장음표시 사용
101쪽
cuius sand consilij multet eaeq; graues adduci possunt causae. Primo enim constat inter omnes, Rectorem animarum arctissimo te neri vinculo insigii. cuiussi amsanctitatis, S integritatis acquirendae ;sed quisnam tantum fastiguam consequi se arbitratur sine assiduo uta orationis p quod enim vires nostras excedit,nec nobis debitum,nec in nostra postum potestate est, non ex iustitia, sed ex gratia , di aliorum Paulici onquirendum qst. Virtus autem Dei donum est, tum acquisi ta, tuna insula,qqoniam hila Deo inspirante,& desiderium inserente, scad opus iuuante acquiritur,ta haec eo liberaliter donante , α infundente possidotur; sequitur ergo Ril virtutem acquirendam, S ad eam con seruandam,& augendam frequentem orationis usum necessarium esse ἔDeusenim non semel in sanctis scripturis vocatur Uirtus nostra, Sancti4ficatio nolim , ut telligamus ab eo, ut ab auctore omnem virtute dari. Seo adiutore si ruari, & omnes nostros conatus ad virtutes capescen das irritos est , & inanes, nisi Domini auxilio roboretur,& humana imis becillitas ope cςlesti fulciatur. testis est D. Chrysostomus. mer orationem illud asequimur,ut O temporari' esse demamus, itaui quamuis natura mortalessiamus colloquio tamen, o convictu,quem agimus cum Deo ad immortalem iam tra stamus vitam, necesse en enim, ut qui cum Deo familiaritatem habet superior eua dat, morte, omnibus qua corruptioni obnoxia sunt. Et post: arbitror cunctis esse manifestum, quod semper impossibile seu absique orationis erasidio cum virtute ritum degere,O vitae huiM peragere cursum. Etenim qui stat, H quis virtutem exerinceat nisi continenter adeat , I plex ad genua accedat Dei, qui virtutem omnems peditas, o largitur hominibus. Quare sicut piscis extra aquam positus, S arbor extra genital solum continuo laeditur,lta plane Sacerdotis . mens, si se a Dei colloquio , S consortio abstraxerit statim laeditur, fiepaulatim arescit. Ideo D. Ambrosius: Veb tibi Sacerdos se inmissa paula ιim oratione, ac proinde euvitione tui, oe ossici' aque oneris tibi impositi, inci assine Dructis, O rationalibus scrupulis vivere,eum oporteat illis in dies μπι, O cor rodi, lumenIemen. Deo pGere. Forte Dauid la m est, quia paulatim de oratione, O contemplatione ait quantulum remiserat . Hanc ob causam D.Berna dus Pontificem Eugenium delioc ipso periculo praemonuerat. Timeo si bi Eugeni, ne multitudo negotioram continua intem sa oratione, O consideratione te ad cor darum per cat quod deuotione non incalescit, compassume non molescit, compuntione non scinditur, o stinum no exhorret,quia nec Aesentit. Merito igitur D. Chrysostomus, qualis sit Sacerdos ex orationis studio,& usu iudicat. Cum, inquit, video non amatalem orandi Ludium, nec imus rei feruida xcbementiq; cura teneri, hi continuo palam est, eum nihil egregie dotis in animo ossucre. I udum, via queml co flexeroinsatiat luer adhaerentem Luino cultat,idq;
insum s damnis numerauum , s non conlinemeraraveris Coinrecto talem omnis
virtutis esse ρsdjorem, ac Dei amicum. Secunda causa est.ut optime sensit Aristotiles hominem diu vivere non posse si iisdelectatione,& g udio; neq;.n. de turpi voluptate intes- Icxit, quia hanc tamquam homine indignam alibi detestatus est , sed potius de e ,quae probum hominem delecta qua animus pascitur,ct re cruatur ἱ huius itaque gaudij. S delectataonis fomenta unde habebit
102쪽
saeerdos ρ eum,& ipse homo sit, eodem desiderio quo caeteri affectus;
ec prae caeteris ob sui muneris conditionem grauibus semper, aisq; molestis euris prematur ρ Non quidem a terrenis,& caducis rebus quia con-S'. . v c. solatio mumdι, inquit, D. Bernardus,riis,es' ad nouum utilis quod magis me- N tuendum est vera, in salubris consolationis i ta metum est, quia neque sine Ar uibus euris,ct molestys possum bac temporalia haberi, in tam in babius plus moleis Lia quam iucunditatis ineri. Neque minus haec consolatio'ab illis expetenda est, qui suae curae commissi sunt, quia rari admodum simi, quipiam Pastoris mentem agnoscentes sanctos illius conatus iuuare, eiquὰ gratificari studeant; quam plurimi autem qui resistunt, & varias tempestatum procellas concitant,cluta contra bonum malum. In uno igiatur Deo Sacerdoti laetandum est, quod in meditatione,& oratione praecipue