장음표시 사용
621쪽
CAPITI s. VI GESIMI - QVINTI. asserite, experita omnis periculi debere esse fatuunt, quum Ecclesia disciplianam incurrant, in tulis ex morum reniti quo exercendam ' Quasi vero excommunicationem inter pericula illa censeat Declaratio, a quibus Declaratio liberos esse ac manere vult dissentientes aut reluctantes. Nihil minus: De proprie dictis periculis agit Declaratio, quae aut corpori, aut bonis, aut vitae ipsorum creantur , ad quorum nullum extenditur excommunicatio.
Postrema ci,nditio est , ut quod in iis statutum est, libero semper postiem e examinii ulteriori revisioni subjectum rellii quatur,&c. Haec uit, inquit Censor, ab eodemfonte Certe, quod e utierum in iam , a in syi, I sa
digniis est Retormatis Theologis. Aliud est, id quod in verbo Dei l.
semel latutum est, temper ratum ac rismum permanere debere LM quae .liud, id quod ex verbo Dei in Synodis ut verum statutum esse creditur, semper ratum ac firmum permanere debere. Prius e nim istud semper extra erroris aut dubitationis aleam est At posterius pest-culo erroris aut dubitationis semper obnoxium manet, etiamu mi
lies .centumviralibus judiciis statutum esset. Hoc si verum est, uti verum esse nullus Reformatos dubitat, quid caussae est,cur Ruod semeles itutum est in Synodis, non semper examini & ulteriori revisioni subjectum esse ac manere credi debeat λ Certe ubi erroris periculum it, ibi examini de revisioni semper locus est. Atqui, id quod titutum es t ex verbo Dei laturum es s. omtur, inquit Censor, Elto. At suppositio ista fallere potett. Deinde,si ex verbo Dei stat tum est, ergo in verbo Dei antea statutum erat, tamen ejus ex men in Synodo, ut, decisio facta supponitur, factum est. Quid isto examine opus erat in cur examini ejus . quod in Synodo statutum est ex verbo Dei, quod tamen errori obnoxium cst . locus non erit, cum examini cisis, quod in verbo statutum est,in quod errori nulli obnoxium esse potest alicus in Synodo illa datus sit, ubi decisi, facta esto Certes ex eo quis essicacissime α nesaserit, majorem autoritatem a vobis deferri Synodali vestrae decisioni,quana ex veris facitis , quam decisioni quae in ipso Dei ver, a Deo facta est sis, o G.
At, si emper discetur, On:mquam ad veritatis cognitione pervenietur foris diluituri
Contra Aliter nunquam discetur, nec discere opus erit Synodales a c. ' decisiones memoria tenere, iisque mordiciis inhaerere summa d nutrium adctrina Meruditionis apexerit. Deinde Christiani hominis est sem p. b. i. 'per discere, examinare, expendere placita latura humana,an di perieuieini
622쪽
vino verbo consentanea sint. Nun quam dr ullis humanis stantere debet, quod talia lint , ut examinari non debean ad veri, di. in inorniam, ne quidem, si illa imillies examinaverit, Hoc privilegium soli verbo divino competit. tiae in cyclare decisa sunt, ea non mpus habet ut semper disca Sunt en: in clarae , apertae atq; indubiae veritatis. In caeteris, Christianus semper est discipulus cinquisitor, non quod semper dubitet aut hae litet sed quod, etiamsi impraesentiarum nec dubitet nec dubitan cli caussam habeat, de iis tamen ceratus esse non possit c certitudinc, quae Omni Crroris periculo exemta est acyroinde ea temper solicite expendere trutinare teneatatur, ad regulam , quae falli non potest. Atque hoc coram Deo satis est , ut prudenter semper didicisse, Mad cognitionem veritatis, quantum in hac fragilitate humana fieri potest , pervenisse dicatur, prout in Censura ad Praefationem examine prolixius hac de re a nobis dissertatum est. omisi; i, Atque haec sunt ea quae ad vindicias conditiona, quas in Synodi,
Protestantes requirit Declaratio, contra exceptiones Censeris susticiunt. Quibus τοῦ unum tantum impraesentiariim addimus Mirum meriti videri de hie Censores bere, quod conditioncs hae Censoribus nostris usque adeo displi-i ἡ τ . sic ceant, cum rei planon sint nisi ipsissimae illae conditiones, quas olim se&postulas Protestantes ad ligitimam Concili j celebrationem contra Tridenti-
, ii petis 'o equisiverunt, propter quarum desectum Concilium Triden
dem tinum multifariae, ut vocant, Nullitatis condemnarunt.
