장음표시 사용
141쪽
144 Inuse. theor ι Lib. III. de reo ino etc. reticu in est dicere, Christum non pro omnibus sitiusc
mortuum , Deum non velis. omnes salvos. Ergo ElC. Ira. Dcinde haec eadem sententia viam sternit ad liae- restio Calvinianum. Etenim hoc solum discrimen est
quod Calvinistae ex Dei reprobatione inserunt ineluclubiciem necessitalem peccandi, et in hac altera necessitas i sta rejicitur. Sed quaero: In ista seutentia , qui ne gative a Deo reprobantur, possunt ne non peccare , et ponere bona opera sub auxilio gratiae , vel non 8 Si illud : quia non possunt assequi gloriam , et propterea necessario pereunt , excluderentur a gloria ornati meri iis , et damnerentur sine peccatis , id quod horrisonum est. Si alterum et ergo ex sola Dei voluntate nequi unt ossicere bona opera. et ineluctabili necessitate peccant , quia sine peccatis in nullum Dei justitia potest positis o . damnare. Nec juvat dicere ., quod omnes in Adam peCraverunt , quia nunc Sermo est de jaRi vocatis ad gra-
ιiuiti Redemptionis Christi. I n Ergo haeresis Calviniana....2 3. Prob. secunda Para . . Scriptura saepissime dicit , Deum velle omnes salvos , et perditionem esse a nobis . aet non a volutilate Dei ς Perditio tua , Israel, Osee cap. XlII v. s. Nunqwd volunιatis meae est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut con- Me taturiri riis suis , et Misat 7 Ezech. cap. XVIII v. 23 . Sed in hac sententia solus Deus est , qui non
eligendo reprobat mullos. , qui Propterea' aeternam mortem effugere nequeunt. Ergo sententia, isthaec Gn . nihilo donsoria est sacrae Scripturde ..
ar4. Sed et puguat quoque eum recta ratisne. Et enim si Deus solus est , , qui independenter u demeritis,
142쪽
Pura. VL De Dio. Praedes I mst. 145 non cligendo , negativo reprobat , solus Deus quoque auctor erit Omnium effectuum , qui inde necessario consequuntur. Sed nedum consequitur exclusio a gloria , sed otiuin certa damnatio. Ergo Deus est , qui solus independenter a demeritis damnat . Sed nunquid sic justus judex Deus, qui sine culpa aeterna morte damnat pSed ut in ordine executionis reipsa damnentur negative reprobati, ex propugnatoribus hujus Sententiae , praecedere debent demerita , Sive peccata. Ergo VeruS Pe
cati auctor Deus. 'cii 5. Nec juvat dicere , quod hic non asseritur incluctabilis necessitas Peccandi , ut in haeresi Calviniana Ad quid enim contradictio isthaec ' Ex Dei voluntate, independenter ab hominibus , asseritur uou electio, idest,
negativa reprobatio. Sic reprobati nequeunt effugere aeternam mortem. Aeterna morte non damnabuntur . L . 'nisi praecedant peccata. Quomodo ergo in ista sententia excludi potest satalis necessitas peccandi 8 Prosecto tunc excluditur necessitas , cum agens Potest agere , et nouagere et sed hic absoluta necessitate consequitur damuatio: et dumnationem praecedere debent peccata. Ergo quia evidentibus contradictionibus scatet ista sententia , ipsa Prorsus rectae rationi opponi dicenda est.
Rojiciuntur argumenta OAPOSita.
ut 6. Tria opponi solent ab adversariis. Primo dicunt homines nullum jus habent ad aeternam gloriam. Ergo sine injustitia Deus includit, et excludit , . quos Vult , etiam independenter a meritis , et demeritis. Secundo e m. IIT IO
143쪽
146 Inuit. Tisia. Lib. III. de Deo mo etc. Apostolus ad Romanos cap. IX. v. I 2 , et Seq. ait. Non ex operibus ; sed ex oscante dictum est ei. Quia major semiet minori, sicut scriptum est. δε-
eob dilexi , Esau autem ossio habui. Quid ergo eemus p Numquiid iniquitas apud Deum 2 Absit. Morsi enim dicit : miserebor , cujus misereor' , Et misericordiam praestabo cujus miserebor. Igitur non Molentis , neque currentis , Sed miserentis est Dei. Tertio idem Apostolus ibidem V. 2i Deum comparat figulo , qui ex suo arbitrio alia vasa secit in honorem, et alia in contumeliam. Ergo etc.
