장음표시 사용
191쪽
concizarias patrem deum appellauit. Ergo x filium affert: qui patrem appellarit. lori enim pater uel esse uel intelligi pse sine filio. pulcbrum uero M quod paterisipsum: rore quodam acta illum ita dixisse. furor enim hic est pius ilIe M laudabilis que histribuimus qui nummσinstincti: res diuinas quasnatio attingere nequic humana. referunt. sed tu que laudare debes uituperas. pergit in asserendo uestigium satisee ad trinitatiscognitionem V ii Lis affertqi non item argumentia: sed coclusionem sine ulla pbati 5 e. Si omla Inquit uestigia creatura iri una colligerentur: ppeeta dei cognitio haberetur ad omnia rexcepta comprehensione dei: M infinitate. Rrguimus igitur contra hanc falsam conclusionem ad hunc modum. Si per uesbigia creaturarum po test essentia deldistincte stelligi: hoc certe fuerit aut per speciem reru sensibilitaque non mo do rem quoius sip ecies est: uerta etia causam rei eiusderepresentet per propria ipsiusrei causata uestigiis atac per argu mentatiois nationem a nostro intellectu proficiscentem. A cpersimilitudinem effeci tusequivocucognosti essentictra cause equoce impossibile est. Non enim similitudine vermiscognosci potest
essentia sipecifica solis quum non solii specie differant: sed genere
etiam physico. Quum itaq deus sic causa equivoca omnium cre adunarum nec nisi unitate analogica cum bis conueniant hinc peiusmodi essectus ad quedam communia talum non ad propria ignorat Sirit eciam omia uestigia in eodem collecta: quod ad uersariusiargumento deducit. Sed quum aggregatu hoc finitali miratum sit: nec diuinam equare possit perpectionem, sed iri infinitum a deo ipo excedatura deo aut uno aut altero uestigio essentia dei cognosci non potest. Sic ne per uestagita aggregariau': cognosci potest: Nec uero intellectus noster ex c6munibus argumentaridi principiis licere potest conclusionem propria ad dei nationem: Quandocuide immediata spropositiones deo apras
192쪽
quidem:poterit propter dissimilitudine limitationu: M inpinita distantiam quoquariqi posito. Auctorum etiam omnia sentecta eodem plane tendit. Iam diuusThomas in primo contra geldes capitulo tertio esse aliquasveritate diuinasreperc*que cognoscit nisi per reuelationem diuinam Non possint. ut ueritatem diumegenerationis aut processionis. Ide in prima parte questione. xii. articulo secudo. Impossibile esse ait es lentiam per aliquam simi litudine cerni ab intellectu nostro:quod hismedii probat. Praudiui Dionysii auctoritate: A capitulo P mo de diuinisnomibus: similitudine rerum ordinis inferioris: nullo modo posse cognoscires superiori ordiniscofirmat. utem per spem corporiscognosci substantiam incorpoream non posse ita multo minus p quavis speciem ereature posse cognosci Lbst aliam dei arbitratur. Mox ratisse: v essentia dei est ipsu eius esse quod riussi forme creature competere possit: M qa ee diuinu est in circunscriptu M illimitatur emineris supra omnia que intelligi possint: que aute forma cre ala est limitata ratione uel sapientie uel uirtutis uel essentia uel aliquoiusgeneriseiusdem. Γhilosephi uero sic uolunt: ut qditas substantiarum separata 1 8c maxime P me: cognosci no possint
quantum ad quid est per materialia M siensibilia: Qq aliquam esse huiusmodi substantia intelligi pote . idqi mogisad id quod ipsa non estiq ad id quod est. Unde Aristotelesprimo metaphysice.