Qui dubitat, videat quae Gentiletus de bit: talibusta nciiij Tridentini, queri: aper Archiepiscum palatensis pro conditionum a Pro testantiolis requisitarum aequitate, contraici larminum , scripsit. Deinde,cum sint conditiones,quae ex praecipuo Ruformationis fundamento deductae sunt, Wiod est , Syn ad os nanes tam Generales quis particulares in decisionibus suis errare posse ac non ratb gravissime errasse. Hoc fundamento supposito in quo Omnes io mali irotestantes contra P intificios conveniunt, omnino neces
sarium est, ut conditiones illae, quas requirit Declaratio, in Synodis Iocum habeant, ut utiliteri ex re tam Ecclesiae iii in Reipub. Christiariae instituantur. Haec diversitas unde oriatur, haud lificile est colligere Prout tempora se dant, ita Censores magni humilesque, sint. Aut uitate publica pressi, aequissima postulant: Autoritate publica praediti iniquiis in impera it. Et ini litatis color est riucci Reformatam mi Pontificiarum Synodorum longe dispars ratio:
in si Ressinuationis titulus justum atquitatis velum ut, lail,
623쪽
nitatem caussae sufficiat, Pontificium non es P. Res patet. Inter conditioncs octo, quae a Protestantibus olim requirebantur, haec una Orat ut decisio non fieret secundum suffratriorum pluralitatem , sed iuxta normam verbi divini. In nuper Synodo Dordracena mera
pluralitas suffragiorum proram luppim fecit. Et tantum abest ut decisio ad normam verbi divini facta sit , ut plerique non nisi
muti suffragatores fuerant,utpote homines Scripturarum Sc controversiarum ignorantissimi, de inter eos etiam linguae istius, qua Synodus de communi consentu utebatur , prorsus imperiti, adedit,
quae in ea tractabantur, oculis tantum, non auribus observarent, contradictiones omnes repellerent per merum capitus nutum , aut ne nudum placer aut non placet. Deinde , inter conditiones etiam
haec erat, ut altera pars litigairtium ride non esset,ae proinde Pontifex Romanus Concilium non indiceret, nec ei praesideret. In Synodo Dordracena pars altera litigantium , jam pridem schismatis rea, judicandi praesidendi autoritatem sibi sumsit, suasq; si lai Lmaticas actiones suopte proprio judicio,approba vitri confirmavit, quosdam ante, indicta caussa contra omne jus Tas damnaverat,eieccrat, expulerat, juste se damnatos, segregatos eiectos de expulsbs pronunciavit. Tertio, Inter conditione Urotestantium erat, ut Theologi Principum ac statuum Confessionis Augustanae, non miaci citati ad Synodum accederent, sed non minus quam Episcopi sententias aut voces decisiva aberent. In Synodo Dor-dracena Renionstrantes inter eos Professor Episcopius , Ἀθω-3ectιnifr.itin, ille, Illust. DD. Ordd. Hollandiae Mestseisiae literis ad Synodam evocatus,hi a Synodo Provinciae suae ablegati Synodo interesse prohibiti fierunt, dicitatoria in numero comparere
jussi sunt, quibus non modb non permissa fuerunt libera cum caetcris suffragia , sed libertas citatis jure omni divino at i humano debita etiam contra ipsarum literarum citatoriarum fidem ademta fuit. Quarto, Inter conditiones ctiam crat, ut Praelati omnes assoruuerentura juramento fidelitatis, quo Pasci obstricti erant & traditionum a Canonum Ecesesiasticorum rationem non haberent, sed solius verbi divini In Synodo Dordracena, ut deputati ad Synodaabs,lverentur a juramento fidelitatis, Mo Consellioni, Catechesi obstricti erant, iniquissimum judicatum ait, Min haccensura accerrim,reprehenditur a Cens bribus. Haec palliare ali j incrustare hac una exceptione, quod in Synodo ista decretum fuerit, ut non
