장음표시 사용
451쪽
lutum, sed quo ad relatione importatam, seu potius con notatam per actionem ipsam, esse in agente Eesie dicimus relationes ipsas diuinas esse in deo , siue essentia diuina, quia demptice sunt in ea. Asserere autem praefatas relationes, realiter ab inuicem distingui, id nonnullam patitur dissicultatem ob Aureolum .ij dist.j. q. ij art. iis arguentem aduersus sancti Thomae doctrinam , ex Arist. dicto iij. physicorum Tex .com. XX. . xxj v bt habetur propositio quae adduci in ab ipso. D. Thoma Prima'. xxv NJ.art. iij.
Quaecunque viatin eidem sunt eadem, sunt etiam Aureaia eadem inter se Tunc sub ista propositione , mino argumen rem talem asium it, sed omnes relationes reales in tum quadeo existentes sunt eaedem druinae essentiae, ut pote probareni eidem realiter idemptaticate , igitur sunt eaedem in titur,relater se,igitur non realiter distinguuntur. Vetum si re sonesta spondeatur ut respondet Arist. ubi si pra Tex com uinMaiis
xxj. S. Dahomas ad primum loco citato, quod pre ferealiter fata propositio, intelligenda est, de his quae sunt minima idem, re,in ratione, sicut tunica in indumentum , distingui non autem de his quae ratione differunt, licut in. quit Arist.de actionein passione, qua licet, sint idem motui realiter, quia tamen non sunt idem ratione, cum motus dicat solum quid absolutum actio aut dicit absolutum sub respectu,& similiter passio,propterea non sequitur, quod si inde uilificentur realiter, in motu, idem plificentur inter se. Contra inquit Aduersus Aureolus, quia hic modus respodendi,ditricultatem responsio minime euadit, quia talis est idemptitas extremo ne data rum inter se, qualis est eorum demptatas in med o, insat Aoat paternitas filiatio, secundum hanc diu Tho eo tua. mae positionem sunt i dem secundum rem diuiae Dsentiae, licet ratione dit Ferant igitur paternitas ct filiatio, sunt idem realiter inter se,& sic sequi videtur, quod paterin filius, sola ratione seiunguntur quod fabellianam sapit haeresim . Malorassani a prcba-
452쪽
tur,quia aliter tollitur omnis sillogisti ea forma,& de Ad Dad monstrativa, quae ex hoc principio tenet. ectam iis Ad hoc argumentum neganda est maior propo-H isi iis sitio,presertim cum medium est idem extremis idem
responsio pric solum δε non formaliter, quod est esse ideme nema id emptitate rei, mon rationis , vel eum tale me-
turmis i. dium dempti fic.Hur ipsis extremis quasi per acci- oua iis dis dens, sicuti demptificatur ipsa diuina essentia, rela-plieisen rionibus, seu diuinis personis, cum idem plificetursu falsa veluti re Vnius generis,rei alterius generis, seu sicuti absolutum,respectivo Possunt quippe extrema id emptificata per accidens in medio,minorem inter se idemptitatem habere, quam habeant in medio, quemadmodum duae diluerentiae realiter in suo genere conuenientes, minorem habent inter se idem ptisatem, quam habeant in medio, quoniam inter se realiter discriminantur, generi autem suo, realiter uniuntur. Quod autem diuina essentia, quasi per accidens extremis coniungatur, ac idem plificetur, eco utra, patet cum dicitur, pater est essentia,vel econtra,essentia est pater, quoniam huiusmodi praedicationes, non propter demptitatem significationis subiecti & praedicati, verae sunt, at propter demptitatem rei subiecti, praedicati, quia pater, sua ex significatione, non essentiam, at relationem solam signi ..ficatis similiter essentia, non resationem nec patrem signifieat, sed naturam absolutam, tametsi una ac eadem res sint. Falsa quoque redditur ipsa maior ex eo quoniam si extrema debent inter se uniri, ae eadem ςsse realiter, necessum est, ut trunque extremorum,
