장음표시 사용
181쪽
illam lisue et rationabiliter fuisse appositum, veritatis deelut undae stratis, imminente tum nec xitate P
Tu Es. XX. Explicata duplici ratione missionis divinarum psersonarum, dicimus: 4. Duas dari missiones aetemus, tria Filius a Patre, et S. S. a Patre et Filio procedit. 2. Duas dari temporales missiones, scit. Filii et S. S. D. I. p. Ν0n est ambigendum in divinis habhri missi0nes, cum de eisdem in ss. scripturis mentio passim De- eurrat. Io. 8. 16: - Ν0n sum ego solus, ait Christus, sed ego et qui misit me Pater , . 4 4. 26: Paraelitus S. S., quem mittet Pater in n0mine meo - 16, 7: Expedit vobis, ut ego vadam; si enim non abiero, Paraclitus n0n veniet ad v0s: si autem abiero, mittam eum ad vos . Alia testim0nia praetermitto. Certum est igitur, haberi personarum divinarum missi0nem. Missionis istius n0lio non est sumenda human0 more, ut habeantur m0lus, egressus, separatio, etc. Sed citra imperseetiones et mei haphorice. Quidam arbitrati sunt missionem personarum nihil aliud esse, quam processioliem unius personae ab altera, sicut arbor dicitur flores vel fructus mittere; at licet h0c verum sit. notio tamen missionis non satis explicata videtur: missio enim in ss. seripturis, et juxta Patrum d0ctrinam, et nominatim Λugustini, constanter cum exierna missi0ne vel manifestati0ne c0njungitur. Alii cum Pstiro Lombardo existimarunt, mi Ssi0nem
182쪽
nihil aliud esse, quam ipsam temporalem alicujus esseetus operati0nem, ex qua persona divina denominatur. Haec est vera et genuina missi0nis divinae notio: Missio est processi0 aeterna et interna unius perS0nae ab altera cum habitudine, seu relatione ad essectum temporalem l . Quae descriptio c0nS0na est cum illa, quam s. Thoui. exhibet q. XLIII. a s. - Missio divinae perS0nae convenire 90test, secundum quod importat ex una parte processi0nem origini S a mittente, et secundum qu0d imp0rtat ex alia parte novum modum existendi in alio: sicut Filius dicitur esse missus a Patre in mundum secundum qu0d incepit in mund0 esse per carnem rasumptam - . Quapropter in missione divina duo includuntur: l. Pr0cessio aeterna secundum originem : 2. externa Pr essis, quae ex essectibus c0gnoscitur.
Haste est mens n0n solum Th0m , sed C: etani, Durandi, et aliorum apud SuareZ, PelaV. etc. etc. D. II. p. Hinc facile est statuere, quot sint in divitiis missiones aeternae, et quibus personis competant. Pater non potest dici missus et nunquam in Scripturis dicitur missus: cum Pater non sit ab ali0, Sic Th0m. l. c a. 4., nullo m0do c0nvenit sibi mitti, sed
sulum Filio et S. S., quibus c0uvenit esse ab ali 0 . Cum autem Pater n0n mittatur ad intra, utpote ingenitus, neque ad extra temp0rali missi0ne missus dici potest; haec, enim illam Sequitur. Quis opp0nere posset: do. XIV. 23. Christus dicit, se et Patrem ventur0s esse et mansi0nem facturos apud just0s: videtur igitur missus temp0rali misSiune. ReSpondere possumus: omnes pers0uae divinae in M
183쪽
nima justi veniunt, et quodam inessabili m0do inhabitant,
quia separari niqueunt: venit utique et Pater cum Filio et S. S., n0n datur neque mittitur.
