장음표시 사용
251쪽
D. B ASILΙ Ι mus , nihil quidquam prosecto rebus ex
immanis suspiciemus atq; admirabimur. quas enim ad res amplius diuitiis ut mur , si corporis uoluptates ignomini las ducemus λ ego quidem non uideo, quam nam aliam uoluptatem nobis diutitiae afferant, nisi illam , quod illis ueluti dracones quidam incubamus . Primum igitur est, quod homini Christiano uel maxime curae esse debet, nimirum ut auitiis illis uariis, ac diuersis, quae animam inquinant, abstineat, atque ea deponat . deinde oportet eum, qui illam coelestem respicit uiam, istius mundi bonis repudium remittere: nam cura & studium, quod in res istas fluxas ponitur , mirandum in modum hominem pertur-hat, atque distinet. cum autem plures eundem sibi salutis scopusti proponentes, communem inter se uitam instituerint . necesse est, ut illud in primis apud eos statuatur ι illud inquam, ut unum m Ο-mnibus sit cor, una uoluntas, desideriuunum, & ut, quemadmodum Apostolus Praescribit, unum corpus fiat ex diuersis membris compactum. Hoc autem aliter fieri non potest; nisi illud ratum sit, ne scotsim alicui aut uestimentum aut uas ,
252쪽
aut aliud quidpiam, quae communi uitae inseditiunt, attribuatur; sed ut unliquodque horum necessitati eius, qui opus habet, seruiat, nec fiat proprium possidentis. sicuti enim non quadrat, parua u stis corpori vasto; sed unicuique id demum , quod couenit, & utile est, & congruens: ita etiam alia omnia, uidelicet lectus, stratum, calidum amiculum, calceamentum , eius esse debent, qui ualde his opus habet, & non possidentis. Et queadmodum uulneribus confectus, non autem sanus medicamentis utitur; sic e tiam iis rebus, quae ad molliciem corporis excogitantur, non is, qui in delitiis uitam agit, sed qui uel maxime his indiget, merito fruetur. Domini nostri Ι a s v Christi, gloria, & imperium in pessi tuum floreat . Amen.
253쪽
V'm domum uiri inepti in grediora, uideoq; eam Omni genere florum exor natam esse, iudico nihiI hunc iis, quae uidentur, pretiosius tenere, sed eas res quidem, quae animae sunt expertes, exornare, animam uero ipsam negligere, atque incomptam relinquere, cuius praesoribus innumerabiles stant pauperes, miserabili, ac luctuosa uoce, ut sibi subusniat, precantes . at ille preces eorum repadiat, affirmans, suas opes tot petentibus: non suffecturas. Ac ille quidem lingua se excusat, a manu uero sua falsitatis conuincitur . nam manus illius etiam si taceat, uanitatem tamen ipsius declarat, dum fulgore gemmae, quae anulo inclusa est, corruscat splendescitque. Sed, cedo, mi ser ac infortunate, quot potest anulus tuus aere alieno oppressos liberare Z quot domos iam collapsas reficere Θ unica sanex uestiaria
254쪽
ORATIONES. 2o uestiaria arca tua satis esse posset ad totum populum frigore obrigentem amitaciendum et non tamen dubitas pauperem uacuis ablegare manibuS, nec pertim
scis iudicium retributionis illius iudicis.