seor ista dempti ficet sibi ipsum medium in quo conueniunt, adaequate, quod in proposito nequaquam repperitur, quia pater non adaequate demptificat sibi essentiam similiter nee filius, quoniam non solum pater est essentia diuina, sed & filius, itantia diuina non solum est pater, sed& filius. Orema
ior assumpta ab ipso aureolo falsissima est. Et dici
453쪽
mus maiorem praedictam non posse velificari nisi Quando quando extrema per se, mon per accidens, medio verisce idem plificantur, vel quando eidem mectio, adaequa tων sute S conuertibiliter idem plificantur, quod hiemi proposιι om me obseruatur, rideo uti falsissima negatur. Si Aristoteli vero accidat regulam hane ver mari prae satis his mi ea. Qua ni me seruatis, id solum verificabitur gratia materiae, tuque uni non item gratia formae . Et cum illam probat, qui eidens illa negata tolleretur syllogismorum forma, quo sunt eamniam ex unitate med ij seruntur extrema conlun dem,suns cta Adprobationem hanc negatur assumptum,nec etiam e
verum est, syllogisticam formam super illa regula d. inter primi priorum fundari,at superhae, scilicet, Eadem se Velia medio, sunt eadem inter se, quae quidem propositio .s id duplicem sensum S verum , habere potest, pri plit vi exinmum quidem v asseramus uni iam dictum est Demorum
quod quando extrema sunt eademin edi re,dia anter se, tione,tunc sunt eadem inter se nec aliter secundum qua tu es veto, ut quando ex trima ipsi medio idem plificantur ebris de sunt e dem inter se, cuantum ad id in quo idempti ptita inficantur medio, non autem quo ad id in quo idem medio .ptitatem minime habent, exemplum ad hoc propositum ab Arist. habetur. iij. physicorum , loco adducto . Nam quia actio lassio ictemplificantur in motu,& non secundum proprias e formales rationes, quoniam actio diei motum eum habitudine ad agens, a quo originatur, lassio, motum ut in passis receptum, cum habitudine inpasi fundata, de ad agens terminata, propterea dicimus vere, quod
actio est passio, quo ad id in quo conueniunt sunt eadem tertio; Et est dictu, actio est passio secundum
motum, seu quoad motum, siue materialiter, quo
niam sunt idem motus numero. Similiter diei potest, quod quia pater, filius, id emptificantur esseniatiae, esse diuino, ob id vere dicimus, filium eis.
idem patri secundum essentiam, siue secundum esse.
Transitur igitur semper in huiusmodi argumenta, Bi ionibus
454쪽
tessio, ratione originis oppositionem ad paternitatem, &filiationem habet. Dubium Atqui dubium oritur de relatione aequalitatis, si ritur ex militudinem includentis, in deo optime posita an
Scoto, alis sit, an rationis duntaxat. Et Scotus quidem
αquolit diti. xxx j. sent.quaest j.4 in quolibetis.q. l. tenes . elo ipsam aequalitatem in deo, relationem esse realem, tis ,rde cuius argumenta recitantur a Capreolo. xxxj. dist j. sit' eatu . , a Reuerendissimo Caietano . . q.xlij art.j in respons ad quartum ditatuuntur, propterea non
est opus,ea ipsa, hoc in loco adducere, sed solum D. sebii .hia bom opinionem missimam ponere, Scoti opi- in nioni eontrariam, suis cum efficacissimis fundamentis, ex quibus sane patebit veritas ipsa, simulo falsitas Scotice opinionis Apertissime igitur. D.Tho hane sustineteonelusionem, videlicet, aequalitatem in deo repertam . non relationem realem, at rationis duntaxat esse Et hanc ipsam primo declarat . prima quaest. art. supracitatis, in respons ad quartum inquiens, quod in diuinis personis, nihil est considerare, nisi essentiam, in qua communicant, relationes, in quibus distinguuntur Aequalitas autem subdit utrunque importat. s. personarum distinctionem, quia nihil sibi ipsi aequale dieitur, , nitatem essentiae, quoniam ex hoc personet, aequales sibijnuicem esse dicuntur,quia unius sunt magnitudinis, Messentiae. Constat autem quod idem ad seipsum relatio- hem non habet realem , nee rursus una relatio ad aliam resertur per aliquam aliam relationem,