Iuel. Et quidem ad primum dicimus , quod licet nullum jus ex se habeant homines ad aeternam gloriam , habent tamen ex ipsius Dei voluntate , qui propterea creavit hominem , ut in illum suam diffunderet bonitatem ; et postquam lapsus suit , Christus pro omnibus plene satisfecit Divinae justitiae, et Deus juxta doctrinam Apostoli nos vocavit , in adoptionem Filiorum , ut idcirco cum Christo in haeraditatem regni Coelorum. Sed
videant adversarii , quod in sua sententia non eligere necessario aeternam mortem inducit , quae cum asseratur independenter a culpa , injustitiam arguit in Christo judice. Prius ergo excogitent tertium medium inter mortem , et Vitam aeternam , et tunc asserere licebit negativam reprobationem. Ad secundum dicimus , quod electio Iacob , et Tmprobatio Esau fuit ex praevisione meritorum utriuSque
Ad illa vero , quae adjunguntur , dicimus , quod intelligi potius debent de electione ad gratiam , quae iamensuum non habebit ectum , nisi libere ab homine ,
144쪽
Pura ra. de Di . Praedest, nisi. . 147 sub auxilio gratiae ponantur bona opera I unde habemus apud Matth. cap. X. V. 36. Multi enim sunt pocati pauci pero electi. Dicitur tandem neque uolentis, neque currentis etc. ad indicandam necessitatem gratiae praevenientis , et concomtiantis , ut haberi possint opera meritoria pro Vita aeterna.
Ad ultimum respondemus , quod i exemplum figuli , qui alia vasa sacit in honorem, et alia in contumeliam, nihil aliud ex Apostolo indicat, nisi quod Deus ex eadem massa peccati sive originalis , sive actualis , et pedisonalis alios per gratiam extrahit , et alios relinquit.Sed Semper Verum , quod nou relinquit innocentes , nec etiam relinquit in necessitate absoluta , ut peccent , et damnentiar. Unde dicitur , quod Deus miseretur , cujus
Ix7. De multis sermo erit in hac ultima parte, Verum brevissimus , quantum fieri poterit , ut redimamus tempus , quod magnum , praeter Solitum , impendimus, in tractanda praedestinatione , et reprobatione. Itaque agemus primo de gloria coelesti electis 'reservata. Secundo de Purgatorio. Tertio de aeternitate poenarum pro impiis. Quarto de mortuorum resurrectione. Quinto tandem de extremo , et universali judicio.
145쪽
De gloria coelesti elaetis resemata.
M8. Tria in hoc capite examinanda occurrunt , num scilicet justi statim ac e vita decedunt , modo nihil habeant expiandum , aeterna gloria potiuntur Il. quid dicendum de regno mille annorum cum Christo in terra III. quomodo in coelo beati fruuntur visioue Dei.
Imae justorum, quae nihil habent eviandum , statim ac e corPOri s solventur , ad Coelestem leatitudinem Mocantur. 2ι9. Prob. I. Ex Scripturis. Apostolus in Secunda ad Corinth. cap. V. v. I. scribit. Scimus enim , quoniam si terrestris domus nostra hujus habitationis dissolvatur , quod aedificationem ex Deo hab m- , domum non manu factum , aeternam in coelis. Si ergo post dissolutionem terrenae habitationis, scilicet eo oris , etiam domum habemus a Deo in coelis , et quidem non manufactam , idest coelestem beatitudinem , quomodo ista non statim post dissolutionem corporum a
Deo dabitur justis 2 Si differri deberet, ubi eo tempore erunt animae justorum 2 Cur tertiam illam habitationem non hic nominat Apostolus 7 Sed et subdit ibidem v G.