Vt uespertiliorum inqt oculi ad luce diei se habent sic mensaiae nostre ad ea que nature omnium apertissima stat. M in primo de partibusanimalium resna illas superiores inqt: tametsi leuiter attingere possumus tame ob eiuscognoscendi generis excellentia magis oblectamur a quum hec nobisiuncta omia tenemus 8c insecudo de celo argumeta de corporibuscelestibus facta dissoluinori posse nisi ratione topica scribit. Averroisetia commenta tertii libri de anima sexagessimo declararis questione illa Aristo telisi Rn intellectus noster possit itelligere sub Atiasnori in ma/teria positas Impossibile est inquit per re sensibiles intelligere quiditatem substantie abstracte sed hoc fuerit quum intelleetus agensiani etur: ut forma intellectui possibili. Alexader quo Q in hac eadem sentetia esst: ge diuus1homas exponens secundia me taphysice librum M tertiu deasai dicit substantia nos intelligere posse: quantum ad esse. nori quantum ad essendia. Ita 8c rei ratio M auctoritasuirorum illustrium impos Iibile esse dedanatiui per
193쪽
corro reasetantia dei proprie atq dimines e stelligatur. quod:duersariuspossibile re autumat. Si uestigia s ide os: eolli
delapsiusad hunc e rem ut opinor quum reperentem qu pia illud scoteu audiuisset ipossi hac in uita distincta baberi cogni/tionem de articulis Fidei: quod sicbola diui Thomenon probae per uestigia creatura arbitratur est. sed per speciem diuinitusmiraculo procreatam que distiricte hoc repetentet. Sed ari hec opinio recta sit.riori hoc loco que reuum est . Aduersarium hic nihil uel a se nationis uel ab aliis aura orizazispro sua opini6e habere iam ostendi Nisaci est fineri soci adicentem aperia. Dicit hominem nisi peccasset priuscognoscere potuisse trinitate
per sapietiam ex uestigiis A p Fide. Sed post peccata cognosceres per sapientia boc est per uestigio cognitione
esse necesse. Quod si post peceatum illud originale ned potest:
ad trinitatis cognitoriem per uestigia deuenire: nisi antea fide il/lustretur Aristotelem autem fide caruisse:nec aliquid litterarum sacrarum degustasse: ne ipse quidem negat: qui fieri potest : quin libi iple turpiter contradicatiquum eundem M pide caruis se M peeuestigia trinitatem cognouisse confiteatur. Sed uidetur no satis vim coui de contradicti 5is syllogismiqi cum animaduersi5eco Rciendi habere. Nec uero quod de primo homine putat T noscere illa potui me trinitatem : si in statu innocentae perstatis et caret impietati errore. religio n. idia uult ut qui ille no peccassise perfectam haberet sciencia: ωmen nunq asseq possiet trinitatis cognitionem M reliqua que a tale fidei profluunt. e Inquirito tuo capidulo: quum demonstrare uestigium expresse trinitatis cognitionem prebere uellet, Corpusinquitiquis secundum et, est in predicamento sub siancie sit compositu ex materia M porma: ramenicam φ est in predicamento quantitatis: ge habet tres di mentiones: nullam compositaem dicit:& sicut trespersone diutrieiunt unum sine compositione in essentia realiter tame distinete: lic tres dimensione orporisrealiter distinguune x faciunt unucompositione. Sed Falsum quod dicit esst. 8c recte Iohannes ogi iamiliaris noster respondit affirma do corpus Iuri ita iumptum dicere composicionem ibis use est nationibus.cii tres dimensione unum constituunt sine ulla composit5e hoc ueriti clut quia in altero quodam ita idem efficiuntur: ud una
194쪽
res numero sitiquomodo de tribusperibisrespectu diuine eencie dicimus quod quidem rebusnaturalibu dare no modo adueruis natioem physice discipline e: uera ecia theotagisnostrisderogat
auctoritate: il diuine naturepprata esse predicat: ut in ea tanta sint tria distincta numero M stupposita: que resuria numero ab
soluta sint. Rut quomodo a scoleis dictu ut licet s diuina essentia sint distincta attributa formaliter: in non faciut compositione: quia nullum eorum sit in potentia ad alterum: quia nullum pedaltersi psiciae. quod dimensibibus n6 cεgruit. Altera. n. pficitur altera ut suo fine. M qua singule ipe dimensio estne aetuspurii ne potentie pure sint:ied partim iri actu-ptim in potentia sta tuantur. hinc unum fiat ex hisnecesse est. Sicut exentibusquorsaltera se habet ad altera: ut actus; aut potentia: que quide tanto nisi cum compositione pieri non potest. Hec ille. Sed quonia de Aristotele M de dimensionu naturali ine agimus placet afferre: ii
Is usde hac re senserit. Censet ille in pmo de generatione Mcorruptione:rerum naturalium unaquaq: bifaria dici: ut carne: os corpus M reliqua:aut enim scam forma:aut securidia materies.