fit, iuxta illud Isaiae : Laetificabo eos in domo orationis meae. Vnde Ber- nardus. Orandosin qait, bibitur vinum letificans tar,vinum spiritus, quod inebriato earnalium voluptatum infundit obliuionem ; ει tanta est aliquando super- c inrinaturatas illius dulcedo,& virtus,ut a mente in corpus, & sensuin ita r Mundet, ut corpus ipsum nec laborem sentiat; neque enim potui si et Moyses regiminis pondus sustinere,populi durae ceruicis, tot iurgia, α Contumelias aequanimiter tolerare , nisi crebr5 ad tabernaculum, ad Dei sui colloquium confugissed, a quo lumen, ad regendum , & miram animi laetitiam ad sustinendos labores accipiebat. Tertiam causam addit D. Bona uentura ex praecipuo munere Pasto- ris animarum, qui tamquam mediator inter Deum, & populum consti μ' I tutus est; non nim solum posse orare necesse babet, inquit, βου etiam pro illis,qui sibi tommis sunt, quos non, eis sene diuino auxilio eanodire; nam nisi Dominus
custodierit riuitatem , in vanum vigilat qui custodit eam; est enim Praelatus me. PDi sidiator inter Deum Osubditos, ut mut negotium Dei gerit apud illos docendo , corinrigendo, sursum agendo, ita etiam negotia eorum studeat apud Deum fideliter promouere placando, gratia impetrando, oe conseruando 2 malo, unde scriptum est: Dist. s.ciosequester, mr medius fui inter Deum,oe vos, sic D. Bonaventura. Praeclare In . . Tiquoque D. Augustinus , Sacerdotes die ae nocte pro plebe sibi commissa, oportet 'orare, mundiores, ergo debent esse caeteris quia actores Dei sunt. Et vere quid nono obtinuere pij Pastores a Deo pro salute gregis orationibus suis p Moyses quaecumque populo suQ y sui erant per orationem impetrauit, ut de alijs innumeris sileam. ex quo illorum temeritas aperte damnatur, qui existimantes orationis mentalis usum Monachis Cisterciensibus,
ει Anachoretis tantum conuenire, illam, nec de nomine qui de norunt,
ne eius necessitatem capiunt; hi plane intelligant, se sponte priliari adiumento , cuius defectu et non leuia detrimenta sibi; di gregi suo solet importare; quod si modo animo non capiunt, intelligent tunc cumventum erit ante tribunal Christi. Huic rationi, quae quidem grauissima est accedunt maxime difficulta ira, quaecum cura animarum perpetuo coniunctae sunt, quae sino spiritu orationis superari non possimi, fusi tanta est hominum obscuritas in regendis se ipsis, ut multi errores, & lapsus incidant, quales tenebrae
erunt in alijs regie dis, quorum consilia, di voluntates ignoramus p ut
103쪽
nisi in tantis tenebris accedat orationis lumen, nec recta discemees znec quod utile, iti sturnq; sit exequi poterit Sacerdos. Suadet hoc ipsum D. Bonaventura hac egregimimilitudine. Sicut nauta praeuideηs tempesta D tem festinat apius iureia portu emo ums ita religiosus ad orationis portum con tinu/ c fugiat, ubi omnes pericalorum costus es euadat; O in omnibus agendis semper plus orationi fidat, quam propria industria , vel labori, unde scriptum est . cum ignoramus quid Qere debeamus, hoe solum habemus refugii, ut ad te oculos nostros dirigamus inde luet in oratione. Hinc quidam intellexit, verba illa, quae inscripta erant supra rationale, quod in pectore summi Sacerdotis portabatur,idest doctrina, eo veritas, non anu hominum, sed Dei conscripta fuisse,quo significaretur doctrinam, de veritatem atque omnem sufficientiam Sacerdotis non tam ex libris, et humana industria, quam orationein meditatione a Deo obtinendam esse,Neque hoc so-i tum habet adiumentum ex oratione sed insuper robur, S ult tutem ac ρ. . cipit ad ea exequenda,quae Deus illi praemonstrauit,ut an notauit D. B Lib. G sex nauentura, per eam enim informatur quid facias, adiuuatur, ut possit, co crua μν si ne dealet. Denique quid aliud quaeso est cura animarum , quam negotist Dei, non erit igitur rationi congruens, vi ex eiusdem sententia,& men te geratur, sed haec oratione, S Dei colloquio nobis innotescit. ι .Itaque his, de alij S multis de causis praecipuum Parochi studium in orando iee meditando ponendum est, ita tamen, ut externa charitatis, de proprij muneris Osficia non deserantur; neque enim, inquit D. Greg .. raus, Praedicator perscctur est, qui, vel propter contemplationis sudium operanda negligit, vel propter operationis infantiam conti mplanda post'nit.
