장음표시 사용
161쪽
cteaturam differre ab alterat sed omneseque sua ex parie distarea creatore in infinitum. ari: ita midiosiusad bonurium uti itate ut ipse dicit disputanis Platonem putat ob ςa potissimum nat5em serpenteretia colere debuisse: qaqueuis creatura distet a creatore in infinitu. Prorsus bee eiu opimo non solu aduersus Platone uerum etiam contra sacrosancte ecclesie rationem M usu tendierque diuinosagelos quiscreatos uenerae aes obseruat: Serpetes autem odit az execratur. ut bestiam uenenata Se minimam ue
terisin genus bumanu fraudis Quamobrem eo libentiuis p6 debol quo dei immortalisnon minusqm Platoni scausam agame Creaturarum ad creatorem respectus bifariam intelligi potest. Aut enim ut ad ens infinitur aut ut ad ens ceterisp Guso ibus M immu Quod si ue ad ennesinita refersieqne omnes creature distarit a creatore in infinitum 'Sed si ut ad perlaetiust quoniam qua perfecti usests non protendat infinici nationem nihil obstac ne creature pro fissuma conditione alie abissimilioretaeos P ptores habeandi C5firmari hec natio posse uideeluel creatoris
ad creaturam proportione Non enim qua simpliciter infinirα 'potentie deusestscreat sic enim infinitum crearet non finitum. Ised qua sua potencia commensuratur rei creade git producendat lita creator est. Quod si respectu eius altera creatura cum altera conferenda esti non ratione simpliciter infiniti referendum i sed
ut creatorem commeiunate sic se creaturasuarie determinari in
telligendum est Dici enim potest non natide simpliciter infiniri sed termini sui creaturam alteram plusaltera aut minus distare a suo inFinito creatore. Sed quonia de re meologica agitur placezimprimi salserre ea que a diuoThoma de hac re scripta sunt uesi predicta natio auctoritate illiusaffirmetur: ualeat. Sin minus omissis ceterisOmnibusu sipse sufficiat. Verba eiusex quarto sententiarum.q. .hec sunt In creatione M ita est: ut qua aliqs facit ex simpliciter rion ente: quia non ens purum: non est per se terminus creationissed peraccidentae babet ad eam:dicitur enim aliquid fieri ex nori ente: uelut post non ens. Vnde creavor non habet quantitatem ex distantia non entisad enssed ab ente qa usatur: M ideo non oportet ut potentia creantisproporrioneudistantie que inter ensM ngiest: sed solum ei quod creatur; quod, is non est infinitum. qre no requirie potentia infinita simpliciter; sed infinita secunda quid. scilicet ut amensurata aliquot materie
162쪽
determinate: sicut M omia agentia naturalia ae materialia agiae Igni senim non producit effectum nisi in materia determinatat quia uirtuseiusmateriali sest. Vel dicendum:non esse distantiam Iripi nitam inter ensia non ens ex parte ipsiusentis ritii ens iit in finitum:quoniam tantum aliquid distat ab altero oppositorum: quantam parcicipat altero: unde non dis hac in infinitum a nolesset nisi quod essie habet infinitum scilicet deus quo quanto reliqetia suntPximiora: tanto magiis no ec distat: qil distantia illa inter ens ac non ens quodammodo inpinita est ex parte no entis simpliciter: eo φ omnem determinatam distantia ab aliquo erite signato transcendit. Nibit enim magi sab ente distare potesti m non ens fit enim ut aliqua distantia sit infinita ex altera parte Mfinita ex altera. ut cum finitum cum infinito c6Paratur. Nili.n.
talii distantia esset aliquo m6 finita :no minusalie alii screature distaret a deo :M nisi ere aliquo mo infinita istelligi possiet aliqd magis distare a creatura qcuq q deus Creatio uero non respicizhac distantia ex parte n6 elisi sed magis ex parte entis; quod est creatariis terminus Sic Diuus Thomas creatorem deum non p/portionari interuallo inpinito n6 entisad ens sed istum ei quod
creatur finitumq: est commenstinari: M moderari autumat. ita riori requirit potentiam infinitam simpliciter ad creandum: sed mensuratam materie determinate. Ad hec non esse distantiam
infinitam nisi inter deu M non ens Mob eam rem nullum ens fi/nitum distare sua quidem ex parte s infinitum uel a deo uel a noerite. Quod siqua ita se habendi ut alterum sit prestanti usaltero: id quod prestat propius ad deum accedere: M longiusdiscedere arion ente. Nec uero creationis rationem metiri ac statui ex rioriente: sed ex ente: qui terminuscreationisest uidelicetne deus qua infinita potetia simpliciter est: creare intelligaturata fit ut cre ature que aliquo modo eque distent s infinitum a creatore: non eque distent aliquo modo ab eodem infinitum: qa diuus quoqi Rugustinusaffirmans duo inquit creasti domine:una Ppe nihili quod est materia:alterum prope te: quod angelorum natura est.
