장음표시 사용
551쪽
biacet Conclusio enim haec manifeste Dis est. Deinde, ni in rcitur in ali 'gatis locis datorum obs)rvationem esse aliquid reipsa distinctum a notitia Dei MChriit, nedum ei cli oppositum Ue'niq; non diciHr ex mandator in ol servatione tanquam ex respecie aut numero ii itincta a cognitione d notitia seu fide Dei MChrilli cognosci, Quod iris Deum de Chr sium noverit. Nihili rum Tantummodo in locis illis alseritur, Eum , qui dicit, id est, qui non re tantum profitetur, ut hypocritae olent sed animo etiam suo, aut sibi ipsi perluadet certoq; oc serio in aninitim tuam inducit se Deum nosse , d merito dicere aut persuadere sit, non post , nisi mandata Dei ubsepvet, ii ad decipio mandato fidei ctiam verissi-Quῖν sit fimum es 3 Qxu enim dicit se credere seu confiderem id sibi ut risi ςi, uteriuadere are non pia test, . si mandatum ti ci seu confidcesti eo ch stlim .icipsa praester Nititia itaq; Dei Christi his in locis non lignifi-Nquomodo a nudam Sc theoreticam Clitasti de Christianae Religionis notitia tu Q quae mente tantam accipitur, lactioni nostrae non subiacet. um ne mal - hil minus istam eati notitiam habere quis potest, ut mandatam V ainen non observet. Nec se ista notitia Devin Christumnoqit, isnlaudata et lata ita V des uristi praestat. Nam disertepit Apostolas i Cor.xiij. . Etiamsi fiam omnias. Iterii. on. nanotiti. m habeam ct omni fide praeitus sim , car item autem non ha-leam, dcc Fieri itaq; posse significat, ut quis notitiam istam liabeat
tanaen mandata non praestet. Et Servator postor Luc. j I. Se .um sci cris Obintatem Domimae non faciens pbir ius plis 'adiit.
Vide imilia loca Tit.j icarim illi iij. s. poc. ij 9. oin. .yzrs ultimo 2. Pet. ii i . . ,eto, a I, 22. c. Sed notitia hi isti istis in locis significat notitiam Christi practicaaia, non .rae praxin tantuna pro fine habet, sed M ocium praxi ci iniuncta est , id est, s m cclochice, totum cultun . lii quium Dei, qu is hominem Christianum constituit tuo sensiti nosse Deutra m ac pitur Joan. xvii. i. vi te coen ID
552쪽
CAPITIS V. GL SIM l- AR I. si . 6 Cip. vi q. a. dcc Haec notitia Dei, in citiam lacis intelligitur, ius aliquid u. pra Licinctam aurai datorum Observatione, 1erctuali complectens it versas Obiervationem mandato tiro, Moin ne illud, quod neccisario reQuiritur ad hoc ,ut quis vere Dei cultor de christianus censeatur a Deo a se pli, sed tamen sic cam complectens, ut quis etiamsi sciat in genere, notitiam illam omnia ista in te Moplecti nihil γ.ninus tamen antino suo ea eparare posssit, id est, sibi a Christum colere,ie Deum revereri, ca' tamen serius Ἀblicitus mandatorum Christi observator non sit. Sensis itaq; verbonim Apostoli Joannis hic est Qui dxit 'uidelia ex animo , id est, qui si 'n ipsi serio persuad esse Christianum Scoci cultorem esse, is jure id diceret ac persuadere sibi non potest, nil mandata Dei δρα bri siti ac pri tum etiam de fratri bus d. l. gendi , ad Qu id Pr aptae cli , i letur Joaunes sed ut ,
