Theologia universa ad usum sacrae theologiae candidatorum auctore r.p. Thoma ex Charmes Continens tractatus de Deo creatore, de Deo incarnato, et de gratia Christi. 3

발행: 1837년

분량: 354페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

Tractatus faciemus , de peccato ergo restat resolvendum. I. Utrum aliquod tu Christo fuerit. a. Utrum , quatenus homo, Peccare Poluerit.

x. Nullum prorsus in christo fuit 'eceatum. Est de fide conistra Calvinum . lib. a. institui. Cap. 16. Prob. I. Ex Scriptura . I li br. 4 Habemus Pontificem teneam tum per omnia Pro similitudine, absque ρeccato. I. Petri a. Christus . . . . Peccatum non fecit. nec tu Dentus est dolus in ore vias Quare Ioenis. 8. de ei p,o conlidet, ter dicebat : Quis ex Mobis arguet me de ' cento φ Prob. a. Ex Cone. Ephesitio Cain. to definiente: Si quis dixerit Christum pro seipso Mertfeium obtulisse , et non Psιius Pro nobis sneque enim oblatione indigebat, qui peccatum omnino ne

quia debitum satisfaetendi pio illis in se suscepit. Isaiae 53. Iniquitates eorum Use portarit. Inst. I. Apost: Σ. cor. 5. de Christo ait : Etim qui non noote Peccatum, pro nobis peccatum fecit. Ergo suerunt ii, Christo peccata ProPria. Resp. nego conseq. Ibi enim peccatum sumitur pro hostia , seu Vietima Pro peccato , quo sensu de Sacerdotibus Dinas 4. dicii :Peceata popiali mei comedent, id est, hostias pro peccatis oblatas. Inst. 2. cum Caloino: Christus desperatione et impatientia reus suit, quando in cruce pendens , dixit Ρatri: Deus, Deus meus, ut quid dereliquisti me r Ergo.

ResP. nego ant. Neque enim illa verba sunt hominis impMientis et desperantis . sed hominis doloris sui acerbitatem indicantis. ac suae humanitalis veritatem demonstrantis, ut observat Sanctus Cyrillus , l. i. ad Reginas i et certe quomodo desperasset Chrisius, qui intuitiva Dei visione fruebatur, qui de resurrectione cerius erat, qui Deo Patri dicebat: In manus tuas commendo sρ .ritum meum PInst. 3. Humana Christi uoluntas rebellis suit voIuntati divinae, eum dixit: Pater siferi yotest, transeat a me calix iste; ergo, etc. Res'. nego ant. Nam Christus praeceptum moriendi lubens acceptavit, oblatus est enim, quia potuit, Isaiae 53. Licet ergo humana Christi voluntas illis verbis voluerit significare assectum naturalem abhorrentem a cruciatibus, ut, nempe, se Verum demon straret hominem . subdita tamen et semper eonformis divinae voluntati suit, quod testatur, eum addit; 'nuntamen non mea , sed tua paluntas i.

102쪽

obile es. I. Christus peccavit in Adam ἰ ergo

Be . nego ant. Nam , Lucae I. Angelus Mariae dixit: Quo a ex te nascetur sanctum, pocabitur Filius Dei. Qui locus exeludita Nativitate Christi peccatum originale . . . Prob. ant. Christus etiam originaliter suit in Adam ; ergo inteo peccavit , in quo omnes peccaverunt , Bom. S. Res'. dιst. antec. Fuit in Adam , materialiter , et secundum Corpuleritam substantiam , conc. active, et secundum seminalem rationem, nego ant. Licet ergo Christus sumpserit carnem de Virgine , filia Adam , tamen non descendit ab Adam per seminalem Propagaliouem , neque enim ab ullo Adae filio fuit genitus 3 ergo

Christus , etiam prout homo,fuit omnino impeceabilis. Prop. secundum praesentem statum , in quo natura humaua Christi es verbo hypostaiice unita , et visione beatifica donata ; est de fide.

