Bessarionis Cardinalis Sabini & Patriarche Consta[n]tinopolitani capitula libri p[ri]mi aduersus calu[m]niatore[m] Plato[n]is incipiu[n]t feliciter

181쪽

Aristotelis: Iicet motaseorum tempore mensuretur nec dici p6t successionem banc esse inquantum mouent celestia corpora: aut erum racionem Ozi:aut ratione mouentis hoc sit: quod sit natione moti pari ratione deus quo babebit successionem: a quo primu celum mouetur. Sed sinatione mouentis quum mouere rici aliud

sit nisi uelle ipsius intelligentie uti uolutarisaci a nulla successio est auctore Arishotele: sic ne in mouendo quidem esse Poces h. .

Deinde opinio Aristotelis inquit de rerum pro duetae e magis conssena fidei q opinio ΓIatonis quia Aristoteles posuit deu osa

produxisse ex nihilo: M a deo omnia dependere immediate: sicuta causa efficiente:que quidem dogmata cum dogmaze ctris hiano

multum conueniunt. solum differunt in mundi eternitate. quam

fidesnonasterit. Plato aut credidit φ primus deusnonPduxerit uniuersum immediate: sed per alterum deum a primo P ductum: M qui fregem eum appellat: tamen non sibi rerum causalitatem activa immediate tribuit. Hec nullo pacto ad Rristotele postere rei: declaratum iacita nobis secudo uolumine est. Platonem audem ita sensisse ut principium primum no per seipsium: sed peria inerum crearet mu dum uere ab aduersario dicitur. Sed hoc c5 sentarieta magis nostre fidei est: q illa Aristotelis opinio: ut deus non produxerit muridum. Nam ne fides quidem aliter ponit: qui per filium cuncta creata a patre sint. Omnia per ipsium facta sunt inquit. Ipsum autem est uerbum: quod in principio erat: 8 deus erat. quod si mysteri u trinitatis suspectum ab aliquo illoria gentilium dici fas sic: Platoni hoc urii dandum est: qui a primo principio geniram asserit personam diuina: que iri uirtute patris cuncta crearet. Audi Porphyrium in quarto libro historie phi/losophice: flatone ita de bono sicripsisse referente. R bono mens prodiit: iri intelligibilis quodam modo humano ingrio atq: per se subsistens in qua ea: que uere eritia sunt : concinentur. Omnis

entium substantia sita in quod M primitus pulchrum est: M de seipsum forma pulchritudinispossidet. Prodiit uero eterne ia causa deo ipso emanansqqm sui ortus principium non ad aliud referz

quoad non per motum producta est illa ipsia sponte sua ex deo

Prodiit Liqi ipsa autor est nec uero a temporali ullo initio pro cessic: tempusenim nondum erat nec facto iam tempore: subiicit ipsa temporisnationi. semper enim intemporalis solaqi est: atqi Uzprimusdeus quiscuncta efficiat tamen unus solus': semper est:

182쪽

Propterea quia non cum iisnumeretur M ordinez: Sic mens sola sempiternacli est: 8c tempore ipsa uacastempus ipsa rebus tempo/nalibusest: manensin eadem sue sempiterne subsistentia: natione. Hecs orphyriusex Platonis sententia. Verum aduersariusprosiua consaetudine me illud quidem intelligere unqm uoluit quod apertissime ab Aristotele sicriptum est. Platone solum arbitrata creatum generarum qi esse cetum. At ita quem nullo pacto est Aristotelisplacita: quod ipse dogma appellat: Rris boteli tribuit. Se quum Platonem calumnietur Aristotelem ita prefert: ut non satis callere aristotilicam disciplina uideatur. CAd hec:interpros inquit: male interpretari sunt Aristotele ubi dicit Q deuses h asaleternum M optimum. Debuerunt enim interpretari uitam Atacuiuensnon animat: quia animal ingreco non dicitur ab anima: sicut in latino: sed a vita. Alter hic error aduersarii est: ut graeca nomina ex etymologia :id est natione nominis mori ex usu ariaglogico incerpreremur: uerbi gratia papωπον dicimus:ne holem interpretemur: sed reminiscentem: 8e quum s Lo imon deum; sed currerem; M quum δωχμ:non uitam: sed feruorem. Sic erit censet:

ut quis Aristotelesycoop hoc est animal dixerit: tu non animal interpreteris sed uita a qua δογον dietum est; quasi quum asmal

