장음표시 사용
31쪽
est : Ergo cognitio etiam veritatum naturalium est a Dei gratia. Adeoque salsa propositio. 84. R. ad initi: auctor , disi: I. cons e co
D s sapieolia utique a Deo est, Deus est fons, radix , et caussa sapientiae, cujuscumque rei ea sit, sive Nempe rerum naturalium, sive rerum supernaturalium. Fons Sapientiae ut auctor naturae , si sapientia est de Tebus naturalibus; sons sapientiae ut auctor gratiae , si sapientia est de rebus supernaturalibus. Qualis ορο - i nie dicimus veritatum quoque naturalium scientiam csse a Deo , prout est auctor naturae, eMe nempe
a Dei gratia, scilicet late sumpta. Verum hoc nihiΙOssicit . propositioni nostrae, qui tuemur Sine gratia supernaturali, et specialis hominem cognoscere posset Veritales aliquas ordinis naturalis. g. 85. Confra. Atqui adeo omnis sapientia estn Deo, ut ipsarum veritatum naturalium cognitio Sit Dei donum speciale; Ergo n. r. Prob: Vo-Ionti Moysi Tabernaculum Domino aedificare, Te- spondit ei Dominus Exodi XXXI. v. 2. 3. 2. E cωoωνί eoe nomoe Beseleel . . . . Et implevi. eum spiritu Dei, sapientia et latetis nita, et scientia in omni Uere. Si ergo speciale Dei auxilium necessarium suit Beseleeli pro recta scientia , . et ossu
tione artis mecchanicae , proculdubio omniS etc. q. 86. R. admitte aucte dist: primum cons: Si ergo cic: secundum quid, cone , absolute n. utramque comm. Cum Beseleel, et omnes cius socii ad Ta- Iaernaculum constituendum destinati, essent in arte fa-hrili iam versali, necessarium certe non erat ne eMItate absoluta, ut Deus speciali auxilio suo concurreret ad eos scientia in omni opere imbuendos. At quoniam de constituendo Tabernaculo agebatur , quod opus m rabile , et in cunctig futuris saeculis memorandum osse debet,at, voluit peculiarem sapientiae donum ar-
32쪽
tiscibus tribuere, ut illud et persectius, et satilius
exequerentur. Hoc autem donum, esto admittamus an PraeSentI caSu , Supernaturale , fuit tantum illis 'quibus datum svit, necessarium Secundum quid: nemDout mox diximus, ad opus illud persectius, et iaci-iuS mequendum , non vero necessarium absolute Cum illi uam in suo munere essent eruditi r ouemad'
modum Dominus ipse ibidem v. 6. testatur, di-3vianuam , ut pra cepi sibi; Adeoque nihil contra nos concludit laudatum argumentum. . o UguStino LPisi I III. re insactarietima est gratiae testificatio u ; h hie.
Quando indigemus -- Plentia Frsecta , atque rerum sublimium , t supr- naturalium etc , conc: , impersecta o quae naturae lumine, et viribus etiam solii diu CranOSCI possunt, subd. , ut facilius atque per i ea cognOScamus, conc: , ut simpliciter ea oono a mus, i D naai ς admitto min: . et n. ennem' CS. Iacobus fideles admonet, ut a Deo postulent sopientiam, non loquitar de enoni 1 Hriri .. Veritatum pure naturalium , quae sola fati ' μ'
33쪽
labore adquireretur. Hinc Sancti , antequam studio .sedarent,ind orationeni confugiebant; et plures ex ipsis ingenue sani sunt , se plus in studiis pres ecisse orati nibus , a uiue ieiuniis , quam vigiliis multis , et la-L0re plurimo in studendo. Quare admiratus Angelicus doctor , tam magnam eruditionem , multiplicem quo doctrinam in Serapitico Doctore S. Bonaventura, ab eo iust sciscitatus, unde illam promeret, principem ille sui librum Iesum Crucifixum ostendit. Restat
Potest homo absque speciali pa Iicae aurilis Histias ritales morales , et practicus Ordinis naturalis
ῆ. 89. Prob. Nam Apostolus Paulus ad Romanos scribens Cap. 1. v. ar. reprehendit, tamquam inexcusabiles antiquos Philosophos , quod Deum non glorificaverint; atque insuper affirmat Ibid. Cap. n. v. a 4. , quod Gentes , quin legem non Azbene, naturaliser ea , v e legis sunt, faciant. Supponit ergo Paulus , Philosophos illos cognovisse hanc veritatem moralem : Deum nempe esse glorificandum, eique pro beneficiis aeceptis Vatias agendas esse; Suin Ponit, Gentes sine lege, naturaliter novisse-veritales morales et practicas; nam quomodo naturaliter feci Sent, quae legis sunt, nisi prius i naturaliter noviSsent ea facienda 8 Ergo potest homo. etc. Huc accedit , quod Lex naturae scripta dicatur in hominum eordibus, qua fit ut cognoscant naturalitor quod bonum , qu OG malum est; l;cet non omne. Unae Chrysostomus Hom. 59. in Genes. γ: a In natura nostra,
34쪽
ait, innis scientia hini, et mali , nulliu igitur praetexat, quod ignorans virtutem negligat is i).