Prob. l. Ex Scriptura, Lucae I. Quod nascetur eae te Iunctum, Poeabitur Filius Dei; atqui quod nascitur sanctum, nimirum san-oiitate substantiali , non potest peccare ἰ ergo. 'Prob. 2 ex Iraditione Patriam. S. Hyppolitus martyr. , apud Theodoretum . dialogo r. ait : Dominus a peccato alienus erat. S. August. lib. a. de peccatorum meritis et remissione, cap. 1 de christo dicit: In cujus non tantum dioinitate , sed nec in a nima , nec in carne ullum potuit esse peccatum. Et capis 33.

liis Apostoli verbis r Talia enim deuehat ut nobis esset Pontifex. σanctua, innocens, segregatus a peccatoribus etc. Proba Chri- sium , non tantum non peccasse, sed nec peccare potuisse , Maeretis omnes Sacerdotes , qui in Sacerdotio laudabiliter iusteque pixerunt, habuisse necessitatem sacriscium primitus pro suiε offerre peccaιis, solo christo eaeissente, qui hanc necessisarem S e erdos incontaminabilis non haberet. Prob. I. ratione. Si Christus. etiam prout homo, peccare Potuisset , idem de Verbo dici potuisset , atqui absurdum et impium. ConSeq. ergo , etc. Prob. seq. maj. Quaecumque dicMntur de natura tamquam de principio quo praedicantur de supposito tanquam de principio quod: sic dicitur: Deus mortuus est,.quia mors naturae, cui Verbum est substantialiter unitum, tribuitur tanquam Principio quo: atqui soppositum naturae humanae in Christo , liud non est quam Verbum ; ergo , etc. Objicies. x. Christum potuisse peccare non repugnati erg Prob. ant. Christum potuisse mori non repugnat; ergo nec repugnat Christum potuisse peccare : non enim Deus minus est Vi-Veus per essentiam , quam sanctus per essentiam . . 'ReN. nexo conseq. Disparitas est, quod mors sit malum P

nae , euita Deus auctor es e Potest: quare sibit impedit , quomι

103쪽

Eoo Tractatus nus . . per idio malum communicationem , Deus, in naturae creala subsistens, dicatur mortuus; e contra peccatum est malum culpae, cujus Deus auctor esse non potest , cum sit essentiaIlier inordinatio ; indecentiamque in Deum relanderet, si esset in natura creata , cum qua unam personam constituit: ac proinde peccatum magis repugnat sanctitati per essentiam , quam mors repugnet Vitae Per essentiam in aliena natura subsistenti.

Objicies. a. Christus suit liber ; ergo potuit peccare. Resp. disto ant. Fuit liber libertate contradictionis , qua poterat bonum illud amplecti . vel non , conc. libertale contrarietatis, qua honum posset amare vel odisse , .vel etiam n Iiquid bono oon trarium amplecti, nego ant. Neque cx eo ejus libertas suit inimi nuta , eum peccandi potesias sit Uesectus libertatis , non persectio, ut docet D. Tho m. i. pari. qia. 62. art. 8. ad 3. Inst. Humanitas Christi . seclusa uti ione hyposlatica , peceare posset ; ergo et lati unione posita. . Prob. conseq. Persona Verbi nihil prorsus immutavit in operationibus naturae humanae ; ergo si humauitas Christi potuerit Peccare seclusa unione , ita et ea posita. Resρ. dist. ant. Nihil immutavit, physicu in , cono. nihil im mutavit , morale, nego ant. Illa porro immutatio moralis consi-siit in hoo , quod persona Verbi, quae in omnibus humanitalem Christi regebat , effecit ne eius volutilas aliquid admitteret inordi

natum.

Quaeres : Unde repeti debeat impeeeqHlhas christi pNota: Durandus , in 3. dist. 12. qu. a. Gahriel, dist. 2. et 12. via. I. et Scolus qu. I. docent humanitatem Verbo unitam non habere praecise rationem unionis ut non posset peccare , sed ex adjunctis . nimirum visione beatifica, gratia sanctis caute, singulari Dei proiectione , etc. quae si a Christo separata suissent , ut separari absolute potuisse assirniant, peccare potuisset. Contra quo S :Resp. Impeccabilitas in Christo oritur praecise ex hyροslatica

naturae humanae cum Verbo unione.