custodi ac non quati fieri Duuit, ut illi . crus Dei cultor de Chi in stianus iit, qui tamen mainlata Dei non observat, aut quati observat o mandatorum aliquid sit diversiam aut re ipsa d linodum ab eo quod est Christianum esse, Nili l minus,sed qua fidet potest, it quis, iii in genere id novit, ii istianum sc non csse, qui mandata Chri non obtervat n. hilominus tamen sibi ipsi persuadeat. se C Ostianum in quamvis praerepta Christi non observet quia vid per in advertentiam aut φιλαυῖαν ad praecepta Christi in specie , de ad actiones suas singula resinn, pn ut oportet, animum advertit. Itaq; locutio liaee Apustoli similis est istis , Qui dicit se subditum Regis esse, de tamen non facit ea , quae sit, litos decent, is mendax st. Non quasi i. dicit, subd. iii iesiis it aut subditus csse nolit, aut quas subditum is distinctum liquid sit, ab eo, tuod est mandata Regis saccae, sed quod, lico lubditus sit, iubditus cile velit .uuin imo sibi ipsi versuadeat se subditi officio non deesse. a dei,d:
similiter, Qui dicit, A tuli sunr,eu tamen cum sania . L. ις ditur , non interponit se, non studet eam adserere a calumnia , aut cum m. hi adverta eveniunt, tum blatium lc auxilia mihi non prae- quod amicum verum ci se
553쪽
amicitiam quae mutuo sensu boniin mali adiicitur, in specie tamen id ad suas actiones non transferat, o quia directe id iacere non vult sed' ita per inadvertentis cum interpretative voluntaria est usq; adeo sibi lenocinatur, ut id a te non ficti non lentiat,etiam cum creberrime id facit. Quare loca haec perperam allegata hic esse Ii
Paragrapho VIII de IX. dcclaram Remoctrantes inquit Centor, Disciplinam Ecclesiasticam inces acti nem qua cum carnati aurora re , aut mundana potestate , aut vi ulla coiativa ab Eccis a exercetur. Odie reo nos sistemur inquit, dcc Verum disciplina pirituis vim omnem omnino coamram simpliciter detrahere, absonum It Etenim, vis ista nonsit extema, Ied intema, attamen vis coactιra quos ei comperit Ne in conscientia cui L. Haec elucidari merentur. Nam partim ad rem non faciunt, partim a Censore consentane non docuntur. lui ui κεν Ad rem non faciunt. Nam cum declaratio Remonstr de vi coacti-C- Wa.de, loquitur, vim coactivam proprie dictam intelligit rat vis ista
Eiale e spiritualis, qua conscientia cuiusq; convinc1tur, vis coactiva pro-- . prie dicta non est, sed quae improprie aut per κα - vis ctiva vis vocatur,quam vim tantum abest uti iii adimat declarati, ut ista unica illa vis sit, quam Ecclesia exercere iotest αdebet ex praescripto Domini siti. Etsi vero non raro,in homiliis Προ sertimi concionibus, Ecclesia tribuatur quod costatin coa ivavi utatur, quinin in Scripturis aliquando homines dicantur copere alios ut intrent in nuptias Luc. xiv I 3. c. tamen in disputarione seria cum de coactiones coactiva vi agitur, ad proprietatem, cum attendendum est , alioquin iacile committitur ignoratio e chii hic de alliis,ille de epis disputat.Quare emi Censor addit, mur vis illa non sit exterea D inrema, attamen coactiva vises aliud genus transit 4 proprietate vocis se recedere ostendit, quod accuratum disputatorem, nedum Professorem,minime decet. Nam vis coactiva proprie dici non potest esse interna Coactio enim principium motionis externum formaliter dicit,& principium qui dem, ad quod is, qui cogitur, nihil plane consere. Omne enim c actum est invitum cinvoluntarium ex sententia omnium Philos
mi Eecies Veruntamen esto, coactio etiam metaphorica intelligatur, nim lominus tamen Censor eam tribuere non potest Ecoesiae,consea .nu Te iti. M. v. fico tanee Principiis tuis loci ut vesit. Quod lic doceo. Vis coactiva m-
'o' 'fri terna ilicst, persuasi, conrictio conscientiae de eo, quod quis ra
554쪽