dicitur nullo pacto quisintelligere uitam quear. Atqui animal ab anima dicta repem eodem potes h quo Icoop. Anima eni Pn cipium uite es h. M licet in plantis anima uitaqi sic: came quia per fectius patentiu': in animali hec sunt; hinc graeci a uica δωον romani ab anima animal nominarunt. Sed quur deum animal Aristoteletappellauit:Facile dignosci abbomie potest: qui usiam M uernaculos ut ita dixerim i mores greci sermonis tenead. No. N. suo ipse iudicio M inuestigatione compertum hoc Ita asserit. Sed phamen dicit. hoc est. dicere solemusdeu esse animal sempidemia

optimum: ut ex publica opinione conpessum accipiat animal ee: quoi euum continuum ipse attribuat.quod per demoris rationeliam ceperit aut certe ut sue demostrationi uulgarem eriam opi mone congruere ostendat. quod sepenumero ita facere c5sueuic

ad quem sensti m M diuus Thomas exponens. Appellar inquit

Rristotelesdeum animal sempiternum: optimum:quia uulgo Ita dicebatur. Vita enim in solis animalibusmaifeste nobis sentitur:

quα quum illi precipue competat: proinde almal dictus est. Sic diuus Thomas.quanil Ribertus celi motorem dici animal errori

183쪽

Aristoteli ascribit. Ita constat Aristotelem animia uoluisse non uitam dicere: sed aduertarius non usqrqua et peritusgreci se clis nec animaduerterisqueadmodum Aristotelesin docedor cedate damnat M emediat interpretes: M que riuriq addiscere ipse potuit docet alios. Secundi capituli crime e . Plato nihil de trinirtate diuina sentire potueritiquum Kristoteles aperte intellexerit trinitatem esse in deo ex solo uestigio impresse in rebus creatis.

Quod ita probat. per uestigiu inquit potest stelligi uestigiatu: quum uestigium sit similitudo uestigiati. Ergo Rristoteles et res

naturales: M creatas intellexerat trinitatem etiam intellexid. De

cognitio e trinitatis, quod ad hosphilosophospertinet:dixi satis secundo uolumine: quoius loci summa hec est . ut mysterium mynitatis non sit reperendum iniit ad nostre fidei aucstores Si quid tamen significationis M quoiusdam suspeetioriis cante rei uel iri exteris auctoribus quererida sit 8e notadad6ge plura expstiora inditia comperiri apud Platonem: q apud Aristotelem possunt. quod quum satis suo loco ostensium sit; hic argumentum solum aduersarii: quo Aristotelem probare conatur aperte cognouissis

trinitatisdivine nationem:refellere debeo: quia c5tra theologo mo ferirentiam est. Dicit ex rerum peritia naturabum cognitam esse

trini ratem diuinam: quia diuus Hilarius libro de trinitate dicat. Non putet bom'pa 'intelligentia: geri enationis sacramentum iis in posse cognoscere. Diuus λmbrosius Impossibile est generatoriis scire secretia: mens deficit: uox silet. Diuus Thomasin prima piequestione trigesimasecurida articulo primo. Impossibile est inqt

per nario em naturaIem ad cognitione trinitaris diuine puerit re M qui probare enititur trinitatem personarum naturali racione:

fidei derogat: primum quantu ad dignitatem: quia Fides de rebus inuisibilibus sitique humanam excedunt rat5em: ut Apostolus epistola ad hebreos fide inquit de non apparentibu es h. Mox

quantum ad utilitatem inuitandi ad pinem homines quum enim rationes n6 cogentesin ducat: incidit certe in irrisione infidelita. purabunt enim nosilli nationibustantum histrini M propterea ira credere: que igie ex fide sunt: non nisi per auctoritates P barrdebent: apud eos qui auctoritatem recipiant. Apud ceterosuero latis est defendisse: ut impossibile non sit: quod a fide predicatur. Quibuus grauissimis ac uerissimis sanctorum uirorum restimo Πiis latissime patet: primum trinitatem cognosci ratione natur all

184쪽

impossibile esse. secunda iplurimum derogari pidet is huiusmodi sene tertium: fidem irrideri. quartum: auctoritatibustata sacris posse probari trinitatem. C6tna que aduersariuspatiam scribere audet. Expressiusitem sanetusidem demonstrat: philosophosnon coIgnouisse propria diuinarum personarum ex auctoritate Dauli epistola ad corinthios. Loquimur dei sapientia: squit:qua nemo principum huius seculi nouit .principeserum pro philosophis ibi accipi conpessum est. Diuusquo Rugustinusprimo de trinitate

mentisnostre aciesinualida inquituri tam excellentissima lucem figitur: nisi per iusticiam dei emundetur. In hac eadem sententia

est se diuus Basilius omelia super scripto illo: In principio erat uerbum M diuus GregoriusNazazenus cum locispluribusaliis: tum sermone de diuinitate:M altero sermone de filio. Sed aduer sarius qui suo argumento fretus quid sancti auctores scripsissenti

minime curarit. plusvalet inquit apud me natio una: qm multe auctoritates. responde ad rationem inqui ita ut te uustum fater': A sue rationi conpidens hic uerba: M impetum facit. Sed quanta

ρ ualeat eius ratio uideamus la rebusnaturalibus quasArisboteles

nouit uestigium esse trinitatis atqi ita cognitam esse trinitate ab Aristotele ait. Vestigium trinitatis es sie in creaturis silue rebus naturalibus certum e. Sed quid M quemadmodum hoc uestigiusit: Mquatum cognitionisafferre possit; cogitemus quo eius e exposita; perspicuum sit: iri quantum errorem inciderit aduersa rius innatione uel bigii difiniendi. Vestigium ita a Oeologistraris latum a rebus corporeisanalogie quadam ratione: accom modatum diuini est: atqi ut corpori uestigium perobscure: ac imperfecte representatur; sic diuinitatis uestigium admoda im perfecte in creatura est: Nam ut qui uestigium pedis humani uiderit;iritelligit quidem non equum: sed hominem esse qui imgpresserit: Verum quisnam sit Socrates ne: an Plato: intelligere nequit; Ita M quod metaphora uesbigium prime cause s creatura haberi fatemur: impressio quedam est: qua essentialia attributa diuini speridniscognosci possitnt. A ppropriata uero propria no nisi fideiquasi fundamento subiecta recipi possunt quum .n. summa apud theologos differentia inter propria M appropriaradivinarum persenarum est. Tum ne ipse quidem essentialia nati Onem appropriatorum recipiunt: nisi per relatione intelligant . proprium nan id este uolunt: quod ita uni persone conueniat

185쪽

ue nullo mo salua fide posse attribui Hieri: ut paternitasia gesnenatio activa: patri attribuatur propria; nec filio ullo pacto: aut spiritui sarieto communicantur; fidiatio autem M generatio

passiua: Filio. Spinacio uero passiua spiritui sancto. Appropriata

autem: esse attributa essentialia tui potentiam: sapienciam:boni tatem: que non ita ateribuatur: ut potentia sit m patre: M nullo

modo in ceteris personissapientia in filio tantum. bonitas insputantum. Sed ita ut communia omnibusiat essentialia sint. Es sentialia uero ipsa ita intelligi: ut nulla cum relatione adhuc ad perseriasdeo attribuane: ut potentia:sapietia:bonitas: absolute: divine nature attributa. Quum itaq uinigium trinitatis s rebus hiscreati sinesse fatemuri non propriorum aut appropriarorum qua appropriata sunt:uestigiu intelligimus sed est entialia: Abusia ducimur ad dri cogniti 5em: uelut preuiisquibuseam:siue eru diment sessiue elementist quoad nature humae imbecillitas diusas re assequi potest. idq: triplici nati6e. Rut enim ut assimilatum ad exemplar refertur creatura ad deum: quod idea diuina est: aut ut productum ad productorem: aut ordiacum ad finem relatε emensure suo enim quod fine mensuratur. Nec uero uestigium

intelligi integre potest : nisi triplici hoc respectus genere: quum singula nori Dificiat auctore diuo Augustino libro octuagintiatrium questionum questione septuagesimaquarta . His igitur tribusrespectibus theologi consederant appropriata diuinii per sonis: Quippe quum crea tuna respeetu similitudinis representet exemplar quod filio appropria turirespectu productionispo

tentiam que Piatri appropriatur:respectu spirationis; bonitatemque spiritui sancto. Que uel aliis nominibus interdum redduntur. Nam M nomine substantie: uirtuti soperatonis M numeri pon deris&: mensure: M unitatis speciei ordinis: Quamobre generale:

