장음표시 사용
311쪽
D. Scriptura ubique gratiam sanctificantem exhibet ni donorum omnium praeclarissimum ex gr. 2. Petri l. 3. 4), quod nun s0lum opera, sed et naturae vires excedit: gratia igitur sanctificans fidamo collata supernaturalis strat. Praeterea: sancti talem Adami supernaturalem esse testantur Patres, ut Augustinus de correptione et gra
c0nSpirat Thomas q. 4. R de malo ar. L Considerandum est, quod primo homini in sua instituti0ne datum suerat divinitus quoddam aupernaturale donum, stitieet justitia 0riginalis. - CL lib. 4 contra Gentes e. 52 ei in 2. dist. 3. q. 4. ac. i. elg. Habemus prop0siti0nem damnatam B i, qui dicebat. gratiam sanctificantem in Adamo. suisse munuS naturae, non donum. Prop. 2l Humanae naturae sublimatio et exaltatio in cons0rtium divinae naturae gratia sanc'tiscans) debita suit integritati primae conditionis, et proinde naturalis dicenda est, et non 3 ematuralis Conser. prop. 23, 26 et alias plures). Gemina est propositio damnata in Questiello sub num. 35 - Gratia Adami est sequela creationis, et erat debita naturae Sanae et integrae. Est igitur de fide. gratiam 3anetis cantem Adamo collatam supernaturalem eSSe. Idipsum dicamus de immortalitate primi hominis. Pulvis est, dixit Deus protoparenti, et in pulverem reverteris igitur Adam ex natura sua pulvis erat, et post peccatum sibi ipsi relinquitur, et in nativam pul
312쪽
verem revertitur. Ergo immortalitas n0n erat naturae propria.
Augustinus de Genes. ad lit. l. 6 c. 25 αα, Primus creatus est hom0 immortalis, quod praestabatur de ligno
vitae, non de comtitutione naturae . . . . m0rtalis ergo
erat conditione corporis animalis, immortalis autem benelio conditoris Civit. Dei lib. XIII. c. 20. de Pedeat. mer. l. c. 4.'). Cyrillus sin Ioan. l. s.' c. 35. Homo a Deo produetus, quia natura 3in incorruptibilis et perpetuus esse non poterat, Spiritu vitae signatus immortalitatis donum super naturam sua consi quutus etc. - Consentit Schola: Thomas in I. Disp. 33 q. 4.ar. 2. ad 3 ubi dicit hominem in conditione naturae suae relictum, mortalem et passibilem esse α- Veritas definita est in prop. 78 contra Bajum Immortalitas primi hominis non erat gratia beneficium, sed naturalis conditio Item conser proposit. aliam i- Naturali lege eonstitutum suit homini, ut si in obedientia perseveraretur, ad eam vitam pertransisset, in qua mori nou p Set. Praeterea idipsum de nstratur, inspecta ipsa hominis
structura: nam natura contrariis elementis constata, necesse est aliquando dissolvatur: unde eorpora omnia animata nati aliter dissolvuntur, ut experientia docet. Ergo immortalitas est donum supra naturam. Conseruagendie, Proces elementatre de Phisiologie, Tommasini, Legioni critiche, Buvat, Analomie generat etc. Opp. Αrausimnum Concilium docet, injustitiam in Deum
fore affirmare, homines morituros etiamsi non peccassent. Ergo.