ridentes igitur 4emfer , scientes quoniam dum Su-
146쪽
mus in coryore , Peregrinamur a Domino. Per f-
. dem enim ambulamus, et non per Veciem , audeminautem, et bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corPOre, Praesentes esse ad Dominum. Er .go ex Apostolo dum sumus in corpore , peregrinamur a Domino , et melius es , ut peregrinemur a corpore , et praesentes Simus ad Dolniumn. Ergo sicut pramentia corporis est causa peregrinationis a Domino, ita Solutionem corporis statim sequitur praesentia eum Domino , idest coelestis beatitudo. Ergo. et .sso. Prob. II. ex doctrina constanti nostrae Catholicae Ecclesiae, et auctoritate SS. Patrum. Procul dubio uni-
versutis Ecclesiae doctrina habenda est pro doctrina ex Divina Apostolica Traditione , quae uti in secundo libro
demonstravimus, est altera fidei nostrae regula. Sed universalis Ecclesiae doctrina est, . Sanctos plene purgatos
statim Dei visione frui. Etenim primo Synodus Florentina Sem di XXV. in deereto unionis pro dogmate definivit. Animas justorum , quibus nihil superest pumgandum, in Coelum mox recipi , et intueri clare φsum Deum Trinum , et unum , sicut est. Et Co cilium Tridentinum Sess. XXV. de inoocatione , νeneratione etc. Sanctorum , habuit ut dogma jam δε- finitum. Et bene quidem , nam Patres Cujusque saeculi lianc ipsam tenuerunt , et ducuerunt Veritatem. Sic in
priori saeculo Ignatius Martyr in Epistolam ad Romanos , et Clemens Romanus in Epistolam primam ad C rinth. In Secundo Saeculo Polycarpus apud Eusebium lib. III. liist. In ' tertio saec. Cyprianus eXortalione ad Martyrium , Clemens Alexandrinus lib. I. Stromalum ,
147쪽
150 Instit. TheoI. Lib. ML de Mo Uno etc. Origenes , et alii. In quarto Saec. prae innumeris suit Ambrosius in lib. . de hono mortis , Bernardus Serm. Secundo in S. Victorem, et ipse Augustinus , qui licet antea dubitaverit, tamen lib. XII. de Genesi ait. Animam Secretiam , Et remotam , et omnino abreptam
a Sentibus carnis , atque mundatam , ea quae in Coela Sunt, et imam Dei substantiam , Verbum. Deum , per quod facia Sunt omnia , νιdere , et audire. Omillimus caeteros innumeros brevitatis in a.
Iar. Varia objiciuntur, sed quia parvi momenti , nonnulla seligimus. Itaque dicunt I .. Mailli. XXV. V.
Si legimus , quod Christus post resurrectionem Omnium daturus sententiam beatitudinis pro justis dicet. Venite, benedicti Patris mei etc. Idipsum docet Apostolus II. ad Timoth. cap. IV. V. 48. Scribens. In reliquo reposita est corona justitiae, quam reddet mihi Dominus in illa die justus Iudex. Ergo usque ad suem mundi beatitudo Iustorum disseretur. II. Sed et haec est doctrina Ecclesiae et quidem Catholicae. Etenim in Canone Missae oramus etiam pro electis, qui jam in Christo requiescunt. Ipsis Domine , ei omnibus ire Christo qujescentibus, locum reste rit , et Pacis , ut indulgeas GPrecamur. Quin etiam in aliquibus veteribus liturgiis habemus orationes pro animabus Sanctorum, et ipsius Matris Dei Mariae. Ergo beatitudo nou statim consertur electis.
III. Nec desuerunt Romani Pontifices , qui steterunt pro sententia disserendae beatitudinis, ut Ioannes XXII.
148쪽
Pura UR. de Allera H D. I51 IV. Nec eadem sententia aliena est a doctrina Ss. Patrum , maxime Tertulliani , Irenaei, Ambrosii , Augustini et Bernardi.