Nam M materia inquit M forma dici e caro :aut os Item octauo metaphysice negat bolem esse ide: qs aiat natoale: mortalera ut
animal ingressibile bipes Sed aliquid preter hec esse arbitratur:
quando hec materia stini. Non es h inquit composidio M mi κtici
ex hinquorum copositio aut mixtio esst. Sed aliqd esse oportet: quod pter bec sitan5 uti elemeta:neqi ex elemetis sed substacia: quod exclusa materia dicitur. His ita positisresiporideo. Corpus de quo loqmur indicare compositione .utpote qatribusdimcsi/onibusconstet. Hgitudse: latitudse: vfuditate: aut ut qd tribus dimensile sit,siq ut forma:simplex esse intelligatur. Corpus in ut qnta M in pdicamento posita quacitatis in quo nulla materia sit: M tamen c6tineat tresdimensiones unitas sine ulla c6posito e est. bolem dialecticu.qd impossibile est y possibili accipiz.partes enim diffinitoisinquis re pro materia habentur. Idq: est corpus si corpus: qa definit: e licet M excluia materia corpus accipi p5t altero modo. sed id non ex dimensitoibus est:ut ne bomo qdem; ex animali M bipede: que scptura: quam 5pposui Aristotelisde/clarae. Sed hic n6 aduertensqd ille auctor de his rebus sepseriit; credit dimensi6es in corpore nulla olo facere c5positionem: nec potuit cogitare quodlibet corpustare nobiliust tellectu humao
195쪽
suo iudieioiquando triplex illa dimensio in corpore latum est: quoi uim cognoscendi mnitate diuinam ipse attribuit. Fuersit ergo ipsi quidem inξime creature magis ad imaginE dei Q homo-M relique pstantioresiquod insania est. Quod aut affert corpus
inquantia habet tresdimensione unitas sine copositis e stitastici sieue deusin tribusperseriis n5 solum cognatum precedenti eius opinioni est; sed etiam a philosophie natide alienu: qq siue sinoleaptis limum .nihil enim nisi substantia subsistere p5t. Corpusauede quo loqmurinora substantia: sed quacitasest: pinde accidesqntitatis inter pdicameta accidecisenumerata et t. Postremo licet inqtiri asa nostra nobilior similitudo trini tari inueniatur: tam e nobisqui in Erdibuscorpor includimur: nullum expressiusuestigio est . v quod in corpore c5cinee. Quod si de te ipe dicit numero ute pIunalty singularii scilicet sua regula qua M Rrishotelem loquutu de intelligentiisputatuta sit ut ipsieppter siuas si ita uult sordes trinitate nisi in corpore cognoscere nequeat. sted si de omibus hominibvsita sentit: uehemeter errat ut solet. Non diuus Rugusti. quoiu iudicium si grauiusiudicio aduersarii dicamo dignea ga cu uiro illo diuino: quii explicare articulum trinitarisnobilitudeatra uestigio dimensionia accipidargumentum: sed a processione uerbi M amorisin nostra arii mapositi. quod non ita ageret: si ut aduersarius indicat uesbigium in corpore expressus commodiui ad cognoscendam trinidatem
contineree. Non diuus Thomas in tractatu de nato e fidei doces quemadmodum respondenda sit inpidelibus de fidei r6e: corpus dimensionesqrpbat M petit. Sed nullum est inquit mediu iaprius ad declarandam inpidelibus trinitatem es ea que s nostra anima
reperiuntur:non ceteri Larieti qui exemplum aut ab anima auta nonnullisaliis rebus spreto corpore acceperiat. M recte illi qde. notior. n. Nobisest imago posita in anima nostia edimensibnes: uerius iuggerit similitudinisnationem: quado qui': Nostru irile ipse experitur uerbum amorem ue in spiritu dimensio es uero coniectura quadam intelligit. Iam si aduersario concedae linea esse improductam: stuperficie asit ac profuditate esse producta. Cognosci quidem hoc uestigio potest unum esse improductum: duo autem producta. Sed que nam productio sit cognosci non potest. At anime nostre argumento cognoscitur productionem filii esse modo uerbi spiritus sanctu modo amoris Non ergo di
196쪽
mensione corporiscertiusnosad trinitatiscognitionem ducent 3 anime distincta eademq unita natio :nec sordibasimmergi in tellectas humanus existimandusest dum intelligeriisiungicur:
M deo immortali assimilatur hed quis fine capituli aduersarius
Faciat itamen propositi finem nondum facit. Verum pro cedenulceriuscapitulo etia quarto M quinto conatur Rristotelem cor poris usa cognouisse trinitatem diuinam ostendere. Scriptum ee ab Rristotela ait fprincipium ultimum:8c medita babere numeruuniuersi. eaqrpia trinitas, quo in loco: quum trinitatis nomen
inquit cum articulo posivisset: dicens TM r rpi ανσ: summam trinitate significare uoluitetque deus est .RIioquin fuerit alia pci pua trinitatisnato quod ne fingi qdem potest. Hoc argumenta tanta habere uim dicit ut M sibi ge ceteri frecte sentietibusplene satisfacere possit. Dictum etiam ab eode auctore repere homines quasi lege a natura accepta uel ad cerimoniasdeoria hoc uti nu/mero: M appellato es hoc pacto accommodare: quum duo ambo dicamus M duosambosaut utro': non omnes. Sed de tribui Dacappellati6 e primum utamur. Ex quibusarguere sic uelle uide .
