장음표시 사용
161쪽
Incarnationis mysterium impletum suisse, in nomine Spiritus S. baptigari homines, eique aeque ac Patri et Filio consecrari et manet pari ; Spiritum S. regenerationem 0-perari: peccata per Sacerdotum ministerium remit ere; habitare in Sanctis una cum Patre et Filio eig., etc.
Christus dicitur plenus Spiritu S.; Spiritus descendit super ipsum, dieit daemonia, Christus praedestinatus dicitur per Spiritum S.
Haec omnia nefas est dicere de greatura, ut evidenter patet: ergo Spiritus S. qui haec omnia operatur. Deus est, Patri Filioque ejusdem nainrao communione conjunctus. - Relinquo Parem et Ecclesiasticarum sanetio num auctoritatem. Cs Petav. l. II. e. 34. ib). Tu s. XIV. Spiritum N a Patre et Filio procedere, proindeqne ad Patrem et Filium referri, tamquam ad sui principium, quae quidem est Spiritus S. tessera, Sacrarum Litterarum . et Latinorum Patrum auctoritate compro
D. Graeci Photiani dogent. Spiritum S. referri quidem ad Patrem, ut ad sui principium, sed negant eandela principii rationem et dignitatem prae Spiritu S. Filio quoque eSSe. Vindicandam, quod Catholici firmissime ore
Sepositis desinitionibus Toletani Conc., Lugdudonentis, Lateranensi, et Florentini, in quibus expresse dogemur, Spiritum S. a Patre et Filio procedere, rem Seripturae auetoritate conficiemus. En verba Christi apud Joan. XVI. l 3. 44 α- Cum venerit ille Spiritus veritatis, docebit vos
omnem veritatem: non enim loquetur a semetipso, sed quaecumque audiet, loquetur, et quae . Ventnra Sunt, an 'nuntiabit vobis. Ille me elarificabit. quia de meo aeeipiei.
162쪽
CAPUT SEPTIMUM - DE SPIRITU SANCTO
et annuntiabit vobis. Omnia quaecumqe habet Pater mea sunt. Propterea dixi vobis, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis CL etiam Joan. XV. 26. XVI. rubi Christus promittit se missurum a Patre Spiritum S. Ex quibus locis haec luculenter deducimus t ' Spiritum S. Apostolis impertiendum esse. 2' Apostolos in omnem veritatem docturum. δ' duae Spiritus S. docturus erat Α-postol0S, non a semetipso docturus erat, Sed Dumia quae
audiet, scilicet a Deo. Et hic 4.' indicatur processio Spiritus S. a Deo. Pergit, et est 5' Spiritus S. docebit vos omnia et glorifieabit me, quatenus ea, quae ego ipse dixi vobis, ille suggeret et confirmabit. XIV. 26) - Et cur glorificabit me, ea, quae ipse docui, confirmans' Quia 6. ' de meo ei et, idest habet ex me quod impertietur. Porro 7. RPersonae nihil invicem acgipere possunt nisi per originem: si ergo Spiritus S. aliquid a Christo accipit, per originem accipit, et propterea ab ips0 procedit. - Εi cur a Christo proeedit Spiritus S. Quia omnia, quae habet Pater, sunt Filii, excepta utique Paternitate, quae immediate incommunica bilis rat propter oppositionem: jam vero si Christus habet omnia, quae Patris Sunt, una excepta Paternitate, habet etiam vim productivam Spiritus S.: ergo Spiritum S. et ipse producit. Et idcirco, c0ncludit Christus, dixi, quia Spiritus S. de meo accipiet, quia omnia, quae Patris sunt, mea sunt: unde Spiritus S., quae ipse tradidi, annuntiabit. En totum argumentum forma syllogistica: in divinis una Persona ab alia nihil accipere potest nisi quatenus ab ipsa procedit: atqui Spiritus S. a Christo accipit: ergo ab ipso quoque procedit. II
163쪽
Pholiani hie excipiunt: in hoc iugo Christus loquitur non de interna productione Spiritus S., sed de externa ejusdem missione, quia dicit: rogabo Patrem et alium Paraelitum desit vobis: Spiritus S. vero non mistione, ged substantiali procratione produeitur. Praeterea Christus dicit: Spiritns S. Meipiet de meo; sed illud de meo non indicat gubstantiam, sed scientiam, et veritatem, ut ex contextu paleseit. Dicit enim: Spiritus S. docebit Do3, sumeret vobis, annuntiabit vobis quae etc. : et confirmatur ex eo quod exprimitur tempore futuro, saecipies) etc. Rursus igitur non de processione originis, s0d di missione externa loquitur ChristuS. At respondemus: majores nostrus tam latinos, quam graeeos hanc Photianam interpretationem ign0rasse. Insuper Veniones antiquissimae, ut Syriaea, Persica, Arabica V. Poli