Quod tanti Pontificis conjilium, ut facilius Parochus exequatur duo illi suademuS..... Alterum,ne plura spiritualia negotia aggrediatur, quam propriae vi-τ res ferant,quia inquit D. Laurentius Iustinianus. Multi sunt, qui spiritin
ν-GI. e. leuitate permoti,σinordinalo feruore sub praeIextu charitatis sedacti adeo in exterio r. ribin negoti,s occupantur, τι se nihil curare videantur; diem quippd totum in bis ccVant,mentem dilaniant, corpus atteruxi, O spiritualia studia negligunt, tas,d magna prudentia opus est , diuisiones enim gratiarum sunt, Be sicut in
corpore unum membrum, non omnium membrorum munera praestari
sed unumquodq; suum, ita in corpore Ecclesiae non uni tantum om- es gratiae concessae sunt; secus,qui hac in re, se nimio feruore agi sinit
delinquit potissimum in duobus, quia nullum negotium rite perficit; sicut mulier, quae plures filios quam potest ablactandos suscipit, se sibi
ecfilijs nocet,sbi quidem, quia corpus nimis extenuat, filijs vero, quia minus susscienter lac subministrans eos imbecillos , de infirmos educat ἔ Alterum malum est, quod, dum in his externis nimium inuoluitur, spiritus orationis prorsus eua nescit. Alterum monitum est ut habeat quotidie aliqua temporis spatia orationi destinata,mane,& vesperi saltem, quae ita diligeter custodia ut nulla occupatione, nullo negotio abstrahatur ab illa. Moniti auctorem Bernardum assigno ad Eugenium Papam . Tu tibi primus. Tu tibi plumas. Matutinum enim lepus maxime oportunsi est orationi, et enim 3nimas
104쪽
nimis' somno collectus surgit; nullis: dum curis distractus In alienas
fimo cogitationes, nullisque adhuc negotiis occupatur, propterea primordia diei orationi danda esse B. Laurentius Iustinianus suasit, D. HM . sicque Sacerdos illud proeliabit, quod tamquam proprium munus la- cerdotibus in iunxerat Deus . Ignis in altatri semper ardebiι, quem nutrici M., ι cerdos subjeiens ligna mane per fmgulos dies . sic Sanctus Carolus, cui hoc semper firmum fuit, ut numquam se negoti js daret, nisi priue mane oratione praehablia, & missae sacrificio peracto , quia etiam nec ullam diem elabi sinebat in summis negotijs , atque in itineribus, quinternas, & quatenas horas, multoties etiam integras noctes in or tione poneret. Idem faciendum est vesperi tum ad se ipsum colligendum , & discutiendum, tum ad gratias Deo agendax pro acceptis benefici js. Quod si eueniat aliquando, ut hoc tempus orationi destinatum spirituali aliqua necessitate proximi interrumpatur, illud seruet, quod in alendo corpore , si eo im casu contingat, ut hora consueta corpori alimentum dare non possit in aliam horam differt, non vero in diem. Igitur si hoc fit, de necessario in corporis vita, ipsaque necessitas ad id extimulat,multo magis fieri debet pro spirituali salute,tu
sua, tum aliarum ut non simat se tantum auelli ab externis occupationibus, quin spatium semper aliquod eripiat, in quo vacet sibi ipsi, capiatque cum Deo aliquid conislationis, & quietis: sic ergo tam exteriora,quam interiora Saserdotis benὰ disponentur.
- i De frequens , fructuosa Misse eelebratione.