Objiciunt: Filius dicitur miεsus a S. S. Is. II L. t 6: misit me Dominus Deus et Spiritus ejus. Responsio facilis et jam supra indicata: Christus dieit,
se missum a Spiritu et unctum ratione assumptae naturae, minime vero rati0ne internae missionis. Ut intelligatur, cur missi0 interna et eaeterna divinarum perS0narum sit c0njuncta, observandum venit: interna missione seu progessi0ne pers0na accipit una cum substantia auctoritatem et voluntatem etiam ad extra
operandi, et propterea quod ad extra operatur, ideo operatur, quia Virtutem in proceSSione accepit, seu, ut Seribit Suarer, per progessionem internam originis personae imprimitur vis operatrix, et hoc modo digitur mitti. Iissio pers0narum externa bifariam dividitur, alia est invisibillis, alia visitilis: Filius visibiliter missus suit, luando per earnem suam apparuit: invisibiliter, quando per gratiam, per sidem, etc. dicitur in n0bis habitare. Unde et S. S. visibilis apparuit ad Iordanem et super Christum deseendit speeie columbae, et in eoenaculo super apostolos sub specie ignis: invisibilis, quando corda hominum purificat, sanctificat, ibique habitat, etc. Cujusmodi autem sit haec habitatio s. Trinitatis per gratiam, utrum sit substantialis ipsius Dei partiei patio vel tantum cujusdam creatae qualitatis insusio, etc. ubi de gratia erit disputandum, dicemuS. Seolion 4. Inter externam et visibilem missi0nem Christi, qua homo laetus est, et externam visibilem S S. missis m. hoe intercedit, quod Filius vere humanam
184쪽
naturam assumpsit, eamque sibi in unitate personae copulavit; S. S. autem in quantum fuit monstratus in quibusdam creaturis, gicus in gignis ud hoc specialiter fuctis Thom. q. 43. a. 7 ad 2. Aug. 1 l. Trin. c. VI.). Scolion 2. S. Thom. l. c. dem0nStrat, c0nvenientem
fuisse missionem visibilem Filii et S. S., et quidem
diversa rati0ne: Deus providet omnibus seeundum uniuscujusque modum. Est autem m0dus c0nnaturalis.
hominis, ut per visibilia ad invisibilia manuducatur Et idest invisibilia Dei oportuit homini per visibilia manifestari. Sicut igitur se ipsum Deus et progessiones aeternas pers0narum per creaturas viSibiles secundum
aliqua indicia hominibus quodamm0do manifestavit, ita conveniens fuit ut etiam invisibiles missiones divinarum
personarum Secundum aliquas visibiles creaturas mani-sestarentur. Aliter tamen Filius et S. S. Nam S. S. in quantum procedit ut amor, c0mpetit esse sancti sieationis durium: Filio autem in quantum est S. S. principium, competit esse sanctificationis hujus auetorem. Et ideo Filius visibiliter missus est, tanquam sanetificationis auctor, sed S. S. tanquam sanctificalionis indicium. Seolion 3. Quamvis missio externa semper internae missi0ni seu origini resp0ndeat, obSerVauduIn tamen eSt S. Th0m. l. c. a. 8. , posse aliquo SenSu perSOnam dici missam etiam ab ea, a qua 0riginem n0n ducit : - Si persona miliens designatur ut principium per80nae, quae mittitur, Sic non quaelibet persona mittit , sed solum illa, cui convenit esse principium illius perbonae . Si vero persona millens intelligatur ptincipium essectus, secundum quem attenditur missi0, siclinia Trinitas mittit pers0nam misSam. -
185쪽
11giΛΝZEXUs duplicem progressionem divinam distin guit, quarum prior interna et Glei si est, qua Deus trinus est, altera eaeterna et temporalis, qua res creatae sunt: huic duplici pr0gressi0ni duplex Scientia respondere debet; pri0r versatur circa divinam progressionem internam, seu Trinitatem, eamque nuper expedivimus: posterior respicit pr0gressionem Dei ad extra, qua res producit. - Αt duplex concipi potest Dei pr0gressio ad extra; progressio qua res e nihilo pr0ducit, naturam c0nstituit, unde naturalis ordo repetendus est: et pr0greSSi 0 , qua res c0nditas elevat, charismalibus ipsius vires exestilentibus auget, unde ordo, qui digitur Supernaturalis,. ori lui: Primum de De0 naturalis Ordinis auctore disseremus, deinde de Deo supernaturalis ordinis institutore disputabimus: quamvis enim uterque ordo Syncronus esse 90ssit set revera ita est , nihil0minus l0gica quadam ratione natura sui psius elevati0ni prae- existere debet. En ordo tractationis: cap. l. de ratione creationis: 2. de causa efficiente creationis: 3. de causa exemplari: 4. de causa siuati: 5. de termin0 creati0nis.