Blurium sententiam aliors ex physica schola afferre eo de posita. Heru illa respondendi natioThome theologi sancti tati poderis est: ut nihil omnino sit: quod a physiicisdessederemus Plam: ad/uersarius ς hoc deceptus sophismate credidit serpentesno minus colendosesie: angelosdiuinos nulla distinguendi: uel iudicadi
163쪽
racione tenere coarguae. me etiam illud asseret demsses
Plato colueritiquod noscommune omnium eratisissius hominuerime esse fatemur. Nec Aristotele excipimus siquidem ut Platoi quoqi iudicadusex hisque sepserit de dem5ibusest. Crediderue enim illi esse demonesquibusmerito honor exhiberetur. sed noeosquoraduersari asarbitratur.hic enim eo stantum daemones nouitetquosa criminato risuitio diabolos nuncupamus At illi noeosin religionem receperurit: sed naturas quasdam aereas diisqde
ignobilioren ita homine nobiliores quars opera genus humana
ad deum reduceretur:c5muniqi illi M summo principi taciliarez: qui intercesseresatq interpretesquidam inter deum M homines haberenturn buciferum uero illum sitia culpa eiectum in ternam e celo execrandu esse illi quo Q didicerat ab Homero suo thego logo: qui sine beneficio quodam nature sine Moysisprophetae scriptiscarm se suo exposuerat lapsum Luciferi ἰquem ille Riam appellat. Errat igitur uel hoc in loco aduersariasp nominisdes monum equivocationem. Sed qd de totastatoriistheologia ota inquit a poetis sumpta est; nec a theologia poetica: MFabulosa differt. Γ oecasnihil omnino dixisse redie:qj vel Plato
uel Aristoteles digne acciperent; nemo dixerit merite sanus Qua ob rem M si non omnia que de diis a poetis dicunt : Plato secutus est; tamen aliquid accepisse eu rion inficior: qa uel ab Arisbotele receptum probatumq uideo: qie illud quoq: egregium est qa irip mo metaphysice li. ab Homero poeta accipit. ad primi unius entis confirmationem. Rex sit duxqr unusnumero haud iuuat esse tyrannos Que enim de diispie bones eq: poete dixerui:haec Plato recipi iubet M obseruari: q uero minusrecte illi pinxerat; hec detestari: M perinde ac pestem uitare. quirismo ipsesqui ita carmen exerceant: pellendosciuitate cerisset ac precipit. Qitod et diuus Augustinustes apicatum quum in secundo libro de ciuitam dei sic dicat. Theologiam poeticam Plato periitu epudiauit:M poetas duxit esse pellendos ex urbe quam instituit. Homerum etiam ipsum ut in eluspolitica patet:propter inhonesta quedam
de diis figmeta reprebendiis id igitur sit quod Plato a poetis male acceperit Equide hunc plura a sacris litterisnostris uideo: Η a sui poetasaccepisse:quado in egrptum pro ctum adluisse HieremiampphetaA6uenit ut ide Rugustinui ex sententia diui Ambrosii refert. nec incredibile sibi uideri dicie. hebreas litteras
164쪽
illum didicisse: unde quod in Timeo de mundi creatione scripsit: ex libro genesisaccepisset. Saetusquo Cyrillust doctor singu/laristin librisque contra Iulianum in defensionem sacri euangelii edidit: Pythagoras inquit M Plato: cum in terna egypco operam disciplinisdarent: multorum aliorum uiro illustrium in semis Movsis doctrinam pro suo studio non ignorar z. erat enim per id tempusapud emptiosnomen Moysisnori in mediocri admi natione. unde ratione dei hoc est: prae cause: eos quide integrius
accepisse. Psdeq: sesiisse disseruisseqι meliusceterisde rebus diuinis existimo. Qiiod idem Eusebius quoq Pamphilusuir doetus Muaria rerum historia peritissimus narrat: in libri de euangelica preparatione. qui Iongiusde Platone progrediens omnem Feretheologie platonice nationem a sacris litteris nostrisacceptam egingenue fatetur. Nominib us tamen deorum eisdem quibus poete Plato etia uti uoluit; quonia ut supra dic tu Iaciu est: discederea publico uulgariqi usu elusinodi nominum: sine suo periculo n6 possiet. Nec aliter ab p ristotele de usu nominia scriptum stelligo: quam ut iis que uulgo tradita sint utamur: sil nonnulla aliperatqi uulgus stelligere debemus Siquid etiam uel morem sermo is
seruaris uel hominum ingemisconsulensopertius dixerit: facismerespondisse hac de re arbitror secundo uolumine: quod nuper de eius opinionibus edidi. Quod aut aduersariusiadiicit: Platone anilibus tabuliscredidisset qua ea de dius o omore dissereret: quelibro qui co uiuium uel de amore inscribitur explicant: hominis plane non eruditi iudiciu est. Quisenim nesciat dialogs quo utit:
Plato eam esse siue legem siue naturam; ut perisne fingaris: que disputet: M uariis ultro citroqi argumetisde repposita discutiat: M quasi excudant: quid certiueriq: statui debeat. Quedi utiadi modum. M. Tullium etiam seruasse videmus nemo tamen ob ea rem sententia esse persona . que disputare fingunt: .sed austoris qui personat finxerit arbitratur: nisi quedam ioci M solatii causa aut improbat5is: P ingenio psonars cost italars distribuant :que e nim grauiter digna: que homine sapiente disseruntur: nemo inqtam fatuusest ut persone fiete que illa nunq disputarit pocius qauctori ipsi qui dialogum conscripsierit censeat tribuenda. qq ab alio se fateti accepisse. At hic aduersariusque Socrate in dialogo Fingit se accepisse ex muliere Diotima. no Socrati. no Plaesi. sed Diotime attribuit;ami aniles fabulas uocat. que diuus Dionysius
165쪽
ut in libro secudo latiusdeclaraui. Putois hec sunt no mulieris, sed libuit ita fingi: ut que diuinitus dicerene uates queda M uel ue Sibylla referre uideretur. Non enim siquid a muliere dictum ei eontinuo fabula est sicut aduersariusputat.binc enim sue repre hensionis sumit nationemr quasi non multe extiterint mulieres docte inon multe spiritu acte diuino fatura predixerinz:M com
modissime admonuersi uirosAtqui SibyIIe de saluatore nostrorde redemptione nostra: 8e generis humai restauratone Pciriuere spiritu saneto preparante usqia temporibus illissalutem hominia. Propecto Plato non mo non uituperandusiaeru ecia laudadus est; siquide afferri posse opera mulieris credidit ad rerum diuina cognicionem. In quibuscognoscendis Aristoteles cui sprincipiis inibiI posse attigere arbitratuse. 1 Ribertusphilosephus singu- '' aliud desederare initiu se fatetur in suismetaphysicis libris q uudicat. Siqua est irradiatio stiperio as ad inferiora: ut Plato dixit; M tbeologi omnes confiteritur; illa certe per natione inuestigari non potest sed ad eius gniti6em alia principia statui oporcedi scilicet ex fide religionis reuelationeq: ipiritus que cum peripa . tetitora doctrina non conueniat. Ita Plato siue fingit; seu uere Fiatetur se illa accepisse a muliere: no peccat: qndo M lege dialogi fingere licet. 8c muliere diuinituspi una posse referre planum es h. nec tabulasnarrat. Sed que uel nature natε ne cognosci possunt: uel nostri olim theologi M prophete lumine illus reati Liperiori cernere Poduertarid. hec M credidit M edocuit. Affert etiam adguersariu argumentsi: quo se demostrare certo putat ex pncipiis
Aristoteliscelestia corpora coli ab hose non debere. Finis in se non debet colere ea que sunt ad fine: quia nulla nobilius debeat colere id quod est ignobilius: sed homo est finis corpora celestia
non debet ergo colere corpora celestia. HuiusArgumeti mino Te probare conatur ex uerbis Aristotelisque partim a secudo libro de generatione sumit: partim a secudo physicorum. Vbi enim in illis de generatione phus hic dixerit generatione esse continuam per modum celi continuum: M causam generationis corruptariis
esse accessu recessuq solis per circulum obliquum: declarans id per causam finalem. Quum natura appetat inqt semper quod melius
sita meliusqι sit esse n6 esse. hoc aut impossibile sit esse in othus; qm longe ab ipse principio abstine. Idcirco deus eo qui reliquus
166쪽
esset modo uniuersum suppleuit:quum generationem fecillet co ririuam. Vnum ita hinc loca sumit. altera uero a libro uectando usicoraiubi nos esse finem omnisi dicitur. Sic enim hic notaul
Peripateticus ratiocinatur. omnium corporum nazuralium riminos sumus. corpora autem celestia furit queda corpora naturalia. Erzo ea quo et ad hominem ut finem ordinantur.Ita ridem lue miriorisaffert proposit6ms. Argumentum uero M uisioza argu mentatibis consistit in eo φ corpora celestia ordinari ad homine
ut ad finem ponatur. Ad quod respondendum recte e i omittis superuacuis in quibusabudare solent: qui in necessariisdeficiat. Sed quoniam aduersarius hoc ita esse ex Aristotelis philosophi
opinione contendit. breuiter uerbi simius A ristotelis privsaperia contra omnino sensisse illum Q hic putat. Ille enim in libro texto ethicorum sic de nobilitate celestiu corporum scribit .homini illa anteponit. Nec refert inquit homo optimum cederorum animalium est: etenim multa alia natura diuiniora homine stati ut ea apertissime ex qbus mundus 6shat. Ita hic cel n nobilius esse homine aperte fatetur :que aduersariussue opini6is patronii adducit: Nec minur hoc idem declaratur in his: que ad Regem Rieκandrum scribent de mundo : dispositionem totius orbis 8c re spectum ad primam causam edocet. Censet enim deum summam perinde ac regem sedere in sublimi immotum; corpora autem ce Iema perinde ut principes alteros suo motu agere M gubernare omia: suiq summi principispotestatem referre quam sententiam sequutusAverroisin comento quadragesimoquarto. Dispositio striquit Iri iuvamento celestium corporum: M iri conseruando etia sest: ut disipositio optimorum magistratuum ciuitatis quors omes aetiones ad primi principis actionem referuntur. Plura etiam lRristoteleseodem in loco de excellenti celi Natura: quorum unuillud quanti ponderis sit intelligat aduersarius si potest. Sed magXime inquit uirtute dei fruitur: id quod prope illud est corpus dein quod ab hoc proximus atqi deincepsad hunc modu. Hinc nemini dubium esse potest: quinii celum ex sententia Aristotelis ratione M anime M corporis nobilius homine sit :quado Mypius est: M magis fruitur dei uirtute. Quid uero illud quod in primo libro meteoroas legimus Cotinuusuero necessario quod amodo superuis delationibus est: ita ut eius uirtus omis inde gubernetur unde ens principiu motu somibusest nili causa prima attribueda
167쪽
est. Num quisqua dubitare potest: qn celu nobilius Aristoteles
putet: quoi gubernandi potes halem; M primam causiam tribuit φHee quum ita sint: qdoete M uere Iocutus sit aduercarius facile intelligi potest. Nunc ad respondendum recte eius argumentor nonnulla subiiciam:ut mea respodendinatio distineti usac diluicidius reddi possit. Orima rem altera ordiari ad alteram duobus modisseaut enim ut inperiore quomodo materia dicimusordiaci ad formami eamq: esse propter formam: non formam propter materiam.l Rut ut superiorem quomodo principem constituere
alique dicimus A sua uice id faciat: quod ipsum facere smediate
non deceaz. Constitui enim quenq: ordinari e Me hec ordinadinatio non in riore: sed superiorem esse declarat ea qui ad aliud ordinatur. Gerit enim personam superioris qui ordinauerit: Malter ille talisper est. aride magistratuscost itutosa summo p5 tifice: aut rege:plebsnon tanq ignobiliores contemnit:sed ut su periores nobiliores honore prosequitur: M iussu eorum seruit obedieter. Hoc notius ei A ut ulla auctoritate A ristotelisegeat: Secudum: corpora celestia esse ita ingenue animata philosophi Vsententia: ut celum ipsam de quo loquor Aial sit immortale:atq:
diuinum constat hoc libro secudo de celo. Sed nosinquit de biti
uelut corporibustatum M unitatibusordine quidem preditis sed Omnino inanimatiscogitamus A luero ita existimandum est: ut actione M uita participent. 8e demonstratum iam ein inquit qamouetur primum M simplex et ingeneratum: M scorruptibile in
omnino immutabile esset Tertiumsalteram altero nobilius esse: aut sua forma: aut suo sui cem resipectu. sua in Q forma si homine esse equo nobiliorem dicam. quum hic nationale:ille irrationale sit animal. Respectu autem sivo inuicem: si alterum forte finis: altera spectans ad finem sit: quomodo materia esse forma igno
biliorem fatemur φ quod plenius Aristoteles in securido phisicora
declarans: Rut inquit quod finis bonumqt ceterorum est. Nam quoius causa illud optimum: finisqi ee uult ceterorum: quod siue bonum siue apparens bonum dicis nihil referat: finem etia ipsum esse: quo id perficiatur: quoius sit finis: Auctor idem in quinto meraphysice est. Eo inquit perfecta sunt: qua habent finem: taq quum finis ultimum sit in malam etia partem transfereres dicimusquicq periisse perfecte quum nihil interitus mali deest: ot in ultimo resest: sed suo quod in genere hoc est analogi ce
168쪽
perseetissimum M optimum esse suo fine intelligendum est. Nam
si inret seipsa companantur: finem alia nobiliore alio esse apertu est: uel ordinisratione. Sicut A ristotelesin primo etbicors tibia finem tibi ficti imper stiorem esse ostendit tibicine scilicet fine: quoi efficitur. Vel quia Forma que finita presstac: aut quia finis meliorisagetis est: ut idem in tercio topicor . Quoius finis melior est: M ipsium meliusesse asseuerat. Nec uero fine quo perfici unu
quodqi dicimus in alio es nisii in ipso: quoius est finis Sua enim forma perficitur:unumquodq perfectum esb:quum a fine qua
intellectu natione 3 prouenerat: motum peregerit. formam auteipsam principium motusessse; quisnon naturale. p. vehor Aristo telesin secundo physicorum est. Quonia igitur quod naturaliter mouet duplex est:tametsi alter non naturale est; quippe quod in seipsum non c6cineat mouendi principiu: tale autem est. Siquidi plum non motum moueat: quale est quod omnino immobile: primum omnium est atq: etiam quoὸ Ad esst: M forma dicimus finisenι hoc M quoius gnatia est. Sed quonia quod agit:& actu iam est quod potentia fuerit mo solum suum bonum M sua per fectionem appetit: sed etiam efficere opus certum intendit. Ideo finem bifaria accipi: aut enim perfective pro bono M appetibili: quo perficitur id a quo appetitur: aut effective pro effeci hu:qua homo: aut equusi aut arbor aut tale quid ei quod effectum est. Primum Aristoteles designat: quum in primo etbicorum dicat. Quam ob rem bene assteruerunt id este ipsum bonum: quod omia
appetant. Secundum etiam in eo de declaraz: quum tibia dent
instrumenta finesappellet. Ad hanc sententia M simplicius loca secundi physicorum de duplici pine eκ ponim uir in exponendist libri Aristotelisdiligentis mus Verbu ens illud crToκα εσΘαiquod spectare M ex usu uulgari disputationis intendere est: ad effectum refert non ad bonu quoius proprie appetitus est. Licet etiam hunc physicum finem illum metaphysicia appellare. Fine enim pbysicum esse rerum subiectam sensui nationem Rristoteli pIacet s tertio de celo . Finis inqt scietie factive opus est.physice autem q uod proprie secundum sensum subinde appareat.forma uero que pinifes h attribui metaphysico aptissime potest; quando idem philosephusnon id esse naturale principium motus aperte fatetur. Sed quum finis physicusperactio: ae mot6nisultimu sid: ut Aristoteli placet. Finisinquit est tale: quale ipsum quis A est:
169쪽
genuisse: M nullum inquit tam naturaIe est: qtalepecisse alterum quale ipsum quicquam est quippe cum magisegisse inquit: Mgenenatum essie finis sic: 9 genenari S agere. in sexto topicorum hoc. in secundo de anima illa. quum ita sit inq; non effectu qua
forte homo aut tale aliquid est perficit agens sita peracita aeto eque forma agentis q agens est .am: ita finis alteram intelligi dif/ferentiam : ut alter Aetiue sitialter passive. Egisse ens finisagetis est ac tum esse M hoc aut hoc: ex parte rei subiecte stat. In qua motum esse passive certum est. 8c quum sibi quodq: nobilitarem
perfectio em qi inde trabat: unde ortum est: effectu eo nobiliore esse: quo a nobiliore agete prodierit qppe quia medicina sanitas quodammodo sit: M edificina forma sic edium M homo homine generet. Verba bec Aristotelis ex duodecimo metaphylice sunt. ac forma inquit quam stelligis Iisesb; qualis res unaqueq: est an libro de movu animalium: 8 qualis qui'i est talia agit M loquie: M uiuere itidem solet in quarto ethicorum. Ad hec fine in rebus physici sacci pN aut per se natoe effecti operis aut ad aliud ita ut
quod primo modo fuerit finis cesset tantisper esse finis id locouItimi finis sit : Ad quod referatur: uerbi gratia. Sanitasque finis
medici per se est in intendendo sanitatem efficiendam: cessat iam esse finisedum ad hominem pertinet: quoi medicus sanitia dem c5 panarit. 8c ensis qui finis Fabri per se est in intendendo ensem effi ciendum cessat iam esse finis dia ad militem pertinet; qui eo uiae.
Finis ergo ulterior est M perpectior ibi homo: hic miles de qua duplici natione finis docet Aristo teles in primo etbicorum quum dicat. Sed quum plures fine uideantur: eortaq: aliquo seligamus
propter alium. uerbi gnati a. diuiti ias tibias: M omnino instrumeta c5stat no egeosinfectos. Qtio ius loci meminit idem M in secado physicorum diceris Nam x factu tartesmateria alie simpliciter: alie cultiorem M utimur: utpore: quum omnia nos bri causa sint:
quippe quum nos etiam finis quodammodo simus duplex enim lquoius causa illud est ut i libris de philosophia exposui. M in hoc
enim loco idem de fine docet: ut que fines fiunt artium: eadem ad hominem: qui bisulatur non preterea nationem habeat finis sed pertinentisad finem:aiqi homini taris fini subiiciant tr. Quin in secundo de anima duplicem hanc rationem repetit finis M ter Cminis propriisdisternit quo loco animain: 8c effectialem M finale, causam esse demonstrata Corpora inquit naturalia omnia tam
170쪽
animalim N A plantam instrumenta anime sunt:utpote que aseeausa habeantur. Sed id quoius causa: bifariam est aut enim qs aut quoi . Nec uero simplicius hanc differentiam finis quem Mquos alio modo declaratis ego exposui. Ite non esse inc6 uenies finem duplicem aut multiplicem es sie eiusdem numero; natio e di uersa. ut hominismedici finis seruassie: aut recuperasse sanitatem est qui medico competat:& uirtusqui homini. Accipitur hoc a secundo physicorum. Naturam etia ubi fieri non potest 1 ut plu/ribusad plura utatur eodem uti ad plura ut lingua ad loquenduM ad saporem percipiendum. dentibusad cibum coficiendum. Mad loquutio em expressiorem. respiratae ad cordis refrigenaeem Mad uocem: C5st ac hoc in librisde animalibus8e de anima. Hee ita plenius subiicere uolui: ut Facultasesset ad dita luenda argu menta quorunda: qui exercendi ingenii cauca plures de fine diffficultatesmecta bis diebusmouerui. Na quantur ad argumentri aduersarii attinet; non tanta opusest preparatoe. Sed quid ille. cce, Homo inquit nobilior celo esst: quum finis sit motus celestis' quisia: Finisnobilior sit eo quod spectet ad fine. Quida negaruchominem habere in motu celes hi natione finalem: qui si alias meitaphysice ipsi hunc locum tractarent:apte shatuere ita possent. Sed quoniam respondere ad hominem debuerint:qui ex motu: generario ne arguerat; non recte negariat: quod principita fere physicorum est: ut quod per motum intenditur: finis sit. Fateor enim uerum:quiado non equidePlatone defendo: sed ueritatem quam si uspiam apud aduersarium uidero oppugniari; no minus metesii ipsam qPlatonem dependam: facile itaq: ego aduersiario c6cedo motum celestem habere finem: generasse hominem: M sua continuitate seruasse species generabilium omnita. Nec uero co
tendam sopbistarum modo si hominem dicit finem .sed sit homo fini semodo stet in eorum que subiecimusnatbe: M quide affirmo: M peritius portasse et aduersarius homine esse pine ex loco secudi physicorum illo ristotelis. Constat igitur necessariu id in rebus
naturalibusesse: quod uelut materia dicitur: atq: edia motuseius
ipsiusmaterie. M quia de ambabus causis disserere homo studiosus nature debeat : tum uel maxime de ea que quoius causia est. Hecest enim causa materte: non materia est causa finist8e nimiru finis
ipse; M quoius causa illud a dennitione nationeqr petitur: ut in his patet:que arte construuntur rebus Quum enim talis sit domus