati, At si clara satis sunt testimonia, qtiae ex .Test citantur, an non hoc sudicit Sand na Vetus Test. usq; ministerium, it divinum lam profectum, diseri, nil matur in . Test. Quae analogia, proportio, convenientia interutruinq; sit, non est huius loci inquirere. In praecedentibus id satis superq; factum est. Devie, incluit Censbr,totum M IRerum sacrum
delinire videri possunt in terio Verbi divini, ita ut ommbus communem 'ciantq; .ram:=risinitionem. Quasi vero id ex titulo colligatur.
qui est dem ni sterio verbi divini, deq; gradibus Ministrorum. Pudet, dicam, an piget' tam utilium conlequentiarum Ministerium Verbi divini nominatim tantum describunt, quia primum est, quod fundandis caeteris ministeriis necessarium est, de principem merilli locum ac stra dum tenet interministeria. Paragrapho primo quid
censeatur nariolandam paend est In sulpicione videtur vocare Con- br, qv.6 Remonstr. pu licam verbipi'aicationem non Ilatuam mearum nrce rium a Deo ora Mimn ad conrorsio m hominum, direct contra scopum s
490쪽
Capi TI ex sIMI- PRIMI.scopiim , quem propositum sibi habent Rei ,'st in hoc capite, de contra verba expretia , quae paragrapho s. exstam , his nil eu
Tean o pono erit eadem in thesism piscopi', inquit censor, Nempe
hoc Censura dignuerat. Nos transdamus tam ineptas Censuras. At transitisne R. deciariant voluntate hane Dei, Mininterti N. Tent.
ari uinum μ re tusecere . id tum isti intituis objectum Min tertistituunt verbis Dei, quo ne persi longimpatu, quam Dei in voluntas. Respicit,n:m istut mitiiram ct ope , voluntatem Dra. Ita est. Sed voluntatem Dei respicit per se, di aturami opera propter voluntatem Dei: Nam naturae de Operii Dei cognitio non continetur verbo, ut aliquid,quodDeus per se aut ultim,intedit, sed quod tantum intendit ut medium ad voluntatem Dei or standum necessarium. Quare, cum Remonstr objectum Ministeriistatuunt voluntatem divinam strictiore significato sum tam , tantum abest ut sic e cludant naturam copera Dei, ut ea includantu quatenus vid voluntas divina praestari non potest, sine praecedanea cognitione Naturaeo operum divinorum. Nemo enim potest Dei praeceptis parere, iromissis ejus fidere, nisi de Natura operibus ejus antea sit instructus persuasus. Voluntas itaq; Divina est obiectu Ministeris per se Naturae4 operum divinorum cognitio ptopter aliud, quippe ea semper supponitur in Voluntatis Divinae tu praedicatione tum praestatione. En, ut Operosa haec ingens Censura, Pulveru eum actu concusa quiescat. Deniq; , inquit Censor,s msem huius osia partes remineunt ad doctrinam praedicta situs voluntatis, non item ad Icramentorum aiminis rationem. disciplina exorcitium . Inepth. De Ministerio hic
amat, quo Deus uti vult ad colligendum sibi Ecclesiam in Sacramentorum administratio, disciplinae exercitium adEcclesiam iam collectam pertinent, in Ecclesia collecta locum tantum habent. Unde de iis postea agunt. Paragrapho sicundo intertio videri posiunt inqui Censor,misonem Expenditur Dei tantum referre ad voctolos,qui immediat a Deo missi βρ ω.ne et M ulterivis eam extendere , aut pecuuari aliqua vocatione re missione opus se is res uix per peculiarem vocationem, missionem hie intel si s0 4 i φ
ligat Censor incertu est. Joannes Pulyander collega ejus in Synop. zzzz
si purioris Theologiae per eam intelligit internum Spiri cinctis dium , quo ιrorum Deirraecordia ad Sacrosandi Amineri desiderium