errore, peccato aut scandalo pertinaciter perseveret, atq; idcirco regno Dei non nainus certo excludatur quam a mensa Domini ariseetur,uti hic Censor loquitur ad Catechesios Palatinae Armula, Dominica m. Quaest: 8s. An possibile sit ut quis in conscientia convincatur Ze certo apud
se statuat se caelesti regno exclusum esse si in errore perseveret , fenihilominus in errore illo pertinaciter velit perseverare,non examinabitur hoc in loco. Quin impossibile sit ex Censoris sententia dubitandum non videtur. Nam juxta Cenlbre, mens persuasa necessario post se trahit voluntatem. Neq; enim voluntas aliud quid eligit aut eligere potest, quam quod ratio consultatione conducibilius esse deprehe it, uti ense locutus est, pag. ro 3. At ubi persuasio est in conscientia quod quis certo certius regno caelorum exclusus sit, si in errore perseveret, ibi ratio consultatione, Quid conducibilius sit,deprehendiis statuitur, ac proinde jam conclusisse satius esse
e regno caelorum exclud Jc aeternum damnari quam errorem dosereres, quod impossibile eit.) Sed sic jam disputo ex principiis Ceseris Persuasio tua aut fiet in conscientia eorum qui ab aeterno ele- dii statuuntur a Censore, de in tempore jam a Deo fide sunt donati, aut in conscientia aliorum qui ab aeterno reprobati dicunturin fide veram nunquam tabuerunt, ac ne habere quidem potuerunt. Si ineonscientia electorum in fide vera semel donatorum persuasio ista fieri dicatur, tum sequetur, electos istos quando ob pertinaciam istam excommunicantur, a Deo vere ac reipsa regno caelorum excludi, eosq; id credere ac sibi persuadere debere si id excommunica tisj Ee in iuuatur, prout Censor diserte loquitur hoc in loco : trumqi hoc quam sit absardum res ipsa loquitur Electum enim alia quem ineri reipsa caelo exclusum, contradictoria sunt. Fide etiam
vera praeditum esse, qua quis credit sibi omnia sita peccata remissa esse, persuadere sibi ipsi quod propter pertinaciae peccatum e elusias sit ex regno Dei, non minus inter se pugnant, quam aqua ignis Reprobos quod attinet, Si in conscientia eorum haec persu
Do fieri dicatur,tima sequetur,eos quando excommunicantur ab Ecclesia , etiam a Deo excludi regno caelorum seq; ex lusos inde credere debere, cum tamen eos Deus regno caelorum nunquam includere , adeoq; eos nunquam non dicoride, sed nec potentia cro. dendi decreverit donare,ne quidem ex CensorisWalaei sententia in
statu primo sive integritatis , quod utrumq; absurdissimum est. Quare tralaticiem dicis tantum caussa haec a censore dicta esse
555쪽
c citidendam est. dbe dii mirs id hi 'viri hic praecipe aestati vi nihil legerere posse a re debere . ut G ια 'doctriata on curarum quidem, Z c c. Hoc plane caetra oleam cst. Nam declaratii, non a 'git de aurin itat, in Ecclesii, sed de Ecclesia potestate in es didi errantes aut d linq ad n es. Hanc pote sta est tritium ius, . aut quis activam exter
te hactentis ubiq; 4 aesta per arta currunt Mattribuunt saei stratui potestatem carnalemi vim activam , in personas,
r in iis et xercentur, sese in prael tu audent, si vi coactiva aninaadvertere in tria 4 ix ossicio debeat. Hoc iis plς