Prob. I. I x Script . Lucae t. Θiritus Sanetus superoeniet in te, et oirtus Altissimi obumbrabit tibi e ideoque et quod nascetiar ex te sanctum, pocabitur Filius Dei. Ex quo sic argumentor et ea dein ratione Christus est impeccabilis , qua est Sanctus , Sanctitate non autum adventilia et accidentali. sed naturali ae substantiali atqui Christus , praecise vi unionis hypostaticae , est Sanctus sanctitate substantiali et naturali; ergo praecise vi unionis hypostaticae, est impeccabilis; quia . ut ait Tertullian. l. de carne Christi, Uembum assumendo humanitatem, illam fecit suam , et faciens suum,

fecit non peccatricem. v Prob. a. ex traditione PP. S. Athanas. sem. 2. contra ΑρOL

unarem i ut refertur tu Syaodo VI. Act. 8. dicit, quod Christus

104쪽

de Deo Incarnat si est Sanetus natura sua , et immutabilis ad malum ; atqui natura Christi consistit in unione hypost alica humanitalis cuin Verho ς ergo ex illa unione Christus habuit, ut nul Ialenus peecarc Potuerit D. Ambros. lib. de Incarnatione , c. 7. ait : Anima Christἰ est incapax peecati , quia per unionem faeca est immceabilis. Divus Hilarius , lib. 36. Trini . ait : Homo Christus est et in peritate Natioitalis est, dum homo est , et nore est in proprie rate peccati , dum ChrisIus est , quia et qui homo est, non potui non esse quod natus est, et qui Christus est , non potuit amisisse quod Christias est. Quibus verbis significat Posse peccare aeque Christo repugnare. ac ei repugnat non esse Christum ; atqui impossibile est Christum non esse Christum ; ergo. Prob. 3. Si humanitas. Verbo unita posset peccare tu sensu com-Posilo unionis , ipsum Verbum posset peccare , non solum derio- ninative per communicationem idiomalum, ut concedii Durandus, sed etiam forni aliter secundum et seeundum se, ita ut in Christo distinguenda essent duo peccata, unum voluntatis humanae, alterum divinae , atqui voluti talem diuiuam poste peccare re gnal ; ergo. Re3μ. ueg. in . Quia quando plures naturae iis idem suppositum conveniunt, tenetur superior , saltem si commode possit, inferiorem regero , et impedire ne peccet. alioqui peccatum ipsi im-Pulatur , ut palet in humana voluntate, quae si per millat in appetitu sensitivo motus in ordinal Os, quamvis tu se sorsi aliter Don pe caminosos defeetu liber latis , eo ipso tam eu contrahit peccatum ;atqui naturae divina et humana in idem Christi suppositum eonveniunt ergo superior , Dempe divina , debet regere tu seriorem , nempe humanam , etc. Solatintur OlectionM. Objicies. l. Deus non tenetur impedire peccata hominum, SuOrum subditorum . et filiorum adoptivorum , si sint in gratia; ergo nec tenetur impedire peccata Naturae assum Plae. Re ρ. nexo conseq. Disparitas est, quod Deus, respectu hominum , Solum se habeat ut Causa universalis , iuxta eorum exige tiam ad illorum actiones concurrens ἔ e eontra respectu actionum Naturae assumptae , se habet ut causa particularis, illas ponens tamquam actiones sui proprii suppositi, et eonsequenter ut Suo Supposito a quo solo, ut principio quod particulari, proceduD0 specialiter imputabit: . Inst. I. Verbum potest efficaciter velle, ut actiones naturae as- Sumptae ad se non perti ant alio titulo, quam causae universalis; ergo potest efficere ut sibi Don imputentur ad culpam. Res P. nego ant. Quia sicat, posita unioue hypostatica, Verbum nou potest efficere, ut humanitas assumpta sibi non sit propria, ita

non potest esscere, ut latius humauitabis actiones non Qui sibi pro-

105쪽

oa . Traelatus

priae . ut principio quod particulari , et ideo tenetur illas , lain.

quam specialiter suas , regere ct ordinare. Inst. a. Non magis imputari debet Verbo peccatum naturae assumptae , quam ejus mors; atqui mors Maturae assumptae Verbo

Resp. nego mo . Dispalitas est, quod mors sit malum physicum, quod Deus potest uclle , et ut causa porticularis inferre naturae asin umptae; peccatum vero sit malunt ni oralς, quod Deus velle nequit absque inhoncslate; nec ullo modo ad illud , tanquam causa Par Li- Cularis, concurrere , ita ut illi tamquam auctori tribui possit. Inst. 3. Peccatum naturae inferioris superiori non tribuitur, quan

do natura inferior propria gaudet libertate ; atqui natura humana in Christo propria gaudet libertate ergo. Resp. nego mes. Cujus salsitas patet in patre obligato ad dira