diam, quia sic relatio,in infinitum mulit plicaretur. Et propterea concludit quod aequalitas, similitudo in diuinis personis, non est aliqua relatio a relatio nibus personalibus distincta, atqui in suo intellectu includit& relationes distinguentes personas, essentiae unitatem Itidem asserit dist. xxxj j quaest. i. δέ t. i. in Or. inquiens, quod aequalitas quo ad
455쪽
relationem in creaturis , realiter aliquid ponit in utroque extremorum, at in diuinis personis, nil nisi secundum rationem in rationem subdit, quia sito. neret aliquam relationem realem in personis, authoe esset ex parte essentiae quae eommunis est,aut ex parte relationum quibus distinguuntur, sed non ex parte essentiae, quia cum essentia una eadere que numero sit,&idem ad seipsum relatione reali referri nequeat,talis relatio, realis esse non poterit , nee ex parte relationum personas distinguetium, quia relatio, non resertur ad aliam,aliqua relatione reali media,aliter in infinitum esset abires, haec D. Thomas. Ad quorum claritudinem annotandum est, quod ad hoe ut relatio, realis esse dicaturi, opera precium est visit inter duo extrema realia, & realiter distincia , quorum quodlibet possit relationem undate Quamobrem dicitur,quod licet pater filius in diuinis, sint extrema realia,& realiter distincta, ut tenet catholica fides, contra Sabelium heteticum,quia tamen non sunt supposita, extrema absoluta, sed relativa duntaxat, ex quibus non potest innasci relatio media realis, ob id nequeunt relationem aequalitati sun dare,quae realis esse dicatur. Atqui contra quispiam dicet, quod quia diuinae persone verissime aequales nune sunt, nullo intelle
Gu circa eas negotiante, iccirco aequalitas non reta
tio rationis est, quae solum per intellectum extat, ' sed realis, utpote extra intellectum existens . l. '' Ad hoe respondetur quod aequalitas in diuini , o s .
duo dicit,unitatem. s. natura vel essentiae, & maeni tudinis virtuatis, liue perfectionalis, S relationem V quae talem consequitur unitatem . si itaque nullus intellectus circa ipsas diuinas personas negotiaretur, remaneret equidem aequalitas, quo ad praedictam unitatem natu te vel magnitudinis, non aut cm quoad relationem super tali nitare fundatam, propterea non realis, at rationis inueratur
456쪽
dicendi sunt, fili j. scilicet, redentes, Mad aeternam sinlicitatem electi, alu quia Esau displicet, omnes ex
eius origine reprobi iunt, cum videamus, S de Ia- eo traduce natos, factos pei fidos,& de Esau,fideles deo raros. Nam quia S de Iacob multi su asperiasidi,dubium non est. Omnes enim iudaei non er dentes, aut credentes ex eo habent originem, quia de Esau sunt boni, fideles , probat Iob qui est ex filijs Esau quintus ab Abraham, hoe est nepos Esau. Et lia e de quarto articulo,& diuina reprobatione, dicta sussi-
457쪽
Quaestio de Diuinis relationibus
UAERI Tua deinde an in . diuinis nonnullae tint admirtende, ae pone de relationes
reales, ut eas, quae rationis sunt om mittamus,quoniam reales ex natura rei, non ex
intellectus opere, consurge re dicimus. Et ad quaestionem hane,affirmative respondemus, du entes necessarium omnano fore, supposita Catholiea fide,ut in deo, siue natura diuina, tales relationes ponamus reales Est nanque in deo ipso, siue natura diuina, vere paternitas , a,qua linquit Apostolus, omnis paternitas in coeli in terra nominatur. Est & filiatis,eommunis activa spiratio,in ipsa passiua processio, qui quatuor