ED ex omnibus spiritualibus praes diis , & adiume
iis, quibus mens Parochi perfici potest, ut digne uniatur Deo, nullum maius est, mRiorim comendatione dignum, qua diuinissimiun missae sacrificium, si sanctὸ, sit id igne ab ipso peragatur; cum mim in eo ipse Christus offerax ur, idsm pςr surriptionem nobis coniungatur, quanta bona in hac sacrosancta inisteria digne tractantem, redundare neeesse est. nam Missa sacra oblati e , inquit D. Laurentius Iustinianus, nulla mutor, ista utiιιor, nulla diuina Materiatis ociuis gratior, qua Deilonore Melis contabernium , exulibus cslum, religioni csitum, institia debitum, norma 'hinctitati,Medientiam legi. gentibus fidem, latinam mvinia, Gedeonius gaudium, unitarem populis, sacramentis legalibus me nitium paua,virtuti robur, bomiambus pacem,lucem motibus, oenilaboransibus, O peruenientibus tribuit specie. summa rei posita est in Sacerdotis celebrantis dispositione, nam multi sunt,qui quotidie celebrant, & tamen multos post annos nec facti sunt seipsis meliores, quibus illud Aggaei merito obiici potest. Seminanis multum, er intulistis parum, emessistis. O non enis satiati, bibinis, O non eliis in--r.ctriati, operuinis vos, O non esis calefacti; An non multum comedit Sacer
105쪽
An non toties ignem ardentem in sinu suo recondit, quoties celebrat pcur ergo inter tantam ciba copiam esurit adeo, & proximus tanto igni MCM. Digerine tepet adhuc quia domus mea destria est , quia animam suam, fiecor suum, quod Dei domus est, rite disponere, re preparare negligit. Hinc Paulus multos dicit esse infirmos, ac imbecilles,& multos immatura morte dormire, quod sine debita veneratione, & di spositione a
, derent ad hoc Sacramentum accedere.
Primo itaque tam saneti', v itam sitam , moresquὰ suos componat, Vt voti die sacrum facere possit, immo & faciat, nisi aliqua gratia causa impediatur. Quantopere conscientiae puritas, & innocentia in Sacerdote mini strante requiratur, hoc optime declarant illa Christi verba, qui antequam discipulos suos, Sacerdotes consecraret, mundos priuS pronun- , Ciauit. Eι vos mundi eIlis,oc inferius,qui lotus est, xon induet, nisi νι pedes tan tum lavet, ut intelligerent, ministerium hoc tam insigne,eximiam quanda sanctitate in innistrante,& suscipiente, postulare, cum aliter animae interitum,& peri ei pariat, ut in Iuda proditore optime innotuit,dem isa. ἱ- quod egregie D. AugustinuS; Bucesta Dominica venenum fuiι Iudae, quam I. cum accepit, in eum inimιcus intrauit, non quia malum erat, quod accepit. sed quiε bonum malua mau accepit. Uidere ergo fratres. nem esterum spiritualiter ma
ducare, innocentiam ad altare apportare, antequam ad altare accedatis. Idem D.
i. Liae. ChrysostQmuri corporalis cibi similitudine, concIudit, Sicut cibus codi.isti poralis,cum corpus inuenit malis humoribus oecupatum, amplius lassit, O noce nec viam praestat aurilium, sic stirisaeia tis cibus si aliquem inuenit malitia i quinaιum, magis eum perdis, non sua naetura, sed accipientis vitio ; talis enim musoc Iuda proditoria. in quem mn bucellam introiuit sarbanaa. Argumentetur Sacerdos hanc vitae puritatem ex sanctitate,quam exigebat Deus in legalibus ministris . vi saerae litterae multis in locis optime testantur, sed ne rimia illud Domiti prie sertim. Sacerdotes qui accedunt ad Domnum ,sinctificentur, ne percutiam eos. Merito Thomas a Villa noua Archiepiscopus Ua Ienti-c x reuerentia quam Arcae ligneae