장음표시 사용
161쪽
162 Placitorum Curiae Liber IX.
- teneret praedicta, donec ipse vel sui essent in pace cum domino rege Francorum. In cuius rei testimonium nos Ciuitas Claromon. - de voluntate dictorum Episcopi & Comitis praesentem chartulam - fecimus sigillari. Datum & actum Anno Domini millesimo du-- centesimo secundo, Mense Iunii. E x ea autoritate, apud Principem, eitisque sanctius ac interius Cosilium, Lucius, Caterinae Augustae meae causa, per Dionys Riantium, eius Causidici petebam a Gulielmo Pratens, ClaromotanoruEpiscopo, eas res cum fructibus qui viderentur, mihi restitui: &si causae coperendinatus adimi nequiret, vindicias secundu fiduciam pronutiari. Inter caetera aut nihil, aut certe paru ad rem facietia, dicebat Episcopus, Guidoni Comiti haerede no extitisse quod ille maiestatis damnatus,se,suaq; omnia comisisset,ut in annalibus erat inuenire. Quod si quis ei haeres extitisset,ine no probare,se vero ignorare an Augusta genus inde duxisset. Sed esto duxisse, id quod a me
proserebatur, non esse autoritate, quod publice subnotata no esset, neque consignata: nulli testes adhibiti, nemo stipulator, promissor nemo. Verum etsi consignatissima foret, ac prorius irrefutabilis, res fratri, ut fratri, non ut Episcopo datas. Quin etiam si volem ut Episcopo datas, eas longe antea ad Episcopum pertinere, ut etiam ex annalibus colligebatur: rei autem suae ut depositu, ita nec fiduciam colistere. Sd ut se cunque res haberet, successores Episcopos causam possessionis ignorantes, quadraginta septem annis super trecentos,
v cepisse: post tot saecula, nihil esse quaerendum . Quod autem ad
vindicias pertinebat, genus a me aeditae actionis reluindicationem, vel eius instar aliquod esse, quod vindicias nunquam admitteret. Lucius referebam, me non negare, Philippum Augustum Guidoni
Comiti bellu intulisse. Id in causa suisse cur Comes tepus dubium times, Episcopo fiatri, non armis potetiori, sed fortasse vel gratioso, vel quod res quae Ecclesiae esse existimarentur,sacrosanctae militibus
essentieas,de quibus erat c&rouersia, macipasset: interposita fide restituendi, cum tempus quod suspectu erat, praeteriisset. Non eo tamen esse deuentum, ut publicum maiestatis iudicium in Comitem exerceretur. Id, si actum fuisset, nos publicis tabulis mandatum, ut alia id genus, habituros. Iactatos annales hoc est Annonii, Gaguini,
162쪽
De fiduciaria mancip. Tit. V. I 63
Egidii commentariosὶ in publicam custodiam, rerum gestarum gratia, nunquam suisse repositos: ideoque integram non habere fidem: ex iis de hominum sortunis non solere decerni: eorum ob- tetu, hoc in me de Augustae sanguine dici non potuis se, illaesa ipsius maiestate. Dicentem culpae non eximere, quod Regius quidam actor, apud ipsum Principem, eiusue sanctius Cossilium, id aliquando oratione comprehendisset. Maledictum non ita huc temerὸ suis e transferendum: me, laesae maiestatis poenas tempestiue reposciturum. Caeterdm Guidonis Comitis patrimonium, ipsum maxime Aruerniae comitatum,qui idem Claromontanus erat, ab eo per gradus,haereditario iure, ad Augusta certe quidem peruenisse: sed hoc disquirere, non esse necesse: sufficere eam in Comitis locu, ius que comitatus uniuersum, quocunque nomine titul e successisse. Ad autoritatis sermam replicabam, in illius seculi moribus non suilla ut pactis conuentis, imo vero nec sententiis, nec placitis ullo modo subscriberetur : signum, vetustate, alioue casu, quicunque ille suisset, consumptum. Extare quidem eius temporis signa, ted omnia atque ab ea iniuria se vindicare non potuisse. Antiquas autoritates, sui consignationem comemorantes, cosignationem proba
re, etsi nulla alia signi superessent argumeta. Satis superque testium adhibitum suisse, quod in ore atque oculis ciuium Claromontanorum sui illi ipsi publice contestati erant) res gesta suisset. Exactas stipulationum formulas, aliasque summi ac stricti iuris minutias, eius tempestatis candidam, & sui undique smillimam simplicitatem non tulisse : voluntatem Episcopi & Comitis, quae autoritati consignandae accessisset, ea omnia suppleuisse : inter viros bonos, bene actum suis e fide optima, genuina bonitate,& pinguicula quadam quod aiuntὶ Minerva. Addebam,haecce certam autoritati fidem adstruere. Primum quod ea semel atque iterum e Comitum grammatophylacio, ciuibus Claro motanis postulantibus, aduersus Episcopum unum & alterum, ipsum eundem unde petebamus, idque longo annoru interuallo recte atque ordine prolata descripta
ac recognita suisset: mentione in prima descriptione facta, quod adhuc nonnulla signi vestigia extarent: ambobus Episcopis nihil inficiantibus, praeterquam quod ea res nihil ad ciues pertineret, & ii, O.iiii.