Clionem filii , licet unum moraliter tantum cum eo iaciat ; ex quo a sortiori sequitur naturam superiorem ad id obligari, quando cum inferiori facit unum per se in ratione suppositi, cuius sunt usilii DES illius naturae inseri Oris. In liae itaque suppositi Diti late , et nori iudesectu libertatis pariis inferioris . fundatur obligatio , qua Pars supcrior in homine tenetur gubernare inseriorem . quam licet Pr

Pria gaud cret libertate, aeque teneretur pubernare praecise qua sum Perior et conveniens in unum suppositum , cnm per hoc praeci uiri serior superiori sub ordinetur in operando , sicut in essendo, tam quam aliquid ad ipsum specialiter perlinens. inst. 4. Atqui nulla ratione natura divina in Christo tenetur gubernare natursm humanam ς ergo. Prob. ant. In Deum nulla cadit obligatio : ergo. Res . dist ant. Nulla cadit obligntio ex aliqua lego superioris, conc. ex rectitudine divinae volnia in iis , nego ant. Sic Deus leti tur non mentiri, quia lenetur ad nihil faciendum suac scipientiae et Fanctitati repugnatis , ad idque ex suis tu trinsecis determitiatur RG

Inst. 5. Si ex mentia e divinae voluntatis oritur illa obligatio

tam Pater el. Spiritus sanctus tenetitur peccata naturae assumptao impedire, ae erbum, qaia communis est voluntas; atqui hoc dici rion potest; ergo. Resp. dist. m . Tam Pater et Spiritus sanctus tenentur, in diruele et quasi per accidens , conced. directe et per se. 'nego maj. Solus equidem Filius per se ac directe lenetur ad impudietida tia lurao assumptae peccata, quia i tu obligatio fundatur in unione hypos latica . quam solus Filius per se immedia i e terminat, ratione cujus terminatio uis et naturam assumplam , et tiaturae assum 'lae actiones iacit suas ; quia tamen ejus volumas communis est aliis perso Dis. ideo etiam Pater et Spiritus sanctus in directe, et velut per ac

ei deus , id est. non ratione sui, sed ratione alterius Personae, etiam

106쪽

do Deo Incarnato. IDI ad idem oblig nlur, ad quam obligationem iam tunc consciisui utit, cum humatiani nuturam unire Verbo decreveruul. Objicies a. Peractiones naturae assumptae honestas, Verbum, secundum se, seu, ut est suppositum naturae divinae, non meruit ;ergo a pari non peccaret per ejusdem aetiones inhonestas. Resρ. nego conse l. Di SParitas eSt ; quod Verbum secundum se, actiones horaestas naturae assumptae non Obtulit alteri a se , tamquam superiori, a quo possit praemium accipere . quod antecedetiter nou sit suum , quod tarnen esse uti aliter requiritur ad rationem meriti ; verum permittendo actiones iti honestas si et i a natura sibi hypostatice unita, voluntate divina consentiret in actiones essentiali suae bonitati ac sancti tali repugnantes, easque produceret ut suas,ndeoque peccaret secundum se, quod omnino repugnat.

ARTICULUS III.

De defectibus animae et corpori communibus a Verbo assumptis. Nota I. Sub Iano titulo comprehendimus semilem peccati, et passiones , utpote quae a corporali appetitu eiiciatitur, et ab antina secundum vim sentiendi Producantur , de quibus quaeritur utrum fuerint in Christo. . Nota a. Fomes peccati , est inclinatio appellitis sensitivi , in id

quod est contra reclam rationem ; sumitur . vel in rectu Primo , et Est ipse appetitus sensitivus , prout proxime dispositus, ad eliciendos motus inordinatos rationi repugnantes , Vel in actu secundo , ut sic est actualis motus appetitus sensitivi contra rectam rationem. Min 3. Hassio, est molio appellius sensilivi circa bonum aut ma- Itim seri sibile. secuti dum reciam ratiotium. Undecim sunt passiones, quarum sex perlinetit ad appetitum concupiscibilem, nempe, Amor, et odιum , d siderium et fuga. gaudιam ει trιstalia: quinque vcro

pertiti cut ad cippetitum irascibilum , Dimirum , Des , desperatio,

audacia , timor et ira. His positis sit: CONCLUSIO 'I.