Tandem consona est Theologicae rationi. Nam si l tus homo pro suis merilis a Deo donandus est gloria eo
testi . secus enim necessaria non ESSet reSurrectio Corpo-
rum ; procul dubio eodem tempore utraque pars , sui-ma Scilicet , et corpus gloriam assequi debent. Sed corpora assequentur in fine saeculorum. Ergo tunc etiam assequentur animae. . .
c. ad singula. Et quidem ad primum dicimus , quod tam Malili. testimonium , quam illud Apostoli , et alia similia intellistenda sunt de beatitudine completa animae. Cum corpore. Et quidem Christus in finali judicio nedum pro electis laturus erit sententiam , sed etiam pro reprobis. Sed nemo dixerit , inseres poenas non statim Post mortem , sed in fine muQdi reServatas eMe reprobis. Ergo idem dicendum est de gloria pro justis. Ad secundusii dico , quod cum iu Canone Missae precamur indiscriminatim pro omnibus in Christo qui scentibus, oratio ista intelligitur de animabus, quae adhuc in Purgatorio detinentur. Id evidenter evincitur ex or tiouibus, in quibus quasi semper oram , ut Pro n his in Coelo deprecentur. Ergo sancti ex doctrina Ε clesiae jam sunt in Coelo. Quoad veteres liturgias, ipsae interpretandae sunt de gloria accidentali , non vero α- sentiali , quam iam possident cum Christo. Ad tertium jum responsum est , cum in secundo Iibro sermo suit de insallitivate Romani Ponlisicis ex cathedra loquentis, idest ut uuiversalis Ecclesiae capi
149쪽
lis. Nihilominus repetimus , quod Ioannes XXII. nullum decisivum decretum huc super re dedit pro Ecclesia universu, sed tantummodo varia protulit momenta , ut quaestio plenius dispularetur , ct solveretur. Rotunde ergo mentitur Ocbamus , qui ista refert. Ad quartum e fatemur quidem non defuisse in veleribus temporibus ex Patribus, qui sententiam tenuerulit disserendac beatitudiuis. Sed cum longe plures fuerint , qui oppositam docuerunt; et cum ex Scripturis constet beatitudinem mox post mortem conferri juslis ; et cum. etiam lapsu temporis Divina traditio liquata fuerit: merito inde Ecclesia universa in Concilio Florentino con-
gregata pro fidei dogmate declaravit , et statuit.
Ad ultimum revera opus non est reSpondere. Corpus - est simplex animae instrumentum , et Omnino incallax sensus felicitatis : quapropter si iterum ab anima assumetur , id non respicit corpus , Sed animam ipsam pro compidio triumpho victoriae in terris. Unde ista corporis assumptio assimilari potest armis, quos depositas post certamen iterum assumit victor dux in solemni triumpho pro majori suo honore , et gloria. 222. Restat nunc ut aliquid dicamus contra regnum mille annorum cum Christo in terra , et id tam contra Papiam , quam contra impium Cerinthum. Quippe Papias nimia simplicitate ductus materialiter , et Secundum litteram accepit verba Apocalypsis cap. XX. V. 6. Et
regnabunt cum illo Christo mille annis. Et in
de credidit , animas Sanctorum , priusquam recipiantur in Coelestem Patriam , in terris regnaturas esSe Cum Christo mille annis. Cerinthus vero hoc millenarium
150쪽
Ars Ult. de Aurea Vila. i53- gnum posuit obscoenum, scilicet transigendiim in carnis
Voluptatibus. Sit ergo de side
Non datin regnum Christi mille annorum in terris nec in sensu Cerinthi , nec in sensu Papiae. 223. Prob. Prima pars evidenter ostenditur ex Evangelio Lucae cap. I. v. 33. Et regni ejus non fru sinis. Ergo non tempore , sed aeternitate Commeum Surundum est Christi regnum. Item Ioannis XVIII. v. 36. Regnum meum non est de hoc mundo. Ergo blasphemum est dicere , Christum regnaturum in te vis mille annis. Item putidus error Cerinthi damnatur ex verbis Matth. cap. XXII. v. 3Ο. In resurrectione enim neque nubent , neque nubentur et sed erunt
sicut Angeli Dei in Coelo. Quoad alteram partem Sus- scit , quod legimus in Epistola Pauli ad Romanos cap. XIV. V. II. Non est regnum Dei esca , et Potus: Sed justitia , eι pax, et gaudium in Spiritu Sancto.
Audiuntur Millenarii. 224. Unicum momentum , quod objicitur, sunt Vediba Apocalypsis cap. XX. v. 4 , et Seq. Et regnauerunt cum Christo mille annis. Caeteri mortuorum non Miserunt , donec consumentur mille anni. Haec egi resurrectio prima. Beatus , et Sanctus, qui habet Partem in resurrectione prima : in his Sc-