163쪽
i6 Placitorum Curiae Liber IX.
ea in parte, ius tertii non conquerentis allegarent. Postea, quod non sine exemplo haecce fiducia pacta sitisset. Aliquot enim consimilium autoritates consignatissimas inueniri. Deinde quod Pontiliciis animaduersionibus impulsi testes aliquot locupletissimi retulissent, aduersarium apud se ipsos ingenue fassum, se eius autoritatis tantundem in tabulario habere religiosius asseruatum, quamea apud Augustam suisset. Vnde vehementi coniectura augurari liceret, paulo post in eodem tabulario non inuentum, dum id Regis imperio conquireretur, ab antea fasso, postea pernegante, suppressum fuisse. Postremὁ quod multis aliis autoritatibus, usque etiam consignatissimis, tam fiduciam antecedentibus, quam consequentibus, fiduciae ipsus dominium Comitis suisse palam faceremus : tantum abesse, ut Episcopus rem suam in fiduciam accepisset. Episcopo autem an fratri, res, fiduciae nomine datae suissent,
literae ordinem per se satis ostendere: satis inquam quod ad calcem autoritatis, Episcopus, non frater, esset repetitus: aduersarium non alio, quam dignitatis iure, eas occupare. Ad extremum, quae
ab Episcopis, aliisve id genus possiderentur, non ipsis possideri: possideri )ignitati, possideri Ecclesiae: cui cum sponso Opt. Max. Iesu Christo, semper est una eademq; fides, unus idemque spiritus. Apud eos mille annos habcri pro hesterno die praeterito, proque
nocturnis excubiis. Eam, tam fodie velle, tam hodie teneri quam quo die per ministrum accepisset, fiduciam restituere: etiam si mille seculis, per mille ministrorum manus fiducia perambulasset. Quod autem ad vindicias spectaret, actionem tametsi de re proponeretur tamen in personam esse conceptam:ideoque a vindiciis non abhorrere. Actione quarta, quae secuda defensor attulerat, pluribus & confirmare, & nostra studuit elevare . Ex quibus omnibus ea quae meὰς επις facile est intelligenti ex ante dictis coniicere. Pronuntiatum est non liquere, &tam de summa quaestione, quam de agnata vindiciarum liticula pro cuiusque natura, amplius esse deliberandum. Postea Causidicorum orationibus ex eadem intersatione emendatis,&copiis utrinque prolatis, iisque vicissim resutatis ac confirmatis, causa per Principem ad summa Lutetiae Curia relegata, per certos ex ea usque ad triginta summum vel minimum vigin-
164쪽
ti disceptanda, iterum de summa quaestione pronuntiatum est non liquere: & causa inficialiter constituta, de iis quae facti erant inquirendum esse. De vindiciis, eas secundum fiduciam placuisse dici,
x I. Cal. Maii. Anno a Liberalibus M. D. L i. Ex quo,tametsi quarundam vindiciarum iudicio, tria possunt axiomata colligi, meo quidem iudicio. Vnum, autoritatibus sacrosancta illa vetustate praeditis, suam simplicitatem, suum candorem, suam sui ita dicam)suam signi consumptionem si aliunde earum autori tatum veritatem coniectura consequi valeas, nihil officere. Alterum, tempus quantumuis longissimum, non esse modum,quo res, fiduciae nomine, Ecclesiae data, unquam Ecclesiae acquiratur, unquam Ecclesiae fiat, quancunque ministroruin successionem atque ignorationem praetexere libuerit: quod necessario dicendum est: alioqui a vindiciis erat temperandum . Tertium,fiduciae actionem
a depoliti actione hoc uno discrepare, quod haec de re mobili, illa de rebus soli prodita sit:caetera conuenire, & nihil minus quam a
vindiciis esse alienas. Quibus axiomatis ex instituto nostro comemorandis longe maiore quam quo usi sumus, poteramus uti compendio:sed quae res in ea mutanda sententia duae plurimum poterant, ambae nos ad placitum susus enarradum perpulerunt. Altera, Augustae, cuius personam sustinebamus, atque etiam causae ipsius magnitudo, non tam fortasse res, qualia si ius, aequum ac bonum,