Non fuiι iu CΓristo fomes peceati, neque in actu Primo , neque in actu secundo.

Prob. I. Ex V. Synodo, Collat. 8. can. I a. ubi anathematizantur , qui, cum Theodoro Mopsues leno, dicebant Christum fuisse

Passionibus concupisce taliae obnoxium.

Prob. I. Ex PP. Div. Leo , Epistol. II. expresse docet; Non fuisse in Christo legem peccati; et D. Aug. lib. I. contra duas Epistol. Pelagianorum cap. 1i. Quam , inquit, Spiritui resisten-lem non habere concupiscientiam) in carne mortalὶ, ille tantummodo homo habuit, qui non per ipsum ad homines oenit. Id est, Christus , qui non communi caeterorum hominum via natus est,

sed ex Virgine , divino Spiritu specialitος operante.

107쪽

Prob. 3. ratione. Precati semes, sive in actu primo, sive in actu secundo, oritur a Peccato originali : neque enim eum habuit Adamus in statu innocentiae , atqui Christus non habuit originale peccatum, neque etiam illius contrahendi debilii ru, cum non desce derit ad Adaino via ordinaria; ergo, etc. Dixi in prop. hon fuisse in Christo somitem peccati in actu primo. ex quo sequitur so mitem peccati in Christo non fuisse , ut in quibusdam Sanctis ligatum, id est, per extrinsecam Dei protectionem remo um ab opcasionibus, quibus excitari potuisset ad motus inordinatos, sed omnino extinclum . ita ut passiones ejus naturales Per specialissimam Dei assistentiam, Christo, propter unionem hyp 'dilaticam, debitam, ita rationi fuerint subjectae, ut nunquam , nisi ex .eius praescripto, in ullos niolux erumpere potuerint. Obiotes: Hebr. 4 Christus dicitur: Tentatus per omnia pro si militμdine , absque peceato. Ergo tentatus suit a lomitu peccati.

R esp. dist. ant. Christus suit tentatus per omnia , letitatione extrinseca, v. gr: a diabolo , eonc. lentinone intrinseca quae est asomite peccati nego ant. suit ergo tentatus , non a propria con-Cupiscentia haec enim, cum magnam importet iudecentiam ,

nou suit in Christo sed experientia malorum quibus obnoxii sumus , hocque absque peccaιο, et iis quae sunt vel effectus , vel

Causae Peccati.

' Inst. i. Chris iis assumpsit desectus toti naturae communes; atqui somes peccati communis est toti naturae ergo. Resp. dist. m . Assumpsit desectus, qui ad finem Incarnationis utiles erant , et nullam involvebant indecentiam , qualis erat passi-hilitas , eon . qui ad finem Incarnationis inutiles .erant ac insi Per magnam involvebaut indecentiam, nego ni M. Porro sontes pe cati inutilis erat ad finem Incarnationis magnamque indecentiam involvebat sanctitati Christi repugnantem se , Iun. a. Fomes peccati in se est appetitus,quo delectabiIta concuPiscuntur et adversa rςfugiuntur; atqui talis appetitus suit in Christo ; ergo. Rev. dist. maj. Quo desectabilia concupiscuntur , et adversa

Tefugiuntur contra rectam rationem ; conc. secundum 'Tyclam ra-

ionem, nego maj. Fuit itaque in Christo 'ppetitus sensitivus, quo escam , Somnum, potum , secundum rationem appetebat, et quae fugienda sunt tormenta, refugiebat; sed in eotion fuit fomes.

Reoera fuerunt in Christo passiones , noStris quidem quoad

substantiam similes, dissimiles stem quoad modum. . Prob. prima pars. x.-Script xa , quae Christo tribuit tristitiam, Matth. 26. Tristis est anima mea usque ad mortem. Amorem. Joan. I ia 4 orci Lazari dixerunt ad Jusum, Domine , ecce