relationes reaIes sunt, ex ipsa rei natura consurge tes. Nam dum deus pater, hi tum gignit,ex tali generatione consurgit relatio paternitatis, filiationis
dumque pater: filius,spirant spiritum sanctum, ex tali spiratione, activa&communis spiratio, innascitur, lassiua spiratio , qua communi nomines ut Theologis placet ci,cessio vocitatur. Proprijs enim
ea remus nominibus, has duas postremas relationes ' Deo exprimentibus, propterea praefatis nominibus has Τημukor ipsas appellamus quanquam ut inquit Diuus Tho sint rei maF,j mxxviij. art.liis .haec duo nomina,ad ipsas pro iione reaeessiones, S origines, non autem ad relationes sor se , elim aliter pertineant non ad relationes. Sumuntur au et puter-temmea quatuor relationes, duae quidem secundum nil mactionem, seu processionem intellectus, scilicet pater siti nitas iliatio duae vero secundum actionem siue Iiμψcipia processionem voluntatis, scilicet communis spiratio ut
458쪽
quatuor hasta relationes in deo accidentia ore, Ad, ad quoniam, id est impollibile,cum accidens omne, sua Elam in pte natura, secum imperfectionem erat, Sin deo Hahitam imperfectum aliquid nullatenus esse queat, quare νεθοὴsio, ipsa , substantiam dicimus esse diuinam . Sunte, nesta enim heae praedicta relationes infinite, infinitate sim turmaior puciter, nempe in genere entis ob id illimitatio qua in do nem habent, icque e dem penitus sunt cum essen-plici seu tia diuina, quo adesse reale,differunt vero secundum
sussa e rationem sermalem , quoniam essentia diuina est ad
se, absolutum omnino importat, relationes vero ad aliud sunt,4 respectum dicunt realem tamen. Conueniunt tamen heae diuinae relationes,cum ereaturarum retarionibus, quo ad hoc, quia sicut relatio nes in creaturis existentes quae accidentia sunt, habent esse ad , Meta, in , ad,quidem, quia concreta, per ipsas relationes constituta ad aliud resseruntur, in vero, quia suo inhaerent subiecto nempe substantiar,
ita relationes diuine, utrunque habent,in ad quidem, qtria diuina personae, per ipsas constitute, respectum ad aliud dicunt, ad suum, scilicet correlatiuum ut paἰer diuinus, paternitate ipsa constitutus , ad filium uti proprium correlativum reffertur, icontra, esse, in vero non quidem quod diuinae inhaereant essentiae, sed quia eidem realiter identificantur. Dcimus enim praefatas relationes esse in deo Ad quod esse, in non attendentes Porretani, dixerunt huiusmodi relationes diuinas, solum esse ais sientes ,
no esse in ipsis personis, quod erroneum est in fide . Veruntamen Gilberius Porretanus errorem suum reuocauit in Remensi concilio ut testatur. D. Tham.j. q. xxviij.art. iI.&j.sent.difl. xxxiij. q. j art.j.
Nihil enim prohibet inquit. D. Thomas de potentia dei. q. viij art.ij. Aliquid esse inhaerens quod tamen non significatur ut inhaerens, sicut actio non significatur ut in agente, sed ut ab agente, tamen constat actionem ipsam, non quidem quo ad absolutum s
459쪽
lutum, sed quo ad relatione importatam, seu potius con notatam per actionem ipsam, esse in agente Eesie dicimus relationes ipsas diuinas esse in deo, siue essentia diuina, quia demptice sunt in ea . Afferere autem praefata relationes, realiter ab inuicem distingui, id nonnullam patitur dissicultatem ob Aureo 'lum .ij dist. j. q. ij art. iij arguen rem aduersus sancti Thomae doctrinam, ex Arist. dicto iij. physicorum Tex .com xx. . xxj. ubi habetur propositio quae&adduci in ab ipso. D. Thoma Prima'. xxviis .art.iij.