R. Quia Deus sua benignitate homines ita condiderat, ut immortales essent etiam quoad corpus, nisi peccaS-
313쪽
sent, injustitia laret contrarium digere: at huc ex divina b0nitate et promissione non ex naturast viribus repetendum erat. Ergo. Praeterea cum in ordine praesenti mors sit p0ena peccati, injustus esset Deus, si nullo interest dente pegeato, m0rtem hominibus infixisset. Item supernaturalia suerunt d0na scientia, integritas et solicitas Adamo collata. Omissis aliis argumentis ex Patribus, ex Scriptura etc., satis est consuleris propositiones damnatas in Bajo etc. Prop. 3. R Primo h0mini si in statu illo perseverasset . . . selieitas erat merceS,D0n gratia i Prop. 26. R Integritas primae creationis non fuit indebita humanae naturae exaltatio, sed naturalis ejus conditi0. Tur s. IX.' Bajani et Iansentani pervertunt Scripturasot Patrum doctrinas, et nominatim August. , quando: 4.' n0gant, hominem condi potuisse abSque gratia sanctificante : 2.' quando discrimen inter amorem Dei naturalem et supernaturalem inficiantur. D. Bajus et Iansenius, e0rumque Sectatores affirmant, hominem creari non potuisse absque gratia sanctificante; qu0d theologicis argumuntis tueri eonantur. Bajus ad suam defendendam opinionem provocat ad Paulum Rom. H. 44 - Cum enim gentes, quae legem non habent, naturali er ea, quae legis Sunt, iaciunt etc. Μααα Hi g, inquit Bajus, sermo est de christianis, non de gentibus: qui christiani naturaliter opera sancta edunt: ergo gratia hominibus naturalis est: quam explicationem ex Augustino
Λt hic Paulus non de thristianis, sed do Gentibus loquitur, quia t.' gentes hic opponit Iudaeis: quia 2.'xoeabulum generatim sic intelligendum est; quia 3.' geIi-
314쪽
les istae non habent legem, unde n0n Sunt neque Iudaei, neque Christiani, qui omnes legem habent; quia 4.' id contextus pustulat, nam ibi l0quitur de gentilibus, quihus lex positiυα data n0n suerat, quique tamen ineXcim sabiles erant si Deum non c0gnovissent etc. : quia 5.' hoe deducitur ex prop. 22. R B i CL prop0silionem integram). Quare hic loquitur Paulus non de christianis, vel Judaeis ad ordinem supernaturalem evectis, sed de gentibus, quae naturaliter bene se gerebant etc. Ergo non appellatur naturalis eleuatio ad Matum gratiae, ut volunt adversarii, sed dicitur naturalis conditio gent itum per oppositionem ad revelationem judaicum, eae
Quod altinet ad Augustini interpretationem, ObserVamus, quod etsi Augustinus hanc interpretationem nostram non tenuerit, n0n tamen rejecit -, et naturalem dicit oratiam quatenus n0n opp0nitur naturae, Sed ipsi quam maxime eongruit. OPPON. t.' Augustinus, ait Iansenius, docet in 0p. impers, quod si parvuli cum peccato originali nascuntur, certe redempti esse debent: ergo redemptionis gratia debetur.
R. Gratia sanctificans necessaria est in ordine historico, idest posita divina voluntate elevandi homines, C : in ordino absoluto, et seposita voluntato Dei elevandi homines etc., Ν. Opp. 2.' Urget langenius: sicut coecitas est vitium sunt verba Augustini plurimis in logis) naturae, ita et gratiao carentia haberi debet ut ejusdem naturae vitium: ergo gratia e8t naturalis, et Sine gratia homo crBari
315쪽
B. Eadem resp0nsio ut supra. Opp. 3.' Ηomo sine gratia et charitate malus est, ait ansenius; ergo iamlute debetur gratia elo. R. In ordine historico, C. : in ordine absoluto, vel purae naturae, subdistinguo: si se charitale naturali malus esset, C. : supematurali, N. Opp. 4.' S. Augustinus, S. Leo, Prosper, et alii, sic Bajani et Iangeniani, gratiam dicunt homini naturalem. Ergo debetur naturae.
R. H00 digunt quia 3.' cum ipsa origine seu natura gratia conjuncta fuit; 2.' quia naturae non opponitur Thom. 2. 2. et q. 40 . art. 4 ad 3.); sed eidem congruit; vel quia 3.' natura gratiae capax est; vel quia 4.' Dens vult ut natura gratiam habeat, minime autem quia naturae proprie debeatur CL Augusti sum de praedestinat. S ngi c 5 ' do Civit. Dei l. 32 c. 9 et , libi etc. 0pP bd Augustinus docet, intor concupiscentiam. vitiosam et charitatem the0logicam nullum dari medium: qui ergo non habet charitatem theologicam, concupiscentiae obnoxius vitiosae, adeoque malus est: erg0 charitas theologiea, seu gratia, negessaria BSt naturae. R. In ordins praesenti seu historieo, C. : in ordino purae naturae, N. Nam in ordine purae naturae sum- ciebat charitas, seu amor uaturali S. Inter charitatem theologicam et vitiosam concupiSCentiam in ordine absoluto seu puras naturae dari amorem
naturalem, domi Thomas plurimis in locis, ut in s. do malo 4. q. 95 ar. 4.' et alibi cii. a Bellumino de gratia primi hominis c. 5 etc. et nominatim in Quod
316쪽
minem in puris naturalibus et Oinde subjnngit ααααUtilo est considerare ad quantum se dilectio naturalis extendere posSet . . . . Dicendum est ergo, quod diligere Deum super omnia plus quam seipsum est naturale n0n solum angelo et homini, sed etiam cuilibet creaturae secundum quod potest amare aut sensibiliter aut naturaliter.