para. Apud S. Mattaehum Uap. XI. V. 17. ait Christus Dominus: Nemon is Hiatim, nisi Pater, nequs Patrem quia norit , nisi Filius , et cui voluerit Filias reselaine. Hinc cum ipsi dixisset Petrus Matthaei Cap. XVI. v. i Tu es Christus Filius Dei rivi; statim ei respondit dicens: Beatus es Simon Bam n , Vma cam et sangias non revelavis tibi, sed Paser meus, qui in Getis est. Deinde Nud Joannem hoe ipsum t statur disens Cap. v. 44. ; Nemo Oenu ad me maι Pager, qu3 -ειι me , traxerit eum: Iam vero ex mustino ain utrahi a Patre ad Christumn . . . nIhIl aliud est, quam donum accipere a Patan tre , quo eredat in Christum; Fides igiar et ina
i) Graphice hanc veritatem demonstrans s Prosper , his versibus Caran. de Provid. 3 homines allo
quitur. Ite ipsi in vestrae penetralia mentis , et ' intus Incisos apices , ac scripta volumina eordiaespicite , et genitam vobiscum agnoscite legem. Pam quis erit , modo, non Pecus agri, aut bet iust ponti , Qui vitiis adeo stolide oblectetur apertis
Aut quod agit velit ipse pati λ Mendaeia Vallaia,
furta rapax, furiosum atrox, homicida cruentum Darmat, et in moechum gladios distringit adulter. α) Epist II. Cap. II. V. 6.
35쪽
363, elloata ei perseela donum Dei est , i. Sed et Apostolus veritatem hane pluribus in locis declarat; Ad Corinthios namque scribens ait r) : Non sumus sufficiantes allauid cogitare a nobis quasi ex nobis, sed sufficiantia nostra ex Deo est , Et ad Ephesios Cap. II. v. 8. , inquit: Gratis estis saltiati per fidem , et hoc non ea ωobis : Dei enim donun est:
Necnon ad Philippenses p. I. v. 29. : Vobsidonatum est Pro Christo , non solum ut in eum credasis , sed ut etiam pro illo passiam s. Quinimo de se pso loquens sa) inquit e Misericordiam conse Iusaum tis sim fidelis, non dixit, recte animadvertit Magnus Augustinus 3)'n quia fidelis eram , sed ut M sdelis essem ; ostendens ipsam fidem , nisi a Deo
93. Prob' Σ. ex Conciliis. Concilium Cartha.-gimnse Catione IV. haec habet; Donum Dei est efamre quod facere debeamvs , et diligere ut faciamus. Ancisum Arausicanum II. Canone VII. ita definit: Divini est muneris, cum et recte coratamus , et Pedes nostros a falsitate, et inurata tenemus ; Tandem Tridentina Synodus Sess.-VI ), anathema in eum dicit , qui a stirmat, hominem Posse credere . . . Siacus Uyrtet, sine Pretveniente Diritus Sancti gratia, et adpuorio ;.Εrgo et c.
Adrersariarum ars mmenta Sotiuntur.
g. 92. Obite. Quod ab homine exigitur, in hominis est potestate ; Atqui rerum superna turalium sides ab homine exigitur, dicente Apostolo Roman.
iὶ Libro de Praedest. Sanctor. Cap. VIII. α) Fpist ad Cor. Cap. VII. πι 25. ' De giat. et lib. arb. Cap. VII.