108쪽

de Deo Dearnaso. Io5 . quem amas infirmatur. Iram, Μ arci 3. Circumspiciens eos Pha riseos cum ira. Timor, Marci 14 Caepit pa Mere et taedere. Gaudium, Ioann. II. di It Iesus, Gaudeo proρter νοs. Atqui tristitia,

amor. ira, ete. Sunt Passiones; ergo, etc. Prob. a. ratione:Quia passiones sunt Connaturales appetitus sensilivi persectiones. quae nec dedecent naturam humanam Verbo hypostatico unitam, nec statui beatitudinis repugnant; ergo in Christo fueriant sicut et caetera quae ad naturam hominis Pertinent , ail D, Thom. q. IS. art. . Rationenti reddit Theophil actus in hunc Marci locum, Caepit μαμere et taedere, apud S. Thom. in catena, Quia, inquit , qui assumpserat hominem , assumstsit et naturales

proprietates hominis, Papere, taessere, et contristari.

Prob. secunda pars Quia Christus suit homo nobis consubstantialis; ergo habuit passiones nobis substantialiter similes ; Neque enim, ait Div. August. lib. 24. de civitate Dei, cap. 9. in quo Oeriam erat hominis corpus, et Merus hominis animus inuisus erat humanus assectus.

Prob. tertia pars. ex D. Thom.citato, dicente; Quod hujusmodi passiones aliter fuerunt in Christo , quam in nobis , quantum ad tria: t. Quantum ad obieetum:quia in nobis plerumque hujusmodi passiones feruntur ad illieita, quod in Christo son fuit. a. Quantum ad princ*ium: quia frequenter in nobis 'raeseeniunt jtidicium

rationis: sed in Christo omnes motus sensitisi appetitus oriebantur secundiam disρostilionem rationis, sicut probaut haec verba Io. II.

Turbaoit seipsum. 3. Quantum ad assectum: quia in nobis quandoque hujusmodi motus non sistunt tu aρρetitu sensitioo,sed trahunt ac perturbant, rationem: quod in Christo non fuit, cum exercerentur solum qua udo, et quantum permittebat ratio , Hinc Div. Bieron. a) vocat illas, Propaysiones , non passiones . quae secundum Stoicos rationem debent turbare; ita sese explicat D. Doctor dicen et Dominus ut peritatem probaret arsumρti hominis , Mere quidem contristatus est, sed ne passio in animo illius dominaretur,ster pro-

Passionem caestit Gntristari.

Objicies: SS. PΡ. excludunt a Christo passiones, nimirum, tri-εlitiam, timorem, iram, etc. ergo tu eo non fuerunt reipsa passiones,

sed tantum apparenter. '. . . .

Resp. distanteo. Excludunt a Christo passiones, quoad modum, conc. qudad Substantiam et veritatem, nego ant. Itaque S S. PP. l. Excludu ut a Christo tristitiam sumptam pro inquietudine animi et Vultus morositate, quo sensu intelligitur istud Isaiae 42. Non erit tristis, neque turbulentus. Sed eam Hota excludunt quae pro volun talis et appetitus sensitivi vero dolore sumitur. 2. Excludunt timorem, secundum quod dicit incertitudinem ma- α In ca . 24. Matthaei.

109쪽

li suturi , oi spem illud evitandi; non vero illum excludunt secundum quod dicit alIectum appetitus sensilivi, per simplicem displicentiam re iugi citiis malum suturum sitie spe illud evadendi. 3. Excludunt iram , secundum quod vindictam quaerit absque ordine rationis; sed non eam excludunt secundum quod oppetii vindictam iuxta ordinem justitiae: sic enim est assectus laudabilis , et ad aulum pertiuens, iuxta illud, Psalm. 68. Zelus domus Itiae comedit me. ,