nisi Iecundam norma verbi divinijudicaretur . nihil aliud est quam
624쪽
saepiae atramentum addere, virtutem verba putare , ut lucum ligna. Aliud ρημα aliud xζαῆγμα. Decreta ista fieri videntur, ut pro Operimento ant, ne praxis diluceat Nihil enim commune cum d creto isto praxis hiabet. Atque haec inter arcana imperi sunt, Pessimis factis decreta optima prae exere, , cum aliter agas, aliter
Denique, Seetione III. IV. Censor ait, de osciopθMagis Zω
tus circa Synodos si universim is toto A fagis1natus in regimine Ecclesiae, siluatus in te ci agunt cil per plos Magi liratus Centor agili ratum Iarilli
siminς.ςci intelligit, reci mentem Declarationis expressit Non enim agit Decia ratio nisi de Magistratu,qui Dei Christicue autoritatem supra se agnoscit,4 ex praetcripto Religionis Chri lianae eam me cet Madministrat. Quod ver,addit, Deciarationem agere univer de toto Magis Datus, in Regimine Eccluis, o io, id amuleto opus ita
bet. Nam de ossicio Mag. stratus simpliciter, qua Magistratus est, sive, qua supremam in Regno, statu, aut Republica potestatem habet, live sit Judaicus, sive gentilis, sive alnis quivis Magistratus, Declaratio non agit ted tantum de cici Magistratus Christiani, circa externu Ecclesiae ordinem, ac regimen, quod vid istius agnoscere debeat Ecclesia , quae potestati ejus subd.ta est. Quae sit pol stas Magistratus , qua talis , circa alia universim, alterius loci est disquirere. Dicunt ital, ait Censor, sic nfugιnt arus esie, exte
num Ecclesia ordinem ac re en architectonice moderara in publicum Dei in ea cultum artum tittim conservare Certe agnoscimus i nos i
quit, hoc MagiIuratus Dium Seu quoli addunt, Architectonice moderari id absolute ita dic nιn poten: At nec absolute id ita dicit Declaratio, quamquam si id dixisset, nihil dixisset, nisi quod verissimum Sc optimis rationibus nixum est. Atqui tamen, inq iit Censer,
id erιncitur ex eo , quod praenotarunt de MagιLIratu ChrιR. ano , si quis Quid ita ' modo talis sit in Ecclesia,quostis micant non absPutam ejus potiar elatilioni in rem eo in Ecclesia regimine, dcc At verba illa, Si quis modo ratis' inseria. i m Ecclesa, non eo fine declarationi interia sunt,ut indicetur Magistra-
Mihi i iiii, in tui supremo absolutes, sive, qua Magistratus supremus est , jus sive
L cici iniit potestatem illam in publico live externo Ecclesiae regimine non crupetere Nihil minus: Potestati enim supremae ive architectonicae, qua potestas suprema est, j scia ut competat,ratio ordinis sive boni regiminis natus sua postulat. Duas enim flammas potestates in uno populo dari , ipsius summitatis naturae omnino repugnat. Sedio tantum fine declarationi inscrta sunt verba illa, ut i dicaretur,
625쪽
diearetur, Ecclesiae esse, in publico isto atq; externo regimine agnoscere potestatem illam , ncque sine ejus autoritate, julis aut consentu, nedum, invita aut refragante illa, quicquam eorum , quae ad externum istud regimen pertinent, decernere aut suscipere, tanquasi ad eam cura ista non pertineret, aut ad cam non nisi secund tribac nainus principaliter pertineret. Si enim Magistratus persecutor aut osor sit Ecclesiae, aut si curam illam externi regiminis in se nolit suscipere, sed eam subditorum suorum arbitrio liberam velit relinquere, tum ut autoritas Magistratus interveniat necesse non est.