M ueluti regula reddi de uestigii partibus ita potest: ut omnes perfectiones quae reduci ad trinitatem possint: sub quada mutua

conneIcione: uestigium constituere possint. Verbi gratia: quum

a substantia uirtusprocedat: sicut Filius a patre: M a substantia Muirtute Opatio: sicut a patre M Filio spus sanctus Ideo bistribus c5sumi uestigium potest. Patet etiam qua ratione uestigium ctb imagine differat. Vestigiu enim imperfecte: M sub nat5ne sipeciei representat: ut dictum est. imago autem perfectius represendat quippe quae sub natione indiuidui refert: ut describi possit, quo

186쪽

quidem cognitione rerum naturalium ad dei tatemplationem:

sed non ampliusu quoad deum omnipotentem:sapietem: bona: M reliqua huiusmodi intelligemus. Idq esst: quod ab A postolo scripta legimus. Inuisibilia dei cognosci ex rebus sensui subicistis paternitate uero ineffabilem illam M filiationem: M spinacione nullo paeto noster attingere intelledius potest. M nisi pricipiis hises lentialibusattributi sutendo: M fidei imprimis subiecitatadpropriorum cognitionem enizatur:remaneat in cognitoe essen italium tantia: acqi exteriora queda non interiora diuine nature intempletur: necessee.omnino ut similitudine uestigii: aut ima

ginisutimur ad docendam trinitatem postq Me firma articula tenuimustrinitatis Sic inuestigarida comperiendaq: hiseisdem iuvamur: M aut similitudinem designamus quemadmodum artgumento intellectus uerbi M uoluntati spersonasdiuinasdishur guimustaut dissimilitudie quadam ut diuus Augustinusupterea patri appropriari potenriam ait me quia patres apud nos solene esse ob sienenutem infirmiores aliqd tale suspicemur in patre illo sumo at omnipoteti. Hec admo Thoma parre pma ques hi 5etrigesimanona articulo sexto plene scribuntur. Ex quibus facile

intelligi p6 t Aristo tele: M reliquos pbilosophos i lios essentialium

attributorum dei cognitionem ex suis studii saliquam proprio πuem aut appropriamas nullam omnino habuisse. atq oppositu eiust quod aduersarius putat assequutos. ex rerum naturalium disciplina: qq enim deus triplici persiona distringuitur: tamen haec uestigia non sunt a tribusillis personis inquantum siunt tres sed inquantum iam unum. Ita sic ut intellectus: qui radioe m6itus Naturali: diuina tatempletur: que iri bis dis bingui senserit: scilicet uitio naturalisconditionis: hec unienda iudicet in diuinis: M quo priora superioracp repetati eo deuenienda censeat ad simpliciora unitiora . Dixi philosophos nullam habuisse cognicionem aps

propria torum: quoniam 8d si essendi alia attribuza cognouerunt:

tamen non ut appropriata diuinisdignoscere potuerat. Qilippe quum appropiata ipsa relatoem quanda designat; que cognosci non potest: quum proprium hoc est terminus ignoratur. Vnde

187쪽

Averroiscommentator e epones loca duodecimo metaphysice: quo A ristotele deum esse substatiam capietem M uiuente Fates. Est igitur inquit deus unus8c sapiens quo argumento quidam

trinitatem esse in dei subn antia pupauerianz:conciturqi sua tueri opinionem: ea ratione:qa deus sit tre M unusetueri tamen non possunt; quia quum substantia merit numentata: congregatumenti uri eri unum per intenti 5ena utrientem addita congregato.

Non igitur si A ristoteles attributa essentialia cognouit:eadem M ue appropriGra cognoscere potuit. longeqr minusper essenti alium cognitionem deuenire ad propriorum potuit. Rdde quod creature ducunt in dei cognitionem inquantum ille causa entita productitia est. Tali autem causa: communis tori trinitati est: quum in hoc tres persone uniantur: non distinguantur. At Ida per errect um cognosci non trinitas sed unitas potestrae M diuo Dionysio placet capitulo secudo de diuinis nominibus comunia totiustrinitaris esse omnia causalia: M diuo Augustino in quinto de ciuitate dei .capitulo decimoseptimo . Sicut pater 8ί filiusiriqe ad spiritum carietum sui principium urium uta omnestrespsonesilant unum principium: ad producendam creaturam. Nec uero Scotus uir sume Lbtilitatisaliter senti liquia dicat. ultra taetri nam philosophorum esse necessariam christianam theologiam: quoniam proprie sprimae ivbs haritiae quae communiciabilis in tribuspersionis est intelligi non potes h ex esseetibusqui a deo p/cedunt: ut Δb uno no trino. Plusqi errori sin quid qcOmodicatis afferiirit: quia nulla creatuna sit una numero in tribussuppositis distinetis Deniq: natio creandi us adeo uni tantum Tribui diar:uc summi theologi dicere non dubitarint: si una latum esset psona: a uc in ea esse plenam sapientiam: M potendia: posteq: pducereo me possibile. Ira causalitasex sua ratio e inquantu ad extentam productionem refertur: rio affert habitudinem ad internam P ductionem: licet deustandamentu necessario sit 8e natio M causa