ira manu tribuen lim esse Magistrat brui vibrat , nec exceptionem ullam a quoquam in contrarium fieri licere credunt. Cedendum est jussu Magistratus nihil inconscii, nedum invitis ac repurarant, bus proceribus ac Rectoribus in dicis rentandum a uili are iniqui sint, legitimi an illegitimi nihil refert Christianus idis ccptat. At extra loca publica.jus nullum , nullam vim at . competere iis statuunt id conscienci ut actiones privatoriina,qi a Religionis aut conscientiae solius caulla natat Haetblius diri ira istuntis ad tribunal humanum non pertinend: Qui contra factu iis, is nisi ii eo usurpant divinam potestatem in terris ' o osse Sciunt Laetae vina Mati latisci Conscientias autem lactionesiprivim cium iti dico, it tantum volo tuas Magistratus vi coacti is,. 'h Oilh 3gere ad ac aut illud credendum aut sentiendun .lroru sit con ilium uici de Religione senium ciuiliciam liberum rclinauere te-ii cnim vel Plaalaris velitisi is, imo quis nisi ;
556쪽
OR'axi prodest alterius Refgio. Sed nec Religionis LP coem e ad Reli gionem, quae sponte fuscipi de ciri, non vi, cum i hoHi ab inimo lini, accipiantur Sed hoc Clu, Magistratum vi coactiva nulla uti posse qua impediat subditorum in locis privatis ac propriis reliuiola exercitia, quae ad cntum S prosissionem illam fovendam faciunt, ad qu'subditi ex lege Dei ac Domini sui se obstrictos credunt. Haec eiure M pH- vi publica inhibere aut turbare , est conscientiis vim facere in pa- Σ'bul una necessarium subducere. Qiiod vita sine pabulo est, id estii io sine exercitio. Tum,eXercitia quaedam ciam muniari quae non μ' nisi in caeli fieri possunt, Religio ipsa dictat, adeo ut sine ilis Religio trunca sit 'mutila caua res ea libera ato; inofibnsa permitti necesila es Quaecunq; interim salvis manentibus istis,asasti stratus facere posse audicat ad sententiae suae de Rcligione,quam publice protitetur , atq; in locis publicis exerceri jut et promotionem propagationem , ea adhibere jure sito potest , ctiam, si necesse sit. cum vi coactiva, cuiusmodi sunt colloqui , collationes inter caetus. Synodorum convocationes, alia i ejus generis plura. Quia vero e 'tiam periculuna esse potest,ut caetus aliqui sint turbarun seditionum fontes ac fomucs, in iis conciones tribunitiae sonent in noxam' perniciem Reipubi pro codem jures arbitrio suo interesse
potest Magistratus caelibus, quae ad praecavendum aut istendum turba lacium ed: cere, jubere ac mandare, quini contra refractarios vana coactivam adhibere, non tantum potest sed & debet. Est enim ordinis in Societate tutor ac curator. Addit Censor imo vero ct Ecclesia externa alipia vico Lone0
liquando pin'I 'rporeiniquu aut pacto excommunicatus aut et amoro, nihilomin-solitum, tum prauare ritibus Eccissi se immiscere aut Caena Dominica communicare, quamvis adversante Ecclesia, non δε-
fuat. Hoc vero si ab Ecclesia vim istam coactivam adhiberi vult Censor, uti verba videntur velle jam e diametro putriat cum iis quae paulo ante a Censore sunt dicta mam Censor diserte assirin
vi in hoc ipsi paragrapho Ecclesiam nutam4.rbere pote talem aut ritatem 1 carnalem si mund inam, i Zim exercere aut poSe aut d here,' spiritualem coactivam 1 otestatem qua Ecclesilae competit, non esse externam sic linternam, nempe in conscientia cuiusto Hic
vero jam Ecclcsiae externa vi coactioneq; aliquando opus diser roeses humi assirmat uuicquid interim sit de casu isto, quo Ecclesicae externa su m*pμ vs
vi coactioneq; aliquando opus esse Censor asscrit, sane Remonstra D: Mic nec ad eum resipexerunt, nec arbitrantur vel eo posito Ecclesiae rum . de .