Quid enim juvat a stratum potestate illa praeditum esse, si ea uti nolito At, si talis in Ecclesia Magistratus ut, qui ea uti vult,
curam ista ad se pertinere credit tum autoritas ejus post Dei Christiq; autoritatem , regimini isti intervenire debet. Et ratio est Si Magistratui, qua tali, jus hoc competit, ergo multd magis competit Magistratui Christiano, , si quis modo talis in Ecclesia sit, ut id ei deferatur ab Ecclesia, aequissimum est Christiana enim Relisio non modo non adimit Magistratui potestatem illam, sed addit in seper aptitudine potestate illa recte dc ex praescripto Religionis
Christianae utendi. Quare, cum Censor ex verbis istis colligit, Potestatem hanc Magistratui comvetere ex accidente, quanao, sciliocet, Magistratus Ecclesiae membrum es , nec aliter , a mente atq; sententia Declarationis pland deviavit. Veruntamen,juvat totam hanc rem propius paulum, vestigiis Severbis Censoris insistendo, expendere. Hic enim manis ite produnt se Censores, quam sint reverentes supremarum potestatum,cum de ea n summa autoritate agitur, palam testatum faciunt. Quic, quid alias videri volunt maxima carum reverentia duci, quicquid protestantur de obsequi, fidelitate ita , id omne vanum videri debet. Ad hunc apicem , unde tota eorum reverentia fluere debet, ubi ventum est, protestationum omnium naufragium fieri necesse
est Non potest autoritas suprema magis directe labefactari, nec Tyrannidis aut Hierarchiae Ecclesiasticae fundamentu apertius stabiliri, quam si vel supra vel juxta Magistratum collocetur potestas, cui immeditate subChristo publica cura religionis, externum Ecclesiae regimen competere aicatur: Sic enim neces ario essicitur, supremi Magistratus esse , potestati isti aut parere aut servire, quod ad curam istam attinet, quod .mmitatia supremae potestatis essentiae directe repugnat. Vertat sese Censores in mille formas, huc recidet urtiversi corum reverentia, d tandem in Papatum vel qaasi
626쪽
Ex AMEN CENsu R EPapatium desinet Rem testem dabimus, vestigia censoris pro
D. f. Eati r hi, inquit, minimi Eccosia Rex, Ecclesiam fiam in regit M
N gistratu, moacratur archrtetitonice,non tantum,qua interna, sed e qua extetna er
Aite ' i- publica ect rat de eo non quaeritur, utrimque hoc in confesso est et M Eeetat, Sed quaeritur tantum , An Christus Ecclesiam sum, qua publica externa est , immediate tantum regat ac moderetur. Per Ministi υμοι id facit, inquit Censbr: Ministri ergo sive pastores habenti testatem lautoritatem immediate, id est . primam ac lupremam sit 8 a Christo. Magistratus itaq; potestatem istam aut promis non habet, aut immediate etiam una cum Ministris eam a Christo habet, aut ministroru istorum ista in re minister ac labditus est, quae quare sint aestirda , in sequentibus demonstrabitur. At finistra inti ministerialiter tantum agunt, inquit Censbr. Haec tantum sint verba Ministerialiter agere hic reipsa idem est, quod archite ctonice regimen ac moderamen Ecclesiae habere. Nam magistratus ministerest, ministerialiter tantum Dei ac Christi respeetu agere dicitur, cum architectonica ei potestas tribuitur. Et A chitectonice regere ac moderari nihil ali iid est, quam potesta. eiu& autoritalem regendi ac moderandi habere, qua nulla alia pol stas sive autoritas sub Christo superior est. At nulla potes vere architectonica e Fin De Ecclesia Nempe, vere architectonica, id est, quae nullis periori, nec Deo , nec Christo, dbdita est. Quis non tussiat ad tam frigidas, in speciem humiles exceptiones, dicam, an cavillationes quibus ipsum superbiae virus tegitur suasi quisse quam adclivit demens, ut tale quid ei in mentem veniat, aut quasi Declaratio archiectonicam mouerationem, quam Magiitratu tribuit, non disserte ponat post summam Dei Christiq; autoritatem: ' Verba videantur, de res patebit. Quare fitile est,quod Centi, hic distinguit inter potestatem absolute architectonicam subalter-nh. Nam ne occasio quidem suspicandi est, Declarationem tribu re Magistrata Christiano potestatem absolute architeistonicam, aut talem, quae non iit subalterna potestati Domini Jesu Christi: Haec sine taedio vix possunt disputari, adeo sunt, non D co Acade mica, sed trivialia. At, inquit Censor, Si quis subaltemesub Chri 3 talem autoritatem arthitectonicam dicat competere .gistratu , ita Ecclesiam sacru-rue Minicterium quod immediate subeu ChriLZo. am Marii Zyaim t. s.bmittit, is amni ira non modo Dei sedis Magii Ira imis ira dici δε-
627쪽
ria uta suoducetur. Haec non in Remonstrantes tantum, sed in complures Resormatos Theologos de id Reserinationis Principis dici, ex equentibus manifestum fici Aed nos hic jam pedem paulis. per gemas , ut status controversiae, qui alias mirum in modum involvi solet, pateat ulis omnium expositus sit Thesis Delara-sii, iis otimationis Memonstrantium haec est e versae inter
Potestas architectonica , quoad publicam de externum Ecesesiae regimen immediati sub Christo competit Magistratui Christia Contra-Reno , non Ministris Ecclesiae. d.'pb
Thesis Cenibrum haec est Maiitratus Potestas architectonica in ioad publicum d cxternum Ecclesiae et est 'C. regimen , immediat sub Chrasto competit Ministris Ecclesiae, rie. . non au em M gistratui Christiano. Contradictoria haec Cenibrum Thesis ex verbis ec,rum manifestyliquet Dicunt enim ros, qui alitoritatem architectonicam stibahe ne sub Christo Magistratui :ibuunt, Ecclesiae adimere autoritatem, quae divinitus Uunaliena,siit, Christo ei concessa est. Hoc autem tantundem est atq; dicere, Potestatem architectonicam,quoad publicum Ecclesiae re men competere Ministris Ecclesiae, non auteMM igistratui Ch istiano. Ex ratione etiam contradictio haec manifesta est. Alterutrum enim dicendum est, Aut utris ii simul imm diate architectonicam ista potestatem . Christo competere, aut alterutri tantuni utrisq; simul ut competere dicatur, per se absumdum e tramam alioquii duae collaterales Pot states architectonicae, quarum altera ab altera non dependeret,in Ecclesia Christi statuendae forent, quod contra boni regiminis naturam est Ministris itaq; Ecclesiae, exesusive ad Magistratum Christianum, qua talem, autoritas ista competit, ex Cent brum aperta consessione. Digna et haec sententia conseilio, qua 1 Regibus Principi ostendirabus de Ordinibus, populorumque Rectori bas serio perpendatur. cI . Ita Elt enim ipsissimum Papatus corculum ac med illa, qua salva,auto semetit in Poliritas eoru nil nisi inanis umbra δ titulus sine re est. Hoc tamen ita V ; . quo accipiendum non cst, quasi sententia ista conveniat per omnia cum principalem
iis,' .iae Pata jam usurpat aut sibi tribuit Nihil minusci Sed quod . ἡ ci,ntineat illud ipsum , in quo sita est sorma Papatus leu Papa l. shierarchias: sive illa initi pa solo, sive inconcilio sipra Papam sive
in utroq; simul residere dicatur Ex eo autem concesso, caetera omnia, quae Papa jam usurpat, tam necessario fluunt, quam calor ex Ee eae igne
628쪽