exhiberi volebat Deus, hoc idem colligit. Quanta graintaa, inquid, quanta seunitaa, quanta maiestas, quant 'boηον. quantus terroν in area lignea A tanta ne tibi cista de ligno δ Non νιique seipi urnos bae omniafactasunttiis illis terremur nugis admonemuν in illis innis,mur , in cra oscimus, quanti piaculi semul, o periculisit indign8 trariare, aut μ mere Iucrosanctum Cisisti eorμε in hostia salutari, exius typum sic Devi magia' sicauit, Iul=ιrmavit.vindieauit. Vehsacrilegis manibκε, vebimmundis pectoribMimpiorum Sacerdotum, aqmbas tam insolenteν quotidie tangituν , et sucipitur , Atatis vitio in umbra,qualis fiet in veritate e Si ignoranter, aut imprudenteν vidi
tes aus tangentes Upicam illam utitudinem,ιam acerba morte damnviifuns, Pamb. io sinimadueriinflet in contempores male natu . Iure optimo clamat Apodolin. Hor νendum es inridere in manus Dei viarentis. Audito hoc tonitru , quis non cos tremiscat huius tuba sonitum, cuius aures non Enniant e quis de catero his co Im ιιι, ιmpurus immundus audeat accedere ρ Sed fatis de hoc. est munstrino cum Sacerdotibus , ex quibus sperandum est , n ullum torq am perfricatae irontis tam reprobi sentas, ut de Iethali culpa coirscius
106쪽
scius, ad hoe sacrificium accedere praesumar. Hoc potius perlaadere sibi unusquisque debet a venialibus culpis,quantum humana fragilitas patitur, abstinendiura esse, quia licet huius bacramenti effectum non
impediant, aliqua tamen ex Parie minuunt. lta nos monuit D. Eo- nauent. his verbiS , Proba re sum inquanta ebarisate, oequati feruore aecedis,non solam enim mortalia vitanda tam , sideliam venialia nccata ριν negligo. 'tiam .vel οιium multiplicata stetiam ρον ικοῦ consideranunem, in 'ν Iria2.onem dissolvia vita, o inalaeconsuetudinis, i cet enim eon occidam Moimam, redisnι ω-men bominem te cum grauem .er ob biotum, indipo reumaer ineptum ad c le- Mandum . isissim pulueres, ac ἐupula. venialium, per affla m Spirisassancti, o flammam charitatis ventilentur, ct consumantur exardescenιe igne cordis m ιμ-deramine; ει quoniam quotidianis cichectibus carere non possumus, cosetiam quotidiana confessio detergat,ut praemomul D. Grem rins M
gnus in illa, Repleti prius pro panibus se locaueiunt. Quia quotidie δε-
δηquimus, quotidie admutentia turenta curramus, 'να ipsa bota inrisi est, qua . . . ainvacuat, quod ι venire animae culpa eoadunar. Et si io quotio te fieri non po- , te it, bis salaem fingulis hebdomadis, quo Sacerdotis conscientia purior
Hoc itaque debet esse primum studium Sacerdotis, ut ea vitae puriotate fulgeat, qua digne celebraro possIt. Illud etiam seruet, ut Angulis diebus celebret, riari legitima aliqua causa, ut usu interdum euenit Prohibeatur. tum ob suam, tum ob populi sibi commissi utilit tem. Sapiens dogma est Medicorum ubi causae morbi permanentes sunt,remedia quoque permanentia esse debere,at etiam in pectore suo Sacerdos peccati fomitem circumfert, quo semper ad malum impell, tur,assidua ereo reparatione, anima restauranda est. Vritur hoc argumento D Ambrosius . Si quot cunque est unditur Detuis rini, in remisi. m. s. a. Mem peccatorum effunditur, debeo nemper meriso acci re, quia semper pecco . o saera. p. ia Iemper infirmua sum, debet Aemper accipere meuιαηam. ix superius clixerat. ΦDe panis vita aeterna, qui an a rixis fustantiam falcis, panisquotiesanus en, AEc spe ergo quotidie,quod quintie D, prositi hu aetae. Hvotidie merearis accipere.