186쪽
Tii Es. I. Creationis Vocabulum Sicut e censu vocaborum expungi n0n debet, neque cum generati0ne Vel essecti0ne confundi p0lest, ita christiana ejusdem potestas producti0nem ex nulla praejacente materia importat. D. Quidam recentiores philosophi Panthei Stae . praesertim germani et gallici, inter quos eminet D. Lecutrie apud com. Av. Della Molla in op. Il Social. ete. p. 2), contendunt, nomen creationis expungendum eSSe a qualibet lingua, ulp0le absurdam praeSeserenS idaeam. At pr0rsus salso. Nam: l. Η0e vocabulum Iudaei ante Christum, tempore Christi, et post Christum, ipsique Gentiles usurparunt, et christiani 0mnes usque in hodiernum adhibent: cum igitur vox ista suerit et sit c0mmunissime adhibita, insaniae est eandem ex tessicis expungere. - Αt digunt: vox, quae idaeam absurdam exprimit, ubi iteranda est. Veruili 2. Absurditas creati0nis nunquam probata fuit, neque probabitur. Im03. suo l0c0 contrarium evincemus. 4. Etiam si ab-
surda esset idea, c0nsequentia neganda laret, Siquidem Sunt plures voces, quae n0n habent sensum, Vel aliter intelligendae sunt, ad sonant, ut Vuces nihil, vir tum eig. quae tamen frequentantur. Vox ista, sic illi, ansam praebet infinitis quaestioni-.hus: ergo Seponenda eSt. At quot voces innumeris quaesti0nibus Decasionem dederunti Quis ign0rat quaesti0nes excitatas ob voces
187쪽
consui3luntialis , theotocos, transubstantistio etc. ' Et tamen catholi ei usum istorum Vocabulorum non reliquerunt, sed potius iisdem tenacius inhaeserunt: erant enim veluti tessera, quibus catholici ab acatholi eis seeernebantur.
Crealis Signiscat actionem, ut vocabula sere omnia eodem modo desinentia: creatio duplici sonsu accipi potest, videlicet Sensia rectivo et Sensu p 3io: priori sensu significat actionem divinae voluntatis res ex nihilo officientis: altero sensu significat ipsam rerum productionum, vel melius, existentiae acceptionem: quilibet tamen intelligit, secundo sensu improprie sumi, quia nullum est aut esse potest subjectum, quod existentiam accipiat. Varia est hujus vocabuli potestas. Apud prophanos usurpatur etiam pro generatione: ila Cicero de republ. et Virgilius: 2.' pro artificum operationibus; sic Cic. rursus et Ennius Dicitur Vesta hanc urbem creasse i . 3'. Pro electi ine ad pubblicum munus; sic consules et imperatores creari dicebantur. 4'. Pro actione quacumque perillustri: sie dicimus, Cuvier creasse geo
Significatio hujus vocabuli strictior et fixa apud christianos et catholicos ea est, qua signiscatur productis rerum eae nihilo subjecti, ut unt. S. Thum. desinit ita : creati0, quae est emanalio t0lius esse, est ex non entequ0d est nihil . 9. 45. a l. . Recolantur. quae diximus supra stract. de Trin.), quod spectat ad vim et usum voeabulorum facere, generare et creare: primum est amplissimum, et p0test significare
9enerationem et creationem: alterum in ludit eon Diuili od by Cooste
188쪽
substantialitatem producentis et rei produciae: tertium autem eonsubstantialitatem excludit. CL Aug. de lib. arb. l. 3. c. 2. - de Gen. ad litt. l. s, c. i. et alib. etc. Fusius ereatio sic describi potest Operatio causae efficientis qua tota rei substantia, seu essentia simpliciter ex nihilo producitur ; quae definitio substantialiter in disinitionem d. Thomae redidit. - Et hanc suissen0tionem, quam Patres Vucabulo creationis subjiciebant,
quae sequuntur ostendunt 49 Patres loquentes de creati0ne affirmant, eam eSSepr0ducti0nem ex n0n exstantibuS --οοχ cλτιον eo ς)ποντα ς τοι σ - Th00philus Anti0eh. l. 2. e. 10, cuisu fragantur Haermas, EuS. Caes. , Orig. . Athanasius, de inearii. Verbi tradit, divinam esse doctrinam, qua pr0fitemur, mundum non tortuito factum, neque ex praeiα- cente mateTH, quia Deus non est imbecillis, sed ex non stantibus omnia tecirae, et deinde profert v. l. Gen. CLetiam auct0rem antiquis simum respons. ad 0rth0d0xos n. 33: Maximian M., Basilium Chris0st0mum et ali0s, qui distinguunt inter qualitatem et Substantiam rerum, et affirmant,
tum qualitatum tum substantiae Deum creatorem eSSe.
primam et Segundam creati0nem, idest substantiae productionem, et productae substantiae exp0litionem, quae dicitur creatio secunda, et utramque Deo tribuunt.
ex iis locis, in quibus ipsi discrimen inter potentiam Dei et hominum ponunt: Deus, dicunt, ex nihilo res sa-eii , homo vero res existentes aliter atque aliter larmat; Deus est creator, homo lact0r tantum, etc. CL Hypp0fitum apud Gallanii., Λug. . Fulg., Hier. et Damasq. Si
189쪽
Deus res Oinnes e nihilo non c0ndidisset, vero Dominita non esset, imbecillis laret, utpote materia indigens, neque rerum p Senor Vere diei posset, et alia hujusmodi.