glutt. Vallon) sie vertunt: a me uec piet, de eo quod meum est aecipiet, et confrmatur sequentibus verbis Christi: - omnia tua mea stunt DemuS, Sirecte Uirmari Spiritum S. accipere a Filio scientiam et veritatem; nihil inde contra catholicam doctrinam, quin niam Filius Spiritui S. scientiam communieare non p0SSei, . nisi ipsi substantiam quoque communicaret; substantia enim et seisintia in Deo idem realiter sunt. Demus etiam directe Christi verba respicere minionem ternam Spiritus S.: non inde negatur Spiritus S. origo etiam a Filio: ratio est quia missio includit dependentiam. non naturae, Sed πiginis: dependentia missionis externae supponit dependentiam missionis internae seu originis:
Christus igitur mittit eaeterne Spiritum S., qnia ipsum interne mittit substantiali spiratione. Sie haud dissiciis expli-ratur ratio illius futuri necipiet, quia immediale ad exter-
164쪽
nam missionem resertur, sed praesupponitur missio in
Ex hae responsione alterum eruimuS argumentum , quo thesis nostra roboratur. Nam loca omnia Seripturarum, in quibus Spiritus S. digitur missus a Christo et a Filio, probant Spiritus Sancti originem etiam a Filio. Nam si rem bene perpendimus, videbimus Seripturas et Patres missionem illis tantum personis divinis tribuere, quae originem habent, easdemque ab iis missas dici, a quibus procedunt. Sic Pater numquam missus dicitur, neque a Filio, neque a Spiritu S.: Filius digitur missus a Patre, numquam a Spiritu S.; et si aliquando Filius dieitur missus a Spiritu S., hoc ration3 humanae assumptae naturae intelligendum est, ut ex contextu apparebit: Spiritus S. semper missus dicitur, modo a Patre, modo a Filio, modo ab utroque, ut loca Joan. supra allata patefaciunt.
Νeque aliud argumentum est praetermittendum. Spiritus S. praedicatur ut Spiritus Filii, Spiritus Christi, Spiritus Domini, scilicet Christi, Spiritus Veritatis, quae est Christus ete. et Ioan. loc. citat. et nominatim ad Gal. IV. 6, ad Rum. VIII. 9, Αet. XVI. 7 etc. etc.). Quibus testimoniis positis, ita arguimus: persona illa, quae dicitur alterius personae in easu gignendi, ab illa originem ducere debet; atqui Spiritus S. dicitur Spiritus Filii christi etc. ergo a Filio procedit. Quod argumentum rob0ratur a simili: sicut Filius ideo dicitur Filius Patris, quia a Patre per generationem oritur, ita et Spiritus praedicatur Spiritus Filii, quia ab ipso prostedit. - Phγtiani negant hoc argumentum: Spiritus S. dieitur Spiritus
165쪽
Filii, non ad originμm significandam a Filio, sed ad ton- substantialitatem cum Filio ostendendam. Negamus novam et inauditam explicationem. Si iste est sensus, cur locutio non invertitur ita: Spiritus Filii,
si Filius Spiritus Sancti, Spiritus S. Patris, et Pater Spim ritus Sancti ' Haec ratio loquendi neque in Scripturis,
neque in Patribus, neque in ecclesiasticis monumentis umquam occurrit, et si adhiberetur, relationes petaona rum permiscerentur. Spiritus S. ergo dicitur Spiritus Filii, non praecise ob consubstantialitatem, sed ad originem directe patefaciendam. Biblicis oraculis succedunt Patrum sententiae, quas Graeci nobiscum reverentur. In cincilio enim VI. Reu menico una cum Athanasio, Basilio, et duobus Gregoriis, Ambrosium et Hilarium et Augustinum tamquam sanctos doctores se admittere profitentur. Audiant igitur Hilarium l. 2.' Trinit. . , Loqui de Spiritu S. non est necesse, quia de Patre et Filio confitendus est auctoribus. - Αudiant Ambros. de Spiritu S.c. 0-- Spiritus S. cum progedit a Patre si Filio, non Sinparatur a Filio -. De Symb. c. IV. Spiritus Sanctus procedens quidem a Patre et Filio, non est Filius, quia non generatur, neque Pater etc. De dignitat. lium. condit. Deus Pater genuit Verbum, cum qu0 F0du'xit Spiritum S. - Rursus inis Ex Patre, Filioque procedit Spiritus S. -- Audiant Augustinum de Trinit. l. XV e. 37. 26 De utro iust procedere Spiritum S. Sic docetur et citat locum Ioan. supra enarratum)
Sicut habet Pater in semetipso, ut de illo procedat Spiritus S., sic intelligit) dedisse Filio, ut de illo procedat
idem Spiritus S. - Vid. etiam Tract. 99. in Joann.