Ad quod impellimur a natura: M maxime in sacridicandi nacloe:
id M profluit a deo :M referendum ad deum es quia quodquunqiri nazara communi c6tentum a prima impressita sit causa largo quod in sacrificando seruandum natura ipsa docuerit id nature divine attribuendam eλ. Item quum homines omnes a natura impellantur ad sensum trinitatis : sequitur ut natio trinitatis ria turalisnatio sit:proindeqi trinitate iri deo ec putaridia sit: natura
ens ipsa impellensnibit aliud e nisi nature auctor ille M creator qui deusest. M quum omniscausa imprimat siui similitudinem messeetu.resautem naturalis sit dei effectus. sequie ut quod in hac pateat:idem in deo esse intelligendum sit. Eodem tendunt M quein primo libro de celo de supercelastibus substantii modo plurali
modo singulari numero disseruntur. hoc enim tririitatem dei defclarat. Adde quod in problematibusqueritur: quar aqIo noci eortusin unu tertiam lucem excedat. Redditur enim causa: φ Οia per terna perficianturque minima sunt per primam trinizaze finem assequantur: Nam si omnia trinitate perficiune: quo aucunumquod perficitur finis ultimusest: sequitur ut trinitas ne ultimus finis M borium ultimum rerum. Sed tale bonum deuse. ergo deusvrinus&: unuse. Hinc intelligi etia facile pol trinitrice
197쪽
diuinam causam esse efficientem omnium rerum. principita erit m primum M Finis idem re fiunt: qq differarit rationec ut iri naturaes quavisarte mani inum est. Efficiensnanq: forma se pirus coiincidunt auctore Rristotele φ si trinitas sit Finisulti murrerum ut demonstradum es :principia quo efficiens eande esse necesse est. Ita fit ut Abri . trinitatem sancta M cognouerit: M coluerit. Hec ex longa eiusfutilitate collegisse me fateor: M nulla porma ratiocinadi ab eo exposita redegisse ad syllogismos queadmoduipse argumentari uelle mibi uidebatur. Nam ipse quidem sium sensiim ne exprimere quidem satis mihi uidetur. Conatur igizur Aristotelem ex getili x infideli apostolum Facere, M quod peius est: cεtra sententia auctorum sanctorum: qui trinitatem no rils ex fide posse cognosci arbitrantur .Ceterum quod Hier5ymus scribensad Paulinam dicit in illos qui Virgilium de incarnatoe filii dei loquutum putarent. Puerilia sunt hec: M circulatorum ludo similia ac si sine Marone non possemus esse christiani. Idem aptissime dici potest in aduersariu nostrum. puerilia ab eo scribi M ut minime uena sic nullo pacto cbristiane religibi utilia. Ri ut latiusdoctrina hominis appareat. primum drinitatis diuit Mnationem principii Aristotelis este absona 8e contraria ostenda. Mox natonesquashic attulerit patefactam falcas leues pueriles estet M auctoritate quas allegauit minime quo tendarit :ab ipso intelligi. Nam tertium illud Aristotelem dico rie suspicatu quidefuisse trinitatis diuine nationem: declaratum iam est eo loco ubi tririlLatem cognosci nazunali quidem vi ne non posse ostendi: ge fide illum philosophia caruisse: sine qua ipse quoq; aduersarius fatetur nemini posse condirigere hanc cognitio em:nec uero τω uelatione dignatum aut a libris hoc didicisse iudeorum: qua done aduersariusqdem ipse uel peritiore fuisse Aristotele iudeorulibris uel di unitus reuelatum sibi habuisse trini totisintellectum colendit: sed una rerum naturalium sciericia id pactum autumat. Ergo quia semo de celo Arist otele mcidi ianitate inuestigaret: accepit uellit pronutiatum quodda siue proloquium: ut formaque non nisi in materia esse potest : communicari pluribus speciei eiusdem indiuiduispossit. Forma autem que iri materia non est: comunicari non possit: utpote quep se ipa subsistat Sed adiiciti Uz si forma in tota materia est: communicari adire pluribus nori possv. Ex quo intelligi potest ut si diuina essentia Mdelzasipse