Huc sadiunt propositiones damnatae in Quesnello, quae veniunt sub n.' 38. 39. 40. et potissimum in B O 28. Omnis amor creaturae ratiunalis aut vitiosa est cupiditas, qua mundus diligitur, quae a Ioanne prohibetur, aut laudabilis illa charitas, quae per Spiritum S. in corde dissusa esl, quaque DeuS amatur. 3- CL Propi 40 et rursus in quesnelio 44, 45. et rursus 34 B i ,- Distinctio illa duplicis amoris, naturalis videlicet, quo Deus amatur ut auctor Π turde, et stratuiti, quo Deus amatur ut beati figator, vava est et commentitia, et ad illudendum S. Scripturis et plurimis veterum testimoniis excogitata Vide etiam prop. 4 . Tanta igitur auctoritate liquidum est, gratiam sancti' sicantem non esse natui ad debitam, ne ipsa mala sit: nam si Deus hominem sine grati creasset, illumque ad naturalem finem sibi proprium destinasset, solis naturae viribus naturalem finem assequi poterat, et intradaturae limites homo perfectus suisset. Facta autem Supernaturalis ordinis iustitutione, nulli dubium, hominem malum esse nisi ipsum consequatur; neque 0btineri potest sine gratia vel charitate supernaturali, erius necessitas non ex natura oritur, sed ex libera Dei voluntato
petenda est. Diuitiaco by Cooste
317쪽
TuΕs. IX.' Errant rursus B aui et Iangeniani quando tuentur, rationalem naturam, ne Inala Sit, exigere, ut ad beatificam Dei visi0nem tamquam ad finem sibi pr0/ prium ordinetur, nec eidem sussidere boatitudinem, quae naturalis digitur. D. Bajani et Iansentani, ut suam defendant sententiam de strutri debita naturae, ne mala dieatur, tum ex ipsa humana natura, tum ex auet0ritate praesertim Augustini probare nituntur, sinem ultimum necessarium naturae rationalis esse beatificam Dei visionem: atqui sic illi) visio beati figa, sine qua rati0nalis creatura C0ncipi non potest, p0stulat gratiam ete. Erg0. Citant Augustinum do Civit. Dei l. l2. c. d.' In 0per. impers. c. 4 -- serm. 94. c. 6, C0nsess. l. 3. e. R. Conglobatim. Verba Augustini reseruntur ad hominem' prolati nunc est ad supernaturalem finem ex divina bonitate destinatum, et verissima sunt verba: ipse loquitur de h0mine in ordine historico, minime vero de homine in ordine absoluto. Prolaeto sinis proprius rati0nalis ereaturae est contemplatio et pussessio Dei nutumalis; et ad hune sinem homo non potest n0n tendere: at contemplatio, Vel p0ssessio Dei supereaturalis serius m0di est ea, quae, lacta revelatione, hominibus reservata et promissa est) nullo modo debetur. Si Deus homines ad ordinem et suem supernaturolem n0n deStinaSSel, ad Deum utique negessario tenderent, sed nuturaliter, Viribus pr0priis eicia: posita autem δupernaturalis ordinis institutione, homo
dupli et ratisne et vehill p0ndere in Deum tendit, tamquam in sinem sibi proprium: ratione et pondere natu
318쪽
ratione, et pondere supernutumui, quod ex positiva d, Ninu voluntate, non ex naturae juribus repeti debet. CL Suareg. Proleg. IV de gratia, et alios.)Visionem Dei beatificam nuturaliter debitam n0n eSSe, perspicuum est .' si consideretur ind0les, ipsaque visionis beati si eae natura, quae ut terminus fidei, merces charitatis, eor0na justitiae christianae, haereditas siliorum, consortium regni Christi, transformatio in gloriam Dei in Biblicis et Ecclesiasticis monumentis describitur: haee autem omnia indubitanter Supernaturalia sunt: supernatu palis igitur et visio beatifica. 2.9 Huc laciunt damnatae omnes Baji et dansenti prop0Sitiones, quae directe, vel indirecte eo pertinent. ut distinctionem et hypotheticam separationem ordinis naturalis et Supernaturalis tueantur, adeoque distin li0nem inter felicitatem naturalem et inpernutural in stabiliunt. 3.' Universa Schola Thomae doctrinae insistens, constanter hoe fidein0Strae caput pr0pugnavit, sive quando defendit duplicem 0rdinem naturalem et 3upernaturalem, sive quando