Accedit,quod de uotio, Charitatis scri or , caeteraeque cirrit teSadeo
tenui filo nobis colligatae sunt ob nostram fragilitatem, ut facili negotio amittantur, aut certe langueatar, nisi eas causas urgeas, et frequentes,quibus potissmum construantur, te augentur, euiu smodi est digna Missaec Hebrati,de ea enim haec habet Laurentius Iustinianus . Vides, inquit, perspiciis, naciam arreptabilius Deo offerum se ocrificium ,hue ad exa-ρxtariin. aendum lauder, me ad exhiben am gratias, siue ua ι reandum indulgentiam, vel ad gloriam promereatam 3 quam eorporis, O sanguinis chris sacrosanctam rurium. Deinde sicut nutriei,dum filuim ablactat,uberior,& frequentior pastiis debetur , infanti subministret. Sic Curator animarum suarum tanquam spiritualis nutrix ea, quem eas cet lesti pabulo pascit, r creat, dissimi, nonne copiosiori ,ει frequentiori,quinimmo quotidiano cibo confirmandus nobis videtur ἐSuadetur hoc etiam Parocho ob populi sui utilitatem, quia Pontifex, inquit Apostolus, ex hominibat assumptus, pro bomimis; c si uia, νιοί cra; M EM.ti
107쪽
dona, sacrificia pro peccatis non tantu proprijs, sed etiam alienis. Eis p a. stor vere oves suas diligat, pro illarum spiritualibus necessitatibus, s 'crificitam quotidie offerre non recusabit. Praetulit Sacerdoti facem, quamuis in figura Iob sanctissimus vir, cui quia filiorum suorum salus valde cordi erat, ita pro illis solicitabatur, ut mane surgens cunctis die bus , holocatasta pro illis offerret. Nec in alia re efficacius subdiatorum saluti prospicere, illisque tam spiritualia quam temporalia b na impetrare potest Sacerdos,quam in Missae sacrificio,licet enim omnes pij Pastoris preces, di supplicationes ad intercedendum pro popu- Io valeant plurimum , illae tamen quibus tanti sacrifici j virtus adne etiatur, tantam gratiam,& virtutem acquirunt, ut omnia facile a Deo impetrent,nam omnipotentis viribus niti, perinde est, ac omnipotentem
quodammodo fieri. Si enim odoratus est Dominus suauitatem odoris, cis. r. eum Noe finito diluuio, illi obtulit holocausti im, si respexit ad Abel, Ee Gen. 4. munera eius, quae eran t de optimis su i gregis , si gratu habuit Abrahae
Gen. xa. sacrificium, cum pro Isaac immolat arietem inter vepres cornibus hae
rentem, nonne longὰ gratius, S acceptius erit illi hoc sacrificium, in quo vulgenitus eius filius, quem misit in mundum propit Lationem pro peccatis nostris, illi offertur ρ Unum est hoc nolirum sacrificium, inquit D.
Inui'ad Ambrosius, cum eo, quod Christus obtulit; Pontifex ηοIler illa es, quιbo liam -- mundantem nos obtulit imam serimus, nunc,quae tunc oblata est. Petrus Praecipiente Domino, di monstrante, staterein in ore piscis inuenit,quo censum pro sedi Christo persoluit, Sacerdos autem in Christi satagnine, lecarne pretium reperit,quo sua,& populi debita persoluat. Hac de causa multi pastores, cum optimd nouerint quam opportuna oceasio sibi, S gregi sito proficiendi, sese osterat in Missae celebratione, eam quoti, die celebrare nullatenus intermiserunt, ut de S. Ambroso annotauit .v Paulinus, qui singulis diebus celebrabat,nec propere, sed magna cu animi praeparatione, di praemeditatione,quem S.Carolus Imitatus est, cum Ripse quotidie celebrare non intermiserit,nisi vi moi bi coactus, in ea enim cum Deo regiminis sui negotia communa cabat, sui gregis nec eia sitates representabat, ac tanti Sacramenti virtute, rc media salutaria
impetrabat. Parochus itaque, qui partes suas in hac tam necessaria functione desiderari patitur, praeterquam quod se sui gregis minime
108쪽
Aduertat tamen quod quamuis quotidie celebret, sitque illi hic panis quotidianus, ne quotidianus usus, quasi familiaritatem quandam sibi vindicas, quicquam minuat de accurata, & diligeti praeparatione, non secus,ac si raro ad altare accederet, nam frequens usus huius sacrificii in pio Sacerdote maiorem semper reuerentiam,& deuotionem parit,quam contemptum,nam inter Deum, & homines haec differentia reperim quo quis magis homini alicui familiarius adhaeret,eo facilius eius deffectus deprehendit, quia tandem homo est,minuitur familiariatate,& conuersatione illius fama,&existimatio unde Regem magis pauent,sc venerantur externi, quam familiares, Deus attamen excelle
tior, & amabilior dignoscitur, quanto perfectius cognoscitur, distimctius illi coniungitur. Praeterea diuinum hoc Sacramentum tantae dii cedinis,ac suauiuatis est,cum in eo spiritualis dulcedo tanquam in sonte, hoc et in ipso Deo gustetur, ut quo magis frequentatur, eo vehementiorem eiusdem panis edendi famem, ac desidemam pariat, quae
quidem fames in purgatis mentibus tanta est,ut mora unius diei,maxi mum interuallum videatur,non enim in spiritualibus delit ijs,& volu tatibus illud euenit, quod in terrenis, quae quo magis conteruntur, eo magis illarum vanitatem, Be amaritudinem, percipimus , ex quo fastiadium,& contemptus oritur,e contra autem in spiritualibus dei iti js, depraesertim in eo perfruendo,qui eum infinitὰ bonus sit,quo frequentius Cum eo conuersamur, eo maiores semper in eo immense bonitatis, Nperfectionis opes deprehendimus, atque desiderium eo fruendi magis crescit iuxta illud, in edunt me,adhuc esurienι, σ qui bibum me adhuc Rient, Eret, . nullus autem maioritimulus est ad se diligentius pretparandum adcflesse conuiuium,quam ardens desiderium eo fruendi . . Postea . quo frequentius Meerdos haec sacrosancta milieria tractat
maiorem semper reuerentiam erga ram infinitam Maiestatem cocipit, quia frequentius charitatis, religionis, ac humilitatis actus exercet, quae virtutes,quo maiora virtutum incrementa accipiunt,magis, & S cerdotis animum disponunt, quo fit, ut optima praeparatio ad digne celebandum postera die, sit hodie cleuote celebrasse. Riiamobrem non ex habitu quodam , iam facto, aut ex consueui sine quadam, ut est itimultis,Missam celebre sed semper tempus arripiat ad se colligendum,
nec ad altare accedat,nis prius seipsum pia aliqua ,ει efficaci praeparatione .excitarit . illud Iχ lo. hrysost. mente retinens. Ad diuisa mi ste- ubisii , .ria negligenter araedem, supphciam intolerabile meretur, es semeι manno hoc in pri. faciat; Nequei etiam aulaitandum cst, Sacerdotibus tepide celebra Corin/.tibus gratiae augmentum esse tenuissimum . ii εφυ - 4.
Porro magna pars praeparationis optima. nec non & dispostlionis in 'intentione celebrantis consistit, idest ut citarat sacrifichim, hoc unum ' ' 'spectans,& ante oculos sibi pioponens, gloriam sci licet Dei, non vero quaestum,& temporale lucru, quod multi faciunt, idcirco adeo frequentes sunt in Musae sacrificio, ut nec unam diem labi sinant sine celebratione, ne terrenum illud emolumentum amittant, quos ira de lorat D. n.
109쪽
dunt, ct diuitia miseria accipiunt, non esienem panem, sed terrenum qiurentes nons ritum, sed lucrum . non Dei bonorem sed ambitionem, non salutim animaγῶ , sed quasium pecuniarum, S Sacerdotes isti vere mercenarii, cum hoc praeposteros ne celebrent, inter eos connumerari postini qui ad hac men iam accedunt,tanquam communem sine ulla praeparatione,& nullo fere habito respcctu tanti sacrifici j. His pra habitis magna cum reuerentia exteriori , te interiore accedat ad altare sacrum fa uirus, utraque hoc sacrificium tam insigne honorandum est, aequum enim videtur, ut si Christus anima, re corpore salutem nostram operatus est, Sacerdos qui hoc idem lacrificium offert in illius sacrificii cruenti memoriam tota mentis,& corporis deuotione illud idem comitetur. Exterior reuerentia in membrorum compositione, de in sacris cerc moiiijs attente, grauiter & cum dignitate se uandis consistitii res magni momenti est, erga principes, & magnates honoris & vi banitatis leges obseruare, atque in re aliqua etiam miniama spectante ad illorum reuerentian: non deficcre, quanti momenti
erit, summum Deum signis reuerentiae ab ipso institutis per Ecclesiam absque ullis defectibus honorare pDe hoc bene monent illa Tridenti-Sus r. e ni Concilii verba. Quanta cura adhibenda sit ut sacrosanctum Missa sacrificiu- Mius omnis religionis cultu, ae veneratione celebretur , quiuis facili existimare poterit, qui cogitarit maledictum in sacris litteris eum vocari, qui facit opus Dei negligenter. Quod si necessario fatimur nullam viliad opus adeo sanctum, ac divinum achriIti fidelibus tractari posse,quam hoc ipsum tremendam misterium, quo vivifica ista hostia, qua Deo Patri reconciliati jumus in altari per Sacerdotes quotidie ima molaων , satis etiam apparet omnem speram, ac diligentiam in eo