Inst. I. In Christo propter visionem beatificam , fuit summum

gaudium; ergo in eo non potuit esse vera tristitia. Prob. conseq. Summum gaudium et tristitia , sunt actus vitales stricie eontrarii, adeoque viri ualiter contradictorii; ergo uon pos . fiu ut es e simul in ecidem subjecto. Resse. dist. anc. Sunt actus vitales stricte contrarii, si versentur circa idem objecium et motivum, conc. si versentur circa diversa obiecta ct moliva, nego ant. Porro gaudium in Christo habuit pro . Objecto ut motivo summum bonum per claram visioncm Possessum tristitia 'cro habuit pro motivo et objecto supplicium et ignominiam Crucis, ruinam Iudaeorum, Dei offensam, etc. ergo non sue runt de eodem obiecto el motivo. I. a. Licet gaudium et tristitia versentur circa obiecta et motiva diversa , lamen ropugnat ui sitit simul in eo dum subjecto iergo Dulla solutio. Resρ. dist. ant. Repugnat ut sint simis in eodem sublecto, repugnantia naturali, quae in hoo cousistit, quod molivum vchementissimi gaudii non relinquat naturaliter ullam essicaciam motivo tristitiae, cum actus vehemeniis gaudii ita rapiat voluuialerii, ut non dul locum iristitiae, etiam respectu diversi objecti, conc. repugnantia essentiali, nego ant. Porro in hoc dissert repugnaulia essentiu-lis a naturali, quod essentialis nullo modo possit anperari, naturalis vero possit virtute supernaturali superari, quomodo de sacto superata fuit in Christo , ut posset a clus utrique statui viatoris et con ' Prehensoris connaturales simul elicere, et, ad maiorem. sutisfactio, Dis persectionem, tristitiam cum gaudio voluntarie assumere.

DE UNIONE HYPOSTATI A.

Nota I. Quamvis unis hy'Ostatica a PP. et Conciliis vocetur etiam uultio, tamen, sivi te loquendo, ab ea disseri : nam unio, est vinculum duorum extremorum; unitis vero Stricle sumpta , est a-' etio, per quam fit extremorum unio ; unde si Incarnatio sumatur active et causaliter, idem est ac uultio; si verum sumatur Passive ei sotmaliter. idem est ac unis.

' Nota. a. Hic agemus i. De quidditate unionis hypostaticae. a.

110쪽

de Deo diearnn s. 1σ7 De modo quo facta est uuio hypostolica. 3. De proprietatibus illius unionis. 4. Tandem de consequentibus unionem , hypostaticam totidem quaesii Ouibus .

QUAESTIO I.

De quidditate unionis hypostatἰcae. Nota. In assignanda unionis hypos laticae natura, Varias in par- tes scinduntur Scholastici. Nonnulli censent, unionem hypostalicam esse ipsamet actionem, per quam humana Christi natura luit producta.

Alii docent, eam esse entilatom realem extremis unitis superadditam; sed hi valde iterum discordes sunt in assigna uda illa enti late reali superaddita ... Gabriel. in I. dist. 3o. qua st. 4. ari. I. vult eam esse qualitatem quamdam supernaturalem absolutam , quam gratiam unionis ocat. . . Scotus Uult eam esse relationem realem , qua humanitas resertur ad Verbum divinum . . Suarez pulat. eam esse entitatem modalem a Verbo et humanitate realiter distinctam. Alii tandem gentiunt, unionem noti esse quid ab exiremis unitis distinctum, sed Verbum et humanitatem se ipsis formaliter absque ullo medio uniri, per hoc quod Verbum communicet humanitatiguum esse divinum.

Unio hypostatiea realiter istinguitur a productione humanIιatis Christi. Probae. x, Quia productio humanilatis Christi, cum sit opus ad

extra, est actio lini Trinitati communis, o uici vero solius est Verbi divini ergo illae duae actiones sunt distinclae realiter . . . a. Quia ac tio unxtiva pertinet ad ordinem supernaturalem et bypostaticum , Bolio vero productiva humanitalis . est ordinis pure nuturalis; ergis 'distinguuntur realiter: hinc B. V. Maria praebuit suum concursum

ad generationem humanitatis non vero ad actionem uultiva in humanitatis cum Verbo divino. Solountur Objecιiones Obseses r. Leo Magnus , Dist. ix. ad Iul. dicit; Natura no-Stra non sic assumpta e3t. ut, Prius creata, Postea assumeretur. sed

ut istia assumptione crearetur. Ergo unio hypostalica non distinguitur ab ipsa humanitatis creatione. ReSP. nego conseq. Solum quippe vult D. Doctor, humanam Christi naturam, non pracessisse lempore Iis carnalionein, sed eodem in flant reali. quo creata fuit, assumptam suisspa docet ergo concomitantiam, non vero identitatem illius duplicis actionis, ut inde refelleret Nestorium, qui contendebat humanitatem Christi aliquo lem pore realiter fuisse sine unione cum Verbo,ex quo concludebat B.V,

Nariam e54e quidem Christiparam, non autem Deiparam-

SEARCH

MENU NAVIGATION