Non tu misertus es alterius, non etiam
ille miserebitur tui: domum tuam alteripatere noluisti, non etiam tibi patebit regnum et non dedisti tu panem, non etiatibi dabitur uita aeterna. At pauperem te esse ais; equidem & ipse ita iudico. Pauper enim is est, qui multis opus habet; uestra uero ista nimia habendi cupiditas , quae expleri nunqua potest, multis rebus ut indigeatis, facit. Decem talenta cum habeas, alia decem addere studes; ubi uiginti congesseris, alia uiginti quaeris: nec unquam id , quod additur , studium habendi tuu restinguit, sed magis ac magis accendit atque inflammat. emadmodum enim hominibus tumulentis largior uini infusio maiorem bi-.hendi sitim generat; sic etiam isti, qu cumulandis opibus student, etiamsi sibi
multas diuitias pararint, plures tamen expetunt, additione illa morbum alentes suum . at studium illud eorum in contrarium conuertitur: non enim eos tanta
255쪽
Iaetitia assciunt ea, quae sibi pepereruhν, etiamsi multa sint, quanta molestia conficiunt ea, quae desunt, quaeque sibi adhuc deesse autumant. Ac sane par erat illos , & rebus praesentibus laetari, & Deo opt. max gratias agere, quod tam mutatos homines diuitiis anteeant; verum illi miseri mirandum in modum anguntur,
atque lamentantur, quod uideant se in uno, aut altero diuite, diuitiis superari, nec eos respiciendo, qui se pauperiores sunt, gratias, pro iis, quae tenent, ben factori agunt, sed eos secum, qui amplissimis diuitiis circunfluunt, pertendendo , quantumque ab his superentur, animo reuoluendo, tanta tristitia afficiuntur, tantamque querelam habent, ac si iis r
bus, quae aliis prae se adsunt, priuati e sent . Nam hi, qui necessarios fines transeunt, similes mihi esse illis uidentur, qui
decliuem in locum feruntur: qui cum no habeant locum firmu, cui adhaerere possint, in infinitum feruntur, nec ubi consistant, habent. sic etiam isti, quanto plura acquisiverint, tanto pluribus opus habent, ad auaritia sualia explenda, ex seniatentia Solonis filij Aeaecestidis, qui ait,r Diuitiis nullum statuant mortalia fuem. - Praeterea
256쪽
ORATIONES. 2IPraetere ec Theognidem eo in genere
praetereundum esse iudico, cuius hoc est, on ego diuitias moror aut peto umere, tantsi
De paucis detur ut sit nihil inde mali. Ego sane illum Diogenis omnium humanarum rerum contemptum & admiror ,& suspicioqui quovis rege se multo ditiorem esse ostendit, cum illud proferret, Se longe paucioribus quam rege, in hac mortali uita opus habere. At auaris itisi adsint Pythij Mysi talenta, & tot ac tanta terrae iugera, pecorumque longe plures greges, quam numerando perceseri pos. sint, nihil fatis erit. Sed quemadmodum hi, qui scalas scandunt, semper ad superiorem gradum pedem attollendo, non prius eum sistunt, quam senimum gradum attigerint, ita etiam Isti, etiassaliquem ex locupletibus diuitiis aequauerint, non tamen conquiescunt, sed adhuc multo ditiori pares esse contendunt:& si etiam illum opibus anteiuerint, studium tamen suum ad alium conferunt;
nec prius ab illa sua immensa habendi auiditate desistunt, quam in altum sublati, e sublimi illo loco se ipsos praecipites dederint. Ac sane perinde ac ij, qui
ex insania mente capti sunt, reS non cer- . . C v nunt
257쪽
rn D. BASILII nunt ipsas, sed eas imaginantur , quae eYperturbatione proficiscuntur ; sic etiat
auari animus nimio amore pecuniae incensus , omnia quaecunque uidet, aurum,& argentum se uidere putat , longeque iucundius aspexerit aurum, quam solem, atque ut omnia in aurum conuertantur,
mirandum in modum desiderat, & st adet. . Quid enim est, quaeso, quod ille