198쪽
sit Forma p se subsistens nec in materia posita nullo mo pluribus nature eiusdem personiscommunicari possit: eius quidem ipsius philosophi sententia. Nec dici potest Rristolem hoc de cominu
nicatione cum distinctione Libstaritie non de communicatione cum Urii date essentie cogitasse. Impossibiliusenim Aristoteli e r
uriam es lentiam rium ero non iri materia positam: communicari
pluribus numero distinctis sim formam non in materia positam communicari pluribusindiuiduis cu distinct6e substantietqppe quum in illo duo repugnent scilicet formam: subsistentem communicari pluribuset una numero eeiri tribusrealiter distinetis. in hoc autem unum tantam illud obsistat formam subsistentem communicari pluribus Ite duodecimo metaphysice plures foremoto resarbitratur: si plures sint mundi: nee posse distingui nu/mero:nisi materiam habeant. Qiiod si plurespersonae distinet enumero iant in diuini c6 uenientesin natura una: sequie iudicio eius philosophi ut distinguarie numero per materiam: quod ab surdum es b. Nec dici potest distingui per proprietate relativas
hoc enim non Aristoteli est: ut ex bisque modo exposui patet. Distinctio enim indiuiduorum eiusdem nature: per materia est.
nee possibile apud Aristotelem habetur: ut supposita constituae in esse personat subsistat nobilissimum per relatio em :que mi
nime entitatas eiu nec fundatur immediate in substantia, sed inquantitate: qtizate M acide: ut auctor ipse in qnto metaphys ceest. M inter predicamenta accidentisenumerat : que Asia nos bras
eo logisita exponutur: ut quod fide tenemusrio implicet sibi contradictionem Tamen hoc tuentis est sua :non monstrantis M Rristotelem itidem sensisse dicitur etia secundo de anima causi esse multiplicarionisindiuiduorum. ut species conseruetur quum in uno indiuiduo conseruari nequeat. At natura prime substacie abstracte conseruari i uno supposito p5 t. ergo auctore Rristo. trinitatem in illa este no necesse est. Rddo etiam qs in duodecio metaphysice demonstratum est principium primum M unum ecplene perfectum: a sua ipsum rat5e sufficiens IKa si ipm sufficiturium ad omia tuenda que de deo dicario: frustra posueris plana; sicut M primo physicorum scribitur .principia frustra ce infinica quarido tria sufficiunt. 8c quum generatio sit speciesmotusiqsq:
intelligit M quod intelligi eidem sit in abstractissubstadiisnullus aut modusesse possit in pmo motore M abstracta ipse subfhatia
199쪽
sie, no est qa Aristotelesex suis pncipiis cogae ponere trinitassii
uelypter generatione uelFpter uerbi P ductione. Ita ratio trinitaris diu se no ex pricipiis Aristotelicis accipi p6 t. smouero pugnat cu eis M altius ad gram reuelainis se refertique si aduer sarius aiaduertisset:n5 frustra tam multa dixisset. Sed uenio ad eiusargumenta. R i ad pmu qa a simo It . de celo Gmieirndeo tmale id ita sivi. Expositore n. quo maior u aduersaria aucto ritas est .non ita eu loca exponut. Sed diuus Thomasin prunolentenciaria. Inst trinitate psona ponenda in deo Aristo. eensetisita qua in Osburcreaturis p etio in trinario Principium dico mediu: fine appareat. Ideo ueteres numeru huc semada in cerimoniis statuisse narrat. Ide in que si busde ueritate q5e undecim dicendia inst Rristotele nori trinaria numera in dea intellexisse. Sed huiuspfectione numeri Ofidere uult ex eo qaueterei huc i sacris seruarint. Quod ide s sima etia pie. q.xxxii