Quaecunque ni is idem sunt eadem, sunt etiam Aureolleadem inter se Tunc sub ista propositione , mino argumen
rem talem assumit, sed omnes relationes reales in tum ouadeo existentes sunt eaedem diuinae essentiae, ut pote probareni eidem realiter demptificate igitur sunt eaedem in titur,reia ter se, igitur non realiter distinguuntur. Verum sire tonesta spondeatur ut respondet Arist. ubi si praetex com mnMaiis
xxj. S. D. Thomas ad primum loco citato, quod pre se realii ersata propositio, intelligenda est, de his quae sunt minime idem, reo ratione, sicut tunica, indumentum, Simstui non autem de his qua ratione differunt, sicuti inquit Arist.de actione lassione, quae licet, sint idem motui realiter, quia tamen non sunt idem ratione , cum motus dicat solum quid absolutum actio aut dicit absolutum subrespectu, similiter passio,propterea non sequitur, quod si indemptificentur realiter, in motu, idem plificentur inter se Contra inqui Aduersia Aureolus, quia hic modus respodendi,dissicultatem νεθοω
minime euadit, quia talis est idemptuas extremo ne data rum inter se, qualis est eorum demptatas minedio, Utae A.
a paternitas ct filiatio, secundum hane diui Ilio. ma positionem sunt idem secundum rem diuinae in sentiar, licet ratione differant igituria: ernitas e filiatio, sunt idem realiter inter se,& sic sequi videtur, quod pater ωfilius, sola ratione seiungit mur quod fabellianam sapit haeresim Malor affunis a probatura
460쪽
tur quia aliter tollitur omnis sillogistiea sorma,& de
Ad Dad monstrativa, quae ex hoc principio tenet. ctam in Ad hoc argumentum neganda est maior propo-inisi iam sitio, presertim cum medium est idem extremis idem reoonsio ptice solum . non formaliter, quod est esse idem c n/hra odemptitate rei,d non rationis, vel cum tale metu misi. dium demptificiitur ipsis extremis quasi per acci- qua iis dis dens, sicuti demptificatur ipsa diuina essentia, relataplicis, Honibus, seu diurnis personis, cum idem plificetur sufalsa e Veluti res unius generis,rei alterius generis, seu sicuti absolutum,respectium Possunt quippe extremaidemptificata per accidens in medio, minorem inter se idemptitatem habere, quam habeant in medio, quemadmodum duae disserentiae realiter in suo genere conuenientes, minorem habent inter se Idem ptisatem, quam habeant in medio, quoniam inter se realiter discriminantur, generi autem suo, realiter uniuntur. Quod autem diuina essentia, quasi per accidens extremis coniungatur, ac idem plificetur, eco utra, patet cum dicitur, pater est essentia,vel econtra, essentia est pater, quoniam huiusmodi praedicationes, non propter demptitatem significationis subiecti & praedicati, verae sunt, at propter demptitatem ei sub lecti, praedicati,quia pater, sua ex significatione non essentiam, at relationem solam signi-.ficatis similiter essentia, non relationem nec patrem signi heat sed naturam absolutam, tametsi una ac eadem res sint. Falsa quoque redditur ipsa maior ex eo quoniam si extrema debent inter se uniri, ac eadem
esse realiter, necessum est, ut trunque extremorum,
se oriam, idem plificet sibi ipsum medium in quo conueniunt, adaequate, quod in proposito nequaquam repperitur, quia pater non adaequate demptificat sibi essentiam , similiter nee filius, quoniam non solum pater est essentia diuina, sed & filius,4 essentia diuina non solum est pater, sed & filius. Quare maior assumpta ab ipso aureolo falsissima est . Et dicimus