557쪽
Ex AMEN CENsURAE opus esse vi ulla coacti a Nam si Ecclesia in locis publicis autoritati a r. itratu lubditis,functioncs suas exerceit, o pasti rem vel ovem pommunicet, Magistratus est. Ecclesiam istam abomR vi leta vel inordinata past. ,risa it vis excommunicata invali ne allorcre de artam te tam crvare, si itidem excommvn.catio cum consensu Maaistratus, aut ex formula in publico loco recepta ' Manistratu approbata facta sit. Si vero Ecclesia sub jugo polita leo ῖ:ti conveniat in locis privatis,aut Mag stratum tutorem nacta,cπ- communicationem fece it pro libitu suo, d non ex formula a pistratu approbata, vel alioqain invitovi reclamante Magi liratu, tuEcclesiae externa vi coactioneq;nullo modo opii, est,ma externa vim ad libere contra excomunicitu, si ritibus Ecclesiae nihilominus se velit immisceres, uti nunquam, ita tam imprimis nec potet nec
debet. Suffcit in tali casti, ut Ecclisia lub jugo posita declaret, te uCuem excommunicavit, non agno cere pio Ecclesiae suae membro,scq cum eo commune nihil habere velles, imo cum , si nihilominus in caelum caena communionem irrumpat, ad majorem sui ci r demnationem id facturum esse. Sic enim conscientiae tuae suorum satisfacit, rem eo suo abunde se probat. Et hoc est quod voluerunt Rcmonstrantes cum postea dicunt, communacationem Ula dolun viam tantummoda Eccle)ia Resonem ab eo, cum quo,t..nquam cum ijsecipulo ChriHι amplisis vivere ipsi non licet. Nempe a s csse credesint,
adhic, ut Eccletia disciplii am sibi commissam excrceat, si ab illo secedat, quem pro discipulo Julii Christit fratre tuo non potestas noscere , aut ut ei signincet, sibi non licere ponte sua atq; ultro cum illo tanquam cum Clarilliano sacra divina facere. Quod si nihilominus ille vester vim irrumpere vester insid:as se saccis Ecclesiae ritibus vesit immiscere, ut Ecclesia contra eum adliniat vim coactivana, Opus non est. Nam si accedit, suo periculo acced , nec
Ecclesia cum illo tanquam chim fi atre aut Christiano convenit, Cadem6 sacra obit,sed tanqua cum violento invasore, nec sponte sua nedum libenter, sed invitai coacta. Qiiod latis est coram Deo, ut Ecclesia ossicio suo seneta abuti de dici possit, ieccatis ejus non
communicet. Non enim vi quemquam a se abigere aut arcere cnetur, sed se ab omni fratre inordinate sic gerente separare jubetur, a- nimo,studio, opere quantum potest, seci sine vi aut coactione. Hanc enim, fatente Conlbre, Ecclesia exercere nec poteL nec debet. t sic nimis exiliter loquuntur inciuit Censor Gippe non tantum
558쪽
rejectio,sido pratera citris ligans, qua peccata in terra ct in calo igin raro remitti,ntur Matth. J A peccata ligare, non et I cccata rexi externa ligare aut vincirc. Hoc lictoriina si non pastorum S c d aliud nihil es quam Indic.ὶro,Peccat. rem, quamdiu talis est Sc ma-Matui.xvj. net, aeternae damnationi obligatum obstricium osse ibi haec declaratio ab Ecclesia fit, ibi nulla coactiva vi opus est,etiamsi contingat qui tamen imaginarius potius casus est quam real shut excommunicatus separari ab ea nolit, imo per vim se illi velit adjungere. Eit aterea etiam nouit Centor celius OEumco a publicanouati Q st mxuni, Atqui centem aliquem pro Ethnici dei blicano. non est eum
templo, lacr. Sittibus, ct communione Eccle1iae per vim Sc violen- rr.