propter aurum non aggreditur λ ex se imento aurum parat, uinum illi in aurum glaciatur, lanae denique ipsae aureae efficiuntur; omnis nundinatio, omnis sole tiae aurum illi affert. ipsum denique autum seipsum generat, dum in usuris a crescit, atque multiplicatur; nec sane ullus cupiditatis finis reperitur. Pueris quidem iis, qui nimium alicuius rei auidi sunt, saepe concedimus, quo his cibis, quos in deliciis habent, se largiter e pleant, ut' eis postea cibus ille ex nimia illa facietate fastidio sit; at in auaro longe aliter res se habet . nam is, quanto plus habet, tanto plura desiiderat. Ignis quidem ubi semel flammam concepit, omnem materiem, quae sese ei offert, consumere festinat, nec deleri aut extingui potest, nisi prius eum materies, inquam
258쪽
ORATIONES dixquam agat, defecerit: auarum uero quid est, quod inhibere possit λ me hercule, ipso igne difficilior est, omnia per continuationem quanda pascens. Bona proximi abripuit, alius se uicinus dat, illius etiam bona acquirere studet, nec iis antimum applicat, quae iam consequutus est, quan uis multa sint , sed uicinorum i hiat bonis; neque laetitiam affersit et ea, quae possidet , sed molestiam pariund, quae desunt; nec rebus praesentibus uti tur miser, sed seipsum ampliora semper appetendo conficit. Hinc uigiliae , hinc curae , hinc solicitudines. Q id faciam,
exclamat λ destruam horrea mea, inquit,& maiora construam. O' uesane, nescisne quod hac nocte animam abripient tua, ea uero , quae parasti, cui relinques rmaior est profecto risus temeritatis, quam sit risus aeterni supplicij. ille enim , qui iam iam rapietur, quanta animo non agitat suo Z Destruam horrea mea, in
quit . recte sane facis, dicerem ego ipsi; digna enim sunt iniustitiae promptuaria,
ut funditus euertantur: dirue manibus tuis, quae male extruxisti, conuelle illos tuos frumentarios penus, ex quibus nulli unquam benigne secisti: dele omnem domum
259쪽
domum tuam, quae auaritiae custos esti subuerte fornices, demolire muros, proser in solem frumentum putridum: educ ex carcere uinculis constrictas opes. duc
denique in triumphum domicilium illud
tenebrosiam mammonae. Destruam, i quit, horrea mea, & maiora ponam.
quid uero, hoc si perfeceris, post facies pnum rursus destru es, atque rursuS construes Quid uero amentius esse potest , quam laborare sine ullo fine, aedificare omni cum studio, ac omni cum studio uicissim euertere λ Et si quando illud audiueris, Vende, quae habes, re da pauperibus, ut ita tibi ueluti uiaticu quotadam ad uitam aeternam consequendam pares, tristitia affectus abis. At si illud, numera pecuniam ad ornatum muliebre comparandum, numera lapicidis, fabris lignariis ,ressellariis, pictoribus, gaudio exultas . perinde ac si aliquid longe preciosius pecuniis acquiras. AKnon uides muros hos, hos, inquam, qui prae uetustate ruinas edidere ξ quorum parietinae ueluti scopuli quidam tota urbe eminet , quot putas tum pauperes in urbe fuisse, cum hi ponerentur Z qui miseri, propter nimiani operam & studium , qu0d in ι aedifica-
260쪽
ORATIONES. 23 aedificationem horum collocatum fuit Ha diuitibus illius temporis negligebanntur . ubi iam est, amabo, illa splendid operum structura Z ubi is, qui propter liqrum magnificentiam in coelum ferebatur nonne haec iam ita collapsa de de lata sunt, ac ea, quae a pueris dum lundunt, in arenis extruuntur ille uero miser, qui illa collocarat, in Orco iacet, uehementer ingemiscens, quod tantum studij in res nihili posuisset. Magno Mnimo fac sis, o homo. muri enim ta magni quam parui hanc utilitatem afferunthisis qui eos tenent. Non deerunt tibi horrea, si uoles, uentres inquam pauperum . fac tibi thesaurum in coelo reponas et nam quae ibi deposueris, non depascent tineae, non erodet caries, non sta
ripient fures. Sed dices, te tum pauperibus impertiturum, cum secunda impleueris horrea. Longum equidem tibi ipsi tempus uitae praefigis, uide net te id prius comprehendat , quod tibi ex praescripto ueluti quodam impendet. nam haec tua pollicitatio non bonitatis, sed calliditatis cuiusdam potius argumentum est et neque enim etiam ob causam pronusium