166쪽
Audiant Leonem Papam Epist. 93): - Αlius, qui genitus est, alius, qui de utroque proceSsit. Cs etiam Gennadium Massil. De Eccles. Dogm. c. 1'), Fulgentium De Fide ad Petrum c. 2') Eucherium, Gregorium M. Hormisdam Pap. etc. etc. : quibus addi possunt Coneilia Toletana saec. 6, 7. etc. Nulla igitur dubitatio, in Ecclesia latina viguisse pub-blicam fidei professionem de processione Spiritus S. etiam a Filio ante Photianam haeresim, et ipSa aetate, quae eoncordia Orientem inter et Occidentem maxima erat Cs Petis. L VII t. 8). THEs. XV. Idipsum graecorum Patrum auctoritate
D. A fide Latinorum Patrum, quos supra audivimus diserte processionem Spiritus S. etiam a Filio propugnantes, Patres gracae Ecclesiae minime dissident.
ex Patre credatur Deus ex Deo, et Spiritus ex Christo, sive ab ambobus - deinde profert verba Ioan. de meo accipiet Alibi Spiritus S. Spiritus Veritatis est inmen tertium a Patre et Filio -. Didymus Alex. de Spiritu S. ex professo locum Ioan.
interpretatur e. 34 Quia Spiritus loquitur Christus
non ex se est, Sed ex Patre, et me eSt.
Cyrili. Alex. Thesaur. 3. 3 Spiritus S est Patris et Filii, qui substantialiter ex utroque, nimirum ex Patre per Filium prostitit. - Αlihi: - Quoniam ex substantia Patris et Filii Spiritus S. est eum Spiritus S. ex Patre, Filioque procedat, perspicuum est, ipsum esse divinae substantiae etc. Athanasius de Trin. 49 - : Est Filius fons Spiritus
167쪽
Sancti CL etiam Basilium 'Epist. 38. 4, Ephrem Par. ad Poenit. 22. 37, Gregorium Νyss. Orat. Domini . de Spiritu S. apud Petav. VIII. 2. 15), Andream Cretens. in Transfig. Anastasium Synaitam or. 2. 24, Tharasium prosess. fidei in Nicaen. etc. ete. qui dicunt Spiritum S. accipere a Filio, portari a Filio, esse per Filium, milli a Filio, man sestari per Filium, a Filio prooedere, ab ipso vitam habere, esse Filio consubstantialem, quia ab ipso venit, et alia hujusmodi etc.
Quare perspicuum est, praeter quam quod opus sit, Graecos Photianus non modo a Latinis Patribus, sed etiam ab ipsis majoribus suis discessisse, et antiquae et sincerae fidei traducem c0rrupiSM. TusE. XVI. Eadem Catholi ea doctrina theologicis argumentis invicte demonstatur. D. Iam inde a principio tractationis monuimus, duo sedulo in Deo distinguenda, sei licet quod est commune, et quod est particulare. quod est absolutum, et quod relativum, δubstantia et personae. Substantia, quae una est et communis, nullo modo personarum varietatem producere potest. Quod autem particulare est, et pr9prium personas multiplicat. - Η0c solum numerum insinuat iram, inquit Augustinus, quod ad invicem sunt, n0nqu0d ad se sunt x . Relativa nomina, sic et Fulgentius de Trinit., Trinitatem iaciunt: essentialia vero nullo modo
triplicantur. - Quapropter Pers0nae habentur in Deo quatenus habentur proprietates peculiares, et ideo imcommunicabile3, quia ad invicem reseruntur Actit imoppositionis: nulla autem distinctio ex relatione locum habet nisi principii, et ejus quod est ex principio. Aliis, verbis: nulla psi distinctio, nullaque r0latio oppositionis
168쪽
in Deo, nisi ex origine: sic Pater in eo Pater est, quod dat esse Filio, et Filius est Filius in e0, quod extantiam habet a Patre per geno tionem: Spiritus S. in eo distinguitur a Patre, quod a Patre per spirationem procedit: quomodo vero distingueretur a Filio, nisi a Filio quoque produceretur Cum pers0nae n0n distinguantur nisi relatione, quae oritur ab origine unius ab altera, Spiritus S. et Filius ab invicem distingui debent, quatenus unus ab altero oritur: porro Filius n0n distinguitur a Spitritu S., quatenus a Spiritu S. procedit: hoc enim penitus inauditum et haereticum est, et Graeci ipsi detestantur: reliquum est ergo, . ut Spiritus S. a Filio originem ducat. Accedit alterum argumentum: Pater Filio communi eat id totum quod ipse est, eo except0, quo Pater eSt. productio autem Spiritus S. non est Paternitas: ergo Filius a Patre aeeipit vita productricem, seu spirationem Spiritus ergo Filius quoque una eum Patre Spiritum S. produeit: Prima propositio probatur Evangelicis verbis Omnia
tua mea sunt: omnia, quae habet Pater, mea sunt
Altera propositio patet ex se: paternitas enim opponitur siliationi: at spiratio neque paternitati, neque filiationi 09ponitur. Consequentia evidens est. Hoc argumentum indicant Florentini Patres docentes Sess. ultima Qui negant Spiritum S. procedere a Filio
necessario dividero Substantiam Dei . . . el aSSerere, non
totam illam, sed portionem ejus communieari Filio a patre Quia Filius non haberet totum quod habet Pater; nou enim haberet vim spirandi Spiritum S. Post Αnselmum hoc argumentum usurpat contra Graecos Thomas
opuscol. IX. - Pater et Filius non disserunt invicem nisi in hoc, quod hic est Pater, hic Filius. Habere Spiritum S.