tiam prohibere. Nam publicani non arc bantur a templo sacris,m Q Wj quae in te pio peragebantur, uti Luc via j videre est, cic Christus cuiniis edebat libebat, Matth. ix adeoq; familiariter curiis versabatur : Ethnicos arcebant quidem Judaei a templo aempli sacris, idq; ex praetcripto divino,s e publicanos non .Tum hoc erat cama Ahum Judaeorum,quorum' clii magna ex ,arte carnal si exte iam erat, non Chr. stianorum , qui teniplum Dei in Spiritu sunt,4
quorum Religio maximam partem spiritualis est. Quid ergo inquies cst censere aliquem pro Ethnico, pubrcano Nihil aliud
quam cum eo tanquam cum Christiano conversari nolle, euinci;
non alio loco habere, quam si Religioni JesuChristi plane expers ab ea alicnissimus esset Ethnici instar publicani. Nulla hic vis
externa,nulla coacti I, Ecclisiae tribuitur aut permittitur ano tantum abest ut ea Ecclesiae hoc in loco concedatur, ut contra ne quia clem Ecclesiae, qua tali, hic quicquam tribuatur. Non enim Ecclesia jubetur peccatorem contumacem,aut impaenitentem censere pro
Etlanico iublicano,si lis cui cum c res fuit Sit tibi, inquit te tus, velutι Ethnicust publicanus, Tibi, inquit, postquam omnia ad eum ad paenitentiam reducendum istis, quos jam praetcripsi, gradibus adhibuisti: ut autem Christus singulis fidelibus jusserit aut con-ccsierit vim coactivam exercere contra excommunicatum, quis nisi vaecors dixerito rat etiam, inquit Censor,judicium cum potestate te ip se christi cxercitum , qι in expurgatio 2 ejectio e medio Ecclesiae, im ecte ekti et ero traditiostana I. Lor. j. I.Tim: .rio. At haec omnia non cunt cparationem,quae ab Ecclesia cum carnali externa coactio d. Euco,et
559쪽
EXAMEN CENsUR E conjunctam sibi habet actualem Ecclesiae ipsius secessionem, quana
cum carnali potestate exercitam tum non uisse, imo exerceri abi
clesia non potuisse, temporis, quo hoc scribebat postolus, natio satis manifeile arguit Nempe, Ecclesia tum vivebat sub jugo Ethnicorum Caesarum, neq; carnali ulla potestato praedita erat. Non inficiamur tamen Apostolos speciali aliquando potestate ulos etiam fuisse in usmodi excommunicationibus. Sed potestas illa qualis cunq; fuerit,in qua verisimiliter usus hic fuit Apostidus, cum soleniter congregata Ecclesia separatio ista fieret, potestas fuit Apostolis propria , iisq; a Deo concelsa singulari privilegio in initio Ecclesiae, ut reverentia ministerio eorum conciliaretur, veritatis diavinae, quam praedicabant gloria inde clarius elucesceret. Nec fuit carnalis, sed plane miraculosa extraordinaria, quaeq; verbo selum ac nutu vel Spiritu oris divini exercebatur,4 quidem per An retos bonos aut malos, sive ipsum satanam, cui, ut Patres multi credide runt, Apostoli flagellandos, vexandosi aliquando interficiendos dabant eos , qui peccatis suis & haeresibus Ecclesiam Dei turbabat.