imo vero fidem ac religionem spectes. Altera quod Episcopus ibona illius venia dixerim in iudicibus causam disceptantibus,atque aliis pene omnibus, semper obtrudebat sui etiam aliquado ipsi Augustae feceratὶ de iis rebus, ii suae essent, nolle cum ea contendere: 1ed fidem se liberare suam: res Ecclesiae se tueri: quae tamen, pro sua illa cum Christo squi &ipse charitas est) coniunctione, sua quaerere nescia est: tantum abest ut fiduciam pernegari, ut aliena Vnquam velit occupari. Obtrudebat sinquam sed incautis, hoc in sympullo
fluctus excitari, quos postea vix caperet Oceanus: hanc in OEcum enicam Ecclesiam cudi faba: a se auspicatum esse, quod uniue sum Ecclesiae patrimoniu tandem absumeret: omnia sursum deo sum ferri oportere, si de hominum rebus, post trecetos quadragin-ra septem annos, ita quaeri receptum esset. Post autem quam iudic
165쪽
166 Placitorum Curiae Liber I X.
i tum est,quid sorsitan irato illi,& iacturae impaticii exciderit, nescio: sed allatum est mihi. extitisse qui exclamarent ὀ placitum s Quibus omnibus nisi maxime fallor) satis abunde factum erit, si rem uti ea se habuit &a nobis optima fide exposita est, intellexerint: quod ab eis, pro Principis atque Augustae, Augustaliumque omnium, ei qui rei operam dederunt, proque iudicum aequitate, integritate, fide ac
religione, etiam atque etiam vehementer peto.
De noui operis nuntiatione, Tit. VI.
MOLE TRINIS, ponti Ambianensium maximo adstructis, angustias molientibus, nouo opere nuntiato, opus facere permissum. est, si de eo restituendo satisdatio interponeretur. v I. Cal. Octob.
iNTER Dic To RuM retinedae posscssionis cognitione, interiudices Regios in sua cuiusque praesectura, & iudices priuatos in suo cuiusq; foro ambiguam &comunem, occupantium propriam feri palam est. Sed iudicibus Regiis,an absque diplomate occupare liceret, saepenumero dubitatum est: & semper, Curiae non liquere tan
tum pronuntiatum est,donec ii I. Calend. Decembr. M. D. X L v I I,
additu est interea id licere, & palam in iudiciis promulgari iussum.
sit 1M illa interdicta sinquit Paulus) quae de locis sacris ac religiosis proponuntur,veluti proprietatis causam continent. Sed &iuris Potificii Consultoru praerogatiua sentetia inductu est, de rebus quantumuis sui aiuntὶ spiritalibus interdici posse: & generalitervbicunque in rem est actio, ibi etiam interdictum competere . Inter caeteras ea de re Curiae autoritates, ea, vel in primis iactari solet, qua Diuae Virginis Lutetiae Sodalitium aduersus Diui Mederici sub sodales. de cruce in publicis supplicationibus non attollenda, voceque summittenda .lyterdicto contendens, admissum est. Quibus serta praeiudiciis, interturbatae possessionis querela a m unici-
166쪽
pio Aurisiacensi aduersus eiusdem minicipii Curionem, flamines que interposita, quod sacerdotes aliquot, municipes suos, eodem que sonte lustratos, ab ipsius municipii Decurionibus proditos secum munia obire stipendiaque facere non fuerant, frequentis Curiat decreto non est improbata. x. Cal. April. M. D. XLVII.
is cui haereditas restitui iussa est, quod eius mancipium non habeat, interdicto agere non potest: sed ab eius haerede, cuius fideic missa est, petere debet, ut eam restitue do fidem liberet suam: quod Chartarius, Marilliacus, Seguerius, Thous, Berruerius, puteanus, in causa Tribuni militum, a sancto Andrea responderunt, &saepenumero iudicatum est, priesertim duabus aliis nobilibus in controuersis, Combortana scilicet ac LauZunia.
Lucii Titii haerede,& eius testamenti curatore certatibus, Masetem varium &comunem varia & communis sequuta est victoria. I vD I C A T v M est haeredem, interdicto retinedae possessionis agentem, quantum ad mobilia pertineret, non esse serendum. Ea eniim ad annum a morte testatoris, in curatoris macipio esse. Curatorem autem quod ad res soli quaesitas attinebat,intercessione submouendum: quod scriptis postea moribus est comprehensum. Placitum
pronuntiatum Calend.Septembr. M. C C C. L X X V I I.
cENERALE suit magistratus, honores, officia, munera, v eluti precaria omnia geretibus abrogari,& ei successores dari posse:quod vel ipsis magistratuum, munerumve diplomatis ostenditur. Sic enim habent, Quoad nostro sederit animo. Sed ordinis Ampliff. decreto, cui Principes non sunt refragati,iandiu receptu est, Regia nihilominus esse perpetua: nis si quis vel noxae damnetur commissoriae, vel suapte sponte magistratu, munereue se abdicet. Quamobrem de iis, non de aliis, etianas remi nerationis ergo data fuissent, interdicebatur. Quam in sententiam cum prid. Id. Iun. M. D. x i II. Barmeus tum Regis Causidicus multa protulisset exempla, Actuarii Villanti sob bene merita in munere
167쪽
168 Placitorum Curiae Liber IX.
donatum, ac postea pulsum, uti possidetis interdicto agere desiderantem submoueri placuit.
svir hic illius, non huius aetatis sensus. Nam de Guisano, de Dunes, nonnullisque aliis non Regiis magistratibus muneribusue prorsus aliter decretu est. Quorum exemplorum ne visorum quidem, sed auditorii tantum praerogativa, iudices alioqui in eam sententiam proni, Claudium Subminium, de iusta quorundam non Regiorum munerum possessione decernentem, superiorem pro nuntiarunt, I x. Calend. April. M. D. L. G eurotio litis enarratore: idque rectissime, mea quidem sententia. Si enim regiis de magistratibus muneribiisve nullam aliam ob causam sui alia certe nulla esse videtur) interdici placuit, quam quod perpetua essent, quid est causat cur de non regiis ob benemerita datis, atque adeo etiam perpetuis diuersum aliquid statuamus e Sed ut cunque sese res habeat,stat nunc sententia, ut de ambobus atque interdici possit.
a MOLLIO iustae possessionis iudicio, certa depesione a Bor-bonia superato, ea ipsa, ne quotanis agere cogeretur, sed pignorum captione suum consequi posset, nominis nouatione, iudicati actione petebat. Dicebat Tre inollius Borboniam id petentem non esse serendam. Nihil enim ad possessionem, sed ad hypothecas prorsus pertinere. Imo vero reserebat Borbonia nouationem tametsi hypothecas amplecteretur, tamen inpersona esse scriptam, & a possessionis iudicio nihil abhorrere . PLACvIT nouationem eatenus esse faciendam,quatenus per eam, ut Borbonia pensionem possidebat, ita etiam possideret. Arestis Sextilibus M. D. L i. Briconneto ad tertiam inquisitoriarum exhedram litis enarratore.
LITic ATOR illus alioqui ad arma & rixam interdum processuris, opportunu ac serc unicum sequestrationis remedium rectissime veteres opposuere. Et cosultissime Carolus v iii. lege lata costituit, ut Regii Iuridici, nihil morante prouocatione, & agna-
168쪽
De Sequestratione, Tit. VIII. 169
tas sequestrationum liticulas conficerent, & quas de iis, parte utraque audita, sententias dixissent, exequerentur.Cui legi & aliis huius. modi cum detrectatores fraudem sacerent, ere modiciis rem agi sinentes, Franciscus Valesius primus hocce perfugium interclusit. Cauit enim, ut quibus in caulis, exequutionem rei iudicatae prouocatio non impediret: nihil reserret,contradictione an detrectatione essent latae sententiae. Sed antea maximam venerat in controuersiam sentetia, de sequestratione, non ipsa re quidem, sed verbis tantum ac imagine facienda, an etiam lege comprehederetur. E T pro uniuerso Curiae consessu, placuit esse comprehensam v. Id. Aug. M. C C C C. X C I x. Cuius placiti rationem, quandoquidem aliam non habemus,bona venia, sic auguramur. Non posse, id quod licet in corpore squod citra controuersiam maius estin etiam in umbra,
quia minus est) non licere. Sed quid umbratilis ista sequestratio
estne otiosa penitus ac superuacanea, cum rem controuersam alter
litigatorum interim possideate Minime Vero. Sic enim ea,tantisper dum lis vel vindiciarum,uel iustae possessionis agitur, fit alteri sacrosancta, &ab altero quadam cum religione possidetur: vel eius custodiam magis ac obseruationem habet, & medium quoddam inter veram sequestrationem & vindicias,aut potius utriusque eorum facultatis particeps iudicium esse videtur.