distinguit duplicem finem, sive quando dicit, hominem
visione Dei beatisica destitutum in δe malum non eSSe, Sive quando tradit hominem non p0sse Deum immediate videre, et videre Deum esse insigne beneficium. Thomas q. de malo 4. Dist. 49 q. l2. ar. 5, p. s. quaeSt. 12.ar. t.', de Veritate q. 3. art. 3., q. 14', art. 2l etc.)THEs. XI.' Alienum est a veritate et a majorum doctrina, assirmare immunitatem a concupiscentia debitam fuisse naturae innoxiae, et sine ipsa condi n0n potuisse. D. Concupiscentia non est in se ipsa mala, quia ni-iil aliud est, quam facultas appetendi Sensit ile bonum, et mulum aversandi, et si movet ad peccatum, non nem
319쪽
tessario m0Vel: Si ergo non est mala in seipsa, nihil
prohibet quominus Deus h0mines cum Concupiscentia tondere potuerit. Praeterea post regenerationem Baptismi in renatis nihil est peccati, et tamen concupiscentiae obnoxii sunt: non est igitur aliquid intrinsece malum:
Insuper lacullas sentiendi, et appetendi, qua nunc h0mines potiuntur, non natura et specie, sed ratio modi ab ea dissert, qua praediti erant homines innocentes: et ipsi enim cibo et potu dhlectabantur, et ipsi generaturi erant eici Unde haec eadem facultas in Protoparentibus admittenda, hoc facto discrimine, quod illo felicissimo statu obtemperabat rationi, nunc rebellis est, sed tamen voluntati vim inferre non pulsist: Haec est sententia scholae, paucissimis exreptis, quidistinetionibus subtilioribus et ridiculis Eeelegiae damnationi se subtrahere nitunturi Speciminis gratia conser Thomam, quem paucissimi illi ad sua commenta pertrahere audent. Disp2 34. q: 4. arc 2 ad 3. Poterat Deus a principio quando hominem condidit; etiam alium hominem ex limo terrae formare, quem in conditione naturae mae relinqueret, ut scilicet mortalis et passibilis esset, et pugnam constupiseentiae ad rationem sentiens, in quo nihil humanae naturae derogaretur, quia hoe ex principiis miread eor equitiur: noli tamen isto desertus rationem poenae in eo habuisset; quia etc. Omi Ei p. 3. q. 95 ar. l. - Manifestum est quod illa subjectio horporis ad animam, et inferiorum virium ad rationem n0n erat naturalis, alioquin post peccatum mansisset eae. Brevitalis causa conser sere omnes propositiones Bajiet Quesnelli, et nominatim supra citatas 26 in Bajum
320쪽
Ρt 55, quae sic se habet Deus non p0tuisset ab initio talem creare hominem qualis nunc DaScitur. Haec propositio non indiget commentario.
Soholion. Quidam pinei theol0gi, qui aliquo modo defendere volebant , h0minem creari non posse absque donis εuper naturalibra, et praeternaturalibu3 Supra recensiliS, neque propoSitiones damnatas, praesertim 55 Baji, incurrere, distineti0nem hanc intulerunt: Deus potest errare hominem prouti nunc nascitur potentia absoluta, C. : ordinaria, N. Ipsi potentiam assolusum habent illam, quae operatur ex legibus strictae justitiae: ordinaviam, quae etiam cum legibus sapientiae; convenientiae, bonitatis comp0nitur.
Haed distinctio a) nova prorsus est; b) arma Bajanis, Ianseni aliis, Protestantibus eig. contra catholicos suppeditat; o et Bajus et dansenius non negabant, Deum potentia absoluta homines sine donis; de quibus supra egimus, creare potuisse; d) haec distinctio philosophioe et theobogiee falsa est, irrationalis, absurda et brula; siquidem supponit Deum aliquid agere posse absque ratione, Sapientia, ordine, quod nefas est dicere. Si haeo distinctio admitteretur, admittendum quoque laret, Deum ab3olute mentiri posse, sicut quidam ex illis affirmare
Tura. XII. Ex dictis eoiligimus, hominem in puria n turalibus condi potuisse. D. Haec non est thesis, sed corollarium, quod suapte natura ex propositionibus supra demonstratis prossuit. Patet t.' ex dictis de ordine summaturali et naturali in genere, 2.' ex dictis, et ex dicendis suo loco do gratuitate gratiae, quae null0 m0do stratusta esset; si