mqt hic trinitate reas signipicat naturaliv. quaobre Pythagoras eo ipso colendosee deo sis sacra admonuit: qm eiusa eiusapparet in naturalibus rebus utpote quu ita pRci ad Relis uero exposi tores quo senumerare l5gu eun hac eade snta Di. ut Aristoteles qua uerbisuleree illis n5 stellexerit trinitate diuina sed trinitate lolia rei naturalii quoius piactio in ternario cosisti z. quum omes eius moi respficiane suo principio i medio; M fine. Rrticulus ueroque Arist. grece loque colungit cu note trinitati seno summa Mquandia rem significat ut aduersarius credit. Sed preterea ususeius e tum ad rei ipsiusrεem ae forma: hoc en5 subcεdit5e
sita coueniat oia ut si quia dicere uelim horeman quopticularesco ueniat oeshoies; cum articu Io dicam o ανθρωποσ: quia citaepticularer sine articulo ανθρωπον Tiμα. tum etia ad re cognitata ei apud que loquor tendit ustis eiusde: ut si discipuli inter se desitio doctore loquune: cu articulo nominet necesse e oα ocr. Res n. alteri cognita ab altero notae. Quia ita triplex ususarticuli apud greeos sit: Aristo. quia uniuersitate re natu rallia numero collers pncipit:medii: M Misdixisset: hec trinitatis habere numera attulit cu artieuIo TRcr τριαyo T. ac si diceret
no huiusa ut illiuisticularistrinitatisses trinitatis ipsiussimplici ter stib me trinitatisqa no facit : ut crinitasabstracta in diuinis
200쪽
illa intelligae. Sed qd expposito E: ea signi picetur trinitasquaes materia e sub trinitatissimpliciter r5e:que ea formalisliriguus trinitatibusest .sicut M forma Boisaddicta materie cuboisnote spem humana signiFico. Sed aduersarius φ Leonardia Aretinuaudierat c6uercisse pmo ethico libro τα αsον summa bonui credidit sep usa elusinoi articuli egregia qnda-suma re dicerer quia nec Leonardus recte c5uerterit:sed melius annesargu ro pilusnoster q bona ipm interpratu se . A ppetat. n. oia boraunon r6e siumiised ea q bona: M expetenda eroe forma itaqs pedipm no p si1mmu significae. M licet aliqn sumta significec in non
semp. ut satista declaratu C.Hoc e illud aduersam a metuunquo tanta uim ee dicit: ut plene M sibi M ceterisq recte sentiunt:
satisfaciat. sed q imbecille ac friuolo hoc silua osbuscost ai:que in de eo aduersariuspredicat ris omi ex parte falso dicta uelim. Facile. n. suo ut dicit auctori: M em plene satisfacere p5c. A dsecundia qua a deo M in deo ee id s qa a natana impellimur dicit Concedo id esse in deo: uerum n6 eode m 6 ; sed ut effectus in siua
usa esstmihil igie ualet conseqnentia aduersam illa: φ a natura impellimur offerre deo aimal aut numera pisetu:ergo id talem
deo est: qIe a nobi offere&qq sequie ut i deo se aliquo m6; quod
quide M nos copi temur ex sentencia Aristotelisnumerta ternaria esse in deo iut effectu sin stia causa ei nec minusquaternariu: qinqdrupedisroe contines. qq ne efficiesqde deus e iudicio Aristo/telis nisi inquatum qs a secundis efficit causi proprie: id referri quodamodo possit ad prima que pricipiu eendo uiuendi: servadit
dependendi secundi res hi sed tamen qs nos dicimusquidqd tacta
est: in deo fuisse M esse:ne Aristotele quide negare potenaz:quuomia unite in illo pricipio c5tineri atq: ex eo dependere pateres: Ail creatum M pactum dicere recusaret: Ad tertiu non sequitur trinitatem esse in deo: Ppterea quia trinitatisratio naturalis est:
ut dictu iam est. Unite enim iri deo sunt ea distincta re p ficiuta' ii naturalisiudicio Aristotelis Ad nationem uero nec uere dicit: nihil aliud esse naturam nisi deum:quippe quum natura n5 deus sit:sed ex deo depedeat auctore Rrishoteletia si istud quod male dicitur trabere ad meliore sensu uelimus: ut natura quodamodo deus sie: sa dei uicariusquida est i inquanta ea facit que deus ab elemo uoluerit: in non sequitur ut si ternario res sua perficiat: ternario quo Q perficiae ipse; si nature auctor est. Vt enim ille