ponendam esse, ut quanta maxime feri poten cordis mundisie, O puritate,atque exteriori deuotione, ac pietatis si cleperagatur. Exterior reuerentia cum interiori coniungenda est,quq mcdulla est, ει anima extarioris. Haec multa C plectitur,virtutum quartitiam exercitationem, di inprimis religionis, humilitatis, fidei, spei, charitatis , complectitur etiam attent em,ut mentem Safiectum cum verbis, eccun rc ipsa, quam tractat, coniungat, ut faciebat D. Thomas Cantuarienι , I piscopus, qui ita versabatur in altaris officio, ac si passionem Christi Domini tunc coram se agi videret: deponat itaque omnes c sitationes alienas. Praefisturabat hoc Aron templiam ingressurus cau-Ex ia sacrificio tui laneis depositis,lineis in ciuebatur,quod S. Jsidorus P lusotainu rpretatur, deponendos esse demere oria tumultus externos; spectaculum enim est Sacerdos, cum celebrat non solum adstantibus hominibus,non tantum Angelis,qui ut refert D. Io Chrysostonatas cum Hom. I. c- horrore aditant Sacerdoti celebranti, cum tremore suspici utar. Salis '-- facissi suam tegunt prae reuerentia. sed ipsi Deo, qui modo Sacramentiali, quem mirabilem confitemur, sibi praesentissimus adest, maius est, ct pcnimostendum magis. Maximus tructus huius sacrifici j consistit in usu postulationis, nee enim tantu orat ut publica persona, nec tantum sacrificium offert pro
alijs, sed sibi etia consulit. Debet ergo semper aliqua ibi ipsi necesi Diqitiros by Cooste
110쪽
ria,& utilia petere ex merito tanti sacrificii,spirituales, tum sua , tum sui gregis necessitates proponere, ut i liberalissimo Domino eo nusniens subsidium aecipiat. Et quoniam ex sententia Thomae a Campis multi exiguum fructum D. visaso accipiunt de mensa Christi, quia nec ante nec postea sunt sufficienter
in custodia sui,nec satis reuerenter praecognant, qui Venturus est, nec
postea ruminant, quia hodie Sanctus Sanctorum ingressus est ad eos, idcirco peracto Missae sacrifi cio colligat seipsum, Deo proramingenti beneficio gratias agat, acceptumquε ignem foveat in sinu suo , ut m sis urat, statim enim, vel serὰ stati m i mensa Domini ad negotia tram sire externa, spirituali sanctitati maxime obest; quis enim corporis si nitati consulens statim sumpto cibo, exercitiis, & labori se dedicabit, an potius quietem queret,quo calor naturalis sumptum cibum in substantiam nostram conuertere possIt e ita in hoc Sacramento, ut ipsius virtus in animam nostram se diffundat, quies a negotiis, & distractionibus est necessaria , & qui hoc non praestant , virtutem huius S cramenti in seipsis non senthini: quod spiritualis mortis, vel ad mortem disponentis stupiditatis inditium esse, asseruit Bonauen. Sed haec summatim attigi fle sit satis,cum non desiit ex alijs, quae in meditado, ερ orando Sacerdotis animum magis perficere possunt.
T igitur talem se praebeat Parochus erga Deum, qualem ipsius parteS postulant, utilissimum erit, si , quae moes sub ij cio haud despicienda diligenter obseruet. Alterum est si quoquo mense diem eligat, in quo magno quodam gratitudinis affectu, D seria cogitatione
vocat ionem suam, diligenter expenda quale vinculum cum Deci co traxit , qua nitImque sit hocmmi sterium animarum. Ex
qua animi meditatione pleraquὸ commoda orientur. Faeit enim primo,ut nulla obrepat obliuio nostrae obligationis. V rum daemonis operam tepidis, & imperfectis Sacerdotibus, si non pe ditur penitus huiusmodi recordatM,Obscuratur tamen aliquando ; se
menter ergo exercenda, di renovanda est.
Secundo quia sic excitamur ad gratitudinem etsi enim non habeamus, quibus parem vicem Deo pro tanto baeneficio re endere possimns,tamen in beneficio reddendo; Fusau --,quam censem operatis, ait Lo rios D.Ambrosius,magisqi e praeponderatur beneuolentia, quam possibi- e. 23. litas reddendi mnnus, Et siciu obliuia mater est lagratitusnis, ut aperte i
dieauit David, qui Israelitarum peccata obliuioni adscribit. Pon D
νι ι memores multi cais misericordiae, rua; O clio fecerant , oe obliti t op rum eius. Et D. Chrysostomus omnia fere nostra mala ex incuria, & im in L 31. considerarione proficisci docuit, ita accepti benefici, perpetuo me in acta Ap morem esse, grati animi inditium est.
Tertio: memoria haec omnem segnitiem, ex tarditatem fugat a pe-