utriusqt productionisM qdem prius interne R externe: qpropter pHIoibpbi quis babitudinem rerum ad principium efficiens ne

cessario asaduerterent. tamen producitionis externe habitudine: ad internam productionem no adhibuerunc. Quuriqi resuri Iesproductaseste faterentur. ad internam tamen diuinam illa productionem aspirare n5 potuerat. 8e quum creare nihil aliud iiz qm dare esse. Terminus autem actionisostendat principium

188쪽

aetionis omne enim agens sibi simile agit. si terminuscreationis est esse: principium quo producens creaturam est esse diuinum:

tribus personis commune: sicut M essentia esst. Ergo esse creatumino trinitatem sed unitatem declarat. Tum eciam quia deus causa causa creature sit: non univoce: sed equi uoce:aud analogice nec nisi minimam quandam similitudinem fundatam in unitate ana logica habere possit creatura cum deo: non sequitur: ut si in recreata sic aliqua trinitas in re etiam increata sit: que enim in in ferioribus distinguuntur:hec in superioribusuriiuntur. Nec ex Natunali quidem natione intelligere quicqam multiplicari in ira tura diuina possumus quado quod in effectu multiplicatur: at distinguitur; id in causa eminens unitum que continetur. Vnde diuusThomasquemone undecima de ueritate articulo ultimo

quisinquit s creaturi saliqua reperiatur similitudo personarum: non tamen ex similibus illisc5cludi licet ita esse in diuinisquum ea quem creaturisreperiatur dis hines auri creatore sine ulla dis/tinhione sint. Sed aduersarius uacuus harum rationum putar Rristotelem exploratum sibi habuisse mysteria trini pacisiperitia rerum quas calluerat naturalia M quod munus sanctissime fidei M reuelationis solum esse ibeo logi nostre religionis arbitrantur: ipsc nature attribuit: M argumento quod insolubile putati hoc aggreditur sapientissimosomnes doctoresqui adhuc iri religi 5ectristi claruerint. per uestigia inquit potes h intelligi uestigiata: In rebus autem creatis M naturalibus est uestigiu trinitatis Ergo Aristotelesqui re naturalesia creatas itellexit:trinitatem etiam intellexit. Hoc non solum non indita lubile est: sed etiam facile

solubile. Falsio etenim dicitur uestigium trinitatis inqua um cri nitas est: esse in rebus creatis. Non enim ea ratiori qua trinitias

distinguitur siua productione interna. Vestigium trinitatis in reliquiscreaturii est: sed qua unitum M anu: quomodo exposui. Contra inquit Aristoteles hoc cognouit demonstrato deo. hoc autem est trinitas ergo cognouit trinitaze. Hoc a puerisdidicit:

qui in scholis ingenii exercendi causa ita argutat. Sed quod uel illis se luere facile esst: sic respondendo: Aristoteles deum trinum

M unum cognouit: et tame non cognouit deum trinum M una:

ipse imperitia soluendi Iapsius est in tantum impietatiserrore Merio stre religionis arcana declarari nature facie psgui existimet.

Rc si trinitate cognita ab Aristotele dicit sub nat5e; qua trinitas

189쪽

est ut quis trinitatem sub ratione qua trinitasest cognoscat. M tamen ignoret qua nati5e distinguantur ipsa supposita Myprus sui se aut appropriatisdescribatur ac limitentur. M eodem uolui et ut in natura diuina distinguat; que unire omnino debet. Quid uero trinitas illa Aristoteli cognita: per distinctionem ne minis sit: an per distinctionem realem . Nam si per distinetione renis nihil ad nospertinet christianos: sed si reali prorsius aut ita est: ut accidentia realifer distineta sint 'uod esse s deo nemo c5cessierit. aut ita ut tres substantie primae realiter sint distincte. Sic enim

ab illo supposita se bypostatadistinguune. Plura inquit aduer

sarius meam sententiam tuentur. die sedes reliq. ut calor effectus a solo. in hoc siubieeho calorem essenis Ie declarat: sic δὲ trinitave