Da potestatem cum ipsis desiisse constat serperam adeoq;
frustra in exemplum trahi a nobis manifestum est,cum potestas illuqua nunc Censor uti vult Ecclesiam , plane alterius generis sit,icum ea commune nihil habeat, cum qijudicium nostrum de haeresibus Apostolico longe impar sit. Neq; ad rem facit quod Censer
quasi per οπολ ιι monet, Non esi quod quisamonem hanc ut a tionem Pauli singularem accipiat,cum textus dicat, Paulum id prantare non
solum, sidium De Eccleyia Nam aliud est,Paulum id praestare cum Ecclelia, Aliud Paulum ubere ut Ecclesia istud idem semper farcere, etiam cum ipse Apostolorum chorus jam esse desiisset Paulus absens corpore, sed Spiritu suo praesens, una cum Ecclesia , si ussu Pauli Apostoli esu Christi. Apostolicae potestatis certa scientia mota atq; excitata scilicet istud secit. At Paulus non uisit, ut Ecclesia, quae Spiritu Apostolico Apostolica virtute mota , excitata, aut fulta non esset, id faceret. Quamdiu Ecclesia Ap stolos sibi praesentes habuit, Apostoli in de cum Ecclesia multa admiranda& miraculosa secerunt, quae post mortem Apostolorum frustra ab Ecclesia requiras aut Ecclesiae commissa dixeris. Talis fuit traditio illa satanae, qualem Patres hic intelligi volunt quae alio quam Apostolico Spiritu fieri non potuit, nec magis Ecclesiae imitanda pro
posita est, quam caeterae Apostolorum a 'iqnes miraculosae.
Restat sectio in de ultima de Haereticorum coercitione Sciae- reticidio,
560쪽
Aogmatis,quo in mutuam lanic nam dc carnificinam armanturChri xii
Riarii, tib as si pote, revellamus, iurissimam Jesu Christi Reli eo inccnionem , a tetra ista lues pudenda labe adieramus. Hoc inquit x Censor , si in Ecclesias non m intorquent ne injuriose fisciunt. Pronomen, hoc, ad haereticidium resert Censor, quasi dicat, Injuriam Ecelesiis suis nullam fieri , si iis tribuatur , quod haereticorum coercitionem per Magistratum licitam adeoq; lagistratu a Deo injun-
Ramisi e statuunt. Sub coercitione autem omnem paenam comprehensam vult, d. immodo ultimum capitis supplicium aut caedes Hus, quem pro haeretico habet, non sit. Hoc ergo primum est, quod Censores aperte probant declaratio improbat ac damnat. Nulla carnalis coercitio,nulla paena errantibus constituta a Deo est. Nulla ratio recta constitui permittit Omnes in seipsum armat, qui in alios , quos errare credit, armatur : Par omnium in omnes jus est
Qui sibi jus tribuit coercendi alios, idem aliis in se ipsum idem usu concedat necesse est. Nulli homini aut Ecclesiae juaxium in fallibile de erroribus aliorum delatu est. Quare si coercitiones ullae admittuntur, quid crit Christianismus aliud , quam gladiatorum in te
invicem concurrentium arena ac mutua inque vicem red ens inca
ceratio, relegatio, ac flagellati, Hic itaq; primus obex ponendus est , alioquin facile ulterius ad sanguineini caedem ibitur. Facilis ab una paena ad aliam progressus est ubi semel horror paenarum animo exemtus est , sanguis etiam tandem vilis haberi incipit Nec praetextus desunt, Crudelitas dum sibi indulget, facile manteliuinreperit, quo se tegit Titulus novus novam paenam postulat: Qtii dvero facilius quam novum titulum fingeres Principiis obviam eundum est , ne laevitia gradum faciat, de ad culmen enitatur. Non e- .nim consistit,nisi summum attigerit Paena paenae tegula est, ne perpluatur. Nec fieri potest , ut non tandem ad sanguinem veniatur, nisi ergastulorum , carcerum , insularum chiliadas erigere velis in vastitiem ubiq; facere. Quid enim λ Si errantem paena prima non coerceat, an non cum Tributio isto dicetur, Cedo alteram, alteram ω, ista, donec tandem ad ultimum supplicium devenias, tranquillitatem tuam pretio sanguinis redimas Ista sacra aliter non constant, dumhrrantem sua impellit conscientia ut errorem proseminet, te tranquillitatis carnalis consequedae aut retinendae propositum tenet. Nihil jam dico de Lege Domini nostri sanct inimisimul ac mitissimi, quae nil nisi amorem, benevolentiam,ciaritatem,