A p v D Principem eiusque sanctius Consilium Lucio me a rebus Caterinae Aug. procurandis primario, a Gulielmo Pratens, Episcopo Claromontano, reposcente urbem civesque Claromotanos, amcem quoque Moduni, cum pertinetibus quae omnia, anno M. C C. II & v i i. Guido Comes Aruerniae Roberto, Episcopo Claromontano,sratri commendauerat,tantisper dum illi cum Rege non conuenire0 Pratense contra strenue fiduciam inficiante, & occupationem, hominum memoria superiorem praescribente: ciues interuenere, dicentes se ab Episcopi tyrannide in Reginae, vere dominae, clientelam proclamasse: atque ut Alberius squa est facundia) pulchre comparabad instar anserum capitolinarum, Reginam expergesecilli, ut iura maiorum, atque adeo sua, curari seruarsque iuberet. Hoc nomine, alisque nonnullis , Episcopo se esse, sereque inui-
169쪽
1 o Placitorum Curiae Liber IX.
ses eum ipsis iniquissimum. Itaque petebant,ri,siqua ratione, iudicium repraesentari nequiret: saltem, interea dum amplius est deliberandum, iura Claromonte maioribus auspiciis, summorumque fascium hoc est, Regiorum, autoritate,redderentur. Quod tametsi summa ratione niti videretur, tamen non placuit: & ciues, non liquere pronuntiando, postulatione summoti fuere. III. Non. Apr. die Iouis ante Liberalia, M. D. XLIX.
LvDΟvICus XII. lege lata constituit, sententias, de sacrorum
beneficiorum vindiciis iustave possessione spraeteritis vindiciisὶ exconsgnatis autoritatibus dictas, posthabita siue intercessione hue prouocatione, nulla tamen alia intercedetis prouocatisve captione, satisdato exequi licere. Postea vero Fraciscus Valesius primus, vindicias quibuscuque de rebus dictas atque id etiam quod de vi interdictsi est, eodem executionis iure haberi voluit. Dicebat Claud. Subminius priori legi, per posteriore, veluti adrogatu esse: & si quis eas temperaret sententiam,de iusta rei profanae possessione spraeteritis vindiciis) secundum se latam, iis legibus, saltem intellectu atque interpretatione, esse comprehensam. Nihil reserre, quod non ex autoritatibus modo, sed etiam ex inquisitione dicta esset. Non enim in profanis, perinde atque in sacris, ab autoritatibus pendere possessionem. Legem praeterea posteriorem nihil distinguere, vindiciae,ex autoritatibus, an ex inquisitione dicerentur: & de vi, non nisi testimoniis, interdici posse. Itaque postulabat, ut in specie proposita, eiusmodi legibus uteremur. M I c. Hospitali Conscripto, Re- cuperatore dato,ac postmodum renuntiante Subminium postulatione summoueri placuit. φ
170쪽
Placitorum summae apud φTIGALLOS CURIAE
De his, qui nexum corporis iniue
E v M, qui corporis nexum inierit, comprehedi ac duci quidem posse ista vinciri, traduci, alienae iurisdictionis custodiae mandari, non posse. x m. Cal. Maii. M. D. L. Puto tamen eos, qui apud Praesectum urbi ita sese alligauerint, hoc placito, quod ad custodiam pertinet, non contineri. Solent enim adduci: idque signi Regii, Praesecto commendati, priuilegio tribuitur.
DEcRET A in exteros pigneratione, quam nostrates Marcam, vulgus indoctorum Repreissalias vocat, intelligi non εὐδ ληψαν, hoc est, rerum, non etiam hominum comprehensionem. Itaque pigneratos aliquot TarraConenses, rebus eorum. etiam pigneratis, remanentibus, dimitti placuit, ii M. Non. April. M.
v v Loo' iactari solet pignorum ablatorum nullam esse persequutionem. Sed inter caetera, quae ab hac regula excipi pollunt, hoc quoque Curiae placuit. Eum, apud quem solarii ius mancipisque cDset, siue in praedium urbanum inducta, illata, siue praedium ipsum veneat mon modo iuris ipsius, sed etiam obventuum gratia, primarum partium exactorem, suique nominis seruatorem sore . Quod ita increbuit, ut iamdiu tranflatilium ac vulgare sit, hypothecas plurimo licentibus aliter non addici : tametsi auctionibus, eam ob