esse in creatore exprimit uestigium. quod iri creatura a creatore positum est. Hoc reliquum nihil est: M contra te est. Calor enim

effectusa sole non est in sole formaliter: n i ita sol calidus: sed uirtualiter est. Quid uero quum ne effectum quidem a deo qcq

sit opini6e eiusdem philosophi Aristotelis Quid inqt tbeologi

sancti adducunt nationes ad probanda trinitate: si nulla expmiratione posscs Quid PauIusinuisibilia dei per ea que Facta surizconspici intellectu dicit/ Sunt ista quide: sed tu imperitia distin guendi quemadmodum dicatur intelligere nequisprobari enim aliquid per effectum: bifaria potest: aut enim ita ut ab esseetu ad causam cognoscendam deueniatumquomodo ex motu Pmus motor M deus cognoscitum aut ita: ut posita causa conuenire es laetum cause posite ostendatur ut in sydenali scientia eccentricos esse probamus: φ natio apparentium circba motu seruari possunt conuenienter tali positioni. Quia itaqi diuus Rugustinusarguac ex processione uerbi M a Moris ita intelligendum ut n5 ducatur per inuestigationem ab effectu ad ponendum trinitatem sed ueposita trinitate ex fide: congruere positει natione uerbi amoris

reliquorum huiusmodi declaret. Quod probandi genusi alia uerisimilisquedam est: ge que Blui de facili possit. Non enim si

deusest infinitus: sequitur ut filium quoq: infinitum producαr physicus enim pro duetionem hanc internam esse impossibilem dixerit: M potetiam des infinita apparerem dependeritia entiri out in productione rerum ex nihilo: si admittit eκ nihilo esserductasnec oportere tantam in effectu: quantam in causa esse

190쪽

perfectionem. Nec uero sequitur si intellecstus noster producie uerbii: ut intellei iusquoqi diuinasidem faciat. quia rio univoce intellectusde nobis ge de deo dicatur. Pauliisuero nemine priri cipum huius seculi hoc est philosophoria trinitatem cognouisse aperte ad corinthios scribit ut dictum est. quod acit ad romaos dicit Inuisibilia dei stelligi ex rebus creatis unitate dei no trini tatem significat. A git enim apud eos qui plures deoscolebant unquem errorem aptissime tata poterac argumeto creaturarumque

deum unum esse declarant:ut a zbeologis expositum omnibus. Magister sententiarum in primo refert. Ita aduertarius frustra capitula tria tota c5sumpsit ad osten ndum Aristotele ebristi

' anum fuisse contra sim religio censet ed quum friuola hec ita

dixisset: quasi iam potissimis ratoibusvictoria obtinuerit: ei Iercsese contumeliosius M Platone ne somniare qdem trinitatisr5 potuisse ait. Fatetur tamen eundem: quem ne somniasse quidem trinitatem dicit: semel tanquam furore c6citatum appellassis deupatrem: quasi parum hoc sit ad Platonis egregiam laudem. Sed qPlato propiusad trinitatiscogniti6em; g Aristotelepaccesserit: satis suo Ioco ostendimus. Nunc breuiter diuum Rugushmum meminero: qui in octauo libro confessionum fatetur sese legissem libris placonicorum auca orum Agrion eisdem uerbisnationes euangelii nostri illius Iri principio erat uerbum: M uerbum enat ' apud deum: & reliqua loci eiusdem usq; ad uerbum caro factum' est: exclusive. Diuum etiam1 bomia non pretereo: quis Pperem: p 0- ms qui linter initia sententiarum allegarisdiuum Rugustinta. Plato inquit hoc intelligere potuit: quum megyptum profectusesset. In prima etiam parte. R eperitur inquit in libris platonicorum. In principio fuisse aerbum uerum mori ut uerbum persona ge nitam significet: sed ut ratio rerum ideatisintelligatur: per quam discuneta creaveriz. Ceterum M si appropriata tribusperioni illi cognouerunt:tamen deuenire ad spiritus saneti bonitate no Potuerunz-quia cognoscentes deum: non ut deu coluerunt. Hocide M diuus Augustinusde Porphirio platoico auehore in decio libro de ciuitate dei testificatur.uidelicet tres substantias illa sta Ituisse. Primam quam patrem uniuersitati sappellaret. secundam: Primam mentem: que filius a Macrobio dicta est tertiam anima mundi quam Miaro poeta ex Platois opinione spiritum uocaz. Spiritusintusalit: totos infusa per artus Mensagitat molem