Nulla igitur dubitatio, Patres omnes, quod attinet ad
creationem rerum eX nihilo, c0nSpiraSSe. Seolion. Ν0n negamus, quasdam Patrum locutiones reprehendendas, ex. gr. Tatiani, qui c. 5 ' contra Grae-sOS, Vocat materiam genitum a Deo. At distinguenda est quaestio realis a quaestione v0cabuli: pr0cul dubio haud l0cutio respuenda est; verum mens Taliani aperte c0gnoseitur, ubi c. IV.' Deum s0lum appellat Sine principio, creatorem tum formae tum Substantiae, Deum solum adorandum, Dominum omnium rerum, Visibilium et invisibilium hypostasim et . quae cum materia aeterna repugnant. Ergo. Ε0dem m0do Solvuntur, quae erui solent ex Methodio de lib. arb , ubi comparat actionem Dei creatricem cum 0perati0nibus artificum: comparatio est in iduequum, et eX contextu verus germanusque Sensus deprehenditur. Opp0nunt etiam Eus. l. IV.' e. t DemonStr. 0V. ubi rejicit hanc phrasim - materiam eSse ex n0n eX tantibus min. At Eus. docet, Deum producere 0mnia per Voluntatem; esse causam rerum e silicientem , rebus dedisse s νοιαν, non S0lum μορφας, aeternum esse, creatorem, n0n ita res, etc. - Αd rei perspicuitatem n0landum est, locutionem illam materiam eSSe ex n0n extantibus multiplici sensu Sumi p0sse.
Sumi putest: 4.' Pro simplici negati0ne praeeXi- Stentis materiae, ex qua pr0ducatur; 2.' qualenus asstr- matur nihil esse velut caussam, a qua, vel per quam pr0ducatur substantia. Pr0secto pr0p0sili 0 Secuud0 sensu
190쪽
aecepta salsissima est, et optime assirmare p0SSumus, reSD0n esse ex nihilo, scilicet non sunt a nihilo, ac si nihil
PSSet eausa produeenS, Vel ex qua res producantur. Ei Εus. hoc tantum SenSu propositionem Supra memoratam negabat. Observandum rursus venit ad cavillationes praeeavendas, n0n ideo negari posse argumentum ex Patribus depromptum, quatenus et philosophi gentiles, ut Plato, Philolaus, et Sextus Empiricus, et Aristoteles dixerunt
et ipsi mundum ex nihilo laetum, et tamen materiam aeternam admittebant. Nam : t.' locutio Patrum ex contextu, ex adjunctis clareseit: e c0ntra eadem lucutio a phil0sophis paganis usurpata supponit et diserte assirmat materiam aeternam, quam Patres negant; 2. ' Patres dicunt res esse εξ oyχ ουτα, philosophi e c0ntra μη οντων : l0culio P P. negat praeexistentem substantiam simpliciter; l0eutio philosophorum negat tantum materiam ordinatam, ut 0retenus esplicabo. TuLs. II. Creatio rerum omnium ex nulla prae-jacente materia probatur ex plurimis, certisque doctrinae capitibus utriusque Testamenti, et nominalim ex Oraculo Genese0s l. l. D. t.' partis. Deus saepe saepius appellatur Dominus, Dominutio, Dominator, Ie0Dα etc. Sensu absoluto et simplicissimo ita, ut omnia dicantur Deo 0bnoxia, eique obtemperare teneantur: porro Si materia esset infecta, vel non creata, nulla omnino concipi posset dependentia: ergo ele. Siquidem materia esse a seipsa haberet, adeoque esset aeternu, absoluta, independens Hine legimus Ester XIII. 9 i- D0mine, Domine, rex Omnipotens, . in ditione tua omnia sunt p0sita: tu en caussa dependentiae) secisti c0elum et terram, et