igne, si Quis modb consequeter sentire & loqui velit,prout infrid monstrabimus Quod idcircli monendum putamus, ut intelligatur, quam inepte ij disputent, qui, ut sententiam lianc suam a Papatus crimine aut susupicione purgent, varia adferre solent, quae jam Papa sibi arrogat, quibus ipsi se abhorrere profitentur; quali vid. id magnopere ad rem faciat, salvo manente principali Papatus fundamento . quasi certum non sit, caetera illa ex fundamento hoc necessario consequi, quicquid ij, qui fundamentum hoc tenent, ab iis abhorrere videre velint. Deinde , quam parum candide ac sincere agant ij, qui, cum de Autoritate Magistratus circa sacra disputatur, principalem controversiae statum diis mulant, Sc operosa quaestiones ac speciosos quosdam controversiae status formant, qui aut ad
rem principalem non faciunt, aut extra controveritae lineam sunt,
quos non nisi ad amoliendum aut divertendum Principalis status seu controversiae, quam metuunt invidiam, facere, paene palparii testa In hoc ordine si cum ineptis quibusdam aliis scribillatoribus, se non eise sibi perstasit Walaeus vester , quum de officio Ministrorum ScMagistratus autoritate librum suum contra Reverendum D. Uytenbogardum scriberet nae, aut valde sibi ipsi placuit, aut Ele-Dhanti corio tectus filii. Quorsum enim tria illa capit , quae in li- DG isto tractat, alid siectant, quam ad obicurandum de tegendum principalis controversiae statum,quem Reverendus iste Senex opti- formaverat, Sc quem pro principali statu habendum csse non obscure hic illic Walaeus in libro isto testatu facit; ipsiq; adeo Pontificij, quando contra Anglos disputant, principale esse agnoscunt, usque aded ut omnia paene, quae in istoclior, Palaei tractantur, veli pus judicibus, ad rem non taciant. Distinguunt enim inter Potς- statem ordinis Potestatem urit lictionis interioris, iotestatem iturisdictionis exterioris duo priora certa utrimq; esse dicunt ;)ostromum in controversia. Vide Mart. Becanum de Primatu Regis Angliae, circa principium. Itaque huc omnia redeunt: Arcnitectonicam potestatem regendi celesiam immediath sub Christi, competereministris Ecclesiae, non autem Magistratui Christiano. Hinc immediath sequitur: Supremum atq; architectonicum judicium de iis, quae pertinent ad externum Ecclesiae regimen immedi sub Chriito competere Ministris Ecclesiae.
usuquGuiae ratio per se patet: Supremum enim regimen, sine su-
629쪽
CAPITI VIGESIMI - QVINTI. oo premo judicio, supremii regimen non est qui enim judicia aliorum sequi tenetur , is non regit, sed regitur, adeolmancipium servus estJudicantium. Hoc pomo sequitur immediath, Universam autoritatem, inspectionem,curam directionem, quae Magistratui a Cens ,ribus tribuitur dependere a judicio Ministrorum Ecclesiae, tanquam a iudicio summi tribunalis, i supremae Curiae, a qua provocatio non datur. Ex eo a deinde immediath naec sequuntur: I. Magistratum Christianum non indirecte tantum, sed directd etiam obligari ad sequendum judici imministrorum Ecclesiae
in vocatione, pronaotione, correctione, exautoratione punitione, coercitio 3e,&c pastorum aliorumq; Ecclesiae 4bdito-
rum , in convocitiones celebratione Classium,Synodorum,
II. Magistratus Christiani esse,decreta omnia Ministrorum, quae ad piiblicum Ecclesiae regimen pertinent, autoritate sita iancire ac stabilire contra omnes dissentientes,reluctantes, Seste