36쪽
aes est in honunis potestate ; Adeoque etc. - ι timn ei detis vire Triturales, ab hornine etc., conta'; eTeedens; nego mai. dist. mu , absque gratia Dei , nego min. , Sudis ita DeI gratia, cone. min. Ergo ele. nego utram que consequentiatu. Quod vires naturae. non excedit et. ab hominu exigitur , in hominis est potestate: non vero quod vires naturae creatae excedit. Hoc namque .
ab laOuaine quidem exig tur, sed ab homine Dei graia sussulto; et dicitur in hominis potestate, tum quaa homo Potest illud peragere viribus gratiae adiutus , tum quia libertatem habet illud non facere. Fi-ιι craciataque. ab homine exigitur , ut salutem consequa-
impossibile sit placere Deo Naubr. 9 )- mxtium fidei, et fides ipsa.quaeps ratur cuin supernatur is lit Memne ut K. Mi inempe, ut homo non respuat grat1am fidei sodvoluntatis suae 'consensum.praebeat; ut vocanti Deo aures. adi theat
n Det, rogant credentes, ut sibi augeatur fides pro non credentibus , ut . et in suis inere v et in suis initiis Dei donum sit fides n
go saltem initium honae voluntatis ad credendum
a nobis; Quare S. Augustinus i) sic ait: i
s j Exposit. quarumdam a proposit Episti ad. v -
37쪽
M Quod credimus nostrum est: quod autem honum M operamur, illius est, qui credentibus dat Spiritumn Sanctum n ; ad que, etc. q. 95. R. dist. ans. velle etc. ex gratia Hae-Veniente , et Excitante, conc. ; Sine tali gratia , ra. , et conm. Nam ita explicat hunc S. Pauli 1
cum Angelicus Doctor Epist. in hunc loe. , uri Velle ariaret mihi; scilicet per gratiam tam 1
H Prato, est ex operatione Divinae gratiae, perquam v quidem gratiam non solum volo bonum , sed etiam . aliquid boni facto , quia repugno coneu Discent ae , n ei. contra eam agam ductus spiritu , non InVen nio in mea potestate quomodo istud bonum pern Ciam .... Et per hoc manifestatur , quin B M num gratiae, non habitat in careo, quia Si in carnev habitaret, sicut habeo facultatem volendi bonum M per gratiam habitantem in mente , ita haberem 1a- λε cultatem perficiendi per gratiam habitantem inn carne n. Quod vero velle adiacet nobis overa per
gratiam, Apostolus ipse claro ostendit ad Philippen- es: Cap. II v. 13. scribens, dum ait: Deus est , uui operatis in Cobis et Celle, et Persicere μο remo:oluntare. Ad illud autem, quod in confimationem ex Augustino subiungitur, respondet muclinus 3pse,
At enim credere, et velle; illius autem dare cre-n dentibus et volentibus facultatem bene operaiid γε per Spirnum Sanctum. . Verum, ut eadem regula , et utrumque IPSIUS ipse praeparat voluntatem , et utrumque nostrum , n quia non fit, nisi volentibus nobis i, I .lo Vid. Boucat Tomo 1II. Dissert. IV. art. T. et S t. IV. Cones. Tournely Tomo III. Paris H. q.
38쪽
. , De' necessitate gratii re ad bonum faciendum.
96. Def. t. sonum generatim disseur , quM- quid Naturae humanae conrenians est. Atque triplex mstinguitiir; nempe I. naturale; 2. morale; et 3. avernatum . g. 97. Def. 2. Bonum naturale illuc est, quod fremanae naturae conveniens est, illamque permis, quatenus natura est. Ita est, rectos sensus habere , persectam valetudinem , opes unde decenter vivamuS est.