169쪽
ex se procedentem n0n pertinet ad rationem paternitatis, neque ad ratisnem siliationis. Νon enim ex hoe
Pater dieitur Pater, quia Spiritns S. ab eo procedit: neque siliationi repugnat, quod habeat ex se Spiritum procedentem Ex hoc deducit Spiritum S. a Filio quoque proficisci. Hoc viderat etiam Cyrillus Alex. scribens Quidquid de Patre dieitur. hoe omnino de Filio diei necesse est, praeter h0c ipsum quod est Pater sie d0 Filio - Cum ergo Pater Spirator sit Spiritus S. et Filius Spirator esse debet. quandoquidem in h0c, quo
spirant non distinguantur . sed unum sint. Cf. rursus
Thomas 9 XXXVI a. 2. Philosophice autem Thomas ita argumentatur c. Gent. l. IV c. 2 n. 5 Ex hoc ipso, quod dicitur, quod Spiritus S. procedit per modum v0luntatis, et Filius per modum intellectus, sequitur quod Spiritus sit
a Filio: nam amor procedit a verbo, eo quod nihil amare possumus,nisi verbo cordis illud e0neipiamus. Vid. etiam D. 6. THEs. XVI. Fide tenendum est, Spiritum S. ex Patre et Filio aeternaliter tamquam ab uno principio et unica spirali 0ne procedere. D. Potissima objectio Photianopum haec est: si concesserimus Spiritum S. a Patre et Filio procedere, duplex principium induceretur spirationis, quod monarchiam divinam subverteret ipsamque Trinitatem destrueret. At salso Omnino: catholici enim prostentur fidem Synodi Florentinae. erius sunt verba a nobis in prop0siti0ne enunciata. Catholicae verilatis probationem sic aggredimur. Argumentum potissimum, quo hod fidei dogma tuentur catholici, hujusmodi est: etsi Spiritus S. a Patre et Fili0 prooedat, non idpo inserendum est, Spiritum S. procedere a duobus principiis; Pater phim et Filius, non
170쪽
quo cluperunt, Sed quo unum sunt, Spiritum S. producunt. Sane: Pater Spiritum S. producit, n0n Ut Pater, secus Filium alium gigneret; neque Filius, ut Filius Spiritum S. producit, secus Filium alium generaret; sed
quatenus Pater et Filius vim eommunem hiatent εμ-randi; quae cum communis sit ambobus, et in ambobus persectissime eadem, non duo, sed unum est Spiritus S. principium. Clarius aliis verbis Pater paternitatis nota per-Sona constituitur, qua nota excepta, omnia Filio sunt communia: Filius sitiatione persona constituitur; qua rursus filiatione excepta, caetera omnia communia Sunt eum Patre: at Spiritus S. persona constituitur opiratio Vel procratione: porro processio vel spiratio non est
neque patrenitas neque filiatio: ergo non est propria neque pers0nae Patris, neque personae Filii: ergo est c0mmunis utrique, et Spiritus S. procedit a Patre et Filio, non quo ad invicem distinguuntur, sed quatenus unum Sunt, et pr0pterea unum est principium. Opponunt graeci: productio Spiritus S. a Patre vel prestem vel imperfreta est; si perfectu, inntilis est Spiratio Filii: si imperfecta, absurdum sequitur, Patrem non habere totum, dusque actionem dividi cum Filio. Respondetur cum Bessarione a simili: Pater creat mundum: vel aetio creantis Patris est perfecta, Vel imperfecta: si perfreta, inutilis est Filii et Spiritus S. actio, quod graeci nunquam concedent: si imperfecta, absurdum
etc. Graeci ab hac dissicultate se extricare nequeunt, nisi nostram responsionem admittant. - Praeterea, haec dissicultas graecorum ex eo oritur, quod arbitrantur nos defendere. Patrem spirare distinem aetione a Filio: