장음표시 사용
461쪽
mus maiorem praedictam non posse verifieari nisi ua1ida quando extrema per se, mon per accidens, medio verisce oldemptificantur, vel quando eidem mectio, adaequa tur Hete, S conuertibiliter idem plificantur, quod hie mi propositioni me Obseruatur,&ideo uti falsissima negatur. Si Aristoteli vero accidat regulam hane ver mari praelatis his mi ea. nime seruatis,id solum verificabitur gratia materiae, sique uni non item gratia formae. Et cum illam probat, quia era eidem illa negata tolleretur syllogismorum forma, quo sunt emniam ex unitate medi inseruntur extrema comun dem,sens cta Adprobationem hanc negatur assumptum,nec etiam ea
verum est, syllogilticam formam, super illa regula d. inter primi priorum fundari,at superhac, scilicet, Eadem se Velia medio, sunt eadem inter se, quae quidem propositio .. id duplicem sensum verum , habere potest, pri putas erimum quidem, ataramus uni iam dictum est a femorum
quod quando extrema sunt eadem medio re,dia inter se, tione,tunc sunt eadem inter se nec aliter. Secundum qualis es vero, ut quando extrema psi medio idemptificantur oris id sunt eadem inter se, qualitum ad id in quo idempti ptitas inficantur medio, non autem quo ad id in quo idem medio .ptitatem minime habent, exemplum ad hoc propositum ab Arist. habetur. iij. physicorum , loco adducto . Nam quia actio lassio, illemplificantur in motu, non secundum proprias e formales rationes, quoniam actio dicit motum eum habitudine ad agens, a quo originatur, lassio, motum ut in passo receptum, cum habitudine in pasta sundata, ad agens terminata, propterea dicimus vere,quod
actio est passio, quo ad id in quo conueniunt iuris eadem tertio. Et est dictu, actio est passio secundum
motum, seu quo ad motum, siue materialiter, quoniam sunt idem motus numero. Similiter dictio
test, quod quia pater, filius,idemptificantur esse sae,&esse diuino, ob id vere dicimus, filium effoidem patri secundum essentiam, siue secundum esse. Transitur igitur semper in huiusmodi argumenta' b ionibus
462쪽
'ionibus aureoli ab idemptitatis qualitate ipsorum extremorum in medio, ad idemptitatem simpliciter inter se,quod fieri minime licet. Quis enim tam hebetis est ingeni j, ut astruat quod quia homo Sequus dempta ficantur in animali, quae demptuas, ess solum generica, demptificentur simpliciter inter sese Nonne hic, a qualitate demptitatis extremorum iri tertio, ad idemptitatem eorundem inter se simpliet-ter, transitura Nimirum igitur ii nulla sua sunt ar
Obismo At amplius quispiam ob ij ciet, quod si pater ac fi
lius ab ipsa diuina essentia sola ratione distinguuntur, mos quoque sola ratione inter se distingui o--α si portere flλε rnsi Hule obiectioni pulchertim respondet Diuus Thomas dicens, id minime sequi, quoniam ea solum in diuinis sunt realiter distincta quae oppositionem relativam habent ad inuicem, cum autem ratio A. essentiae, rationi patris, ac fili j, minime opponatur, qu pater autem Hlius relative opponantur, hinc fit, . irim ut pater filius ivtpote oppositionem relativam habentes,realiter distinguantur, non autem pater Ἀ-lius, ab ipsa es tiati
Naim, ex ita Atqui maius hune oritur dubium. Quia si sola opν6ponsio positio relativa m diuinis distinctionem causa creane, oritur lem, sane sequi videtur, non omnes relationes etiam dubium . personales , ipsas diuinas constituentes persona , quin imo quae sicut ipsemet personae, realiter distingui, quia non omnes oppositionem habent ad inui- uicem . Nam clarissime constat, procellionem , seu processionis relationem Spiritum sanctum constituentem, nullain habere ad paternitatem Iliationem, oppositionem, igitur talis processio seu pro cessionis relatio, non realiter Eduabus praefatis secemitur, indeq; sequitur quod nec Spirituu sanctus, a patred filio realiter distinguatur, quod haereticum prorsus ei asserere.
463쪽
Ad hoc argumentum, quod non modicam habet Dubior apparentiam, dicitur, quod cum oppositio relatiua Pondeitirin diuinis quae realiter distinguit, sit ea solum', quae radibri est secundum ordinem originis , dupliciter dici pos P :
sunt,aliqua esse relative opposita, scilicet, vel ratio ne relationis, vel ratione originis,& ea quidem quq opposita sunt ratione relationis , sunt correlativa duntaxat, sicuti pater filius, spirans inspiratus,
siue procedens, ea vero quae opposita sunt ratione originis, sunt ea duntaxat, quae ita se habent, euod unum ab alio habet originem, at non econtra . Tuca argumentum dicitur. quod utique relat so proincestionis, oppositionem non habet relativam, ratici ne relationis , ad paternit uem,4 filiationem', cpropterea ex hoc non habet quod realiter, haec ab illis distinguatur. Oppositionem autem habet, haec ipsa, ad ambas praefatas, ratione originis, quoniam processio amoris 'modo quoddam originatur a processione intellectuali , ex qua consurgunt, paternitas ipsa δε filiatio, ion econtra quia ut m-quit. D. Thomas de potentia dei. q. x. art. v. Sem
per processio naturae, quae sane in diuinis, est processio per modum intellectus, quaeque gen ratio dicitur est principium, 'origo, cuiuslibet alterius procesSionis . Unde irriata eadem quaestione art. ij ad xj aiebat, quod processio, quae est per m dum voluntatis, de necessitate pra exigit processionem quae est per modum intellectus. Qua de re, fit, ut ratione talis oppositionis originis, praefata processio, quae & Spiritus sanctus, vere a realiter est,realiter distinguatur a paternitate, riliatione, relationibus subsistentibus, quae iere rea iste que pater ac filius existunt. Et sic patet inter has tres relationesi dictas, esse oppositionem originis, Quoniam processio a paternitate, ciliatione, ut praedictum est,originem trahit,& non econtra . Ex hocq. patet ad argumentum, clara responsio, quoniam pro
464쪽
tessio, ratione originis oppositionem ad paternitatem, ciliationem habet. Dubium Atqui dubium oratur de relatione aequalitatis, si oritur ex militudinem includentis, inde optime posita an Scoto, α realis sit, an rationis duntaxat. Et Scotus quidem αΤμώlit diti. xxx j. sent.quaest j.4 in quolibetis.q. l. tenes ipsam ualitatem in deo, relationem esse realem, tis,s de cuius argumenta recitantur a Capreolo. xxxj. dist j.
si reali Reuerendissimo Caietano . . .xlij art.j in respons ad quartum ditatuuntur, propterea non est opus, ea ipsa, hoc in loco adducere, sed solum D. sebii .hi Thom opinionem verissimam ponere, Scoti opi-vi nioni eontrariam, suis cum efficacissimis fundamentis, ex quibus sane patebit veritas ipsa, simulo falsitas Scotice opinionis.
Apertissime igitur. D.Tho hane sustineteonelusionem, videlicet, aequalitatem in deo repertam . non relationem realem, at rationis duntaxat esse
Et hanc ipsam primo declarat . prima quaest. art. supracitatis , in respons ad quartum inquiens, quod in diuinis personis, nihil est considerare, nisi
essentiam, in qua communicant, relationes, in quibus distinguuntur. Aequalitas autem subdit utrunque importat. s. personarum distinctionem, quia nihil sibijpsi aequale dieitur, , nitatem essentiae, quoniam ex hoc personet, aequales sibi jnuicem esse dicuntur,quia unius sunt magnitudinis, Messentiae. Constat autem quod idem ad seipsum relatio- hem non habet realem, nec rursus una relatio , ad aliam refertur per aliquam aliam relationem,
diam, quia sie relatio,in infinitum mulciplicare tu Et propterea concludit quod aequalitas, similitudo in diuinis personis, non est aliqua relatio a relationibus personalibus distincta, atqui in suo intellectu ineludit& relationes distinguentes personas, essentiae unitatem Itidem asserit dist. xxxj j quaest. i. a. t. vi Cor. inquiens, quod aequalitas quo ad relatio
465쪽
relationem in creaturis , realiter aliquid ponit in 'utroque extremorum, at in diuinis personis, nil nisi secundum rationem in rationem subdit, quia sito. neret aliquam relationem realem in personis, authoe esset ex parte essentiae quae communis est, aut ex parte relationum quibus distinguuntur, sed non ex parte essentiae, quia cum essentia una eadereque numero sit,&idem ad seipsum relatione reali reserrinequeat,talis relatio, realis esse non poterit , nee ex parte relationum personas distinguetium, quia relatio, non refertur ad aliam,aliqua relatione reali media, aliter in infinitum esset ab re, haec D. Thomas. Ad quorum elaritudinem annotandum est, quod ad hoe ut relatio, realis esse dicatur , operaeprecium est visit inter duo extrema realia,&realiter distincta, quorum quodlibet possit relationem undate Quamobrem dicitur, quod licet pater filius indiuinis, sint extrema realia,& realiter distincta vi tenet catholi ea fides, contra Sabellum hereticum,quia tamen non sunt supposita, in extrema absoluta, sed relativa duntaxat, ex quibus non potest innasci relatio media realis, ob id nequeunt relationem aequali. tati sun dare,qua realis esse dicatur 'Atqui contra quispiam dicet, quod quia diuinae persone verissime aequales nune sunt, nullo intelle
ctu circa eas negociante, iccirco aequalitas non reta
tio rationis est, quae solum per intellectum extat, ' 'Vsed realis, utpote extra intellectum existens . s .' 'Ad hoe respondetur quod aequalitas in diuini , o s .
duo dicit,unitatem. s. natura Vel essentiae, S magni . ..tudinis virtualis, siue perfectionalis, S relationem d. .,
quae talem consequitur unitatem . si itaque nullus intellectus circa ipsas diuinas personas negotiaretur, remaneret equidem aequalitas , quo ad praedietam unitatem natu te vel magnitudinis,non aurem
quo ad relationem super ali unitare fundatam,
propterea non realis, at rationis osseueratur
466쪽
Quod re At rursus argu-ntatur, quod relatio realis su-liati rea per alia relatione reali fundari possit, quod supra ne lis super gatum est. Quia super generare, ac generari in di- alia rela uinis quae relatura sunt realia sundamur relationestione ea pati nitatis, filiationis, quaein reales sunt, igiturti fida .super iiij duabus relationibus realibus nemperi quaeat, super paternitate, Iliacione, poterit fundata alia
arguitur realis relatio. s. aequalitas.
Argumen . Ad hoc argumentum negatur consequentia, quoto reθο ni im utriusque non est aequa similitudo, nam ve- detur dis rum equidem et paternitatem in filiationem sun- pluuer . dari super generare,&generari, quae relativa sunt uti dictum et , veruntamen fundatur in illis non per modum relativorum, id est sub ratione formali relativorum e relativa sunt, at per modum actionum . seu actuum notionalium,quia actus notionales non
formaliter , at solum demptice relativa sunt, Iici absimilis est ratio. . lassi per dicitur propter argumentum primum i Scoticum quod in relatione aequalitatis diuina pariterin similitudinis, non omnia concurrunt quae necessario exiguntur ad relationem realem , ut arbitratur ipse Scotus, quia non solum exigitur ut sine duo extrema realia rae realiter distincta, quod ex natura rei oriatur inter illa respectus in fundamento, postremo quod in termino sit ratio ad quam possit relatio terminari, veru metiam quodidistinguantur secundum distinctionem fundamenti ipsius aequalitatis, quod hic minime reperitur, quandoquidem essentia diuina in eius magnitudo persectionalis super quam fundatur ipsa aequalitas, non diuersa, at una eademque numero sit in omnibus ipsis personis . Et cum hare conditio nece inario reo u sita ad realem distinctionem , sit omissa, ob id
dicimus talem aequalitatem, relationem realem minime esse Et hoc idem dicendum est de ipsa similitudine diuina. Et haec de hoc quaesito, sat sint.
467쪽
hi Quaestio de Constituti uis diuina rum persis narum , ac earundem dia
UAERI Tua suppost a diuinarum personarum Trinitate in una essentia, substantia, Simplicissima natura, quam supponendam firmi
thod*xa, catholica que diis, uti habetur De summa Tri nitate. .ndecathol. e. si r- imiter, S. c. Damnamus, quaeritur inquam , quibus constituantur, di itingitanturve ipse ire diuinae perinisonx, scilicet Pater,c Filius, cx Spiritu sanctus. Ad quaestionem hanc perdifficilem, ob diuersim, 'variamque excellentissimo tum virorum , parite, '' ''doctoruat, opinionem , quam D. Thomas prima quaest xl artic ij, &. iii l. de potenti dei quaest. ivisj mi i9. c. alli. Contra Gent. cap. xvj. etiam j sint distin xxvj quaeli ij. ari primo i&. ij. Et Capreolus in hac eadem dilun scitissime tra- Etam hac unica respondetur conclusione. Diuinas, scilicet personas haudquaquam in esse hipostatico, seu personali,confluui, per aliquod absolutum, ne tormalit et, principaliterque per origines, nζmpe per processiones,at per originis relatio . nes, videlicet per paternitatem in filiationem, ac processi'nem, seu passi up spirationem. v Verum an equam hanc ipsam probemus conclu Notanda sicinem, pariter e elucidemus, quamdiligenrissime pro coim annotand timesti nos de diurnis personis, histimam Humnis loqui posse, secundum se, videlicet S absolute, pio claritudiui extra nostrum ponuntur intellectum, in suo rea ne.
468쪽
lii ac simplicissimo esse, prout sub nostra eadunt cognitione, nominibusque ab ipso intellectu eo n-eeptis , significantur cinno rescunt . Et si primo quidem modo de ipsis loquamur nullum prorsus earundem quaerendum est constitiuiuum, vel distinctiuum, quoniam cum summa simplicitate gaudeant, superuaeaneum est, in ipsis quaerere, vel accipere aliquid habens rationem constituentis, S constituti, pariter distinguentis,& distincti, quia non per aliquid ab ipsis realiter,uel formaliter distinctum,conis stitutionem, aedistinctionem nanciscuntur, sed seipsis constituuntur, aedistinguuntur, ut praepositivus, ae Gregorius Arriminensis docent, ac sustinent. Quod&expresse tenuit D. Thomas primo dist. xxvj. quaest.ij. art j. ad quintum dum dixit, quod personae diuinae,etiam seipsis distinguuntur inquantum secundum rem sunt ipse relationes. Si vero se- eundo modo de eisdem sit sermo,sie quaerere possumus earum eonstitutivum, S distinctiuum . Liquet enim nos diuina nequaquam nostere posse, nisi exereaturarum persectionibus , nee ipsa significare, nisi secundum modum ereaturarum a nobis conceptarum. Et quia nos ad significandum ea quae persecta sunt,ae subsistentia in creaturis, nominibus timur concretis,ex modo significandi,quandam compositionem significantibus, ad significandum vero earundem ereatural simplicitate, abstractis utimur nominibus' bus simplices formas significamus , ita quoq; in diuinis nomine abstracto, nomineq.c5creto,eandem penitus rem diuersis in rationibus,diverssque respectibus signifieantibus utimur. Nam abstracto nomine serma ipsa, vel res per modum sormae significatur, qua aliquid in esse eonstituitur,m concreto nomine ipsum constitutum per sormam vel per aliquid per modum formae se habentis significatur. Dicimus enim deitatem nomine abstractosrnifieatam, habere modum formae secundum nostrum
469쪽
Constitutivis diuinarum,&c. INT
strum modum intelligendi, qua deus ipse constituitur, laeum pariter conereto nomine signis catum esse, veluti eonstitutum per deitatem ipsam, rametsi, deus, ac deitas, ex parte rei, extra intellectum nostrum, sint penitus idem Eadem qudque ratione dicimus paternitatem utpote eodem nomine abstracto significatam , se habere per modum formae -- eommunicabilis. qua pater eonstitu tur, S patrem ipsum concreto significatum nomine, esie per palernitatem constitutum Eapropter asseruit diuus Thomas j sent ubi supra, quod sicut persona quantum ad significandi modum, non est idem quod relatio ita etiam seipsis, scilicet personae non distinguuntur
sed relationibus, S ita diceremus iuxta doctrinam hane, patrem, paternitate, consti ui atque distingui,& filium, filiatione, ae spiritum sanctum, passiua spiratione. Nee tamen intelligendum est harum diuinarum personarum constitutionem esse per modum
alicuius totius integralis,vel essentialis,cum ipse personae simplicissime sint, eisdemque aliquam habere
eompositionem omnino repugnet, atqui solum se- eundum nostrum inteligendi modum constitutio nem hane esse, intelligimus, quae quidem , modum eonstitutionis formalis, ab ipsius totius forma, habere dicitur,quaeque ipsum totum est, quemadmodum dicimus humanitatem, hominem constituere, S deitatem, deum, quoniam sunt id quo homo ,es homo, R deus, est deus. Nec in hoc ex parte rei, ulla signifieatur distinctio inter constituens, constitutum, nee ulla realis eausalitas, sed solum diuersus quid. v. . .g- significandi modus, qui inter abstractum, concre q. um tumque reperitur An norandum est item ad Rio' bis luci. rem dicendorum claritatem,quod licet diuinae perso . . ος
naequar intellictualis naturae indiuiduam subst30' a. l. . tiana,Mincommunicabilem dicunt quaeque secum dum graecos, diuinae hypostases, vocitantur, S rela Hiis A tiones ipsae diuinae, secundum rem, siue realiter, diu C G, Bae
470쪽
nae idem plificentur essentiae , quia qui cauid est in deo realiter est ipsemet deus,4 eius substantia, siue natura, ut in cunctis doctrinae suae locis, praeclare Licet tre docet diuus Thomas differunt tamen ratione, Ut 4 μ presertim habetur . . q. xxviij. art. ij. q. XXlX art ij, IDν η μμ Item de potentia dei. q. viij art. ij. q. t X art. j, quia 'ri δ' diuina ejentia absoluti mimum quiddam est, personae με vero relationes significant, quia ut in Quit, Boetiit , in i ut ' in libro de Trinitate poli medium. Omne nom.ens ς' - personas pertinens , relationem significat. Et ci- ''ih uus Thomas. . q. x xl x. art. iiij ait personam diui- μ ςh f nam significare relationem ut subsistentem . Hoc r/μm ilem asstmaci q. xxx. art. j. q xl. art. ij. ad primum Jhr m V iursus es scriminantur, quia essentia ipsa diuina tri- - hus personis realiter distinctis secundu m rem nanumero existens, communicabilis est, persona vero incommunicabilis Unde diuus Thom. j. q.XXX art.
iiij. ad secundum aiebat, quod licet persona sit incommunicabilis, tamen ipse modus existendi incommunicabiliter potest esse pluribus communis Probati Hi,si annotatis,4 praelibatis probatur ipsa con- conclino elusio quo ad omnes eius partes in primo quo ad visi μ primam negativam , nempe quod diuinae personae udomoe non constituantur in esse hypostatico, seu personali, eiM4Wr vel distinguantur per aliquod absolutum , tum . D. t i, pri Thomae auctoritatibus, um ratione, sic enim clarisi '' sime docet. De potentia Dei. q. viij. arta iij. inquiens, o prim quod quia fides Catholica ponit essentiam unam in tribus personis, ea propter intelligi nequit, ut ipsa diuina essentia utpote tribus communis,inde eisdem praedicabilis, sit ipsarum personarum , seu hyposta sum constitutiva,& distinctiva. Et nihil pariter quod de deo absolute dicitur, potest intelligi, ut constitutivum Vistinctiuum earundem, quoniam ea omnia quae absolute de ipso dicuntur, per modum essen
tiae significantur. Oportet itaque subdit illud ponere, ut constitutiuum,4 distinctiuum ipsarum diuina