g. 8 Def. 3. Nossum morale illud dicistir, quod est mo me Leo, et rectae rationi. Ita eleemositiae largitio pauperi facta , pupillorum subventio , Vidu
rum defensio ete , bona moralia Sunt. . , 99. Def. 4- Bonum super naturale illud est, quod humanae naturae convenrens est , eamque ρer-yeis in ordine ad aeternam fetaeitatem. Ita credere in Deum ,. ponere in Deo spem nostram , Deum ab que proximum diligere etc. , bona supernaturalia sunt; sicuti hona etiam supern luralia sunt Mnum natu Tale, et morale, dummodo ad aeternam selicitatem comparandam dirigatur. His positis, sin '
S. IOO. Prob. I. De'Iob namque testur Cae: L V. 22. 4: In omnibus' his non peceasu Iesb labiis suis, neque stultum ais id contra Deum locutus est De Ieroboam Rege Israel, legitur ei dictum a Domino lli. Regum Cap. XlV. v. 8. : Non fuisti
Ficul servus meus MDM. qui custodisse mandatast mea , et secutus est me in tofod corde suo fresens, quod Hacitum esset in conFectu meo. Apua S. Mal
39쪽
Suis: Lisceat tua mestra coram Lomtactus, ut v stant O era Cestra bona. Tandem , ut alia taceamus,
Brevitatis gratia, Apostolorum Princeps, fidelibus omnibus inquit Epist. ll. Cap. I. V. Io. : Fratres
calιOnem , et electιonem faciatis : ho enim facientes non Reccabiais aliquando. Quid clarius 8S. IOI. Prob. 2. auctoritate Concilii Tridentini in quo ita statutum legitur: Sess. Vl. Can. 25. rS quia in quolibet bono Opere, iustum saltem venιaliter peccine dixerit , a ut quod intolerabilius est /moriatiter, atque ideo poenas reternas mereri; lantumque ob id non damnari, quia Deus ea opera Emιm ut ad damnationem, ana thema sis.
Homo sanctificante gratia destitulus potest aliquod morale bonum facere: proinde omnia peccatoris
f. Ioa. Prob. I. Dud Ezechielem s Cap. XVlli. v. 3o. age Dominus Deus: Consertimini, et a te Poenuenitam ab omnibus iniquitatibus sestris ; Regi eoque Nabuchodonosor dixit Daniel Cap. IV. v. 24. rheccata tua eleemosinis redi- , et Γλιquitates tuas misericordias ραverum : forsitan ignoscet delictis tuis. Haec et alia his similia multa in Scripturis tum Veteris, tum Novi Testamenti leguntur, eae quibus sic : Deus vult nos agere poenitentiam , eleemosinis redimere iniquitates nostras; eleemosinam igitur saere est Opus Donum , orare Deum, ut dimittat nobis delicta nostra , et alia hnjusmodi sunt bona , alias 'Deus nobis consuleret, et Praeciperet malum , et Uecata , ad quid ῖ ad remittenda peccata, quo nihil iniquius eacogitari pole4t. L SQ etc..
40쪽
, io3. Prob II. ex Tridentino , in quo ita desinitum habetur Cap. Vll. v. 18. ' Si quis diaeris mera omnia, quo ante justificatisnem fiunt, qua cumque ratione facta sint, vera esse Peccata, set dium Dei mereri', aut quanto vehementius quis nitiatur sc dAPonere ad gratiam , tanto eum pavLβ ρec
Ca re, anathema sit. Adversariorum argumenta solvuntur.
legitur: Heliaricae impiorum Deo abominabiles Stant zENO a sortiori eorum actiones , cum impii plus in actionibus, quam in victimis de suo habeant-
tate. Dispar omnino est victimarum , ac propriarum actionum ratio; Cum enim victimae et sacri licia imstituta sint ad iram Divinam propter peccata excitatam Placandam, et nequeat ira,civina placari, quin ye eatum irae caussa detestetur, et odio habeatur ; ideo Deo abominabiles sunt victimae impiorum , qui osserunt ei quidem sacrificium , sed suorum peceatorum non poenitet; et idcirco magis offendunt Deum , qui vult Fancta tractari; et ad altare accedentem sacerdotem Sanctificatum exigit, ut sic et pro populi peccatis Deum placare possit. Opera autem , quae operantis Propria sunt, ut elagitio eleemosinae, licet exigant gratiam, ut sint meritoria vitae aeternae gratiam lamen non exigunt, ut sint moraliter bona, quia auxilio legis naturalis, quilibet homo habet sussicientem. virtutem ad bene moraliter operandum , saltem aliquando , et cum aut nulla, aut levis urget tentatio. Opus autem morsiter bonum si quando ab impio fiat, Deo nec displicet, nec displicere potest, neque
ipsi peccant uti probatum f. io2. ).