III. Nubdito & membra Ecclesiae non obligari ad parendum bla-gistratui Christiano,iouid statuat aut decernat contrijudicium Ministrorum Ecclesiae, in rebus ad regimen Ecclesiae pertinentibus; imo obligari ad non parendtim. lBreviter Magistratus Christiani ene, statutis, decretisque Ministrorum Ecclesiae parere ac servire: sententias latas approbare, exequi lictoris aut carnificis instar, aut, si talis, famuli ac mancipij instar. Haec omnia ex primo isto fundamento consequi natura rei ipsius d Ket, traxis Ecclesiarum stamin omnhim, quae fundamentum istud tenentin rerum in Regno, Repub aut statu ullo potiuntur. Matricem ipsam Ecelesiarum omnium,Genevam tantum vide, ques axioma hoc Calvini utin caetera omnia ejus placita mordicus tenet atque amplectitur: Quaecunque ex eo sequi diximus, ea sit sic omnia in usu sunt, etsi non desint aliquando, quibus hierarchia ista disiplicet Magistratus omnia,velit nolit, ex Ministrorum arbitrio geri sinit Quin, autoritatem suam iis ci)mmodat, ubi ea opus esse, sinistri audicant Crimen tesse divinae Majestatis esse creditur non parere Ministrorum decretis. Hinc nemini in ea sede aut domicilium figere licer, nisi qui consensum suum cum Ministris istis per om- De eae a ia
630쪽
nia profitetur Sacrosanctae coenae comunione. Idem hoc confirmant non obscure Censores hi, hoc ipse in loco,cum Magistratus pote Eatem ὀύ οκωτορικG- άρχιΤεκτονικlo in eo positam cys dicunt, ut pie- vocant, ancire ac rata esse jubere Ministrorum decreta ac statuta, prout aperte satis innuunt, cum deinde subiiciunt, fagintratum potentate iLhasua uti deberes, non tantum quod boni Publicique ordinis sis tuitori; sed etiam quod membrum Ecclesia Grai t/st, cuius eLE quoque, externam suam potentatem quatiter omnia membra pro motati quaeque
suo Deere debeni monstru ad Ecclesii bonum, Ie0M n tritium praebere
ostreditu Atque lim nania ipsissimu Papatus aut Papalys imperii areanas emi esse qui non videt, nariis in meridie ipso caecus est. Haec caussa est, Io est ' cur non pauci Reformati doctores ab ista sententia 1 e prorsus ab n uti Iheo horrere professi sunt, tanquam a sententia, quae ipsissimum Pontifi- . 2ciae hierarchias κρολ ιον est. Inter quos principem locum tenent i teque omnes rh Magnae Britanniae Theologi , prout ex disputationibus eorum doctissimis contra Pontificios manifestum est. Cum his sentiunt, Musculus, Martyr,Paraeus,Brentius aliique non infimi subsel iij Theologi Ae Theologos Magnae Britanniae quod attinet, sen- , itariis tentia eorum in propatulo est. Eam flectere aut interpretationes 'ς z. laborata torquere velle, ut conveniat cum sententia horum Cens, iἡitimo mim, adedicmile ac putidum est, ut mirum sit,si alarum vestrum h, qui id in libro suo de ossicio Ministrorum Ecclesiae c. tentavit, imstituti sui non puderat Nimirum, sic ex capite Ecclisiae pes tr chium , ex supremo gubernatore Minister Ministrorum rit, qui decreta Jussa eorum sancire de exequi tenetur, ad vigorem publicae obseri antiae Verba Nilaei videantur. arare ausim,neminem sani cerebri reclamaturum inuinin ipsos inuatificios clamaturos, nescire se quis inter ipsos Sc Anglos de Primatu Regis Introversia status sit Prosectd candidius muli, etsi durius nonnihilysententiam Regis Theoloetorii Magnae Britanniae cxprcissit Petrus a tyr in commentariis suis in i librum Samuelis c/p. viij pag. o. cum ait Atque hoc fortasse ei Z, quod Rex Anglia voluit , se uncium
Christium appellari caput Ecclesiae Put it cv meamtotelitatem quam
ii Papa usurpurerat,bam in sim rc m ad se pertisere. Ita est. cand0 hic est, quem obsescant nebulae illae interpretationu . Huc